Kinderen
alle pijlers
Kinderen ongewenst?
zondag 9 september 2007 om 19:35
In onze krant van gisteren stond een heel artikel met deze titel. Het ging erover dat steeds meer mensen een hekel hebben aan kinderen, dat er steeds meer vraag is naar bijvoorbeeld kindvrije restaurants, kindvrije campings, hotels en meer van dat soort dingen.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
maandag 10 september 2007 om 15:27
quote:sunlight schreef op 10 september 2007 @ 15:13
Ik vind 'mijn zoon niet welkom is' verschillen van de vraag of je je kind tijdens de ceremonie een half uurtje in de oppasruimte zou willen onderbrengen, wel een verschil. En dat is volgens mij ook de casus geweest bij Miffy, of ik moet het verkeerd begrepen hebben. Of is dat voor jou hetzelfde en zou je dan ook niet gaan?
Nou, ik vind het enorm beledigend, inderdaad. Zoals ik al zei: ik had bij de bruiloft van mijn broer zélf om een babysit gevraagd. En dat doe ik natuurlijk niet voor niks. Als iemand van wie ik hou trouw, gun ik diegene de mooiste dag van zijn of haar leven. Dat wil zeggen dat ik er dus ook voor zorg dat ik zelf alles doe wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat diegene dat krijgt.
Dat mij gevráágd moet worden of ik mijn kind alsjeblieft wil gaan stallen, komt op mij over als danwel een motie van wantrouwen richting mij (want ik ben zeker zelf te stom om te beseffen dat ik naar buiten moet lopen als mijn kind gaat klieren?) danwel als een impliciete boodschap dat mijn kind een etterbak is die ze liever zien gaan dan komen.
Dus in beide gevallen stuur ik wel een kaartje, en wens ik het bruidspaar veel plezier in de rest van hun leven.
Ik vind 'mijn zoon niet welkom is' verschillen van de vraag of je je kind tijdens de ceremonie een half uurtje in de oppasruimte zou willen onderbrengen, wel een verschil. En dat is volgens mij ook de casus geweest bij Miffy, of ik moet het verkeerd begrepen hebben. Of is dat voor jou hetzelfde en zou je dan ook niet gaan?
Nou, ik vind het enorm beledigend, inderdaad. Zoals ik al zei: ik had bij de bruiloft van mijn broer zélf om een babysit gevraagd. En dat doe ik natuurlijk niet voor niks. Als iemand van wie ik hou trouw, gun ik diegene de mooiste dag van zijn of haar leven. Dat wil zeggen dat ik er dus ook voor zorg dat ik zelf alles doe wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat diegene dat krijgt.
Dat mij gevráágd moet worden of ik mijn kind alsjeblieft wil gaan stallen, komt op mij over als danwel een motie van wantrouwen richting mij (want ik ben zeker zelf te stom om te beseffen dat ik naar buiten moet lopen als mijn kind gaat klieren?) danwel als een impliciete boodschap dat mijn kind een etterbak is die ze liever zien gaan dan komen.
Dus in beide gevallen stuur ik wel een kaartje, en wens ik het bruidspaar veel plezier in de rest van hun leven.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 15:34
quote:fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 15:19:
Miffy,
Als jij straks een kind hebt, zou je het dan accepteren dat jij wel, maar je kind niet welkom is, denk je? Of dat er ronduit tegen je gezegd wordt dat jouw kind niet leuk gevonden wordt?
Het tweede zou ik denk ik niet kunnen waarderen, schat ik zo in ( ), het eerste wel. Sociale aangelegenheden waar kinderen bij zijn, zijn nu eenmaal anders dan gelegenheden waarbij ze niet zijn, hoe leuk die kinderen ook zijn (of niet), en ik zou het niet als persoonlijk afwijzing van mijn kind zien, als iemand een feestje wilde met alleen volwassenen.
Ik vermoed dat ik mijn eigen kind ook niet altijd overal bij zal willen hebben. Dat ligt misschien ook aan mijn opvoeding: wij kregen vroeger ook best af en toe te horen dat het tijd was om eens zelf te gaan spelen, en niet bij het bezoek van mijn ouders te blijven zitten, zodat zij ook een gesprek konden voeren zonder dat wij gezellig meeluisterden (omgekeerd kwam mijn moeder ook niet beluisteren wat ik zoal met vriendinnetjes besprak.)
Miffy,
Als jij straks een kind hebt, zou je het dan accepteren dat jij wel, maar je kind niet welkom is, denk je? Of dat er ronduit tegen je gezegd wordt dat jouw kind niet leuk gevonden wordt?
Het tweede zou ik denk ik niet kunnen waarderen, schat ik zo in ( ), het eerste wel. Sociale aangelegenheden waar kinderen bij zijn, zijn nu eenmaal anders dan gelegenheden waarbij ze niet zijn, hoe leuk die kinderen ook zijn (of niet), en ik zou het niet als persoonlijk afwijzing van mijn kind zien, als iemand een feestje wilde met alleen volwassenen.
Ik vermoed dat ik mijn eigen kind ook niet altijd overal bij zal willen hebben. Dat ligt misschien ook aan mijn opvoeding: wij kregen vroeger ook best af en toe te horen dat het tijd was om eens zelf te gaan spelen, en niet bij het bezoek van mijn ouders te blijven zitten, zodat zij ook een gesprek konden voeren zonder dat wij gezellig meeluisterden (omgekeerd kwam mijn moeder ook niet beluisteren wat ik zoal met vriendinnetjes besprak.)
maandag 10 september 2007 om 15:34
quote:Miss Moneypenny schreef op 10 september 2007 @ 15:19:
Ikzelf ga niet vaak uit naar kroegen, eerder theater, film etc., en ben blij dat jij daar niet zit met je kind want ik hoop toch dat, mocht je er wel zijn, je opstapt als je je kind niet stil kunt houden. Dit vind ik namelijk zo'n moment waarop je, mits het geen kindervoorstelling is, je kind thuis laat.Ik neem mijn kind niet mee naar theater/film, wel naar kroeg en restaurant. Maar goed, ik zal de eerste zijn die met haar naar buiten gaat als ze zou gaan krijsen.
Ikzelf ga niet vaak uit naar kroegen, eerder theater, film etc., en ben blij dat jij daar niet zit met je kind want ik hoop toch dat, mocht je er wel zijn, je opstapt als je je kind niet stil kunt houden. Dit vind ik namelijk zo'n moment waarop je, mits het geen kindervoorstelling is, je kind thuis laat.Ik neem mijn kind niet mee naar theater/film, wel naar kroeg en restaurant. Maar goed, ik zal de eerste zijn die met haar naar buiten gaat als ze zou gaan krijsen.
maandag 10 september 2007 om 15:35
FV, Jij vraagt zelf om een oppas als je weet dat je kind iets niet aankan.
Als alle ouders er zo mee omgingen was er geen probleem, of iig vel minder.
heel veel mensen vinden hun peuter echter het schattigste en leukste wezen op aarde, en als peuter begint te janken omdat ie "moe" is of "zijn dag niet heeft" blijven ze gewoon vrolijk zittten omdat ze zelf de ceremonie niet willen missen en vinden dat alle anderen maar moeten begrijpen dat peuter er niks aan kan doen. En sja, die mensen zou ik ook vriendelijk verzoeken om hun peuter thuis te laten.
Zelf vier ik mijn verjaardag bijvoorbeeld 2x; een keer op zondagmiddag voor familie envrienden met kids en een keer op vrijdag of zaterdag avond met disco en drank. Op die avond zijn kinderen dan ook niet welkom, want ik vind dat ze op zo'n soort feest niet horen.
