Gezondheid
alle pijlers
Sterilisatie
donderdag 6 augustus 2009 om 10:23
Ja, wellicht snijd ik een gevoelig thema aan, maar dat zij zo.
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.
De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
vrijdag 7 augustus 2009 om 11:42
Een van de belangrijkste dingen voor een arts is dat hij/zij naar eer en geweten handelt. Als een arts gewetensbezwaren heeft tegen een niet noodzakelijke behandeling, dan ben ik blij dat hij die behandeling weigert uit te voeren. Het toch doen, zou hem eerder een lul maken.
Maar je kunt er altijd wel eentje vinden met een ander geweten of andere principes, kijk maar naar Michael Jackson. Maar dat maakt andere artsen die het anders hadden aangepakt nog geen klootzakken.
Maar je kunt er altijd wel eentje vinden met een ander geweten of andere principes, kijk maar naar Michael Jackson. Maar dat maakt andere artsen die het anders hadden aangepakt nog geen klootzakken.
vrijdag 7 augustus 2009 om 11:46
Ik ken wel mensen die al kinderen hadden , zich hebben laten steriliseren en dat ongedaan hebben laten maken .
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 augustus 2009 om 11:54
quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 augustus 2009 @ 11:46:
Ik ken wel mensen die al kinderen hadden , zich hebben laten steriliseren en dat ongedaan hebben laten maken .
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?
Volgens onderzoek heeft 20% van de vrouwen die zich hebben laten steriliseren voor hun 30e spijt van de ingreep. Het onderzoek vertelt niet of ze ook (succesvolle) pogingen hebben gedaan om de ingreep weer ongedaan te laten maken.
Je kunt natuurlijk in theorie ook spijt hebben van de ingreep maar nog steeds geen kinderen willen.
Ik ken wel mensen die al kinderen hadden , zich hebben laten steriliseren en dat ongedaan hebben laten maken .
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?
Volgens onderzoek heeft 20% van de vrouwen die zich hebben laten steriliseren voor hun 30e spijt van de ingreep. Het onderzoek vertelt niet of ze ook (succesvolle) pogingen hebben gedaan om de ingreep weer ongedaan te laten maken.
Je kunt natuurlijk in theorie ook spijt hebben van de ingreep maar nog steeds geen kinderen willen.
vrijdag 7 augustus 2009 om 12:04
quote:HoiPippiLangkous schreef op 07 augustus 2009 @ 11:44:
Nee Vlin, je kan iemand beter een middel aanraden waar ze zowel fysiek als psychisch heel veel last van heeft. Dat is lekker ethisch.
Exact. Ik zou niet weten hoe een en ander was gelopen zonder die hormonen vanaf mijn 13e, maar ik weet wel zeker dat het minder heftig geweest was. Aan de andere kant heeft die heftigheid ook voordelen, je wordt wat vroeger bewust van allerlei zaken. Ik stond gewoon voor een lastige keuze: acne (waardoor ik ernstig in de put kwam, vanaf mijn achtste begon het al) of hormonen. Elke keer als ik stopte met de pil (maanden) voelde ik mij beter, en hield ik me elke dag voor 'zie je Dieg, je voelt je beter', maar elke keer begon ik weer want mijn huid werd minder glad. Tot ik echt besloot te stoppen, en nu blijft mijn huid glad, al kan het gladder. Voor mij gewoon geen hormonen meer, en dat krijg ik kennelijk niet uitgelegd als na tig pagina's weer de Mirena wordt geopperd.
Artsen zijn mensen en velen handelen volgens hun eigen normen (been there, ik kan hele verhalen neerzetten). Het is onethisch om niet te luisteren naar de wens van iemand en de beslissing geen hormonen meer te slikken. Sommigen worden beter van de pil, ik absoluut niet.
Met Micheal Jackson vergelijken is onzin, iemand absurd zware pijnstillers meegeven, elke nacht onder narcose brengen en 40mg zware tranquilizers laten slikken en nog veel meer gaat elk boekje te buiten en is totaal niet vergelijkbaar met het steriliseren van een 25-jarige vrouw. Ik weet zeker dat een man minder problemen zou krijgen als hij zich zou willen laten steriliseren op deze leeftijd. Leeftijdsdiscriminatie en seksediscriminatie.
Het liefst ga ik voor de Essuremethode, die is onomkeerbaar maar schijnt wel het best te werken. Of het nu omkeerbaar is of niet, dat is mij geen zorg. Ik wil geen opties openlaten maar het hoeft niet onomkeerbaar te zijn, het is gewoon geen issue die optie voor kinderen. Ik zou ook nooit meegaan in de kinderwens van een ander en in vrij weinig wensen eigenlijk. Ik vind het soms juist stuitend als men compleet van elkaar houdt maar toch de ene partner de ander wil overhalen een voor hem/haar toevoegende factor te overwegen (met druk). Alsof het samen niet goed genoeg is. Mocht ik een man ontmoeten die ineens zo begint, dan zegt dat voor mij echt genoeg. En dus exit.
Oh en Vlinder, de narcistische eigenschappen die je mij toedicht: ik had juist half en half verwacht dat er een 'leukerd' zou zijn die zou zeggen 'ja het lijkt me een goed plan als jij je steriliseert, want jij moet je niet voortplanten.'
Oh, en hoe tof ik een vriendin ook zou vinden, het draagmoederschap zou ik ook voor niemand doen. Omdat ik er echt van gruwel. Mijn eventuele zwangerschap eindigt op de gynaecologenstoel.
