De zorg voor kind(eren) verdeling man/vrouw

vrouwjagersma schreef: ↑

13-12-2017 09:27

Tsja, dat loopt hier allemaal ook best aardig. We hebben gewoon heel veel dingen gestructureerd (kalender, planner, gelijk een cadeautje kopen als er een uitnodiging komt, gelijk betalen als er een rekening is). Dat is wellicht wat saai, maar het werkt fijn. Juist ook omdat mijn man en ik op jou en je partner lijken

En ik vond de BSO betalen ook best een concrete actie, eigenlijk.

Dat van die BSO zou hier dan weer niet gebeuren. Mijn man is vele malen beter in het lezen van de e-mail en actie ondernemen. Hij is ook erg van de agenda bijhouden. Dat is dan weer een leerpuntje voor mij (irritant genoeg was ik daar op mijn werk veel secuurder in, ik vermoed omdat er op het werk minder verstrooiing is).

Allemaal leuk en aardig, maar als je 3 of 4 kinderen hebt. Mijn god, dan kun je toch niet beide 40 uur werken? Misschien zou dit wel kunnen, maar dat vergt veel inspanning.
Wij werken 40 uur (man) en ik 32 uur. Ik zou dolgraag 24 uur willen werken. Heerlijk lijkt mij dat! Bij mijn huidige functie kan dit alleen (het grootste gedeelte van de tijd) niet.
Verder ken ik trouwens een stel welke beiden 20 uur werken. Zalig.

lisaviva schreef: ↑

13-12-2017 09:12

Heel veel dienstbare en verzorgende beroepen worden vrijwel alleen door vrouwen uitgevoerd en zijn zelden fulltime.
Ik ken geen luizenpluisvaders, op de school van mijn zoon werken geen meesters meer.
In de thuiszorg, kinderopvang werken vrijwel alleen vrouwen.
Als er iets moet worden schoongemaakt op school, heb ik nog nooit een vader gezien.
Er is verschil en of dat nu nature of nurture is, het lijkt er toch heel sterk op dat veel vrouwen en mannen andere ambities hebben.

Ik denk dat veel gezinnen nog steeds het traditionele voorbeeld geven. Mannen moeten financieel voor hun gezin zorgen en vrouwen doen de zorgtaken en kunnen financieel afhankelijk zijn van een man als dat mogelijk is (voor mannen is dat gewoon geen optie). Als ik zie hoe zwaar het is om in de zorg/onderwijs fulltime te werken, plus dat de lonen in de andere sectoren gewoon een stuk hoger liggen dan snap ik wel dat je als man daar minder snel voor kiest als je ook nog later je gezin wilt onderhouden en dat je sneller kiest voor iets wat financieel meer oplevert. Tegen jongens zeggen we sneller dat ze iets moeten gaan studeren waar ze later ook nog een fatsoenlijke boterham mee kunnen verdienen dan tegen meisjes.
Mijn man is veel verzorgender dan ik ben en doet ook gewoon zijn deel (misschien wel meer) in het huishouden en hij kan dat ook gewoon beter, als ik de ramen lap dan ziet het er echt niet uit. Ik ben meer van de planning en de financien. We werken beide fulltime en hebben (hopelijk nog) geen kinderen. Maar we krijgen altijd te horen hoe geweldig man wel niet is omdat hij veel bijdraagt in het huishouden, ik heb nog nooit gehoord dat iemand een compliment geeft aan een vrouw omdat ze zo veel doet in het huishouden.

nicole123 schreef: ↑

12-12-2017 23:14

...

Ik denk dat ik meer tijd kwijt ben aan mijn deel dan hij aan zijn deel, maar dat komt ook doordat ik het op mijn manier doe. Man zou het veel minder precies doen (koopt als traktatie bijv. gewoon zo'n multizak met chipszakjes ipv uren te googelen en te knutselen) en er denk ik net zoveel tijd mee kwijt zijn als hij nu bezig is met zijn routinetaken.
...

