Kinderen
alle pijlers
Kind in je uppie?
woensdag 30 september 2009 18:58
Zo, ik ben er ook weer.
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
woensdag 30 september 2009 19:02
Hm...
Als jij echt een kind wil, de financiën ervoor hebt en een backup in de vorm van vrienden/familie, dan redt je dat gewoon.
Het lijkt mij ontzettend zwaar om het alleen te doen trouwens, nachten doorhalen, alle beslissingen alelen nemen, alle kosten alleen dragen...niemand om de eerste dingetjes direct mee te delen.
Een kind is toch een gedeelde vreugde...zou het moeten zijn imho.
Ik ben erg voor een stabiel gezin voor een kind, maar in de eerste plaats heeft een kind liefde nodig, veel liefde en als jij dat kunt geven, dan lijkt mij niets mis met een kind nemen.
Als jij echt een kind wil, de financiën ervoor hebt en een backup in de vorm van vrienden/familie, dan redt je dat gewoon.
Het lijkt mij ontzettend zwaar om het alleen te doen trouwens, nachten doorhalen, alle beslissingen alelen nemen, alle kosten alleen dragen...niemand om de eerste dingetjes direct mee te delen.
Een kind is toch een gedeelde vreugde...zou het moeten zijn imho.
Ik ben erg voor een stabiel gezin voor een kind, maar in de eerste plaats heeft een kind liefde nodig, veel liefde en als jij dat kunt geven, dan lijkt mij niets mis met een kind nemen.
woensdag 30 september 2009 19:03
quote:germanwings schreef op 30 september 2009 @ 19:02:
Waar een wil is....
Maar hoe zie jij het praktisch voor je? Kun je qua werk regelen dat je iets minder gaat werken en toch nog voldoende geld verdient om jezelf en je kind te onderhouden?
Hmmm.. ik werk nu 4 dagen, 30 uur, en dat zou ik ook moeten blijven doen. Dat is ook één van mijn dilemma's.. kun je een kind wel 4 dagen elders onderbrengen, is dat niet naar?
@ Star: lief van je!
Waar een wil is....
Maar hoe zie jij het praktisch voor je? Kun je qua werk regelen dat je iets minder gaat werken en toch nog voldoende geld verdient om jezelf en je kind te onderhouden?
Hmmm.. ik werk nu 4 dagen, 30 uur, en dat zou ik ook moeten blijven doen. Dat is ook één van mijn dilemma's.. kun je een kind wel 4 dagen elders onderbrengen, is dat niet naar?
@ Star: lief van je!
woensdag 30 september 2009 19:04
quote:Pannetje schreef op 30 september 2009 @ 19:02:
Ik ben erg voor een stabiel gezin voor een kind, maar in de eerste plaats heeft een kind liefde nodig, veel liefde en als jij dat kunt geven, dan lijkt mij niets mis met een kind nemen.Ik ook. Dat zou ik ook het liefste doen. Maar op de een of andere manier komt het niet op die manier op mijn pad... helaas...
Ik ben erg voor een stabiel gezin voor een kind, maar in de eerste plaats heeft een kind liefde nodig, veel liefde en als jij dat kunt geven, dan lijkt mij niets mis met een kind nemen.Ik ook. Dat zou ik ook het liefste doen. Maar op de een of andere manier komt het niet op die manier op mijn pad... helaas...
woensdag 30 september 2009 19:04
hey Vinyl,
Eigenlijk geen verhalen. Maar wel hetzelfde dilemma (ik ben iets ouder dan jij). Ik vind het een moeilijke keuze. Ik zou een voldoende groot sociaal netwerk hebben, met ook enkele mannen die als 'mannelijk voorbeeld' kunnen dienen, al weet ik heel goed dat dit geen vervanging kan zijn voor een vader. Zelf overweeg ik ook nog eicellen te laten invriezen, dit kan vanaf volgend jaar in Amsterdam. Wat ik wel weet is dat je, als je voor een spermadonor via de spermabank kiest, je te maken krijgt met een lange wachttijd. Wachten tot je 38e lijkt dus sowieso niet handig.. Vind het met regelmaat wel zuur dat ik inderdaad niet die stabiele relatie heb, dat ik 'opgezadeld' zit met dit dilemma..
Ik lees mee...