Als alle ouders er zo mee omgingen was er geen probleem, of iig vel minder.
heel veel mensen vinden hun peuter echter het schattigste en leukste wezen op aarde, en als peuter begint te janken omdat ie "moe" is of "zijn dag niet heeft" blijven ze gewoon vrolijk zittten omdat ze zelf de ceremonie niet willen missen en vinden dat alle anderen maar moeten begrijpen dat peuter er niks aan kan doen. En sja, die mensen zou ik ook vriendelijk verzoeken om hun peuter thuis te laten.
Zelf vier ik mijn verjaardag bijvoorbeeld 2x; een keer op zondagmiddag voor familie envrienden met kids en een keer op vrijdag of zaterdag avond met disco en drank. Op die avond zijn kinderen dan ook niet welkom, want ik vind dat ze op zo'n soort feest niet horen.
maandag 10 september 2007 om 15:36
quote:Zuss schreef op 10 september 2007 @ 15:26:
[...]
Gaat het nu echt alleen om waar het kind last van heeft? Meen jij nu echt dat het je zal boeien dat een ander last van jou / jouw kids heeft? Ik geloof dat eerlijk gezegd niet.Nee natuurlijk niet! Maar ik vond die vergelijking alleen zo onzinnig.
[...]
Gaat het nu echt alleen om waar het kind last van heeft? Meen jij nu echt dat het je zal boeien dat een ander last van jou / jouw kids heeft? Ik geloof dat eerlijk gezegd niet.Nee natuurlijk niet! Maar ik vond die vergelijking alleen zo onzinnig.
maandag 10 september 2007 om 15:38
quote:Zuss schreef op 10 september 2007 @ 15:26:
[...]
Gaat het nu echt alleen om waar het kind last van heeft? Meen jij nu echt dat het je zal boeien dat een ander last van jou / jouw kids heeft? Ik geloof dat eerlijk gezegd niet.
Ik heb er altijd voor gezorgd dat een ander zo MIN mogelijk last had van zowel mij...als van mijn kinderen , vind ik niet meer dan netjes. MAAR JE HEBT LAST EN LAST . Als iemand het storend vindt dat ik tijdens een voor een kind lange busreis zeven keer het verhaal van Nijntje vertel........... sja, da's vette pech . Ik zorg er namelijk voor dat kind niet gaat huilen , van baldadigheid tegen de stoel voor hem gaat trappen , of jou lastig valt met vragen zoals "zijn dat jouw eigen tanden ? zoooo u bent wel dik he " Als ik graag met mijn koters in een dure tent had willen eten had jij daar niet meer last van gehad dan van een tafeltje naast jou, tenzij je de gespreksonderpen aan mijn tafel oer en oervervelend had gevonden en de cola om een en ander weg te spoelen als zonde voor bij dat heerlijke eten had beschouwd . en ik zou een keer of wat langs lopen om naar de wc te gaan , een keer om naar de visjes te kijken en een keer om handjes te wassen.
Ik liet mijn kinderen nooit een zitplaats innemen als er anders mensen moesten staan in het openbaar vervoer, maar dat de bus extra lang stopt omdat ik een koter aan de hand, een luiertas, een kinderwagen heb en een baby die niet in een opgeklapte buggy past....sja da's vette pech.
Dat soort dingen bedoelde ik , Zuss .
Maar kijk eens naar het mobiel bellen in het openbaar..iedereen vindt het irritant en niemand fluistert : ik zit in de bus, bel je zo wel. Kennelijk hebben mensen het dus of niet door, of maakt het ze inderdaad geen hol uit dat ze mensen zouden kunnen ergeren.
[...]
Gaat het nu echt alleen om waar het kind last van heeft? Meen jij nu echt dat het je zal boeien dat een ander last van jou / jouw kids heeft? Ik geloof dat eerlijk gezegd niet.
Ik heb er altijd voor gezorgd dat een ander zo MIN mogelijk last had van zowel mij...als van mijn kinderen , vind ik niet meer dan netjes. MAAR JE HEBT LAST EN LAST . Als iemand het storend vindt dat ik tijdens een voor een kind lange busreis zeven keer het verhaal van Nijntje vertel........... sja, da's vette pech . Ik zorg er namelijk voor dat kind niet gaat huilen , van baldadigheid tegen de stoel voor hem gaat trappen , of jou lastig valt met vragen zoals "zijn dat jouw eigen tanden ? zoooo u bent wel dik he " Als ik graag met mijn koters in een dure tent had willen eten had jij daar niet meer last van gehad dan van een tafeltje naast jou, tenzij je de gespreksonderpen aan mijn tafel oer en oervervelend had gevonden en de cola om een en ander weg te spoelen als zonde voor bij dat heerlijke eten had beschouwd . en ik zou een keer of wat langs lopen om naar de wc te gaan , een keer om naar de visjes te kijken en een keer om handjes te wassen.
Ik liet mijn kinderen nooit een zitplaats innemen als er anders mensen moesten staan in het openbaar vervoer, maar dat de bus extra lang stopt omdat ik een koter aan de hand, een luiertas, een kinderwagen heb en een baby die niet in een opgeklapte buggy past....sja da's vette pech.
Dat soort dingen bedoelde ik , Zuss .
Maar kijk eens naar het mobiel bellen in het openbaar..iedereen vindt het irritant en niemand fluistert : ik zit in de bus, bel je zo wel. Kennelijk hebben mensen het dus of niet door, of maakt het ze inderdaad geen hol uit dat ze mensen zouden kunnen ergeren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 10 september 2007 om 15:38
quote:Zuss schreef op 10 september 2007 @ 15:25:
Kinderen horen wel bij begrafenissen en bruiloften. Ik vind wél dat als je weet dat een kind niet stil kan zijn tijdens bepaalde plechtigheden (en dan zodanig dat ie de boel echt verstoord) dat je als ouders al zo wijs moet zijn om óf je kind helemaal niet mee te nemen óf tijdens die momenten zorgt dat ie ff weg is. Als er oppas wordt aangeboden dan vind ik juist dat het echtpaar er alles aan doet om het iedereen zoveel mogelijk naar de zin te maken.
Over begrafenissen, daar ben ik dubbel in. De dood hoort bij het leven dat moeten kids ook leren. Wat ik me afvraag, hoe beleef jij als oudres een begarfens als jouw kind heel druk is? Dan ben je toch meer bezig met zoet houden dan met het bewsut beleven van de plechtigheid, da's toch voor jouw verwerking ook niet goed? En wat doet het met een kind als alle mensen waar ie zijn veiligheid vandaan haalt (ouders / grootouders / ooms en tantes)allemal intens verdrietig zijn en huilen?
Het gaat om de manier waarop, Zuss. Ik neem aan dat elke ouder bij de bruiloft van zusje, beste vriendin, nicht, buurvrouw, collega, zo volwassen en begaan met het bruidspaar is, dat ze inderdaad zelf wel kunnen inschatten of hun kind daarbij kan zijn. Ze zijn er namelijk niet op uit om die mensen een klote dag te geven, lijkt mij. Dus vraagt een beetje ouder zélf of er faciliteiten voor de kinderen zijn. Zijn die er niet, dan bespreek je met bruidspaar of ceremoniemeester of die dan alsnog geregeld kunnen worden of dat je die zelf moet regelen.
Maar dan nog vind ik dat het dan zo zou moeten zijn dat het aan de ouders zelf is of ze daarvan gebruik maken op het moment zelf. Als het kind helemaal niet klierig is, maar juist lief en vol belangstelling en onder de indruk van het feit dat tante Marietje er zo mooi uitziet als een prinses, waarom zou het kind dan gedumpt moeten worden? Omdat zijn/haar stemmetje weleens gehoord zou kunnen worden tijdens het "hoera!"?
Ik zou daar echt de conclusie uit trekken dat mijn kind kennelijk ook als hij zich gewoon leuk en lief gedraagt niet welkom is en dat zou me zo vies tegenvallen van een echte naaste dat ik er klaar mee zou zijn.
