Kinderen
alle pijlers
Ervaringen met groeiachterstand tijdens de zwangerschap??
dinsdag 19 februari 2008 om 17:45
Dag allemaal,
Ik ben nu 34 weken zwanger en mijn baby heeft een groeiachterstand. Tijdens de laatste groei-echo (bij 33 weken) werd het kindje geschat op 1580 gram, waar het zo'n 2000 gram had moeten zijn. Helaas was het niet gegroeid in verhouding tot de week daarvoor. Ik had ook een te hoge bloeddruk. Daar heb ik medicijnen voor gekregen en dat is inmiddels weer goed. Alle ctg's, bloed- en urinetesten, waren tot nu toe ook goed.
Toch maak ik me behoorlijk zorgen of het allemaal wel goed gaat komen. Als de baby bij 38 weken niet boven de 2500 gram is, gaan ze de bevalling inleiden en zal hij waarschijnlijk een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven. Dit is natuurlijk worst-case-scenario, maar het zit een beetje in mijn aard om mij op het ergste te willen voorbereiden. Graag zou ik ervaringen horen van moeders die een kindje hebben dat een groeiachterstand had tijdens de zwangerschap. Of de groei uiteindelijk is aangetrokken en hoe en in welke week de bevalling uiteindelijk is gegaan.....
Ik ben nu 34 weken zwanger en mijn baby heeft een groeiachterstand. Tijdens de laatste groei-echo (bij 33 weken) werd het kindje geschat op 1580 gram, waar het zo'n 2000 gram had moeten zijn. Helaas was het niet gegroeid in verhouding tot de week daarvoor. Ik had ook een te hoge bloeddruk. Daar heb ik medicijnen voor gekregen en dat is inmiddels weer goed. Alle ctg's, bloed- en urinetesten, waren tot nu toe ook goed.
Toch maak ik me behoorlijk zorgen of het allemaal wel goed gaat komen. Als de baby bij 38 weken niet boven de 2500 gram is, gaan ze de bevalling inleiden en zal hij waarschijnlijk een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven. Dit is natuurlijk worst-case-scenario, maar het zit een beetje in mijn aard om mij op het ergste te willen voorbereiden. Graag zou ik ervaringen horen van moeders die een kindje hebben dat een groeiachterstand had tijdens de zwangerschap. Of de groei uiteindelijk is aangetrokken en hoe en in welke week de bevalling uiteindelijk is gegaan.....
dinsdag 19 februari 2008 om 18:07
Ik heb een collega gehad wiens kindje ook een (lichte) groeiachterstand had tijdens de zwangerschap. Deze collega werkte tijdens de zwangerschap via het uitzendbureau bij twee verschillende bedrijven. Omdat het tijdelijk werk betrof wat na de zwangerschap zou eindigen wilde ze zoveel mogelijk verdienen.
ze maakte vaak weken van 50 uur. Dit heeft ze tot 4 weken voor de bevalling gedaan. Achteraf bleek dat in die laatste 4 weken toen ze dus eindelijk voldoende rust nam het kind in verhouding heel hard was gegroeid en alsnog een gezond geboortegewicht had.
ze maakte vaak weken van 50 uur. Dit heeft ze tot 4 weken voor de bevalling gedaan. Achteraf bleek dat in die laatste 4 weken toen ze dus eindelijk voldoende rust nam het kind in verhouding heel hard was gegroeid en alsnog een gezond geboortegewicht had.
dinsdag 19 februari 2008 om 19:15
Mijn zoontje had ook een groeiachterstand van ongeveer 6 weken. Daarbij had ik net als jij een te hoge bloeddruk. Vanaf 34 weken heb ik strikte bedrust gekregen. Helaas groeide hij niet meer. De placenta was uitgeput. Vandaar dat ik in de 36 ste week opgenomen werd dmv ctg's hielden ze hem goed in de gaten. Uiteindelijk begon de bevalling spontaan bij 37 weken. Mijn zoontje had een geboortegewicht van 2320 gram. Hij heeft maar een paar dagen in de couveuse gelegen en ging buiten mijn buik erg hard groeien! Het is dus allemaal goed gekomen. Ik hoop je met dit verhaal een beetje gerust te stellen! Want ik vond het zelf nare weken. Luister naar je gevoel als je het even niet vertrouwd bellen met het ziekenhuis! Heel veel sterkte ik hoop dat het net zo positief af gaat lopen als bij mij ik duim voor je!
dinsdag 19 februari 2008 om 19:24
dinsdag 19 februari 2008 om 19:26
Mijn kinderen hebben beiden een groeiachterstand gehad tijdens de zwangerschap. Mijn dochter is bij 38 weken en 1 dag geboren met een gewicht van 2130 gram. Mijn zoontje is bij 30 weken gehaald met een gewicht van 1050 gram.