Eigenlijk geen verhalen. Maar wel hetzelfde dilemma (ik ben iets ouder dan jij). Ik vind het een moeilijke keuze. Ik zou een voldoende groot sociaal netwerk hebben, met ook enkele mannen die als 'mannelijk voorbeeld' kunnen dienen, al weet ik heel goed dat dit geen vervanging kan zijn voor een vader. Zelf overweeg ik ook nog eicellen te laten invriezen, dit kan vanaf volgend jaar in Amsterdam. Wat ik wel weet is dat je, als je voor een spermadonor via de spermabank kiest, je te maken krijgt met een lange wachttijd. Wachten tot je 38e lijkt dus sowieso niet handig.. Vind het met regelmaat wel zuur dat ik inderdaad niet die stabiele relatie heb, dat ik 'opgezadeld' zit met dit dilemma..
Ik lees mee...
woensdag 30 september 2009 19:06
Klopt, daar was ik inmiddels ook achter... 1,5 tot 3 jaar.
Er is één kliniek die werkt met wederkerigheid, dwz dat je een eicel kunt doneren en daardoor niet op de wachtlijst hoeft.
Hoe egoistisch ook, ik denk dat ik dat niet wil.
Andere optie is zelf een donor zoeken en dan zelf aan de slag met inseminaties.
Getsie, vind het zo eng dit allemaal op te schrijven, dat maakt het zo concreet. Zit hier helemaal te shaken.
Wel fijn dat jij ook in dit dilemma zit. Niet voor jou, maar wel om te weten dat ik niet de enige ben...
Er is één kliniek die werkt met wederkerigheid, dwz dat je een eicel kunt doneren en daardoor niet op de wachtlijst hoeft.
Hoe egoistisch ook, ik denk dat ik dat niet wil.
Andere optie is zelf een donor zoeken en dan zelf aan de slag met inseminaties.
Getsie, vind het zo eng dit allemaal op te schrijven, dat maakt het zo concreet. Zit hier helemaal te shaken.
Wel fijn dat jij ook in dit dilemma zit. Niet voor jou, maar wel om te weten dat ik niet de enige ben...
woensdag 30 september 2009 19:06
quote:Vinyl schreef op 30 september 2009 @ 19:04:
[...]
Ik ook. Dat zou ik ook het liefste doen. Maar op de een of andere manier komt het niet op die manier op mijn pad... helaas...
Ik vind dat je alleen net zo stabiel kunt zijn als wanneer je met z'n 2-en bent.
Ik vermoed dat je van wachten op de juiste partner, als ie al komt/op tijd komt, doodongelukkig wordt. Wellicht bekijk je elke man slechts als zijnde spermadonor en dat lijkt me ook niet bevorderlijk voor de chaos in je hoofd.
[...]
Ik ook. Dat zou ik ook het liefste doen. Maar op de een of andere manier komt het niet op die manier op mijn pad... helaas...
Ik vind dat je alleen net zo stabiel kunt zijn als wanneer je met z'n 2-en bent.
Ik vermoed dat je van wachten op de juiste partner, als ie al komt/op tijd komt, doodongelukkig wordt. Wellicht bekijk je elke man slechts als zijnde spermadonor en dat lijkt me ook niet bevorderlijk voor de chaos in je hoofd.
woensdag 30 september 2009 19:07
Vinyl, ik heb zelf geen ervaring, maar zowel mijn zusje als een vriendin hebben alleen een kind gekregen. Bij beide gaat het supergoed. Mijn zusje werkt daarnaast ook en redt zich erg goed. Ik heb nu weinig tijd, maar ik zal haar vragen of ze zich eventueel wil melden. Zo niet kan ik ook wel vertellen hoe zij het doet en/ of vragen beantwoorden?
woensdag 30 september 2009 19:07
Ha Kikkertje,
Ik heb van mijn 30ste tot mijn 35ste met dit vraagstuk rondgelopen. Op mijn 30ste stelde ik het uit tot mijn 31ste, enz.
Op een gegeven moment met een goede vriend (homo) vergaande plannen gemaakt om samen te proberen een kindje te krijgen, maar voordat dat verder gestalte kreeg, kwam ik anderhalf jaar geleden de liefde van mijn leven tegen. Nu 36 en zwanger. Het kan dus....
Succes met je keuze.
Ik heb van mijn 30ste tot mijn 35ste met dit vraagstuk rondgelopen. Op mijn 30ste stelde ik het uit tot mijn 31ste, enz.
Op een gegeven moment met een goede vriend (homo) vergaande plannen gemaakt om samen te proberen een kindje te krijgen, maar voordat dat verder gestalte kreeg, kwam ik anderhalf jaar geleden de liefde van mijn leven tegen. Nu 36 en zwanger. Het kan dus....
