Kinderen
alle pijlers
Evil stepmother van een puber
donderdag 20 februari 2020 om 11:12
Weer een puber topic.
De dochter van mijn vriend is 11, we zijn 5 jaar samen.
Sinds haar 11de verjaardag is ze veranderd in een opstandige tiener. Daarvoor was het een superlief kind, deden we veel leuke dingen samen en nam ze mij vaak in vertrouwen als haar ouders weer eens mot hadden. Ik heb zelf geen kinderen, dus ik vind het heel moeilijk om te gaan met haar opstandige gedrag. Ondertussen haalt ze het bloed onder onze nagels vandaan en is ze constant bezig met grenzen opzoeken om dan daar vervolgens overheen te gaan.
Ze is maar om het weekend bij ons thuis, maar dan weet ze altijd de sfeer te verzieken. Het is gelukkig niet persoonlijk op mij gericht en ik hoor dat ze bij haar moeder thuis hetzelfde gedrag vertoont. Tot nu toe is mijn tactiek om het maar zoveel mogelijk te negeren, ik ben tenslotte niet haar moeder. Haar ouders hebben verschillende gesprekken met haar gehad maar dat zet geen zoden aan de dijk.
Hoe ga je om met opstandige pubers zonder meteen over te komen als de evil stepmother?
De dochter van mijn vriend is 11, we zijn 5 jaar samen.
Sinds haar 11de verjaardag is ze veranderd in een opstandige tiener. Daarvoor was het een superlief kind, deden we veel leuke dingen samen en nam ze mij vaak in vertrouwen als haar ouders weer eens mot hadden. Ik heb zelf geen kinderen, dus ik vind het heel moeilijk om te gaan met haar opstandige gedrag. Ondertussen haalt ze het bloed onder onze nagels vandaan en is ze constant bezig met grenzen opzoeken om dan daar vervolgens overheen te gaan.
Ze is maar om het weekend bij ons thuis, maar dan weet ze altijd de sfeer te verzieken. Het is gelukkig niet persoonlijk op mij gericht en ik hoor dat ze bij haar moeder thuis hetzelfde gedrag vertoont. Tot nu toe is mijn tactiek om het maar zoveel mogelijk te negeren, ik ben tenslotte niet haar moeder. Haar ouders hebben verschillende gesprekken met haar gehad maar dat zet geen zoden aan de dijk.
Hoe ga je om met opstandige pubers zonder meteen over te komen als de evil stepmother?
donderdag 20 februari 2020 om 13:06
Hebben jullie verder wel contact met haar, dus doordeweeks als ze niet bij jullie is? Ik was al een stuk ouder toen mijn ouders uit elkaar gingen, maar ik vond het heel fijn dat mijn vader vaak even goedemorgen sms'te en later op de dag vroeg hoe mijn dag gegaan was. Ik ben geen beller/ prater, maar ik stuur wel graag hele berichten 
Vraag je ook wel eens hoe het gaat bij moeder thuis, met de nieuwe vriend enzo? Niet verwijtend, niet sturend, maar gewoon pure interesse in haar en hoe het haar allemaal gaat.
Ik reageer(de) wat slecht op hormoonwisselingen. Ik kan daar echt een draak van worden en zeker toen ik in de puberteit zat. Alles was stom en teveel moeite. Maar omdat ik zelf doorhad hoe ik gereageerd had en dat dat niet leuk was voor de rest van mijn omgeving, ging ik me daarna schuldig voelen. Maar ja, dat geef je natuurlijk niet toe en dus raak je nog verder in de knoop met jezelf.. Blijf haar wel de bevestiging geven dat jullie van haar houden en dat ze welkom is, ook al doet ze nu zo raar.
Ohh en als ze tegen jou of anderen in jullie huis lelijk doet, mag je daar gewoon wat van zeggen. Zo laat je je ook niet door een volwassene behandelen dus ook niet door haar. Daar hoef je geen opvoeder voor te zijn zeg maar. Weet ze dat ze je moeder zo gekwetst heeft?
Vraag je ook wel eens hoe het gaat bij moeder thuis, met de nieuwe vriend enzo? Niet verwijtend, niet sturend, maar gewoon pure interesse in haar en hoe het haar allemaal gaat.
Ik reageer(de) wat slecht op hormoonwisselingen. Ik kan daar echt een draak van worden en zeker toen ik in de puberteit zat. Alles was stom en teveel moeite. Maar omdat ik zelf doorhad hoe ik gereageerd had en dat dat niet leuk was voor de rest van mijn omgeving, ging ik me daarna schuldig voelen. Maar ja, dat geef je natuurlijk niet toe en dus raak je nog verder in de knoop met jezelf.. Blijf haar wel de bevestiging geven dat jullie van haar houden en dat ze welkom is, ook al doet ze nu zo raar.
