Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
zondag 7 december 2014 om 17:22
Moedig is kind zeker ratatoeje! De stap van het vertellen was ontzettend moeilijk voor kind, er is heel erg gedreigd zijn we inmiddels achter. Kind doet ook uitspraken als dat het beter dood kan zijn volgens de dader, omdat niemand meer van kind zal houden nu het geheim verrraden is. Kind heeft ook ontzettend moeite met geloven dat wij niet boos op kind zijn. Boosheid richting de dader kan kind ook niet hebben, kind vind dader ook nog 'gewoon' lief. Dat vind ik moeilijk, ik begrijp het dat het een loyaliteitsconflict is voor het kind, maar ik ben alleen nog maar ontzettend kwaad op de dader en intens verdrietig dat iemand ons geweldige kindje zoveel pijn heeft kunnen doen.
zondag 7 december 2014 om 17:30
zondag 7 december 2014 om 18:20
quote:Stroopwafelcake schreef op 07 december 2014 @ 17:22:
Moedig is kind zeker ratatoeje! De stap van het vertellen was ontzettend moeilijk voor kind, er is heel erg gedreigd zijn we inmiddels achter. Kind doet ook uitspraken als dat het beter dood kan zijn volgens de dader, omdat niemand meer van kind zal houden nu het geheim verrraden is. Kind heeft ook ontzettend moeite met geloven dat wij niet boos op kind zijn. Boosheid richting de dader kan kind ook niet hebben, kind vind dader ook nog 'gewoon' lief. Dat vind ik moeilijk, ik begrijp het dat het een loyaliteitsconflict is voor het kind, maar ik ben alleen nog maar ontzettend kwaad op de dader en intens verdrietig dat iemand ons geweldige kindje zoveel pijn heeft kunnen doen.
Afschuwelijk stroopwafelcake
Dit had nooit gemogen en helemaal terecht dat je kwaad en verdrietig bent!
Goed dat jullie aangifte hebben gedaan. Jullie kind heeft het juiste gedaan door met jullie te praten, dikke compliment voor hem/haar. De emoties zullen nu intens zijn, dat is normaal en gezond en jullie komen met de juiste hulp hier doorheen.
Moedig is kind zeker ratatoeje! De stap van het vertellen was ontzettend moeilijk voor kind, er is heel erg gedreigd zijn we inmiddels achter. Kind doet ook uitspraken als dat het beter dood kan zijn volgens de dader, omdat niemand meer van kind zal houden nu het geheim verrraden is. Kind heeft ook ontzettend moeite met geloven dat wij niet boos op kind zijn. Boosheid richting de dader kan kind ook niet hebben, kind vind dader ook nog 'gewoon' lief. Dat vind ik moeilijk, ik begrijp het dat het een loyaliteitsconflict is voor het kind, maar ik ben alleen nog maar ontzettend kwaad op de dader en intens verdrietig dat iemand ons geweldige kindje zoveel pijn heeft kunnen doen.
Afschuwelijk stroopwafelcake
Dit had nooit gemogen en helemaal terecht dat je kwaad en verdrietig bent!
Goed dat jullie aangifte hebben gedaan. Jullie kind heeft het juiste gedaan door met jullie te praten, dikke compliment voor hem/haar. De emoties zullen nu intens zijn, dat is normaal en gezond en jullie komen met de juiste hulp hier doorheen.
zondag 7 december 2014 om 18:30
mijn overleden man is vroeger jarenlang misbruikt door 2 buurmannen.
mijn man kwam niet uit een liefdevol gezin, pas jaren nadat het misbruik gestopt was durfde hij het te vertellen.
zijn familie nam het niet erg serieus, het waren goed bekend staande mannen, t zou allemaal niet zo erg geweest zijn....
mijn man praatte er niet vaak over. wel heeft hij tijden gehad dat hij erg twijfelde aan zijn geaardheid, lag het niet aan hem, waarom hij en een ander niet?
ze dreigden trouwens ook met het vermoorden van zijn familie, en af en toe kreeg hij zelfs geld na een pijpbeurt.
