Kinderen
alle pijlers
Energie tijdens tweede zwangerschap
donderdag 30 oktober 2008 om 12:10
Ik ben inmiddels 18 weken in verwachting van nummer 2. Nummer 1 is nu ruim 10 maanden oud. Nadat ik m'n misselijkheid en vermoeidheid had gehad, had ik gehoopt dat ik redelijk energiek van mijn zwangerschap zou gaan kunnen genieten.
Nou is dat niet zo. Ik voel me eigenlijk al 12 weken beroerd. Begonnen met misselijkheid en vermoeidheid dus en daarna zware verkoudheden, voorhoofdsholte-ontsteking, hoofdpijn, rugpijn: kortom een algeheel lamlendig gevoel. De fysiotherapeut heeft me afgeraden nog veel te tillen (handig, met 'n zoon van 10 maanden) en stofzuigen/dweilen enzo (idem). Ik heb vanochtend maar de sportschool stopgezet, want dat zie ik er voorlopig niet van komen.
Gisteren ben ik ziek naar huis gegaan en heb met mezelf afgesproken dat ik de rest van de week thuis blijf. Vandaag met zoon, morgen met zoon in kinderdagverblijf.
Natuurlijk kom ik nu heeeeeeeeeel sielug over , maar daar heb ik eigenlijk het topic niet voor geopend. Wat ik me nou eigenlijk afvraag is het volgende: ik ben zelf nogal van het 'niet zeuren, maar dweilen', maar ik vraag me af of dat nou verstandig is tijdens mijn zwangerschap. Als ik signalen van mijn lichaam (diep hoor) negeer terwijl ik er in mijn eentje gebruik van maak, is dat nog tot daar aan toe, maar met een passagier aan boord is dat misschien niet verstandig? Of moet ik mezelf gewoon over m'n algehele lamlendigheid heenzetten en gaat het dan vanzelf beter? Want ik voel me nu zo nutteloos, met de laptop op de bank terwijl ik zou 'moeten' stofzuigen, zeg maar.
Hoe doen jullie dat?
Nou is dat niet zo. Ik voel me eigenlijk al 12 weken beroerd. Begonnen met misselijkheid en vermoeidheid dus en daarna zware verkoudheden, voorhoofdsholte-ontsteking, hoofdpijn, rugpijn: kortom een algeheel lamlendig gevoel. De fysiotherapeut heeft me afgeraden nog veel te tillen (handig, met 'n zoon van 10 maanden) en stofzuigen/dweilen enzo (idem). Ik heb vanochtend maar de sportschool stopgezet, want dat zie ik er voorlopig niet van komen.
Gisteren ben ik ziek naar huis gegaan en heb met mezelf afgesproken dat ik de rest van de week thuis blijf. Vandaag met zoon, morgen met zoon in kinderdagverblijf.
Natuurlijk kom ik nu heeeeeeeeeel sielug over , maar daar heb ik eigenlijk het topic niet voor geopend. Wat ik me nou eigenlijk afvraag is het volgende: ik ben zelf nogal van het 'niet zeuren, maar dweilen', maar ik vraag me af of dat nou verstandig is tijdens mijn zwangerschap. Als ik signalen van mijn lichaam (diep hoor) negeer terwijl ik er in mijn eentje gebruik van maak, is dat nog tot daar aan toe, maar met een passagier aan boord is dat misschien niet verstandig? Of moet ik mezelf gewoon over m'n algehele lamlendigheid heenzetten en gaat het dan vanzelf beter? Want ik voel me nu zo nutteloos, met de laptop op de bank terwijl ik zou 'moeten' stofzuigen, zeg maar.
Hoe doen jullie dat?
dinsdag 4 november 2008 om 15:25
Mizuki, En een arbo arts? Die heeft mij, onverwacht voor mij, steun gegeven. Die heeft aangegeven dat ik echt maar 4 uurtjes per dag kan werken en dan nog minder concentratie en minder kilometers. Dus daar kun je dan echt iets mee. Wel is het inderdaad vervelend om je collega's met jouw werk op te zadelen. Maar ja, je doet het toch niet zomaar? Zij zijn ook weleens ziek, toch? Dan wisselt het weer. Het klinkt nu heel makkelijk, ik weet waar je mee worstelt. Maar ik heb ook echt te lang doorgelopen, waardoor ik nu in totaal 3 weken compleet in de ziektewet heb gezeten. En daar wordt niemand blijer van, toch? dan kun je beter eerder aan de bel trekken.
vrijdag 7 november 2008 om 18:37
Hier gaat het eigenlijk best wel goed! Ik ben nu sinds anderhalve week aan de echinacea en ik heb het idee dat dat me erg goed helpt.
