Kinderen
alle pijlers
Kind in je uppie?
woensdag 30 september 2009 om 18:58
Zo, ik ben er ook weer.
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
woensdag 30 september 2009 om 20:07
quote:Vinyl schreef op 30 september 2009 @ 19:53:
Maar bijvoorbeeld dit concreet met mijn ouders bespreken, dat zou ik doodeng vinden. Want ik heb toch ook een beetje het gevoel dat ik faal als dochter, omdat het niet gaat zoals het zou horen.
He, bah, hier zit de pijn geloof ik ook wel, zit nu alweer te janken.
Oke, je bent dus bang dat je jouw ouders teleurstelt, omdat je dingen niet doet zoals ze horen.
Mmm, leg je nu jouw eigen waarden en normen niet bij hen neer? Stel je jezelf niet een beetje teleur omdat je het graag zo anders had gewild. Die ideale dochter, die zonder de falen door het leven gaat, die bestaat namelijk niet.
Ooit heb ik eens tegen Hero gezegd dat ik iets zo heel, heel erg moeilijk vond, omdat ik bang was hem te teleurstellen. Zijn antwoord? " Lieverd, dat heb je al tientallen keren gedaan, zonder het zelf te weten, en toch hou ik van je!" .
Zo ook met jouw ouders. Waarschijnlijk heb je al tientallen keren neit aan hun verwachtingen voldaan, bewust of onbewust. En ongetwijfeld vinden ze je nog steeds meer dan geweldig.
Nu ga je hen iets heel moeilijks vertellen, maar projecteer jouw verdriet niet op hen. Jouw verdriet/spanning en hun verdriet/spanning zijn hele verschillende punten.
(ik heb mijn ouders trouwens nog nooit zo vaak teleurgesteld als sinds ik een kind heb, mijn prioriteiten liggen nu immers nog meer bij iemand anders dan bij hen, en weet je... ze zijn nog nooit zo trots op me geweest).
Maar bijvoorbeeld dit concreet met mijn ouders bespreken, dat zou ik doodeng vinden. Want ik heb toch ook een beetje het gevoel dat ik faal als dochter, omdat het niet gaat zoals het zou horen.
He, bah, hier zit de pijn geloof ik ook wel, zit nu alweer te janken.
Oke, je bent dus bang dat je jouw ouders teleurstelt, omdat je dingen niet doet zoals ze horen.
Mmm, leg je nu jouw eigen waarden en normen niet bij hen neer? Stel je jezelf niet een beetje teleur omdat je het graag zo anders had gewild. Die ideale dochter, die zonder de falen door het leven gaat, die bestaat namelijk niet.
Ooit heb ik eens tegen Hero gezegd dat ik iets zo heel, heel erg moeilijk vond, omdat ik bang was hem te teleurstellen. Zijn antwoord? " Lieverd, dat heb je al tientallen keren gedaan, zonder het zelf te weten, en toch hou ik van je!" .
Zo ook met jouw ouders. Waarschijnlijk heb je al tientallen keren neit aan hun verwachtingen voldaan, bewust of onbewust. En ongetwijfeld vinden ze je nog steeds meer dan geweldig.
Nu ga je hen iets heel moeilijks vertellen, maar projecteer jouw verdriet niet op hen. Jouw verdriet/spanning en hun verdriet/spanning zijn hele verschillende punten.
(ik heb mijn ouders trouwens nog nooit zo vaak teleurgesteld als sinds ik een kind heb, mijn prioriteiten liggen nu immers nog meer bij iemand anders dan bij hen, en weet je... ze zijn nog nooit zo trots op me geweest).
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 30 september 2009 om 20:07
Ik vind op zich dat het gewoon moet kunnen.
Er zijn genoeg vrouwen die in een relatie een kind krijgen en dan uiteindelijk gaan scheiden. Die hebben er dan misschien niet eens bij stil gestaan of ze het (financieel) wel aankunnen om er alleen voor te staan.
Jij denkt er nu over en hebt neem ik aan gekeken naar je inkomen e.d. Dus je weet dat je het alleen en met hulp van anderen kunt redden.
Alleen lijkt het me wel moeilijk dat je dan geen partner hebt om de leuke en minder leuke dingen te delen. Maar ja, ik ken genoeg mensen met een kind die geen contact meer hebben met de vader, dus dat hebben wel meer mensen.