Denk dat dit veelzeggend is. Veel mannen zijn gewoon wat relaxer in hun huishouden dan hun partner. Waar hij rustig iets simpels koopt en daarna op de bank kan hangen, spendeert zij uren aan een traktatie die de volgende dag vergeten is. Mannen hebben doorgaans gewoon minder last van de concurrentiestrijd die vrouwen op dit vlak voeren; en wordt hier echt de term management gebruikt bij een huishouden?

Situatie hier: werken 38 en 45 uur, twee huishoudens, een kind en een verbouwing. Het meeste gaat hier tussendoor en wie wat doet is vooral afhankelijk van wie op dat moment vrij is.
Zij steekt meer tijd in de sociale kant en ik regel vooral de praktische zaken en administratie.

Onderdezon schreef: ↑

12-12-2017 22:36

Maar goed, ik sta open voor suggesties, wat stel je voor?

Misschien heb ik er overheengelezen, maar wat stelt HIJ voor? Het is toch zijn probleem, dan kan hij toch ook zelf nadenken over een oplossing?

Ik ben deels verbaasd over de ongelijke verdeling hier, en het gemak waarmee mannen in relaties blijkbaar dingen gewoon niet doen omdat zij het dan toch maar doet (niet omdat ze beide doen waar ze goed in zijn en daarmee tevreden zijn).

Wij houden het 60 uur idee aan (al hoorde ik er pas later van). Ik werk normaal 36 uur verdeeld over 4 dagen, hij 24 verdeeld over 3. Nu hebben we nog een baby thuis dus werk ik 2 dagen en hij 3, en dan een periode ik 3 en hij 2 omdat we niet meteen met 3 maand opvang willen. Huishoudelijke taken, regeldingen, zorg en tijd voor onszelf (en elkaar natuurlijk) is 50/50 geregeld. Hij zorgt wel een dag meer natuurlijk, maar ik kook nu wat vaker. Ik weet wannéér een afspraak is, hij denkt eraan om alle spullen in een tas te doen etc.

Redelijk geëmancipeerd toch? Maar waar wij soms tegen aanlopen, en daardoor ben ik wat minder verbaasd, is dat de halve goegemeente ervan uitgaat dat IK degene ben die alle kinderdingen weet en managed. Vragen over hun verlanglijstje bijvoorbeeld, mag miepje komen logeren, kaartjes sturen, weten wat we willen met opvang. Zeker de generatie boven ons, ook al weten ze dat vriend bijvoorbeeld het hele eerste jaar met onze oudste thuis is geweest, vraagt mij dingen. En dat snap ik ergens wel, maar het is ten eerste voor hem wel sneu dat hij eigenlijk wordt overgeslagen als betrtokken ouder, en ik sta soms met mijn mond vol tanden. Ik blijf tegen mensen zeggen "dat moet je vriend vragen", maar als ik dat niet zou doen zouden we ook makkelijk in dat patroon zakken waarbij ik de dingen doe/ regel / weet. Niet omdat ik dat wil, niet omdat hij dat wil, maar omdat het door jan en alleman in stand gehouden wordt.

Valdemar_II schreef: ↑

13-12-2017 09:40

Denk dat dit veelzeggend is. Veel mannen zijn gewoon wat relaxer in hun huishouden dan hun partner. Waar hij rustig iets simpels koopt en daarna op de bank kan hangen, spendeert zij uren aan een traktatie die de volgende dag vergeten is. Mannen hebben doorgaans gewoon minder last van de concurrentiestrijd die vrouwen op dit vlak voeren; en wordt hier echt de term management gebruikt bij een huishouden?

Situatie hier: werken 38 en 45 uur, twee huishoudens en een verbouwing. Het meeste gaat hier tussendoor en wie wat doet is vooral afhankelijk van wie op dat moment vrij is.
Zij steekt meer tijd in de sociale kant en ik regel vooral de praktische zaken en administratie.