hij heeft zich nooit geaccepteerd gevoeld door zijn familie.
tot aan zijn dood geprobeerd een soort band te kweken, serieus worden genomen.
en nu is het toch een soort muur die tussen mij en mijn schoonfamilie in blijft staan.
ik mag ze wel, maar hoef ze niet vaak te zien, omgekeerd lijkt dat net zo.
bij jullie is de situatie heel anders, een liefdevol gezin en jullie nemen je kind serieus.
dat scheelt zo ontzettend veel.
mijn man kwam niet uit een liefdevol gezin, pas jaren nadat het misbruik gestopt was durfde hij het te vertellen.
zijn familie nam het niet erg serieus, het waren goed bekend staande mannen, t zou allemaal niet zo erg geweest zijn....
mijn man praatte er niet vaak over. wel heeft hij tijden gehad dat hij erg twijfelde aan zijn geaardheid, lag het niet aan hem, waarom hij en een ander niet?
ze dreigden trouwens ook met het vermoorden van zijn familie, en af en toe kreeg hij zelfs geld na een pijpbeurt.
hij heeft zich nooit geaccepteerd gevoeld door zijn familie.
tot aan zijn dood geprobeerd een soort band te kweken, serieus worden genomen.
en nu is het toch een soort muur die tussen mij en mijn schoonfamilie in blijft staan.
ik mag ze wel, maar hoef ze niet vaak te zien, omgekeerd lijkt dat net zo.
bij jullie is de situatie heel anders, een liefdevol gezin en jullie nemen je kind serieus.
dat scheelt zo ontzettend veel.
wij slapen nooit.
zondag 7 december 2014 om 18:32
zondag 7 december 2014 om 18:45
quote:dubbeltje4 schreef op 07 december 2014 @ 18:32:
Hoe kon iemand emotioneel zo dicht bij jullie kind komen?
Zo dicht, dat jullie iets vertellen over de ervaringen als verraad gezien zou worden?
Jullie kind had gevoelsmatig een betere, meer intieme band met de dader dan met jullie als ouders?
Dader is emotioneel ook heel dichtbij kind, (zeer) directe familie. Dader is vanaf dag 1 in het leven van onze kinderen geweest en staat in zo'n verhouding tot kind dat kind ervan uit had mogen gaan dat de dader het beste voor had met kind. Net als wij er vanuit zijn gegaan dat de aandacht en liefde voor ons kind normale familiebetrokkenheid was. Dader heeft gebruik gemaakt van zijn positie.
Een betere, meer intieme band dan met ons niet denk ik, maar wel een afhankelijkheid zoals kinderen naar dichtbije volwassenen kunnen hebben. En misschien zijn we daarin naief geweest, nu achteraf zie ik dingen die kind zegt in een ander perspectief, maar ik heb de aandacht van de dader voor kind nooit opvallend gevonden.
Hoe kon iemand emotioneel zo dicht bij jullie kind komen?
Zo dicht, dat jullie iets vertellen over de ervaringen als verraad gezien zou worden?
Jullie kind had gevoelsmatig een betere, meer intieme band met de dader dan met jullie als ouders?
Dader is emotioneel ook heel dichtbij kind, (zeer) directe familie. Dader is vanaf dag 1 in het leven van onze kinderen geweest en staat in zo'n verhouding tot kind dat kind ervan uit had mogen gaan dat de dader het beste voor had met kind. Net als wij er vanuit zijn gegaan dat de aandacht en liefde voor ons kind normale familiebetrokkenheid was. Dader heeft gebruik gemaakt van zijn positie.
Een betere, meer intieme band dan met ons niet denk ik, maar wel een afhankelijkheid zoals kinderen naar dichtbije volwassenen kunnen hebben. En misschien zijn we daarin naief geweest, nu achteraf zie ik dingen die kind zegt in een ander perspectief, maar ik heb de aandacht van de dader voor kind nooit opvallend gevonden.
zondag 7 december 2014 om 18:50
quote:dubbeltje4 schreef op 07 december 2014 @ 18:32[/message]:
Hoe kon iemand emotioneel zo dicht bij jullie kind komen?
