Kinderen
alle pijlers
Dochter haat zichzelf (6)
zaterdag 30 maart 2019 22:55
Help.. ik heb even wat bemoedigende woorden nodig. Ben behoorlijk aangeslagen door incident met dochterlief eerder op de avond. Ik ga morgen bekijken waar ik ondersteuning/hulp kan vragen, maar tot die tijd moet ik ook even van me afschrijven. Wellicht zijn ervaringsdeskundigen hier met tips?
Mijn dochter is een wat zwaarmoedig, slim en gevoelig meisje. Temperamentvol, maar toont op school tegelijkertijd een hoog aanpassingsvermogen (laat niet zien dat ze bepaalde lesstof allang beheerst, laat vriendjes de baas over haar spelen, ..). Ze is een kat uit de boom kijker, wacht met iets te doen tot ze snapt hoe het moet en doet het dan in 1 keer goed (of doet het niet; agv faalangst vermoed ik). Weegt eerst risico’s af voordat ze ergens aan begint en houdt niet van veranderingen of grote groepen mensen (vooral als zij ze niet kent). Ze heeft lieve vrienden, en hoewel ze vaak wat geremder is in haar gedrag, kan ze echt lol met haar vrienden hebben en haar vrienden zijn ook echt gek op haar.
De laatste tijd heeft ze vaker woedeaanvallen. Zegt dan dat wij haar niet begrijpen. Een enkele keer heeft ze gezegd dat zij zichzelf lelijk vind, en onlangs zei ze toen ze zich verveelde zelfs dat ze dood wilde. Ook heeft ze wel eens gezegd dat ze zich alleen voelt op school omdat haar vrienden andere interesses hebben. Ik ben hiervan geschrokken en het in de gaten gaan houden, maar omdat het slechts incidenten leken, ze veel speelafspraakjes heeft, en het daarna stil bleef hielden we het op uitspraken in “the heat of the moment”.
Vanavond echter vertelde ze dat ze zichzelf haat. Dat ze zichzelf lelijk vind (wil ook nooit op de foto en dat is de reden zegt ze nu), en dat als ze “weer eens iets doms heeft gedaan” zichzelf doodwenst. Toen we erover spraken en ik haar in alle veiligheid haar eigen gedachten zonder oordeel liet ventileren (hoe aangeslagen ik ook was), werd ze van het ene op het andere moment heel dwingend en eiste ze van me dat ik bevestigde dat ze lelijk is. Ze werd steeds bozer toen ik aangaf dat ik dat anders zag (met respect naar haar mening toe), en ze begon fysiek te dreigen. Een heel gedoe, waarbij ik rustig ben gebleven terwijl het me zo pijn deed dat mijn lieve, kleine kind van 6 met dit soort zware thema’s bezig is. Ze is nooit onbevangen geweest. En ik en mijn vriend maken ons inmiddels echt zorgen.
Herkennen jullie dit gedrag? Heeft iemand hier ervaring mee? Ze is zo anders dan haar vrienden, de kinderen uit onze buurt of de kinderen van mijn vriendenkring..
(Kleine aanvullingen op een inmiddels lang verhaal: ik kan me niet voorstellen dat ze wordt gepest. Niets wijst daarop; ze lijkt goed te liggen in de klas. Verder lijken de kenmerken van hoogsensitiviteit op haar geschreven te zijn.. )
Mijn dochter is een wat zwaarmoedig, slim en gevoelig meisje. Temperamentvol, maar toont op school tegelijkertijd een hoog aanpassingsvermogen (laat niet zien dat ze bepaalde lesstof allang beheerst, laat vriendjes de baas over haar spelen, ..). Ze is een kat uit de boom kijker, wacht met iets te doen tot ze snapt hoe het moet en doet het dan in 1 keer goed (of doet het niet; agv faalangst vermoed ik). Weegt eerst risico’s af voordat ze ergens aan begint en houdt niet van veranderingen of grote groepen mensen (vooral als zij ze niet kent). Ze heeft lieve vrienden, en hoewel ze vaak wat geremder is in haar gedrag, kan ze echt lol met haar vrienden hebben en haar vrienden zijn ook echt gek op haar.