Zou het wel knap vinden want het lijkt me erg zwaar!
Er zijn genoeg vrouwen die in een relatie een kind krijgen en dan uiteindelijk gaan scheiden. Die hebben er dan misschien niet eens bij stil gestaan of ze het (financieel) wel aankunnen om er alleen voor te staan.
Jij denkt er nu over en hebt neem ik aan gekeken naar je inkomen e.d. Dus je weet dat je het alleen en met hulp van anderen kunt redden.
Alleen lijkt het me wel moeilijk dat je dan geen partner hebt om de leuke en minder leuke dingen te delen. Maar ja, ik ken genoeg mensen met een kind die geen contact meer hebben met de vader, dus dat hebben wel meer mensen.
Zou het wel knap vinden want het lijkt me erg zwaar!
woensdag 30 september 2009 om 20:07
woensdag 30 september 2009 om 20:08
woensdag 30 september 2009 om 20:10
woensdag 30 september 2009 om 20:13
De moeder van mijn vriendin vond het ook niks toen ze zwanger werd mbv een donor, maar toen het kind eenmaal geboren was, zo trots als een pauw en een hartstikke blije oma. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, het is toch een andere generatie. Ze hebben waarschijnlijk heel veel tijd nodig om te wennen, maar ondertussen doe je het toch maar en daar mogen en zullen ze vast ook trots op zijn!
woensdag 30 september 2009 om 20:16
quote:Marahbloem schreef op 30 september 2009 @ 20:07:
Een vriendin van mij is ook BAM.
Ben alleen nog maar off-topic aan t klieren maar volgens mij is het duidelijk hier, Maurice zei het al hieronder ergens.
(Of boven, t is maar net hoe je het leest natuurlijk.)
Ik mail je mijn adres wel voor het geboortekaartje Kikker!
Een vriendin van mij is ook BAM.
Ben alleen nog maar off-topic aan t klieren maar volgens mij is het duidelijk hier, Maurice zei het al hieronder ergens.
(Of boven, t is maar net hoe je het leest natuurlijk.)
Ik mail je mijn adres wel voor het geboortekaartje Kikker!
woensdag 30 september 2009 om 20:25
Ik ben er dus zo één. Die wel samen is, maar het alleen doet. Verzorging van kind, huishouden, financiën en 32 uur werken. Kind gaat 4 dagen in de week naar het kinderdagverblijf.
En dat gaat best. Tuurlijk, zo af en toe is het te druk. En zo af en toe zou ik in m'n eentje op een onbewoond eiland willen zitten. Maar bovenal gaat het prima.
Dus ik zeg, doen! Het zal je prima afgaan.
En dat gaat best. Tuurlijk, zo af en toe is het te druk. En zo af en toe zou ik in m'n eentje op een onbewoond eiland willen zitten. Maar bovenal gaat het prima.
Dus ik zeg, doen! Het zal je prima afgaan.
woensdag 30 september 2009 om 20:29
Kikkert, dapper topic! Ik denk dat Mimsey hele ware woorden spreekt. Tuurlijk voldoet dit niet aan ideaalplaatjes. Niet van jou en niet van je ouders. Maar is dat erg, houden zij ook maar een millimeter minder van je, of jij van je alleen-gekregen-kindje omdat het niet in het ideaalplaatje past?
De vraag lijkt mij veel meer of jij persoonlijk denkt dat je al die momenten dat het zwaar is, je het even niet meer weet, je geluk over guppie wil delen, je ziek bent of je kindje ziek is, de perfax van Bad Ass Mam zelfs niet meer werkt Al die momenten alleen te doen. Zo ja, dan is al het andere bijzaak.
De vraag lijkt mij veel meer of jij persoonlijk denkt dat je al die momenten dat het zwaar is, je het even niet meer weet, je geluk over guppie wil delen, je ziek bent of je kindje ziek is, de perfax van Bad Ass Mam zelfs niet meer werkt Al die momenten alleen te doen. Zo ja, dan is al het andere bijzaak.
woensdag 30 september 2009 om 20:29
Kikkert
Volgens mij weet jij al heel lang dat je dit wilt, maar ben je op zoek naar een goedkeuring?
Jij alleen bent belangrijk in deze....niet je ouders, broers of zussen, vrienden of vriendinnen....niemand. Alleen jij.
