bewust geen kinderen

04-11-2007 16:59 554 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
Alle reacties Link kopieren
Yin schreef op 21 november 2007 @ 12:48:

ik zat trouwens nog te denken, hier in het topic werd op een gegeven moment door iemand gezegd dat het zo fijn was dat er niet geoordeeld werd en dat de moeders onder de posters zich er wel wat bij voor konden stellen. een ander zei toen, ja, maar als dit bij kinderen zou staan, dan kreeg je niet zulke vriendelijke reacties. maar waarom zou dit topic bij kinderen moeten staan? we willen juist geen kinderen, dus wil je de mensen aanspreken die niet bij kinderen komen. anyway, gewoon een gedachte van mij.

Dat was ik! Ik bedoelde zeker niet dat het bij kinderen had moeten staan, ik bedoel meer dat het nu in een ondergeschoven hoekje staat en daar ook zeker wel best staat. Als het bij iets anders had gestaan waar meer moeders posten (zoals het kindertopic) was er vast meer rel en minder begrip geweest. Ik dacht daaraan met in mijn achterhoofd een topic over abortus wat eerst bij relaties stond en daarna naar kinderen is verplaatst waar na verplaatsing nog naarder werd gereageerd maar wat de Angel niet terug wilde plaatsen want het ging over kinderen.
Alle reacties Link kopieren
noa schreef op 21 november 2007 @ 12:55:

quote:

noa schreef op 21 november 2007 @ 11:48:

[...]





Ha dat heb ik ook weleens gedacht dat als ik man was geweest ik misschien wel kinderen had gewild.

Ik heb trouwens wel gehoord van mensen die spijt van hun kinderen hadden.

Hadden die mensen dan vantevoren ook al twijfels of kwam dat achteraf?




Ik heb het van een collega gehoord. Ze vertelde me dat ze zo graag kinderen wilde, daar bestond geen enkele twijfel over. En toen zei ze nu ik ze heb, heb ik er spijt van, ik wou dat ik er nooit aan was begonnen.



Van een ander hoorde ik dat als ze het over mocht doen, ze niet voor kinderen zou kiezen, hoewel ze echt van haar kinderen houdt.



Ik ben het trouwens met Yin eens, je kunt beter spijt hebben dat je ze niet hebt dan wanneer je ze wel hebt en ze achteraf toch liever niet had gehad.




Het lijkt me inderdaad beter om bij twijfel geen kinderen te nemen.

Eerst niet twijfelen en er achteraf wel spijt van hebben, ik zou verwachten dat je dan van tevoren ook al twijfels had.
Alle reacties Link kopieren
Tsja spijt hebben van je kinderen, wie durft dat nou toe te geven. Maar doordat iedereen zo doet alsof je niet weet wat je mist als je geen kinderen neemt denk je ook dat je 't misschien maar moet doen. Willen ze je er in luizen ofzo? Ik heb wel veel respect voor iedereen die zo achter z'n (haar) keus staat, ik zou wel willen dat ik 't zo zeker wist! Ik denk dat iedereen die zeker weet dat ze geen kinderen wil daar goed over nagedacht heeft, en zich niet laat leiden door de massa, die zegt dat het goed is om kinderen te krijgen. Dat je dan pas echt vrouw bent. Ik hoorde net nog van een vrouwlijke collega, het komt toch altijd op de moeder neer, hoe je het ook wendt of keert.

En dat geloof ik ook, de moederrol is gewoon heel belangrijk, en als die niet voor je weggelegd is kun je er niet zomaar op vertrouwen dat je man/vriend die rol op zich kan nemen. Andersom voor mannen is het makkelijker, als de vrouw graag wil dan komt het meestal wel goed.
Alle reacties Link kopieren
Hallo iedereen, Trebans weer in de lucht, met speciaal welkom aan Makkenstein op dit forum en even onderonsje met Dibbus: ja, was eerst 3 dagen in Marrakech en ben nu onder u, oh Nederlanders, ben bij mijn zusje en zwager in het midden des landes voor 2 weken vakantie. Heb dus uitgebreid tijd voor lange opstellen...