De laatste tijd heeft ze vaker woedeaanvallen. Zegt dan dat wij haar niet begrijpen. Een enkele keer heeft ze gezegd dat zij zichzelf lelijk vind, en onlangs zei ze toen ze zich verveelde zelfs dat ze dood wilde. Ook heeft ze wel eens gezegd dat ze zich alleen voelt op school omdat haar vrienden andere interesses hebben. Ik ben hiervan geschrokken en het in de gaten gaan houden, maar omdat het slechts incidenten leken, ze veel speelafspraakjes heeft, en het daarna stil bleef hielden we het op uitspraken in “the heat of the moment”.
Vanavond echter vertelde ze dat ze zichzelf haat. Dat ze zichzelf lelijk vind (wil ook nooit op de foto en dat is de reden zegt ze nu), en dat als ze “weer eens iets doms heeft gedaan” zichzelf doodwenst. Toen we erover spraken en ik haar in alle veiligheid haar eigen gedachten zonder oordeel liet ventileren (hoe aangeslagen ik ook was), werd ze van het ene op het andere moment heel dwingend en eiste ze van me dat ik bevestigde dat ze lelijk is. Ze werd steeds bozer toen ik aangaf dat ik dat anders zag (met respect naar haar mening toe), en ze begon fysiek te dreigen. Een heel gedoe, waarbij ik rustig ben gebleven terwijl het me zo pijn deed dat mijn lieve, kleine kind van 6 met dit soort zware thema’s bezig is. Ze is nooit onbevangen geweest. En ik en mijn vriend maken ons inmiddels echt zorgen.
Herkennen jullie dit gedrag? Heeft iemand hier ervaring mee? Ze is zo anders dan haar vrienden, de kinderen uit onze buurt of de kinderen van mijn vriendenkring..
(Kleine aanvullingen op een inmiddels lang verhaal: ik kan me niet voorstellen dat ze wordt gepest. Niets wijst daarop; ze lijkt goed te liggen in de klas. Verder lijken de kenmerken van hoogsensitiviteit op haar geschreven te zijn.. )
zondag 31 maart 2019 00:10
Wij zijn ook relaxed. Ook niet gericht op prestaties (maar op het proces). Maar toch kan je zo heel subtiel boodschappen meegeven die je kind anders kan interpreteren dan je bedoelt. Als voorbeeld; ik heb haar ooit, zonder stem te verheffen, aangesproken op dat ze bij een vriendje van haar de voorraadkast opentrok.tatlitatli schreef: ↑30-03-2019 23:37Ik heb ook weleens zitten denken of het 'aan mij/mijn opvoeding' zou liggen. Maar eigenlijk ben ik heel relaxed, al zeg ik het zelf. Prestaties, uiterijk, slank-zijn; ik vind het allemaal niet zo boeiend. Ik ben echt geen tigermom.
Ik vind het ook belangrijk om haar negatieve gevoelens enerzijds niet te bagatelliseren en anderzijds niet de overhand te laten krijgen. Je mag best een keer verdrietig zijn, maar dan hoef je niet gelijk te gaan twijfelen aan het nut van het aardse bestaan zeg maar.