Een goed voorbeeld van wat ik hierboven ergens constateer.
Vrouwen moeten eens af van het idee dat ze perfect moeten zijn.
Waarom een zelfgeknurselde traktatie. Met een zakje chips zijn ze ook blij.

Harloopfanaat1987 schreef: ↑

13-12-2017 09:32

Allemaal leuk en aardig, maar als je 3 of 4 kinderen hebt. Mijn god, dan kun je toch niet beide 40 uur werken? Misschien zou dit wel kunnen, maar dat vergt veel inspanning.
Wij werken 40 uur (man) en ik 32 uur. Ik zou dolgraag 24 uur willen werken. Heerlijk lijkt mij dat! Bij mijn huidige functie kan dit alleen (het grootste gedeelte van de tijd) niet.
Verder ken ik trouwens een stel welke beiden 20 uur werken. Zalig.

En jouw man? Zou hij minder willen werken?

amarna schreef: ↑

13-12-2017 09:43

Een goed voorbeeld van wat ik hierboven ergens constateer.
Vrouwen moeten eens af van het idee dat ze perfect moeten zijn.

Maar het is leuker om op een forum te klagen over hun mannen die moeten veranderen dan zelf te veranderen.

amarna schreef: ↑

13-12-2017 09:43

Een goed voorbeeld van wat ik hierboven ergens constateer.
Vrouwen moeten eens af van het idee dat ze perfect moeten zijn.
Waarom een zelfgeknurselde traktatie. Met een zakje chips zijn ze ook blij.

Helemaal mee eens, ik krijg regelmatig commentaar van andere vrouwen over mijn gebrek aan huishoudelijk inzicht. Laatst zelfs van iemand dat mijn servies niet allemaal van hetzelfde merk was. Man hoort dat nooit, terwijl het ook zijn servies is. Nou maak ik me niet druk om wat iemand van mijn servies vindt, maar als het om je kind gaat kan ik me voorstellen dat je dan toch een stapje harder gaat lopen.

amarna schreef: ↑

13-12-2017 09:43

Een goed voorbeeld van wat ik hierboven ergens constateer.
Vrouwen moeten eens af van het idee dat ze perfect moeten zijn.
Waarom een zelfgeknurselde traktatie. Met een zakje chips zijn ze ook blij.

Dat soort zaken heb ik gelukkig heel snel losgelaten. Bij de helft van de kinderen wordt hier niet getrakteerd (ideaal) en de andere twee laat ik gewoon zelf een traktatie kopen in de winkel.

Wat ik wel lastig vind: schoolkeuze. Ik merk echt dat ik daarin degene ben die het voortouw neemt. Ik zoek dus info en vraag mensen en die informatie deel ik dan weer met vriend, waarop wij dan uiteindelijk een keuze maken. Ik heb al eens aangegeven dat ik graag zou willen dat vriend daar iets meer initiatief in neemt, maar kennelijk vindt hij dat ook lastig.

Valdemar_II schreef: ↑

13-12-2017 09:45

Maar het is leuker om op een forum te klagen over hun mannen die moeten veranderen dan zelf te veranderen.

Er is hier welgeteld één forumster die (terecht) klaagt over haar man. De rest observeert en constateert

mssfiddler schreef: ↑

13-12-2017 09:47

Helemaal mee eens, ik krijg regelmatig commentaar van andere vrouwen over mijn gebrek aan huishoudelijk inzicht. Laatst zelfs van iemand dat mijn servies niet allemaal van hetzelfde merk was. Man hoort dat nooit, terwijl het ook zijn servies is. Nou maak ik me niet druk om wat iemand van mijn servies vindt, maar als het om je kind gaat kan ik me voorstellen dat je dan toch een stapje harder gaat lopen.

