Kinderen
alle pijlers
bewust geen kinderen
zondag 4 november 2007 om 16:59
Hoi,
Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
woensdag 20 februari 2008 om 13:24
Ik ben 35 jaar en heb ook geen kinderwens om de simpele reden dat ik kinderen niet leuk vind ( ik weet het, ben natuurlijk zelf vroeger ook een kind geweest, maar toch...). Ook vind ik de kinderen van mijn vriendinnen niet leuk en baal ervan als we op visite gaan waar kinderen zijn want dan wordt er toch van je verwacht dat je je met zo'n kind bezig houdt. Of zo'n kind komt blij met een autootje naar je toe gelopen, kun je moeilijk niet op reageren maar leuk vind ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?
woensdag 20 februari 2008 om 13:46
Wat een b*sh*t om te zeggen dat je er nog wel op terug komt over het willen krijgen/hebben van kinderen. Je kunt het toch oprecht niet willen? Alsof je overtuigd moet worden.
Het vervelende aan dit soort gesprekken is vaak dat je jezelf 'moet' gaan verdedigen, uitleggen waarom niet. Onzin, je wilt ze niet, punt.
Klinkt mss erg vreemd uit de mond van een moeder, maar ik kan de redenen heel goed begrijpen en als iemand zegt echt geen kinderen te willen, waarom zou ik die ander dan willen overtuigen dat het allemaal zo super is, dat je er zoveel voor terugkrijgt, etc.? Dat is het gewoon niet altijd. Net zoals een relatie niet altijd loopt zoals je zou willen, of je werk, of vriendschap, vul het maar in.
Tuurlijk, begrijp me niet verkeerd, ik ben echt stikgelukkig met zoonlief maar mijn leven is niet opgehouden te bestaan sinds ik moeder ben (bijna 7 jaar). Da's jezelf beperken. Dingen veranderen, dat zeker en mijn leven veranderde ingrijpend door de verantwoordelijkheid naar een mensje die volledig van mij afhankelijk is. Ik heb daar zelf ook soms nog wel moeite mee.
En nee, soms komt zoonlief echt niet op de 1e plaats. Dat klinkt heel egoistisch maar soms heb ik dat echt even nodig om daarvoor in de plaats een uitgeruste, ontspannen moeder te kunnen zijn. Dat heeft mij in de afgelopen jaren ook de nodige verwijten opgeleverd, want dat kon niet.
Ieder zijn/haar mening/gevoel, maar de ander overtuigen? Nooit.
Het vervelende aan dit soort gesprekken is vaak dat je jezelf 'moet' gaan verdedigen, uitleggen waarom niet. Onzin, je wilt ze niet, punt.
Klinkt mss erg vreemd uit de mond van een moeder, maar ik kan de redenen heel goed begrijpen en als iemand zegt echt geen kinderen te willen, waarom zou ik die ander dan willen overtuigen dat het allemaal zo super is, dat je er zoveel voor terugkrijgt, etc.? Dat is het gewoon niet altijd. Net zoals een relatie niet altijd loopt zoals je zou willen, of je werk, of vriendschap, vul het maar in.
Tuurlijk, begrijp me niet verkeerd, ik ben echt stikgelukkig met zoonlief maar mijn leven is niet opgehouden te bestaan sinds ik moeder ben (bijna 7 jaar). Da's jezelf beperken. Dingen veranderen, dat zeker en mijn leven veranderde ingrijpend door de verantwoordelijkheid naar een mensje die volledig van mij afhankelijk is. Ik heb daar zelf ook soms nog wel moeite mee.
En nee, soms komt zoonlief echt niet op de 1e plaats. Dat klinkt heel egoistisch maar soms heb ik dat echt even nodig om daarvoor in de plaats een uitgeruste, ontspannen moeder te kunnen zijn. Dat heeft mij in de afgelopen jaren ook de nodige verwijten opgeleverd, want dat kon niet.
