Kinderen
alle pijlers
Kind houden/abortus, rechten van de vader????
maandag 29 december 2008 om 12:16
Na aanleiding van het andere topic waar deze discussie ontstond aan jullie de vraag:
Als een vrouw onverwacht zwanger raakt, wat zijn de rechten van de vader in de keuze het kind al dan niet te houden? Met rechten bedoel ik niet juridisch gezien want daar heeft hij nog geen recht maar moreel gezien...
Als een vrouw onverwacht zwanger raakt, wat zijn de rechten van de vader in de keuze het kind al dan niet te houden? Met rechten bedoel ik niet juridisch gezien want daar heeft hij nog geen recht maar moreel gezien...
maandag 29 december 2008 om 12:59
Abortus provocatus is volgens het artikel 296 van het Wetboek van Strafrecht (Titel XIX A - Misdrijven tegen het leven gericht) strafbaar, maar de Wet Afbreking Zwangerschap geeft een aborterende arts een strafuitsluitingsgrond, wanneer hij tot de bevinding is gekomen dat de vrouw verklaart zich in een "noodsituatie" te bevinden. De beslissing hierover ligt soeverein bij de vrouw. De vader van de foetus heeft geen recht op medezeggenschap.
maandag 29 december 2008 om 12:59
Strafrecht en abortus
Op het terrein van het strafrecht zijn twee artikelen van belang voor de abortuspraktijk. Dit zijn art. 82a en 296 Sr. In art. 82a staat het volgende te lezen:
‘Onder een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven wordt begrepen: het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het moederlichaam in leven te blijven.’
Art. 296 lid 1 Sr luidt:
'Hij die een vrouw een behandeling geeft, terwijl hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat daardoor de zwangerschap kan worden afgebroken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaar en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.'
In de leden 2 tot 4 staan strafverzwarende omstandigheden ingeval het feit de dood van de vrouw tot gevolg heeft, de vrouw geen toestemming heeft verleend of het geval dat toestemming ontbreekt en eveneens het feit de dood van de vrouw tot gevolg heeft. In het vijfde lid staat een strafuitsluitingsgrond voor het geval een feit als in art. 296 lid 1 omschreven, is begaan in het kader van de Wafz.
Met art. 82a Sr wordt een uiterste termijn gesteld die in de Wafz niet genoemd wordt. Blijkens het artikel is het doden van een levensvatbare vrucht een misdaad tegen het leven gericht. Deze grens is in Nederland gesteld op 24 weken. Een afbreking van de zwangerschap na deze 24 weken termijn is dus niet langer een afbreking van de zwangerschap, maar een misdrijf tegen het leven gericht. Een arts die zich aan een dergelijk feit schuldig maakt is dus strafbaar op grond van art. 296 lid 1 Sr. De strafuitsluiting van het vijfde lid verandert hier niets aan, nu niet langer van een behandeling volgens de Wafz kan worden gesproken nu deze behandeling verboden is.
Voor die gevallen waarin men wil overgaan tot een late zwangerschapsafbreking, bijvoorbeeld om ernstige complicaties voor de vrouw te voorkomen, kan een beroep op overmacht, art. 40 Sr worden gedaan.
Op het terrein van het strafrecht zijn twee artikelen van belang voor de abortuspraktijk. Dit zijn art. 82a en 296 Sr. In art. 82a staat het volgende te lezen:
‘Onder een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven wordt begrepen: het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het moederlichaam in leven te blijven.’
Art. 296 lid 1 Sr luidt:
'Hij die een vrouw een behandeling geeft, terwijl hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat daardoor de zwangerschap kan worden afgebroken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaar en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.'
In de leden 2 tot 4 staan strafverzwarende omstandigheden ingeval het feit de dood van de vrouw tot gevolg heeft, de vrouw geen toestemming heeft verleend of het geval dat toestemming ontbreekt en eveneens het feit de dood van de vrouw tot gevolg heeft. In het vijfde lid staat een strafuitsluitingsgrond voor het geval een feit als in art. 296 lid 1 omschreven, is begaan in het kader van de Wafz.