Soms denk ik ook dat het gewoon Mediterrane dramatiek is (van mans kant)> Het is de slechtste dag ooit! zegt ze bijvoorbeeld ongeveer elke dag
Dat heeft een woedeaanval van een dag opgeleverd. Ze wilde namelijk met alle beste bedoelingen iets laten zien en voelde zich onrechtvaardig behandeld toen ik haar aansprak dat je niet zomaar kasten open mag trekken. Ze is dan ook uren niet aanspreekbaar dus ik weet vaak niet waarom ze zo boos is. Achteraf zei ze dat ze niet alleen boos op mij was (want ik had haar nooit eerder uitgelegd dat je dat bij anderen niet zomaar mag doen, dus hoe kon ze dat weten?), maar ook op zichzelf (“zie je wel, ik kan ook niets goed doen”).
zondag 31 maart 2019 00:17
Thnx. Ik heb me daar in het verleden wel eens in verdiept, maar de inhoud is idd weer wat weggezakt. Zal er weer eens induiken.Bedjeindezon schreef: ↑31-03-2019 00:03Ze was dus in paniek, en jij ging redeneren op inhoud. Dat werkt meestal niet zo goed want dan zit je op verschillende niveaus te praten. Je kind is duidelijk niet happy, goed datje hulp vraagt! Voor jezelf om er mee om te gaan zou je misschien wat kunnen hebben aan het boek “how to talk to kids” van Thomas Gordon (inhet NL heet het geloof ik “luisterennnaar kinderen”., of een Gordoncursus volgen in je buurt. Heeft ons ontzettend geholpen om met de emoties van onze kinderen om te gaan. .
Heb ook “temperamentvolle kinderen” van E. Grunsveld thuis liggen die ik er weer eens op na kan slaan. Maar toch, anders dan vroeger begin ik nu toch het gevoel te krijgen dat er ook iets diepers speelt..
zondag 31 maart 2019 00:19
_horizon_ schreef: ↑31-03-2019 00:10Wij zijn ook relaxed. Ook niet gericht op prestaties (maar op het proces). Maar toch kan je zo heel subtiel boodschappen meegeven die je kind anders kan interpreteren dan je bedoelt. Als voorbeeld; ik heb haar ooit, zonder stem te verheffen, aangesproken op dat ze bij een vriendje van haar de voorraadkast opentrok.
Dat heeft een woedeaanval van een dag opgeleverd. Ze wilde namelijk met alle beste bedoelingen iets laten zien en voelde zich onrechtvaardig behandeld toen ik haar aansprak dat je niet zomaar kasten open mag trekken. Ze is dan ook uren niet aanspreekbaar dus ik weet vaak niet waarom ze zo boos is. Achteraf zei ze dat ze niet alleen boos op mij was (want ik had haar nooit eerder uitgelegd dat je dat bij anderen niet zomaar mag doen, dus hoe kon ze dat weten?), maar ook op zichzelf (“zie je wel, ik kan ook niets goed doen”).
Ze krijgt misschien teveel ruimte voor dramagedrag.
Wat is er erg aan dat ze uren niet aanspreekbaar is, je kunt zulk gedrag ook gewoon negeren.
zondag 31 maart 2019 00:20
De woedeaanvallen zijn dus niet alleen van de laatste tijd. En de heftigheid ook niet. Ik zou inderdaad hulp zoeken, dit is niet ‘normaal’._horizon_ schreef: ↑31-03-2019 00:10Wij zijn ook relaxed. Ook niet gericht op prestaties (maar op het proces). Maar toch kan je zo heel subtiel boodschappen meegeven die je kind anders kan interpreteren dan je bedoelt. Als voorbeeld; ik heb haar ooit, zonder stem te verheffen, aangesproken op dat ze bij een vriendje van haar de voorraadkast opentrok.
Dat heeft een woedeaanval van een dag opgeleverd. Ze wilde namelijk met alle beste bedoelingen iets laten zien en voelde zich onrechtvaardig behandeld toen ik haar aansprak dat je niet zomaar kasten open mag trekken. Ze is dan ook uren niet aanspreekbaar dus ik weet vaak niet waarom ze zo boos is. Achteraf zei ze dat ze niet alleen boos op mij was (want ik had haar nooit eerder uitgelegd dat je dat bij anderen niet zomaar mag doen, dus hoe kon ze dat weten?), maar ook op zichzelf (“zie je wel, ik kan ook niets goed doen”).
zondag 31 maart 2019 00:22
Zou dit het kunnen zijn? Het is best een bijzondere school, ik geloof ook echt in de didactische onderlegger, maar er is natuurlijk niet een one size fits all. Ik weet het niet.. Als ik alleen al zou voorstellen om eens bij een andere school te kijken zou er een heel drama ontstaan (want een verandering). Hoe kom je daar dan achter en waar doe je dan goed aan?Whatsinaname1988 schreef: ↑30-03-2019 23:40Niet meteen met diagnoses gaan strooien joh!