Ik snap dat je je zorgen maakt. Ik had bij beiden een hoge bloeddruk, bij mijn dochter ging dat later over in pré-eclampsie, bij mijn zoontje ging dat over in Hellp. Ik ben bij dochter spontaan bevallen, vlak voordat ze me wilden inleiden. Dit wilde ik niet en het werd dus nog even uitgesteld.
Mijn dochter heeft het eigenlijk heel goed gedaan. Ze heeft 2 weekjes in het ziekenhuis gelegen omdat ze erg misselijk was door de bevalling en vanwege haar gewicht. Ze kon niet eten en daardoor viel ze af en moesten de voedingen langzaam opgebouwd worden.
Nu is ze bijna 2, en hoewel de kraamtijd en dergelijk geen feestje was gaat het geweldig. Ze is in vergelijking met andere kindjes wat aan de kleine kant, maar verder is er niets mis met haar.
Ik weet niet precies wat je wilt weten, maar ik hoor het wel als je vragen hebt.
Ik snap dat je je zorgen maakt. Ik had bij beiden een hoge bloeddruk, bij mijn dochter ging dat later over in pré-eclampsie, bij mijn zoontje ging dat over in Hellp. Ik ben bij dochter spontaan bevallen, vlak voordat ze me wilden inleiden. Dit wilde ik niet en het werd dus nog even uitgesteld.
Mijn dochter heeft het eigenlijk heel goed gedaan. Ze heeft 2 weekjes in het ziekenhuis gelegen omdat ze erg misselijk was door de bevalling en vanwege haar gewicht. Ze kon niet eten en daardoor viel ze af en moesten de voedingen langzaam opgebouwd worden.
Nu is ze bijna 2, en hoewel de kraamtijd en dergelijk geen feestje was gaat het geweldig. Ze is in vergelijking met andere kindjes wat aan de kleine kant, maar verder is er niets mis met haar.
Ik weet niet precies wat je wilt weten, maar ik hoor het wel als je vragen hebt.
dinsdag 19 februari 2008 om 19:28
dinsdag 19 februari 2008 om 19:29
Je kunt prima borstvoeding geven, maar het vergt een beetje doorzettingsvermogen. Mijn dochter heeft 9 maanden borstvoeding gehad. Ik heb de eerste weken veel gekolfd toen ze in het ziekenhuis lag. En toen ze het zelf kon proberen zoveel mogelijk zelf gevoed, maar daar was ze al snel te moe voor. Maar uiteindelijk liep het prima.
En mijn zoontje, die dus véél kleiner was en 9 weken in het ziekenhuis heeft gelegen krijgt ook nog steeds (hij is nu 17 weken) borstvoeding. Het kan dus wel. Makkelijk is het niet.
En mijn zoontje, die dus véél kleiner was en 9 weken in het ziekenhuis heeft gelegen krijgt ook nog steeds (hij is nu 17 weken) borstvoeding. Het kan dus wel. Makkelijk is het niet.
woensdag 20 februari 2008 om 09:40
Mijn zoontje is nu 4 maanden en komt nog láng niet voor in de groeicurves.
Maar dat is logisch, want hij woog maar een kilo, en jouw kindje is nu al veel groter. Mijn zoontje weegt nu ongeveer net zoveel als een pasgeboren baby met 40 weken.
Mijn dochter is wel kleiner dan haar leeftijdsgenootjes, maar daar heb ik mij nog nooit druk om gemaakt en dat is ook niet nodig. Ze weegt nu net meer dan 10 kilo met bijna 2 jaar. Zelf besef ik nooit zo dat ze klein is, ze is gewoon zoals ze is. En het maakt ook niet uit, want qua ontwikkeling was ze vrij snel. Ze liep met 13,5 maand, praat nu al redelijk goed en is over het algemeen een bijdehand kind. Het zegt dus niet zoveel.
Als ik jou was zou ik niet teveel op internet opzoeken over dysmature kindjes, want dan schrik je je kapot. En mijn ervaring is dat je vooral de spookverhalen leest en verhalen van moeders die vrij overbezorgd zijn en álles linken aan de groeiachterstand van hun kind. En dat moet je nou juist niet doen.