Succes met je keuze.
woensdag 30 september 2009 19:08
Dapper dat je op de knop hebt gedrukt!
Ik ben niet geheel onpartijdig, want dezelfde gedachten gaan door mijn hoofd. Ik ben een paar jaar jonger dan jij, maar ook al een hele tijd vrijgezel. Voor mezelf heb ik bedacht dat ik, als ik 30 word en er nog geen vaste partner aanwezig is, de optie om alleen een kind te krijgen serieus ga onderzoeken.
Een relatie is voor mij geen must, maar ik zou het heel jammer vinden als ik ook geen kind(eren) zou krijgen.
Ik ben helemaal niet bezig met de vraag of het oneerlijk is voor het kind. Veel huwelijken stranden en over het algemeen doen kinderen van gescheiden ouders het prima. Waarom zou een kind 'zonder' vader het dan ook niet prima doen? En ik weet dat ik voldoende liefde en aandacht voor een kind zal hebben.
In mijn hoofd heb ik een aantal voorwaarden geschept:
-Grotere woning (in dit kleine stadsappartementje kunnen we niet wonen)
-Stabiel inkomen
-Goed netwerk met voldoende mannelijke rolmodellen
Praktische vragen over hoe een kind te krijgen heb ik wel. Van een goede vriend? Spermabank? Adoptie? Daar ben ik absoluut nog niet uit.
En dan is er nog een scenario dat af en toe door mijn hoofd spookt. Stel je voor dat ik een kind krijg met een stevige handicap. Hoe doe ik dat dan? Want in al mijn gedachten ga ik uit van een 'normaal' kind. Ik ben ervan overtuigd dat ik de zorg daarvoor kan dragen, maar kan ik dat ook voor een kind met een beperking. Daar ben ik nog niet uit!
En nee, ik zou zeker niet wachten tot je 38e. Je vruchtbaarheid holt helaas achteruit!
Ik hoop dat je iets aan al mijn overwegingen hebt!
Ik ben niet geheel onpartijdig, want dezelfde gedachten gaan door mijn hoofd. Ik ben een paar jaar jonger dan jij, maar ook al een hele tijd vrijgezel. Voor mezelf heb ik bedacht dat ik, als ik 30 word en er nog geen vaste partner aanwezig is, de optie om alleen een kind te krijgen serieus ga onderzoeken.
Een relatie is voor mij geen must, maar ik zou het heel jammer vinden als ik ook geen kind(eren) zou krijgen.
Ik ben helemaal niet bezig met de vraag of het oneerlijk is voor het kind. Veel huwelijken stranden en over het algemeen doen kinderen van gescheiden ouders het prima. Waarom zou een kind 'zonder' vader het dan ook niet prima doen? En ik weet dat ik voldoende liefde en aandacht voor een kind zal hebben.
In mijn hoofd heb ik een aantal voorwaarden geschept:
-Grotere woning (in dit kleine stadsappartementje kunnen we niet wonen)
-Stabiel inkomen
-Goed netwerk met voldoende mannelijke rolmodellen
Praktische vragen over hoe een kind te krijgen heb ik wel. Van een goede vriend? Spermabank? Adoptie? Daar ben ik absoluut nog niet uit.
En dan is er nog een scenario dat af en toe door mijn hoofd spookt. Stel je voor dat ik een kind krijg met een stevige handicap. Hoe doe ik dat dan? Want in al mijn gedachten ga ik uit van een 'normaal' kind. Ik ben ervan overtuigd dat ik de zorg daarvoor kan dragen, maar kan ik dat ook voor een kind met een beperking. Daar ben ik nog niet uit!
En nee, ik zou zeker niet wachten tot je 38e. Je vruchtbaarheid holt helaas achteruit!
Ik hoop dat je iets aan al mijn overwegingen hebt!
woensdag 30 september 2009 19:09
quote:Star schreef op 30 september 2009 @ 19:06:
[...]
Ik vind dat je alleen net zo stabiel kunt zijn als wanneer je met z'n 2-en bent.
Ik vermoed dat je van wachten op de juiste partner, als ie al komt/op tijd komt, doodongelukkig wordt. Wellicht bekijk je elke man slechts als zijnde spermadonor en dat lijkt me ook niet bevorderlijk voor de chaos in je hoofd.
Nou, zó erg is het gelukkig niet, maar het is wel zo dat een partner zeker wel door mij bekeken zal worden als 'vader van een eventueel kind' ja...