Ik ben zelfs al twee avonden om half 11 pas naar bed gegaan! (Haha, en vanavond wordt het weer half 8
Hoe gaat het met jullie? Even stoom afblazen is misschien best wel even lekker.
Ik ben zelfs al twee avonden om half 11 pas naar bed gegaan! (Haha, en vanavond wordt het weer half 8
Hoe gaat het met jullie? Even stoom afblazen is misschien best wel even lekker.
vrijdag 7 november 2008 om 20:33
hallo meiden,
Even een vraag. Wij zijn sinds kort druk bezig met zwanger worden van nr 2.Maar mijn eerste zwangerschap was de eerste 17 weken een ramp (de rest tot het einde prima): ongelooflijk vermoeid en heel herkenbaar wat iemand al eerder schreef: veel naar buiten staren... Ik heb dus ook weken niet gewerkt. Alles kwam op vriend neer.
Hoe doen jullie dat nu met het kleintje dat er al is? Als ik me de eerste 17 weken net zo voel als bij de eerste, weet ik niet hoe ik dat moet trekken. Zoon gaat twee dagen naar de creche, maar ik ben ook 2 dagen thuis (en vriend ook een dag).
Hebben jullie veel hulp van familie en vrienden? Ik wil heel graag tips want dat zijn echt de weken waar ik vreselijk tegenop zie (en ik weet dat een tweede zwangerschap natuurlijk ook heel anders kan verlopen).
Groeten,
Mardejo
Even een vraag. Wij zijn sinds kort druk bezig met zwanger worden van nr 2.Maar mijn eerste zwangerschap was de eerste 17 weken een ramp (de rest tot het einde prima): ongelooflijk vermoeid en heel herkenbaar wat iemand al eerder schreef: veel naar buiten staren... Ik heb dus ook weken niet gewerkt. Alles kwam op vriend neer.
Hoe doen jullie dat nu met het kleintje dat er al is? Als ik me de eerste 17 weken net zo voel als bij de eerste, weet ik niet hoe ik dat moet trekken. Zoon gaat twee dagen naar de creche, maar ik ben ook 2 dagen thuis (en vriend ook een dag).
Hebben jullie veel hulp van familie en vrienden? Ik wil heel graag tips want dat zijn echt de weken waar ik vreselijk tegenop zie (en ik weet dat een tweede zwangerschap natuurlijk ook heel anders kan verlopen).
Groeten,
Mardejo
zondag 9 november 2008 om 12:37
Hoi Mardejo,
Zoals je hier eigenlijk al kunt lezen, rommelen we maar gewoon aan en doen we erg ons best om alle ballen in de lucht te houden. (Met het nodige gevoel voor drama...) Maar dat jij je in je eerste zwangerschap 17 weken lang ruk gevoeld hebt, wil nog niet zeggen dat je dit in je tweede zwangerschap ook doet.
Hier gaat het weer lekker bergafwaarts. Moeoeooee. Straks, als m'n man thuis is, ga ik weer lekker naar bed. Zucht.
Zoals je hier eigenlijk al kunt lezen, rommelen we maar gewoon aan en doen we erg ons best om alle ballen in de lucht te houden. (Met het nodige gevoel voor drama...) Maar dat jij je in je eerste zwangerschap 17 weken lang ruk gevoeld hebt, wil nog niet zeggen dat je dit in je tweede zwangerschap ook doet.
Hier gaat het weer lekker bergafwaarts. Moeoeooee. Straks, als m'n man thuis is, ga ik weer lekker naar bed. Zucht.
zondag 9 november 2008 om 12:39
Pixymama, half 11, daar droom ik van! Inderdaad, 20 uur is normaal. Ben benieuwd, dadelijk met de feestdagen, hoe ik dat red.
Mardejo, eigenlijk heb ik geen tips. Zo rustig mogelijk aan doen, dat is het wel. Ik heb 1 mamadag, die avond en de dag erop zijn zowel ik als mijn rug en bekken gebroken. Helaas is op mijn mamadag mijn moeder niet beschikbaar als oppas, dus moet ik dat toch zelf doen. Ik doe zoveel mogelijk dingen waarbij ik ons meisje niet hoef te tillen (ze loopt dus nog niet), maar ja, je bent toch de hele dag bezig. En als manlief thuis is, dan doet hij het zware werk als stofzuigen, tillen, de was etc. Maar eigenlijk moet ik zeggen dat het een periode is van constant over je grenzen gaan. Het is gewoon niet anders. Dus dan maar vroeg naar bed en zoveel mogelijk gaan liggen als de kleine rustig is.