ALLEMACHTIG, ik ben nu 4 dagen 24 uur per dag bij mijn 2 neefjes in huis (3,5 en 6 maanden)..................................... NEE NEE NEEEEE, ik wil geeeeeeeen kinderen!!! Mijn neefje van 3,5 is een vreselijk lief "opvretertje" en helemaal idolaat van z'n tante, maar als ik zie hoe mijn zus aan het moederen is, iets dat haar zo ongeveer de hele dag kost. Gisteren met haar naar mijn ex geweest (met kindje van 2); je raadt het al: het ging alleeeeen maar over de kinderen, heb me verveeld.

Echt waar mensen, mijn neefjes zijn snoepjes, mooi, lief en intelligent (runs in the family... X-D ) , maar nee, zelfs nu ik "live" geconfronteerd wordt met "wat ik toch allemaal mis" , wordt het toch maar weer eens bevestigd dat ik géén kinderwens heb. Laat mij maar suikertante zijn... (heb je wel eens groene poepluiers verschoond??? :~) Ik heb nare dromen over Winnie de Pooh die mij in een Car achtervolgt in een Duplo-doolhof.



Voor alle twijfelaars: je bent er dus 24 uur per dag zoet mee hè! Vrijheid heb je ongeveer nul, daarvoor veel zorg en verveling (probeer maar eens de hele dag thuis te blijven met 2 van zulke kleine kinderen).

Ja, ik geniet van de leuke dingetjes met mijn oudste neefje, maar ik weet nu al dat ik al dit kindergedoe over 2 weken spuugzat zal zijn.



Mensen, denk aan mij, zaterdag oppassen...



Overigens.... in Marokko gaat men toch enigszins anders om met kinderen... wat een luxe hebben 'onze' kinderen, wat een aandacht, wat een speelgoed, wat een gezondheid... ik heb letterlijk gehuild toen ik, luxe toerist, met een quad (soort stoere vierwielige motor) door een gehuchte reed waar een paar kindjes in het stof winkeltje zaten te spelen met niks anders dan afval... en nog heel lief naar ons zwaaien ook... dat zal me altijd bij blijven. Ik breek nogmaals een lans voor adoptie!!
Alle reacties Link kopieren
Trouwens: Leuk dat er weer een topic is voor mensen zonder kinderwens! :cheer2:
Alle reacties Link kopieren
Leuk he Miez. Voor mij was het de eerst kennismaking met het Vivaforum en wat was ik blij dat er meer aliens waren!
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
Alle reacties Link kopieren
hee trebans, dank voor je welkom, en welkom terug in nederland! en ook bedankt voor je postings hier, mijn twijfel begint naar een bepaalde kant over te slaan, en dat komt ook doordat ik hier lees maar wat ik zelf al dacht (maar wat iedereen ontkent): het is niet altijd zo fantastisch om kinderen te hebben. en zo leeg is je leven niet als je ze niet krijgt, en je bent ook niet raar ofzo als je niet dat grenzeloze verlangen hebt.
Alle reacties Link kopieren
He jammer, ik weet niet meer hoe het onderzoek heet, maar een aantal jaar geleden is er een onderzoek geweest, waaruit bleek dat onder de vrouwen die getwijfeld hadden of ze wel of geen kinderen wilden en toch voor kinderen gegaan waren 50% achteraf spijt hadden dat ze wel kinderen hadden.



50%! Ik was toen zo blij dat ik geen twijfelaar ben, maar een zekere-niet willer. Mijn nachtmerrie is toch wel de verantwoordelijkheid hebben voor een kind, maar daar helemaal niet blij mee zijn.

Zoals een aantal pagina's geleden werd verteld, dat iemand er pas achter kwam nadat ze al ver zwanger was en dus geen keus meer had.



Over adoptie: daar heb ik het weleens over met vrienden die wel kinderen willen. Die willen alleen (over het algemeen) een kind van hunzelf. Ik kan dat niet begrijpen. Je wilt toch vader/moeder worden? Maar net zo als ik niet goed kan uitleggen (hoef uit te leggen) waarom ik geen kinderen wil, kunnen en hoeven zij dat ook niet. Het is een gevoelskwestie. Sterker nog, volgens mij is het een genen-kwestie. Ik mis het voortplantings-gen, dus kan ik dan ook niet begrijpen denk ik.