Overigens heeft een vriendin van mij een man en dat is echt een lamlul om het even zo te benoemen. Als ik zie hoe weinig hij zich met de kinderen bemoeit denk ik wel eens: jee, alleen zou het niet eens zoveel anders zijn, met als voordeel dat kinderen dát niet als rolpatroon te zien krijgen
[...]
Ik vind dat je alleen net zo stabiel kunt zijn als wanneer je met z'n 2-en bent.
Ik vermoed dat je van wachten op de juiste partner, als ie al komt/op tijd komt, doodongelukkig wordt. Wellicht bekijk je elke man slechts als zijnde spermadonor en dat lijkt me ook niet bevorderlijk voor de chaos in je hoofd.
Nou, zó erg is het gelukkig niet, maar het is wel zo dat een partner zeker wel door mij bekeken zal worden als 'vader van een eventueel kind' ja...
Overigens heeft een vriendin van mij een man en dat is echt een lamlul om het even zo te benoemen. Als ik zie hoe weinig hij zich met de kinderen bemoeit denk ik wel eens: jee, alleen zou het niet eens zoveel anders zijn, met als voordeel dat kinderen dát niet als rolpatroon te zien krijgen
woensdag 30 september 2009 19:09
quote:Vinyl schreef op 30 september 2009 @ 19:03:
[...]
Hmmm.. ik werk nu 4 dagen, 30 uur, en dat zou ik ook moeten blijven doen. Dat is ook één van mijn dilemma's.. kun je een kind wel 4 dagen elders onderbrengen, is dat niet naar?
Ik vind dat niet naar, wij gaan dat wss ook doen, we werken nu beide fulltime en plan is dat man 4 dagen gaat werken als ik bevallen ben en ik wil zelf na mijn verlof weer 5 dagen gaan werken (heeft er mee te maken dat ik nog in opleiding ben, maar dat maakt niet zoveel uit). ik geloof dat mijn kind veel gelukkiger is met een blije moeder die werkt dan met een ongelukkige moeder die thuis zit.
[...]
Hmmm.. ik werk nu 4 dagen, 30 uur, en dat zou ik ook moeten blijven doen. Dat is ook één van mijn dilemma's.. kun je een kind wel 4 dagen elders onderbrengen, is dat niet naar?
Ik vind dat niet naar, wij gaan dat wss ook doen, we werken nu beide fulltime en plan is dat man 4 dagen gaat werken als ik bevallen ben en ik wil zelf na mijn verlof weer 5 dagen gaan werken (heeft er mee te maken dat ik nog in opleiding ben, maar dat maakt niet zoveel uit). ik geloof dat mijn kind veel gelukkiger is met een blije moeder die werkt dan met een ongelukkige moeder die thuis zit.
woensdag 30 september 2009 19:10
Tuurlijk kun je een kind in je eentje een fijn, stabiel en liefdevol leven geven, ook als je 4 dagen werkt. Er zijn er zat die dat doen en het zo weten de doen dat zoewel zij als hun kind happy is. Het is ongetwijfeld heel hard werken, en er zullen nadelen aan kleven, maar die kleven aan elke gezinssituatie, geen enkel gezin in ideaal.
De vraag is: wil je het ook?
Alle argumenten voor en tegen ken je wel.
Je zult er heel goed en eerlijk over moeten nadenken.
Maar de hamvraag is: wat wil je?
Waar een wil is is een weg.
De vraag is: wil je het ook?
Alle argumenten voor en tegen ken je wel.
Je zult er heel goed en eerlijk over moeten nadenken.
Maar de hamvraag is: wat wil je?
Waar een wil is is een weg.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 30 september 2009 19:12
quote:Vinyl schreef op 30 september 2009 @ 19:09:
[...]
Overigens heeft een vriendin van mij een man en dat is echt een lamlul om het even zo te benoemen. Als ik zie hoe weinig hij zich met de kinderen bemoeit denk ik wel eens: jee, alleen zou het niet eens zoveel anders zijn, met als voordeel dat kinderen dát niet als rolpatroon te zien krijgen
Precies. En hoe vaak hoor je dit soort verhalen wel niet?
Trouwens, vier dagen werken doen wel meer vrouwen, ook die met partner
[...]
Overigens heeft een vriendin van mij een man en dat is echt een lamlul om het even zo te benoemen. Als ik zie hoe weinig hij zich met de kinderen bemoeit denk ik wel eens: jee, alleen zou het niet eens zoveel anders zijn, met als voordeel dat kinderen dát niet als rolpatroon te zien krijgen
Precies. En hoe vaak hoor je dit soort verhalen wel niet?