Ohh en als ze tegen jou of anderen in jullie huis lelijk doet, mag je daar gewoon wat van zeggen. Zo laat je je ook niet door een volwassene behandelen dus ook niet door haar. Daar hoef je geen opvoeder voor te zijn zeg maar. Weet ze dat ze je moeder zo gekwetst heeft?
Drink water. Get sunlight. You're basically a houseplant with more complicated emotions.
donderdag 20 februari 2020 om 13:09
Ik weet niet hoe jouw band met de moeder van je stiefdochter is, maar ik zou dit eens bespreken. Je kunt het bij je man neerleggen, maar mijn ervaring is dat mannen toch echt heel anders tegen dingen aankijken dan vrouwen (en ‘meisjes’). Ik zou het dus bespreken met de ex van je man, aangeven wat er gebeurd is. Stiefdochter woont zo te horen het grootste deel van de tijd bij haar, zij heeft waarschijnlijk beter in beeld hoe het ‘sociaal gezien’ gaat met stiefdochter.Nutmeg schreef: ↑20-02-2020 11:37Nee ik negeer haar alleen als ze die buien heeft, maar dat komt steeds vaker voor. Soms komt ze al binnen zodra haar vader haar heeft opgehaald met een gezicht dat op onweer staat. Dan krijg ik geen knuffel en er kan niet eens een goedemorgen of een hoi vanaf, installeert zich met ipad op de bank en er komt niks meer uit, behalve dat ze nergens zin in heeft. Vroeger gingen we dan nog wel weg, lekker naar buiten of gaan zwemmen ofzo maar tegenwoordig is alles wat we voorstellen stom maar als ik haar dan vraag wat ze wil dan wil ze niks en met rust gelaten worden. Dan denk ik leuk, je ziet je vader maar zo weinig en als je hem ziet dan doe je zo.
Dat is wel typisch gedrag van pubers, nergens zin in hebben. Maar die opmerking over ‘leuk, je ziet je vader maar zo weinig...’ daar zit een denkfout van jou. Je stiefdochter kan er niks aan doen dat ze haar vader maar zo weinig ziet, dat komt door haar ouders die besloten hebben te scheiden. Misschien wil stiefdochter haar vader wel vaker zien, of misschien wil ze hem wel eens alleen zien zonder zijn nieuwe vriendin (jij dus).
De woorden sorry of het spijt me komen niet in haar vocabulaire voor. Laatst gingen we iets leuks doen met een vriendinnetje van haar, maar het kwam erop neer dat ze heel lelijk deed tegen dat vriendinnetje, dat ik maar met dat vriendinnetje weg ben gegaan omdat ik me rot voelde naar dat meisje toe. Nu wil dat meisje niet meer bij ons spelen en ik kreeg die moeder over me heen waarom mijn stiefdochter zo rot tegen haar deed. Toen ik voorstelde dat ze sorry zou kunnen zeggen tegen haar vriendin hield ze alleen maar haar schouders op. Wat doe je dan?
donderdag 20 februari 2020 om 13:12
Klinkt vooral als een meisje dat het erg moeilijk heeft...
Een puber doet nooit iets "zomaar", er is een reden voor haar gedrag. Je geeft zelf al een aantal voorbeelden die haar gedrag zouden kunnen verklaren. Ik heb het gevoel dat ze zich vooral onveilig voelt. Streng zijn en straf uitdelen lijken niet de oplossing voor dit probleem. Wees blij dat je man zachtaardig is. Zorg dat ze blijft merken dat ze bij jullie een veilige haven heeft, waar ze altijd terecht kan. Want het lijkt erop dat ze bezig is te testen hoe ver ze kan gaan voordat jullie haar (ook) afwijzen. Als ze echt te ver gaat, zoals bij het beledigen van je moeder, kun (moet) je daar natuurlijk wat van zeggen. Doe dit rustig en beslist, en laat het daarna rusten. En vooral: luister naar haar. Probeer het verhaal achter het verhaal te horen. Ze is pas elf. Probeer het kind te blijven zien dat ze was, en van binnen nog steeds is.
Een puber doet nooit iets "zomaar", er is een reden voor haar gedrag. Je geeft zelf al een aantal voorbeelden die haar gedrag zouden kunnen verklaren. Ik heb het gevoel dat ze zich vooral onveilig voelt. Streng zijn en straf uitdelen lijken niet de oplossing voor dit probleem. Wees blij dat je man zachtaardig is. Zorg dat ze blijft merken dat ze bij jullie een veilige haven heeft, waar ze altijd terecht kan. Want het lijkt erop dat ze bezig is te testen hoe ver ze kan gaan voordat jullie haar (ook) afwijzen. Als ze echt te ver gaat, zoals bij het beledigen van je moeder, kun (moet) je daar natuurlijk wat van zeggen. Doe dit rustig en beslist, en laat het daarna rusten. En vooral: luister naar haar. Probeer het verhaal achter het verhaal te horen. Ze is pas elf. Probeer het kind te blijven zien dat ze was, en van binnen nog steeds is.
donderdag 20 februari 2020 om 13:29
Dat is gewoon een normaal om dat van een kind te verwachten.