Zo dicht, dat jullie iets vertellen over de ervaringen als verraad gezien zou worden?
Jullie kind had gevoelsmatig een betere, meer intieme band met de dader dan met jullie als ouders?
het is geestelijke mishandeling van de bovenste plank, dubbeltje.
mijn man was een grote kerel, voor de duivel niet bang.
hij was een keer bij zijn familie geweest, daar ergens 1 van de buurmannen tegen het lijf gelopen.
hij kwam helemaal van slag thuis, zich ergens ook wel afvragend waarom hij die man niet in elkaar had getimmerd.
Hoe kon iemand emotioneel zo dicht bij jullie kind komen?
Zo dicht, dat jullie iets vertellen over de ervaringen als verraad gezien zou worden?
Jullie kind had gevoelsmatig een betere, meer intieme band met de dader dan met jullie als ouders?
het is geestelijke mishandeling van de bovenste plank, dubbeltje.
mijn man was een grote kerel, voor de duivel niet bang.
hij was een keer bij zijn familie geweest, daar ergens 1 van de buurmannen tegen het lijf gelopen.
hij kwam helemaal van slag thuis, zich ergens ook wel afvragend waarom hij die man niet in elkaar had getimmerd.
wij slapen nooit.
zondag 7 december 2014 om 19:20
zondag 7 december 2014 om 19:37
quote:nina1966 schreef op 07 december 2014 @ 19:20:
Veel sterkte, wat moet je toch met zoiets hé.
Maar ik vind wel dat je wat vreemd over jouw kind schrijft. Nergens mijn kind of ons kind maar alleen Kind. Erg afstandelijk en koud komt dat op mij over. Ga toch eens kijken of je eerder en met het hele gezin ergens voor therapie terecht kunt.Ik snap dat dat afstandelijk overkomt, maar ik doe een verwoede poging om het onherkenbaar te houden, ik had in eerste instantie al per ongeluk het geslacht vermeld in de OP en dat vind ik erg vervelend. Bij mijn/ons is de neiging om er snel hem/haar achter te tikken groter. Ons kind vind het vreselijk dat mensen het weten, ik wil dus proberen dat de omgeving de situatie niet herkend.
Veel sterkte, wat moet je toch met zoiets hé.
Maar ik vind wel dat je wat vreemd over jouw kind schrijft. Nergens mijn kind of ons kind maar alleen Kind. Erg afstandelijk en koud komt dat op mij over. Ga toch eens kijken of je eerder en met het hele gezin ergens voor therapie terecht kunt.Ik snap dat dat afstandelijk overkomt, maar ik doe een verwoede poging om het onherkenbaar te houden, ik had in eerste instantie al per ongeluk het geslacht vermeld in de OP en dat vind ik erg vervelend. Bij mijn/ons is de neiging om er snel hem/haar achter te tikken groter. Ons kind vind het vreselijk dat mensen het weten, ik wil dus proberen dat de omgeving de situatie niet herkend.
zondag 7 december 2014 om 20:04
Lieve Stroopwafelcake,
Ik ben als kind ook seksueel misbruikt door een familielid die heel heel heel dichtbij stond. Het heeft een tijdje geduurd. Vreselijk vond ik het. Ik voelde als kind ( ik was 3-4 jaar) dat het niet klopte en niet goed was.
Toch deed ik het omdat hij de ' oudere' was. Ik vond het heel moeilijk. In die periode kreeg ik ook last van vreselijke nachtmerrie's en zag werkelijk waar de hele dag overal slangen. Dat was mijn manier van verwerken en het uitte zich in deze angst. Ik wilde ook dat niemand het zou weten want dat vond ik heel zielig voor hem want ik hield wel van hem!
Toen ik een jaar of 7 was, en nog steeds heeel vaak nare dromen had, kon ik het niet meer voor me houden en heb het gedeeld met mijn moeder. Die heeft in eerste instantie niet veel gezegd. Voor haar was het ook heel lastig. Ik voelde me heel erg schuldig naar ' de dader'
Achteraf had ik heel graag gewild dat tegen mij gezegd was dat het echt niet mijn schuld was.