Ieder zijn/haar mening/gevoel, maar de ander overtuigen? Nooit.
woensdag 20 februari 2008 om 13:56
quote:korenwolf schreef op 17 februari 2008 @ 15:38:
Dat vind ik ook zo'n rotopmerking, Bertrade! Dat verwacht je toch niet van je vriendinnen! Heb je ze er op aangesproken?Het is een welles-nietes discussie geworden . Ik had het ook niet verwacht, maar misschien is het iets met zwangerschapshormonen en dat ze er zelf zo blij mee zijn dat ze zich op dat moment echt niet voor kunnen stellen dat andere mensen dat niet willen?
Dat vind ik ook zo'n rotopmerking, Bertrade! Dat verwacht je toch niet van je vriendinnen! Heb je ze er op aangesproken?Het is een welles-nietes discussie geworden . Ik had het ook niet verwacht, maar misschien is het iets met zwangerschapshormonen en dat ze er zelf zo blij mee zijn dat ze zich op dat moment echt niet voor kunnen stellen dat andere mensen dat niet willen?
donderdag 28 februari 2008 om 21:56
Wat een verademing om dit topic te lezen, ik ben 29 en heb al 10 jaar een vaste relatie. Ik ben daarbij ook het oudste kleinkind in de familie en de oudste van drie zussen. Ik wordt doodmoe van de vragen over kinderen en de brutaliteit, niemand realiseerd zich ooit dat het misschien ook wel niet zou kunnen. De eindeloze insunuatie en vreemde mensen die gewoon op de man af vragen waarvoor ik nog geen kinderen heb.
Ik heb altijd geroepen dat ik geen kinderen wil, misschien dat die "bekende klok" op een gegeven moment wel gaat tikken. Maar ik moet er op het moment nog steeds niet aan denken. Maar ik baal van de druk die iedereen legt op een vrouw om perse kinderen te krijgen. Soms ben ik echt bang dat ik zo verbitterd ben geworden door mezelf altijd te moeten verdedigen dat als die klok gaat tikken ik zo vaak nee gezegt heb dat ik er daarom al niet meer aan wil beginnen.
Ik heb altijd geroepen dat ik geen kinderen wil, misschien dat die "bekende klok" op een gegeven moment wel gaat tikken. Maar ik moet er op het moment nog steeds niet aan denken. Maar ik baal van de druk die iedereen legt op een vrouw om perse kinderen te krijgen. Soms ben ik echt bang dat ik zo verbitterd ben geworden door mezelf altijd te moeten verdedigen dat als die klok gaat tikken ik zo vaak nee gezegt heb dat ik er daarom al niet meer aan wil beginnen.
vrijdag 29 februari 2008 om 22:04
quote:bloemetje123 schreef op 20 februari 2008 @ 13:24:
Ik ben 35 jaar en heb ook geen kinderwens om de simpele reden dat ik kinderen niet leuk vind ( ik weet het, ben natuurlijk zelf vroeger ook een kind geweest, maar toch...). Ook vind ik de kinderen van mijn vriendinnen niet leuk en baal ervan als we op visite gaan waar kinderen zijn want dan wordt er toch van je verwacht dat je je met zo'n kind bezig houdt. Of zo'n kind komt blij met een autootje naar je toe gelopen, kun je moeilijk niet op reageren maar leuk vind ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?Ik herken het in zoverre dat ik mij irriteer en dan ook echt irriteer dat als je op een verjaardag o.i.d. bent en er zijn kinderen bij dat 9 vd 10x de aandacht op kinderen is gericht en dan voornamelijk als het nog vrij jonge kinderen zijn. En dat vind ik behoorlijk irritant!...
Ik ben 35 jaar en heb ook geen kinderwens om de simpele reden dat ik kinderen niet leuk vind ( ik weet het, ben natuurlijk zelf vroeger ook een kind geweest, maar toch...). Ook vind ik de kinderen van mijn vriendinnen niet leuk en baal ervan als we op visite gaan waar kinderen zijn want dan wordt er toch van je verwacht dat je je met zo'n kind bezig houdt. Of zo'n kind komt blij met een autootje naar je toe gelopen, kun je moeilijk niet op reageren maar leuk vind ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?Ik herken het in zoverre dat ik mij irriteer en dan ook echt irriteer dat als je op een verjaardag o.i.d. bent en er zijn kinderen bij dat 9 vd 10x de aandacht op kinderen is gericht en dan voornamelijk als het nog vrij jonge kinderen zijn. En dat vind ik behoorlijk irritant!...
zaterdag 1 maart 2008 om 07:40
quote:Bertrade schreef op 17 februari 2008 @ 15:36:
Toch maar even uppen...omdat de irritatie toch nog hoog zit...