Met art. 82a Sr wordt een uiterste termijn gesteld die in de Wafz niet genoemd wordt. Blijkens het artikel is het doden van een levensvatbare vrucht een misdaad tegen het leven gericht. Deze grens is in Nederland gesteld op 24 weken. Een afbreking van de zwangerschap na deze 24 weken termijn is dus niet langer een afbreking van de zwangerschap, maar een misdrijf tegen het leven gericht. Een arts die zich aan een dergelijk feit schuldig maakt is dus strafbaar op grond van art. 296 lid 1 Sr. De strafuitsluiting van het vijfde lid verandert hier niets aan, nu niet langer van een behandeling volgens de Wafz kan worden gesproken nu deze behandeling verboden is.
Voor die gevallen waarin men wil overgaan tot een late zwangerschapsafbreking, bijvoorbeeld om ernstige complicaties voor de vrouw te voorkomen, kan een beroep op overmacht, art. 40 Sr worden gedaan.
maandag 29 december 2008 om 13:01
maandag 29 december 2008 om 13:16
quote:tilalia2 schreef op 29 december 2008 @ 12:56:
[...]
alimentatieplicht,zelfs al is het niet erkend. Je kan niet zomaar `zonder consequenties overal je leuter inhangen. Als de moeder dat wil,kan ze de vader dwingen tot een vaderschapstest en alimentatie eisen.Hiermee heeft de vader nog geen bezoekrecht. Dat vind ik ook niet correct. De man ging ter goeder trouw met de vrouw naar bed, terwijl zij zei de pil te slikken. Dat ze 'n ongelukje besluit te houden is idd helemaal aan haar, maar dan heeft ze toch geen enkel recht op medewerking/financiele steun van de ongewenste vader. Als dat zo is vind ik dat ronduit schofterig. Je luist zo'n man er dan wel in. Je kunt dan wel op je eigen besluit terugkomen om toch het kind te houden, maar dan moet je ook 't fatsoen hebben om de man niet met de lasten op te zadelen.
[...]
alimentatieplicht,zelfs al is het niet erkend. Je kan niet zomaar `zonder consequenties overal je leuter inhangen. Als de moeder dat wil,kan ze de vader dwingen tot een vaderschapstest en alimentatie eisen.Hiermee heeft de vader nog geen bezoekrecht. Dat vind ik ook niet correct. De man ging ter goeder trouw met de vrouw naar bed, terwijl zij zei de pil te slikken. Dat ze 'n ongelukje besluit te houden is idd helemaal aan haar, maar dan heeft ze toch geen enkel recht op medewerking/financiele steun van de ongewenste vader. Als dat zo is vind ik dat ronduit schofterig. Je luist zo'n man er dan wel in. Je kunt dan wel op je eigen besluit terugkomen om toch het kind te houden, maar dan moet je ook 't fatsoen hebben om de man niet met de lasten op te zadelen.
maandag 29 december 2008 om 13:23
Hmm dat weet ik niet Elninjoo.
Als een man mij zwanger zou maken en hij wilde niets meer met het kind te maken hebben, dan zou ik me denk ik wel te goed voelen om zijn geld aan te nemen.
Maar als je kind niet meekan op schoolreisje omdat moeder geen geld heeft en de vader te beroerd is om te betalen, vind ik dat wel sneu.
En nogmaals: het is idd te goeder trouw van de man. Het is lullig, maar waarom gebruikt hij zelf geen voorbehoedsmiddelen? Hij heeft er zelf voor gekozen die macht uit handen te geven aan een ander, als je persé geen kinderen wilt is dat natuurlijk behoorlijk dom.