Wat ik je wel aan kan raden is zoveel mogelijk rust nemen, dat is echt het allerbeste. Gewoon gaan liggen en verder niets doen. Dan groeit je kindje het hardst.
Spannende weken voor jou zeg! Ik hoop dat het allemaal goedgaat en dat je gewoon lekker met 38 weken bevalt en dat de groei nog wat inhaalt. Maar ook als dat niet gebeurd komt het allemaal goed. Want ook mijn ukkie van een kilo doet het nu prima.
Het is alleen wat anders dan je je had voorgesteld bij de laatste weken van je zwangerschap en waarschijnlijk zal je kraamtijd ook iets anders verlopen dan gemiddeld. En het is wel fijn om je daarop in te stellen. Ik had namelijk nooit in de gaten dat het weleens kon betekenen dat mijn dochter de couveuse inmoest. Ik wist dat ze klein was en waarschijnlijk rond de 2 kilo zou wegen, maar de gevolgen daarvan zijn me nooit verteld en dat is wel jammer geweest.
Maar dat is logisch, want hij woog maar een kilo, en jouw kindje is nu al veel groter. Mijn zoontje weegt nu ongeveer net zoveel als een pasgeboren baby met 40 weken.
Mijn dochter is wel kleiner dan haar leeftijdsgenootjes, maar daar heb ik mij nog nooit druk om gemaakt en dat is ook niet nodig. Ze weegt nu net meer dan 10 kilo met bijna 2 jaar. Zelf besef ik nooit zo dat ze klein is, ze is gewoon zoals ze is. En het maakt ook niet uit, want qua ontwikkeling was ze vrij snel. Ze liep met 13,5 maand, praat nu al redelijk goed en is over het algemeen een bijdehand kind. Het zegt dus niet zoveel.
Als ik jou was zou ik niet teveel op internet opzoeken over dysmature kindjes, want dan schrik je je kapot. En mijn ervaring is dat je vooral de spookverhalen leest en verhalen van moeders die vrij overbezorgd zijn en álles linken aan de groeiachterstand van hun kind. En dat moet je nou juist niet doen.
Wat ik je wel aan kan raden is zoveel mogelijk rust nemen, dat is echt het allerbeste. Gewoon gaan liggen en verder niets doen. Dan groeit je kindje het hardst.
Spannende weken voor jou zeg! Ik hoop dat het allemaal goedgaat en dat je gewoon lekker met 38 weken bevalt en dat de groei nog wat inhaalt. Maar ook als dat niet gebeurd komt het allemaal goed. Want ook mijn ukkie van een kilo doet het nu prima.
Het is alleen wat anders dan je je had voorgesteld bij de laatste weken van je zwangerschap en waarschijnlijk zal je kraamtijd ook iets anders verlopen dan gemiddeld. En het is wel fijn om je daarop in te stellen. Ik had namelijk nooit in de gaten dat het weleens kon betekenen dat mijn dochter de couveuse inmoest. Ik wist dat ze klein was en waarschijnlijk rond de 2 kilo zou wegen, maar de gevolgen daarvan zijn me nooit verteld en dat is wel jammer geweest.
woensdag 20 februari 2008 om 13:54
Hoi Marieke. "Mijn kindje heeft volgens mij geen groei-achterstand gehad tijdens de zwangerschap. Werd wel in de gaten gehouden om dat ze haar klein vonden. De ene meting was ze te klein, dan weer gewoon, dan weer te klein etc. Mijn placenta is toen gechecked en die werkte nog prima. Haar geboortegewicht was 2300 gram, ze was dus inderdaad erg klein. Ze heeft een paar uur in de couveuze gelegen, omdat ze zo klein was en zich niet warm kon houden. Na die paar uur was ze warm genoeg en heeft ze heel de tijd naast mij gelegen. Borstvoeding ging prima, al vanaf de eerste keer. Ze is nog steeds klein, maar groeit prima in haar eigen curve en er zit pit in voor 10.
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes en hopelijk geniet je nog van je zwangerschap enne.....over een tijd ook van je kindje!!!
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes en hopelijk geniet je nog van je zwangerschap enne.....over een tijd ook van je kindje!!!
woensdag 20 februari 2008 om 21:23
He Marieke,
Van mij ook even een hart onder de riem!