Heeft in mijn ogen ook gewoon met fatsoen te maken en normale vorm van persoonlijke verzorging.
Van mij mogen ze ook niet als een stel zwervers lekker tussen de visite gaan zitten.
Sterker nog , uitgezonderd de ontbijttafel kom je ook niet onverzorgd aan de eettafel zitten bij mij.
donderdag 20 februari 2020 om 13:33
Dit is wel een alarmbel hoor. Nieuwe man in huis, haar moeder verliefd en de regels die daardoor thuis veranderen, meisje kan zich heel erg aan de kant geschoven voelen.Nutmeg schreef: ↑20-02-2020 12:10Ik weet het niet zeker maar sinds haar moeder een nieuwe vriend heeft is er ook een en ander veranderd in haar gedrag. Deze man heeft een hele slinger kids van zichzelf en die is een stuk strenger dus ik denk dat ze stiekem daar van baalt en dat bij ons thuis afreageert.
Ze klinkt in ieder geval ontzettend ongelukkig
Zet haar alsjeblieft niet weg als vervelend. Ze gedraagt zich strontvervelend, maar er broeien gebeurtenissen en emoties in haar, waar ze geen raad mee weet.
donderdag 20 februari 2020 om 13:43
Duidelijk zijn en grenzen stellen staat in mijn ogen niet gelijk aan streng zijn en straffen uitdelen.
Straf uitdelen ben ik sowieso zelf geen voorstander van, dan zouden ze het wel heel bont moeten maken al zou het dan eerder in het kader van beschermende consequenties zijn dan dat het een straf is.
Persoonlijk is bij mij humor mijn grootste “ wapen”.
En praten, echt zitten en interesse tonen en daarbij is luisteren eigenlijk nog belangrijker dan zelf aan het woord zijn.
Ik heb altijd uitgedragen, jongens jullie kunnen alles tegen mij zeggen, ook als je van mij iets niet leuk vindt. Alles is bespreekbaar maar we praten hier wel op normale toon en met fatsoen met elkaar.
En tuurlijk mogen ze best eens geïrriteerd zijn en een keer zuchten en steunen of boos zijn.
Maar ook dat kan zonder rotopmerkingen.
Misschien vind ze het fijn om eens wat vaker bij jullie te kunnen zijn ?
Besef wel, eens in de twee weken in een andere woonsituatie gezet worden is best een hele omschakeling voor een mens.
Wellicht mist ze gewoon een thuis nu haar situatie bij moeder ook sterk veranderd is? En ze bij jullie eerder komt logeren dan dat ze thuis is.
Het is natuurlijk allemaal geen excuus om zich als een brutaal kind te gedragen, maar het kan wel een reden zijn.
De kunst is om de reden naar boven te krijgen bij haar en te helpen dat voor haar beter te sturen.
Straf uitdelen ben ik sowieso zelf geen voorstander van, dan zouden ze het wel heel bont moeten maken al zou het dan eerder in het kader van beschermende consequenties zijn dan dat het een straf is.
Persoonlijk is bij mij humor mijn grootste “ wapen”.
En praten, echt zitten en interesse tonen en daarbij is luisteren eigenlijk nog belangrijker dan zelf aan het woord zijn.
Ik heb altijd uitgedragen, jongens jullie kunnen alles tegen mij zeggen, ook als je van mij iets niet leuk vindt. Alles is bespreekbaar maar we praten hier wel op normale toon en met fatsoen met elkaar.
En tuurlijk mogen ze best eens geïrriteerd zijn en een keer zuchten en steunen of boos zijn.
Maar ook dat kan zonder rotopmerkingen.
Misschien vind ze het fijn om eens wat vaker bij jullie te kunnen zijn ?
Besef wel, eens in de twee weken in een andere woonsituatie gezet worden is best een hele omschakeling voor een mens.
Wellicht mist ze gewoon een thuis nu haar situatie bij moeder ook sterk veranderd is? En ze bij jullie eerder komt logeren dan dat ze thuis is.
Het is natuurlijk allemaal geen excuus om zich als een brutaal kind te gedragen, maar het kan wel een reden zijn.