Trouwens, vier dagen werken doen wel meer vrouwen, ook die met partner
woensdag 30 september 2009 19:13
Ik sluit me aan bij de post van Star.
Toevoeging:
Hoeveel kinderen groeien er niet alleen op. En hoeveel mensen werken er niet fulltime. En ik vind je ook stoer, omdat je dit hier neer knalt. En lieve schat, hoe cliché, maar een kind is echt geweldig. Pas nu ik er zelf één heb, begrijp ik dit.
Toch, wil ik je wel zeggen dat ik soms erg blij ben dat mijn man thuiskomt. Gewoon omdat hij zich dan even bezig kan houden met zoon. En ik even tijd voor mijzelf heb, of ff snel boodschappen kan doen (snel boodschappen doen is er dan niet meer bij namelijk). Een goede achterban is denk ik wel heel belangrijk.
Toevoeging:
Hoeveel kinderen groeien er niet alleen op. En hoeveel mensen werken er niet fulltime. En ik vind je ook stoer, omdat je dit hier neer knalt. En lieve schat, hoe cliché, maar een kind is echt geweldig. Pas nu ik er zelf één heb, begrijp ik dit.
Toch, wil ik je wel zeggen dat ik soms erg blij ben dat mijn man thuiskomt. Gewoon omdat hij zich dan even bezig kan houden met zoon. En ik even tijd voor mijzelf heb, of ff snel boodschappen kan doen (snel boodschappen doen is er dan niet meer bij namelijk). Een goede achterban is denk ik wel heel belangrijk.
woensdag 30 september 2009 19:13
quote:HEMAlover schreef op 30 september 2009 @ 19:08:
Ik ben helemaal niet bezig met de vraag of het oneerlijk is voor het kind. Veel huwelijken stranden en over het algemeen doen kinderen van gescheiden ouders het prima. Waarom zou een kind 'zonder' vader het dan ook niet prima doen? En ik weet dat ik voldoende liefde en aandacht voor een kind zal hebben.
Dankjewel HEMAlover. Ik wil deze quote er even uitpikken. Want dat is mijn dilemma: bij een scheiding blijft de vader vaak wel in beeld, met een bezoekregeling oid.
Verder heb je gelijk qua vruchtbaarheid. Eerst legde ik deze overwegingen steeds neer na mijn 36e, maar ik besef ook dat dat misschien niet zo slim is...
quote:germanwings schreef op 30 september 2009 @ 19:09:
[...]
Ik vind dat niet naar, wij gaan dat wss ook doen, we werken nu beide fulltime en plan is dat man 4 dagen gaat werken als ik bevallen ben en ik wil zelf na mijn verlof weer 5 dagen gaan werken (heeft er mee te maken dat ik nog in opleiding ben, maar dat maakt niet zoveel uit). ik geloof dat mijn kind veel gelukkiger is met een blije moeder die werkt dan met een ongelukkige moeder die thuis zit.
Oh gelukkig, dat is dus zo gek nog niet...
quote:summer04 schreef op 30 september 2009 @ 19:09:
Heb je in je vriendenkring niemand die je er verder mee kan helpen? Ik vond het wel een erg prettig idee te weten wie de vader zou zijn.
Nee, niet dat ik zo weet. Ik weet ook niet of ik dat prettig zou vinden, want straks als die relatie naar zou verlopen, of hij eist ineens veel op, of wat dan ook.... Ik denk dat ik dat gek zou vinden...
Wel mooi, jouw eigen verhaal trouwens!
quote:pimpel schreef op 30 september 2009 @ 19:07:
Vinyl, ik heb zelf geen ervaring, maar zowel mijn zusje als een vriendin hebben alleen een kind gekregen. Bij beide gaat het supergoed. Mijn zusje werkt daarnaast ook en redt zich erg goed. Ik heb nu weinig tijd, maar ik zal haar vragen of ze zich eventueel wil melden. Zo niet kan ik ook wel vertellen hoe zij het doet en/ of vragen beantwoorden?
Jee, dat is ook wat, 2 in jouw omgeving! Ik ken zelf niemand die het heeft gedaan, dus ik voel me ook een beetje van: heb je háár weer, wil ze weer wat anders dan anderen
Maar wat fijn dat het zo goed gaat! Hoe hebben zij het aangepakt als ik zo brutaal mag zijn?