Het moeilijke vond ik dat ik het gevoel had dat ik het zelf toe had gelaten.
En, je lichaam reageert als kind ook. Niet dat ik het heel fijn vond, dat absoluut niet, het is vooral heel erg verwarrend. En inderdaad, ondanks dat je voelt dat het niet klopt doe je het maar omdat de ander ' ouder' is.
Knuffel het kind veel, laat het eventueel ook bij jullie in bed slapen, want dat heb ik heel veel gedaan bij mijn moeder en dat was het enige wat fijn was. En laat jullie kind duidelijk weten dat hij/zij er echt niets aan kon doen.
Als je nog vragen hebt dan beantwoord ik die graag voor je
Heel veel sterkte in ieder geval
Ik ben als kind ook seksueel misbruikt door een familielid die heel heel heel dichtbij stond. Het heeft een tijdje geduurd. Vreselijk vond ik het. Ik voelde als kind ( ik was 3-4 jaar) dat het niet klopte en niet goed was.
Toch deed ik het omdat hij de ' oudere' was. Ik vond het heel moeilijk. In die periode kreeg ik ook last van vreselijke nachtmerrie's en zag werkelijk waar de hele dag overal slangen. Dat was mijn manier van verwerken en het uitte zich in deze angst. Ik wilde ook dat niemand het zou weten want dat vond ik heel zielig voor hem want ik hield wel van hem!
Toen ik een jaar of 7 was, en nog steeds heeel vaak nare dromen had, kon ik het niet meer voor me houden en heb het gedeeld met mijn moeder. Die heeft in eerste instantie niet veel gezegd. Voor haar was het ook heel lastig. Ik voelde me heel erg schuldig naar ' de dader'
Achteraf had ik heel graag gewild dat tegen mij gezegd was dat het echt niet mijn schuld was.
Het moeilijke vond ik dat ik het gevoel had dat ik het zelf toe had gelaten.
En, je lichaam reageert als kind ook. Niet dat ik het heel fijn vond, dat absoluut niet, het is vooral heel erg verwarrend. En inderdaad, ondanks dat je voelt dat het niet klopt doe je het maar omdat de ander ' ouder' is.
Knuffel het kind veel, laat het eventueel ook bij jullie in bed slapen, want dat heb ik heel veel gedaan bij mijn moeder en dat was het enige wat fijn was. En laat jullie kind duidelijk weten dat hij/zij er echt niets aan kon doen.
Als je nog vragen hebt dan beantwoord ik die graag voor je
Heel veel sterkte in ieder geval
zondag 7 december 2014 om 20:49
Idede dank je wel voor je reactie. Dat doe ik heel bewust wel, heel heel veel knuffelen en vertellen dat er van kindlief gehouden wordt. In bed slapen wil kind absoluut niet, maar wel moeten alle deuren open blijven, lichtje aan en weten dat we er zijn. Kind heeft heel erg last van nachtmerries (sinds het verteld is pas, alsof het er nu uit mag komen), en wil dan wel vastgehouden worden.
Ik vind het zo moeilijk uit te leggen dat het niet aan het kind heeft gelegen, dat de fout altijd bij de volwassene ligt en dat kind er echt helemaal niets aan heeft kunnen doen.
Hoe ervaar je als kind de openheid of geslotenheid? Ik merk dat ons kind het vreselijk vind als iemand het weet, maar ik heb zelf het gevoel dat het verzwijgen ook niet goed is.
Ik vind het zo moeilijk uit te leggen dat het niet aan het kind heeft gelegen, dat de fout altijd bij de volwassene ligt en dat kind er echt helemaal niets aan heeft kunnen doen.
Hoe ervaar je als kind de openheid of geslotenheid? Ik merk dat ons kind het vreselijk vind als iemand het weet, maar ik heb zelf het gevoel dat het verzwijgen ook niet goed is.
zondag 7 december 2014 om 20:57
quote:Stroopwafelcake schreef op 07 december 2014 @ 19:37:
[...]