De kunst is om de reden naar boven te krijgen bij haar en te helpen dat voor haar beter te sturen.
donderdag 20 februari 2020 om 13:49
Susan schreef: ↑20-02-2020 11:54
Ik vind dat ook helemaal niet het gedrag van een lieve goedsul, ik vind het meer egoïstisch. Omdat hij geen zin heeft om in te grijpen (want daar komt het toch op neer, ingrijpen is niet gezellig en dus doet hij het niet) escaleert de boel weekend na weekend na weekend en wil er straks geen mens meer bij jullie thuis komen als zij er is. Ik zou daar toch echt heel pissig om worden. Hij verwacht neem ik aan wel dat jij er dat hele weekend "gezellig" bij blijft zitten?
En in mijn ogen nog erger: straks heeft ze haar eigen vrienden allemaal van zich afgeduwd omdat ze van haar vader niet geleerd krijgt hoe je normaal/sociaal met andere mensen omgaat. Ik vind 11 echt nog heel jong om allerlei consequenties van gedrag te kunnen overzien, daar moet ze echt bij geholpen worden, en alternatieven voorgehouden krijgen.
Ik vind dit wel heel verdrietig om te lezen. Had je moeder ook zo gereageerd als dit meisje uit jouw baarmoeder was gekomen? Juist op deze leeftijd zijn kinderen zo gevoelig voor afwijzing/acceptatie. Ik denk dat van haar blijven houden en haar lief blijven vinden wel essentieel is om ook maar iets van verandering te bewerkstelligen bij deze elfjarige.Nutmeg schreef: ↑20-02-2020 12:10Toen ik mijn vriend leerde kennen waardeerde ik het juist in hem dat hij zo'n lieve zachtaardige man was, maar nu werkt dat tegen hem. Het veroorzaakt ook wel een spanningen tussen ons thuis, omdat er een moment gaat komen dat ik liever niet meer in huis wil zijn als zij er ook is. Dan ga ik liever naar mijn ouders of vrienden toe dan dat ik ze nog bij ons in huis uitnodig als zij er is. Mijn moeder was laatst zo door haar beledigd dat die heeft besloten dat ze haar een tijdje niet meer wil zien, terwijl ze haar heel lang beschouwde als een eigen kleinkind. Ze heeft zelfs ooit gezegd dat ze mijn vader de leukste vond van al haar "opa's". Maar nu kan zelfs mijn vader geen spelletje meer met haar spelen zonder dat ze valsspeelt of halverwege het spel dreigt weg te lopen als ze dreigt te verliezen.
Samen weg en er rustig over praten is wel een goed idee, maar ik wil niet mijn geduld verliezen en kwaad worden als ik weer rotopmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijg. Ik weet ook niet wat opvoedkundig verantwoord is, maar ik ben er wel bang voor dat ik straks een keer ontplof en dan zijn we helemaal ver van huis.
Er worden heel veel goede tips in dit topic gegeven, ik hoop echt dat je daar wat mee kan. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je partner wakker wordt en aan de bak gaat. Je kunt bij dit gedrag echt niet achterover blijven leunen en maar zien wat er gebeurt. Voor mij klinkt het alsof dit meisje een soort van verdrinkt in haar eigen gevoelens en gewoon niet meer weet hoe/waar ze het zoeken moet. Ik hoop echt dat jullie er voor haar kunnen zijn.
donderdag 20 februari 2020 om 13:53
Jij gaat bij vrienden, je dochter of je ouders zitten, terwijl zij bezoek hebben, stinkend, in pyama, net-uit-bed-coupe, met ipad????
Waarschijnlijk niet. Simpel vanuit het oogpunt van fatsoen.
Ik wil daarmee niet zeggen dat je altijd om door een ringetje te halen moet zijn. Maar kom op, een beetje normaal gedrag mag je toch wel verwachten. Als je de moeite niet wilt nemen om op je vrije dag te douchen, prima, blijf dan gewoon lekker boven als kind zijnde.
Het zou me wat moois worden dat iedereen in huis zich moet aanpassen aan een nukkige tiener van 11. Ze woont daar niet alleen, betaalt geen enkele rekening en blijkbaar vindt ze het momenteel ook niet nodig om een beetje fatsoenlijk te reageren op welk voorstel dan ook.
Daar zou ik toch echt vrij vlug korte metten mee maken hoor. Je bent van harte welkom, maar als je mij, als betalende en verzorgende, gaat afbekken kun je je gedrag graag elders vertonen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 20 februari 2020 om 14:15
Ik vraag mij toch wel af hoe dat in de praktijk gaat als ze brutaal is en rotopmerkingen maakt en vader is daarbij aanwezig.
Laat hij dat gewoon toe?
Want aan softies hebben kinderen niet zoveel als dat soft zijn betekent dat je ze niet leert wat wel en niet kan.