Nee Vlin, je kan iemand beter een middel aanraden waar ze zowel fysiek als psychisch heel veel last van heeft. Dat is lekker ethisch.
Exact. Ik zou niet weten hoe een en ander was gelopen zonder die hormonen vanaf mijn 13e, maar ik weet wel zeker dat het minder heftig geweest was. Aan de andere kant heeft die heftigheid ook voordelen, je wordt wat vroeger bewust van allerlei zaken. Ik stond gewoon voor een lastige keuze: acne (waardoor ik ernstig in de put kwam, vanaf mijn achtste begon het al) of hormonen. Elke keer als ik stopte met de pil (maanden) voelde ik mij beter, en hield ik me elke dag voor 'zie je Dieg, je voelt je beter', maar elke keer begon ik weer want mijn huid werd minder glad. Tot ik echt besloot te stoppen, en nu blijft mijn huid glad, al kan het gladder. Voor mij gewoon geen hormonen meer, en dat krijg ik kennelijk niet uitgelegd als na tig pagina's weer de Mirena wordt geopperd.
Artsen zijn mensen en velen handelen volgens hun eigen normen (been there, ik kan hele verhalen neerzetten). Het is onethisch om niet te luisteren naar de wens van iemand en de beslissing geen hormonen meer te slikken. Sommigen worden beter van de pil, ik absoluut niet.
Met Micheal Jackson vergelijken is onzin, iemand absurd zware pijnstillers meegeven, elke nacht onder narcose brengen en 40mg zware tranquilizers laten slikken en nog veel meer gaat elk boekje te buiten en is totaal niet vergelijkbaar met het steriliseren van een 25-jarige vrouw. Ik weet zeker dat een man minder problemen zou krijgen als hij zich zou willen laten steriliseren op deze leeftijd. Leeftijdsdiscriminatie en seksediscriminatie.
Het liefst ga ik voor de Essuremethode, die is onomkeerbaar maar schijnt wel het best te werken. Of het nu omkeerbaar is of niet, dat is mij geen zorg. Ik wil geen opties openlaten maar het hoeft niet onomkeerbaar te zijn, het is gewoon geen issue die optie voor kinderen. Ik zou ook nooit meegaan in de kinderwens van een ander en in vrij weinig wensen eigenlijk. Ik vind het soms juist stuitend als men compleet van elkaar houdt maar toch de ene partner de ander wil overhalen een voor hem/haar toevoegende factor te overwegen (met druk). Alsof het samen niet goed genoeg is. Mocht ik een man ontmoeten die ineens zo begint, dan zegt dat voor mij echt genoeg. En dus exit.
Oh en Vlinder, de narcistische eigenschappen die je mij toedicht: ik had juist half en half verwacht dat er een 'leukerd' zou zijn die zou zeggen 'ja het lijkt me een goed plan als jij je steriliseert, want jij moet je niet voortplanten.'
Oh, en hoe tof ik een vriendin ook zou vinden, het draagmoederschap zou ik ook voor niemand doen. Omdat ik er echt van gruwel. Mijn eventuele zwangerschap eindigt op de gynaecologenstoel.
vrijdag 7 augustus 2009 om 12:13
Met het Michael Jackson vergelijk bedoelde ik eigenlijk niet de ingrepen die wellicht zijn dood bespoedigden maar meer de plastische chirurgie die hij daarvoor had ondergaan. Had ik er effe bij moeten zetten. Het ging mij namelijk om het eer en geweten van de arts te benadrukken mbt niet noodzakelijke ingrepen.
Ik denk wel dat een arts zal luisteren naar jouw bezwaren mbt hormonen. Maar als de arts zijn eigen normen deze ingreep in de weg staan dan zal hij je niets anders vertellen dan dat je ook zou kunnen ophouden met seks, alleen condooms kan gebruiken of je toch nog eens vraagt om na te denken over een koperspiraal. En dat maakt hem gewoon geen klootzak vind ik, en ook niet onethisch.
Ik denk wel dat een arts zal luisteren naar jouw bezwaren mbt hormonen. Maar als de arts zijn eigen normen deze ingreep in de weg staan dan zal hij je niets anders vertellen dan dat je ook zou kunnen ophouden met seks, alleen condooms kan gebruiken of je toch nog eens vraagt om na te denken over een koperspiraal. En dat maakt hem gewoon geen klootzak vind ik, en ook niet onethisch.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:08
Alleen neemt hij het mens-zijn dan niet serieus, Vlinder. Mijn bezwaren tegen het koperspiraal (heftigere menstruatie, kans op complicaties, kans dat het er toch weer uit moet aangezien mijn baarmoederklachten) neemt hij dan ook niet serieus.
Kijk, ik kan het natuurlijk ook anders spelen. Zeggen dat ik na alle hormoonvormen van anticonceptie het condoom alleen niet veilig genoeg vind, en in principe tegen abortus ben en tegen de MAP en het koperspiraal omdat er al sprake is van een bevruchte eicel. Dat zou ook kunnen, maar dat vind ik huichelachtig tov mijzelf. Call me stupid, maar ik wil gewoon dat deze geheel legitieme wens warmee ik niemand schaad en in principe hoogstens mijzelf bij spijt, beantwoord wordt.
