Kinderen
alle pijlers
Eenhoofdig gezag regelen
zondag 20 september 2020 om 11:03
Beste forummers ,
Zoals de titel al zegt denk er al een tijdje over om eenhoofdig gezag over mijn kinderen aan te vragen.
De situatie: 9 jaar geleden gescheiden, 2 kinderen (nu 12 en 16 jaar).
De omgangsregeling is destijds zo vastgesteld dat de kinderen 1 keer in de 2 weken een weekend bij hun vader zijn.
Inmiddels is vader 4 keer verhuisd. Hij heeft geen stabiele woonsituatie. Inmiddels is er wel weer een kamer gecreëerd waar de kinderen kunnen slapen. Er in de tussentijd veel veranderd. Vader heeft in de afgelopen jaren regelmatig weekenden afgezegd. Dit voorjaar hebben ze hun vader ruim 2,5 maand niet gezien en pas gesproken nadat ik vader verschillende keren heb gevraagd contact met de kinderen op te nemen.
Mijn oudste had dit in de gaten en heeft mij gevraagd dit niet meer te doen. Hij wil dat dit van vader zelf uit komt.
Sinds een jaar of 4 is vader steeds minder betrokken bij het leven van de kinderen. Gaat niet meer mee naar gesprekken op school. En alle andere afspraken (ziekenhuis ed.) is hij ook niet betrokken.
De kinderen lopen hier emotioneel ook al een hele poos op vast. Met name de oudste is boos, verdrietig, teleurgesteld. Hij heeft na een hele poos nadenken besloten nog 1 keer in de maand een weekend naar zijn vader te gaan.
Vader heeft de afgelopen 2 jaar, mede ingegeven door verhuizen naar een plaats ruim een uur rijden bij mijn woonplaats vandaan, al regelmatig gezegd dat wanneer de kinderen dat willen ze wel minder vaak kunnen komen. En dan eventueel op andere momenten (zoals vakantie) wat langer. De jongste wil niet zonder zijn broer naar hun vader toe. Daarom gaan ze beide 1 weekend.
Op dit moment gaan ze dus 1 keer in de maand een weekend naar hun vader. Dit is het enige moment dat ze hem spreken/zien.
Ik heb er alles aan gedaan om mijn ex betrokken te houden bij schoolzaken van ze kinderen. Maar ik loop er altijd tegen aan dat hij toch niet kan, niks komt vanuit hem zelf. En wanneer hij toezegt toch mee te gaan meldt hij zich op het laatste moment af.
Alle details laat ik achterwege, dan word het een erg lang verhaal.
Ik denk er nu dus over om eenhoofdig gezag aan te vragen en een aantal dingen vast te leggen. Zoals het aanwijzen van een voogd, mocht mij wat overkomen. Mede doordat vader de afgelopen jaren geen stabiele woon-werk situatie heeft. En het contact met de kinderen minimaal is. De jongste zegt ook wel eens dat hij liever bij opa en oma wil zijn dan bij zijn vader.
Doe ik er goed aan eenhoofdig gezag aan te vragen en bepaalde dingen qua zorg voor de kinderen op een andere manier vast te leggen?
Ik vraag dit hier omdat ik graag een objectieve mening wil horen. Alvast bedankt voor het lezen
Zoals de titel al zegt denk er al een tijdje over om eenhoofdig gezag over mijn kinderen aan te vragen.
De situatie: 9 jaar geleden gescheiden, 2 kinderen (nu 12 en 16 jaar).
De omgangsregeling is destijds zo vastgesteld dat de kinderen 1 keer in de 2 weken een weekend bij hun vader zijn.
Inmiddels is vader 4 keer verhuisd. Hij heeft geen stabiele woonsituatie. Inmiddels is er wel weer een kamer gecreëerd waar de kinderen kunnen slapen. Er in de tussentijd veel veranderd. Vader heeft in de afgelopen jaren regelmatig weekenden afgezegd. Dit voorjaar hebben ze hun vader ruim 2,5 maand niet gezien en pas gesproken nadat ik vader verschillende keren heb gevraagd contact met de kinderen op te nemen.
Mijn oudste had dit in de gaten en heeft mij gevraagd dit niet meer te doen. Hij wil dat dit van vader zelf uit komt.
Sinds een jaar of 4 is vader steeds minder betrokken bij het leven van de kinderen. Gaat niet meer mee naar gesprekken op school. En alle andere afspraken (ziekenhuis ed.) is hij ook niet betrokken.