Ik snap dat dat afstandelijk overkomt, maar ik doe een verwoede poging om het onherkenbaar te houden, ik had in eerste instantie al per ongeluk het geslacht vermeld in de OP en dat vind ik erg vervelend. Bij mijn/ons is de neiging om er snel hem/haar achter te tikken groter. Ons kind vind het vreselijk dat mensen het weten, ik wil dus proberen dat de omgeving de situatie niet herkend.Aha, maar in ons en mijn kind herkend niemand wat hoor
[...]
Ik snap dat dat afstandelijk overkomt, maar ik doe een verwoede poging om het onherkenbaar te houden, ik had in eerste instantie al per ongeluk het geslacht vermeld in de OP en dat vind ik erg vervelend. Bij mijn/ons is de neiging om er snel hem/haar achter te tikken groter. Ons kind vind het vreselijk dat mensen het weten, ik wil dus proberen dat de omgeving de situatie niet herkend.Aha, maar in ons en mijn kind herkend niemand wat hoor
zondag 7 december 2014 om 21:11
Ik wil jullie als gezin heel veel sterkte wensen. Jullie kind is ontzettend sterk op zijn-haar leeftijd. Ik ben als puberzijnde misbruikt door een dicht bijstaand familielid. Ik heb de keuze bewust gemaakt dit nooit aan mijn ouders te vertellen.. Mijn leven is weer op de rit, gelukkig. Ik hoop dat dit voor jullie kind ook zal gebeuren met alle hulp die jullie hem-haar bieden.
maandag 8 december 2014 om 13:42
Stroopwafelcake, allereerst wat verschrikkelijk.
Voor nu: zorg alsjeblieft dat je nog voor 1 januari 2015 ergens een intake hebt lopen.
Reden: alles wat voor 1 januari is opgestart wordt nog door de zorgverzekering vergoed.
Alles na 1 januari, moet via een weg die elke gemeente opnieuw heeft uitgevonden. Kortom dan is het pas echt onzeker en kan het in een ernstig geval pas februari worden.....
Om die reden krijgt ons kind die ook een trauma heeft de intake voor 1 januari 2015.....
Voor nu: zorg alsjeblieft dat je nog voor 1 januari 2015 ergens een intake hebt lopen.
Reden: alles wat voor 1 januari is opgestart wordt nog door de zorgverzekering vergoed.
Alles na 1 januari, moet via een weg die elke gemeente opnieuw heeft uitgevonden. Kortom dan is het pas echt onzeker en kan het in een ernstig geval pas februari worden.....
Om die reden krijgt ons kind die ook een trauma heeft de intake voor 1 januari 2015.....
maandag 8 december 2014 om 13:44
Depster ons kind is nog lang geen puber en inderdaad een ontzettend dapper droppie dat het heeft durven praten. Ergens ben ik heel 'blij' dat onze manier van opvoeden dus toch duidelijk gemaakt heeft dat dit soort dingen niet kunnen en dat niemand je pijn mag doen zelfs niet als ze zeggen van je te houden.
maandag 8 december 2014 om 14:00
Heel veel sterkte voor jullie kind en jullie als gezin. Wat een nachtmerrie maken jullie door!
En wat ontzettend goed van jullie kind dat hij/zij dit aan jullie heeft durven vertellen.
Het lijkt mij trouwens ook voor jullie ontzettend pijnlijk dat een direct familielid zoiets gedaan heeft. Dat is toch iemand waar je je hele leven mee gedeeld hebt.
Ik heb een documentaire gezien die voor jullie wellicht interessant is, de maakster is zelf als kind misbruikt door haar opa en als volwassene interviewt ze haar familieleden over hoe zij die tijd beleefd hebben. De film heet "Mama, ik moet je iets vertellen..." en staat in zijn volledigheid op het internet: http://www.documentairene ... k-moet-je-iets-vertellen/
Nogmaals veel sterkte, als ik zo lees hoe jullie dit hebben opgepakt denk ik dat jullie heel goed bezig zijn. Ik denk dat dit ook een zeer lang proces gaat zijn en ik hoop dat jullie daar goede hulp bij gaan krijgen.