Ik ben met 35 weken zwangerschap door de verloskundige doorgestuurd naar de gyn ivm een groeiachterstand. De gyn bevestigde dit en constateerde ook verkalkingen in de placenta. Gelukkig was mijn bloeddruk goed. Vanaf dat moment kreeg ik om de dag een CTG mo de conditie van de kleine in de gaten te houden. Met 38,4 weken is er gekozen voor een inleiding, want de gyn wilde liever een klein kindje met een goede conditie dan een iets groter kindje met een mindere conditie. Helaas sloeg het niet aan en ben ik na 2 dagen naar huis gestuurd. De natuur moest zijn werk doen... Gelukkig bleven de CTG's goed. Uiteindelijk ben ik met 40,6 weken nogmaals ingeleid, nadat gebleken was dat onze kleine man een enorme groeispurt heeft gemaakt!
Heel veel sterkte de komende weken! We kunnen wel zeggen dat je je niet te vell zorgen moet maken, maar makkelijk is dat niet. Dikke knuffel voor je!
Van mij ook even een hart onder de riem!
Ik ben met 35 weken zwangerschap door de verloskundige doorgestuurd naar de gyn ivm een groeiachterstand. De gyn bevestigde dit en constateerde ook verkalkingen in de placenta. Gelukkig was mijn bloeddruk goed. Vanaf dat moment kreeg ik om de dag een CTG mo de conditie van de kleine in de gaten te houden. Met 38,4 weken is er gekozen voor een inleiding, want de gyn wilde liever een klein kindje met een goede conditie dan een iets groter kindje met een mindere conditie. Helaas sloeg het niet aan en ben ik na 2 dagen naar huis gestuurd. De natuur moest zijn werk doen... Gelukkig bleven de CTG's goed. Uiteindelijk ben ik met 40,6 weken nogmaals ingeleid, nadat gebleken was dat onze kleine man een enorme groeispurt heeft gemaakt!
Heel veel sterkte de komende weken! We kunnen wel zeggen dat je je niet te vell zorgen moet maken, maar makkelijk is dat niet. Dikke knuffel voor je!
woensdag 20 februari 2008 om 21:30
Onze dochter (inmiddels 1,5) had ook een groeiachterstand van 6 weken.
Toen ik 38 weken zwanger was en de verloskundige het toen ein-de-lijk met mij eens was dat mijn buik toch wat aan de kleine kant was, werd ik doorverwezen voor een groeiecho.
Dochter werd geschat op krap 2 kilo, dus ik moest gelijk in het ziekenhuis blijven. Bloedonderzoek, urine, ctg was allemaal prima, maar door volledige bedrust zou het kindje gaan groeien, en ik moest dagelijks aan de ctg gelegd worden. Daar lag ik dan.... (met dank aan alle verloskundigen die me eerder nooit serieus namen).
Met 39 weken en 4 dagen kondigde dochterlief zich aan. Een probleemloze bevalling, madammeke woog 2410 gram bij 45 cm..
Onder de 2250 gram zou ze in de couveuse gelegd zijn, maar ze mocht gewoon in een bed (wel goed warm aangekleed en met 2 kruiken).
Na 3 dagen ziekenhuis mochten we naar huis.
Mijn placenta bleek te klein te zijn geweest (met te weinig voeding voor de kleine), en er zat een infarct in.
Inmiddels heeft ze haar groeiachterstand ingehaald en ben ik zwanger van nummer 2. We staan wel onder controle bij de gynaecoloog vanwege de vorige zwangerschap (en omdat dochter een hartafwijking heeft wat los staat van de groeiachterstand hoor).
Dus pak je rust, maak je niet te druk en veel sterkte toegewenst!
Toen ik 38 weken zwanger was en de verloskundige het toen ein-de-lijk met mij eens was dat mijn buik toch wat aan de kleine kant was, werd ik doorverwezen voor een groeiecho.
Dochter werd geschat op krap 2 kilo, dus ik moest gelijk in het ziekenhuis blijven. Bloedonderzoek, urine, ctg was allemaal prima, maar door volledige bedrust zou het kindje gaan groeien, en ik moest dagelijks aan de ctg gelegd worden. Daar lag ik dan.... (met dank aan alle verloskundigen die me eerder nooit serieus namen).
Met 39 weken en 4 dagen kondigde dochterlief zich aan. Een probleemloze bevalling, madammeke woog 2410 gram bij 45 cm..