Je zei al eerder: een kind na je 40e lukt niet meer, maar je kunt na je 40e nog wel de man van je leven tegenkomen die ook de vader van je kindje kan worden.
Daar ben ik het zo mee eens. Er is gewoon een risico als je gaat wachten op een partner, dat dit te lang gaat duren voor je kinderwens. En die wens is ook heel belangrijk voor je.
En nu al te verwezenlijken.
Ik heb een collega die alleen moeder is geworden. Met behulp van een donor heeft zij 2 prachtige meiden. Ze heeft een goeie baan, kinderopvang. Ik heb er bewondering voor, dat ze haar droom heeft waargemaakt. En ze redt het prima!
Volgens mij weet jij al heel lang dat je dit wilt, maar ben je op zoek naar een goedkeuring?
Jij alleen bent belangrijk in deze....niet je ouders, broers of zussen, vrienden of vriendinnen....niemand. Alleen jij.
Je zei al eerder: een kind na je 40e lukt niet meer, maar je kunt na je 40e nog wel de man van je leven tegenkomen die ook de vader van je kindje kan worden.
Daar ben ik het zo mee eens. Er is gewoon een risico als je gaat wachten op een partner, dat dit te lang gaat duren voor je kinderwens. En die wens is ook heel belangrijk voor je.
En nu al te verwezenlijken.
Ik heb een collega die alleen moeder is geworden. Met behulp van een donor heeft zij 2 prachtige meiden. Ze heeft een goeie baan, kinderopvang. Ik heb er bewondering voor, dat ze haar droom heeft waargemaakt. En ze redt het prima!
woensdag 30 september 2009 om 20:31
Vinyl, jouw verhaal en jouw overwegingen zouden de mijne kunnen zijn.
Ook 32 jaar.
Ook oorspronkelijk andere ideen hoe het leven zou lopen en hoe ik kinderen zo krijgen.
Ook bang mijn ouders (of mezelf?) teleur te stellen als ik een kind krijg zonder vader in zicht.
Maar intussen blijft het gevoel 'ik wil ook kinderen, ook als er geen vent in beeld komt' steeds meer opkomen.
Ik heb zelfs al gegoogeld op spermabanken voor BAM-mers en ik kwam daar de leetijdsgrens van 33 jaar tegen.
Een half jaar geleden heeft een oude vriend van me (half grappend) aangeboden donor te willen zijn als ik 35/36 wordt en nog geen vent in mijn leven heb. Toen werd het beeld van mezelf als BAM nog reeeler.
Ik heb ondertussen besloten tot mijn 35ste uit te kijken of ik nog mijn wederhelft ga tegen komen, zo niet: dan ga ik ervoor.
Ik wil een kind, ik vind dat ik het aan kan (qua emotionele stabiliteit, financien, huis en werk) dus dan ga ik ervoor.
Als jij dat gevoel ook hebt, ga er dan ajb op af!
Ook 32 jaar.
Ook oorspronkelijk andere ideen hoe het leven zou lopen en hoe ik kinderen zo krijgen.
Ook bang mijn ouders (of mezelf?) teleur te stellen als ik een kind krijg zonder vader in zicht.
Maar intussen blijft het gevoel 'ik wil ook kinderen, ook als er geen vent in beeld komt' steeds meer opkomen.
Ik heb zelfs al gegoogeld op spermabanken voor BAM-mers en ik kwam daar de leetijdsgrens van 33 jaar tegen.
Een half jaar geleden heeft een oude vriend van me (half grappend) aangeboden donor te willen zijn als ik 35/36 wordt en nog geen vent in mijn leven heb. Toen werd het beeld van mezelf als BAM nog reeeler.
Ik heb ondertussen besloten tot mijn 35ste uit te kijken of ik nog mijn wederhelft ga tegen komen, zo niet: dan ga ik ervoor.
Ik wil een kind, ik vind dat ik het aan kan (qua emotionele stabiliteit, financien, huis en werk) dus dan ga ik ervoor.
Als jij dat gevoel ook hebt, ga er dan ajb op af!
WTF?
woensdag 30 september 2009 om 20:31
Sjeeeeeees, ik ga dus echt niet alle reacties lezen hè.