Kijk, ik kan het natuurlijk ook anders spelen. Zeggen dat ik na alle hormoonvormen van anticonceptie het condoom alleen niet veilig genoeg vind, en in principe tegen abortus ben en tegen de MAP en het koperspiraal omdat er al sprake is van een bevruchte eicel. Dat zou ook kunnen, maar dat vind ik huichelachtig tov mijzelf. Call me stupid, maar ik wil gewoon dat deze geheel legitieme wens warmee ik niemand schaad en in principe hoogstens mijzelf bij spijt, beantwoord wordt.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:30
quote:Digitalis schreef op 07 augustus 2009 @ 13:08:
Alleen neemt hij het mens-zijn dan niet serieus, Vlinder. Mijn bezwaren tegen het koperspiraal (heftigere menstruatie, kans op complicaties, kans dat het er toch weer uit moet aangezien mijn baarmoederklachten) neemt hij dan ook niet serieus.
Kijk, ik kan het natuurlijk ook anders spelen. Zeggen dat ik na alle hormoonvormen van anticonceptie het condoom alleen niet veilig genoeg vind, en in principe tegen abortus ben en tegen de MAP en het koperspiraal omdat er al sprake is van een bevruchte eicel. Dat zou ook kunnen, maar dat vind ik huichelachtig tov mijzelf. Call me stupid, maar ik wil gewoon dat deze geheel legitieme wens warmee ik niemand schaad en in principe hoogstens mijzelf bij spijt, beantwoord wordt.
Dat snap ik, maar een arts die de ingreep niet wil uitvoeren staat net zo in zijn recht als jij, en een weigering maakt hem nog geen onethisch onmens die jou niet serieus neemt in je wens geen kinderen te krijgen.
Jouw wens niet uitvoeren heeft helemaal niets met het niet-erkennen van jouw zelfbeschikkingsrecht te maken. Jouw wens is geen kinderen krijgen, en een sterilisatie kan je helpen daarbij, maar het niet uitvoeren betekent niet automatisch dat je dan wel kinderen krijgt en dat je je zelfbeschikkingsrecht bij wijzen van spreke inlevert. Het betekent alleen maar dat je een andere manier moet zien te vinden om je doel te bereiken.
Die andere manier kan zijn dat je een arts zoekt met andere opvattingen, maar het kan ook zijn dat je een andere methode moet gaan gebruiken om je doel te bereiken. Als dat nodig is, dan betekent dat helemaal niet dat iemand tegen je is, of dat je niet begrepen wordt.
Het komt zo vaak voor, op allerlei vlakken: Het is een goed idee,we begrijpen waarom je het wilt, maar we doen het niet. In dat geval moet je je idee aan een ander gaan verkopen of je idee aanpassen.
Toch zou ik als ik jou was nog even wachten met het nemen van deze beslissing. Je zegt dat je je leven wel weer aardig op de rit hebt, maar zou je niet nog even wachten totdat je echt vaste bodem onder je voeten hebt? Een paar maandjes je beter voelen is niet zo heel veel natuurlijk.
Maar goed, ik ben jou niet. En ik wil je ook niet tegenhouden om die ingreep te laten doen. Ik wil je alleen aanmoedigen om je motieven te overdenken.
Alleen neemt hij het mens-zijn dan niet serieus, Vlinder. Mijn bezwaren tegen het koperspiraal (heftigere menstruatie, kans op complicaties, kans dat het er toch weer uit moet aangezien mijn baarmoederklachten) neemt hij dan ook niet serieus.
Kijk, ik kan het natuurlijk ook anders spelen. Zeggen dat ik na alle hormoonvormen van anticonceptie het condoom alleen niet veilig genoeg vind, en in principe tegen abortus ben en tegen de MAP en het koperspiraal omdat er al sprake is van een bevruchte eicel. Dat zou ook kunnen, maar dat vind ik huichelachtig tov mijzelf. Call me stupid, maar ik wil gewoon dat deze geheel legitieme wens warmee ik niemand schaad en in principe hoogstens mijzelf bij spijt, beantwoord wordt.
Dat snap ik, maar een arts die de ingreep niet wil uitvoeren staat net zo in zijn recht als jij, en een weigering maakt hem nog geen onethisch onmens die jou niet serieus neemt in je wens geen kinderen te krijgen.
Jouw wens niet uitvoeren heeft helemaal niets met het niet-erkennen van jouw zelfbeschikkingsrecht te maken. Jouw wens is geen kinderen krijgen, en een sterilisatie kan je helpen daarbij, maar het niet uitvoeren betekent niet automatisch dat je dan wel kinderen krijgt en dat je je zelfbeschikkingsrecht bij wijzen van spreke inlevert. Het betekent alleen maar dat je een andere manier moet zien te vinden om je doel te bereiken.
Die andere manier kan zijn dat je een arts zoekt met andere opvattingen, maar het kan ook zijn dat je een andere methode moet gaan gebruiken om je doel te bereiken. Als dat nodig is, dan betekent dat helemaal niet dat iemand tegen je is, of dat je niet begrepen wordt.
Het komt zo vaak voor, op allerlei vlakken: Het is een goed idee,we begrijpen waarom je het wilt, maar we doen het niet. In dat geval moet je je idee aan een ander gaan verkopen of je idee aanpassen.
Toch zou ik als ik jou was nog even wachten met het nemen van deze beslissing. Je zegt dat je je leven wel weer aardig op de rit hebt, maar zou je niet nog even wachten totdat je echt vaste bodem onder je voeten hebt? Een paar maandjes je beter voelen is niet zo heel veel natuurlijk.