Als een man mij zwanger zou maken en hij wilde niets meer met het kind te maken hebben, dan zou ik me denk ik wel te goed voelen om zijn geld aan te nemen.
Maar als je kind niet meekan op schoolreisje omdat moeder geen geld heeft en de vader te beroerd is om te betalen, vind ik dat wel sneu.
En nogmaals: het is idd te goeder trouw van de man. Het is lullig, maar waarom gebruikt hij zelf geen voorbehoedsmiddelen? Hij heeft er zelf voor gekozen die macht uit handen te geven aan een ander, als je persé geen kinderen wilt is dat natuurlijk behoorlijk dom.
maandag 29 december 2008 om 14:07
Ik heb zo'n kind. Onverwacht zwanger geworden van iemand die ik slechts oppervlakkig en kort kende, hij wilde het kind absoluut niet. Ik wilde ooit wel kinderen maar dan samen met iemand. Echter had ik het jaar daarvoor een hoop gyneacologische problemen gehad en de kans op een spontante zwangerschap zou bij mij wel eens een stuk lager kunnen liggen als gemiddeld.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.
maandag 29 december 2008 om 14:08
quote:tilalia2 schreef op 29 december 2008 @ 12:53:
[...]
Is ook niet waar. Mijn vriendin beviel met 40 weken en 4 dagen van een dode dochter. Die is aangegeven, heeft een echte naam, staat op papier en is officieel begraven. Heeft dus bestaan.Is wel waar. Alleen gaat het artikel om het juridisch bestaan, en jij hebt het over het 'menselijk' bestaan. Het geeft een juridische fictie weer, bedoeld om eventuele rechtshandelingen te kunnen doen mochten die al in het belang zijn van het nog ongeboren kind, en die vervolgens weer terug te kunnen draaien als het kind dood geboren wordt.
[...]
Is ook niet waar. Mijn vriendin beviel met 40 weken en 4 dagen van een dode dochter. Die is aangegeven, heeft een echte naam, staat op papier en is officieel begraven. Heeft dus bestaan.Is wel waar. Alleen gaat het artikel om het juridisch bestaan, en jij hebt het over het 'menselijk' bestaan. Het geeft een juridische fictie weer, bedoeld om eventuele rechtshandelingen te kunnen doen mochten die al in het belang zijn van het nog ongeboren kind, en die vervolgens weer terug te kunnen draaien als het kind dood geboren wordt.
maandag 29 december 2008 om 14:15
quote:Biscuitje schreef op 29 december 2008 @ 14:07:
Ik heb zo'n kind. Onverwacht zwanger geworden van iemand die ik slechts oppervlakkig en kort kende, hij wilde het kind absoluut niet. Ik wilde ooit wel kinderen maar dan samen met iemand. Echter had ik het jaar daarvoor een hoop gyneacologische problemen gehad en de kans op een spontante zwangerschap zou bij mij wel eens een stuk lager kunnen liggen als gemiddeld.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.
Ik snap je wel maar heb er toch moeite mee....
Ben iig blij dat ik de vader van je kind niet ben.
En voor je kind vind ik dit ook vrij pijnlijk.
Ik zou liever een moeder hebben die me meegeeft dat ze me heel graag heeft en dat ze vol overgave voor me is gegaan vanaf dat ze wist dat ze zwanger van me was, dan iemand die mijn onwillige vader er tegen zijn zin aan de oren bij probeert te sleuren.
Geld zou ik in jou geval niet willen.
Hij heeft er niet voor gekozen.
Wel zou ik vast hebben liggen dat hij de vader is.
Zodat je kind later zelf verhaal kan gaan halen.
Ik heb zo'n kind. Onverwacht zwanger geworden van iemand die ik slechts oppervlakkig en kort kende, hij wilde het kind absoluut niet. Ik wilde ooit wel kinderen maar dan samen met iemand. Echter had ik het jaar daarvoor een hoop gyneacologische problemen gehad en de kans op een spontante zwangerschap zou bij mij wel eens een stuk lager kunnen liggen als gemiddeld.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.