Onder de 2250 gram zou ze in de couveuse gelegd zijn, maar ze mocht gewoon in een bed (wel goed warm aangekleed en met 2 kruiken).
Na 3 dagen ziekenhuis mochten we naar huis.
Mijn placenta bleek te klein te zijn geweest (met te weinig voeding voor de kleine), en er zat een infarct in.
Inmiddels heeft ze haar groeiachterstand ingehaald en ben ik zwanger van nummer 2. We staan wel onder controle bij de gynaecoloog vanwege de vorige zwangerschap (en omdat dochter een hartafwijking heeft wat los staat van de groeiachterstand hoor).
Dus pak je rust, maak je niet te druk en veel sterkte toegewenst!
woensdag 20 februari 2008 om 21:54
Ook ik moest naar het zh met 32 weken voor een groeiecho, uit deze echo bleek dat mijn kindje 3 a 4 weken achterstand zou hebben, elke 2 weken (totdat ik 36 weken was) heb ik een echo gehad.
Uiteindelijk werd er gezegd dat mijn kindje zeker niet zwaarder zou zijn dan 5 pond, nou hier kon ik wel mee leven natuurlijk.
Ik had verder geen klachten en voelde me prima en ook voelde ik mijn kindje regelmatig.
Ik was ook al 28 weken toen mijn buik eindelijk een beetje begon te groeien, daarvoor was het net of ik te veel gegeten had. haha.
Toen ik 39 weken was ben ik s'ochtends ben ik bij de vk geweest en weer werd die 5 pond genoemd, s'nachts is mijn bevalling begonnen en ben ik binnen 4 uurtjes bevallen van een gezonde zoon van 3470 gram!!
Zo zie je maar, het is maar een verwachting en soms komen die dus niet uit.
Veel succes en ik hoop dat je het een beetje los kan laten, het komt vast allemaal goed.
Groetjes Cindy
Uiteindelijk werd er gezegd dat mijn kindje zeker niet zwaarder zou zijn dan 5 pond, nou hier kon ik wel mee leven natuurlijk.
Ik had verder geen klachten en voelde me prima en ook voelde ik mijn kindje regelmatig.
Ik was ook al 28 weken toen mijn buik eindelijk een beetje begon te groeien, daarvoor was het net of ik te veel gegeten had. haha.
Toen ik 39 weken was ben ik s'ochtends ben ik bij de vk geweest en weer werd die 5 pond genoemd, s'nachts is mijn bevalling begonnen en ben ik binnen 4 uurtjes bevallen van een gezonde zoon van 3470 gram!!
Zo zie je maar, het is maar een verwachting en soms komen die dus niet uit.
Veel succes en ik hoop dat je het een beetje los kan laten, het komt vast allemaal goed.
Groetjes Cindy
donderdag 21 februari 2008 om 09:44
Hallo Marieke,
Bij mijn tweede was er ook sprake van groeiachterstand. Ik kwam met 25 weken bij de gyn die ook mijn eerste zwangerschap begeleid had. Zij vond de baby te klein. Ik moest toen met 28 weken terug komen en ze was weer niet tevreden. Ik heb toen extra onderzoeken gekregen om te kijken of de placenta wel goed functioneerde en ze vertelde me dat ze me zou opnemen als dat niet goed was. Alles bleek prima in orde. Bloeddruk was ook uitstekend. Ze konden het dus niet verklaren.
Ze heeft me toen heel vaak laten komen en ook nog een keer de placenta en doorstroom van het bloed laten controleren. Alles weer ok.
Maar ze had er gewoon geen goed gevoel bij. Ze vertrouwede het niet. Uiteindelijk heeft ze toen ik 36 weken was gezegd dat ze met 38 weken wilde inleiden als dat mogelijk was, ook omdat ze vond dat ik wat weinig vruchtwater had. Dat is ook gebeurd.
Hij woog bij zijn geboorte 2900 gram. Helemaal niet slecht dus voor een kindje van 38 weken.
Ik heb er uiteindelijk een gemend gevoel aan overgehouden. Achteraf gezien was mijn zoon er nog niet aan toe om geboren te worden. Het was mijn tweede en ik merkte duidelijk verschil in bv. alertheid. Ik daarna nog een jongen gekregen na 42 weken zwangerschap (4130 gram) en die dronk ook veel krachtiger aan de borst en keek veel meer de wereld in. Mijn tweede zoon heeft pas een dag of 4 na de geboorte zijn ogen echt opengedaan.