En wat ontzettend goed van jullie kind dat hij/zij dit aan jullie heeft durven vertellen.
Het lijkt mij trouwens ook voor jullie ontzettend pijnlijk dat een direct familielid zoiets gedaan heeft. Dat is toch iemand waar je je hele leven mee gedeeld hebt.
Ik heb een documentaire gezien die voor jullie wellicht interessant is, de maakster is zelf als kind misbruikt door haar opa en als volwassene interviewt ze haar familieleden over hoe zij die tijd beleefd hebben. De film heet "Mama, ik moet je iets vertellen..." en staat in zijn volledigheid op het internet: http://www.documentairene ... k-moet-je-iets-vertellen/
Nogmaals veel sterkte, als ik zo lees hoe jullie dit hebben opgepakt denk ik dat jullie heel goed bezig zijn. Ik denk dat dit ook een zeer lang proces gaat zijn en ik hoop dat jullie daar goede hulp bij gaan krijgen.
maandag 8 december 2014 om 16:03
@to_maatje dank je voor de tip. Ik ga vanavond er rustig voor zitten.
Ik heb vandaag zo ongeveer de hele dag in de telefoon gehangen. Ik voel me ook een zeer nutteloze werknemer deze dagen 'gelukkig' zit ik niet met collega's op een kamer. Uiteindelijk heb ik een gesprek kunnen regelen voor vrijdagochtend in een andere praktijk waar we wel terecht zouden kunnen en die hier ervaring mee hebben.
Daarnet bij het ophalen van school vertelde de juf dat het eigenlijk heel goed was gegaan, dat kind zich veel beter lijkt te kunnen concentreren en dat het werken in de klas veel beter lukt, maar dat ze het gevoel had dat het wel heel veel energie kost allemaal. We kwamen binnen en toen ik terugkwam van thee zetten was kindlief al in slaap gevallen op de bank. kindlief valt ook af, eet ook heel moeilijk op het moment. Ik vind het zo vreselijk om te zien allemaal, hoe kunnen volwassenen dit toch doen?
Dank voor de knuffels.
@bloemetjuh jullie ook veel sterkte
Ik heb vandaag zo ongeveer de hele dag in de telefoon gehangen. Ik voel me ook een zeer nutteloze werknemer deze dagen 'gelukkig' zit ik niet met collega's op een kamer. Uiteindelijk heb ik een gesprek kunnen regelen voor vrijdagochtend in een andere praktijk waar we wel terecht zouden kunnen en die hier ervaring mee hebben.
Daarnet bij het ophalen van school vertelde de juf dat het eigenlijk heel goed was gegaan, dat kind zich veel beter lijkt te kunnen concentreren en dat het werken in de klas veel beter lukt, maar dat ze het gevoel had dat het wel heel veel energie kost allemaal. We kwamen binnen en toen ik terugkwam van thee zetten was kindlief al in slaap gevallen op de bank. kindlief valt ook af, eet ook heel moeilijk op het moment. Ik vind het zo vreselijk om te zien allemaal, hoe kunnen volwassenen dit toch doen?
Dank voor de knuffels.
@bloemetjuh jullie ook veel sterkte
maandag 8 december 2014 om 18:56
stroopwafeltje wat erg. en wat doen jullie het goed nu. ik hoop dat jullie goede hulp vinden!
ik heb een vraag. Misschien raar, als je dat vindt geef dan maar geen antwoord hoor.
je schrijft ergens dat je nu achteraf bepaalde opmerkingen/signalen van kind anders interpreteert nu je het weet, kun je daar iets over vertellen? zodat ik het misschien merk bij een kind als zoiets ad orde is.
ik heb een vraag. Misschien raar, als je dat vindt geef dan maar geen antwoord hoor.
je schrijft ergens dat je nu achteraf bepaalde opmerkingen/signalen van kind anders interpreteert nu je het weet, kun je daar iets over vertellen? zodat ik het misschien merk bij een kind als zoiets ad orde is.