Ik snap je wel maar heb er toch moeite mee....
Ben iig blij dat ik de vader van je kind niet ben.
En voor je kind vind ik dit ook vrij pijnlijk.
Ik zou liever een moeder hebben die me meegeeft dat ze me heel graag heeft en dat ze vol overgave voor me is gegaan vanaf dat ze wist dat ze zwanger van me was, dan iemand die mijn onwillige vader er tegen zijn zin aan de oren bij probeert te sleuren.
Geld zou ik in jou geval niet willen.
Hij heeft er niet voor gekozen.
Wel zou ik vast hebben liggen dat hij de vader is.
Zodat je kind later zelf verhaal kan gaan halen.
maandag 29 december 2008 om 14:15
quote:Biscuitje schreef op 29 december 2008 @ 14:07:
Ik heb zo'n kind. Onverwacht zwanger geworden van iemand die ik slechts oppervlakkig en kort kende, hij wilde het kind absoluut niet. Ik wilde ooit wel kinderen maar dan samen met iemand. Echter had ik het jaar daarvoor een hoop gyneacologische problemen gehad en de kans op een spontante zwangerschap zou bij mij wel eens een stuk lager kunnen liggen als gemiddeld.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.Dus jij laat iemand die van het begin af aan te kennen heeft gegeven geen kind te willen toch betalen voor het kind? Dat vind ik dan weer niet kunnen. Het is jouw keuze geweest om het kind te houden, dan ga je niet je handje ophouden om jouw keus te bekostigen.
Ik heb zo'n kind. Onverwacht zwanger geworden van iemand die ik slechts oppervlakkig en kort kende, hij wilde het kind absoluut niet. Ik wilde ooit wel kinderen maar dan samen met iemand. Echter had ik het jaar daarvoor een hoop gyneacologische problemen gehad en de kans op een spontante zwangerschap zou bij mij wel eens een stuk lager kunnen liggen als gemiddeld.
En dan is daar dus een foetus, het groeit al in je buik, de situatie is verre van ideaal, maar de kinderwens is er wel.
Ik heb de vader zijn argumenten aangehoord en besloten het kind te houden. Ik heb incl. de zwangerschap 2 jaar geprobeerd met hem te praten, een kind maak je immers niet alleen. Ik heb net zo goed niet opgelet als dat hij dat niet heeft gedaan. Mijn kind is dus ook zijn verantwoording. Hij heeft mijn kind twee keer gezien, allebei voordat hij een jaar oud was. Daarna heeft hij iedere keer als ik met hem wilde praten de hoorn erop gegooid, als hij al op nam.
Ik ben in de rechtbank terecht gekomen, heb een vaderschapsactie afgedwongen zodat mijn kind nu officieel op papier een vader heeft. Zodat daar nooit meer een dicussie over kan ontstaan en zodat zijn vader nu verplicht is financieel bij te dragen in de opvoeding. Ik wil immers ook het bete voor mijn kind, en als dat betekend dat ik bij iemand anders geld moet halen zodat ik kan sparen voor een uiteindelijke studie en een zekerder toekomst dat doe ik dat.Dus jij laat iemand die van het begin af aan te kennen heeft gegeven geen kind te willen toch betalen voor het kind? Dat vind ik dan weer niet kunnen. Het is jouw keuze geweest om het kind te houden, dan ga je niet je handje ophouden om jouw keus te bekostigen.
maandag 29 december 2008 om 14:17
quote:Margaretha2 schreef op 29 december 2008 @ 12:22: Maar even serieus, wie zou er een abortus plegen tegen haar zin omdat een vent dat wil?
Nou, dat komt anders bedroevend vaak voor, ook hier op het forum heb ik dat verschillende keren voorbij zien komen. En dat spijt en schuldgevoelens achteraf want ja, eigenlijk wilde ze dit zelf niet...
