Gezondheid
alle pijlers
Sterilisatie
donderdag 6 augustus 2009 om 10:23
Ja, wellicht snijd ik een gevoelig thema aan, maar dat zij zo.
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.
De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:43
vrijdag 7 augustus 2009 om 15:01
Wat een rare wereld is het toch. Verstandelijk gehandicapten worden ondanks hun grote kinderwens gesteriliseerd, omdat de omgeving dat zeer noodzakelijk vinden. Een arts zal een sterilisatie zonder pardon uitvoeren. Ik heb heel wat clienten in een depressie zien vallen omdat ze hun droom moesten los laten dat ze nooit een baby zouden krijgen. Echt heel verdrietig, los van het feit wat verstandig is.
Een vrouw die voor haar 30e zichzelf wil laten steriliseren , een vrouw met een normaal denkvermogen moet maar afwachten tot ze een ja krijgt. Toch wel krom eigenlijk. Want wat zijn de gevolgen voor het kind als iemand met een normaal denkvermogen compleet tegen haar gevoel in een kind op de wereld zet. Daar hoor je eigenlijk nooit iemand over praten, niet alleen door burgers maar ook artsen, regering. Voor verstandelijk gehandicapten ( welk nivo dan ook) heeft de hele samenleving een mening klaar, dat kan absoluut niet, zij mogen geen kinderen krijgen en wordt angstvallig voorkomen.
Digi, wat ik me afvroeg, ben je nu niet erg nerveus aan het worden, aangezien je nu alleen condooms gebruikt in combinatie met je bijbaan?
Een vrouw die voor haar 30e zichzelf wil laten steriliseren , een vrouw met een normaal denkvermogen moet maar afwachten tot ze een ja krijgt. Toch wel krom eigenlijk. Want wat zijn de gevolgen voor het kind als iemand met een normaal denkvermogen compleet tegen haar gevoel in een kind op de wereld zet. Daar hoor je eigenlijk nooit iemand over praten, niet alleen door burgers maar ook artsen, regering. Voor verstandelijk gehandicapten ( welk nivo dan ook) heeft de hele samenleving een mening klaar, dat kan absoluut niet, zij mogen geen kinderen krijgen en wordt angstvallig voorkomen.
Digi, wat ik me afvroeg, ben je nu niet erg nerveus aan het worden, aangezien je nu alleen condooms gebruikt in combinatie met je bijbaan?
vrijdag 7 augustus 2009 om 15:02
quote:Digitalis schreef op 07 augustus 2009 @ 14:41:
Dus ik heb mijn hele leven geen oprechte gevoelens gehad, Vlinder? Tof!
Dat bedoel ik niet. Ik zou alleen zulke beslissingen niet baseren op het leven dat ik als kind, tiener of tijdens een depressie voor me zag, zeker niet als het nu wel goed gaat en je volwassen bent.
Ik walg niet van kinderen, zolang ze maar van een ander zijn. Ik vind baby's wel vies, gewoon, zo afhankelijk, niks voor mij. Ik vind een jong veulen dat meteen met de moeder meehuppelt veel toffer. Wat oudere kinderen vind ik wel leuk, maar enkel als ze dan een leuk karakter hebben en intelligent zijn. Net als met volwassenen. Ik heb geen moedergevoel, ik wil helemaal niet zorgen. Ik ben daarentegen wel gek op katten en ehm knuffelbeesten.
Het zou me toch wat zijn, Digi die keuzes maakt. Eigenlijk moet ik een sticker op mijn voorhoofd laten vastnieten met 'GEK' en dan weet men tenminste: ach, die raaskalt maar wat.
Zal ik doen Tove, haha! Maar een andere vrij onomkeerbare beslissing op mijn 15e (tatoeage), daar ben ik nog blij mee, net als die andere 4 tats. Ik heb eigenlijk nergens spijt van omdat dat gewoon zinloos is. Van sommige keuzes heb ik wel verdriet (waarvan de ergste is dat ik mijn oma nooit meer heb bezocht toen ze terminaal was, onomkeerbaar, maar ja, wat doe je eraan?) maar loslaten is ook een kunst. En dat leer je niet zo snel. Ook toen ik labiel was, ook toen ik nog sneed, ook toen ik in de put zat, had ik nog volkomen normale rationele gedachten en nam ik ook volkomen realistische beslissingen. Je bent niet een stoornis en zeker niet voor de rest van je leven, want dat is namelijk een keuze. Zoals alles een keuze is. Als mensen mij willen beoordelen op het verleden, prima, maar verwacht niet dat ik je ook maar aardig, leuk, slim of welke vorm van genegenheid dan ook toedicht. Ene Zoon van een niet bestaande God zei ooit eens: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik heb nog steeds niet geworpen (pun intended).
Ik veroordeel/beoordeel je niet, mijn mening is alleen dat ik nu zo'n keuze maken niet verstandig vind. Ik zeg niet dat ik je slecht vind, of gestoord of ontoerekeningsvatbaar. Die woorden probeer jij zelf mij in de mond te leggen.
Ik zeg wel dat ik met wat ik van jou weet, ik je motief niet oprecht genoeg vind om aan de voorwaarden waarvan ik vind dat een verzoek om sterilisatie moet voldoen gehoor te geven. Dat is gewoon mijn mening, als jij dat als een veroordeling of kritiek opvat dan is dat jouw probleem.