Maar goed, ik ben jou niet. En ik wil je ook niet tegenhouden om die ingreep te laten doen. Ik wil je alleen aanmoedigen om je motieven te overdenken.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:33
quote:Digitalis schreef op 07 augustus 2009 @ 13:09:
*met dat mens-zijn niet serieus nemen bedoel ik dat de meeste stellen zonder condoom vrijen en geheelonthouding zogenaamd enkel in de kerk voorkomtDigi, jij hebt andere wensen dan de meeste stellen. Dus dan is het ook niet zo gek dat je anders dan de meeste stellen met je mogelijkheden moet omgaan om je doel te bereiken.
*met dat mens-zijn niet serieus nemen bedoel ik dat de meeste stellen zonder condoom vrijen en geheelonthouding zogenaamd enkel in de kerk voorkomtDigi, jij hebt andere wensen dan de meeste stellen. Dus dan is het ook niet zo gek dat je anders dan de meeste stellen met je mogelijkheden moet omgaan om je doel te bereiken.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:35
quote:Jouw wens niet uitvoeren heeft helemaal niets met het niet-erkennen van jouw zelfbeschikkingsrecht te maken. Jouw wens is geen kinderen krijgen, en een sterilisatie kan je helpen daarbij, maar het niet uitvoeren betekent niet automatisch dat je dan wel kinderen krijgt en dat je je zelfbeschikkingsrecht bij wijzen van spreke inlevert. Het betekent alleen maar dat je een andere manier moet zien te vinden om je doel te bereiken.Slapper gelul heb ik zelden gezien. Het is Digi's lijf dus ze zou niet naar alternatieven hoeven te grijpen als ze haar zinnen op sterilisatie heeft gezet. Want dan lever je dus wel het zelfbeschikkingsrecht in.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:41
in de meeste gevallen zou ik zeggen, geef het nog op zijn minst tot je 33ste de tijd en neem dat spiraal (bijvoorbeeld)
Maar in het geval van digi zeg ik: ga ervoor. Door alle punten die je noemt lijkt het me ook dat je nu al geholpen zou kunnen worden. De punten die je noemt vind ik namelijk ook wat zeggen voor als je wel een wens had gehad. Omdat er zoveel psychische problemen zijn in jou familie en je dat niet wilt doorgeven zou eventueel adoptie een idee kunnen zijn als je wel kinderen had gewild. Misschien kan je dat ook aangeven in zo'n gesprek en laat dat zien dat je ook al had je de wens wel gehad je niet het risico van 'eigen' kinderen zou willen nemen. (het is maar een idee hoor)
Wat fijn voor je dat je weer stabieler voelt sinds je die hormonen niet meer neemt trouwens!
Maar in het geval van digi zeg ik: ga ervoor. Door alle punten die je noemt lijkt het me ook dat je nu al geholpen zou kunnen worden. De punten die je noemt vind ik namelijk ook wat zeggen voor als je wel een wens had gehad. Omdat er zoveel psychische problemen zijn in jou familie en je dat niet wilt doorgeven zou eventueel adoptie een idee kunnen zijn als je wel kinderen had gewild. Misschien kan je dat ook aangeven in zo'n gesprek en laat dat zien dat je ook al had je de wens wel gehad je niet het risico van 'eigen' kinderen zou willen nemen. (het is maar een idee hoor)
Wat fijn voor je dat je weer stabieler voelt sinds je die hormonen niet meer neemt trouwens!
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:41
quote:HoiPippiLangkous schreef op 07 augustus 2009 @ 13:35:
[...]
Slapper gelul heb ik zelden gezien. Het is Digi's lijf dus ze zou niet naar alternatieven hoeven te grijpen als ze haar zinnen op sterilisatie heeft gezet. Want dan lever je dus wel het zelfbeschikkingsrecht in.Dat zou dan ook gelden voor de wens om je tieten op je rug te laten zetten.
[...]
Slapper gelul heb ik zelden gezien. Het is Digi's lijf dus ze zou niet naar alternatieven hoeven te grijpen als ze haar zinnen op sterilisatie heeft gezet. Want dan lever je dus wel het zelfbeschikkingsrecht in.Dat zou dan ook gelden voor de wens om je tieten op je rug te laten zetten.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:47
quote:tove schreef op 07 augustus 2009 @ 13:41:
in de meeste gevallen zou ik zeggen, geef het nog op zijn minst tot je 33ste de tijd en neem dat spiraal (bijvoorbeeld)
Maar in het geval van digi zeg ik: ga ervoor. Door alle punten die je noemt lijkt het me ook dat je nu al geholpen zou kunnen worden. De punten die je noemt vind ik namelijk ook wat zeggen voor als je wel een wens had gehad. Omdat er zoveel psychische problemen zijn in jou familie en je dat niet wilt doorgeven zou eventueel adoptie een idee kunnen zijn als je wel kinderen had gewild. Misschien kan je dat ook aangeven in zo'n gesprek en laat dat zien dat je ook al had je de wens wel gehad je niet het risico van 'eigen' kinderen zou willen nemen. (het is maar een idee hoor)
Wat fijn voor je dat je weer stabieler voelt sinds je die hormonen niet meer neemt trouwens!
Moet zeggen dat ik als bovenstaande het motief zou zijn, ook zou zeggen "Ja, ga er voor". Maar ik heb niet het idee gekregen dat dat het motief is. Het motief is toch dat je gewoon een hekel aan kinderen hebt in de afgelopen paar maanden dat je je leven wat meer op de rit hebt, en dat dat ook al zo was in de jaren dat je verslaafd en depressief was?