Ik ben ook pertinent voor het alleenrecht in keuze van de vrouw als het gaat om ongewenste zwangerschappen. De man is in eerste instantie bijzaak.
Nou, dat komt anders bedroevend vaak voor, ook hier op het forum heb ik dat verschillende keren voorbij zien komen. En dat spijt en schuldgevoelens achteraf want ja, eigenlijk wilde ze dit zelf niet...
Ik ben ook pertinent voor het alleenrecht in keuze van de vrouw als het gaat om ongewenste zwangerschappen. De man is in eerste instantie bijzaak.
maandag 29 december 2008 om 14:22
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil toch mijn mening geven.
Ik neem aan dat het om een morele vraag gaat en niet om de feiten(feit =vrouw beslist)
Ik vind het geheel aan de situatie liggen,stel je hebt al 5 jaar een relatie en je probeerd al 2 jaar zwanger te worden maar je bent op een punt beland dat je eigenlijk de relatie wilt beeindigen en dan blijk je ineens zwanger te zijn, dan vind ik het toch een heel lastig punt hoor....ik denk eerlijk gezegd dat ik de "vader" toch zou mee laten besluiten .
Voor alle andere voorbeelden is het idd gewoon pech voor de man ....niks aan te doen.
Zo zitten er voor en nadelen aan alles he,ik bedoel als je 5 maanden zwanger bent kan je vent zeggen"heej bekijk het ik heb er geen zin meer in,wil toch maar geen vader zijn" om met de Noorderzon te vertrekken......en dat kan een vrouw die 5 maanden zwanger is dan weer niet
Ik neem aan dat het om een morele vraag gaat en niet om de feiten(feit =vrouw beslist)
Ik vind het geheel aan de situatie liggen,stel je hebt al 5 jaar een relatie en je probeerd al 2 jaar zwanger te worden maar je bent op een punt beland dat je eigenlijk de relatie wilt beeindigen en dan blijk je ineens zwanger te zijn, dan vind ik het toch een heel lastig punt hoor....ik denk eerlijk gezegd dat ik de "vader" toch zou mee laten besluiten .
Voor alle andere voorbeelden is het idd gewoon pech voor de man ....niks aan te doen.
Zo zitten er voor en nadelen aan alles he,ik bedoel als je 5 maanden zwanger bent kan je vent zeggen"heej bekijk het ik heb er geen zin meer in,wil toch maar geen vader zijn" om met de Noorderzon te vertrekken......en dat kan een vrouw die 5 maanden zwanger is dan weer niet
maandag 29 december 2008 om 14:23
quote:elninjoo schreef op 29 december 2008 @ 13:16:
[...]
Dat vind ik ook niet correct. De man ging ter goeder trouw met de vrouw naar bed, terwijl zij zei de pil te slikken. Dat ze 'n ongelukje besluit te houden is idd helemaal aan haar, maar dan heeft ze toch geen enkel recht op medewerking/financiele steun van de ongewenste vader. Als dat zo is vind ik dat ronduit schofterig. Je luist zo'n man er dan wel in. Je kunt dan wel op je eigen besluit terugkomen om toch het kind te houden, maar dan moet je ook 't fatsoen hebben om de man niet met de lasten op te zadelen.Ik ben het wel eens met elninjoo. Je gaat met elkaar naar bed en gebruikt voorbehoedsmiddelen (los van wie wat gebruikt). In mijn optiek ben je het dus met elkaar eens dat er geen zwangerschap mag volgen. Dan blijken de voorbehoedsmiddelen niet te werken (los van wiens schuld dat het is), als de vrouw dan besluit om het kind wel te houden, en de man wil het niet, dan is hij, naar mijn mening, ook niet verplicht om bij te dragen in het onderhoud. Helaas staat de wet een dergelijke contractbreuk van de vrouw wel toe...
[...]