Een paar weken geleden had ik een afspraak met vriendinnen waarbij er 2 zwanger waren dus het ging natuurlijk ook over kinderen. Op een gegeven moment werd aan mij de vraag gesteld of ik echt geen kinderen wilde, waarbij mij werd verzekerd "dat ik daar later nog wel op terug zou komen". Dat had ik echt niet verwacht te horen.Dat is een verschrikkelijk irritante opmerking, heb ik ook zo vaak gehad, of: ach, je bent ook nog jong.
Feit is echter wel, dát de meesten daar uiteindelijk ook op terugkomen, maar dat is wel het laatste wat je wilt horen. Ik zou dat zelf dus nevernooit tegen een kinderloze zeggen.
Toch maar even uppen...omdat de irritatie toch nog hoog zit...
Een paar weken geleden had ik een afspraak met vriendinnen waarbij er 2 zwanger waren dus het ging natuurlijk ook over kinderen. Op een gegeven moment werd aan mij de vraag gesteld of ik echt geen kinderen wilde, waarbij mij werd verzekerd "dat ik daar later nog wel op terug zou komen". Dat had ik echt niet verwacht te horen.Dat is een verschrikkelijk irritante opmerking, heb ik ook zo vaak gehad, of: ach, je bent ook nog jong.
Feit is echter wel, dát de meesten daar uiteindelijk ook op terugkomen, maar dat is wel het laatste wat je wilt horen. Ik zou dat zelf dus nevernooit tegen een kinderloze zeggen.
zaterdag 1 maart 2008 om 08:15
zaterdag 1 maart 2008 om 10:01
quote:tubbetje schreef op 29 februari 2008 @ 23:42:
Zijn hier mensen waarbij 'angst voor de bevalling' ook een rol heeft gespeeld in de beslissing?Ja. Het woord alleen al: "totaalruptuur". Whaaaaah!
Maar met name vanwege het verlies van de "angsteloosheid" (zoals dat zo mooi wordt genoemd op de babypijler) begin ik er niet aan.
De verantwoordelijkheid.
Zijn hier mensen waarbij 'angst voor de bevalling' ook een rol heeft gespeeld in de beslissing?Ja. Het woord alleen al: "totaalruptuur". Whaaaaah!
Maar met name vanwege het verlies van de "angsteloosheid" (zoals dat zo mooi wordt genoemd op de babypijler) begin ik er niet aan.
De verantwoordelijkheid.
anoniem_50117 wijzigde dit bericht op 01-03-2008 10:02
Reden: toevoeginkje
Reden: toevoeginkje
% gewijzigd
zaterdag 1 maart 2008 om 10:20
quote:bloemetje123 schreef op 20 februari 2008 @ 13:24:
Ik ben 35 jaar en heb ook geen kinderwens om de simpele reden dat ik kinderen niet leuk vind ( ik weet het, ben natuurlijk zelf vroeger ook een kind geweest, maar toch...). Ook vind ik de kinderen van mijn vriendinnen niet leuk en baal ervan als we op visite gaan waar kinderen zijn want dan wordt er toch van je verwacht dat je je met zo'n kind bezig houdt. Of zo'n kind komt blij met een autootje naar je toe gelopen, kun je moeilijk niet op reageren maar leuk vind ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?Yep, that's 100% me. Maar gelukkig wordt het leuker als ze groter worden (vanaf een jaar of 10 - 12 kan je echt grappige gesprekken met ze hebben). Maar zelf hoef ik ze niet hoor, want je moet ook die eerste 10 jaar zien door te komen.