VWB begrafenissen: ik heb niet echt veel gemerkt van het zoethouden. Tijdens de bruiloft trouwens ook niet. Want als kinderen wél gewoon welkom zijn, dan zijn die kinderen ook veel meer een gedeelde verantwoordelijkheid. Tenminste, dat idee heb ik.
Kinderen horen wel bij begrafenissen en bruiloften. Ik vind wél dat als je weet dat een kind niet stil kan zijn tijdens bepaalde plechtigheden (en dan zodanig dat ie de boel echt verstoord) dat je als ouders al zo wijs moet zijn om óf je kind helemaal niet mee te nemen óf tijdens die momenten zorgt dat ie ff weg is. Als er oppas wordt aangeboden dan vind ik juist dat het echtpaar er alles aan doet om het iedereen zoveel mogelijk naar de zin te maken.
Over begrafenissen, daar ben ik dubbel in. De dood hoort bij het leven dat moeten kids ook leren. Wat ik me afvraag, hoe beleef jij als oudres een begarfens als jouw kind heel druk is? Dan ben je toch meer bezig met zoet houden dan met het bewsut beleven van de plechtigheid, da's toch voor jouw verwerking ook niet goed? En wat doet het met een kind als alle mensen waar ie zijn veiligheid vandaan haalt (ouders / grootouders / ooms en tantes)allemal intens verdrietig zijn en huilen?
Het gaat om de manier waarop, Zuss. Ik neem aan dat elke ouder bij de bruiloft van zusje, beste vriendin, nicht, buurvrouw, collega, zo volwassen en begaan met het bruidspaar is, dat ze inderdaad zelf wel kunnen inschatten of hun kind daarbij kan zijn. Ze zijn er namelijk niet op uit om die mensen een klote dag te geven, lijkt mij. Dus vraagt een beetje ouder zélf of er faciliteiten voor de kinderen zijn. Zijn die er niet, dan bespreek je met bruidspaar of ceremoniemeester of die dan alsnog geregeld kunnen worden of dat je die zelf moet regelen.
Maar dan nog vind ik dat het dan zo zou moeten zijn dat het aan de ouders zelf is of ze daarvan gebruik maken op het moment zelf. Als het kind helemaal niet klierig is, maar juist lief en vol belangstelling en onder de indruk van het feit dat tante Marietje er zo mooi uitziet als een prinses, waarom zou het kind dan gedumpt moeten worden? Omdat zijn/haar stemmetje weleens gehoord zou kunnen worden tijdens het "hoera!"?
Ik zou daar echt de conclusie uit trekken dat mijn kind kennelijk ook als hij zich gewoon leuk en lief gedraagt niet welkom is en dat zou me zo vies tegenvallen van een echte naaste dat ik er klaar mee zou zijn.
VWB begrafenissen: ik heb niet echt veel gemerkt van het zoethouden. Tijdens de bruiloft trouwens ook niet. Want als kinderen wél gewoon welkom zijn, dan zijn die kinderen ook veel meer een gedeelde verantwoordelijkheid. Tenminste, dat idee heb ik.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 15:39
quote:fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 15:27:
[...]
Nou, ik vind het enorm beledigend, inderdaad. Zoals ik al zei: ik had bij de bruiloft van mijn broer zélf om een babysit gevraagd. En dat doe ik natuurlijk niet voor niks. Als iemand van wie ik hou trouw, gun ik diegene de mooiste dag van zijn of haar leven. Dat wil zeggen dat ik er dus ook voor zorg dat ik zelf alles doe wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat diegene dat krijgt.
Dat mij gevráágd moet worden of ik mijn kind alsjeblieft wil gaan stallen, komt op mij over als danwel een motie van wantrouwen richting mij (want ik ben zeker zelf te stom om te beseffen dat ik naar buiten moet lopen als mijn kind gaat klieren?) danwel als een impliciete boodschap dat mijn kind een etterbak is die ze liever zien gaan dan komen.
Dus in beide gevallen stuur ik wel een kaartje, en wens ik het bruidspaar veel plezier in de rest van hun leven.
Tsja, wij hadden gasten die zelf vinden dat kinderen er altijd bijhoren, hoeveel herrie en onrust ze eventueel ook veroorzaken, al gingen ze midden in de ceremonie onder de jurk van de bruid zitten. Dat is hun keuze, en als ze het bij hun eigen feestje zo willen doen: prima. Als we niks gezegd hadden, zouden ze er waarschijnlijk automatisch vanuit gegaan zijn, dat wij er hetzelfde over dachten, en dat was dus niet zo.
Geen motie van wantrouwen dus, maar gewoon weten dat ze andere ideeen hadden dan wij, en daar kon uiteindelijk iedereen mee leven.
[...]
Nou, ik vind het enorm beledigend, inderdaad. Zoals ik al zei: ik had bij de bruiloft van mijn broer zélf om een babysit gevraagd. En dat doe ik natuurlijk niet voor niks. Als iemand van wie ik hou trouw, gun ik diegene de mooiste dag van zijn of haar leven. Dat wil zeggen dat ik er dus ook voor zorg dat ik zelf alles doe wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat diegene dat krijgt.
Dat mij gevráágd moet worden of ik mijn kind alsjeblieft wil gaan stallen, komt op mij over als danwel een motie van wantrouwen richting mij (want ik ben zeker zelf te stom om te beseffen dat ik naar buiten moet lopen als mijn kind gaat klieren?) danwel als een impliciete boodschap dat mijn kind een etterbak is die ze liever zien gaan dan komen.
Dus in beide gevallen stuur ik wel een kaartje, en wens ik het bruidspaar veel plezier in de rest van hun leven.
Tsja, wij hadden gasten die zelf vinden dat kinderen er altijd bijhoren, hoeveel herrie en onrust ze eventueel ook veroorzaken, al gingen ze midden in de ceremonie onder de jurk van de bruid zitten. Dat is hun keuze, en als ze het bij hun eigen feestje zo willen doen: prima. Als we niks gezegd hadden, zouden ze er waarschijnlijk automatisch vanuit gegaan zijn, dat wij er hetzelfde over dachten, en dat was dus niet zo.
Geen motie van wantrouwen dus, maar gewoon weten dat ze andere ideeen hadden dan wij, en daar kon uiteindelijk iedereen mee leven.
maandag 10 september 2007 om 15:42
quote:Zuss schreef op 10 september 2007 @ 15:25:
En wat doet het met een kind als alle mensen waar ie zijn veiligheid vandaan haalt (ouders / grootouders / ooms en tantes)allemal intens verdrietig zijn en huilen?Ja, nou....... wat ik ervan begreep vond die jongste dat dus heel normáál dat iedereen dan verdrietig is en was die blij dat die niet de enige was die zo moest huilen .
En wat doet het met een kind als alle mensen waar ie zijn veiligheid vandaan haalt (ouders / grootouders / ooms en tantes)allemal intens verdrietig zijn en huilen?Ja, nou....... wat ik ervan begreep vond die jongste dat dus heel normáál dat iedereen dan verdrietig is en was die blij dat die niet de enige was die zo moest huilen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 10 september 2007 om 15:52
quote:fleurtje schreef op 10 september 2007 @ 11:49:
@Mariska: het is niet dat ik er echt op let, dat mensen niet terug lachen, maar het is wél iets wat me dan opvalt. En ja, dat vind ik vreemd. Heel vreemd. Of je nou ontslagen bent of niet.
Mensen zonder kinderen vind ik niet zuur, mensen die zich zó opstellen wél.
Als ik in de gaten heb dat een kind naar me zwaait, lacht of me gedag zegt zal ik daar altijd op reageren, net zoals ik dat bij een volwassene zal doen die me gedag zegt.