En TO misschien is je dochter op die school gewoon niet op haar plaats. En aangezien ze daar het meerendeel van haar tijd besteed kan dat heel wat met je doen.
Ik heb geen 1 leuke dag op de basisschool gehad, geen enkele leuke herrinering eraan of wat dan ook. En ik had vriendjes en vriendinnetjes en soms daar ook wel een soort van lol mee. Maar niet echt, ik was daar gewoon echt niet op mijn plaats. Ik werd niet gepest of wat dan ook maar heb mij er gewoon nooit fijn gevoeld. En ja toen kreeg ik zulke gevoelens soms ook ja.
zondag 31 maart 2019 00:24
Iemand anders mee laten kijken en weloverwogen beslissingen nemen op feiten en niet op aannames. Wat als de volgende school niet past, de volgende en de volgende en de volgende en toen bleek dat het heel ergens anders aan lag._horizon_ schreef: ↑31-03-2019 00:22Zou dit het kunnen zijn? Het is best een bijzondere school, ik geloof ook echt in de didactische onderlegger, maar er is natuurlijk niet een one size fits all. Ik weet het niet.. Als ik alleen al zou voorstellen om eens bij een andere school te kijken zou er een heel drama ontstaan (want een verandering). Hoe kom je daar dan achter en waar doe je dan goed aan?
zondag 31 maart 2019 00:25
Tsja, als ze zo is dan is ze niet aanspreekbaar dus haar met rust laten is de enige oplossing.. heeft niets met ruimte voor drama te maken.
zondag 31 maart 2019 00:28
Dit voorval is vrij recent. Vroeger idd ook frequent driftbuien maar het ging al een hele tijd beter. De laatste paar maanden neemt het echter weer in frequentie toe. Hulp zoeken gaan we doen idd; het voelt niet goed meer.
zondag 31 maart 2019 00:29
zondag 31 maart 2019 00:33
Dat willen ze niet, maar ze slaan dicht door of worden afgeleid door de nieuwe persoon of omgeving, krijgen een blackout, denken te ver door, willen te perfect of netjes de test maken waardoor ze langzamer zijn op de tijdsonderdelen of schieten in de stress omdat ze bang zijn te falen. Allemaal oorzaken die het maken van de test beïnvloeden waardoor de meting onbetrouwbaar wordt. Een iq test is sowieso een momentopname en geen statisch gegeven. Daarnaast mag er geen totale iq afgegeven worden als bij de wisc III (de meest gebruikte) er een groot verschil tussen verbaal (taal) en performaal. (Rekenen, ruimtelijk inzicht) . Dus ja een IQ test kan mislukken.
Zo is mijn dochter meerbegaafd qua verbaal, maar laagbegaafd performaal. Hoe je dat moet rijmen met strakke 1 en 1+ op alle Cito's en rond de 8/9 op methodetoetsen.... inclusief rekenen. Maar wat blijkt mijn dochter heeft waarschijnlijk DCD en waar een deel van de verbale toetsen mondeling is, zijn de performale toetsen meer schriftelijk. Het netjes schrijven is zo'n opgave voor haar dat ze in tijdnood komt, als traag wordt beoordeeld, het niet leesbaar is etc. Daarnaast heeft ze concentratieproblemen dat beïnvloed haar toetsen. Maar dus ook de uitkomst.