Ik ben 35 jaar en heb ook geen kinderwens om de simpele reden dat ik kinderen niet leuk vind ( ik weet het, ben natuurlijk zelf vroeger ook een kind geweest, maar toch...). Ook vind ik de kinderen van mijn vriendinnen niet leuk en baal ervan als we op visite gaan waar kinderen zijn want dan wordt er toch van je verwacht dat je je met zo'n kind bezig houdt. Of zo'n kind komt blij met een autootje naar je toe gelopen, kun je moeilijk niet op reageren maar leuk vind ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen kinderhater. Kinderen kunnen er ook niets aan doen dat ze kind zijn dus ik ben natuurlijk wel heel lief voor ze. Maar eigenlijk wel met tegenzin...
Als iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil dan vind ik het best moeilijk om daar antwoord op te geven; als ik eerlijk zeg dat ik kinderen niet leuk vind dan krijg ik (van moeders) de reactie; maar mijn kind vind je toch wel leuk?! Tja, en dan lieg ik maar en zeg dat ik haar kind NATUURLIJK leuk vind.
Herkent iemand dit?Yep, that's 100% me. Maar gelukkig wordt het leuker als ze groter worden (vanaf een jaar of 10 - 12 kan je echt grappige gesprekken met ze hebben). Maar zelf hoef ik ze niet hoor, want je moet ook die eerste 10 jaar zien door te komen.
Wees blij!
zaterdag 1 maart 2008 om 10:37
zaterdag 1 maart 2008 om 10:49
quote:fleurtje schreef op 01 maart 2008 @ 08:35:
Klinkt heftig! Heb je daar nu ook veel last van?
Ehm... dat ligt eraan, het wisselt nogal. Het is iig iets om rekening mee te houden. Er hangt een bioritmestoornis aan vast, ernstige PMS, tijdens de eisprong ben ik enorm geil, ik kan zomaar zonder reden enorm emotioneel zijn, krijg migraineaanvallen, heb soms tijden last van mijn borsten en ik mag geen andere anticonceptie gebruiken dan condooms. Dus ik loop wel een risico om zwanger te worden...
Maar over het algemeen vind ik het nog wel meevallen. Het is net als een voedselallergie, je went eraan en dan gaat het automatisch. Vooral tijdens de pubertijd was het een ramp, dat is een behoorlijk hormonale periode. En de (waarschijnlijk vroege) overgang wordt denk ik ook een probleem.
Klinkt heftig! Heb je daar nu ook veel last van?
Ehm... dat ligt eraan, het wisselt nogal. Het is iig iets om rekening mee te houden. Er hangt een bioritmestoornis aan vast, ernstige PMS, tijdens de eisprong ben ik enorm geil, ik kan zomaar zonder reden enorm emotioneel zijn, krijg migraineaanvallen, heb soms tijden last van mijn borsten en ik mag geen andere anticonceptie gebruiken dan condooms. Dus ik loop wel een risico om zwanger te worden...
Maar over het algemeen vind ik het nog wel meevallen. Het is net als een voedselallergie, je went eraan en dan gaat het automatisch. Vooral tijdens de pubertijd was het een ramp, dat is een behoorlijk hormonale periode. En de (waarschijnlijk vroege) overgang wordt denk ik ook een probleem.
zaterdag 1 maart 2008 om 11:06
zaterdag 1 maart 2008 om 11:36
quote:Miezjuh73 schreef op 01 maart 2008 @ 11:06:
en ik mag geen andere anticonceptie gebruiken dan condooms. Dus ik loop wel een risico om zwanger te worden...
________
Dat lijkt me eng, Spammie!Dat is idd eng. Zo af en toe haal ik voor de zekerheid een MAP (waarna ik twee weken lang ziek ben) en ik heb testen op voorraad liggen, maar goed... Ik ben nog te jong voor een sterrilisatie, dus tot die tijd zal het toch echt met condooms moeten.
en ik mag geen andere anticonceptie gebruiken dan condooms. Dus ik loop wel een risico om zwanger te worden...
________
Dat lijkt me eng, Spammie!Dat is idd eng. Zo af en toe haal ik voor de zekerheid een MAP (waarna ik twee weken lang ziek ben) en ik heb testen op voorraad liggen, maar goed... Ik ben nog te jong voor een sterrilisatie, dus tot die tijd zal het toch echt met condooms moeten.