Daar doe je ze enorm mee tekort en geef je ze geen goede basis om zich sociaal te kunnen ontwikkelen wat ze nu en later toch gewoon nodig hebben om met vrienden, collega’s, relaties, mensen om te kunnen gaan.
Dus zo” lief” vind ik vader niet.
Lief is duidelijk en kordaat optreden.
Ze is 11 ( !!) , kom op,dat kan je toch wel aan? Ik zou daar niet mee wachten tot ze dadelijk 14/16 is want dan gaat het toch een stuk lastiger worden om ze in dit gedrag te corrigeren als ze hier jaren ruimte voor heeft gekregen.
Ik denk dat vader ook eens een duidelijk gesprek en een wake up call nodig heeft.
Dat hij gewoon weer eens vader gaat zijn en niet haar beste vriendje.
Laat hij dat gewoon toe?
Want aan softies hebben kinderen niet zoveel als dat soft zijn betekent dat je ze niet leert wat wel en niet kan.
Daar doe je ze enorm mee tekort en geef je ze geen goede basis om zich sociaal te kunnen ontwikkelen wat ze nu en later toch gewoon nodig hebben om met vrienden, collega’s, relaties, mensen om te kunnen gaan.
Dus zo” lief” vind ik vader niet.
Lief is duidelijk en kordaat optreden.
Ze is 11 ( !!) , kom op,dat kan je toch wel aan? Ik zou daar niet mee wachten tot ze dadelijk 14/16 is want dan gaat het toch een stuk lastiger worden om ze in dit gedrag te corrigeren als ze hier jaren ruimte voor heeft gekregen.
Ik denk dat vader ook eens een duidelijk gesprek en een wake up call nodig heeft.
Dat hij gewoon weer eens vader gaat zijn en niet haar beste vriendje.
donderdag 20 februari 2020 om 14:39
Lekker dan dat je je laat beledigen in het huis van je dochter door een aanhangsel van d'r vriend. Kan me goed voorstellen dat je daar dan geen trek meer in hebt. Van eigen kind pik je meer dus ongetwijfeld ook van eigen kleinkind. Dit kind is in principe niets van TO's moeder. Als TO morgen uit elkaar gaat met haar vriend verdwijnt zijn kind sowieso ook uit haar leven. Nu is het haar bewuste keus zich niet te laten doen. Meisje zal uiteindelijk wel leren dat je zo niet met mensen omgaat als je niet wil dat ze je uit hun leven bannen.Kastanjez schreef: ↑20-02-2020 13:49
Ik vind dit wel heel verdrietig om te lezen. Had je moeder ook zo gereageerd als dit meisje uit jouw baarmoeder was gekomen? Juist op deze leeftijd zijn kinderen zo gevoelig voor afwijzing/acceptatie. Ik denk dat van haar blijven houden en haar lief blijven vinden wel essentieel is om ook maar iets van verandering te bewerkstelligen bij deze elfjarige.
donderdag 20 februari 2020 om 14:41
Eens.redbulletje schreef: ↑20-02-2020 12:07Waarom nodig jij mensen uit in de sporadische weekenden dat ze qualitytime met haar vader kan hebben?
Lijkt me een sein dat jij beter weg kan gaan die weekenden dat zij komt zodat jij je ouders/vrienden kunt opzoeken en zij een weekend met haar vader kan doorbrengen.
donderdag 20 februari 2020 om 14:46
Kind blaft ook haar vriendin af.redbulletje schreef: ↑20-02-2020 14:39Lekker dan dat je je laat beledigen in het huis van je dochter door een aanhangsel van d'r vriend. Kan me goed voorstellen dat je daar dan geen trek meer in hebt. Van eigen kind pik je meer dus ongetwijfeld ook van eigen kleinkind. Dit kind is in principe niets van TO's moeder. Als TO morgen uit elkaar gaat met haar vriend verdwijnt zijn kind sowieso ook uit haar leven. Nu is het haar bewuste keus zich niet te laten doen. Meisje zal uiteindelijk wel leren dat je zo niet met mensen omgaat als je niet wil dat ze je uit hun leven bannen.
Niet alleen de visite maar ook haar beste vriendin. Zo houd ze niemand over die om haar geeft.
donderdag 20 februari 2020 om 14:49
Ik vind het verdrietig dat iemand een meisje 'als haar eigen kleindochter' ziet, en dat dat dan blijkbaar voorwaardelijk is door zoiets stoms als pubergedrag. Je kunt ook tegen zo'n meisje zeggen dat je daar niet van gediend bent en in gesprek gaan, zeker een oma zou dat moeten kunnen doen op een andere manier dan de eigen vader of (stief)moeder.redbulletje schreef: ↑20-02-2020 14:39Lekker dan dat je je laat beledigen in het huis van je dochter door een aanhangsel van d'r vriend. Kan me goed voorstellen dat je daar dan geen trek meer in hebt. Van eigen kind pik je meer dus ongetwijfeld ook van eigen kleinkind. Dit kind is in principe niets van TO's moeder. Als TO morgen uit elkaar gaat met haar vriend verdwijnt zijn kind sowieso ook uit haar leven. Nu is het haar bewuste keus zich niet te laten doen. Meisje zal uiteindelijk wel leren dat je zo niet met mensen omgaat als je niet wil dat ze je uit hun leven bannen.