En om terug te komen op de startster... laat haar testen en neem alles mee. IQ, gedrag, motoriek etc. Ze is ergens gefrustreerd over. Praat ook met school over hoe hun haar zien en jullie zorgen. Vraag naar een didactisch onderzoek. Waar staat ze qua school en wat kan school doen om haar te helpen. Mijn dochter liep ook zo depressief rond maar dan jn groep 4 tot in groep 5 de bom barstte ze was compleet gefrustreerd. We hebben haar helemaal laten doorlichten bij een kinderpsycholoog en ze heeft met de IB'r een mindsettraining gedaan en aan haar executieve functies gewerkt. Haar schoolwerk is aangepast en thuis zijn we met fysiotherapie gaan werken aan o.a. het schrijven. Speltherapie is wel overwogen, maar was niet meer nodig. De aanpassingen op school en de fysiotherapeut waren genoeg. Ik heb mijn blije meisje weer terug!
zondag 31 maart 2019 00:50
vergeet niet wat voor druk tegenwoordig kinderen hebben, de hele maatschappij staat en valt op presteren en jezelf presenteren. Ik vind dat dit heel vaak (te vaak) onderschat wordt.
Kinderen moeten tegenwoordig zoveel; clubjes, sporten, gezellig hier en daar, sociaal hier en daar, feestjes steeds extremer... niks is meer mindermaats of simpel.
Hoe gevuld is haar agenda? Krijgt ze tijd om gewoon 'te zijn'? Of hopt ze van het een naar het ander en ervaart geen rust om dagelijkse dingen te verwerken?
Ik heb het met jullie te doen. en ik snap heel goed jullie behoefte aan hulp, maar wees voorzichtig met etiketten! Want je dochter is geen etiket, maar een kind dat het moeilijk heeft. Een etiket kan je helpen om handvatten te geven hoe om te gaan met issues met je kind, maar een etiket kan ook belemmerend werken vind ik. Je dochter zal nooit en te nimmer het etiket zijn, maar altijd nog haar absolute zelf. Mijn advies (vanuit ervaring) ; volg je gevoel en laat niemand je wat aanpraten als je er zelf niet achter staat. Blijf ten alle tijden dicht bij je zelf en je kind.
Kinderen moeten tegenwoordig zoveel; clubjes, sporten, gezellig hier en daar, sociaal hier en daar, feestjes steeds extremer... niks is meer mindermaats of simpel.
Hoe gevuld is haar agenda? Krijgt ze tijd om gewoon 'te zijn'? Of hopt ze van het een naar het ander en ervaart geen rust om dagelijkse dingen te verwerken?
Ik heb het met jullie te doen. en ik snap heel goed jullie behoefte aan hulp, maar wees voorzichtig met etiketten! Want je dochter is geen etiket, maar een kind dat het moeilijk heeft. Een etiket kan je helpen om handvatten te geven hoe om te gaan met issues met je kind, maar een etiket kan ook belemmerend werken vind ik. Je dochter zal nooit en te nimmer het etiket zijn, maar altijd nog haar absolute zelf. Mijn advies (vanuit ervaring) ; volg je gevoel en laat niemand je wat aanpraten als je er zelf niet achter staat. Blijf ten alle tijden dicht bij je zelf en je kind.
Appels kun je eten, peren wel
zondag 31 maart 2019 01:02
Dat sowieso! Alle experts weten alles van hun vakgebied, maar er is niemand die het kind beter kent dan de ouders. Etiketten en labels zijn niet je doel, hooguit een noodzakelijk kwaad om de hulp en aanpassingen te krijgen om je kind weer blij te zien en vooruit te zien gaan in haar talenten en leren.appels-peren schreef: ↑31-03-2019 00:50vergeet niet wat voor druk tegenwoordig kinderen hebben, de hele maatschappij staat en valt op presteren en jezelf presenteren. Ik vind dat dit heel vaak (te vaak) onderschat wordt.