Ook belande mijn zoon in het ziekenhuis met 10 dagen. Hij heeft toen hersenvliesontsteking gehad. Ik vond dat heel moeilijk. Hij hoorde eigenlijk nog lekker in mijn baarmoeder te zitten en nu lag hij doodziek in het ziekenhuis. Later bleek ook dat hij een aangeboren afwijking aan zijn darmen heeft. Ze denken dat hij daarom ook in de baarmoeder al achter liep in groei.
De gyn heeft dus wel gelijk gehad. Ze had echt het idee dat er iets niet goed was aan mijn kindje en dat klopte dus. Ik ben haar wel dankbaar voor haar goede zorgen. Ik weet ook niet hoe het was afgelopen als ik niet was ingeleid.
Het had beide kanten op kunnnen gaan. Hij had nog 4 weken kunnen blijven zitten net als zijn broer en een beetje dikker kunnen worden maar zijn conditie had ook kunnen verminderen en de aangeboren afwijking had hij toch gehad.
O ja, mijn eerste zoon is geboren met 39 weken en een paar dagen, 3500 gram. Bij de derde dachten de verloskundigen dat deze dat niet zou halen. Op de morgen dat ik ingeleid werd dacht de gyn. dat hij ongeveer 3500 gr. zou zijn. Nou niet dus. Ze kunnen er dus echt niet altijd wat van zeggen.
Probeer je rust te pakken. Ik ben vaak gaan liggen. Als de eerste sliep 's middags lag ik op bed. Ook 's avonds lag ik veel op bed. Veel meer kun je niet doen. Ik hoop voor je dat het uiteindelijk allemaal meevalt.
Bij mijn tweede was er ook sprake van groeiachterstand. Ik kwam met 25 weken bij de gyn die ook mijn eerste zwangerschap begeleid had. Zij vond de baby te klein. Ik moest toen met 28 weken terug komen en ze was weer niet tevreden. Ik heb toen extra onderzoeken gekregen om te kijken of de placenta wel goed functioneerde en ze vertelde me dat ze me zou opnemen als dat niet goed was. Alles bleek prima in orde. Bloeddruk was ook uitstekend. Ze konden het dus niet verklaren.
Ze heeft me toen heel vaak laten komen en ook nog een keer de placenta en doorstroom van het bloed laten controleren. Alles weer ok.
Maar ze had er gewoon geen goed gevoel bij. Ze vertrouwede het niet. Uiteindelijk heeft ze toen ik 36 weken was gezegd dat ze met 38 weken wilde inleiden als dat mogelijk was, ook omdat ze vond dat ik wat weinig vruchtwater had. Dat is ook gebeurd.
Hij woog bij zijn geboorte 2900 gram. Helemaal niet slecht dus voor een kindje van 38 weken.
Ik heb er uiteindelijk een gemend gevoel aan overgehouden. Achteraf gezien was mijn zoon er nog niet aan toe om geboren te worden. Het was mijn tweede en ik merkte duidelijk verschil in bv. alertheid. Ik daarna nog een jongen gekregen na 42 weken zwangerschap (4130 gram) en die dronk ook veel krachtiger aan de borst en keek veel meer de wereld in. Mijn tweede zoon heeft pas een dag of 4 na de geboorte zijn ogen echt opengedaan.
Ook belande mijn zoon in het ziekenhuis met 10 dagen. Hij heeft toen hersenvliesontsteking gehad. Ik vond dat heel moeilijk. Hij hoorde eigenlijk nog lekker in mijn baarmoeder te zitten en nu lag hij doodziek in het ziekenhuis. Later bleek ook dat hij een aangeboren afwijking aan zijn darmen heeft. Ze denken dat hij daarom ook in de baarmoeder al achter liep in groei.
De gyn heeft dus wel gelijk gehad. Ze had echt het idee dat er iets niet goed was aan mijn kindje en dat klopte dus. Ik ben haar wel dankbaar voor haar goede zorgen. Ik weet ook niet hoe het was afgelopen als ik niet was ingeleid.
Het had beide kanten op kunnnen gaan. Hij had nog 4 weken kunnen blijven zitten net als zijn broer en een beetje dikker kunnen worden maar zijn conditie had ook kunnen verminderen en de aangeboren afwijking had hij toch gehad.
O ja, mijn eerste zoon is geboren met 39 weken en een paar dagen, 3500 gram. Bij de derde dachten de verloskundigen dat deze dat niet zou halen. Op de morgen dat ik ingeleid werd dacht de gyn. dat hij ongeveer 3500 gr. zou zijn. Nou niet dus. Ze kunnen er dus echt niet altijd wat van zeggen.