Dat vind ik ook niet correct. De man ging ter goeder trouw met de vrouw naar bed, terwijl zij zei de pil te slikken. Dat ze 'n ongelukje besluit te houden is idd helemaal aan haar, maar dan heeft ze toch geen enkel recht op medewerking/financiele steun van de ongewenste vader. Als dat zo is vind ik dat ronduit schofterig. Je luist zo'n man er dan wel in. Je kunt dan wel op je eigen besluit terugkomen om toch het kind te houden, maar dan moet je ook 't fatsoen hebben om de man niet met de lasten op te zadelen.Ik ben het wel eens met elninjoo. Je gaat met elkaar naar bed en gebruikt voorbehoedsmiddelen (los van wie wat gebruikt). In mijn optiek ben je het dus met elkaar eens dat er geen zwangerschap mag volgen. Dan blijken de voorbehoedsmiddelen niet te werken (los van wiens schuld dat het is), als de vrouw dan besluit om het kind wel te houden, en de man wil het niet, dan is hij, naar mijn mening, ook niet verplicht om bij te dragen in het onderhoud. Helaas staat de wet een dergelijke contractbreuk van de vrouw wel toe...
maandag 29 december 2008 om 14:24
quote:misschicken schreef op 29 december 2008 @ 14:15:
[...]
Dus jij laat iemand die van het begin af aan te kennen heeft gegeven geen kind te willen toch betalen voor het kind? Dat vind ik dan weer niet kunnen. Het is jouw keuze geweest om het kind te houden, dan ga je niet je handje ophouden om jouw keus te bekostigen.Mee eens dus! Echt te belachelijk voor woorden!
[...]
Dus jij laat iemand die van het begin af aan te kennen heeft gegeven geen kind te willen toch betalen voor het kind? Dat vind ik dan weer niet kunnen. Het is jouw keuze geweest om het kind te houden, dan ga je niet je handje ophouden om jouw keus te bekostigen.Mee eens dus! Echt te belachelijk voor woorden!
maandag 29 december 2008 om 14:25
quote:TheEmpress schreef op 29 december 2008 @ 14:17:
[...]
Nou, dat komt anders bedroevend vaak voor, ook hier op het forum heb ik dat verschillende keren voorbij zien komen. En dat spijt en schuldgevoelens achteraf want ja, eigenlijk wilde ze dit zelf niet...
Ik ben ook pertinent voor het alleenrecht in keuze van de vrouw als het gaat om ongewenste zwangerschappen. De man is in eerste instantie bijzaak.Ik denk nog best veel, met name als het jongere meiden zijn en de ouders liever ook zien dat er geen baby komt. In sommige gevallen wanneer er sprake is van een onplande/ongewenste zwangerschap in een relatie, waarbij de verhoudingen sowieso al niet gelijkwaardig zijn (dominante man, onder de duim gehouden vrouw) dan kan ik me ook voorstellen, dat de man de vrouw onder druk kan zetten. Ik denk dat voor veel vrouwen het zeker ook uitmaakt, of de man in kwestie het wel of niet wilt. De keuze om alleenstaande moeder te worden is niet makkelijk, kan me voorstellen dat je het liever met je partner samen doet of helemaal niet.
[...]
Nou, dat komt anders bedroevend vaak voor, ook hier op het forum heb ik dat verschillende keren voorbij zien komen. En dat spijt en schuldgevoelens achteraf want ja, eigenlijk wilde ze dit zelf niet...