De kinderen lopen hier emotioneel ook al een hele poos op vast. Met name de oudste is boos, verdrietig, teleurgesteld. Hij heeft na een hele poos nadenken besloten nog 1 keer in de maand een weekend naar zijn vader te gaan.
Vader heeft de afgelopen 2 jaar, mede ingegeven door verhuizen naar een plaats ruim een uur rijden bij mijn woonplaats vandaan, al regelmatig gezegd dat wanneer de kinderen dat willen ze wel minder vaak kunnen komen. En dan eventueel op andere momenten (zoals vakantie) wat langer. De jongste wil niet zonder zijn broer naar hun vader toe. Daarom gaan ze beide 1 weekend.
Op dit moment gaan ze dus 1 keer in de maand een weekend naar hun vader. Dit is het enige moment dat ze hem spreken/zien.
Ik heb er alles aan gedaan om mijn ex betrokken te houden bij schoolzaken van ze kinderen. Maar ik loop er altijd tegen aan dat hij toch niet kan, niks komt vanuit hem zelf. En wanneer hij toezegt toch mee te gaan meldt hij zich op het laatste moment af.
Alle details laat ik achterwege, dan word het een erg lang verhaal.
Ik denk er nu dus over om eenhoofdig gezag aan te vragen en een aantal dingen vast te leggen. Zoals het aanwijzen van een voogd, mocht mij wat overkomen. Mede doordat vader de afgelopen jaren geen stabiele woon-werk situatie heeft. En het contact met de kinderen minimaal is. De jongste zegt ook wel eens dat hij liever bij opa en oma wil zijn dan bij zijn vader.
Doe ik er goed aan eenhoofdig gezag aan te vragen en bepaalde dingen qua zorg voor de kinderen op een andere manier vast te leggen?
Ik vraag dit hier omdat ik graag een objectieve mening wil horen. Alvast bedankt voor het lezen
zondag 20 september 2020 om 12:01
zondag 20 september 2020 om 12:02
@Appeltaartmetrozijn, dat is wel een goeie samenvatting.
Het is me na jullie reacties wel duidelijk dat eenhoofdig gezag niks gaat oplossen.
Een testament en afspraken met anderen die wel nauw betrokken zijn bij de kinderen is in dit geval dan de beste optie.
Dat de kinderen gekwetst zijn vind ik moeilijk, dit kan ik niet oplossen.
Inmiddels ben ik gestopt met veel extra energie stoppen in het betrekken van hun vader in hun leven. Ik praat er met de kinderen over en vraag wat zij willen. Ik doe er aan wat ik kan om er voor te zorgen dat ze hun vader wel blijven zien. Maar ik weet inmiddels dat meer contact er niet in zit en het niet uitmaakt hoeveel energie ik daar in steek.
Het is me na jullie reacties wel duidelijk dat eenhoofdig gezag niks gaat oplossen.
Een testament en afspraken met anderen die wel nauw betrokken zijn bij de kinderen is in dit geval dan de beste optie.
Dat de kinderen gekwetst zijn vind ik moeilijk, dit kan ik niet oplossen.
Inmiddels ben ik gestopt met veel extra energie stoppen in het betrekken van hun vader in hun leven. Ik praat er met de kinderen over en vraag wat zij willen. Ik doe er aan wat ik kan om er voor te zorgen dat ze hun vader wel blijven zien. Maar ik weet inmiddels dat meer contact er niet in zit en het niet uitmaakt hoeveel energie ik daar in steek.
zondag 20 september 2020 om 12:03
Maar dat duurt nog een jaar of 2? Dan is je oudste al meerderjarig.
zondag 20 september 2020 om 12:05
Dit doe ik. Probeer ze enthousiast te maken voor een weekend bij hun vader. En klaag zeker niet in het bij zijn van de kinderen over hun vader.Sunnie1968 schreef: ↑20-09-2020 12:00Stop met klagen over je ex!
Reageer enthousiast als hij ze wil zien en werk daar aan mee.
En laat het daarbij .... verder niets doen
zondag 20 september 2020 om 12:09
Ja, goed idee. Moet hier over een gesprek aangaan.Intotheunknown schreef: ↑20-09-2020 11:57Daantje, is het een idee dat je een keer ex belt en aangeeft dat je graag iets op papier wil zetten in het geval van overlijden van jou? Denk dat je ex er niet op zit te wachten om fulltime voor de kinderen te gaan zorgen, dus dat hij daar best wel in mee wil werken
Ik wil geen ruzie en ellende, het is sowieso al erg lastig om met ex te praten.