Als jij vindt dat ik niet genoeg van jou weet, of als jij vindt dat mijn normen voor sterilisatie niet ok zijn, of als jij vindt dat ik het woord oprecht verkeerd interpreteer. Dan is dat prima en je goed recht. Je hoeft het van mij echt niet met me eens te zijn hoor. Maar de manier waarop jij communiceert blijft mij sterken in mijn mening.
En ik mag die mening net zo goed hebben net als jij de jouwe.
Dus ik heb mijn hele leven geen oprechte gevoelens gehad, Vlinder? Tof!
Dat bedoel ik niet. Ik zou alleen zulke beslissingen niet baseren op het leven dat ik als kind, tiener of tijdens een depressie voor me zag, zeker niet als het nu wel goed gaat en je volwassen bent.
Ik walg niet van kinderen, zolang ze maar van een ander zijn. Ik vind baby's wel vies, gewoon, zo afhankelijk, niks voor mij. Ik vind een jong veulen dat meteen met de moeder meehuppelt veel toffer. Wat oudere kinderen vind ik wel leuk, maar enkel als ze dan een leuk karakter hebben en intelligent zijn. Net als met volwassenen. Ik heb geen moedergevoel, ik wil helemaal niet zorgen. Ik ben daarentegen wel gek op katten en ehm knuffelbeesten.
Het zou me toch wat zijn, Digi die keuzes maakt. Eigenlijk moet ik een sticker op mijn voorhoofd laten vastnieten met 'GEK' en dan weet men tenminste: ach, die raaskalt maar wat.
Zal ik doen Tove, haha! Maar een andere vrij onomkeerbare beslissing op mijn 15e (tatoeage), daar ben ik nog blij mee, net als die andere 4 tats. Ik heb eigenlijk nergens spijt van omdat dat gewoon zinloos is. Van sommige keuzes heb ik wel verdriet (waarvan de ergste is dat ik mijn oma nooit meer heb bezocht toen ze terminaal was, onomkeerbaar, maar ja, wat doe je eraan?) maar loslaten is ook een kunst. En dat leer je niet zo snel. Ook toen ik labiel was, ook toen ik nog sneed, ook toen ik in de put zat, had ik nog volkomen normale rationele gedachten en nam ik ook volkomen realistische beslissingen. Je bent niet een stoornis en zeker niet voor de rest van je leven, want dat is namelijk een keuze. Zoals alles een keuze is. Als mensen mij willen beoordelen op het verleden, prima, maar verwacht niet dat ik je ook maar aardig, leuk, slim of welke vorm van genegenheid dan ook toedicht. Ene Zoon van een niet bestaande God zei ooit eens: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik heb nog steeds niet geworpen (pun intended).
Ik veroordeel/beoordeel je niet, mijn mening is alleen dat ik nu zo'n keuze maken niet verstandig vind. Ik zeg niet dat ik je slecht vind, of gestoord of ontoerekeningsvatbaar. Die woorden probeer jij zelf mij in de mond te leggen.
Ik zeg wel dat ik met wat ik van jou weet, ik je motief niet oprecht genoeg vind om aan de voorwaarden waarvan ik vind dat een verzoek om sterilisatie moet voldoen gehoor te geven. Dat is gewoon mijn mening, als jij dat als een veroordeling of kritiek opvat dan is dat jouw probleem.
Als jij vindt dat ik niet genoeg van jou weet, of als jij vindt dat mijn normen voor sterilisatie niet ok zijn, of als jij vindt dat ik het woord oprecht verkeerd interpreteer. Dan is dat prima en je goed recht. Je hoeft het van mij echt niet met me eens te zijn hoor. Maar de manier waarop jij communiceert blijft mij sterken in mijn mening.
En ik mag die mening net zo goed hebben net als jij de jouwe.
vrijdag 7 augustus 2009 om 15:05
quote:Stoeptegel schreef op 07 augustus 2009 @ 15:01:
Wat een rare wereld is het toch. Verstandelijk gehandicapten worden ondanks hun grote kinderwens gesteriliseerd, omdat de omgeving dat zeer noodzakelijk vinden. Een arts zal een sterilisatie zonder pardon uitvoeren. Ik heb heel wat clienten in een depressie zien vallen omdat ze hun droom moesten los laten dat ze nooit een baby zouden krijgen. Echt heel verdrietig, los van het feit wat verstandig is.
Een vrouw die voor haar 30e zichzelf wil laten steriliseren , een vrouw met een normaal denkvermogen moet maar afwachten tot ze een ja krijgt. Toch wel krom eigenlijk. Want wat zijn de gevolgen voor het kind als iemand met een normaal denkvermogen compleet tegen haar gevoel in een kind op de wereld zet. Daar hoor je eigenlijk nooit iemand over praten, niet alleen door burgers maar ook artsen, regering. Voor verstandelijk gehandicapten ( welk nivo dan ook) heeft de hele samenleving een mening klaar, dat kan absoluut niet, zij mogen geen kinderen krijgen en wordt angstvallig voorkomen.
Digi, wat ik me afvroeg, ben je nu niet erg nerveus aan het worden, aangezien je nu alleen condooms gebruikt in combinatie met je bijbaan?Google er eens op, dan zul je merken dat er velen zijn die er over praten. Maar dat is wel een heel andere discussie.
