Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
dinsdag 9 juni 2020 om 12:29
TO neemt toch ook haar verantwoordelijkheid wbt de kat? Ze heeft zelfs een nieuw huis voor hem gevonden en haar kind overleeft het wel ook zonder kat, iedereen gelukkig, eind goed, al goedTreurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:26Ik snap eigenlijk ook niet waar TO nog op zit te wachten. Je hebt je beslissing gemaakt, laat kind afscheid nemen en breng de kat weg.
Ik ben er in ieder geval inmiddels van overtuigd dat de kat beter af zou zijn bij een baasje die hem wél wil en die wél zijn verantwoordelijkheid neemt. En die hem niét dumpt onder het mom van verschillende excuses. Het is te hopen dat het baasje nog flink wat jaren mag leven. Anders beland kat alsnog als grofvuil ergens anders.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:29
dinsdag 9 juni 2020 om 12:31
Ze zit helemaal nergens op te wachten, behalve dan op advies mbt communicatie richting haar dochter. Ook dat heeft ze gelukkig inmiddels gekregen. Dit wat jij schrijft is precies wat ze gaat doen.Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:26Ik snap eigenlijk ook niet waar TO nog op zit te wachten. Je hebt je beslissing gemaakt, laat kind afscheid nemen en breng de kat weg.
Jij komt met een hoop ongevraagd advies en stelt dan de vraag waar TO nog op zit te wachten
dinsdag 9 juni 2020 om 12:31
Je vindt het zielig voor je dochter, maar niet voor de kat en je hebt zelf ook geen verdriet? Een kat is geen speelgoed of wegwerpartikel dat je inruilt wanneer er wat beters komt. Een kat (of welk huisdier dan ook) is een commitment die je aangaat, waar je hopelijk van tevoren over na hebt gedacht.
Nu kan de kat naar een oudere eenzame dame en kun je het mooi verpakken, maar als de kat naar het asiel had gemoeten had je het voor jezelf waarschijnlijk ook goed kunnen praten dat hij 'daar ook beter af was'.
Ik hoop dat je tegen je dochter vooral eerlijk gaat zijn. Dat je simpelweg geen zin meer hebt in de kat en kiest voor de caravan en vakanties. Maar dat dit zo niet hoort en dat je normaal gesproken anders met huisdieren omgaat.
Word hier gewoon heel verdrietig van. En reken maar dat katten zich ook aan mensen hechten.
Nu kan de kat naar een oudere eenzame dame en kun je het mooi verpakken, maar als de kat naar het asiel had gemoeten had je het voor jezelf waarschijnlijk ook goed kunnen praten dat hij 'daar ook beter af was'.
Ik hoop dat je tegen je dochter vooral eerlijk gaat zijn. Dat je simpelweg geen zin meer hebt in de kat en kiest voor de caravan en vakanties. Maar dat dit zo niet hoort en dat je normaal gesproken anders met huisdieren omgaat.
Word hier gewoon heel verdrietig van. En reken maar dat katten zich ook aan mensen hechten.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:34
Verantwoordelijkheid nemen vind ik dit inderdaad niet. Ik noem dit: verantwoordelijkheid afschuiven. Dat gebeurt er namelijk, beestje wordt afgeschoven op een oude dame. Fijn dat jij weet dat het kind het overleeft én bovendien ook nog eens gelukkig zal zijn! Jammer dat daarentegen een depressie zo’n grote invloed op een kind heeft. En het kind het verlies van een dier ook nog eens als zwaar kan ervaren. Maar goed, geeft niet want hé kinderen zijn flexibel.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:35
Dit advies had elke malloot kunnen bedenken zonder een topic. Lijkt me niet meer dan logisch dat je toelicht dat de kat weggaat omdat...... *camping, rust mama*Poeszie schreef: ↑09-06-2020 12:31Ze zit helemaal nergens op te wachten, behalve dan op advies mbt communicatie richting haar dochter. Ook dat heeft ze gelukkig inmiddels gekregen. Dit wat jij schrijft is precies wat ze gaat doen.