Daarom heb ik het steeds over het je afvragen of je motief wel echt oprecht is en niet toch nog wordt beinvloed door woede en depressie uit het verleden.
in de meeste gevallen zou ik zeggen, geef het nog op zijn minst tot je 33ste de tijd en neem dat spiraal (bijvoorbeeld)
Maar in het geval van digi zeg ik: ga ervoor. Door alle punten die je noemt lijkt het me ook dat je nu al geholpen zou kunnen worden. De punten die je noemt vind ik namelijk ook wat zeggen voor als je wel een wens had gehad. Omdat er zoveel psychische problemen zijn in jou familie en je dat niet wilt doorgeven zou eventueel adoptie een idee kunnen zijn als je wel kinderen had gewild. Misschien kan je dat ook aangeven in zo'n gesprek en laat dat zien dat je ook al had je de wens wel gehad je niet het risico van 'eigen' kinderen zou willen nemen. (het is maar een idee hoor)
Wat fijn voor je dat je weer stabieler voelt sinds je die hormonen niet meer neemt trouwens!
Moet zeggen dat ik als bovenstaande het motief zou zijn, ook zou zeggen "Ja, ga er voor". Maar ik heb niet het idee gekregen dat dat het motief is. Het motief is toch dat je gewoon een hekel aan kinderen hebt in de afgelopen paar maanden dat je je leven wat meer op de rit hebt, en dat dat ook al zo was in de jaren dat je verslaafd en depressief was?
Daarom heb ik het steeds over het je afvragen of je motief wel echt oprecht is en niet toch nog wordt beinvloed door woede en depressie uit het verleden.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:52
quote:Vl43inder schreef op 07 augustus 2009 @ 13:47:
[...]
Moet zeggen dat ik als bovenstaande het motief zou zijn, ook zou zeggen "Ja, ga er voor". Maar ik heb niet het idee gekregen dat dat het motief is. Het motief is toch dat je gewoon een hekel aan kinderen hebt in de afgelopen paar maanden dat je je leven wat meer op de rit hebt, en dat dat ook al zo was in de jaren dat je verslaafd en depressief was?
Daarom heb ik het steeds over het je afvragen of je motief wel echt oprecht is en niet toch nog wordt beinvloed door woede en depressie uit het verleden.
Van het verhaal hiervoor weet ik niets af, maar ik denk dat je zelf toch wel kan nagaan of je dit oprecht denkt en daarnaar handelt zeker in het geval van zoiets 'groots' dat je niet zo makkelijk ongedaan kan maken. En als iemand dat niet oprecht tegen zichzelf kan zeggen is het dan niet alleen maar beter als er geen nageslacht zou zijn als je kijkt naar het voorbeeld van de opvoedende rol en het kind.
Dit laatste bedoel ik trouwens niet lullig naar digi toe maar meer in het algemeen.
Als digi oprecht naar haar motieven kan kijken en daarin een keus kan maken waar zij volledig achterstaat, ga ervoor!
[...]
Moet zeggen dat ik als bovenstaande het motief zou zijn, ook zou zeggen "Ja, ga er voor". Maar ik heb niet het idee gekregen dat dat het motief is. Het motief is toch dat je gewoon een hekel aan kinderen hebt in de afgelopen paar maanden dat je je leven wat meer op de rit hebt, en dat dat ook al zo was in de jaren dat je verslaafd en depressief was?
Daarom heb ik het steeds over het je afvragen of je motief wel echt oprecht is en niet toch nog wordt beinvloed door woede en depressie uit het verleden.
Van het verhaal hiervoor weet ik niets af, maar ik denk dat je zelf toch wel kan nagaan of je dit oprecht denkt en daarnaar handelt zeker in het geval van zoiets 'groots' dat je niet zo makkelijk ongedaan kan maken. En als iemand dat niet oprecht tegen zichzelf kan zeggen is het dan niet alleen maar beter als er geen nageslacht zou zijn als je kijkt naar het voorbeeld van de opvoedende rol en het kind.
Dit laatste bedoel ik trouwens niet lullig naar digi toe maar meer in het algemeen.
Als digi oprecht naar haar motieven kan kijken en daarin een keus kan maken waar zij volledig achterstaat, ga ervoor!
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:52
quote:louise1 schreef op 07 augustus 2009 @ 10:59:
Ik denk dat de meeste mensen geen spijt hebben van kinderen als ze ze eenmaal hebben. Ik denk wel dat er veel mensen zijn die weleens denken: waar ben ik aan begonnen maar dat ze de kinderen niet meer kwijt zouden willen.
Mijn moeder heeft heel veel spijt gehad van haar kinderen. Vooral de laatste: ik. Mijn mening is dat ze ze nooit had moeten krijgen, maar goed, ik was dan ook -samen met mijn oudste broer- het lijdend voorwerp van haar mensenkinderhaat.
Een vriendin van me is zelf al jaren werkzaam in de kinderopvang, is dol op kinderen, wil niets liever dan de hele dag kinderen om zich heen, maar toch liet ze zich een paar jaar geleden ontvallen dat ze spijt had van haar eigen twee kinderen. "Als ik alles vantevoren geweten had was ik er nooit aan begonnen", zei ze.
En toch houdt ze van ze.
Een kennis van me heeft me ditzelfde verteld. Ze hield van haar kinderen hoor, maar ze gebruikte toch exact dezelfde bewoordingen als mijn vriendin.
Ik zeg dit niet om betweterig over te komen, ik wil alleen maar vertellen dat het wel degelijk voorkomt.