Wat een rare wereld is het toch. Verstandelijk gehandicapten worden ondanks hun grote kinderwens gesteriliseerd, omdat de omgeving dat zeer noodzakelijk vinden. Een arts zal een sterilisatie zonder pardon uitvoeren. Ik heb heel wat clienten in een depressie zien vallen omdat ze hun droom moesten los laten dat ze nooit een baby zouden krijgen. Echt heel verdrietig, los van het feit wat verstandig is.
Een vrouw die voor haar 30e zichzelf wil laten steriliseren , een vrouw met een normaal denkvermogen moet maar afwachten tot ze een ja krijgt. Toch wel krom eigenlijk. Want wat zijn de gevolgen voor het kind als iemand met een normaal denkvermogen compleet tegen haar gevoel in een kind op de wereld zet. Daar hoor je eigenlijk nooit iemand over praten, niet alleen door burgers maar ook artsen, regering. Voor verstandelijk gehandicapten ( welk nivo dan ook) heeft de hele samenleving een mening klaar, dat kan absoluut niet, zij mogen geen kinderen krijgen en wordt angstvallig voorkomen.
Digi, wat ik me afvroeg, ben je nu niet erg nerveus aan het worden, aangezien je nu alleen condooms gebruikt in combinatie met je bijbaan?Google er eens op, dan zul je merken dat er velen zijn die er over praten. Maar dat is wel een heel andere discussie.
vrijdag 7 augustus 2009 om 15:12
Vlinder, ik begrijp je intentie, maar ik vind het onzin Digi voor te leggen nog een tijdje te wachten. Wachten waarop? Op dat ze per ongeluk zwanger wordt wat ze absoluut niet wil? Vind het toch vrij duidelijk dat ze ECHT niet wil. Het lijkt mij dan ook niet verstandig voor haar niet en voor een evt per ongeluk verwekt kind nog even te wachten.
Wacht nog een tijdje kan je beter adviseren aan vrouwen die twijfelen, die denken dat ze waarschijnlijk geen kinderen willen.
Ik heb ook vriendinnen die altijd dachten geen kinderen te willen. Op hun 40e sloeg dat ineens om. Wat niet echt een verrassing was, ook al hadden ze volgens eigen zeggen nooit een kinderwens.
Maar ik heb nog nooit iemand zo vol walgeling en vastberadenheid horen praten over het krijgen van kinderen.
Digi, regel je sterilisatie as fast as u can
Wacht nog een tijdje kan je beter adviseren aan vrouwen die twijfelen, die denken dat ze waarschijnlijk geen kinderen willen.
Ik heb ook vriendinnen die altijd dachten geen kinderen te willen. Op hun 40e sloeg dat ineens om. Wat niet echt een verrassing was, ook al hadden ze volgens eigen zeggen nooit een kinderwens.
Maar ik heb nog nooit iemand zo vol walgeling en vastberadenheid horen praten over het krijgen van kinderen.
Digi, regel je sterilisatie as fast as u can
vrijdag 7 augustus 2009 om 15:20
quote:Stoeptegel schreef op 07 augustus 2009 @ 15:12:
Maar ik heb nog nooit iemand zo vol walgeling en vastberadenheid horen praten over het krijgen van kinderen.
Ik begrijp jouw intentie ook. Maar ik heb juist het idee dat die walging zo overtrokken is en zo samengaat met de (voormalige) walging tegenover zichzelf, dat ik me afvraag of de walging nog steeds zo sterk zal zijn als de walging die Digi tov haarzelf zo lang heeft gevoeld weg/minder is gedurende een periode die iets langer is dan de afgelopen paar maanden.
Maar ze moet vooral doen wat ze niet laten kan, dat doe ik ook en ik vond dat ik het gezegd moest hebben. Maar laten we nou niet doen alsof het een beslissing van niks is.
Maar ik heb nog nooit iemand zo vol walgeling en vastberadenheid horen praten over het krijgen van kinderen.
Ik begrijp jouw intentie ook. Maar ik heb juist het idee dat die walging zo overtrokken is en zo samengaat met de (voormalige) walging tegenover zichzelf, dat ik me afvraag of de walging nog steeds zo sterk zal zijn als de walging die Digi tov haarzelf zo lang heeft gevoeld weg/minder is gedurende een periode die iets langer is dan de afgelopen paar maanden.
Maar ze moet vooral doen wat ze niet laten kan, dat doe ik ook en ik vond dat ik het gezegd moest hebben. Maar laten we nou niet doen alsof het een beslissing van niks is.
vrijdag 7 augustus 2009 om 16:57
Volgens mij doet niemand of het een beslissing van niks is. Als je bereid bent om voor je sterilisatie 3 gesprekken over een periode van 2 tot 4 maanden (huisarts -> gynacoloog -> intakegesprek als de afspraak gepland is, en dan pas ga je naar het ziekenhuis) dan lijkt me dat voldoende aangeven dat je niet over 1 nacht ijs gaat. Voor een abortus heb je maar 5 dagen bedenktijd nodig. Dat staat voor mij in geen enkele verhouding. Je kunt van alles in je leven spijt krijgen, maar zelfbeschikkingsrecht en je eigen billen mogen branden is een mooi recht, waar we vooral niet aan moeten tornen.