Is het een ramp als je kind eens met ongewassen sportkleding op de club komt?
Of als er een mandarijntje of een zakje chips getrakteerd wordt i.p.v. een macrobiotische zelfgeknutselde disneyprinses?
De kinderen zelf worden er echt niet op aangekeken.
Het ergste dat gebeurt is dat de moeder commentaar krijgt van andere moeders. Of de juf.
Nou en? Niemand is perfect!

mssfiddler schreef: ↑

13-12-2017 09:47

Helemaal mee eens, ik krijg regelmatig commentaar van andere vrouwen over mijn gebrek aan huishoudelijk inzicht. Laatst zelfs van iemand dat mijn servies niet allemaal van hetzelfde merk was. Man hoort dat nooit, terwijl het ook zijn servies is. Nou maak ik me niet druk om wat iemand van mijn servies vindt, maar als het om je kind gaat kan ik me voorstellen dat je dan toch een stapje harder gaat lopen.

Daar zit hem de kneep.

Andersom schreef: ↑

12-12-2017 22:53

Het belangrijkste bij ons was: de derde shift echt delen. Harde afspraken. Ik ga vier keer per jaar naar het CB, jij twee keer per jaar naar de tandarts. Ik denk dus ook niet aan de tandarts en lever er geen bijdrage in tenzij jij het vraagt. Andersom verwacht ik ook geen bijdrage in mijn taak, als je moet inspringen dan vraag ik het wel.

Verder hadden we een planbord, dat ik elke week invulde, nadat we onze agenda's langs elkaar hadden gelegd. Dan bespraken we de komende week, en blikten vooruit naar de week daarna. Welke hiaten zijn er, en wie lost ze op? En dan ieder je afspraken nakomen. Het initiatief voor dat moment lag dan wel weer bij mij.

Grappig, ik zit nu de discussie pas voor het eerst te lezen en het valt mij op dat jij zegt dat jullie de derde shift echt delen, maar dan vervolgens beschrijft dat jij het nog steeds doet. Jij vult het planbord in, jij bepaalt wie wat doet, jij constateert de hiaten, jij neemt het initiatief voor dat overleg...

Het leest als min of meer hetzelfde als hoe het bij Onderdezon gaat maar jij vindt dat normaal.

mssfiddler schreef: ↑

13-12-2017 09:47

Helemaal mee eens, ik krijg regelmatig commentaar van andere vrouwen over mijn gebrek aan huishoudelijk inzicht. Laatst zelfs van iemand dat mijn servies niet allemaal van hetzelfde merk was. Man hoort dat nooit, terwijl het ook zijn servies is. Nou maak ik me niet druk om wat iemand van mijn servies vindt, maar als het om je kind gaat kan ik me voorstellen dat je dan toch een stapje harder gaat lopen.

Serieus, krijg je daar commentaar over? Wij hebben hier een bij elkaar geraapt zooitje, maar ik heb daar nog nooit iemand over gehoord. Het boeit mij ook totaal niet, ik houd mijzelf altijd maar voor dat het heel hip en milieuvriendelijk is (in werkelijkheid is het totale desinteresse, maar dat klinkt wat minder positief).

Natuurlijk hebben we er over gepraat, regelmatig en natuurlijk hebben we de taken ook globaal verdeeld in plaats van in brokjes. Als ik niet inmiddels alles geprobeerd had, was ik vermoedelijk ook niet zo gefrustreerd Mijn man vindt het verstandelijk heel erg dat het zo scheef zit, hij wil de situatie zoals het nu is ook niet. Hij vindt verstandelijk helemaal niet dat dit soort dingen 'inferieur' zijn of 'de taak van de vrouw'. En iedere keer als het in de soep loopt vindt hij het heel erg vervelend, maar hij ziet het als incidenten. Dat kind geen kadootje mee had op een feestje (ja, hier ook wel eens gebeurd), dat kinderen niet mee konden doen met uitjes omdat ze geen spullen mee hadden, dat kind niet naar het schooltoneel is geweest omdat hij de mail niet gelezen had, dat we bijna uit de bso geknikkerd waren wegens wanbetaling. Voor hem zijn het kleine foutjes. Incidentjes.