Jij komt met een hoop ongevraagd advies en stelt dan de vraag waar TO nog op zit te wachten
dinsdag 9 juni 2020 om 12:36
Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 11:58Het is maar een mens, mensen. Als TO zoveel problemen heeft en het daardoor allemaal niet aan kan dan moet je het probleem aanpakken. Dat is TO. Het probleem ligt bij TO. De kat is niet het probleem. TO ziet kat dumpen nu als een gedeeltelijke oplossing voor haar problemen. Maar ik zal je alvast vertellen: zodra kat weg is zit je nog steeds met dezelfde shit, problemen en verantwoordelijkheden.
Nee, ze heeft dan juist één verantwoordelijkheid minder. Simpel hè? Ze kan dan lekker onbezorgd naar de camping wat blijkbaar wonderen doet voor haar gemoedstoestand.
Hoop niet dat jij kinderen hebt of ooit gaat krijgen, eigenlijk. Als je kind dan allergisch voor je kat blijkt te zijn, moet die maar op voor adoptie?
dinsdag 9 juni 2020 om 12:37
Ik ben team kat. Omdat ik vind dat je bij de aanschaf van een dier daar een commitment voor aangaat. Een dier wegdoen omdat je andere keuzes maakt vind ik persoonlijk een slecht voorbeeld naar je kind: een dier is geen oude trui.
Maar: als je dan toch de beslissing neemt om het beestje weg te doen is er nog een heel verschil hoe je dat doet. TO heeft een goed en passend nieuw huis voor hem gezocht waar hij waarschijnlijk meer aandacht krijgt dan nu. En toont daarmee meer verantwoordelijkheid dan de mensen die hun overtollige dieren op straat gooien (en waar de dierenambulance ze dan weer verwaarloosd vanaf mag plukken).
Uiteindelijk is de kat misschien beter af zo.
Maar: als je dan toch de beslissing neemt om het beestje weg te doen is er nog een heel verschil hoe je dat doet. TO heeft een goed en passend nieuw huis voor hem gezocht waar hij waarschijnlijk meer aandacht krijgt dan nu. En toont daarmee meer verantwoordelijkheid dan de mensen die hun overtollige dieren op straat gooien (en waar de dierenambulance ze dan weer verwaarloosd vanaf mag plukken).
Uiteindelijk is de kat misschien beter af zo.
En nú in één keer goed
dinsdag 9 juni 2020 om 12:38
Huisdieren zijn niet toegestaan op de camping (aan 't strand). En 't gesprek wat m'n dochter opving, toen was 't nog niet zeker. Nu wel.
Ik zoek geen goed keuring voor de verhuisplannen. Ik vind dat we een goede oplossing hebben gevonden. Alleen mbt m'n dochter ist moeilijk, daarom de post. Ik dacht dat dit forum dat ook juist voor was.
Maar fijn voor jullie dat meeste hier altijd meteen weten wat de doen in alle situaties.
Bedankt allen (nou ja, de meeste
ik ga t haar vandaag vertellen en precies uitleggen waarom. En haar betrekken in 't process.
Ik zoek geen goed keuring voor de verhuisplannen. Ik vind dat we een goede oplossing hebben gevonden. Alleen mbt m'n dochter ist moeilijk, daarom de post. Ik dacht dat dit forum dat ook juist voor was.
Maar fijn voor jullie dat meeste hier altijd meteen weten wat de doen in alle situaties.
Bedankt allen (nou ja, de meeste
ik ga t haar vandaag vertellen en precies uitleggen waarom. En haar betrekken in 't process.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:39
Ik ben onvruchtbaar. Dus bedankt voor je zorgen.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 12:36Nee, ze heeft dan juist één verantwoordelijkheid minder. Simpel hè? Ze kan dan lekker onbezorgd naar de camping wat blijkbaar wonderen doet voor haar gemoedstoestand.