Als je niks wilt pikken van een kind, moet je überhaupt niet aan de acceptatie van zo'n kind beginnen.
En voor wat betreft je laatste regel. Je hebt helemaal gelijk. Maar het hele idee van opvoeden en opgroeien is dat je een kind dus helpt dit te ontdekken en op een goede manier er mee om leert gaan, voordat je je hele leven om zeep hebt geholpen.
donderdag 20 februari 2020 om 14:58
Ik vind je laatst toegevoegde informatie ook wel de boel wat veranderen hoor. Je schrijft in je opening dat ze sinds haar 11e verjaardag veranderd is. Is toevallig moeders vriend ook ongeveer sinds die tijd in beeld? Zoals velen al schrijven: er is een verschil tussen af en toe een onmogelijke bui in de veiligheid van je gezin en je tegen alles en iedereen (inclusief opa, oma en je vriendin) afzetten met je buien. Het klinkt nu veel meer als een kind dat ergens mee zit dan een beginnende puber. Heeft ze hulp? Hoeft niet professioneel te zijn, een volwassen vertrouwenspersoon is misschien ook wel fijn. Is er al met haar over de nieuwe situatie gepraat?
donderdag 20 februari 2020 om 14:59
Als je zo denkt moet je niet gaan samenwonen met iemand met kind, maar blijven latten totdat de kinderen volwassen zijn.redbulletje schreef: ↑20-02-2020 14:39Lekker dan dat je je laat beledigen in het huis van je dochter door een aanhangsel van d'r vriend. Kan me goed voorstellen dat je daar dan geen trek meer in hebt. Van eigen kind pik je meer dus ongetwijfeld ook van eigen kleinkind. Dit kind is in principe niets van TO's moeder. Als TO morgen uit elkaar gaat met haar vriend verdwijnt zijn kind sowieso ook uit haar leven. Nu is het haar bewuste keus zich niet te laten doen. Meisje zal uiteindelijk wel leren dat je zo niet met mensen omgaat als je niet wil dat ze je uit hun leven bannen.
donderdag 20 februari 2020 om 15:01
Bedankt voor alle tips dames, hier kan ik wel wat mee. Ik ga in ieder geval voorstellen dat we met haar gaan praten als ze weer bij ons is.
Een gesprek met mij en haar moeder zit er niet in. Dat heb ik al meerdere keren voorgesteld maar haar moeder heeft mij nooit willen leren kennen (ook al waren mijn vriend en zij al 3 jaar uit elkaar voordat wij elkaar leerden kennen). Ik denk dat ze altijd nog hoop had dat het wel weer goed zou komen en toen ik voorbij kwam was die hoop gevlogen. De moeder heeft mij zelfs een tijdje gestalked via messenger totdat ik haar noodgedwongen moest blokkeren. Inmiddels heeft ze zelf een nieuwe vriend dus ik zou zeggen dat die angst er niet meer is, dus heb ik laatst voorgesteld met zijn 4-en een gesprek te hebben (met haar nieuwe vriend erbij), maar ook dat ziet ze niet zitten.
Mijn moeder behandelde haar altijd net zoals haar andere kleinkinderen van mijn broers en zussen, maar die zou dit gedrag ook niet pikken van haar andere kleinkinderen. Ik ben de enige in de familie met geen eigen kinderen, dus mijn ouders zijn wel wat gewend van de rest.
Van mij hoeft ze overigens niet meer te douchen, als zij er als een stinkende zwerver bij wil zitten moet ze dat zelf weten. Ik dwing haar nergens toe. Ze wil bv ook niet douchen na het sporten, en je wil niet weten wat voor lucht ze dan bij zich draagt. Ik heb deo, douchegel,shampoo etc voor haar gekocht maar dat staat er nog ongebruikt. Die sporadische keren dat ze wel doucht wil je niet weten hoe de badkamer er daarna uit ziet.
Ik heb haar verteld dat ze altijd welkom is in ons huis en dat ze niet hoeft te vragen of ze mag komen, omdat ze daar ook woont net zoals wij. Ze is nog te jong voor een eigen sleutel vind ik, maar het huis van haar moeder is op een afstand die je niet lopend of met de fiets kan afleggen. Ze moet dus altijd gehaald of gebracht worden. Overigens heeft haar moeder haar nog nooit gehaald of gebracht en toen ik 1x mee ging om haar terug naar huis te brengen en netjes in de auto bleef zitten stond moeder op straat te krijsen dat ik niet welkom was in haar straat en dat ze een straatverbod tegen mij ging aanvragen (waar het kind bij was).
