Kinderen
alle pijlers
De zorg voor kind(eren) verdeling man/vrouw
dinsdag 12 december 2017 om 16:43
Zojuist Jinek zitten kijken en daar ging het om de emancipatie van vrouwen. De overheid vindt nog steeds dat vrouwen te weinig werken en met kinderen ook fulltime zouden moeten werken. Dit zodat ze financieel onafhankelijk zijn. En dat mannen dan minder gaan werken.
Wat vinden jullie daarvan? En hoe is het bij jullie thuis geregeld?
Ik werk 20 uur en man 32, waarvan 2 ochtenden thuis. Mijn man heeft de mogelijkheid om thuis te werken, ik helaas niet.
Ik geniet er echt van dat ik genoeg tijd thuis kan zijn om bij mijn dochter te zijn
Ik moet er dus niet aan denken om fulltime te werken. Vreselijk
Wat vinden jullie daarvan? En hoe is het bij jullie thuis geregeld?
Ik werk 20 uur en man 32, waarvan 2 ochtenden thuis. Mijn man heeft de mogelijkheid om thuis te werken, ik helaas niet.
Ik geniet er echt van dat ik genoeg tijd thuis kan zijn om bij mijn dochter te zijn
Ik moet er dus niet aan denken om fulltime te werken. Vreselijk
dinsdag 12 december 2017 om 22:41
Wij werken ook bij voorkeur samen 60. Dit hebben we in verschillende samenstellingen gedaan. Toen de kinderen heel klein waren ben ik een tijdje gestopt. Deed toen wel vrijwilligerswerk en/ of cursussen Heb ook nog een tweede studie gedaan.
Momenteel werkt man 32 en ik 27. Daar ben ik heel tevreden over. Verdien ook voldoende om financieel onafhankelijk te zijn, al vind ik dat niet heel belangrijk. Zorgtaken en huishouden hebben we ook prima in balans, maar inderdaad die 'derde shift' ligt voor een groot deel bij mij, al is hij er in de loop der jaren wel steeds beter in geworden.
Momenteel werkt man 32 en ik 27. Daar ben ik heel tevreden over. Verdien ook voldoende om financieel onafhankelijk te zijn, al vind ik dat niet heel belangrijk. Zorgtaken en huishouden hebben we ook prima in balans, maar inderdaad die 'derde shift' ligt voor een groot deel bij mij, al is hij er in de loop der jaren wel steeds beter in geworden.
dinsdag 12 december 2017 om 22:47
Het 'bij voorkeur samen 60 uur' heb ik vaker gelezen. Waar is de 60 uur op gebaseerd? Zoud bij een minder aantal uur het werk dat jullie doen in het geding komen waardoor je niet meer op je functie kan blijven zitten? Is een optie hoor, ik zie deze zelf vaak over het hoofd omdat de functies waar ik zelf aan denk of die mijn partner uitvoert niet per se gebonden zijn aan een minimum aantal uren. Ik zou dus zelf meer denken aan 'samen 40 of 48 uur' als ideaal. Bij voorkeur evenredig verdeeld. Al snap ik dat veel functies in 20 of 24 uur niet uitvoerbaar zijn.
dinsdag 12 december 2017 om 22:50
Ik werk 3 dagen, man 4. Hij heeft een leidinggevende finctie en moet daarvoor minstens 4x9 werken. Ik werkte voorheen 4 dagen ( dat is bij ons de max ivm emotionele belasting). Maar vond het stiekem heerlijk om naar 3 te gaan, juist door de belasting. Daarnaast wil ik graag bij mijn kind zijn. Ik ben dus meer thuis met kind en heb in die zin meer zorg, ook doe ik op die dagen meer in het huishouden.
Als we samen thuis zijn gaat het redelijk gelijk op. Is ook afhankelijk van de omstandigheden en hoe het uitkomt. De ene keer doe ik iets meer en de andere keer hij. Hij kookt bijna altijd en dan ruim ik op. Hij doet het vuilnis standaard. En ik de kattenbak. Man heeft wel meer tijd voor zichzelf ( nodig). Ik heb geen hobbys en hij wel.
Als we samen thuis zijn gaat het redelijk gelijk op. Is ook afhankelijk van de omstandigheden en hoe het uitkomt. De ene keer doe ik iets meer en de andere keer hij. Hij kookt bijna altijd en dan ruim ik op. Hij doet het vuilnis standaard. En ik de kattenbak. Man heeft wel meer tijd voor zichzelf ( nodig). Ik heb geen hobbys en hij wel.
dinsdag 12 december 2017 om 22:53
Lavendel_Madelief schreef: ↑12-12-2017 22:17Ja een gedeelte van de derde shift waar Pantax wel eens over schrijft. Dit lijkt me ook het lastigste om goed te verdelen.