Hoop niet dat jij kinderen hebt of ooit gaat krijgen, eigenlijk. Als je kind dan allergisch voor je kat blijkt te zijn, moet die maar op voor adoptie?
Fijn 1 verantwoordelijkheid minder. Nog 2 te gaan!
dinsdag 9 juni 2020 om 12:42
Als je hem nu wegdoet omdat jullie met z'n drieën de zorg niet meer aan kunnen van de kat, dan zou ik wel adviseren om nooit meer een ander huisdier te nemen. Want blijkbaar is je man niet in staat bij te springen voor wat basis verzorging en aandacht.
Omdat ze het al gehoord heeft, zou ik het al meteen vertellen zodat ze nog extra veel knuffels kan geven aan de kat.
Omdat ze het al gehoord heeft, zou ik het al meteen vertellen zodat ze nog extra veel knuffels kan geven aan de kat.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:42
En wat stel je voor? Kind ook maar ter adoptie aanbieden ofzo? Ze heeft een nieuw huis voor de kat gevonden waar hij het vast goed zal hebben. Ik zie het probleem niet, ze heeft haar verantwoordelijkheid op zich genomen en de kat niet naar een asiel gebracht of gewoon 50 km van huis uit de auto gezet.Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:34Verantwoordelijkheid nemen vind ik dit inderdaad niet. Ik noem dit: verantwoordelijkheid afschuiven. Dat gebeurt er namelijk, beestje wordt afgeschoven op een oude dame. Fijn dat jij weet dat het kind het overleeft én bovendien ook nog eens gelukkig zal zijn! Jammer dat daarentegen een depressie zo’n grote invloed op een kind heeft. En het kind het verlies van een dier ook nog eens als zwaar kan ervaren. Maar goed, geeft niet want hé kinderen zijn flexibel.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:42
wat een onzin. Hoezo kan die man de kattenbak niet verschonen? Je wilt gewoon van de kat af. Klaar. Wees eerlijk tegen je kind: “de kat is niet meer leuk, mama vindt de camping leuker en er is een mevrouw die de kat wel leuk vindt. Dat jij daar verdrietig om bent gaat wel weer over.” Dat is de waarheid
dinsdag 9 juni 2020 om 12:43
Ja laten we de inbreker belonen omdat hij in ieder geval geen roofoverval heeft gepleegdSheepy78 schreef: ↑09-06-2020 12:42En wat stel je voor? Kind ook maar ter adoptie aanbieden ofzo? Ze heeft een nieuw huis voor de kat gevonden waar hij het vast goed zal hebben. Ik zie het probleem niet, ze heeft haar verantwoordelijkheid op zich genomen en de kat niet naar een asiel gebracht of gewoon 50 km van huis uit de auto gezet.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:43
Ik snap het wel, toen ik net een baby had, ging de kat bij de onderbuurvrouw wonen. Het was heel stom, maar ik kon hem er niet bij hebben. Soms gingen we bij de kat op bezoek, hij had het prima bij de onderbuurvrouw! Wij betaalden zijn voer en eventuele dierenartskosten (niet nodig gehad). Na een aantal maanden ging het beter, onderbuurvrouw ging verhuizen en kat kwam weer bij ons wonen (tot aan zijn dood).
Maar goed, je hebt een kind van vijf, geen baby, ik zou gewoon eerlijk zijn, mag ook lang van te voren...ze zal dan wel veel huilen in die weken, maar daar moet je dan mee dealen, met haar verdriet. Mijn kind heeft best lang gehuild toen kat dood ging, hij mist hem soms nog, ook al hebben we een nieuwe sinds een paar jaar
Nog een advies: volgende keer niet je redenen van kat 'wegdoen' uitleggen. En niet meer het woord 'wegdoen' gebruiken... een doorgezakte stoel doe je weg, een dier niet.