Een van de redenen dat ik dit topic heb geopend is omdat ik dan vastloopt in mijn eigen gedachten. En dat in mijn omgeving dit soort dingen worden voorgesteld, ingegeven door sentiment. Daarom ook de vraag om een objectieve mening.
En het is geenszins mijn bedoeling vader buiten spel te zetten. Het is en blijft hun vader. Emotioneel gezien zou ik graag zien dat de band beter zou zijn. Praktisch gezien is het dus goed om bepaalde dingen wel te regelen maar het sentiment dan achterwege te laten.
zondag 20 september 2020 om 12:21
Mijn vriend probeert dit al een jaar of 2, met behulp van de gezinsvoogd die door jeugdzorg is aangewezen.
Zijn kinderen staan zelfs OTS door de situatie met moeder en die is echt een heel stuk ernstiger dan jullie situatie. De kinderen kwamen echt klem te staan door haar en er was ook sprake van geweld aan haar kant.
Nog steeds oordeelt de rechtspraak dat er geen eenhoofdig gezag mogelijk is. Nu heeft het ook deels te maken met dat de OTS er nog op zit, maar die vervalt binnenkort omdat er dan 2 jaar op zit.
Mijn advies is om eerst te kijken wat je met vader kan regelen. Misschien wil hij wel meewerken of kan hij een soort attest maken waarin hij jou machtigt om alle medische beslissingen te nemen.
Bedenk wel dat eenhoofdig gezag je überhaupt niet ontslaat van het zorgen voor omgang met de andere ouder.
Ook al vinden je kinderen het lastig naar de andere ouder te gaan, je moet ze blijven stimuleren het contact goed te houden.
Is er bij vader misschien ook sprake van autisme?
Zijn kinderen staan zelfs OTS door de situatie met moeder en die is echt een heel stuk ernstiger dan jullie situatie. De kinderen kwamen echt klem te staan door haar en er was ook sprake van geweld aan haar kant.
Nog steeds oordeelt de rechtspraak dat er geen eenhoofdig gezag mogelijk is. Nu heeft het ook deels te maken met dat de OTS er nog op zit, maar die vervalt binnenkort omdat er dan 2 jaar op zit.
Mijn advies is om eerst te kijken wat je met vader kan regelen. Misschien wil hij wel meewerken of kan hij een soort attest maken waarin hij jou machtigt om alle medische beslissingen te nemen.
Bedenk wel dat eenhoofdig gezag je überhaupt niet ontslaat van het zorgen voor omgang met de andere ouder.
Ook al vinden je kinderen het lastig naar de andere ouder te gaan, je moet ze blijven stimuleren het contact goed te houden.
Is er bij vader misschien ook sprake van autisme?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 september 2020 om 12:35
zondag 20 september 2020 om 12:42
Dat klinkt als een moeilijke situatie, sterkte voor jullie!suzyqfive schreef: ↑20-09-2020 12:21Mijn vriend probeert dit al een jaar of 2, met behulp van de gezinsvoogd die door jeugdzorg is aangewezen.
Zijn kinderen staan zelfs OTS door de situatie met moeder en die is echt een heel stuk ernstiger dan jullie situatie. De kinderen kwamen echt klem te staan door haar en er was ook sprake van geweld aan haar kant.
Ook al vinden je kinderen het lastig naar de andere ouder te gaan, je moet ze blijven stimuleren het contact goed te houden.
Is er bij vader misschien ook sprake van autisme?
Vader heeft geen diagnose, maar het zou mij niks verbazen dat hij autisme heeft.
Met dat in mijn achterhoofd probeer ik juist vaak contact op te nemen en hem te betrekken bij vanalles. Het kost mij en de kinderen vaak veel energie, en geeft weinig resultaat. Het leverde vooral veel teleurstelling op bij de kinderen.
Ik heb er zelf ook moeite mee dat de kinderen schijnbaar onverschillig zijn geworden, ze willen hun vader wel zien. Maar minimaal is goed genoeg.
zondag 20 september 2020 om 12:47
Ik zou beginnen met vragen of hij dit wil. Als je het op de juiste manier brengt (dus zonder verwijten) zou het best kunnen dat hij het ook wel prima vindt als ze eens in de paar weken komen logeren, maar dat de regelkant volledig bij jou ligt.
Verder lees ik nergens dat ze dit doet om hem buitenspel te zetten, puur omdat hij vanuit zichzelf al weinig betrokken is en dat de boel nogal eens vertraagt. Ik snap het dus wel, ik vind het jammer dat er hier meteen weer mensen opduiken die suggereren dat het uit rancune is.