Maar ik ben ook wel is met me gedachten ergens anders, tis me zelfs wel is gebeurt dat ik een bekende straal voorbij liep, en ja dan zal ik het ook niet in de gaten hebben dat die peuter naar me lacht zwaait etc en dat is niet vreemd, het is namelijk niet zo dat ik elk kind in de gaten ga houden of ze misschien contact met me zoeken.
@Mariska: het is niet dat ik er echt op let, dat mensen niet terug lachen, maar het is wél iets wat me dan opvalt. En ja, dat vind ik vreemd. Heel vreemd. Of je nou ontslagen bent of niet.
Mensen zonder kinderen vind ik niet zuur, mensen die zich zó opstellen wél.
Als ik in de gaten heb dat een kind naar me zwaait, lacht of me gedag zegt zal ik daar altijd op reageren, net zoals ik dat bij een volwassene zal doen die me gedag zegt.
Maar ik ben ook wel is met me gedachten ergens anders, tis me zelfs wel is gebeurt dat ik een bekende straal voorbij liep, en ja dan zal ik het ook niet in de gaten hebben dat die peuter naar me lacht zwaait etc en dat is niet vreemd, het is namelijk niet zo dat ik elk kind in de gaten ga houden of ze misschien contact met me zoeken.
maandag 10 september 2007 om 16:09
Fashion, omdat ik zelf dus redeneer zoals ik redeneer, zou ik eruit opmaken dat schreeuwende en krijsende kinderen niet gepast is bij de gelegenheid. En zou ik mijn kind dus onderbrengen bij een oppas die er dan is, en zo net dan zou ik hem niet meenemen. Mijn kind is geen verlengstuk van mij, ik snap best dat er gelegenheden zijn waarbij mijn kind lastig kan worden en daardoor hinder veroorzaakt voor anderen. En dan vind ik gewoon dat ik daar rekening mee heb te houden.
Wat ik ervaren heb is dat anderen zodra ze hoorden dat ik een nannyruimte zou hebben die dag riepen, oh geweldig, kan ik marietje mooi ff onderbrengen tijdens de ceremonie. Niemand uitgezonderd. Ik ging er ook niet eens vanuit dat de kinderen die wel gewoon luisterden niet mee naar binnen zouden gaan. Natuurlijk zijn die gewoon mee naar binnen gegaan.
Maar dus juist mijn oom, degene met de kinderen die mijn ceremonie (volgens de gehele familie) gingen versjtieren, die wilde dat dus niet, want die vatte het op als mijn kinderen zijn niet welkom. En daar ging het dus helemaal niet om, het ging om een half uurtje, ik heb hem gewoon gezegd dat er een nannyruimte was. En dat vond hij belachelijk en hij ging daar mooi voor een trouwerijtje zijn kinderen niet dumpen. Nou prima, maar ik laat MIJN dag niet vergallen door ZIJN kinderen die hij gewoon los laat gaan. En dan bedoel ik niet jengelen, maar LOS.
Dat weiger ik echt pertinent, daar is voor mij die dag te belangrijk voor.
Wat ik ervaren heb is dat anderen zodra ze hoorden dat ik een nannyruimte zou hebben die dag riepen, oh geweldig, kan ik marietje mooi ff onderbrengen tijdens de ceremonie. Niemand uitgezonderd. Ik ging er ook niet eens vanuit dat de kinderen die wel gewoon luisterden niet mee naar binnen zouden gaan. Natuurlijk zijn die gewoon mee naar binnen gegaan.
Maar dus juist mijn oom, degene met de kinderen die mijn ceremonie (volgens de gehele familie) gingen versjtieren, die wilde dat dus niet, want die vatte het op als mijn kinderen zijn niet welkom. En daar ging het dus helemaal niet om, het ging om een half uurtje, ik heb hem gewoon gezegd dat er een nannyruimte was. En dat vond hij belachelijk en hij ging daar mooi voor een trouwerijtje zijn kinderen niet dumpen. Nou prima, maar ik laat MIJN dag niet vergallen door ZIJN kinderen die hij gewoon los laat gaan. En dan bedoel ik niet jengelen, maar LOS.
Dat weiger ik echt pertinent, daar is voor mij die dag te belangrijk voor.
maandag 10 september 2007 om 16:49
Sun,
Wat me er aan stoort is het volgende: Geen énkele ouder die gewoon goed bij zijn hoofd is, vindt schreeuwende en krijsende kinderen gepast. Niet thuis, niet in de supermarkt, niet bij de buren en al helemaal niet bij een bruiloft of begrafenis. Kortom: ik ga ervan uit dat geen enkele ouder zijn kinderen expres laat schreeuwen of krijsen om de rest van de wereld een even lekker te zieken.
Daarnaast is het voor de ouders zelf nog het irritantst, want geen enkele ouder vindt het fijn als anderen zijn of haar kind een krijsend kutkind vinden, en hem of haar een slechte ouder. Dus: ik vind dat normale, volwassen mensen die kennelijk zo'n band met elkaar hebben dat ze elkaar uitnodigen voor bruiloften en verjaardagen, ervan uit kunnen gaan dat de ander die uitnodiging accepteert om bij te dragen aan de feestvreugde en niet om het feest te versjteren.
Wat Kreng ook al zegt: ik geef twee verjaardagsfeestjes want IK VIND dat kinderen niet op een zuipfeest horen. Ja toedeledokie, ik weet niet wat voor achterlijke ouders jij dan kent, maar in mijn wereld vinden alle ouders ZELF dat kinderen niet op een zuipfeest horen. Ik zou een van mijn vriendinnen die tegen mij zou zeggen "hee fash, kom je zaterdag om half 11 naar de supperclub, daar vier ik mijn verjaardag? Oh ja, je mag de Prins niet meenemen, hoor!" vragen of ze soms een tik van de molen had gehad. En of ze soms dacht dat ik met de bevalling ook mijn gezonde verstand en mijn fatsoen had uitgepoept.
Dus ik vind dat soort mededelingen nogal overbodig. En ik ga ervan uit dat mensen die mij kennen, mij zo goed kennen dat ze weten dat dergelijke mededelingen overbodig zijn. Als ze ze dan toch doen, dan vraag ik me echt af wie ik voor me heb.
Je weet toch wie je uitnodigt? En je kent diegenes persoonlijke situatie toch? Een vriendin weet hoe ik met mijn kind omga en kent mijn kind. Die snapt dan hopelijk zelf dat als ze me er de hele dag bij wil hebben, dat mijn kind onderdeel van het pakket is. En dat ik het beste met haar voor heb. En dat ze er dus vanuit kan gaan dat mijn kind zich zal gedragen, of dat ik hem anders zélf niet mee neem. En vooral: die geeft als het goed is ook om mijn kind.
Om een voorbeeldje te geven: mijn broer had er niet bij stil gestaan dat Nederlandse peuters echt niet vrolijk aan de Indiase buffetten gaan. Gelukkig ben ik de moeder van die peuter en gun ik mijn broer een dag zonder wanklank, dus denk ik daar zelf aan. En regel ik dus ruim vantevoren met de cateraar wat mijn zoontje wel lust, of bied ik aan om zelf een prakkie mee te nemen. Alles om ervoor te zorgen dat míjn kind in ieder geval geen smet op de dag zal vormen, want dat wil ik toch zelf ook niet?
Het komt zo liefdeloos over, zo wantrouwend naar de mensen die je je vrienden of familie noemt. Zij willen toch ook dat jij een mooie dag hebt? Waarom zouden ze dan hun kinderen niet in het gareel houden?
Als je daar niet gewoon blindelings op vertrouwt, dan snap ik niet wat die mensen op je bruiloft doen, eigenlijk.
Wat me er aan stoort is het volgende: Geen énkele ouder die gewoon goed bij zijn hoofd is, vindt schreeuwende en krijsende kinderen gepast. Niet thuis, niet in de supermarkt, niet bij de buren en al helemaal niet bij een bruiloft of begrafenis. Kortom: ik ga ervan uit dat geen enkele ouder zijn kinderen expres laat schreeuwen of krijsen om de rest van de wereld een even lekker te zieken.