Digi, gewoon in gang zetten, ook vrouwen van 25 krijgen het uiteindelijk voor elkaar.
Digi, gewoon in gang zetten, ook vrouwen van 25 krijgen het uiteindelijk voor elkaar.
vrijdag 7 augustus 2009 om 18:17
Lieve Vlinder,
Het maakt niet uit wat ik zeg, jij hebt een mening over mij en die verandert niet. De enige optie is jou gelijk geven, maar hey, laat dat nu gewoon niet mijn mening en overtuiging zijn (ik ken mijzelf het best, en geloof me, niemand die ik ken was verrast). Je zou je pas zorgen moeten gaan maken als ik ineens als een blad aan de boom omsloeg. Of vind jij je proza nu echt zo fantastisch?
Ik leg je geen woorden in de mond, ik zeg gewoon direct wat jij insinueert. Wel zo duidelijk.
Shamanta, daar ben ik absoluut tot bereid. Ik verwacht ook niet dat ik na het eerste consult direct gesteriliseerd ben. De tip die eerder gegeven werd, dus alles bijhouden zodat je aantoont niet over 1 nacht ijs te gaan, vond ik ook 'n goede. Overigens zal ik het met mijn pschychiater -ook een arts- bespreken, wie weet kan hij een goed woordje voor me doen in den artsenwereld. (Ohjee, een psychiater, ik ben gek! Neehoor, helemaal niet)
Stoeptegel, de eisen voor het bewust en definitef kiezen voor kindervrijheid zijn kennelijk zwaarder dan het kiezen voor een kind. Het is belachelijk, maar ja. Ik ben overigens niet nerveus omdat in welk stadium dan ook ik de zwangerschap zou laten afbreken.
Ik kan Vlinder dus maar niet aan haar verstand praten dat ik gewoon never nooit niet positief stond tegenover zwangerschap en een kind krijgen. Vanaf mijn der-de. Hoevaak moet ik dat herhalen? Toen vond ik mijzelf geweldig, hell, ik was ook geweldig, veel verder dan alle kindjes en een prachtig kind om te zien ook nog. Ik wil een sterilisatie eerder uit zelfliefde. Zelfhaat is een mes in je arm zetten. Zelfliefde is een cadeautje voor jezelf kopen. Zoals mijn bosje bloemen elke paar dagen, zoals goed en gezond eten, zoals fijne dingen doen, en in mijn geval ook: sterilisatie.
Het maakt niet uit wat ik zeg, jij hebt een mening over mij en die verandert niet. De enige optie is jou gelijk geven, maar hey, laat dat nu gewoon niet mijn mening en overtuiging zijn (ik ken mijzelf het best, en geloof me, niemand die ik ken was verrast). Je zou je pas zorgen moeten gaan maken als ik ineens als een blad aan de boom omsloeg. Of vind jij je proza nu echt zo fantastisch?
Ik leg je geen woorden in de mond, ik zeg gewoon direct wat jij insinueert. Wel zo duidelijk.
Shamanta, daar ben ik absoluut tot bereid. Ik verwacht ook niet dat ik na het eerste consult direct gesteriliseerd ben. De tip die eerder gegeven werd, dus alles bijhouden zodat je aantoont niet over 1 nacht ijs te gaan, vond ik ook 'n goede. Overigens zal ik het met mijn pschychiater -ook een arts- bespreken, wie weet kan hij een goed woordje voor me doen in den artsenwereld. (Ohjee, een psychiater, ik ben gek! Neehoor, helemaal niet)
Stoeptegel, de eisen voor het bewust en definitef kiezen voor kindervrijheid zijn kennelijk zwaarder dan het kiezen voor een kind. Het is belachelijk, maar ja. Ik ben overigens niet nerveus omdat in welk stadium dan ook ik de zwangerschap zou laten afbreken.
Ik kan Vlinder dus maar niet aan haar verstand praten dat ik gewoon never nooit niet positief stond tegenover zwangerschap en een kind krijgen. Vanaf mijn der-de. Hoevaak moet ik dat herhalen? Toen vond ik mijzelf geweldig, hell, ik was ook geweldig, veel verder dan alle kindjes en een prachtig kind om te zien ook nog. Ik wil een sterilisatie eerder uit zelfliefde. Zelfhaat is een mes in je arm zetten. Zelfliefde is een cadeautje voor jezelf kopen. Zoals mijn bosje bloemen elke paar dagen, zoals goed en gezond eten, zoals fijne dingen doen, en in mijn geval ook: sterilisatie.
vrijdag 7 augustus 2009 om 19:13
op je 25e kun je helemaal nog niet voor jezelf denken digi
denk je wel niet
Ik heb ook absoluut geen kinderwens, zeg sowieso altijd dat ik meer om dieren dan om mensen geef ... en dat is ook altijd zo geweest ... ik vind op kraamvisite het huisdier interessanter dan dat kale lelijke ding hoor... Ik zie mezelf ook niet zwanger worden of zijn... zwanger zijn lijkt me vreselijk... bovendien zou dat met mijn gesteldheid natuurlijk ook niet echt een mega aanrader zijn... maar dan nog... ik heb een grote kans uberhaupt geen kinderen te kunnen krijgen, daar ben ik alleen maar blij mee... ik heb een kind niks te bieden... en ik wil het niets bieden... ik heb een grote kans vroegtijdig te overlijden, laat ik zo'n kutblaag met mijn karakter achter bij een ander... ook niet echt menselijk van me zou dat zijn... In mn toekomst zie ik echt geen kinderen, leuk huisje aan het water, grote tuin, diertjes...