Nogmaals, ik zou het op een rustige manier bespreken, misschien vindt hij het zelf wel best zo.
Verder lees ik nergens dat ze dit doet om hem buitenspel te zetten, puur omdat hij vanuit zichzelf al weinig betrokken is en dat de boel nogal eens vertraagt. Ik snap het dus wel, ik vind het jammer dat er hier meteen weer mensen opduiken die suggereren dat het uit rancune is.
Nogmaals, ik zou het op een rustige manier bespreken, misschien vindt hij het zelf wel best zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 20 september 2020 om 13:00
Fijn dat je dit ook zo leest, ik was mezelf al aan het verdedigen. Het heeft inderdaad niets met rancune te maken.Susan schreef: ↑20-09-2020 12:47Ik zou beginnen met vragen of hij dit wil. Als je het op de juiste manier brengt (dus zonder verwijten) zou het best kunnen dat hij het ook wel prima vindt als ze eens in de paar weken komen logeren, maar dat de regelkant volledig bij jou ligt.
Verder lees ik nergens dat ze dit doet om hem buitenspel te zetten, puur omdat hij vanuit zichzelf al weinig betrokken is en dat de boel nogal eens vertraagt. Ik snap het dus wel, ik vind het jammer dat er hier meteen weer mensen opduiken die suggereren dat het uit rancune is.
Nogmaals, ik zou het op een rustige manier bespreken, misschien vindt hij het zelf wel best zo.
Rustig (en zonder verwijten) met mijn ex bespreken is gezien al jullie reacties de beste optie...
zondag 20 september 2020 om 13:45
Mijn advies: bagetalisseer ook niet wat vader doet en hoezeer dat ze kwetst.
Mijn moeder heeft nooit een kwaad woord willen zeggen over mijn vader, om er niet tussen te gaan zitten en dat betekende dat ik helemaal alleen was om met de teleurstelling en het verdriet om te gaan.
Dat kon ik als kind natuurlijk helemaal niet in perspectief zien, dus had ik de conclusie getrokken dat het aan mij lag. Dat ik niet leuk of goed genoeg was en dat dat de reden was dat mijn vader mij links liet liggen.
Ik was al ruim volwassen en jaren doodongelukkig voordat ik eindelijk therapie kreeg daarvoor.
zondag 20 september 2020 om 16:30
Dankjewel voor je advies.Dropdrop schreef: ↑20-09-2020 13:45Mijn advies: bagetalisseer ook niet wat vader doet en hoezeer dat ze kwetst.
Mijn moeder heeft nooit een kwaad woord willen zeggen over mijn vader, om er niet tussen te gaan zitten en dat betekende dat ik helemaal alleen was om met de teleurstelling en het verdriet om te gaan.
Dat kon ik als kind natuurlijk helemaal niet in perspectief zien, dus had ik de conclusie getrokken dat het aan mij lag. Dat ik niet leuk of goed genoeg was en dat dat de reden was dat mijn vader mij links liet liggen.
Ik was al ruim volwassen en jaren doodongelukkig voordat ik eindelijk therapie kreeg daarvoor.
Het is echt moeilijk om vader niet af te vallen en er tussen te gaan zitten en tegelijk wel de emoties van de kinderen te erkennen. Ze uitten zich gelukkig wel. Het is een dunne lijn tussen hun gevoel beamen en vertellen dat het niet aan hun ligt en tegelijk geen kwaad te spreken over hun vader...
zondag 20 september 2020 om 17:34
Het is niet kwaadspreken als je je aan de feiten en hun beleving houdt.
Als hij het laat afweten en zij zijn verdrietig, zeg dan niet 'nou papa is druk en hij wil jullie graag zien en hij bedoelt het niet zo'
Hou hem niet de hand boven het hoofd.
Daarmee doe je je kinderen tekort. Je neemt ze niet serieus. En je vertelt ze eigenlijk dat het ok is dat hun vader ze zo behandelt.
Het is niet ok. En ze zijn niet te jong voor grote beslissingen.
Zelf was ik ook 15 toen ik besloot geen contact meer te willen. Er was alleen maar verdriet, afwijzing en teleurstelling, omdat ik nooit de vader zou krijgen die ik nodig had.
Als jouw kinderen dit besluiten is dat alleen maar zijn eigen schuld en nemen ze zichzelf in bescherming.