Kinderen moeten tegenwoordig zoveel; clubjes, sporten, gezellig hier en daar, sociaal hier en daar, feestjes steeds extremer... niks is meer mindermaats of simpel.
Hoe gevuld is haar agenda? Krijgt ze tijd om gewoon 'te zijn'? Of hopt ze van het een naar het ander en ervaart geen rust om dagelijkse dingen te verwerken?
Ik heb het met jullie te doen. en ik snap heel goed jullie behoefte aan hulp, maar wees voorzichtig met etiketten! Want je dochter is geen etiket, maar een kind dat het moeilijk heeft. Een etiket kan je helpen om handvatten te geven hoe om te gaan met issues met je kind, maar een etiket kan ook belemmerend werken vind ik. Je dochter zal nooit en te nimmer het etiket zijn, maar altijd nog haar absolute zelf. Mijn advies (vanuit ervaring) ; volg je gevoel en laat niemand je wat aanpraten als je er zelf niet achter staat. Blijf ten alle tijden dicht bij je zelf en je kind.
zondag 31 maart 2019 01:21
Een noodzakelijk kwaad om hulp en aanpassingen te krijgen.. laat je daar ook niet door misleiden, het lijkt wel alsof Nederland verslaafd is aan etiketten! Pas wanneer het gediagnosticeerd (in een hokje geplaatst) is , kan er hulp ingezet worden. Ik vind het afschuwelijk!MrsDuck schreef: ↑31-03-2019 01:02Dat sowieso! Alle experts weten alles van hun vakgebied, maar er is niemand die het kind beter kent dan de ouders. Etiketten en labels zijn niet je doel, hooguit een noodzakelijk kwaad om de hulp en aanpassingen te krijgen om je kind weer blij te zien en vooruit te zien gaan in haar talenten en leren.
Een etiket kleeft aan een kind, jarenlang, want het is immers geregistreerd. Van een etiket afkomen is zo makkelijk niet. Eenmaal een etiket en je wordt benaderd naar gelang je etiket. Ik vind dat zo mens(kind)onterend!
Appels kun je eten, peren wel
zondag 31 maart 2019 08:11
Ik zou het niet zelf gaan behandelen alsof je een therapeut bent maar hier echt hulp bij zoeken. Dit zijn geen normale gedachten noch is het normaal gedrag voor zo een jong kind. Er in investeren en het groter maken door haar bijna als volwassene aan te spreken lijkt mij geen oplossing.
Dit gaat niet om etiketteren maar wel over het psychisch wel zijn van je kind.
Dit gaat niet om etiketteren maar wel over het psychisch wel zijn van je kind.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 31 maart 2019 08:32
Twee dagen bso. En 1 sport. Ze wilde altijd op hockey, heeft op de wachtlijst gestaan maar toen het eenmaal zover was wilde ze niet meer. Wilde niet dat ze zo snel opgeeft, dus ze heeft een paar lessen moeten volgen. Maar het gevoel is gebleven dus we zijn een andere sport aan het zoeken. Twee weken geleden heeft ze een een proefles van een andere sport gedaan (geen teamsport, meer gericht op mentale training en oog-hand coordinatie) en dat lijkt schot in de roos.appels-peren schreef: ↑31-03-2019 00:50vergeet niet wat voor druk tegenwoordig kinderen hebben, de hele maatschappij staat en valt op presteren en jezelf presenteren. Ik vind dat dit heel vaak (te vaak) onderschat wordt.
Kinderen moeten tegenwoordig zoveel; clubjes, sporten, gezellig hier en daar, sociaal hier en daar, feestjes steeds extremer... niks is meer mindermaats of simpel.
Hoe gevuld is haar agenda? Krijgt ze tijd om gewoon 'te zijn'? Of hopt ze van het een naar het ander en ervaart geen rust om dagelijkse dingen te verwerken?