Ik begreep al scannend dat zelfs elninjoo vond dat je het moet doen? Nou, dan kan het topic wel dicht, dan vindt iedereen dus dat je het moet doen.
Tja, je weet het al, ik ben (ook) alleenstaand moeder, maar in 'mijn tijd' waren die wachtlijsten nog niet zo achterlijk lang. Het aantal donoren was toen wel aan het teruglopen, maar er was nog genoeg voorraad zeg maar.
Geen idee wat voor voors en tegens er genoemd zijn, maar ik weet uit ervaring dat iedereen het toch anders ervaart (of je nou alleen bent of met z'n tweeën). Ik vind het nog steeds de beste beslissing die ik ooit heb genomen, ook al gaat het hier allemaal niet echt van een leien dakje (beide kinderen een autistische stoornis, oudste is nu tijdelijk uit huis). Ik zou het zo weer doen.
Ik begreep al scannend dat zelfs elninjoo vond dat je het moet doen? Nou, dan kan het topic wel dicht, dan vindt iedereen dus dat je het moet doen.
Tja, je weet het al, ik ben (ook) alleenstaand moeder, maar in 'mijn tijd' waren die wachtlijsten nog niet zo achterlijk lang. Het aantal donoren was toen wel aan het teruglopen, maar er was nog genoeg voorraad zeg maar.
Geen idee wat voor voors en tegens er genoemd zijn, maar ik weet uit ervaring dat iedereen het toch anders ervaart (of je nou alleen bent of met z'n tweeën). Ik vind het nog steeds de beste beslissing die ik ooit heb genomen, ook al gaat het hier allemaal niet echt van een leien dakje (beide kinderen een autistische stoornis, oudste is nu tijdelijk uit huis). Ik zou het zo weer doen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 30 september 2009 om 20:33
Kikkertje, wat je ook doet, doe het vooral omdat je er ZELF achter staat, en het echt wil. Laat het niet achterwege omdat je je ouders er eventueel verdriet mee doet.
Zij zijn grote mensen die op hun eigen benen kunnen staan.
Daarnaast durf ik er een wedje op te leggen, dat als de Kikkerbaby eenmaal een feit is, zij de meest trotse opa en oma van de hele wereld zullen zijn. Net als die van mij, en die van een heleboel andere mensen die ik ken.
Zij zijn grote mensen die op hun eigen benen kunnen staan.
Daarnaast durf ik er een wedje op te leggen, dat als de Kikkerbaby eenmaal een feit is, zij de meest trotse opa en oma van de hele wereld zullen zijn. Net als die van mij, en die van een heleboel andere mensen die ik ken.
woensdag 30 september 2009 om 20:34
Tjonge, wat veel reacties al! Vraag me af of de mijne nog wat toevoegt...
Ik werd - onbedoeld - alleenstaande moeder op mijn 24e. Dat beviel goed en mijn kinderwens was zó groot dat ik er bewust voor gekozen heb om er op mijn 29e nog een kindje bij te willen krijgen in mijn eentje.
Niet iedereen begreep mijn keuze, ik kan me bijvoorbeeld van mijn moeder nog herinneren dat ze het eerst helemaal niks vond en me vervolgens een uurtje later opbelde en zei dat ze het bij nader inzien misschien toch wel een goed idee vond.
Andere mensen begrepen het niet en gingen het ook niet begrijpen; dat kan, ik begrijp ook niet alle keuzes die andere mensen maken in het leven, andersom is dat ook zo.
Ik ben erg blij dat ik toen mijn hart gevolgd heb! Mijn oudste kind is inmiddels 13, mijn tweede is 8 jaar en wat ik nooit verwacht had gebeurde toch: ik ontmoette weer een man waarmee ik samen wilde zijn (en hij met mij), en samen met hem heb ik ook nog een dochter van 3.
Ik werd - onbedoeld - alleenstaande moeder op mijn 24e. Dat beviel goed en mijn kinderwens was zó groot dat ik er bewust voor gekozen heb om er op mijn 29e nog een kindje bij te willen krijgen in mijn eentje.
Niet iedereen begreep mijn keuze, ik kan me bijvoorbeeld van mijn moeder nog herinneren dat ze het eerst helemaal niks vond en me vervolgens een uurtje later opbelde en zei dat ze het bij nader inzien misschien toch wel een goed idee vond.