Ik ben echt zo benieuwd hoe het gaat als er straks 2 zijn. Het moet echt geweldig zijn om je lijf weer de goede kant op te voelen gaan!
Mardejo, eigenlijk heb ik geen tips. Zo rustig mogelijk aan doen, dat is het wel. Ik heb 1 mamadag, die avond en de dag erop zijn zowel ik als mijn rug en bekken gebroken. Helaas is op mijn mamadag mijn moeder niet beschikbaar als oppas, dus moet ik dat toch zelf doen. Ik doe zoveel mogelijk dingen waarbij ik ons meisje niet hoef te tillen (ze loopt dus nog niet), maar ja, je bent toch de hele dag bezig. En als manlief thuis is, dan doet hij het zware werk als stofzuigen, tillen, de was etc. Maar eigenlijk moet ik zeggen dat het een periode is van constant over je grenzen gaan. Het is gewoon niet anders. Dus dan maar vroeg naar bed en zoveel mogelijk gaan liggen als de kleine rustig is.
Ik ben echt zo benieuwd hoe het gaat als er straks 2 zijn. Het moet echt geweldig zijn om je lijf weer de goede kant op te voelen gaan!
zondag 9 november 2008 om 13:02
Hallo meiden,
Bedankt voor jullie reacties. Ik moet ook maar leren om alles langs me te laten glijden. Ook een acceptatieproces van mijn kant. Net als je zegt Pixymama: aanrommelen en proberen alle ballen in de lucht te houden.....
Origineel: Ik zou in jouw positie ook de mamadag als zwaar beleven en het toch ook jammer vinden dat je geen beroep kan doen op familie. Hoe deden moeders dat vroeger met 8 kinderen (in 10 jaar) ????
Nou ja, eerst maar zwanger worden.
Meiden, allemaal veel succes met jullie zwangerschap en hopelijk knappen jullie snel op!
Bedankt voor jullie reacties. Ik moet ook maar leren om alles langs me te laten glijden. Ook een acceptatieproces van mijn kant. Net als je zegt Pixymama: aanrommelen en proberen alle ballen in de lucht te houden.....
Origineel: Ik zou in jouw positie ook de mamadag als zwaar beleven en het toch ook jammer vinden dat je geen beroep kan doen op familie. Hoe deden moeders dat vroeger met 8 kinderen (in 10 jaar) ????
Nou ja, eerst maar zwanger worden.
Meiden, allemaal veel succes met jullie zwangerschap en hopelijk knappen jullie snel op!
zondag 9 november 2008 om 14:11
quote:origineel schreef op 09 november 2008 @ 12:39:
Ik ben echt zo benieuwd hoe het gaat als er straks 2 zijn. Het moet echt geweldig zijn om je lijf weer de goede kant op te voelen gaan!
Die gedachte houden we vast!
(Net als het fijne gevoel als je de baby voelt bewegen. Dan weet ik weer waar het eigenlijk om gaat .)
Ik ben echt zo benieuwd hoe het gaat als er straks 2 zijn. Het moet echt geweldig zijn om je lijf weer de goede kant op te voelen gaan!
Die gedachte houden we vast!
(Net als het fijne gevoel als je de baby voelt bewegen. Dan weet ik weer waar het eigenlijk om gaat .)
zaterdag 22 november 2008 om 16:32
En hoe gaat het met jou dan??!?!?
Vandaag heb ik weer gemerkt dat de energie heel snel op gaat. Ik ben begonnen met het nieuwe ledikantje te schuren en schilderen. Met 28 weken leek me dat wel tijd! Maar ik ben maar tot de helft gekomen. Toen zei mijn lijf echt stop.
Maar ik moet zeggen 4 tot 6 uur per dag werken hou ik redelijk vol. Ik lig wel dagelijks om 20 uur in bed. Maar ja, dat ben ik nu al zolang gewend, dat houden we er dan nog maar een maandje of wat in. Waarschijnlijk komen er weer een heleboel nachtvoedingen aan, dus daarna komt het avondleven weer op gang
Fijn weekend!