Ik ben ook pertinent voor het alleenrecht in keuze van de vrouw als het gaat om ongewenste zwangerschappen. De man is in eerste instantie bijzaak.Ik denk nog best veel, met name als het jongere meiden zijn en de ouders liever ook zien dat er geen baby komt. In sommige gevallen wanneer er sprake is van een onplande/ongewenste zwangerschap in een relatie, waarbij de verhoudingen sowieso al niet gelijkwaardig zijn (dominante man, onder de duim gehouden vrouw) dan kan ik me ook voorstellen, dat de man de vrouw onder druk kan zetten. Ik denk dat voor veel vrouwen het zeker ook uitmaakt, of de man in kwestie het wel of niet wilt. De keuze om alleenstaande moeder te worden is niet makkelijk, kan me voorstellen dat je het liever met je partner samen doet of helemaal niet.
maandag 29 december 2008 om 14:32
quote:dubiootje schreef op 29 december 2008 @ 14:28:
Goh, gaan we 40 jaar na dato de baas-in-eigen-buikdiscussie nog eens dunnetjes overdoen op het Viva-forum...
Zijn er überhaupt mannen die in deze optie geïnteresseerd zijn? Of is dit een puur theoretische discussie?de stichting schreeuw om leven probeert niet anders dan die discussie weer te voeren, door foetusjes van plastic (ander topic). Het blijft een gevoelige en complexe issue blijkt altijd maar weer.
Goh, gaan we 40 jaar na dato de baas-in-eigen-buikdiscussie nog eens dunnetjes overdoen op het Viva-forum...
Zijn er überhaupt mannen die in deze optie geïnteresseerd zijn? Of is dit een puur theoretische discussie?de stichting schreeuw om leven probeert niet anders dan die discussie weer te voeren, door foetusjes van plastic (ander topic). Het blijft een gevoelige en complexe issue blijkt altijd maar weer.
maandag 29 december 2008 om 14:33
maandag 29 december 2008 om 14:33
Ik laat inderdaad iemand betalen voor een kind dat hij niet wil. Dat dat krom is snap ik zelf ook nog wel. Dat het niet eerlijk is ten opzichte van de vader ben ik ook deels met jullie eens. Maar uiteindelijk wil ik toch het bete voor mijn kind. Dat houdt ook het financiele gedeelte in, en buiten ieder overheidspotje aanspreken, spreek ik dus ook de vader aan. Ik ben bijna een jaar bezig geweest met rechtszaken, een heel gedoe maar heb wel onomstotelijk vast staan wie zijn vader is en een zekerder toekomst voor mijn kind. Het geld is een minimale alimentatiebijdrage, maar voldoende om redelijk wat op zij te kunnen zetten. Het alimentatiegeld gaat rechttreeks naar de spaarrekening en daarbij probeer ik zelf ook nog wat weg te zetten. Het is dus absoluut niet bedoelt zodat ik op vakantie kan met mijn zoon of zodat hij duurdere kleding aan kan.
De vader van mijn kind schept wel tegenover andere op dat hij een zoon heeft, maar trekt verder zijn handen er van af. Hij heeft wel meerdere malen gezegd een minimale vorm van contact te willen, maar als ik over verantwoordelijk begon was hij niet meer thuis. Als de vader morgen hier op de stoep staat is hij meer dan welkom om zijn kind te zien, ik zal de laatste zijn die hem tegen houdt. Maar ik vind wel dat we beidden dit king hebben gemaakt. Ik zet er graag een heleboel dingen voor opzij, ben erg blij met mijn kind maar vind niet dat alle verantwoordelijkheid alleen op mijn schouders hoeft neer te komen.
De vader van mijn kind schept wel tegenover andere op dat hij een zoon heeft, maar trekt verder zijn handen er van af. Hij heeft wel meerdere malen gezegd een minimale vorm van contact te willen, maar als ik over verantwoordelijk begon was hij niet meer thuis. Als de vader morgen hier op de stoep staat is hij meer dan welkom om zijn kind te zien, ik zal de laatste zijn die hem tegen houdt. Maar ik vind wel dat we beidden dit king hebben gemaakt. Ik zet er graag een heleboel dingen voor opzij, ben erg blij met mijn kind maar vind niet dat alle verantwoordelijkheid alleen op mijn schouders hoeft neer te komen.