Ik heb het met jullie te doen. en ik snap heel goed jullie behoefte aan hulp, maar wees voorzichtig met etiketten! Want je dochter is geen etiket, maar een kind dat het moeilijk heeft. Een etiket kan je helpen om handvatten te geven hoe om te gaan met issues met je kind, maar een etiket kan ook belemmerend werken vind ik. Je dochter zal nooit en te nimmer het etiket zijn, maar altijd nog haar absolute zelf. Mijn advies (vanuit ervaring) ; volg je gevoel en laat niemand je wat aanpraten als je er zelf niet achter staat. Blijf ten alle tijden dicht bij je zelf en je kind.
Ze spreekt wel bijna iedere dag met iemand af (zit daar niet tussen). Nog liever zou ze hele dag achter scherm zitten, dus daar zijn duidelijke regels voor.
Vakanties zijn trouwens altijd heel fijn; ze wil altijd wel vakantie. Houden dan wel veel rekening met haar “handleiding”. Is intensief voor ons zijn als er geen andere kinderen in de huurt zijn. Ik geniet ervan, maar ze vraagt ook echt heel veel aandacht. Al vanaf de baby-tijd (was huilbaby en sliep weinig).
zondag 31 maart 2019 08:51
Dank je, hier heb ik wat aan.Gele_Suikerspin schreef: ↑30-03-2019 23:21Door dat negatieve gevoelens er niet mochten zijn in mijn kindertijd. Ben ik juist mega depressief geworden als puber.
Denk er dus aan. Gevoelens moeten er altijd mogen zijn. Sterkte!
Ik merk zelf dat ik van nature de neiging heb omdat het zo vaak herhaald wordt van ' jaja we weten het'.
Ook omdat ikzelf als kind mishandeld en verwaarloosd ben kan ik het leventje wat hij heeft niet rijmen met zijn uitlatingen.
Maar dit is zijn realiteit.
Dus daar worstel ik ook mee, ook voor mezelf een kinderachtig 'niemand om mij heen wordt gelukkig van mij'
Omdat ik bij een ander stel in de omgeving zie wat voor druk je kunt leggen op je kind als je maar wil en eist dat het gelukkig is wil ik dat ook niet.
Wij hebben begrepen dat je het beste wel op het gevoel kunt ingaan, dus fysiek dichtbij en 'troosten' maar dan met woorden zonder inhoud en fysiek.
Dus niet alleen laten huilen, niet afzonderen.
En de nadruk leggen op helpende gedachtes en de niet helpende gedachtes op een ander moment benoemen, kort, maar niet tijdens zo'n episode.
Mijn kind is verbaal redelijk sterk en gaar dan helemaal in de ja maar.
En ook dingen verzinnen of overdrijven en dan wordt het groter.
Van 'ik had ruzie met een vriendje' naar 'iedereen haat me' inclusief alle dingen ooit die hen hebben gekwetst.
Dus heel erg op 'wat is feitelijk waar' en ' wat helpt je'.
zondag 31 maart 2019 08:56
Ik ben niet op zoek naar etiketjes, maar wel naar handvaten. Hoogsensitiviteit ben ik overigens over uit, inmiddels ook boeken over gelezen. Dat klopt gewoon als een bus. Ik geloof dat prikkels bij haar intensief binnenkomen en dat ze deze dieper dan gemiddeld verwerkt. Is verder ook niets bijzonders aan; het is geen stoornis of afwijking waarvoor een diagnose nodig is, het is gewoon een karaktereigenschap. Waar we op basis van onze intuitie altijd al rekening mee hebben gehouden, maar misschien wel op een andere manier moeten doen dan tot op heden.
Ik denk ook niet aan een depressie of ass of iets dergelijks. Ze staat gewoon anders in het leven dan het gemiddelde kind, en ik wil haar de omstandigheden bieden om lekker in haar vel te zitten en gelukkig op te groeien. Ben nog steeds wel aangedaan; je hoopt gewoon dat je kind zorgeloos en blij door het leven stapt. Maar ok, <haalt diep adem>, nieuwe dag, nieuwe kansen. Ga vandaag de juf mailen voor een afspraak, we gaan proberen wat meer erkenning te geven (zonder mee te gaan in drama) en gaan er verder proberen een leuke dag van te maken.