Als hij het laat afweten en zij zijn verdrietig, zeg dan niet 'nou papa is druk en hij wil jullie graag zien en hij bedoelt het niet zo'
Hou hem niet de hand boven het hoofd.
Daarmee doe je je kinderen tekort. Je neemt ze niet serieus. En je vertelt ze eigenlijk dat het ok is dat hun vader ze zo behandelt.
Het is niet ok. En ze zijn niet te jong voor grote beslissingen.
Zelf was ik ook 15 toen ik besloot geen contact meer te willen. Er was alleen maar verdriet, afwijzing en teleurstelling, omdat ik nooit de vader zou krijgen die ik nodig had.
Als jouw kinderen dit besluiten is dat alleen maar zijn eigen schuld en nemen ze zichzelf in bescherming.
zondag 20 september 2020 om 19:45
Het met hem bespreken kan toch altijd?
Hij weet zelf ook dat jij 28 dagen van de 30 voor de kinderen opdraait en hij zijn hoofd bij afspraken ook al jaren nauwelijks meer laat zien en ook dat stuk volledig aan jou overlaat.
Hij is nota bene zelf afgekomen met dat ze gerust minder mogen komen ipv de al amper 4 dagen per maand dat hij ze zag.
Verkoop het dus dat het handiger en sneller is inzake beslissingen nemen.
Dat hij die zorgen niet meer heeft.
Het is niet dat je hem het bezoekrecht afneemt of ze hem niet meer "pa" noemen.
En niets zegt dat je bepaalde beslissingen niet meer kan mee-delen (betreffende gezondheid, therapie, reizen, school, ...). Alleen hoeft hij er dus niet elke keer meer voor te tekenen.
Niet geschoten qua gesprek is altijd mis.
De kinderen zou ik het dan weer niet vertellen als hij hiermee akkoord zou gaan.
Of alleen als ze er zelf ooit om zouden vragen.
Ik weet niet of ik zin zou hebben in een rondje rechtbank tenzij hij keer op keer dwars zou gaan liggen over alles.
Hij weet zelf ook dat jij 28 dagen van de 30 voor de kinderen opdraait en hij zijn hoofd bij afspraken ook al jaren nauwelijks meer laat zien en ook dat stuk volledig aan jou overlaat.
Hij is nota bene zelf afgekomen met dat ze gerust minder mogen komen ipv de al amper 4 dagen per maand dat hij ze zag.
Verkoop het dus dat het handiger en sneller is inzake beslissingen nemen.
Dat hij die zorgen niet meer heeft.
Het is niet dat je hem het bezoekrecht afneemt of ze hem niet meer "pa" noemen.
En niets zegt dat je bepaalde beslissingen niet meer kan mee-delen (betreffende gezondheid, therapie, reizen, school, ...). Alleen hoeft hij er dus niet elke keer meer voor te tekenen.
Niet geschoten qua gesprek is altijd mis.
De kinderen zou ik het dan weer niet vertellen als hij hiermee akkoord zou gaan.
Of alleen als ze er zelf ooit om zouden vragen.
Ik weet niet of ik zin zou hebben in een rondje rechtbank tenzij hij keer op keer dwars zou gaan liggen over alles.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 20 september 2020 om 20:08
zondag 20 september 2020 om 20:17
Ik neem hem (En de kinderen) inderdaad niks af, hij is en blijft hun vader. En ik blijf, zoals ik al jaren doe, hem van alles op de hoogte houden. Ik probeer(de) hem ook altijd in beslissingen te betrekken, maar hij laat het vrijwel altijd aan mij over.Wissewis schreef: ↑20-09-2020 19:45Het met hem bespreken kan altijd?
Het is niet dat je hem het bezoekrecht afneemt of ze hem niet meer "pa" noemen.
En niets zegt dat je bepaalde beslissingen niet meer kan mee-delen (betreffende gezondheid, therapie, reizen, school, ...). Alleen hoeft hij er dus niet elke keer meer voor te tekenen.
Niet geschoten qua gesprek is altijd mis.
De kinderen zou ik het dan weer niet vertellen als hij hiermee akkoord zou gaan.
Of alleen als ze er zelf ooit om zouden vragen.
Ik weet niet of ik zin zou hebben in een rondje rechtbank tenzij hij keer op keer dwars zou gaan liggen over alles.
Daarom ben ik inmiddels over gegaan tot meedelen.