Het belangrijkste bij ons was: de derde shift echt delen. Harde afspraken. Ik ga vier keer per jaar naar het CB, jij twee keer per jaar naar de tandarts. Ik denk dus ook niet aan de tandarts en lever er geen bijdrage in tenzij jij het vraagt. Andersom verwacht ik ook geen bijdrage in mijn taak, als je moet inspringen dan vraag ik het wel.
Verder hadden we een planbord, dat ik elke week invulde, nadat we onze agenda's langs elkaar hadden gelegd. Dan bespraken we de komende week, en blikten vooruit naar de week daarna. Welke hiaten zijn er, en wie lost ze op? En dan ieder je afspraken nakomen. Het initiatief voor dat moment lag dan wel weer bij mij.
dinsdag 12 december 2017 om 22:56
Ja, sorry hoor, maar mankeert je man iets aan zijn hoofd dan dat hij het voor elkaar krijgt zo slecht voor zijn kind te zorgen dat het contract met de bso bijna ontbonden wordt? Wat vindt hij daar zelf van, dat hij dat zo regelt? Waarom is hij dan niet gemotiveerd om het anders te doen voor zijn kind? Waarom maakt het geen indruk als zijn vrouw hem moet behandelen als een klein kind of moet smeken om iets te doen wat hij toch niet doet? Wat maakt dat het twee weken na een gesprek wél lukt? En verder lukt het hem wel allemaal gewoon zijn (betaald) werk uit te voeren? Daar 'vergeet' hij zijn taken niet? Daar mist hij niet belangrijke mails of berichten?Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 22:36Exact, dat is omdat het de norm is dat vrouwen alles regelen en coordineren. Altijd alles vooruit plannen. Als je denkt dat het normaal is, zíe je niet eens dat het oneerlijk is.
Maar vertel, wat stel je voor? Het is blijkbaar gewoon anders te regelen, dus welke paden kan ik nog bewandelen om mijn man te bewegen het management met mij te delen? We hebben inmiddels goede gesprekken gehad, ik heb uitgelegd hoe ik me voel, wat ik onprettig vind, wat ik anders zou zien, we hebben taken verdeeld, man bso, ik school, we hebben de dagen verdeeld, dat werkte allemaal niet. De eerste twee weken ging het prima, daarna vergat man dat het zijn taak was en bracht ik kind regelmatig naar de bso zonder zwemspullen of andere noodzakelijkheden waar ze hem blijkbaar over hadden gemaild, tot het contract bijna werd ontbonden omdat man de extra kosten niet had betaald, de mails daarover had hij ook gemist.
Maar goed, het is gewoon te regelen in een goede relatie, dat is het niet, dus het alternatief is dat we een slechte relatie hebben. Persoonlijk vind ik het los hiervan vrij gezellig, maar laten we ervan uitgaan dat we een slechte relatie hebben. En dan? Scheiden omdat mijn man zijn bijdrage niet levert? Mijn kinderen een gebroken gezin aandoen, niet omdat we niet van elkaar houden, maar omdat hij doet wat ik vraag in plaats van doet wat nodig is? Hoewel ik inderdaad danig gefrustreerd ben, lijkt me dat nogal met een kanon op een, nee geen mug, laten we zeggen: een flinke stadsduif schieten.
Maar goed, ik sta open voor suggesties, wat stel je voor?
Als je ontevreden bent met je relatie moet je daar toch samen aan kunnen werken? Anders lijkt het me een heel lange, onbevredigende zit. Of compenseert hij dit op andere wijze...? Superlief? Attent? (Maar hoe kan iemand die lief en attent is totaal geen gehoor geven aan een partner die hem zelfs smeekt om iets te doen?)
En een verschil tussen de situatie die ik bij jou lees en iemand anders die de verdeling ook zo heeft geregeld is de frustratie en ontevredenheid over de situatie. En wat maakt dat dit me meer een relatieprobleem leek is dat jij schrijft dat jij er zo veel aan hebt proberen te doen, maar dat je man er gewoon niks mee doet
dát lijkt me juist het probleem, niet de verdeling op zich.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 12-12-2017 23:00
6.91% gewijzigd
dinsdag 12 december 2017 om 22:57
Als ik weet dat mijn man het wel zal regelen en er wel aan zal denken dan doe ik het veel minder vlug. Dan laat ik het graag aan hem over. Andersom werkt dat ook zo.