Andere mensen begrepen het niet en gingen het ook niet begrijpen; dat kan, ik begrijp ook niet alle keuzes die andere mensen maken in het leven, andersom is dat ook zo. Ik ben erg blij dat ik toen mijn hart gevolgd heb! Mijn oudste kind is inmiddels 13, mijn tweede is 8 jaar en wat ik nooit verwacht had gebeurde toch: ik ontmoette weer een man waarmee ik samen wilde zijn (en hij met mij), en samen met hem heb ik ook nog een dochter van 3.
woensdag 30 september 2009 om 20:34
Nog even een serieuze reactie van mij dan...
Ik voel me nu ik er alleen voor sta me er minder alleen voor staan dan toen ik nog samen was.
(Das een mooie zin he )
Ik voel me nu meer een volwaardig opvoeder dan toen, hoef geen concessies meer te doen in mijn overtuiging van een goede opvoeding, geen discussies over dingen die je anders ziet dan de ander, geen uitspelen tegen elkaar door onszelf en de kinderen, geen ondermijning van gezag enz...
Ik weet niet precies hoe ik het moet uitleggen, warrig typen is mijn specialiteit maar ik hoop dat iemand het snapt en het even kan vertalen naar normale-mensen-taal?
Ik voel me nu ik er alleen voor sta me er minder alleen voor staan dan toen ik nog samen was.
(Das een mooie zin he )
Ik voel me nu meer een volwaardig opvoeder dan toen, hoef geen concessies meer te doen in mijn overtuiging van een goede opvoeding, geen discussies over dingen die je anders ziet dan de ander, geen uitspelen tegen elkaar door onszelf en de kinderen, geen ondermijning van gezag enz...
Ik weet niet precies hoe ik het moet uitleggen, warrig typen is mijn specialiteit maar ik hoop dat iemand het snapt en het even kan vertalen naar normale-mensen-taal?
woensdag 30 september 2009 om 20:38
quote:Solomio schreef op 30 september 2009 @ 20:31:
Ik begreep al scannend dat zelfs elninjoo vond dat je het moet doen? Nou, dan kan het topic wel dicht, dan vindt iedereen dus dat je het moet doen.
Nee, maar serieus, als ik 'n kind had gewild had ik 't ook alleen gedaan indien geen vaste partner in mijn leven. Je kunt anno nu tenslotte niet er op rekenen dat 'n partner ook bij je blijft als er eenmaal 'n kind is, dus helemaal zo gek niet om er gewoon bij voorbaat maar alvast alleen mee te beginnen als er geen man in the picture is. 32 Jaar is 'n mooie leeftijd om er voor te gaan en als je op je mr. right blijft wachten moet je daar toch ook eerst 'n paar jaar iets mee opbouwen voordat je samen aan kinderen begint. En Vinyl's mr. right is alleen maar mr. right als ie ook van kinderen houdt, dus dat lijkt me ook niet echt 'n probleemfactor als zij tegen dat ze hem tegen komt al 'n kind heeft. De kans is groot dat haar toekomstige partner ook al wel 'n kind heeft tenslotte.
Heb je geen leuke homo-vriend die je hiermee wil helpen, Vinyl?
Ik begreep al scannend dat zelfs elninjoo vond dat je het moet doen? Nou, dan kan het topic wel dicht, dan vindt iedereen dus dat je het moet doen.
Nee, maar serieus, als ik 'n kind had gewild had ik 't ook alleen gedaan indien geen vaste partner in mijn leven. Je kunt anno nu tenslotte niet er op rekenen dat 'n partner ook bij je blijft als er eenmaal 'n kind is, dus helemaal zo gek niet om er gewoon bij voorbaat maar alvast alleen mee te beginnen als er geen man in the picture is. 32 Jaar is 'n mooie leeftijd om er voor te gaan en als je op je mr. right blijft wachten moet je daar toch ook eerst 'n paar jaar iets mee opbouwen voordat je samen aan kinderen begint. En Vinyl's mr. right is alleen maar mr. right als ie ook van kinderen houdt, dus dat lijkt me ook niet echt 'n probleemfactor als zij tegen dat ze hem tegen komt al 'n kind heeft. De kans is groot dat haar toekomstige partner ook al wel 'n kind heeft tenslotte.
Heb je geen leuke homo-vriend die je hiermee wil helpen, Vinyl?