denk je wel niet
Ik heb ook absoluut geen kinderwens, zeg sowieso altijd dat ik meer om dieren dan om mensen geef ... en dat is ook altijd zo geweest ... ik vind op kraamvisite het huisdier interessanter dan dat kale lelijke ding hoor... Ik zie mezelf ook niet zwanger worden of zijn... zwanger zijn lijkt me vreselijk... bovendien zou dat met mijn gesteldheid natuurlijk ook niet echt een mega aanrader zijn... maar dan nog... ik heb een grote kans uberhaupt geen kinderen te kunnen krijgen, daar ben ik alleen maar blij mee... ik heb een kind niks te bieden... en ik wil het niets bieden... ik heb een grote kans vroegtijdig te overlijden, laat ik zo'n kutblaag met mijn karakter achter bij een ander... ook niet echt menselijk van me zou dat zijn... In mn toekomst zie ik echt geen kinderen, leuk huisje aan het water, grote tuin, diertjes...
zaterdag 8 augustus 2009 om 09:17
Ik vind TO eerder vervelend. Als ze liever naar mooie proza had willen luisteren had ze dat in haar OP moeten schrijven. Krijgt ze een beetje tegenwind begint ze te steigeren en te zemelen over hoe geweldig ze wel niet is, al vanaf haar der-de. Nou geweldig ben je!
Ga je alsjeblieft steriliseren een cadeautje aan jezelf geven. Kunnen we dit verheerlijkingstopic afsluiten en onze tijd besteden aan mensen die, als ze om advies vragen, daar ook wat mee doen ipv ze alleen maar afblaffen.
Ga je alsjeblieft steriliseren een cadeautje aan jezelf geven. Kunnen we dit verheerlijkingstopic afsluiten en onze tijd besteden aan mensen die, als ze om advies vragen, daar ook wat mee doen ipv ze alleen maar afblaffen.
Poep, wie heeft jou gescheten?
zaterdag 8 augustus 2009 om 10:32
Louise, ik schreef dat ik mijzelf op mijn derde geweldig vond, als tegenreactie op de opmerking dat ik mijn hele leven mij kennelijk kut had gevoeld. Op mijn derde had ik namelijk al een afkeer van baby's en afhankelijkheid. Ik vind mijzelf niet geweldig, ik vind mijzelf gewoon mijzelf. Niks verheerlijking. Ik begrijp oprecht niet hoe je dat nu zo kunt opvatten.
Ik verheerlijk mijzelf niet, ik ben gewoon Digi, niets speciaals. Ik heb alleen geen kinderwens en dat besprak ik, ik vroeg om ervaringen, over hoe het zou gaan als je als 25-jarige naar de arts gaat met een sterilisatiewens, etcetera. Als men (Vlinder) begint over dat ik geen keuzes kan maken nu, dan reageer ik daar op. Als je het echt wil weten: vanaf mijn achtste vond ik mijzelf niet meer geweldig en heb lang enorm in de shit gezeten. Je conclusie is fout, enorm fout.
Ik blaf niemand af, ik word betutteld, en dat is niet nodig, die betutteling. Ik heb adviezen ter harte genomen (is gewoon te lezen), schrijf nu op het forum dat Rollergirl me aanraadde, heb informatie ingewonnen bij CASA wat Kaatje me aanraadde en geluisterd naar ervaringsverhalen. Waar lees jij dan zeflverheerlijking?
Zou jij het niet vervelend vinden als je betutteld werd? Zeg 's eerlijk?
Ik reageer mild, want normaal denk ik: wat een stom wijf zeg, die kan niet lezen. Maar ik leg mezelf gewoon liever uit. Het draait namelijk niet om mij als persoon (dat is het doel totaal niet van dit topic), het draait om sterilisatie en meer specifiek: sterilisatie op 25/26-jarige leeftijd. That's all, Louise.
Ik verheerlijk mijzelf niet, ik ben gewoon Digi, niets speciaals. Ik heb alleen geen kinderwens en dat besprak ik, ik vroeg om ervaringen, over hoe het zou gaan als je als 25-jarige naar de arts gaat met een sterilisatiewens, etcetera. Als men (Vlinder) begint over dat ik geen keuzes kan maken nu, dan reageer ik daar op. Als je het echt wil weten: vanaf mijn achtste vond ik mijzelf niet meer geweldig en heb lang enorm in de shit gezeten. Je conclusie is fout, enorm fout.
Ik blaf niemand af, ik word betutteld, en dat is niet nodig, die betutteling. Ik heb adviezen ter harte genomen (is gewoon te lezen), schrijf nu op het forum dat Rollergirl me aanraadde, heb informatie ingewonnen bij CASA wat Kaatje me aanraadde en geluisterd naar ervaringsverhalen. Waar lees jij dan zeflverheerlijking?
Zou jij het niet vervelend vinden als je betutteld werd? Zeg 's eerlijk?
Ik reageer mild, want normaal denk ik: wat een stom wijf zeg, die kan niet lezen. Maar ik leg mezelf gewoon liever uit. Het draait namelijk niet om mij als persoon (dat is het doel totaal niet van dit topic), het draait om sterilisatie en meer specifiek: sterilisatie op 25/26-jarige leeftijd. That's all, Louise.