We nemen hier gelukkig allebei de verantwoordelijkheid voor de zorg en het huishouden. Sommige taken verdelen we omdat dat handiger is. Andere taken doen we allebei wel.
Aan alle kleine regelzaken denken doen we allebei, met wisselend succes. Mijn man is daarin iets zorgvuldiger dan ik maar ook hij vergeet wel eens wat. Wel ben ik flexibeler en bedenk makkelijker een alternatieve oplossing als ik wat vergeet. En ik vergeet regelmatig wat. En daardoor heb ik geleerd dat het ook niet erg is om een keer te vergeten koekjes mee naar school te geven voor de cake verkoop middag.
We nemen hier gelukkig allebei de verantwoordelijkheid voor de zorg en het huishouden. Sommige taken verdelen we omdat dat handiger is. Andere taken doen we allebei wel.
Aan alle kleine regelzaken denken doen we allebei, met wisselend succes. Mijn man is daarin iets zorgvuldiger dan ik maar ook hij vergeet wel eens wat. Wel ben ik flexibeler en bedenk makkelijker een alternatieve oplossing als ik wat vergeet. En ik vergeet regelmatig wat. En daardoor heb ik geleerd dat het ook niet erg is om een keer te vergeten koekjes mee naar school te geven voor de cake verkoop middag.
dinsdag 12 december 2017 om 23:00
Heeft het niet te maken met het feit dat kindgerelateerde organisatietaken als (onbewust) inferieur worden bestempeld?Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 22:36Exact, dat is omdat het de norm is dat vrouwen alles regelen en coordineren. Altijd alles vooruit plannen. Als je denkt dat het normaal is, zíe je niet eens dat het oneerlijk is.
Maar vertel, wat stel je voor? Het is blijkbaar gewoon anders te regelen, dus welke paden kan ik nog bewandelen om mijn man te bewegen het management met mij te delen? We hebben inmiddels goede gesprekken gehad, ik heb uitgelegd hoe ik me voel, wat ik onprettig vind, wat ik anders zou zien, we hebben taken verdeeld, man bso, ik school, we hebben de dagen verdeeld, dat werkte allemaal niet. De eerste twee weken ging het prima, daarna vergat man dat het zijn taak was en bracht ik kind regelmatig naar de bso zonder zwemspullen of andere noodzakelijkheden waar ze hem blijkbaar over hadden gemaild, tot het contract bijna werd ontbonden omdat man de extra kosten niet had betaald, de mails daarover had hij ook gemist.
Maar goed, het is gewoon te regelen in een goede relatie, dat is het niet, dus het alternatief is dat we een slechte relatie hebben. Persoonlijk vind ik het los hiervan vrij gezellig, maar laten we ervan uitgaan dat we een slechte relatie hebben. En dan? Scheiden omdat mijn man zijn bijdrage niet levert? Mijn kinderen een gebroken gezin aandoen, niet omdat we niet van elkaar houden, maar omdat hij doet wat ik vraag in plaats van doet wat nodig is? Hoewel ik inderdaad danig gefrustreerd ben, lijkt me dat nogal met een kanon op een, nee geen mug, laten we zeggen: een flinke stadsduif schieten.
Maar goed, ik sta open voor suggesties, wat stel je voor?
Je kan er geen geld mee verdienen, geen carrière mee maken, niet belangrijk over sparren bij de koffieautomaat. In onze prestatiemaatschappij scoor je er niet mee.
Want laten we wel wezen: een babbeltje aanknopen over hoe vaak je vandaag toch weer zandverstuivingen in je woonkamer hebt opgezogen, daarin is niemand geïnteresseerd.
Dat doe je gewoon, daarnaast: als je man het niet oppikt, die zwembroek, dat kinderfeestje, de nieuwsbrief van school, wie wordt daar de dupe van? Het kind en dan doe je het maar weer zelf.
anoniem_193625 wijzigde dit bericht op 12-12-2017 23:02
0.22% gewijzigd
dinsdag 12 december 2017 om 23:00
NYC schreef: ↑12-12-2017 22:47Het 'bij voorkeur samen 60 uur' heb ik vaker gelezen. Waar is de 60 uur op gebaseerd? Zoud bij een minder aantal uur het werk dat jullie doen in het geding komen waardoor je niet meer op je functie kan blijven zitten? Is een optie hoor, ik zie deze zelf vaak over het hoofd omdat de functies waar ik zelf aan denk of die mijn partner uitvoert niet per se gebonden zijn aan een minimum aantal uren. Ik zou dus zelf meer denken aan 'samen 40 of 48 uur' als ideaal. Bij voorkeur evenredig verdeeld. Al snap ik dat veel functies in 20 of 24 uur niet uitvoerbaar zijn.