Daarnaast is het voor de ouders zelf nog het irritantst, want geen enkele ouder vindt het fijn als anderen zijn of haar kind een krijsend kutkind vinden, en hem of haar een slechte ouder. Dus: ik vind dat normale, volwassen mensen die kennelijk zo'n band met elkaar hebben dat ze elkaar uitnodigen voor bruiloften en verjaardagen, ervan uit kunnen gaan dat de ander die uitnodiging accepteert om bij te dragen aan de feestvreugde en niet om het feest te versjteren.
Wat Kreng ook al zegt: ik geef twee verjaardagsfeestjes want IK VIND dat kinderen niet op een zuipfeest horen. Ja toedeledokie, ik weet niet wat voor achterlijke ouders jij dan kent, maar in mijn wereld vinden alle ouders ZELF dat kinderen niet op een zuipfeest horen. Ik zou een van mijn vriendinnen die tegen mij zou zeggen "hee fash, kom je zaterdag om half 11 naar de supperclub, daar vier ik mijn verjaardag? Oh ja, je mag de Prins niet meenemen, hoor!" vragen of ze soms een tik van de molen had gehad. En of ze soms dacht dat ik met de bevalling ook mijn gezonde verstand en mijn fatsoen had uitgepoept.
Dus ik vind dat soort mededelingen nogal overbodig. En ik ga ervan uit dat mensen die mij kennen, mij zo goed kennen dat ze weten dat dergelijke mededelingen overbodig zijn. Als ze ze dan toch doen, dan vraag ik me echt af wie ik voor me heb.
Je weet toch wie je uitnodigt? En je kent diegenes persoonlijke situatie toch? Een vriendin weet hoe ik met mijn kind omga en kent mijn kind. Die snapt dan hopelijk zelf dat als ze me er de hele dag bij wil hebben, dat mijn kind onderdeel van het pakket is. En dat ik het beste met haar voor heb. En dat ze er dus vanuit kan gaan dat mijn kind zich zal gedragen, of dat ik hem anders zélf niet mee neem. En vooral: die geeft als het goed is ook om mijn kind.
Om een voorbeeldje te geven: mijn broer had er niet bij stil gestaan dat Nederlandse peuters echt niet vrolijk aan de Indiase buffetten gaan. Gelukkig ben ik de moeder van die peuter en gun ik mijn broer een dag zonder wanklank, dus denk ik daar zelf aan. En regel ik dus ruim vantevoren met de cateraar wat mijn zoontje wel lust, of bied ik aan om zelf een prakkie mee te nemen. Alles om ervoor te zorgen dat míjn kind in ieder geval geen smet op de dag zal vormen, want dat wil ik toch zelf ook niet?
Het komt zo liefdeloos over, zo wantrouwend naar de mensen die je je vrienden of familie noemt. Zij willen toch ook dat jij een mooie dag hebt? Waarom zouden ze dan hun kinderen niet in het gareel houden?
Als je daar niet gewoon blindelings op vertrouwt, dan snap ik niet wat die mensen op je bruiloft doen, eigenlijk.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 16:50
Wanneer je praat over openbare gelegenheden zoals restaurants dan is het idd aan de ouders of ze hun kinderen meenemen ja of nee. Wel vind ik dat een uitbater bij duidelijk storend gedrag de ouders aan moet kunnen spreken. Mocht dit geen verbetering van het gedrag opleveren dan vind ik dat de uitbater de ouders met kinderen de deur moet kunnen wijzen. Ditzelfde geldt immers voor volwassenen die zich niet weten te gedragen net zo goed. Die worden er na een waarschuwing ook uitgezet als het de spuigaten uitloopt.
Een bruiloft of begrafenis bijwonen met kinderen vind ik een ander verhaal. daar bepaalt wat mij betreft het bruidspaar of de naaste familie van de overledene in hoeverre kinderen welkom zijn. Ik zou mijn kinderen niet meenemen naar een bruiloft zonder aan het bruidspaar te vragen of ze dit vervelend zouden vinden. (Met als uitzondering hierop een baby die nog zo klein is dat die waarschijnlijk de hele ceremonie slaapt en, zo niet, stil is zodra je hem/haar laat drinken. Is de baby dan toevallig wel onrustig, pech voor mij dan verlaat ik de trouwzaal). Ik zou er zelf in ieder geval geen enkel probleem mee hebben als mij gevraagd zou worden om mijn peuter tijdens de ceremonie niet mee te nemen. Sterker nog, ik zou het geweldige service vinden dat er opvang voor mijn zoontje was geregeld voor dat moment zodat hij er verder wel bij zou kunnen zijn. Scheelt mij weer oppas zoeken
Ik heb onlangs in 2 weken tijd 2 uitvaartplechtigeheden meegemaakt. Bij de ene heb ik mijn baby wel meegenomen. Ik kende de naaste familie van de overledene goed (de moeder van mijn zwager was overleden) en heb hen van tevoren gevraagd of ze dit vervelend vonden. Bij de andere uitvaart kende ik alleen de echtgenote en niet de ouders en zus van de overledene. Daar kon ik onvoldoende inschatten in hoeverre de aanwezigheid van mijn zoontje als storend zou worden beschouwd dus heb ik hem niet meegenomen.
Een bruiloft of begrafenis bijwonen met kinderen vind ik een ander verhaal. daar bepaalt wat mij betreft het bruidspaar of de naaste familie van de overledene in hoeverre kinderen welkom zijn. Ik zou mijn kinderen niet meenemen naar een bruiloft zonder aan het bruidspaar te vragen of ze dit vervelend zouden vinden. (Met als uitzondering hierop een baby die nog zo klein is dat die waarschijnlijk de hele ceremonie slaapt en, zo niet, stil is zodra je hem/haar laat drinken. Is de baby dan toevallig wel onrustig, pech voor mij dan verlaat ik de trouwzaal). Ik zou er zelf in ieder geval geen enkel probleem mee hebben als mij gevraagd zou worden om mijn peuter tijdens de ceremonie niet mee te nemen. Sterker nog, ik zou het geweldige service vinden dat er opvang voor mijn zoontje was geregeld voor dat moment zodat hij er verder wel bij zou kunnen zijn. Scheelt mij weer oppas zoeken
Ik heb onlangs in 2 weken tijd 2 uitvaartplechtigeheden meegemaakt. Bij de ene heb ik mijn baby wel meegenomen. Ik kende de naaste familie van de overledene goed (de moeder van mijn zwager was overleden) en heb hen van tevoren gevraagd of ze dit vervelend vonden. Bij de andere uitvaart kende ik alleen de echtgenote en niet de ouders en zus van de overledene. Daar kon ik onvoldoende inschatten in hoeverre de aanwezigheid van mijn zoontje als storend zou worden beschouwd dus heb ik hem niet meegenomen.
maandag 10 september 2007 om 16:57
FV, je geeft zelf een aantal keren aan dat je kinderstemmetjes bij allerlei gelegenheden zo positief vindt. Dat vindt dus niet iedereen, en kennelijk verschillen de ideeen over wat "zich gedragen" is.
Wellicht een beetje kort door de bocht: sommige mensen vinden het leuk als kinderen altijd en immer "zo leuk zichzelf zijn" (lees: ongeremd rondrennen en roepen, dat zijn dus de mensen die jij niet goed bij hun hoofd vindt), anderen vinden dat een kind rustig moet zijn, maar dat af en toe ergens doorheen roepen moet kunnen (jij), en weer anderen vinden dat kinderlijk gedrag bij sommige gelegenheden helemaal niet past (ik). Ik realiseer me ook best dat je moeilijk van een kind kunt verwachten dat het geen kinderlijk gedrag vertoont, en dan is de consequentie dus ook dat kinderen en sommige gelegenheden kennelijk niet voor elkaar geschikt zijn. Dat geldt in mijn ogen dus niet alleen voor een zuipfeest in het midden van de nacht, maar soms ook voor gelegenheden overdag waar niet direct alcohol aan te pas komt.