Probeer je rust te pakken. Ik ben vaak gaan liggen. Als de eerste sliep 's middags lag ik op bed. Ook 's avonds lag ik veel op bed. Veel meer kun je niet doen. Ik hoop voor je dat het uiteindelijk allemaal meevalt.
donderdag 21 februari 2008 om 12:19
Hoi Marieke, mijn dochtertje had ook een groeiachterstand van ongeveer 4 weken, maar omdat verder alles in orde was hebben ze haar niet eerder hoeven halen en is ze met 41 weken geboren. Ze was 2750 gram en is in het ziekenhuis geboren.
Als de baby het goed maakt in je buik lijkt me eigenlijk dat ze je niet ingeleid hoeft te worden, maar dat is misschien wanneer blijkt dat de baby niet meer groeit?
Ik maakte me ook zorgen hoor, ze kunnen toch niet zeggen waardoor je baby zo klein is. Toen ze geboren was moesten we nog wel in het ziekenhuis blijven, ze kon haar temperatuur niet vasthouden en zag ook wat geel.
Ze is nu ruim twee maanden en afgezien van dat ze klein en licht van stuk is, is ze helemaal gezond!
Als de baby het goed maakt in je buik lijkt me eigenlijk dat ze je niet ingeleid hoeft te worden, maar dat is misschien wanneer blijkt dat de baby niet meer groeit?
Ik maakte me ook zorgen hoor, ze kunnen toch niet zeggen waardoor je baby zo klein is. Toen ze geboren was moesten we nog wel in het ziekenhuis blijven, ze kon haar temperatuur niet vasthouden en zag ook wat geel.
Ze is nu ruim twee maanden en afgezien van dat ze klein en licht van stuk is, is ze helemaal gezond!
donderdag 21 februari 2008 om 12:46
Hoi Marieke,
spannende tijd moet dit voor je zijn. Fijn dat hier veel positieve verhalen verteld worden, hopelijk heb je er wat aan.
Zelf was ik ook een zogeheten dysmature baby. Ik ben zelf op de uitgerekende datum geboren met net 4 pond. Ik heb een weekje in het ziekenhuis gelegen in de couveuse, maar 'helaas' is het met dat lage gewicht helemaal goed gekomen, haha. Ik weet niet precies meer hoe snel dat is gegaan, wel dat ik met een jaar ongeveer 7 kilo woog, dus nog niet erg veel. Later was ik gewoon normaal.
Dat schatten blijkt trouwens erg lastig te zijn. Ik was voorbereid op een 8 á 9 ponder en mijn zoontje was maar net 6 pond. Mijn vriendin zou een heel kleintje krijgen en die moest er uiteindelijk dus een 10-ponder uitpersen.
Succes met de laatste loodjes van je zwangerschap en hopelijk komt het met jouw baby ook helemaal goed.
spannende tijd moet dit voor je zijn. Fijn dat hier veel positieve verhalen verteld worden, hopelijk heb je er wat aan.
Zelf was ik ook een zogeheten dysmature baby. Ik ben zelf op de uitgerekende datum geboren met net 4 pond. Ik heb een weekje in het ziekenhuis gelegen in de couveuse, maar 'helaas' is het met dat lage gewicht helemaal goed gekomen, haha. Ik weet niet precies meer hoe snel dat is gegaan, wel dat ik met een jaar ongeveer 7 kilo woog, dus nog niet erg veel. Later was ik gewoon normaal.
Dat schatten blijkt trouwens erg lastig te zijn. Ik was voorbereid op een 8 á 9 ponder en mijn zoontje was maar net 6 pond. Mijn vriendin zou een heel kleintje krijgen en die moest er uiteindelijk dus een 10-ponder uitpersen.
Succes met de laatste loodjes van je zwangerschap en hopelijk komt het met jouw baby ook helemaal goed.
..
donderdag 21 februari 2008 om 16:33
woensdag 10 december 2008 om 14:35
Hallo,
tijdens mijn eerste zwangerschap werd er met 28 weken geconstateerd dat mijn kindje te klein was en een behoorlijke groei achterstand had. vanaf 32 weken werd er toen gesproken over inleiden van de zwangerschap en elke week werd er in een echo gekeken of mijn dochter groter was.