Samen 60 vloeit voor mij voort uit het eens zo populaire 1 1/2 verdienersmodel. Traditioneel was dat man 40, vrouw 20 (eind jaren 80 begin jaren 90) Samen 60 kun je zó invullen dat je ieder een doordeweekse dag thuis bent en de kinderen maar 3 dagen opvang nodig hebben. Dan is er nog genoeg tijd om zelf het huishouden te doen en sociale contacten te onderhouden. Zwemles te regelen etc. Vind ik dan.
Ik ben alleen geen fan (meer) van 40/20 omdat voor heel veel vrouwen 20 uur te weinig is voor een echt leuke baan en te weinig voor economische zelfstandigheid.
dinsdag 12 december 2017 om 23:01
Ik ben trouwens enorm blij dat we het echt 50/50 doen. In mijn vorige huwelijk was het meer 90/10. Dat had meerdere redenen, een daarvan was dat mijn eerste man niet iemand was die veel gaf om kinderverzorging en huishouden, een andere reden dat hij uit een meer traditionele cultuur kwam en gewoon weinig nadacht over dat soort zaken....
Het was zwaar om eigenlijk alles zelf te doen, zeker naast een fulltime werkende baan. Maar mijn man werd ook al vlug ziek en daardoor veranderde alles sowieso.
In elk geval heb ik jaren die verantwoordelijkheid alleen gedragen, eerst binnen mijn huwelijk en later als alleenstaande moeder.
Deze 50/50 taakverdeling is voor mij dus ook nieuw maar het bevalt bijzonder goed.
Het is zo ontzettend veel fijner om de kinderen echt samen te verzorgen en op te voeden. Het maakt het makkelijker en ook veel leuker.
Het was zwaar om eigenlijk alles zelf te doen, zeker naast een fulltime werkende baan. Maar mijn man werd ook al vlug ziek en daardoor veranderde alles sowieso.
In elk geval heb ik jaren die verantwoordelijkheid alleen gedragen, eerst binnen mijn huwelijk en later als alleenstaande moeder.
Deze 50/50 taakverdeling is voor mij dus ook nieuw maar het bevalt bijzonder goed.
Het is zo ontzettend veel fijner om de kinderen echt samen te verzorgen en op te voeden. Het maakt het makkelijker en ook veel leuker.
dinsdag 12 december 2017 om 23:05
We hadden altijd in ons hoofd dat we samen 6 of 7 dagen zouden werken met kinderen, de verdeling zou flexibel zijn met waarschijnlijk hij 3 en ik 4 dagen. Nu is hij langdurig ziek en werk ik fulltime, als ik bevallen ben van de tweeling ga ik naar 4 dagen van 8.5 uur en hij waarschijnlijk de WIA in. Lichamelijk lukt huishouden hem beperkt, dus dan ook schoonmaakster erbij. Hij zal voornamelijk voor de kinderen zorgen en doet ook de meeste regelzaken. Dit is nu het plan, ik hoop dat het gaat lukken!
anoniem_353578 wijzigde dit bericht op 12-12-2017 23:13
1.21% gewijzigd
dinsdag 12 december 2017 om 23:06
Dus die vrouwen die 20 uur werkten met partner die 40 uur werkt waren dan eigenlijk ook niet economisch zelfstandig? En als je het zou doorvoeren naar samen 40 (20/20) krijg je dan een situatie waarin beide partners waarschijnlijk niet zelfstandig zijn (of afhankelijk van elkaar?)Andersom schreef: ↑12-12-2017 23:00Samen 60 vloeit voor mij voort uit het eens zo populaire 1 1/2 verdienersmodel. Traditioneel was dat man 40, vrouw 20 (eind jaren 80 begin jaren 90) Samen 60 kun je zó invullen dat je ieder een doordeweekse dag thuis bent en de kinderen maar 3 dagen opvang nodig hebben. Dan is er nog genoeg tijd om zelf het huishouden te doen en sociale contacten te onderhouden. Zwemles te regelen etc. Vind ik dan.
Ik ben alleen geen fan (meer) van 40/20 omdat voor heel veel vrouwen 20 uur te weinig is voor een echt leuke baan en te weinig voor economische zelfstandigheid.
dinsdag 12 december 2017 om 23:09
NYC schreef: ↑12-12-2017 23:06Dus die vrouwen die 20 uur werkten met partner die 40 uur werkt waren dan eigenlijk ook niet economisch zelfstandig? En als je het zou doorvoeren naar samen 40 (20/20) krijg je dan een situatie waarin beide partners waarschijnlijk niet zelfstandig zijn (of afhankelijk van elkaar?)