Wat dat betreft heb ik ook medelijden met het meisje, ze heeft het bij haar moeder thuis ook niet makkelijk en komt daar ook aandacht tekort. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles moet pikken en een 11-jarige moet laten bepalen hoe het er bij ons thuis aan toe gaat. Want inderdaad, als dit nu al zo uit de hand loopt, hoe gaat het dan later als ze 14-16 is?
Op school gaat het wel goed, het is geen hoogvlieger maar ik ga niet naar ouderavonden etc dus ik hoor alleen wat ik van mijn vriend hoor en daar hoor ik nooit zorgwekkende dingen. Ik ben alleen idd bang dat ze met dit gedrag straks geen vriendjes en vriendinnetjes meer overhoudt.
Mijn vriend is ook van mening dat we haar niet kunnen opvoeden in die 4 dagen per maand, dus ze komt heel af en toe een dagje extra. Maar meestal houdt haar moeder dat tegen. Hij gaat wel vaak mee met schooluitjes en gaat altijd naar haar sportwedstrijden en trainingen, dus hij ziet haar ook wel doordeweeks maar dan is er niet altijd ruimte voor een gesprek.
Er is ook geen convenant dus er zijn nooit duidelijke afspraken over gemaakt. En bij elke discussie met de moeder dreigt ze om haar kind bij ons weg te houden. Met feestdagen is ze ook bijna nooit bij ons. Mijn vriend laat het allemaal maar gebeuren en treedt er niet tegenop. Hij gaat nooit op zijn strepen staan en voelt zich nog enorm schuldig dat hij uit dat huis is weggegaan toen zijn dochter nog zo klein was en haar daar heeft achter gelaten. Ze weet ook nog haarfijn op zijn schuldgevoel in te spelen. En al met al krijg je daar allemaal geen leuker kind van.
Maar zolang beide ouders dat niet zien zit ik nog wel elk weekend met de gebakken peren.
En ja het klopt dat ik tegenwoordig als een berg op zie tegen de weekenden dat ze bij ons is, omdat ik meestal de bui al voel hangen. Ik weet ook niet hoe ik met deze situatie om moet gaan en vraag daarom hier om advies.
Een gesprek met mij en haar moeder zit er niet in. Dat heb ik al meerdere keren voorgesteld maar haar moeder heeft mij nooit willen leren kennen (ook al waren mijn vriend en zij al 3 jaar uit elkaar voordat wij elkaar leerden kennen). Ik denk dat ze altijd nog hoop had dat het wel weer goed zou komen en toen ik voorbij kwam was die hoop gevlogen. De moeder heeft mij zelfs een tijdje gestalked via messenger totdat ik haar noodgedwongen moest blokkeren. Inmiddels heeft ze zelf een nieuwe vriend dus ik zou zeggen dat die angst er niet meer is, dus heb ik laatst voorgesteld met zijn 4-en een gesprek te hebben (met haar nieuwe vriend erbij), maar ook dat ziet ze niet zitten.
Mijn moeder behandelde haar altijd net zoals haar andere kleinkinderen van mijn broers en zussen, maar die zou dit gedrag ook niet pikken van haar andere kleinkinderen. Ik ben de enige in de familie met geen eigen kinderen, dus mijn ouders zijn wel wat gewend van de rest.
Van mij hoeft ze overigens niet meer te douchen, als zij er als een stinkende zwerver bij wil zitten moet ze dat zelf weten. Ik dwing haar nergens toe. Ze wil bv ook niet douchen na het sporten, en je wil niet weten wat voor lucht ze dan bij zich draagt. Ik heb deo, douchegel,shampoo etc voor haar gekocht maar dat staat er nog ongebruikt. Die sporadische keren dat ze wel doucht wil je niet weten hoe de badkamer er daarna uit ziet.
Ik heb haar verteld dat ze altijd welkom is in ons huis en dat ze niet hoeft te vragen of ze mag komen, omdat ze daar ook woont net zoals wij. Ze is nog te jong voor een eigen sleutel vind ik, maar het huis van haar moeder is op een afstand die je niet lopend of met de fiets kan afleggen. Ze moet dus altijd gehaald of gebracht worden. Overigens heeft haar moeder haar nog nooit gehaald of gebracht en toen ik 1x mee ging om haar terug naar huis te brengen en netjes in de auto bleef zitten stond moeder op straat te krijsen dat ik niet welkom was in haar straat en dat ze een straatverbod tegen mij ging aanvragen (waar het kind bij was).