Maar goed, je hebt een kind van vijf, geen baby, ik zou gewoon eerlijk zijn, mag ook lang van te voren...ze zal dan wel veel huilen in die weken, maar daar moet je dan mee dealen, met haar verdriet. Mijn kind heeft best lang gehuild toen kat dood ging, hij mist hem soms nog, ook al hebben we een nieuwe sinds een paar jaar
Nog een advies: volgende keer niet je redenen van kat 'wegdoen' uitleggen. En niet meer het woord 'wegdoen' gebruiken... een doorgezakte stoel doe je weg, een dier niet.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:44
Ook dit nog ja.
Helemaal eens.pamelacourson schreef: ↑09-06-2020 12:12Inderdaad. Kind zit met een depressieve moeder en is zo ook nog haar kat kwijt, voor de meeste kinderen is zo’n beestje zo ongeveer het belangrijkste in het leven. Depressie of niet, ik vind dat heel egoïstisch. Een van onze katten is 2,5 jaar geleden doodgereden en mijn jongste dochter is daar soms nog steeds verdrietig van, ze mist hem echt nog steeds. Daarbij: een camping lost je depressie niet op, dat is vluchtgedrag.
Eens.Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:34Verantwoordelijkheid nemen vind ik dit inderdaad niet. Ik noem dit: verantwoordelijkheid afschuiven. Dat gebeurt er namelijk, beestje wordt afgeschoven op een oude dame. Fijn dat jij weet dat het kind het overleeft én bovendien ook nog eens gelukkig zal zijn! Jammer dat daarentegen een depressie zo’n grote invloed op een kind heeft. En het kind het verlies van een dier ook nog eens als zwaar kan ervaren. Maar goed, geeft niet want hé kinderen zijn flexibel.
Eerlijk gaan zijn. Het komt moeders gewoon beter uit. Maar nogmaals: geef dochter alsjeblieft mee dat je zo normaal gesproken niet met huisdieren om hoort te gaan. En dochter heeft al verdriet en zweeft nu ook nog ergens tussen 'blijft de kat misschien' of 'gaat de kat toch weg'. Verschuil je dan in ieder geval niet meer achter -de kat mag niet mee naar de camping volgens het reglement- en meer van dat soort dingen. Gewoon vertellen geen zin meer te hebben in de kat en de verzorging ervan.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:44
Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:39Ik ben onvruchtbaar. Dus bedankt voor je zorgen.
Fijn 1 verantwoordelijkheid minder. Nog 2 te gaan!
Nou ja, dan begrijp ik wel wat beter waarom je een kat als een soort kind ziet. Maar dat hoef je niet te projecteren op anderen.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:45
je leer je kind geen object consistentie. Dieren of mensen waar je van houdt kan je wegdoen alsof het dingen zijn, dat is wat je je kind leert.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:45
dinsdag 9 juni 2020 om 12:45
Nou super geregeld toch. One down!
Fijne vakanties nog op de camping.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:45
Lijkt me goed planWolkia schreef: ↑09-06-2020 12:38Huisdieren zijn niet toegestaan op de camping (aan 't strand). En 't gesprek wat m'n dochter opving, toen was 't nog niet zeker. Nu wel.
Ik zoek geen goed keuring voor de verhuisplannen. Ik vind dat we een goede oplossing hebben gevonden. Alleen mbt m'n dochter ist moeilijk, daarom de post. Ik dacht dat dit forum dat ook juist voor was.
Maar fijn voor jullie dat meeste hier altijd meteen weten wat de doen in alle situaties.
Bedankt allen (nou ja, de meeste
dinsdag 9 juni 2020 om 12:46
Oplossingen mbt de kat niet haar psygische gesteldheid.Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:27Dit mag je niet zeggen, dan ben je toetsen bord psycholoog. Een heel raar voorstel ook, werken aan je problemen. Je weet toch al wat de oplossing is? Kat weg en naar de camping.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:46
Ik heb niet eens een kat. Sterker nog: ik heb helemaal niks met katten.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 12:44Nou ja, dan begrijp ik wel wat beter waarom je een kat als een soort kind ziet. Maar dat hoef je niet te projecteren op anderen.