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:15
quote:Digitalis schreef op 08 augustus 2009 @ 11:21:
Klopt Yasmijn, maar niet mbt kinderwens
Dat weet je niet. Ik heb 2 vriendinnen, die bezwoeren nooit nooit nooit kinderen te willen. Nooit.
En kijk, na hun 30e, allebei hebben ze er 1 en gaan voor de 2de.........
Echt, die 2 wilden NOOIT kinderen.
Hahahaha.
Klopt Yasmijn, maar niet mbt kinderwens
Dat weet je niet. Ik heb 2 vriendinnen, die bezwoeren nooit nooit nooit kinderen te willen. Nooit.
En kijk, na hun 30e, allebei hebben ze er 1 en gaan voor de 2de.........
Echt, die 2 wilden NOOIT kinderen.
Hahahaha.
Geen bijzonderheden
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:24
Ik heb niet alles gelezen dus mijn excuses als ik in herhaling treed. Digi, jouw motief voor een sterilisatie is dus de hormonale disbalans bij gebruik van hormonale anticonceptie?
Als ik jouw arts zou zijn zou ik sterilisatie afraden. Juist vanwege de psychische instabiliteit en het leven dat je nu leidt. Ook al ben je wereldwijs en gedecideerd in je besluit, ik zou je adviseren nog een aantal jaren te wachten en het dan in heroverweging te nemen. Een koperspiraal is dus niets voor je?
Sterilisatie is een mechanische ingreep dat er uiteraard niet voor zal zorgen dat je vrijblijft van hormoonschommelingen en ten gevolge daarvan gemoedswisselingen, maar dat had je al begrepen (genoeg vrouwen die denken daarmee hun moodswings op te lossen namelijk).
Ik ben het trouwens niet met je eens dat er sprake is van erfelijkheid als het gaat om psychische aandoeningen. Het dna heeft eigenlijk maar zeer beperkte mogelijkheden daarvoor. Het is wel zo dat men gevoeliger kan zijn voor bepaalde (psychische) aandoeningen die familiair voorkomen (bijv. schizofrenie) maar dan nog hangt dat af van de context en de luxerende factoren daarbinnen. Bijvoorbeeld een patiënt met een floride psychose ten gevolge van druggebruik, iets dat meer dan eens voorkomt. Er is wel steeds meer onderzoek gaande naar bijv. genetische expressie, en hoewel er wel wordt aangenomen dat er ergens een verband bestaat tussen gen en gedrag zijn dit echter en enkel hypothesen.
Ik respecteer je keuze en ik vind dat je de regie moet hebben over je eigen lijf. Maar wat maakt 5 jaar wachten uit op een mensenleven? Zeker als er opties zijn waarbij je niet gebruik hoeft te maken van een hormoonpreparaat. Je weet inmiddels dat we een aantal analogische lijnen hebben Ik denk dus dat je die keuze veel krachtiger kunt maken op het moment dat je je leven weer wat meer op de rails hebt. En dan wordt het misschien alsnog een sterilisatie, maar dan is die keuze veel meer weloverwogen. Ik weet ook dat je eigenwijs bent en nu vast denkt dat je er al helemaal over uit bent en dat je gedachte daarover toch niet zal veranderen. Maar geef jezelf even wat meer ruimte. Ik denk dat sterilisatie nu niet prioriteit nummer 1 is.
Als ik jouw arts zou zijn zou ik sterilisatie afraden. Juist vanwege de psychische instabiliteit en het leven dat je nu leidt. Ook al ben je wereldwijs en gedecideerd in je besluit, ik zou je adviseren nog een aantal jaren te wachten en het dan in heroverweging te nemen. Een koperspiraal is dus niets voor je?
Sterilisatie is een mechanische ingreep dat er uiteraard niet voor zal zorgen dat je vrijblijft van hormoonschommelingen en ten gevolge daarvan gemoedswisselingen, maar dat had je al begrepen (genoeg vrouwen die denken daarmee hun moodswings op te lossen namelijk).
Ik ben het trouwens niet met je eens dat er sprake is van erfelijkheid als het gaat om psychische aandoeningen. Het dna heeft eigenlijk maar zeer beperkte mogelijkheden daarvoor. Het is wel zo dat men gevoeliger kan zijn voor bepaalde (psychische) aandoeningen die familiair voorkomen (bijv. schizofrenie) maar dan nog hangt dat af van de context en de luxerende factoren daarbinnen. Bijvoorbeeld een patiënt met een floride psychose ten gevolge van druggebruik, iets dat meer dan eens voorkomt. Er is wel steeds meer onderzoek gaande naar bijv. genetische expressie, en hoewel er wel wordt aangenomen dat er ergens een verband bestaat tussen gen en gedrag zijn dit echter en enkel hypothesen.