Wat dat betreft heb ik ook medelijden met het meisje, ze heeft het bij haar moeder thuis ook niet makkelijk en komt daar ook aandacht tekort. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles moet pikken en een 11-jarige moet laten bepalen hoe het er bij ons thuis aan toe gaat. Want inderdaad, als dit nu al zo uit de hand loopt, hoe gaat het dan later als ze 14-16 is?
Op school gaat het wel goed, het is geen hoogvlieger maar ik ga niet naar ouderavonden etc dus ik hoor alleen wat ik van mijn vriend hoor en daar hoor ik nooit zorgwekkende dingen. Ik ben alleen idd bang dat ze met dit gedrag straks geen vriendjes en vriendinnetjes meer overhoudt.
Mijn vriend is ook van mening dat we haar niet kunnen opvoeden in die 4 dagen per maand, dus ze komt heel af en toe een dagje extra. Maar meestal houdt haar moeder dat tegen. Hij gaat wel vaak mee met schooluitjes en gaat altijd naar haar sportwedstrijden en trainingen, dus hij ziet haar ook wel doordeweeks maar dan is er niet altijd ruimte voor een gesprek.
Er is ook geen convenant dus er zijn nooit duidelijke afspraken over gemaakt. En bij elke discussie met de moeder dreigt ze om haar kind bij ons weg te houden. Met feestdagen is ze ook bijna nooit bij ons. Mijn vriend laat het allemaal maar gebeuren en treedt er niet tegenop. Hij gaat nooit op zijn strepen staan en voelt zich nog enorm schuldig dat hij uit dat huis is weggegaan toen zijn dochter nog zo klein was en haar daar heeft achter gelaten. Ze weet ook nog haarfijn op zijn schuldgevoel in te spelen. En al met al krijg je daar allemaal geen leuker kind van.
Maar zolang beide ouders dat niet zien zit ik nog wel elk weekend met de gebakken peren.
En ja het klopt dat ik tegenwoordig als een berg op zie tegen de weekenden dat ze bij ons is, omdat ik meestal de bui al voel hangen. Ik weet ook niet hoe ik met deze situatie om moet gaan en vraag daarom hier om advies.
donderdag 20 februari 2020 om 15:09
donderdag 20 februari 2020 om 15:09
Ik denk dat er deskundige hulp nodig is. Deze hele situatie is niet stabiel en dat vertaald zich naar dit gedrag. Sitauties als deze kunnen recept zijn voor een hoop narigheid waar niemand op zit te wachten. En je vriend moet eens heel hard aan zijn schuldgevoel gaan werken en wakker worden en wat figuurlijke ballen kweken, want dit gaat op deze manier niet goed ook je vriend heeft deskundige begeleiding nodig.
donderdag 20 februari 2020 om 15:09
Dit gaat over de moeder van TO, dus zij kan niet bepalen met wie haar dochter samen gaat wonen uiteraard.Yasmin1974 schreef: ↑20-02-2020 14:59Als je zo denkt moet je niet gaan samenwonen met iemand met kind, maar blijven latten totdat de kinderen volwassen zijn.
Iemand spreekwoordelijk als je kleindochter (of zusje, opa etc) zien lijkt me nooit onvoorwaardelijk.
donderdag 20 februari 2020 om 15:22
donderdag 20 februari 2020 om 15:26
Eens.Lillybit schreef: ↑20-02-2020 15:22Je vriend is hier degene die moet aanpakken, door meer tijd voor haar te hebben. Door de bezoekregeling beter af te stellen. Door beter op te voeden, door co-ouderschap aan te gaan.
En voor de rest, het zijn maar 4 dagen per maand.. zorg dat je vaker weg bent in die dagen.
Wellicht kan de vriend zijn dochter af en toe een weekendje mee weg nemen. Samen gaan karten of weet ik wat zorgt voor ontspanning en meer opening voor gesprek.
Wellicht dat die dochter zich mega in de steek gelaten voelt als haar moeder een vriend met tig kinderen aan de haak geslagen heeft die haar thuis haar veilige plek ontnemen en bjj pa+TO is ze maar een paar dagen per maand, dus ook niet echt thuis.
donderdag 20 februari 2020 om 15:27
Dat denk ik ook.redbulletje schreef: ↑20-02-2020 15:26Eens.
Wellicht kan de vriend zijn dochter af en toe een weekendje mee weg nemen. Samen gaan karten of weet ik wat zorgt voor ontspanning en meer opening voor gesprek.
Wellicht dat die dochter zich mega in de steek gelaten voelt als haar moeder een vriend met tig kinderen aan de haak geslagen heeft die haar thuis haar veilige plek ontnemen en bjj pa+TO is ze maar een paar dagen per maand, dus ook niet echt thuis.