Ja, dat is het. Nou vind ik samen 40 (20/20) dan weer een betere keuze dan 40/20. Je kunt beter beiden afhankelijk zijn van elkaar dan slechts de één van de ander, maar de ander niet van de één.
dinsdag 12 december 2017 om 23:10
Dit zijn allemaal heel interessante retorische vragen, maar bieden geen concreet handvat om het 'gewoon anders te regelen'. Nee, mijn man mankeert niets aan zijn hoofd, hij is vrij intelligent met dito baan. En de grote waarom-vragen: die zijn leuk, maar bieden geen handvat om het anders te doen. Als ik het antwoord had wellicht, maar misschien zelfs dan niet. Overigens heb ik er wel een antwoord op, maar in plaats van een symptoom van een maatschappelijk probleem zag je er liever een lokaal relatie-probleem in. Dus wat stel je nu concreet voor? Want dat ik ontevreden was met de huidige situatie hadden we al vastgesteld en dat 'eraan werken' tot nu toe vruchteloos gebleken was ook. Hoe lossen we het op?KeaAlpine schreef: ↑12-12-2017 22:56Ja, sorry hoor, maar mankeert je man iets aan zijn hoofd dan dat hij het voor elkaar krijgt zo slecht voor zijn kind te zorgen dat het contract met de bso bijna ontbonden wordt? Wat vindt hij daar zelf van, dat hij dat zo regelt? Waarom is hij dan niet gemotiveerd om het anders te doen voor zijn kind? Waarom maakt het geen indruk als zijn vrouw hem moet behandelen als een klein kind of moet smeken om iets te doen wat hij toch niet doet? Wat maakt dat het twee weken na een gesprek wél lukt? En verder lukt het hem wel allemaal gewoon zijn (betaald) werk uit te voeren? Daar 'vergeet' hij zijn taken niet? Daar mist hij niet belangrijke mails of berichten?
Als je ontevreden bent met je relatie moet je daar toch samen aan kunnen werken? Anders lijkt het me een heel lange, onbevredigende zit. Of compenseert hij dit op andere wijze...? Superlief? Attent? (Maar hoe kan iemand die lief en attent is totaal geen gehoor geven aan een partner die hem zelfs smeekt om iets te doen?)
dinsdag 12 december 2017 om 23:14
Wij werken 32 en 28 uur. Ik herken wel dat die derde shift / de regeldingen veel meer op mij neerkomen, hoofdzakelijk doordat ik ze naar me toe trek. Bij ons komt dat ook wel door ons karakter denk ik: ik houd ervan om dingen te regelen en te organiseren en doe dat liefst tot in de puntjes, mijn man houdt meer van routinetaken waar hij niet al teveel bij na hoeft te denken. En die vind ik dan weer saai.
We hebben het daarom zo verdeeld dat mijn man het leeuwendeel van de routinetaken doet en ik meer de regeldingen. Dus hij kookt meestal, doet de afwas, de boodschappen, de vuilnis, zoon naar school brengen (incl. brood smeren, schooltas vullen). Ik geef zoon op voor zwemles, regel logopedie, zorg ervoor dat er lege wc-rolletjes mee naar school gaan als de juf daarom vraagt, bedenk traktaties, zoek naar de leukste sinterklaascadeautjes, verkoop spullen op Marktplaats en vul dozen voor de kringloop zodat ons huis niet dichtslibt, regel de bankzaken, etc.
Ik denk dat ik meer tijd kwijt ben aan mijn deel dan hij aan zijn deel, maar dat komt ook doordat ik het op mijn manier doe. Man zou het veel minder precies doen (koopt als traktatie bijv. gewoon zo'n multizak met chipszakjes ipv uren te googelen en te knutselen) en er denk ik net zoveel tijd mee kwijt zijn als hij nu bezig is met zijn routinetaken.
De ideale hoeveelheid werken is wat mij betreft een (min of meer) gelijke verdeling van 24-32 uur voor zowel man als vrouw, zodat je leuk werk kunt combineren met tijd voor het gezin. In minder kun je veel (interessante) functies eigenlijk niet uitvoeren (anders doe je vooral de vergaderingen en standaardklussen en kom je aan leuke nieuwe projecten nauwelijks toe), met meer heb je minder tijd voor je kinderen en met z'n allen als gezin. Ik vind het hierin jammer dat nog altijd 32 uur werken voor een vrouw door veel mensen als heel veel gezien wordt (ik heb ind e tijd dat ik 32 uur werkte heel vaak "Poeh wat veel!" opmerkingen gekregen) en 24 uur werken voor een man vaak als echt geen optie wordt gezien (voor mijn man is dat in ieder geval wel zo). Voor zowel mannen als vrouwen zou 24, 28 of 32 uur werken doodnormaal moeten zijn. Pas als daar geen verschil meer in zit vind ik de emancipatie geslaagd.