Maar ik was tot een aantal jaar geleden ook erg voor adoptie. Tot iemand mij er op attendeerde dat het argument om te adopteren vaak is een kind in zijn eigen land geen toekomst heeft. Maar een adoptie kost gemiddeld ¤ 30.000. Als je dat geld naar de ouders/het dorp van je toekomstige kind had overgemaakt, had het fijn daar kunnen opgroeien en alle andere kinderen in dat dorp hadden ook naar school gekunt. Je had de biologische ouders het drama van een kind afstaan omdat ze te arm zijn om zelf voor het kind te zorgen kunnen besparen. Dus tenzij er iemand wees is geworden ben ik daar toch anders tegen aan gaan kijken. Zelfs met wezen heb ik mijn twijfels, of het niet beter is om in je eigen land/cultuur op te groeien.
Alle reacties Link kopieren
en hoeveel vrouwen zouden spijt hebben die er voor gekozen hadden geen kinderen te nemen? (al is dat minder erg natuurlijk, zoals iemand hier al eerder schreef)

en over de biologische klok, volgens mij is die niet biologisch, gewoon psychisch.

op een bepaalde leeftijd kun je de beslissing niet meer voor je uitschuiven en ga je bedenken of je 't toch maar niet moet doen omdat 't nog net kan.

(zo ging dat bij mij in ieder geval)
50%?! zoveel? jeetje, da's wel erg.

er zullen inderdaad ook vrouwen zijn die spijt hebben van het niet krijgen van kinderen, maar zoals ik al zei, volgens mij is dat minder erg.

ik heb gister de hele dag gewerkt (heb een bijbaan in een warenhuis) en ben weer gillend gek geworden van alle kinderen die het nodig vinden om zonder enige aanleiding de hele boel bij elkaar te schreeuwen. en dan ook echt hard.

en dan nog ouders erbij die er niets aan doen. op die momenten denk ik helemaal; nee dankje, ik niet.

waarom sommige mensen inderdaad liever geen kind krijgen dan een kind adopteren, omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen, snap ik ook niet helemaal. maar goed, het is inderdaad aan ieder voor zich om beslissingen te nemen waar je je goed bij voelt. wist trouwens niet dat een adoptie zoveel geld kost, dan vind ik het van sommige mensen wel knap dat ze 3 adoptiekinderen in huis nemen...
Alle reacties Link kopieren
Ben ik ook weer even.



30.000 voor een adoptiekind? Waar komt dat bedrag vandaan dan? Vrienden van mij zijn bezig met adoptie,maar heb nog nooit gehoord dat ze daarvoor moeten betalen. Is dat niet een bedrag wat een kind je sowieso kost. Ik geloof dat een kind iets van 45.000 euro kost, tot z'n 18e? (iets van 100.000 gulden).



sb_trebans, haha, ik begrijp dat je weer even in je besluit gesterkt bent. Maar voor wat betreft dat 24 uur zorgen, dat is natuurlijk zo als ze 3,5 en (vooral!) 6 maanden zijn. Maar dat is natuurlijk alleen de 1e jaren zo, als je kinderen naar school gaan heb je echt wel weer tijd voor andere dingen. En ik denk ook echt dat het maar net is hoe je er zelf mee omgaat. Een vriendin van mij is echt in een moederkloek verandert en doet idd niks anders dan zorgen, een andere vriendin heeft ook gewoon haar "eigen" leven nog. Dus dat 24 uur moederen ligt ook denk ik aan jezelf (en natuurlijk ook wel aan het kind dat je krijgt, de een vergt gewoon meer aandacht dan de ander, denk ik).
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
Alle reacties Link kopieren
Demo, ik heb mijn eigen leven ook nog, ben absoluut geen typische moederkloek. Maar toch kost het zorgen voor kinderen heel veel tijd. En als er soms iemand komt terwijl ik de kinderen thuis heb, dan moet ik wel heel erg mijn aandacht verdelen. Dat is niet altijd even leuk.



Dus jouw vriendin mag dan overkomen dat ze ook nog heel erg een eigen leven heeft, het zal haar soms toch vast ook wel moeite kosten om de aandacht te verdelen tussen de koters en de grote mensen.



Ik bedoel maar tee zeggen voor de twijfelaars; zowiezo ben je een aantal jaar gewoon stevig gebonden, ook al ziet het er soms van de buitenkant makkelijk uit en heeft zo n vrouw wel een eigen leven.