Hij ziet de verzameling managementtaken die komen bij kinderen als losstaande onderdelen. Hij ziet niet het geheel: dat kinderen voor een enigszins vloeiend leven volledig afhankelijk zijn van hun ouders en dat als er iets misgaat, de gevolgen voor ons allemaal zijn. Niet alleen voor hem en niet alleen voor het kind. En niet alleen in die situatie. Als hij zijn vakantiedagen had moeten opnemen om de kinderen op te vangen omdat de bso het contract had ontbonden omdat hij de mails niet had gelezen, waren ze op geweest. Dan had een gezamenlijke vakantie in de zomer en met de kerst er niet meer ingezeten. Dat had betekend dat ik die vakanties alleen had moeten doen: ofwel alleen met de kinderen op vakantie, niet kamperen, want de tent is te groot om alleen op te zetten, maar iets makkelijks dat meer geld kost en dus uit de gezinspot gaat. Of we waren niet op vakantie gegaan, wat had betekend dat ik thuis alleen leuke dingen had moeten ondernemen met de kinderen, hij was immers aan het werk geweest. Hoe dan ook waren er gevolgen geweest: tijd die hij niet aan de kinderen kan besteden is tijd die iemand anders aan de kinderen moet besteden. Ze kunnen niet alleen zijn, dus meer smaakjes zijn er niet.

Het had vermoedelijk ook betekend dat we een nieuwe bso voor de kinderen hadden moeten zoeken. Een nieuwe omgeving, nieuwe kinderen, en hoewel onze kinderen over het algemeen makkelijk zijn, hebben ze van dat soort dingen last. Ze slapen slechter, zijn knorriger, vermoeider, en dat heeft zijn weerslag op hoe het in ons gezin loopt. Als de kinderen uit hun hum zijn, is dat voor ons allemaal vermoeiend: ze luisteren slechter, zijn minder geneigd om mee te werken met saaie dingen als op tijd uit bed, aankleden, opruimen.

Al dat soort dingen zijn als je er op microniveau naar kijkt maar kleinigheden, want het is inderdaad niet het eind van de wereld als we een nieuwe bso moeten zoeken, als de kinderen geen kadootje van de sint op school krijgen omdat hij er niet aan gedacht heeft, als de kinderen niet mee kunnen doen met dingen. Maar de gevolgen van die kleinigheden zijn wel veel groter dan alleen maar dat moment. Kinderen worden er verdrietig van en verdrietige kinderen zijn minder gezellig, minder makkelijk. Ze moeten getroost worden - en ook dat kost tijd en energie. Alles wat op het ene moment niet gebeurt kost op een ander moment tijd en energie.

Mijn man begrijpt het als we er over praten, maar hij doorziet het niet in ons leven. Er zit een kloof tussen begrip en besef. En ik zit op een punt waarop ik het niet meer zo goed weet. Misschien is dat lijdzaam, dat zou kunnen. Maar het vruchteloos proberen te veranderen kost me teveel energie. Deze taken zijn heel goed te doen als je minder werkt denk ik, dus ik snap heel goed waarom zoveel vrouwen minder werken. Dat ìs ook minder stressvol, het loopt allemaal een stuk soepeler en ik denk dat al met al gezinnen daar gelukkiger door zijn. Maar het is uitermate oneerlijk en ongeemancipeerd.

lisaviva schreef: ↑

13-12-2017 09:51

Er is hier welgeteld één forumster die (terecht) klaagt over haar man. De rest observeert en constateert

De berichten daarna waarin de man als gemakzuchtig omschreven wordt, laten we buiten beschouwing?