Ik denk dat de meeste mensen geen spijt hebben van kinderen als ze ze eenmaal hebben. Ik denk wel dat er veel mensen zijn die weleens denken: waar ben ik aan begonnen maar dat ze de kinderen niet meer kwijt zouden willen.
Mijn moeder heeft heel veel spijt gehad van haar kinderen. Vooral de laatste: ik. Mijn mening is dat ze ze nooit had moeten krijgen, maar goed, ik was dan ook -samen met mijn oudste broer- het lijdend voorwerp van haar mensenkinderhaat.
Een vriendin van me is zelf al jaren werkzaam in de kinderopvang, is dol op kinderen, wil niets liever dan de hele dag kinderen om zich heen, maar toch liet ze zich een paar jaar geleden ontvallen dat ze spijt had van haar eigen twee kinderen. "Als ik alles vantevoren geweten had was ik er nooit aan begonnen", zei ze.
En toch houdt ze van ze.
Een kennis van me heeft me ditzelfde verteld. Ze hield van haar kinderen hoor, maar ze gebruikte toch exact dezelfde bewoordingen als mijn vriendin.
Ik zeg dit niet om betweterig over te komen, ik wil alleen maar vertellen dat het wel degelijk voorkomt.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:55
quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 augustus 2009 @ 11:46:
Ik ken wel mensen die al kinderen hadden , zich hebben laten steriliseren en dat ongedaan hebben laten maken .
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?Nope, ik niet! Ik ben er nog steeds blij om.
Ik ken wel mensen die al kinderen hadden , zich hebben laten steriliseren en dat ongedaan hebben laten maken .
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat mensen die geen kinderen hadden voor de ingreep , de ingreep ongedaan hebben laten maken . Iemand ?Nope, ik niet! Ik ben er nog steeds blij om.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:56
Moet ik weer gaan uitleggen dat ik vanaf mijn derde al een aversie heb jegens kinderen, het idee van iets in je buik dat groeit walgelijk vond etcetera?
Ik heb mij niet continu depressief gevoeld en heb altijd enorm positief gestaan tov abortus en niet zwanger willen worden en zijn. Daarbij, wachten tot je een ons weegt maar in de tussentijd wel risico lopen op zwangerschap? Mijn afspraak in het ziekenhuis is pas over anderhalve maand hoor, en dan gaat er ook wel weer een tijd over heen. Ik denk hier al zeer lang over na, het is geen bevlieging. Ik lever bij jou het geestelijke zeggenschap in als het aan jou ligt, en daar pas ik voor. Je kent me totaal niet, het forum geeft niet alles weer. Ik heb mij vaker goed gevoeld, en exact, dat was toen ik met hormonen stopte.
Of motieven echt of oprecht zijn is sowieso lastig te bepalen voor een ander en vaak ook voor jezelf. Maar ik zeg: ja, die zijn oprecht, die motieven. Ik heb geen kinderwens en andere anticonceptie valt af. Hoe makkelijk wil je het hebben?
Ik heb andere wensen dan gemiddelde stellen? Het gemiddelde stel neukt zonder condoom en de man komt klaar in de vagina van de vrouw. Da's hartstikke gemiddeld.
Ik vind het sowieso enkel als extra argument tellen dat er bepaalde afwijkingen in mijn familie zitten. Het enige echte argument is, is dat er geen kinderwens is, nu niet, vroeger niet, nooit niet.
Ik heb mij niet continu depressief gevoeld en heb altijd enorm positief gestaan tov abortus en niet zwanger willen worden en zijn. Daarbij, wachten tot je een ons weegt maar in de tussentijd wel risico lopen op zwangerschap? Mijn afspraak in het ziekenhuis is pas over anderhalve maand hoor, en dan gaat er ook wel weer een tijd over heen. Ik denk hier al zeer lang over na, het is geen bevlieging. Ik lever bij jou het geestelijke zeggenschap in als het aan jou ligt, en daar pas ik voor. Je kent me totaal niet, het forum geeft niet alles weer. Ik heb mij vaker goed gevoeld, en exact, dat was toen ik met hormonen stopte.
Of motieven echt of oprecht zijn is sowieso lastig te bepalen voor een ander en vaak ook voor jezelf. Maar ik zeg: ja, die zijn oprecht, die motieven. Ik heb geen kinderwens en andere anticonceptie valt af. Hoe makkelijk wil je het hebben?
Ik heb andere wensen dan gemiddelde stellen? Het gemiddelde stel neukt zonder condoom en de man komt klaar in de vagina van de vrouw. Da's hartstikke gemiddeld.
Ik vind het sowieso enkel als extra argument tellen dat er bepaalde afwijkingen in mijn familie zitten. Het enige echte argument is, is dat er geen kinderwens is, nu niet, vroeger niet, nooit niet.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:59
quote:tove schreef op 07 augustus 2009 @ 13:52:
[...]
Van het verhaal hiervoor weet ik niets af, maar ik denk dat je zelf toch wel kan nagaan of je dit oprecht denkt en daarnaar handelt zeker in het geval van zoiets 'groots' dat je niet zo makkelijk ongedaan kan maken. En als iemand dat niet oprecht tegen zichzelf kan zeggen is het dan niet alleen maar beter als er geen nageslacht zou zijn als je kijkt naar het voorbeeld van de opvoedende rol en het kind.
Dit laatste bedoel ik trouwens niet lullig naar digi toe maar meer in het algemeen.