We hebben het daarom zo verdeeld dat mijn man het leeuwendeel van de routinetaken doet en ik meer de regeldingen. Dus hij kookt meestal, doet de afwas, de boodschappen, de vuilnis, zoon naar school brengen (incl. brood smeren, schooltas vullen). Ik geef zoon op voor zwemles, regel logopedie, zorg ervoor dat er lege wc-rolletjes mee naar school gaan als de juf daarom vraagt, bedenk traktaties, zoek naar de leukste sinterklaascadeautjes, verkoop spullen op Marktplaats en vul dozen voor de kringloop zodat ons huis niet dichtslibt, regel de bankzaken, etc.
Ik denk dat ik meer tijd kwijt ben aan mijn deel dan hij aan zijn deel, maar dat komt ook doordat ik het op mijn manier doe. Man zou het veel minder precies doen (koopt als traktatie bijv. gewoon zo'n multizak met chipszakjes ipv uren te googelen en te knutselen) en er denk ik net zoveel tijd mee kwijt zijn als hij nu bezig is met zijn routinetaken.
De ideale hoeveelheid werken is wat mij betreft een (min of meer) gelijke verdeling van 24-32 uur voor zowel man als vrouw, zodat je leuk werk kunt combineren met tijd voor het gezin. In minder kun je veel (interessante) functies eigenlijk niet uitvoeren (anders doe je vooral de vergaderingen en standaardklussen en kom je aan leuke nieuwe projecten nauwelijks toe), met meer heb je minder tijd voor je kinderen en met z'n allen als gezin. Ik vind het hierin jammer dat nog altijd 32 uur werken voor een vrouw door veel mensen als heel veel gezien wordt (ik heb ind e tijd dat ik 32 uur werkte heel vaak "Poeh wat veel!" opmerkingen gekregen) en 24 uur werken voor een man vaak als echt geen optie wordt gezien (voor mijn man is dat in ieder geval wel zo). Voor zowel mannen als vrouwen zou 24, 28 of 32 uur werken doodnormaal moeten zijn. Pas als daar geen verschil meer in zit vind ik de emancipatie geslaagd.
dinsdag 12 december 2017 om 23:14
Ik denk dat het probleem is dat ìk het een probleem vind. Want onze verdeling is niet abnormaal en dat mijn man het niet lukt om zijn deel op zich te nemen ook niet. Als ik maar een klein baantje had, had ik het ook geen probleem gevonden, denk ik. Maar ik werk 32 tot 40 uur, en daarnaast is het gewoon veel.En een verschil tussen de situatie die ik bij jou lees en iemand anders die de verdeling ook zo heeft geregeld is de frustratie en ontevredenheid over de situatie. En wat maakt dat dit me meer een relatieprobleem leek is dat jij schrijft dat jij er zo veel aan hebt proberen te doen, maar dat je man er gewoon niks mee doet
dinsdag 12 december 2017 om 23:21
Wat leuk, ik lees jou ook altijd graagAlohamora schreef: ↑12-12-2017 19:52Heel stuk gequote en geschreven, kan ik geen reactie plaatsen grrr.
Lux, ik lees je posts altijd graag en vind ze meestal heel herkenbaar. Sloeg aan op 'beiden werken en zo min mogelijk huishouden', zo doen wij het ook namelijk. Allebei vier dagen. Daaromheen doe ik structureel wat meer, waaronder regelen enzo. Maar daarentegen ben ik vaker weg met vriendinnen en dat compenseert voor mijn gevoel weer volledig.
Ik zou ook nooit financieel afhankelijk willen zijn en vind deze balans perfect.
En herkenbaar. Ik doe hier de nachten, want bv, maar man neemt zoon in het weekend mee naar beneden zodat ik wat bij kan slapen.
Man wil soms in het weekend een paar uur studeren voor zijn carrièreswitch, maar ik rijd wekelijks een avond paard. Paardrijden is korter, maar maakt wel dat hij verplicht op de bank zit. Hij studeert misschien wel een halve of hele zondag, maar ik heb alle vrijheid om met zoontje te doen wat ik maar wil die dag.
Aankomende afspraak bij cb kwam mij niet uit, man wel, dus hij gaat. De een brengt naar kdv, de ander haalt. Wie het eerst thuis is verzorgt het eten.