Wellicht een beetje kort door de bocht: sommige mensen vinden het leuk als kinderen altijd en immer "zo leuk zichzelf zijn" (lees: ongeremd rondrennen en roepen, dat zijn dus de mensen die jij niet goed bij hun hoofd vindt), anderen vinden dat een kind rustig moet zijn, maar dat af en toe ergens doorheen roepen moet kunnen (jij), en weer anderen vinden dat kinderlijk gedrag bij sommige gelegenheden helemaal niet past (ik). Ik realiseer me ook best dat je moeilijk van een kind kunt verwachten dat het geen kinderlijk gedrag vertoont, en dan is de consequentie dus ook dat kinderen en sommige gelegenheden kennelijk niet voor elkaar geschikt zijn. Dat geldt in mijn ogen dus niet alleen voor een zuipfeest in het midden van de nacht, maar soms ook voor gelegenheden overdag waar niet direct alcohol aan te pas komt.
maandag 10 september 2007 om 17:12
quote:Miffy schreef op 10 september 2007 @ 16:57:
FV, je geeft zelf een aantal keren aan dat je kinderstemmetjes bij allerlei gelegenheden zo positief vindt. Dat vindt dus niet iedereen, en kennelijk verschillen de ideeen over wat "zich gedragen" is.
Wellicht een beetje kort door de bocht: sommige mensen vinden het leuk als kinderen altijd en immer "zo leuk zichzelf zijn" (lees: ongeremd rondrennen en roepen, dat zijn dus de mensen die jij niet goed bij hun hoofd vindt), anderen vinden dat een kind rustig moet zijn, maar dat af en toe ergens doorheen roepen moet kunnen (jij), en weer anderen vinden dat kinderlijk gedrag bij sommige gelegenheden helemaal niet past (ik). Ik realiseer me ook best dat je moeilijk van een kind kunt verwachten dat het geen kinderlijk gedrag vertoont, en dan is de consequentie dus ook dat kinderen en sommige gelegenheden kennelijk niet voor elkaar geschikt zijn. Dat geldt in mijn ogen dus niet alleen voor een zuipfeest in het midden van de nacht, maar soms ook voor gelegenheden overdag waar niet direct alcohol aan te pas komt.
Nou ja, positief vindt, dat vind ik een beetje vreemd gezegd. Het is meer dat er in mijn wereld gewoon kinderen wonen, om te beginnen in mijn huis, dus kinderstemmen zijn gewoon onderdeel van mijn belevingswereld. Kinderen bestaan nu eenmaal, en kinderen gedragen zich als kinderen. Ik kan me echt niets voorstellen bij feestelijkheden overdag in de privesfeer waar geen kinderen bij zouden mogen of kunnen zijn. Ik zit me suf te denken of ik dat ooit heb meegemaakt, maar ik geloof het niet. Het klinkt mij nogal science fiction in de oren, eerlijk gezegd. En ook een beetje treurig, en dat bedoel ik verder niet lullig naar jou toe ofzo. Ik zou zelf geen kind willen zijn in een familie waar kinderen overdag weggemoffeld moeten worden, en dat stel ik me erbij voor. Van die kille huizen zoals in ouderwetsche verhalen als Little Lord Fauntleroy, waar kinderen vooral niet gehoord of gezien mogen worden.
Je zal het vast anders bedoelen, maar het gaat mijn voorstellingsvermogen echt te boven.
Oh ja, wat ik ook een beetje vreemd aan die mening vindt is dat ik me niet zo goed kan voorstellen hoe kinderen dat dan beleven. Ik weet niet om wiens kinderen het dan ging, maar ik neem aan van jullie beste vrienden en wellicht ook broers of zussen ofzo? Die kinderen zijn dan helemaal niet bezig met het feit dat tante Miffy trouwt? Of jarig is ofzo? Je ziet, ik begrijp er echt niet veel van, dat vertellen jullie dan gewoon niet aan de kinderen ofzo?
FV, je geeft zelf een aantal keren aan dat je kinderstemmetjes bij allerlei gelegenheden zo positief vindt. Dat vindt dus niet iedereen, en kennelijk verschillen de ideeen over wat "zich gedragen" is.
Wellicht een beetje kort door de bocht: sommige mensen vinden het leuk als kinderen altijd en immer "zo leuk zichzelf zijn" (lees: ongeremd rondrennen en roepen, dat zijn dus de mensen die jij niet goed bij hun hoofd vindt), anderen vinden dat een kind rustig moet zijn, maar dat af en toe ergens doorheen roepen moet kunnen (jij), en weer anderen vinden dat kinderlijk gedrag bij sommige gelegenheden helemaal niet past (ik). Ik realiseer me ook best dat je moeilijk van een kind kunt verwachten dat het geen kinderlijk gedrag vertoont, en dan is de consequentie dus ook dat kinderen en sommige gelegenheden kennelijk niet voor elkaar geschikt zijn. Dat geldt in mijn ogen dus niet alleen voor een zuipfeest in het midden van de nacht, maar soms ook voor gelegenheden overdag waar niet direct alcohol aan te pas komt.
Nou ja, positief vindt, dat vind ik een beetje vreemd gezegd. Het is meer dat er in mijn wereld gewoon kinderen wonen, om te beginnen in mijn huis, dus kinderstemmen zijn gewoon onderdeel van mijn belevingswereld. Kinderen bestaan nu eenmaal, en kinderen gedragen zich als kinderen. Ik kan me echt niets voorstellen bij feestelijkheden overdag in de privesfeer waar geen kinderen bij zouden mogen of kunnen zijn. Ik zit me suf te denken of ik dat ooit heb meegemaakt, maar ik geloof het niet. Het klinkt mij nogal science fiction in de oren, eerlijk gezegd. En ook een beetje treurig, en dat bedoel ik verder niet lullig naar jou toe ofzo. Ik zou zelf geen kind willen zijn in een familie waar kinderen overdag weggemoffeld moeten worden, en dat stel ik me erbij voor. Van die kille huizen zoals in ouderwetsche verhalen als Little Lord Fauntleroy, waar kinderen vooral niet gehoord of gezien mogen worden.
Je zal het vast anders bedoelen, maar het gaat mijn voorstellingsvermogen echt te boven.
Oh ja, wat ik ook een beetje vreemd aan die mening vindt is dat ik me niet zo goed kan voorstellen hoe kinderen dat dan beleven. Ik weet niet om wiens kinderen het dan ging, maar ik neem aan van jullie beste vrienden en wellicht ook broers of zussen ofzo? Die kinderen zijn dan helemaal niet bezig met het feit dat tante Miffy trouwt? Of jarig is ofzo? Je ziet, ik begrijp er echt niet veel van, dat vertellen jullie dan gewoon niet aan de kinderen ofzo?
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 17:17
ik vind kindvrije restaurants wat ver gaan, maar ik vind wel dat ouders hun kinderen zodanig moeten kunnen opvoeden dat anderen geen overlast van hun kind hebben. als ik lekker ergens zit te eten is het geweldig als er een speelkelder is voor de kinderen, maar ik vind het vreselijk vervelend als al die kinderen constant langs mijn tafeltje afrennen, gillend en joelend als ik rustig wil eten...
kindvrij vind ik niet ok, maar kids die zich kunnen gedragen wel. heeft puur met opvoeding te maken. je kan je kind niet altijd en overal vrij zijn gang laten gaan vind ik....even een slechte vergelijking...ik mag ook niet meer overal roken, dus als het ergens niet mag, of mensen hebben er last van in een klein gezelschap pas ik me aan en rook ik niet...zoiets...?
kindvrij vind ik niet ok, maar kids die zich kunnen gedragen wel. heeft puur met opvoeding te maken. je kan je kind niet altijd en overal vrij zijn gang laten gaan vind ik....even een slechte vergelijking...ik mag ook niet meer overal roken, dus als het ergens niet mag, of mensen hebben er last van in een klein gezelschap pas ik me aan en rook ik niet...zoiets...?
maandag 10 september 2007 om 17:23
Fash, gezien het feit dat mensen nzich nog redelijk vaak mateloos irriteren aan andermans kinderen, en het geluid en overlast wat ermee gepaard gaat, is niet iedereen blijkbaar in staat om zijn kinderen in het gareel houden.