Ik respecteer je keuze en ik vind dat je de regie moet hebben over je eigen lijf. Maar wat maakt 5 jaar wachten uit op een mensenleven? Zeker als er opties zijn waarbij je niet gebruik hoeft te maken van een hormoonpreparaat. Je weet inmiddels dat we een aantal analogische lijnen hebben Ik denk dus dat je die keuze veel krachtiger kunt maken op het moment dat je je leven weer wat meer op de rails hebt. En dan wordt het misschien alsnog een sterilisatie, maar dan is die keuze veel meer weloverwogen. Ik weet ook dat je eigenwijs bent en nu vast denkt dat je er al helemaal over uit bent en dat je gedachte daarover toch niet zal veranderen. Maar geef jezelf even wat meer ruimte. Ik denk dat sterilisatie nu niet prioriteit nummer 1 is.
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:04
quote:louise1 schreef op 08 augustus 2009 @ 09:17:
Ik vind TO eerder vervelend. Als ze liever naar mooie proza had willen luisteren had ze dat in haar OP moeten schrijven. Krijgt ze een beetje tegenwind begint ze te steigeren en te zemelen over hoe geweldig ze wel niet is, al vanaf haar der-de. Nou geweldig ben je!
Ga je alsjeblieft steriliseren een cadeautje aan jezelf geven. Kunnen we dit verheerlijkingstopic afsluiten en onze tijd besteden aan mensen die, als ze om advies vragen, daar ook wat mee doen ipv ze alleen maar afblaffen.
Jij leest ook behoorlijk selectief zeg.
Daarbij, als je mij mij ook maar een beetje kent van dit forum dan weet je dat ik juist vaak tegengas geef. Ongeacht aan wie.
Ik vind TO eerder vervelend. Als ze liever naar mooie proza had willen luisteren had ze dat in haar OP moeten schrijven. Krijgt ze een beetje tegenwind begint ze te steigeren en te zemelen over hoe geweldig ze wel niet is, al vanaf haar der-de. Nou geweldig ben je!
Ga je alsjeblieft steriliseren een cadeautje aan jezelf geven. Kunnen we dit verheerlijkingstopic afsluiten en onze tijd besteden aan mensen die, als ze om advies vragen, daar ook wat mee doen ipv ze alleen maar afblaffen.
Jij leest ook behoorlijk selectief zeg.
Daarbij, als je mij mij ook maar een beetje kent van dit forum dan weet je dat ik juist vaak tegengas geef. Ongeacht aan wie.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:07
k heb niet alles gelezen dus mijn excuses als ik in herhaling treed. Digi, jouw motief voor een sterilisatie is dus de hormonale disbalans bij gebruik van hormonale anticonceptie?
Nee, Digi heeft de pest aan kids en reageert zeer heftig op hormonen daarom wil ze gesteriliseerd.
Als ze tot haar overgang de pil was blijven slikken dan zou je niemand horen maar o wee wanneer een vrouw voor drastischer maatregelen kiest. Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Nee, Digi heeft de pest aan kids en reageert zeer heftig op hormonen daarom wil ze gesteriliseerd.
Als ze tot haar overgang de pil was blijven slikken dan zou je niemand horen maar o wee wanneer een vrouw voor drastischer maatregelen kiest. Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:42
quote:HoiPippiLangkous schreef op 08 augustus 2009 @ 14:07:
Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Pardon? Wij geven gewoon onze mening, daarom werd namelijk gevraagd in de OP. Niemand beweerd hier de waarheid in pacht te hebben.
Digitalis heeft zichzelf gediagnosticeerd met een psychische aandoening. Heeft zelf beoordeeld dat ze geen behandeling nodig heeft en heeft zichzelf weer stabiel verklaard. Vind zelf dat ze niet tegen hormonen kan ondanks dat ze dat nog nooit heeft besproken met een deskundige, en ook niets anders dan één pil heeft geprobeerd. En nu zijn degenen die gewoon alleen maar een andere mening hebben de psyciaters van de koude grond .......?
Vinden jullie mij trouwens vervelend omdat:
-Ik het een slecht idee vind om zonder condoom te neuken wanneer je prostituee bent (en swinger, en vreemdganger, etc.) ?
-Ik het niet ok vind om een arts een lul te noemen wanneer die arts zijn eigen geweten en zijn gevoel voor jouw eer voor laat gaan ten koste van een ingreep die jij wenst, maar eigenlijk niet noodzakelijk is?
-Ik Digi aanraad om nog een (paar) jaar te wachten vanwege haar psychische situatie?
Of omdat het verkondigen van die meningen neerbuigend over komt?
En wat dan nog? Ga maar eens leren om met andermans meningen en kritiek om te gaan, gynaecologen zijn daar namelijk ook niet geheel gevrijwaard van, en hen moet je zien te overtuigen, niet mij. Ik zou dan wel een andere strategie kiezen, want deze lijkt me erg onsuccesvol.
Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Pardon? Wij geven gewoon onze mening, daarom werd namelijk gevraagd in de OP. Niemand beweerd hier de waarheid in pacht te hebben.
Digitalis heeft zichzelf gediagnosticeerd met een psychische aandoening. Heeft zelf beoordeeld dat ze geen behandeling nodig heeft en heeft zichzelf weer stabiel verklaard. Vind zelf dat ze niet tegen hormonen kan ondanks dat ze dat nog nooit heeft besproken met een deskundige, en ook niets anders dan één pil heeft geprobeerd. En nu zijn degenen die gewoon alleen maar een andere mening hebben de psyciaters van de koude grond .......?
Vinden jullie mij trouwens vervelend omdat:
-Ik het een slecht idee vind om zonder condoom te neuken wanneer je prostituee bent (en swinger, en vreemdganger, etc.) ?