Als digi oprecht naar haar motieven kan kijken en daarin een keus kan maken waar zij volledig achterstaat, ga ervoor!Dat ben ik helemaal met je eens. Daarom vroeg ik Vlinder ook eerder waarom ze er juist niet achterstaat, als ze mij handelsombekwaam vindt. Je kunt mij altijd veel verwijten (doe ik ook), maar dat ik zeer logisch kan nadenken dat is een feit. Dat ik een sluimerende wens nu werkelijkheid wil maken, dat is ook een feit. Dat de sterilisatie er komt, is ook een feit. Het hoe en waar en wanneer (wel zeker binnen het halfjaar), dat staat nog niet vast.
[...]
Van het verhaal hiervoor weet ik niets af, maar ik denk dat je zelf toch wel kan nagaan of je dit oprecht denkt en daarnaar handelt zeker in het geval van zoiets 'groots' dat je niet zo makkelijk ongedaan kan maken. En als iemand dat niet oprecht tegen zichzelf kan zeggen is het dan niet alleen maar beter als er geen nageslacht zou zijn als je kijkt naar het voorbeeld van de opvoedende rol en het kind.
Dit laatste bedoel ik trouwens niet lullig naar digi toe maar meer in het algemeen.
Als digi oprecht naar haar motieven kan kijken en daarin een keus kan maken waar zij volledig achterstaat, ga ervoor!Dat ben ik helemaal met je eens. Daarom vroeg ik Vlinder ook eerder waarom ze er juist niet achterstaat, als ze mij handelsombekwaam vindt. Je kunt mij altijd veel verwijten (doe ik ook), maar dat ik zeer logisch kan nadenken dat is een feit. Dat ik een sluimerende wens nu werkelijkheid wil maken, dat is ook een feit. Dat de sterilisatie er komt, is ook een feit. Het hoe en waar en wanneer (wel zeker binnen het halfjaar), dat staat nog niet vast.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:04
Ik herken het Digi. Mijn redenen waren ongeveer net zo. Niet dat ik kinderen haat of van baby's walg, dat dan weer niet, maar ook ik wilde ze niet. Nooit. Maar ook ik was allergisch voor alle vormen van hormonale anticonceptie en om nou nog 15 jaar te moeten vrijen met een condoom, daar hadden mijn partner en ik geen zin in. Het voordeel wat ik had t.o.v. jou, is dat ik 32 was toen ik naar de huisarts stapte. Bij mij ging het van een leien dakje.
Ik wil je heel veel succes wensen met je zoektocht, ik hoop dat je eind september te horen krijgt dat je 'gewoon' gesteriliseerd wordt. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou een enorme opluchting moet zijn. Succes ermee!
Ik wil je heel veel succes wensen met je zoektocht, ik hoop dat je eind september te horen krijgt dat je 'gewoon' gesteriliseerd wordt. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou een enorme opluchting moet zijn. Succes ermee!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:11
Goed dat je nu een beslissing hebt genomen, ik ben het ook eens met je laatste post. En ben alleen maar blij eigenlijk dat er ook vrouwen zonder kinderwens zijn. En degene die het zich niet kunnen voorstellen, wees ook blij, dan is er meer ruimte voor jou (toekomstig) kind! Ik denk dat de meeste of veel vrouwen met kinderen zullen zeggen: niet doen, je weet het niet zeker. En ook tegen abortus zijn. Maar als er een ouder rondloopt die liever kinderloos was gebleven (en zich daarnaar gedraagt) is het weer: tss die zou geen kinderen gehad mogen hebben, zielig voor het kind. Terwijl zij bij wijs van spreken aan het begin van de zwangerschap deze vrouw hebben overgehaald het te houden. Uiteindelijk ben je zelf degene die verantwoordelijk is.
Nu moet je eigenlijk wel over een jaar of 15 terugkomen om te vertellen hoe je dan tegen deze keuze aankijkt en of je toch spijt hebt gekregen of juist helemaal niet en de waaroms.
Nu moet je eigenlijk wel over een jaar of 15 terugkomen om te vertellen hoe je dan tegen deze keuze aankijkt en of je toch spijt hebt gekregen of juist helemaal niet en de waaroms.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:31
quote:Digitalis schreef op 07 augustus 2009 @ 13:56:
Ik heb andere wensen dan gemiddelde stellen? Het gemiddelde stel neukt zonder condoom en de man komt klaar in de vagina van de vrouw. Da's hartstikke gemiddeld.
De wens om je op je 25e te laten steriliseren omdat je walgt van kinderen en je zelf vindt dat andere anticonceptiemethoden niet voor jou geschikt zijn is niet gemiddeld.
Maar nogmaals, ik ben niet tegen steriliseren. Ik ben alleen voor oprechte motivatie. En ik denk dat een zeer recent verleden van psychische ellende een oprechte motivatie in de weg zou kunnen staan.
Het is ook niet zo dat ik je huidige motivatie nu niet begrijp, maar juist daardoor denk ik dat het het verstandigst is om nog een jaartje ofzo te wachten. Het lijkt mij dat je gevoelends tov kinderen krijgen vanaf je 3e tot aan de tijd dat je psychologische problemen begonnen, en de tijd gedurende je psychische problemen geen goede basis vormen om tot een onomkeerbaar besluit te komen. De laatste paar maanden misschien wel ja, maar dat is nog maar zo kort.
Als jij een topic had geopend over de wens om wel binnenkort een kind te krijgen, dan had ik denk ik soortgelijk gereageerd trouwens.