Zo kies je ook je familie niet uit, en al helemaal niet om hun opvoedkunsten. En omdat t familie is, en je t best een aardig vent vindt, nodig je ze wel uit op je bruiloft. Maar als je gedurende 3 jaar al hebt gezien dat paps zich niks aantrekt van het blaartrekkende terroristengedrag van zijn kroost, neem ik dus zelf voorzorgsmaatregelen. Het feit dat ik tegen de overige gasten alleen maar tijdens de voorbereidingen hoefde te vertellen dat er een opvang was, en gezien hun reacties, blijkt voor mij dat de uitgenodigde mensen gewoon op hun plek waren.
En dat die mensen weten hoe belangrijk het voor mij is, ja hoor, natuurlijk denk je dat ze dat weten.
En daar ga ik iedere dag van de week blindelings vanuit. Maar niet op de mooiste dag van mn leven, mn trouwdag. dan ga ik er echt niet vanuit dat iedereen precies snapt wat ik bedoel met mijn wensen en toch redelijk uitgesproken ideeen over de ceremonie die ik gewoon onder geen beding verstoord wil hebben.
Ik snap het punt ook niet, eerlijk gezegd.Ik regel oppas, niemand hoeft ook maar ergens aan te denken, en dat is dan wantrouwend? Ik vind t gewoon iets wat je regelt, vooraf, klaar. Dan kom je ook niet voor verrassingen te staan.
Zo kies je ook je familie niet uit, en al helemaal niet om hun opvoedkunsten. En omdat t familie is, en je t best een aardig vent vindt, nodig je ze wel uit op je bruiloft. Maar als je gedurende 3 jaar al hebt gezien dat paps zich niks aantrekt van het blaartrekkende terroristengedrag van zijn kroost, neem ik dus zelf voorzorgsmaatregelen. Het feit dat ik tegen de overige gasten alleen maar tijdens de voorbereidingen hoefde te vertellen dat er een opvang was, en gezien hun reacties, blijkt voor mij dat de uitgenodigde mensen gewoon op hun plek waren.
En dat die mensen weten hoe belangrijk het voor mij is, ja hoor, natuurlijk denk je dat ze dat weten.
En daar ga ik iedere dag van de week blindelings vanuit. Maar niet op de mooiste dag van mn leven, mn trouwdag. dan ga ik er echt niet vanuit dat iedereen precies snapt wat ik bedoel met mijn wensen en toch redelijk uitgesproken ideeen over de ceremonie die ik gewoon onder geen beding verstoord wil hebben.
Ik snap het punt ook niet, eerlijk gezegd.Ik regel oppas, niemand hoeft ook maar ergens aan te denken, en dat is dan wantrouwend? Ik vind t gewoon iets wat je regelt, vooraf, klaar. Dan kom je ook niet voor verrassingen te staan.
maandag 10 september 2007 om 17:27
Vraagje , Sunlight.....als een moeder haar eenkennige hummeltje liever niet bij die oppas doet maar liever zelf een fles/ speen paraat heeft omdat zij anders niet leker op haar gemak zit ; dat was geen optie geweest ?
Ging het puur om peuters/kleuters ?
Ging het puur om peuters/kleuters ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 10 september 2007 om 17:29
Ik deel mijn verjaardagsfeest in 2 delen op juist om de ouders met kinderen de gelegenheid te geven om ook te komen.
Het was altijd zo dat het feest alleen 's avonds was, maar ja, dat was het tijdperk dat (bijna) niemand kinderen had.
Nu ik zo ongeveer de enige ben die geen kinderen heeft zijn 's middags de mensen welkom die anders niet zouden kunnen komen (omdat ze geen oppas kunnen regelen/niet bij het kind wegwillen/whatever). En ze zijn welkom met of zonder kind, maakt niet uit.
Maar ik ga er wel van uit dat ze zelf voor speelgoed etc. zorgen, dat heb ik niet in huis. En van de slaapkamer maken we de babykamer, alles wat nog een dutje moet doen kan daar terecht.
Het was altijd zo dat het feest alleen 's avonds was, maar ja, dat was het tijdperk dat (bijna) niemand kinderen had.
Nu ik zo ongeveer de enige ben die geen kinderen heeft zijn 's middags de mensen welkom die anders niet zouden kunnen komen (omdat ze geen oppas kunnen regelen/niet bij het kind wegwillen/whatever). En ze zijn welkom met of zonder kind, maakt niet uit.
Maar ik ga er wel van uit dat ze zelf voor speelgoed etc. zorgen, dat heb ik niet in huis. En van de slaapkamer maken we de babykamer, alles wat nog een dutje moet doen kan daar terecht.
maandag 10 september 2007 om 17:34
Sun,
Ik zeg alleen dat IK het heel vreemd zou vinden als mijn directe vrienden of familie dat vantevoren zouden regelen en aankondigen. Dat zou voor mij betekenen dat ze óf mijn kind een etter vinden, óf mij een waardeloze moeder wiens gezonde verstand en fatsoen ze niet vertrouwen. Want vertrouwden ze me wel of vonden ze mijn kind leuk en lief, dan hadden ze geweten dat ze het niet hadden hoeven regelen omdat ik dat zelf al lang had gedaan of omdat mijn kind iemand was die ze er graag bij wilden hebben.
En uit jouw verhaal blijkt ook dat je het vooral voor twee kinderen die jij blaartrekkende terroristen noemt had gedaan, dus dat gevoel is niet zo gek, kennelijk.
IK zou dus denken: stik erin, want mensen die mijn kind zo zien daar hoef ik niks mee. En dat gold blijkbaar ook voor je oom, want die is niet gekomen.
Ik zeg alleen dat IK het heel vreemd zou vinden als mijn directe vrienden of familie dat vantevoren zouden regelen en aankondigen. Dat zou voor mij betekenen dat ze óf mijn kind een etter vinden, óf mij een waardeloze moeder wiens gezonde verstand en fatsoen ze niet vertrouwen. Want vertrouwden ze me wel of vonden ze mijn kind leuk en lief, dan hadden ze geweten dat ze het niet hadden hoeven regelen omdat ik dat zelf al lang had gedaan of omdat mijn kind iemand was die ze er graag bij wilden hebben.
En uit jouw verhaal blijkt ook dat je het vooral voor twee kinderen die jij blaartrekkende terroristen noemt had gedaan, dus dat gevoel is niet zo gek, kennelijk.
IK zou dus denken: stik erin, want mensen die mijn kind zo zien daar hoef ik niks mee. En dat gold blijkbaar ook voor je oom, want die is niet gekomen.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 17:34
Zoals ik al aangaf, er zaten wel gewoon meerdere kinderen binnen, de jongste was 5 en de oudste 17
Het ging echt met name om die tweeling, waarvan ik echt zeker wist dat die gewoon de boel zouden versjtieren en niet tot de orde geroepen zouden worden. Of in ieder geval niet snel genoeg naar mijn zin. Na vier keer (door een ander familielid waarschijnlijk, want de ouders doen er niks aan) waarschuwen dat ze hun kop moeten houden, dan is mijn ceremonie dusdanig verstoord dat ik zelf in staat zou zijn geweest om die 2 t raam uit te kieperen.