@To: wat de overheid denkt kan me weinig schelen. Ieder huishouden zou zelf moeten uitmaken hoeveel betaalde arbeid er verricht moet worden.

elein schreef: ↑

13-12-2017 09:40

Redelijk geëmancipeerd toch? Maar waar wij soms tegen aanlopen, en daardoor ben ik wat minder verbaasd, is dat de halve goegemeente ervan uitgaat dat IK degene ben die alle kinderdingen weet en managed. Vragen over hun verlanglijstje bijvoorbeeld, mag miepje komen logeren, kaartjes sturen, weten wat we willen met opvang. Zeker de generatie boven ons, ook al weten ze dat vriend bijvoorbeeld het hele eerste jaar met onze oudste thuis is geweest, vraagt mij dingen. En dat snap ik ergens wel, maar het is ten eerste voor hem wel sneu dat hij eigenlijk wordt overgeslagen als betrtokken ouder, en ik sta soms met mijn mond vol tanden. Ik blijf tegen mensen zeggen "dat moet je vriend vragen", maar als ik dat niet zou doen zouden we ook makkelijk in dat patroon zakken waarbij ik de dingen doe/ regel / weet. Niet omdat ik dat wil, niet omdat hij dat wil, maar omdat het door jan en alleman in stand gehouden wordt.

Dat valt mij ook op. Wij hebben geen kinderen, dus dat scheelt heel veel werk als ik het zo lees Maar ik heb een paar huismoeders in mijn omgeving die er steevast van uitgaan dat ik het huishouden doe. "Je moet zeker wel vaak stofzuigen met een hond." Eeh, ik stofzuig helemaal niet.

Ik ben helemaal geen huisvrouw, mijn vriend is wel meer een huisman. Desondanks hebben we wel een werkster. Mijn vriend had er duidelijke ideeën over wat zij allemaal moest gaan doen. Dat heeft hij dus geregeld.

We hebben onze taken duidelijk verdeeld en de ander bemoeit zich daar nauwelijks mee. Ik kook, doe de boodschappen en de was. Mijn vriend regelt de financiën, stofzuigt en denkt aan de kliko's. Maar als ik aan hem vraag om even een wasje in de wasmachine te doen, doet hij dat zonder morren. Ik mor wel iets meer als hij mij vraagt te stofzuigen En zo hebben we ook een vast uitlaatritme voor de hond. Dit is allemaal niet echt afgesproken, het is zo gegroeid.

mssfiddler schreef: ↑

13-12-2017 09:38

Ik denk dat veel gezinnen nog steeds het traditionele voorbeeld geven. Mannen moeten financieel voor hun gezin zorgen en vrouwen doen de zorgtaken en kunnen financieel afhankelijk zijn van een man als dat mogelijk is (voor mannen is dat gewoon geen optie). Als ik zie hoe zwaar het is om in de zorg/onderwijs fulltime te werken, plus dat de lonen in de andere sectoren gewoon een stuk hoger liggen dan snap ik wel dat je als man daar minder snel voor kiest als je ook nog later je gezin wilt onderhouden en dat je sneller kiest voor iets wat financieel meer oplevert. Tegen jongens zeggen we sneller dat ze iets moeten gaan studeren waar ze later ook nog een fatsoenlijke boterham mee kunnen verdienen dan tegen meisjes.
Mijn man is veel verzorgender dan ik ben en doet ook gewoon zijn deel (misschien wel meer) in het huishouden en hij kan dat ook gewoon beter, als ik de ramen lap dan ziet het er echt niet uit. Ik ben meer van de planning en de financien. We werken beide fulltime en hebben (hopelijk nog) geen kinderen. Maar we krijgen altijd te horen hoe geweldig man wel niet is omdat hij veel bijdraagt in het huishouden, ik heb nog nooit gehoord dat iemand een compliment geeft aan een vrouw omdat ze zo veel doet in het huishouden.

En als het een huishouden van Jan Steen to the Max is, krijgt de vrouw er van langs. Echt heel frustrerend. Ik heb ern partner die het studentenhuishouden tot in de puntjes heeft geperfectioneerd: de was pas doen als er écht schone kleding meer is (dat is na zéker ern half jaar) opruimen als je echt niet meer kunt lopen etc. Maar ik kreeg en krijg dus alle shit over me heen als het thuis een bende is.