Ze probeerde me net weer te dwingen te zeggen dat ik haar lelijk vind of haat (zoals verwacht). Maar bleef er niet in hangen, en heb er uiteindelijk iets luchtigs van kunnen maken (gevoel voor humor heeft ze gelukkig genoeg).
Ik denk ook niet aan een depressie of ass of iets dergelijks. Ze staat gewoon anders in het leven dan het gemiddelde kind, en ik wil haar de omstandigheden bieden om lekker in haar vel te zitten en gelukkig op te groeien. Ben nog steeds wel aangedaan; je hoopt gewoon dat je kind zorgeloos en blij door het leven stapt. Maar ok, <haalt diep adem>, nieuwe dag, nieuwe kansen. Ga vandaag de juf mailen voor een afspraak, we gaan proberen wat meer erkenning te geven (zonder mee te gaan in drama) en gaan er verder proberen een leuke dag van te maken.
Ze probeerde me net weer te dwingen te zeggen dat ik haar lelijk vind of haat (zoals verwacht). Maar bleef er niet in hangen, en heb er uiteindelijk iets luchtigs van kunnen maken (gevoel voor humor heeft ze gelukkig genoeg).
zondag 31 maart 2019 09:02
Het-groepje schreef: ↑31-03-2019 08:51Dank je, hier heb ik wat aan.
Ik merk zelf dat ik van nature de neiging heb omdat het zo vaak herhaald wordt van ' jaja we weten het'.
Ook omdat ikzelf als kind mishandeld en verwaarloosd ben kan ik het leventje wat hij heeft niet rijmen met zijn uitlatingen.
Maar dit is zijn realiteit.
Dus daar worstel ik ook mee, ook voor mezelf een kinderachtig 'niemand om mij heen wordt gelukkig van mij'
Omdat ik bij een ander stel in de omgeving zie wat voor druk je kunt leggen op je kind als je maar wil en eist dat het gelukkig is wil ik dat ook niet.
Wij hebben begrepen dat je het beste wel op het gevoel kunt ingaan, dus fysiek dichtbij en 'troosten' maar dan met woorden zonder inhoud en fysiek.
Dus niet alleen laten huilen, niet afzonderen.
En de nadruk leggen op helpende gedachtes en de niet helpende gedachtes op een ander moment benoemen, kort, maar niet tijdens zo'n episode.
Mijn kind is verbaal redelijk sterk en gaar dan helemaal in de ja maar.
En ook dingen verzinnen of overdrijven en dan wordt het groter.
Van 'ik had ruzie met een vriendje' naar 'iedereen haat me' inclusief alle dingen ooit die hen hebben gekwetst.
Dus heel erg op 'wat is feitelijk waar' en ' wat helpt je'.
zondag 31 maart 2019 09:24
Lijkt of ze het karakter van een volger heeft, maar dat heeft de consequentie dat je vooral doet wat een ander wil en dat is nooit helemaal jouw eigen keus en dat zorgt voor verveling.
Ze is nog erg jong. Op het moment dat haar eigenwaarde een boost krijgt (doordat ze iets speciaals kan) heb je kans dat ze er overheen groeit.
Ze is nog erg jong. Op het moment dat haar eigenwaarde een boost krijgt (doordat ze iets speciaals kan) heb je kans dat ze er overheen groeit.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 31 maart 2019 09:50
Dat denk ik nu ook. Ik krijg op basis van gisteren de indruk dat ze vaak de schone schijn ophoudt, maar dat er onder water veel meer speelt dan ze laat zien. (Is ook een binnenvetter).viva-amber schreef: ↑31-03-2019 09:40Je kind is misschien HSP maar zij lijkt mij ook super somber en negatief over zichzelf.