En ik heb zeker geen zin in allemaal rechtbank perikelen. Dus het wordt een gesprek, en ik zal dan inderdaad de praktische kant ervan belichten.
zondag 20 september 2020 om 20:24
Wat verdrietig...Dropdrop schreef: ↑20-09-2020 17:34Het is niet kwaadspreken als je je aan de feiten en hun beleving houdt.
Als hij het laat afweten en zij zijn verdrietig, zeg dan niet 'nou papa is druk en hij wil jullie graag zien en hij bedoelt het niet zo'
Hou hem niet de hand boven het hoofd.
Daarmee doe je je kinderen tekort. Je neemt ze niet serieus. En je vertelt ze eigenlijk dat het ok is dat hun vader ze zo behandelt.
Het is niet ok. En ze zijn niet te jong voor grote beslissingen.
Zelf was ik ook 15 toen ik besloot geen contact meer te willen. Er was alleen maar verdriet, afwijzing en teleurstelling, omdat ik nooit de vader zou krijgen die ik nodig had.
Als jouw kinderen dit besluiten is dat alleen maar zijn eigen schuld en nemen ze zichzelf in bescherming.
Ik wil ze zo graag voor de situatie waar jij in zat beschermen.
Maar als ik zo lees hoe je het hebt ervaren kan ik daar weinig aan doen. Niet meer dan er voor ze zijn.
Het is een proces van een jaar geweest voordat mijn oudste de knoop doorhakte en zijn vader heeft verteld nog 1 keer in de maand te komen.
Ik hoop dat het moment dat ze het contact willen verbreken nooit komt.
zondag 20 september 2020 om 21:01
Ik denk dat je kinderen oud genoeg zijn om de situatie, wat als ik wegval, te bespreken. Hun wensen kun je met vader overleggen, en vast laten leggen. Het laatste wat je wil is een touwgetrek aan je kinderen na jouw overlijden. Dit kan nog steeds als vader geen gezag heeft. Praat er eerst eens met iedereen over. Wil vader überhaupt fulltime voor ze zorgen? Willen opa en oma dat? Dit kun je toch niet op deze manier gaan regelen?
zondag 20 september 2020 om 21:07
TO kan gratis bij de rechtbank aangeven wie zij graag tot voogd benoemd wil zien worden na haar overlijden. Dit betekent niet dat dit ook gaat gebeuren, de uitverkorene(n) kan en mag natuurlijk weigeren.
Dat bespaart je de kosten van een testament.
https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/Voogdij
Dat bespaart je de kosten van een testament.
https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/Voogdij
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zondag 20 september 2020 om 21:09
Ik denk niet dat kinderen daar in hun dagelijks leven erg veel van merken. Ze hoeft het ze toch ook niet expliciet te vertellen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 20 september 2020 om 21:13
Je hoeft natuurlijk ook niet persé een voogd aan te stellen die de kinderen in huis neemt.
Dan zou ik bijvoorbeeld nog liever bijvoorbeeld oma en opa aanstellen die op 't moment dat het effectief nodig zou zijn mee gaan zoeken naar de perfecte plaats voor de kinderen.
Zonder dat de kinderen daarom fulltime bij hen moeten intrekken.
Ik zou alleen die voogd wel vantevoren even polsen of hij / zij dat wel ziet zitten.
Hij / zij moet op 't moment zelf waarschijnlijk ook een berg administratie door, de kinderen opvolgen tot hun 18de, ...
Ik zou dat niet houden als verrassing voor na een overlijden voor die persoon.
En stel 2 personen aan!
Je wil het niet meemaken dat je bijvoorbeeld oma aanstelt en dat je samen met je moeder gaat shoppen en onderweg een auto-ongeluk voorhebt met zijn 2. (Worst case scenario-toestanden)
Dan zou ik bijvoorbeeld nog liever bijvoorbeeld oma en opa aanstellen die op 't moment dat het effectief nodig zou zijn mee gaan zoeken naar de perfecte plaats voor de kinderen.
Zonder dat de kinderen daarom fulltime bij hen moeten intrekken.
Ik zou alleen die voogd wel vantevoren even polsen of hij / zij dat wel ziet zitten.
Hij / zij moet op 't moment zelf waarschijnlijk ook een berg administratie door, de kinderen opvolgen tot hun 18de, ...
Ik zou dat niet houden als verrassing voor na een overlijden voor die persoon.
En stel 2 personen aan!
Je wil het niet meemaken dat je bijvoorbeeld oma aanstelt en dat je samen met je moeder gaat shoppen en onderweg een auto-ongeluk voorhebt met zijn 2. (Worst case scenario-toestanden)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