Man heeft de hapjes voor de laatste borrel op kdv georganiseerd, ik regel wat voor het kerstdiner.
Ik ben nu toevallig even vrij, maar man heeft zondag gewoon gestofzuigd en gedweild omdat hij vond dat het wel eens tijd was (wij zijn in between schoonmakers en dat werkt niet fantastisch
).Zoals in dat stripje van Captain Obvious ben ik nog eerder de man denk ik
dinsdag 12 december 2017 om 23:25
Tja dat duurt hier nog ruim 3 jaar maar als het zover is en het wordt niet natuurlijk gezien evenredig opgepakt, dan lijkt me de oplossing alsnog vrij simpel:Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 19:56Ja, dat dacht ik ook altijd, Lux, dat het die moeilijke vrouwen wel zouden zijn. Dat zegt ook iedereen hèDat vrouwen altijd zeuren, dus dat maakt het al per definitie het probleem van de vrouw.
Maar de meerderheid van het werk met kinderen zit hem niet in het opruimen van het huis, dat is maar bijzaak. Huishouden is bijzaak. Dat is maar werk. En daar heb ik een schoonmaakster voor geregeld. Het zit hem in het onthouden van alles wat je kinderen nodig hebben en zorgen dat ze dat krijgen. En zodra ze op school zitten is dat veel meer werk dan wanneer ze nog baby zijn. Het regelen van hulp voor je kinderen omdat ze iets hebben, uitzoeken wat de opties zijn, gesprekken voeren op school, lezen van de mails van school, regelen van bso, schoolfotograaf, sportdag, gymkleren, kinderfeestjes, sintkadootjes, het is je eigen leven maar dan maal het aantal kinderen dat je hebt.
Zij:
Huisarts
Bijles
Traktaties
Hij:
Sportles
Tandarts
Verkleedfeesten ed op school
Nou ja enz enz enz.
Als het niet natuurlijk gezien zo geregeld wordt dan ga je tochh om de tafel en dan verdeel je zo wie wat doet? En als je man het dan niet regelt kunnen je kinderen daar verhaal halen. ‘t Is toch geen klein kind? Hij heeft toch een agenda?
dinsdag 12 december 2017 om 23:27
Ja, ik denk dat dat een deel is van het probleem. Misschien niet per se als inferieur, maar wel 'niet op hem van toepassing'. Ik denk dat het een soort zwarte vlek is, die kindgerelateerde zaken.lisaviva schreef: ↑12-12-2017 23:00Heeft het niet te maken met het feit dat kindgerelateerde organisatietaken als (onbewust) inferieur worden bestempeld?
Je kan er geen geld mee verdienen, geen carrière mee maken, niet belangrijk over sparren bij de koffieautomaat. In onze prestatiemaatschappij scoor je er niet mee.
Want laten we wel wezen: een babbeltje aanknopen over hoe vaak je vandaag toch weer zandverstuivingen in je woonkamer hebt opgezogen, daarin is niemand geïnteresseerd.
Dat doe je gewoon, daarnaast: als je man het niet oppikt, die zwembroek, dat kinderfeestje, de nieuwsbrief van school, wie wordt daar de dupe van? Het kind en dan doe je het maar weer zelf.
En inderdaad, als kind al een paar keer niet mee kon doen met dingen, dan doe ik het weer zelf. Want ik vind dat hartverscheurend.
dinsdag 12 december 2017 om 23:30
Ik ken ook vrijwel alleen maar dit. Behalve mijn buren, die zijn toevallig allemaal thuisblijfmoeder, maar in mijn vriendenkring en werkomgeving enzo bestaat dat gewoon niet.
dinsdag 12 december 2017 om 23:42
We hebben nog geen clubjes en regel en onthou dingen maar ik denk dat dat meer op mij neer gaat komen. Gewoon omdat ik meer vooruit denk en plan dan man.
Ik merk nu ook dat ik het voortouw neem wat betreft kind. Ik geef aan wanneer hij in bad moet ( man bedenkt dat wel als kind echt vies is, maar houd niet bij wanneer het voor het laatst was en wanneer de haartjes gewassen enz) ik zeg dat dan en dan voert hij het uit. Ik koop ook de kleding, ik zie wanneer iets te klein is en regel dan dat er nieuwe slaapzakken komen. Ik regel de kapper voor kind. Ik houd het speelgoed en wat geschikt is voor zijn leeftijd in de gaten. Man is minder bezig met dat soort dingen. Hij doet wat ik vraag/zeg en doet de praktische zorgtaken. Het is geen onwil maar meer onwetendheid ofzo. Ik verdiep me er ook meer in, lees over ontwikkeling kind en doe zo ideeen etc op. Ik vind dat hij daarin wel wat meer initiatief mag nemen maar eerlijk gezegd denk ik dat dat er niet zo in zit.