Ik ben helemaal niet bezig met de vraag of het oneerlijk is voor het kind. Veel huwelijken stranden en over het algemeen doen kinderen van gescheiden ouders het prima. Waarom zou een kind 'zonder' vader het dan ook niet prima doen? En ik weet dat ik voldoende liefde en aandacht voor een kind zal hebben.
Dankjewel HEMAlover. Ik wil deze quote er even uitpikken. Want dat is mijn dilemma: bij een scheiding blijft de vader vaak wel in beeld, met een bezoekregeling oid.
Verder heb je gelijk qua vruchtbaarheid. Eerst legde ik deze overwegingen steeds neer na mijn 36e, maar ik besef ook dat dat misschien niet zo slim is...
quote:germanwings schreef op 30 september 2009 @ 19:09:
[...]
Ik vind dat niet naar, wij gaan dat wss ook doen, we werken nu beide fulltime en plan is dat man 4 dagen gaat werken als ik bevallen ben en ik wil zelf na mijn verlof weer 5 dagen gaan werken (heeft er mee te maken dat ik nog in opleiding ben, maar dat maakt niet zoveel uit). ik geloof dat mijn kind veel gelukkiger is met een blije moeder die werkt dan met een ongelukkige moeder die thuis zit.
Oh gelukkig, dat is dus zo gek nog niet...
quote:summer04 schreef op 30 september 2009 @ 19:09:
Heb je in je vriendenkring niemand die je er verder mee kan helpen? Ik vond het wel een erg prettig idee te weten wie de vader zou zijn.
Nee, niet dat ik zo weet. Ik weet ook niet of ik dat prettig zou vinden, want straks als die relatie naar zou verlopen, of hij eist ineens veel op, of wat dan ook.... Ik denk dat ik dat gek zou vinden...
Wel mooi, jouw eigen verhaal trouwens!
quote:pimpel schreef op 30 september 2009 @ 19:07:
Vinyl, ik heb zelf geen ervaring, maar zowel mijn zusje als een vriendin hebben alleen een kind gekregen. Bij beide gaat het supergoed. Mijn zusje werkt daarnaast ook en redt zich erg goed. Ik heb nu weinig tijd, maar ik zal haar vragen of ze zich eventueel wil melden. Zo niet kan ik ook wel vertellen hoe zij het doet en/ of vragen beantwoorden?
Jee, dat is ook wat, 2 in jouw omgeving! Ik ken zelf niemand die het heeft gedaan, dus ik voel me ook een beetje van: heb je háár weer, wil ze weer wat anders dan anderen
Maar wat fijn dat het zo goed gaat! Hoe hebben zij het aangepakt als ik zo brutaal mag zijn?
woensdag 30 september 2009 19:15
de kindertaken komen bij ons voor een groot deel op mij neer. Zo liep ik vanmiddag om kwart over 6 na mijn werk, na de opvang met 3 vervelende kinderen door de supermarkt. Niet een situatie waar je voor kiest, maar wanneer zou ik anders moeten gaan?
Ze liepen zo te etteren, dat ik mijn halfvolle mandje weg heb gezet, en met 3 brullende kinderen de winkel uitgelopen ben.
Op zo n moment ben ik wel blij dat ik dat vanavond met hun vader kan delen, en dat hij morgen in mijn plaats ze ophaalt van school en de taken even overneemt. Die wisselwerking is mijn redding. In mijn eentje zou ik stapelgek worden van ze.
Ze liepen zo te etteren, dat ik mijn halfvolle mandje weg heb gezet, en met 3 brullende kinderen de winkel uitgelopen ben.
Op zo n moment ben ik wel blij dat ik dat vanavond met hun vader kan delen, en dat hij morgen in mijn plaats ze ophaalt van school en de taken even overneemt. Die wisselwerking is mijn redding. In mijn eentje zou ik stapelgek worden van ze.
woensdag 30 september 2009 19:15
Mijn ervaring is dat het opvoeden van een (jong) kind heel zwaar is, als gaat het bij ons het laatste jaar wat makkelijker. Bij ons was het eerste jaar heel zwaar, omdat ons kind vaak ziek was. Hij bleek o.a. allergisch voor melk, soja en kiwi. Daarnaast heeft hij een ontwikkelvoorsprong en is heel druk en vroeg hij veel aandacht.
Ik hoop dat je een familielid (moeder/oma/zus) hebt of een goede vriendin, die af en toe bij kan springen, zodat je uit kan rusten als dat nodig is.
Ik hoop dat je een familielid (moeder/oma/zus) hebt of een goede vriendin, die af en toe bij kan springen, zodat je uit kan rusten als dat nodig is.