Het ging echt met name om die tweeling, waarvan ik echt zeker wist dat die gewoon de boel zouden versjtieren en niet tot de orde geroepen zouden worden. Of in ieder geval niet snel genoeg naar mijn zin. Na vier keer (door een ander familielid waarschijnlijk, want de ouders doen er niks aan) waarschuwen dat ze hun kop moeten houden, dan is mijn ceremonie dusdanig verstoord dat ik zelf in staat zou zijn geweest om die 2 t raam uit te kieperen.
maandag 10 september 2007 om 17:37
quote:fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 17:12:
[...]
[...]
Ik kan me echt niets voorstellen bij feestelijkheden overdag in de privesfeer waar geen kinderen bij zouden mogen of kunnen zijn. Ik zit me suf te denken of ik dat ooit heb meegemaakt, maar ik geloof het niet. Het klinkt mij nogal science fiction in de oren, eerlijk gezegd. En ook een beetje treurig, en dat bedoel ik verder niet lullig naar jou toe ofzo. Ik zou zelf geen kind willen zijn in een familie waar kinderen overdag weggemoffeld moeten worden, en dat stel ik me erbij voor. Van die kille huizen zoals in ouderwetsche verhalen als Little Lord Fauntleroy, waar kinderen vooral niet gehoord of gezien mogen worden.
Je zal het vast anders bedoelen, maar het gaat mijn voorstellingsvermogen echt te boven.
Oh ja, wat ik ook een beetje vreemd aan die mening vindt is dat ik me niet zo goed kan voorstellen hoe kinderen dat dan beleven. Ik weet niet om wiens kinderen het dan ging, maar ik neem aan van jullie beste vrienden en wellicht ook broers of zussen ofzo? Die kinderen zijn dan helemaal niet bezig met het feit dat tante Miffy trouwt? Of jarig is ofzo? Je ziet, ik begrijp er echt niet veel van, dat vertellen jullie dan gewoon niet aan de kinderen ofzo?
Grappig, want ik zie het eigenlijk juist omgekeerd. Ik vind niet dat je van hele kleine kinderen kunt verwachten dat ze als miniatuurvolwassenen keurig braaf erbij komen zitten en ongeveer 3 kwartier hun mond houden, dus boden we voor die 3 kwartier een alternatief, waarbij ze gewoon kind konden zijn. Niet iedereen maakte daar gebruik van. Een hele goede vriendin, met een dochter van 10 maanden, had juist zelf de hele dag voor een oppas gezorgd, omdat ze dat zelf graag wilde.
Op dat ene, niet erg kindvriendelijke, stuk na, waren kinderen er wel gewoon bij en de kinderen die oud genoeg waren om zich echt te realiseren dat er wat gebeurde, waren er de hele dag bij. Dat was precies het onderscheid dat we de ouders vroegen te maken.
Als ik straks naar mijn werk ga, gaat mijn kind niet mee, als ik met Mifman vrij, hoort kind daar niet bij (ok, daar hoort helemaal niemand bij, maar mijn kind al helemaal niet), als ik naar een zuipfeestje ga, hoort mijn kind daar niet bij, en zo zijn er nog wel wat gelegenheden waar mijn kind niet bij zal horen. Dat betekent niet dat het weggemoffeld wordt. Wel dat mijn kind geen verlengstuk van mij is (of omgekeerd).
[...]
[...]
Ik kan me echt niets voorstellen bij feestelijkheden overdag in de privesfeer waar geen kinderen bij zouden mogen of kunnen zijn. Ik zit me suf te denken of ik dat ooit heb meegemaakt, maar ik geloof het niet. Het klinkt mij nogal science fiction in de oren, eerlijk gezegd. En ook een beetje treurig, en dat bedoel ik verder niet lullig naar jou toe ofzo. Ik zou zelf geen kind willen zijn in een familie waar kinderen overdag weggemoffeld moeten worden, en dat stel ik me erbij voor. Van die kille huizen zoals in ouderwetsche verhalen als Little Lord Fauntleroy, waar kinderen vooral niet gehoord of gezien mogen worden.
Je zal het vast anders bedoelen, maar het gaat mijn voorstellingsvermogen echt te boven.
Oh ja, wat ik ook een beetje vreemd aan die mening vindt is dat ik me niet zo goed kan voorstellen hoe kinderen dat dan beleven. Ik weet niet om wiens kinderen het dan ging, maar ik neem aan van jullie beste vrienden en wellicht ook broers of zussen ofzo? Die kinderen zijn dan helemaal niet bezig met het feit dat tante Miffy trouwt? Of jarig is ofzo? Je ziet, ik begrijp er echt niet veel van, dat vertellen jullie dan gewoon niet aan de kinderen ofzo?
Grappig, want ik zie het eigenlijk juist omgekeerd. Ik vind niet dat je van hele kleine kinderen kunt verwachten dat ze als miniatuurvolwassenen keurig braaf erbij komen zitten en ongeveer 3 kwartier hun mond houden, dus boden we voor die 3 kwartier een alternatief, waarbij ze gewoon kind konden zijn. Niet iedereen maakte daar gebruik van. Een hele goede vriendin, met een dochter van 10 maanden, had juist zelf de hele dag voor een oppas gezorgd, omdat ze dat zelf graag wilde.
Op dat ene, niet erg kindvriendelijke, stuk na, waren kinderen er wel gewoon bij en de kinderen die oud genoeg waren om zich echt te realiseren dat er wat gebeurde, waren er de hele dag bij. Dat was precies het onderscheid dat we de ouders vroegen te maken.
Als ik straks naar mijn werk ga, gaat mijn kind niet mee, als ik met Mifman vrij, hoort kind daar niet bij (ok, daar hoort helemaal niemand bij, maar mijn kind al helemaal niet), als ik naar een zuipfeestje ga, hoort mijn kind daar niet bij, en zo zijn er nog wel wat gelegenheden waar mijn kind niet bij zal horen. Dat betekent niet dat het weggemoffeld wordt. Wel dat mijn kind geen verlengstuk van mij is (of omgekeerd).
maandag 10 september 2007 om 17:41
@ FV,
Een vriendin van mijn ex speelde het klaar om haar toen 3 maanden oude baby werkelijk overalmee naar toe te slepen, want daar moest ie maar aan wennen en ze was niet alleen mamma maar ook nog mens. van al haar vrienden verwachtte ze dat hummel wel te slapen gelegd kon/mocht worden in een andere ruimte, en dat de overige gasten wel ff rekening hielden met aanwezigheid van haar "godswonder". Ze zijn er dus wel, die ouders die vinden dat hun kind best mee kan naar een zuipfeest. Als zo'n hummel danook echt rustig slaapt door alle herrie heen ist geen probleem. Overigens zeg ik iet expliciet erbij dat kinderen op zuipfeest niet welkom zijn, ik ga er idd van uit dan degenen die dan komen hun kindertjes thuis laten, of gezellig op zondagmiddag komen, met koters.
Een vriendin van mijn ex speelde het klaar om haar toen 3 maanden oude baby werkelijk overalmee naar toe te slepen, want daar moest ie maar aan wennen en ze was niet alleen mamma maar ook nog mens. van al haar vrienden verwachtte ze dat hummel wel te slapen gelegd kon/mocht worden in een andere ruimte, en dat de overige gasten wel ff rekening hielden met aanwezigheid van haar "godswonder". Ze zijn er dus wel, die ouders die vinden dat hun kind best mee kan naar een zuipfeest. Als zo'n hummel danook echt rustig slaapt door alle herrie heen ist geen probleem. Overigens zeg ik iet expliciet erbij dat kinderen op zuipfeest niet welkom zijn, ik ga er idd van uit dan degenen die dan komen hun kindertjes thuis laten, of gezellig op zondagmiddag komen, met koters.