Ik merk nu ook dat ik het voortouw neem wat betreft kind. Ik geef aan wanneer hij in bad moet ( man bedenkt dat wel als kind echt vies is, maar houd niet bij wanneer het voor het laatst was en wanneer de haartjes gewassen enz) ik zeg dat dan en dan voert hij het uit. Ik koop ook de kleding, ik zie wanneer iets te klein is en regel dan dat er nieuwe slaapzakken komen. Ik regel de kapper voor kind. Ik houd het speelgoed en wat geschikt is voor zijn leeftijd in de gaten. Man is minder bezig met dat soort dingen. Hij doet wat ik vraag/zeg en doet de praktische zorgtaken. Het is geen onwil maar meer onwetendheid ofzo. Ik verdiep me er ook meer in, lees over ontwikkeling kind en doe zo ideeen etc op. Ik vind dat hij daarin wel wat meer initiatief mag nemen maar eerlijk gezegd denk ik dat dat er niet zo in zit.
dinsdag 12 december 2017 om 23:43
Herkenbaar. .het plannen en organiseren. .het verantwoordelijk voor alles zijn..als ik me bij wijze van spreke verslaap..verslaapt het hele gezin zich. Werk 4 dagen en man ook.Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 19:09Ja, dat is een goede vraag. Ik heb hem ook vaak gesteld, maar geen antwoord ontvangen helaas.
De verdeling is bij ons ongeveer 80/20. Man doet voorkomende huishoudelijkheden zoals borden op het aanrecht zetten en vaatwasser uitpakken, brengt de kinderen af en toe naar bed, smeert brood, dat soort dingen. En hij doet alles wat ik vraag, mits duidelijk afgebakend. Ik lees de schoolmails, regel en onthou dat de kinderen hun gymspullen, verkleedkleren en sintkado's mee naar school krijgen, regel en betaal de schoonmaakster, regel bso, doe de was, de oudergesprekken, zet de containers aan de weg, geef de meterstanden door, regel bouwlui, bedenk wat we eten, doe de boodschappen, zorg voor winterkleren, handschoenen, sjaals, betaal de schoolfotograaf. Ik maak er inmiddels maar geen ruzie meer over, maar leuk is het niet.
dinsdag 12 december 2017 om 23:54
Ik stel voor dat je de taken verdeelt en het dan maar in de soep laat lopen. En het hem dan ook op laat lossen vervolgens. Dan leert hij dat het makkelijker is om het meteen te doen, ipv zijn vrije dagen op te maken aan het feit dat kind niet naar kdv kan omdat hij ff vergeten was te betalen. Enzovoort.Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 23:10Dit zijn allemaal heel interessante retorische vragen, maar bieden geen concreet handvat om het 'gewoon anders te regelen'. Nee, mijn man mankeert niets aan zijn hoofd, hij is vrij intelligent met dito baan. En de grote waarom-vragen: die zijn leuk, maar bieden geen handvat om het anders te doen. Als ik het antwoord had wellicht, maar misschien zelfs dan niet. Overigens heb ik er wel een antwoord op, maar in plaats van een symptoom van een maatschappelijk probleem zag je er liever een lokaal relatie-probleem in. Dus wat stel je nu concreet voor? Want dat ik ontevreden was met de huidige situatie hadden we al vastgesteld en dat 'eraan werken' tot nu toe vruchteloos gebleken was ook. Hoe lossen we het op?
Zou echt keihard zijn. Anders gaat ‘ie maar weer bij z’n moeder wonen.
woensdag 13 december 2017 om 00:01
Tja weet je? Zo kan ik niks meer zeggen, want wacht maar tot je kinderen groot zijn. Eerst was het ‘wacht maar tot je een kind hebt’ maar nu telt 1 baby weer niet.Onderdezon schreef: ↑12-12-2017 23:35Lux, toen wij net ons eerste kind hadden verdeelden we ook alles eerlijk. Mijn idee was toen ook dat het zo zou blijven. Maar de dagelijkse werkelijkheid met grotere kinderen en drukke levens is niet zoals we hadden gepland.
Maar zoals iemand die hier ergens zei dat haar man best de kliko aan de straat zet, maar alleen als zij het aan hem vraagt: ik heb oprecht echt geen flauw idee wanneer hier het vuilnis opgehaald wordt. Man’s taak dus als hij een weekje weg is moet ik dat echt opzoeken. Als ik eraan denk.