Maar als je besluit al vast staat, en je geen enkel tegen argument wil horen, waarom heb je dan een discussietopic geopend?
Ik heb andere wensen dan gemiddelde stellen? Het gemiddelde stel neukt zonder condoom en de man komt klaar in de vagina van de vrouw. Da's hartstikke gemiddeld.
De wens om je op je 25e te laten steriliseren omdat je walgt van kinderen en je zelf vindt dat andere anticonceptiemethoden niet voor jou geschikt zijn is niet gemiddeld.
Maar nogmaals, ik ben niet tegen steriliseren. Ik ben alleen voor oprechte motivatie. En ik denk dat een zeer recent verleden van psychische ellende een oprechte motivatie in de weg zou kunnen staan.
Het is ook niet zo dat ik je huidige motivatie nu niet begrijp, maar juist daardoor denk ik dat het het verstandigst is om nog een jaartje ofzo te wachten. Het lijkt mij dat je gevoelends tov kinderen krijgen vanaf je 3e tot aan de tijd dat je psychologische problemen begonnen, en de tijd gedurende je psychische problemen geen goede basis vormen om tot een onomkeerbaar besluit te komen. De laatste paar maanden misschien wel ja, maar dat is nog maar zo kort.
Als jij een topic had geopend over de wens om wel binnenkort een kind te krijgen, dan had ik denk ik soortgelijk gereageerd trouwens.
Maar als je besluit al vast staat, en je geen enkel tegen argument wil horen, waarom heb je dan een discussietopic geopend?
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:41
Dus ik heb mijn hele leven geen oprechte gevoelens gehad, Vlinder? Tof!
Ik walg niet van kinderen, zolang ze maar van een ander zijn. Ik vind baby's wel vies, gewoon, zo afhankelijk, niks voor mij. Ik vind een jong veulen dat meteen met de moeder meehuppelt veel toffer. Wat oudere kinderen vind ik wel leuk, maar enkel als ze dan een leuk karakter hebben en intelligent zijn. Net als met volwassenen. Ik heb geen moedergevoel, ik wil helemaal niet zorgen. Ik ben daarentegen wel gek op katten en ehm knuffelbeesten.
Het zou me toch wat zijn, Digi die keuzes maakt. Eigenlijk moet ik een sticker op mijn voorhoofd laten vastnieten met 'GEK' en dan weet men tenminste: ach, die raaskalt maar wat.
Zal ik doen Tove, haha! Maar een andere vrij onomkeerbare beslissing op mijn 15e (tatoeage), daar ben ik nog blij mee, net als die andere 4 tats. Ik heb eigenlijk nergens spijt van omdat dat gewoon zinloos is. Van sommige keuzes heb ik wel verdriet (waarvan de ergste is dat ik mijn oma nooit meer heb bezocht toen ze terminaal was, onomkeerbaar, maar ja, wat doe je eraan?) maar loslaten is ook een kunst. En dat leer je niet zo snel. Ook toen ik labiel was, ook toen ik nog sneed, ook toen ik in de put zat, had ik nog volkomen normale rationele gedachten en nam ik ook volkomen realistische beslissingen. Je bent niet een stoornis en zeker niet voor de rest van je leven, want dat is namelijk een keuze. Zoals alles een keuze is. Als mensen mij willen beoordelen op het verleden, prima, maar verwacht niet dat ik je ook maar aardig, leuk, slim of welke vorm van genegenheid dan ook toedicht. Ene Zoon van een niet bestaande God zei ooit eens: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik heb nog steeds niet geworpen (pun intended).
Ik walg niet van kinderen, zolang ze maar van een ander zijn. Ik vind baby's wel vies, gewoon, zo afhankelijk, niks voor mij. Ik vind een jong veulen dat meteen met de moeder meehuppelt veel toffer. Wat oudere kinderen vind ik wel leuk, maar enkel als ze dan een leuk karakter hebben en intelligent zijn. Net als met volwassenen. Ik heb geen moedergevoel, ik wil helemaal niet zorgen. Ik ben daarentegen wel gek op katten en ehm knuffelbeesten.
Het zou me toch wat zijn, Digi die keuzes maakt. Eigenlijk moet ik een sticker op mijn voorhoofd laten vastnieten met 'GEK' en dan weet men tenminste: ach, die raaskalt maar wat.
Zal ik doen Tove, haha! Maar een andere vrij onomkeerbare beslissing op mijn 15e (tatoeage), daar ben ik nog blij mee, net als die andere 4 tats. Ik heb eigenlijk nergens spijt van omdat dat gewoon zinloos is. Van sommige keuzes heb ik wel verdriet (waarvan de ergste is dat ik mijn oma nooit meer heb bezocht toen ze terminaal was, onomkeerbaar, maar ja, wat doe je eraan?) maar loslaten is ook een kunst. En dat leer je niet zo snel. Ook toen ik labiel was, ook toen ik nog sneed, ook toen ik in de put zat, had ik nog volkomen normale rationele gedachten en nam ik ook volkomen realistische beslissingen. Je bent niet een stoornis en zeker niet voor de rest van je leven, want dat is namelijk een keuze. Zoals alles een keuze is. Als mensen mij willen beoordelen op het verleden, prima, maar verwacht niet dat ik je ook maar aardig, leuk, slim of welke vorm van genegenheid dan ook toedicht. Ene Zoon van een niet bestaande God zei ooit eens: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik heb nog steeds niet geworpen (pun intended).