Kom niet zo lekker uit mn woorden, excuise me.
Alle reacties Link kopieren
Absoluut geen kinderwens, nooit gehad, gaat vrees ik ook niet komen. Het gaat verder dan het niet-aanwezig zijn van een behoefte, er is zelfs een hele sterke non-behoefte :-]
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
Alle reacties Link kopieren
Ja Nijn, dat kinderen heel veel tijd kosten, daar ben ik ook wel van overtuigd. Maar om maar even op mijn vriendin terug te komen, ik ben met haar in het voorjaar op vakantie geweest, met haar 2 kinderen erbij. En natuurlijk hadden die aandacht nodig, en was het heel anders geweest als we met z'n 2-en op vakantie waren geweest. Maar we hebben een super vakantie gehad.



Als ik diezelfde vakantie met die andere vriendin zou hebben gevierd, dan had ik wrs een k*t vakantie gehad, en zou ik mss zelfs wel een een lichte aversie tegen die kinderen hebben opgebouwd (onterecht natuurlijk, maar puur om het feit hoe zij zich dan helemaal zou "opofferen'" aan die kinderen. Dat moet ze natuurlijk helemaal zelf weten, maar ik zou daar niet goed van worden en dus geen leuke vakantie hebben) Dat verschil een beetje.



En die vriendin van vakantie, die heeft ook lastige dingen met haar kinderen, maar op de een of andere manier gaat zij daar toch anders mee om. Mss kan ik het ook niet zo goed uitleggen, maar wilde alleen maar zeggen dat het dus ook weer niet zo hoeft te zijn dat je hele vroege leven op de schop hoeft als je kinderen hebt. Maar goed, ik heb ze niet, dus mss lul ik maar wat uit m'n nek ;-p
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
Alle reacties Link kopieren
Dapper hoor Demo, op vakantie met een vriendin MET de 2 kinderen *duim op* :-D Serieus.



Het is natuurlijk een feit dat verschillende mensen er verschillende mee om gaan. Maar soms willen je kinderen de hele tijd de aandacht, ondanks dat je niet een moederkloektype bent (ik praat nu even vanuit mijn eigen ervaring ;-)) en dan voel je je wel bezwaard als je met een vriendin-zonder-kinderen meebent.



In die zin bedoelde ik dus dat het er dan misschien wel makkelijk uitziet, maar dat die vriendin-met-kinderen zichzelf zonder het te willen laten merken in 100 bochten wringt om het allebei de partijen naar de zin te maken; praten met vriendin en ondertussen 1 voor 1 de kinderen van koekjes/antwoord op prangende vragen/schone luiers te voorzien.



Nogmaals; uit eigen dagboek verteld. ;-)
Alle reacties Link kopieren
Wat ik dus alleen maar wil zeggen, zonder mn eigen kinderen af te zeiken, is dat ik best begrijp dat niet iedereen zin heeft in kinderen. En dat het best een hoop gedoe is en het je leven idd compleet omgooit. Je moet er maar zin in hebben.
Alle reacties Link kopieren
[quote]Nijntje schreef op 26 november 2007 @ 04:06:

Dapper hoor Demo, op vakantie met een vriendin MET de 2 kinderen *duim op* :-D Serieus.





Ja Nijn, ik ben een echt thrillseeker X-D :-p



Maareh, mss scheelt het ook dat haar kinderen al iets ouder zijn (8 en 5) en dat ik de kinderen alleen bij haar overdag zie (waar ze dus hun eigen gedoe hebben), als zij hier komt is dat bijna altijd zonder kinderen (of op bootje, en als ze dan vervelend zijn gaan ze gewoon even kopje onder O.o ). Maar op vakantie heb ik me echt uitermate vermaakt, erg gelachen om kinderlogica etc., en we hebben ons samen ook soms erg zitten ergeren als ze aan het klieren waren terwijl we in het hotel aan tafel zaten, echt wel.