Ze groeide eigenlijk nauwlijks dus telkens werd er weer over inleiden gesproken.
Ik weet nog dat deze periode erg veel stress met zich meebracht.
uiteindelijk werd Sanne 10 dagen voor de uitgerekende datum gehaald, ze woog 2210 gram en was 45 centimeter. Dus inderdaad een klein meisje.
Ik had verder geen hoge bloeddruk, of problemen met mijn placenta eigenlijk was er niets aan de hand.
Sanne is inmiddels bijna 6 en is een flinke meid. het heeft ongeveer een jaar geduurd voordat ze precies in de gemiddelde groeicurve zat. Maar dat zou je nu niet meer zeggen.
Inmiddels ben ik weer zwanger 27 week en heb ik het gevoel dat ook dit kindje niet heel snel groeit, maar ik maak me weinig zorgen als ik naar mijn 6 jarige kijk weet ik dat het wel goed komt.
tijdens mijn eerste zwangerschap werd er met 28 weken geconstateerd dat mijn kindje te klein was en een behoorlijke groei achterstand had. vanaf 32 weken werd er toen gesproken over inleiden van de zwangerschap en elke week werd er in een echo gekeken of mijn dochter groter was.
Ze groeide eigenlijk nauwlijks dus telkens werd er weer over inleiden gesproken.
Ik weet nog dat deze periode erg veel stress met zich meebracht.
uiteindelijk werd Sanne 10 dagen voor de uitgerekende datum gehaald, ze woog 2210 gram en was 45 centimeter. Dus inderdaad een klein meisje.
Ik had verder geen hoge bloeddruk, of problemen met mijn placenta eigenlijk was er niets aan de hand.
Sanne is inmiddels bijna 6 en is een flinke meid. het heeft ongeveer een jaar geduurd voordat ze precies in de gemiddelde groeicurve zat. Maar dat zou je nu niet meer zeggen.
Inmiddels ben ik weer zwanger 27 week en heb ik het gevoel dat ook dit kindje niet heel snel groeit, maar ik maak me weinig zorgen als ik naar mijn 6 jarige kijk weet ik dat het wel goed komt.
donderdag 2 april 2009 om 13:25
Hoi Marieke,
Mijn schoondochter (36,4 wk) kreeg hetzelfde te horen, dus ben ik ff gaan googlen en kwam dit tegen:
http://baby-op-komst.nl/f ... 700/groei-achterstand.htm
Voor alle anderen die hier ook mee te maken hebben, maak je helemaal geen zorgen, ze zitten er zo vaak naast, alleen vraag ik me af HOE dat dan komt, dat ze er zo vaak naastzitten?!!
Ook mijn schoondochter kreeg 't te horen, dat ze misschien ingeleid gaat worden, omdat de baby haast niet meer groeit (36.4 wk en 2200 gram) en dat ze beter af is, om buiten de buik gevoed gaat worden. Volgens groeiecho was wel alles in proporties, alle afmetingen waren prima, alleen ze is nog te klein, zit ver onder de laagste groeicurve. Nou, nu ik die reacties gelezen heb, maak ik me geen zorgen hoor!
Ben wel benieuwd hoe het bij jouw is afgelopen, zie dat dit een oud bericht is!
Hopelijk reageer je nogeens hier op deze topic en laat je ons weten hoe groot en zwaar je kleintje was!?
Mijn schoondochter (36,4 wk) kreeg hetzelfde te horen, dus ben ik ff gaan googlen en kwam dit tegen:
http://baby-op-komst.nl/f ... 700/groei-achterstand.htm
Voor alle anderen die hier ook mee te maken hebben, maak je helemaal geen zorgen, ze zitten er zo vaak naast, alleen vraag ik me af HOE dat dan komt, dat ze er zo vaak naastzitten?!!
Ook mijn schoondochter kreeg 't te horen, dat ze misschien ingeleid gaat worden, omdat de baby haast niet meer groeit (36.4 wk en 2200 gram) en dat ze beter af is, om buiten de buik gevoed gaat worden. Volgens groeiecho was wel alles in proporties, alle afmetingen waren prima, alleen ze is nog te klein, zit ver onder de laagste groeicurve. Nou, nu ik die reacties gelezen heb, maak ik me geen zorgen hoor!
Ben wel benieuwd hoe het bij jouw is afgelopen, zie dat dit een oud bericht is!
Hopelijk reageer je nogeens hier op deze topic en laat je ons weten hoe groot en zwaar je kleintje was!?