Ik heb tegenover de buitenwereld echt van me af moeten bijten omdat ik ‘niet eens lief een kopje thee voor hem inschenk, hij heeft hard gewerkt’. Of ‘je moet de kattenbak verschonen want hij stinkt’. Waarom ík? Terwijl ik degene ben die óók fulltime werk, maar tegelijkertijd álles in het huishouden + het meerendeel van kind deed en ook nog eens het meeste geld binnenhark.

Och en die traktaties maken, dat is maar werk, dat is zo gepiept. Het gaat erom dat iemand moet bedenken dat er een traktatie moet komen, dat bij voorkeur de mening van de kinderen gevraagd wordt, want het helpt als ze iets trakteren dat ze zelf ook zien zitten, dat er boodschappen gedaan worden. Dat er met de juf overlegd wordt wanneer een handig moment is, omdat de kinderen altijd midden in de vakantie jarig zijn en dat het zo sneu is als de juf er niet op heeft gerekend, of erger nog: het vergeet (ja, ook wel eens gebeurd). Dat zijn de dingen die tijd en energie kosten, het in elkaar flansen van zo'n traktatie is maar bijzaak.

amarna schreef: ↑

13-12-2017 09:51

Is het een ramp als je kind eens met ongewassen sportkleding op de club komt?
Of als er een mandarijntje of een zakje chips getrakteerd wordt i.p.v. een macrobiotische zelfgeknutselde disneyprinses?
De kinderen zelf worden er echt niet op aangekeken.
Het ergste dat gebeurt is dat de moeder commentaar krijgt van andere moeders. Of de juf.
Nou en? Niemand is perfect!

Ja, dat is superfrustrerend. En ik ben echt verre van perfectionist. Ik ben er ‘s ochtends niet en mijn kind loopt haar hele leven al met ongekamde haren rond.

Ik vind dat je het heel goed beschrijft, Onderdezon, en ook ik heb de indruk dat wat jij beschrijft voor zoveel mensen normaal is dat mensen niet eens beseffen dat ze in relaties met een dergelijke verdeling zitten.

Ik snap ook dat je er moe van bent. Ik ben nu voor de tweede keer alleenstaand moeder en waar ik dat met 1 jong kind prima te handelen vond is het met meer dan 1 kind in verschillende leeftijdscategorieen wel even een ander verhaal. Eigenlijk, vind ik, is die derde shift in combinatie met een zware baan en de praktische zorg en dagelijkse reil- en zeildingetjes niet te doen. Niet zonder dat er inderdaad dingen in de soep lopen zoals jij beschrijft.

Amarna: 'De kinderen zelf worden er echt niet op aangekeken. '

Dàt vraag ik me dus af...

Mijn schoonmoeder vond eens dat mijn man recht had op een "makkelijke stoel" als hij uit zijn werk kwam. Dat ik ook fulltime werkte toentertijd gaf dat recht blijkbaar niet

Mevrouw75 schreef: ↑

13-12-2017 10:08

En als het een huishouden van Jan Steen to the Max is, krijgt de vrouw er van langs. Echt heel frustrerend. Ik heb ern partner die het studentenhuishouden tot in de puntjes heeft geperfectioneerd: de was pas doen als er écht schone kleding meer is (dat is na zéker ern half jaar) opruimen als je echt niet meer kunt lopen etc. Maar ik kreeg en krijg dus alle shit over me heen als het thuis een bende is.

Ik heb tegenover de buitenwereld echt van me af moeten bijten omdat ik ‘niet eens lief een kopje thee voor hem inschenk, hij heeft hard gewerkt’. Of ‘je moet de kattenbak verschonen want hij stinkt’. Waarom ík? Terwijl ik degene ben die óók fulltime werk, maar tegelijkertijd álles in het huishouden + het meerendeel van kind deed en ook nog eens het meeste geld binnenhark.

Ik lees jou wel vaker in dit soort topics en ik vind jouw partner eigenlijk helemaal niet leuk klinken .