-Ik het niet ok vind om een arts een lul te noemen wanneer die arts zijn eigen geweten en zijn gevoel voor jouw eer voor laat gaan ten koste van een ingreep die jij wenst, maar eigenlijk niet noodzakelijk is?
-Ik Digi aanraad om nog een (paar) jaar te wachten vanwege haar psychische situatie?
Of omdat het verkondigen van die meningen neerbuigend over komt?
En wat dan nog? Ga maar eens leren om met andermans meningen en kritiek om te gaan, gynaecologen zijn daar namelijk ook niet geheel gevrijwaard van, en hen moet je zien te overtuigen, niet mij. Ik zou dan wel een andere strategie kiezen, want deze lijkt me erg onsuccesvol.
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:59
quote:HoiPippiLangkous schreef op 08 augustus 2009 @ 14:07:
k heb niet alles gelezen dus mijn excuses als ik in herhaling treed. Digi, jouw motief voor een sterilisatie is dus de hormonale disbalans bij gebruik van hormonale anticonceptie?
Nee, Digi heeft de pest aan kids en reageert zeer heftig op hormonen daarom wil ze gesteriliseerd.
Als ze tot haar overgang de pil was blijven slikken dan zou je niemand horen maar o wee wanneer een vrouw voor drastischer maatregelen kiest. Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Baby's zijn ook gewoon parasieten, een groeiende tumor in je buik
Ik ben geen psychiater (gelukkig) maar het gaat niet om sterilisatie op zichzelf, als iemand daar voor kiest, mijn zegen hebben zij. Jij, pippi, doet het overkomen alsof artsen volledig geshockeerd zijn als een jonge vrouw vraagt om deze ingreep. Dat is, en laat ik voor mijzelf en mijn collegae spreken, niet het geval. Het gaat er meer om dat als je zelf zoekende bent om je leven op een constructieve wijze in te richten, deze keuze mogelijk, op dit moment, niet de verstandigste is. Maar uiteindelijk weet de persoon zelf, mits hij niet verstandelijk beperkt is, zelf wel of dit een (semi) impulsief plan is of juist iets dat nu als het beste moment voelt. Er ligt ook altijd het gevaar van onjuiste causale relatie op de loer die in het hoofd van persoon als een volledige waarheid wordt beschouwd. In mijn opleiding heb ik ook meisjes, jonger dan Digi, gezien die per se hun borsten wilden laten afzetten, hoewel van een anders kalibel is dit ook bepalend voor de rest van het leven. Het gaat hier niet het vullen van een kies, het gaat hier om een ingreep die irreversibel is en dus goed nadenken behoeft.
k heb niet alles gelezen dus mijn excuses als ik in herhaling treed. Digi, jouw motief voor een sterilisatie is dus de hormonale disbalans bij gebruik van hormonale anticonceptie?
Nee, Digi heeft de pest aan kids en reageert zeer heftig op hormonen daarom wil ze gesteriliseerd.
Als ze tot haar overgang de pil was blijven slikken dan zou je niemand horen maar o wee wanneer een vrouw voor drastischer maatregelen kiest. Dan komen de psychiaters van de koude grond met hun non-argumenten en zwakke karakteranalyses.
Baby's zijn ook gewoon parasieten, een groeiende tumor in je buik
Ik ben geen psychiater (gelukkig) maar het gaat niet om sterilisatie op zichzelf, als iemand daar voor kiest, mijn zegen hebben zij. Jij, pippi, doet het overkomen alsof artsen volledig geshockeerd zijn als een jonge vrouw vraagt om deze ingreep. Dat is, en laat ik voor mijzelf en mijn collegae spreken, niet het geval. Het gaat er meer om dat als je zelf zoekende bent om je leven op een constructieve wijze in te richten, deze keuze mogelijk, op dit moment, niet de verstandigste is. Maar uiteindelijk weet de persoon zelf, mits hij niet verstandelijk beperkt is, zelf wel of dit een (semi) impulsief plan is of juist iets dat nu als het beste moment voelt. Er ligt ook altijd het gevaar van onjuiste causale relatie op de loer die in het hoofd van persoon als een volledige waarheid wordt beschouwd. In mijn opleiding heb ik ook meisjes, jonger dan Digi, gezien die per se hun borsten wilden laten afzetten, hoewel van een anders kalibel is dit ook bepalend voor de rest van het leven. Het gaat hier niet het vullen van een kies, het gaat hier om een ingreep die irreversibel is en dus goed nadenken behoeft.
zaterdag 8 augustus 2009 om 15:06
HPL, ondanks dat ik Digi IRL niet ken, 'ken' ik haar wel van de talloze posts waarin ze tot in tot in detail openbaart hoe het met haar ging/gaat en wat haar eigen bevindingen/conclusies daarbij zijn.
En dat is precies de informatie waarop ik mijn mening baseer. Als jij dat psychologie van de koude grond wilt noemen, prima, maar zou het niet meer terecht zijn om je oordeel te baseren op de bron van al die informatie?
En dat is precies de informatie waarop ik mijn mening baseer. Als jij dat psychologie van de koude grond wilt noemen, prima, maar zou het niet meer terecht zijn om je oordeel te baseren op de bron van al die informatie?
zaterdag 8 augustus 2009 om 16:18