Vandaag heb ik weer gemerkt dat de energie heel snel op gaat. Ik ben begonnen met het nieuwe ledikantje te schuren en schilderen. Met 28 weken leek me dat wel tijd! Maar ik ben maar tot de helft gekomen. Toen zei mijn lijf echt stop.
Maar ik moet zeggen 4 tot 6 uur per dag werken hou ik redelijk vol. Ik lig wel dagelijks om 20 uur in bed. Maar ja, dat ben ik nu al zolang gewend, dat houden we er dan nog maar een maandje of wat in. Waarschijnlijk komen er weer een heleboel nachtvoedingen aan, dus daarna komt het avondleven weer op gang
Fijn weekend!
zondag 23 november 2008 om 08:35
Ik ben ook zwanger van de tweede. Mijn dochter is nu 26 maanden en ben 32 weken zwanger. Ik had tot mijn 30e week meer dan voldoende energie. Geen noemenswaardige klachten behalve misselijkheid in het begin. Ik denk dat het wel scheelt dat dochterlief al veel ouder is. Nu wordt het wat lastiger omdat ik toch wat eerder moe ben maar goed.
Maar hebben jullie het niet een beetje over jezelf afgeroepen? Je lichaam moet inderdaad ook ontzwangeren en daar is in veel gevallen op dit topic bijna geen tijd voor geweest. Het is toch een hele aanslag op je lichaam. Het is toch makkelijker als je eerste kindje al zelf kan lopen, dingetjes pakken, traplopen. etc.
Ik veroordeel natuurlijk niemand. Iedereen moet doen waar zij zich goed bijvoelt. Nu is een tweede zwangerschap vaak al zwaarder dan de eerste, omdat je je niet zomaar kunt neergeven. In jullie geval moet je ook nog heel veel tillen.
Neemt niet weg dat ik hoop dat jullie je gaandeweg toch beter gaan voelen en ik denk dat je rust nemen de enige remedie is. Werk of niet... uiteindelijk staat de gezondheid van je kindje voorop.
Maar hebben jullie het niet een beetje over jezelf afgeroepen? Je lichaam moet inderdaad ook ontzwangeren en daar is in veel gevallen op dit topic bijna geen tijd voor geweest. Het is toch een hele aanslag op je lichaam. Het is toch makkelijker als je eerste kindje al zelf kan lopen, dingetjes pakken, traplopen. etc.
Ik veroordeel natuurlijk niemand. Iedereen moet doen waar zij zich goed bijvoelt. Nu is een tweede zwangerschap vaak al zwaarder dan de eerste, omdat je je niet zomaar kunt neergeven. In jullie geval moet je ook nog heel veel tillen.
Neemt niet weg dat ik hoop dat jullie je gaandeweg toch beter gaan voelen en ik denk dat je rust nemen de enige remedie is. Werk of niet... uiteindelijk staat de gezondheid van je kindje voorop.
zondag 23 november 2008 om 12:33
Sanmi, soms heb je het niet voor het kiezen in het leven!! Wij hebben jaren moeten ploeteren voordat we onze eerste kregen. Wie raadt dan, dat het bij de tweede in 1 keer raak zou zijn? Leeftijd (40) meegerekend, "moesten" we ook wel snel aan de bak. Dus ja, als ik 10 jaar jonger was geweest, had ik graag 3 jaar tussen mijn kinderen gehad. Dan had ik er ook wel meer dan 2 gewild. Maar ja, zoals ik al zei, je hebt het niet voor het kiezen soms!
En Pixymama, ervaringen uitwisselen helpt altijd! Beterschap
En Pixymama, ervaringen uitwisselen helpt altijd! Beterschap
zondag 23 november 2008 om 14:41
Uiteraard heeft niet iedereen het voor het zeggen. Bij niet iedereen lukt het, niet iedereen vindt de juiste partner op jonge leeftijd.
Sommige mensen kiezen er echter bewust voor om heel snel twee kinderen achter elkaar te krijgen. Dat moet iedereen voor zich weten. Ik geef alleen aan dat zwangerschappen een zware aanslag zijn op je lichaam en dat je idealiter dus ook de tijd zou moeten krijgen om te herstellen.
Sommige mensen kiezen er echter bewust voor om heel snel twee kinderen achter elkaar te krijgen. Dat moet iedereen voor zich weten. Ik geef alleen aan dat zwangerschappen een zware aanslag zijn op je lichaam en dat je idealiter dus ook de tijd zou moeten krijgen om te herstellen.