Maar bij andere vriendin zie ik dat ze dat soort dingen gewoon niet meer doet en dus echt haar hele leven omgooit. Nogmaals, haar leven, zij vind het prima zo, maar als ik alleen dat voorbeeld zou hebben, dan zou het voor mij een zekere "nee" zijn, en nu twijfel ik dus nog even lekker door :-]
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben bewust ook geen kinderen: het zou immers ons figuur negatief beinvloeden, alhoewel nageslacht van ons soort mensen wel een verrijking voor jullie cultuur zou zijn.
Alle reacties Link kopieren
Francoise1970 schreef op 27 november 2007 @ 23:12:

Wij hebben bewust ook geen kinderen: het zou immers ons figuur negatief beinvloeden, alhoewel nageslacht van ons soort mensen wel een verrijking voor jullie cultuur zou zijn.






Voor onszelf sprekend kan ik het hier helemaal mee eens zijn.





\\:-)//
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
Alle reacties Link kopieren
Gebruik je de majestis pluralis Francoise?
Alle reacties Link kopieren
Lieselot733 schreef op 25 november 2007 @ 00:01:





Over adoptie: Tot iemand mij er op attendeerde dat het argument om te adopteren vaak is een kind in zijn eigen land geen toekomst heeft. Maar een adoptie kost gemiddeld ¤ 30.000. Als je dat geld naar de ouders/het dorp van je toekomstige kind had overgemaakt, had het fijn daar kunnen opgroeien en alle andere kinderen in dat dorp hadden ook naar school gekunt. Je had de biologische ouders het drama van een kind afstaan omdat ze te arm zijn om zelf voor het kind te zorgen kunnen besparen. Dus tenzij er iemand wees is geworden ben ik daar toch anders tegen aan gaan kijken. Zelfs met wezen heb ik mijn twijfels, of het niet beter is om in je eigen land/cultuur op te groeien.
Interessante posting Lieselot. Ik ken 2 volwassenen die geadopteerd zijn en beiden zijn ze door een soort van identiteitscrisis gegaan. Je gaat je op een gegeven moment toch afvragen op wie je lijkt, zowel uiterlijk als innerlijk. In het programma van Jaap Jongbloed zie je ook vaak "kinderen" die op zoek gaan naar hun roots.
Alle reacties Link kopieren
[quote]Demoiselle schreef op 25 november 2007 @ 23:52:

Ben ik ook weer even.



30.000 voor een adoptiekind? Waar komt dat bedrag vandaan dan?



Dat is inderdaad het bedrag wat er mee gemoeid schijnt te gaan.

Heeft dus niets te maken met "kostprijs"van de totale opvoeding
Alle reacties Link kopieren
Nijntje schreef op 26 november 2007 @ 04:09:

Wat ik dus alleen maar wil zeggen, zonder mn eigen kinderen af te zeiken, is dat ik best begrijp dat niet iedereen zin heeft in kinderen. En dat het best een hoop gedoe is en het je leven idd compleet omgooit. Je moet er maar zin in hebben.




Realistische posting Nijn. Mooi.



Ik ken ook een stel die zich wel eens achter de oren krabt waarom ze dr ooit aan begonnen zijn, en als ik hun kids zie dan snap ik dat wel.....
Alle reacties Link kopieren
Ik heb altijd geroepen: Kinderen, NOOIT!



Sinds een jaartje ben ik een beetje gaan twijfelen. Die van mijn zus zijn echt schatten en ik vind het supergezellig als ze er zijn. Daarbij heb ik sinds 1,5 jaar een lieve vriend die tzt wel kinderen wilt.



Maar nu lees ik dit topic, en hierin staan zoveel redenen om geen kinderen te nemen. De redenen die ik zelf ook altijd heb genoemd. Ik ben nu op de leeftijd dat ik toch wel eens een keuze moet gaan maken. Vriendlief is een stuk jonger en die heeft dus nog geen haast. Maar wat wil ik? Liever een leuk, mooi appartement en lekker veel reizen, of een woning met tuin en een kind. Pffff ik denk dat het keuze 1 wordt, maar ben er dus nog niet uit.
Alle reacties Link kopieren
Volgens een vriendin van me die bioloog is is het pertinent gevoelsmatig niet willen van kinderen vrijwel altijd een gevolg van een afwijking in het oestrogeen gehalte (bij vrouwen uiteraard) Dat is lager dan bij vrouwen die wel kinderen willen.



Je gedachten en gevoelens worden voor een groot gedeelte onbewust gestuurd door hormonen.



Alsje vrouwen zonder kinderens hormonen in zou spuiten willen ze opeens allemaal kinderen, heel bizar.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven