kwak behandeling levensgevaarlijk!

quote:nippo schreef op 02 mei 2009 @ 15:57:



Ik ben het er ook niet helemaal mee eens dat veel mensen met een kluitje in het riet worden gestuurd. Ik kan me wel voorstellen dat het zo voelt, maar neem nu het geval wat MissMara schetst. De huisarts komt er niet uit en zegt dat eerlijk: hij vindt het een onduidelijk beeld. Hij heeft ook geen oplossing want weet immers niet wat er aan de hand is. Nu hypothetisch: als MissMara naar een alternatieve behandelaar gaat, vindt die zeker een diagnose en biedt ongetwijfeld een behandeling aan (ooit van een alternatieve genezer gehoord die mensen naar huis stuurde met de mededeling dat er niets aan de hand was en dat er geen behandeling nodig was?). MissMara voelt zich serieus genomen (want er is iets gevonden, ook al is dat misschien nergens op gebaseerd) en de kans dat de behandeling werkt is ook nog redelijk (want veel baby's knappen vanzelf op, en als dat wat langer duurt zegt de behandelaar dat het normaal is dat het eerst slechter wordt. Bovendien voelt MissMara zich misschien geruster en dat voelt de baby, en wil ze natuurlijk ook graag dat het beter gaat dus dat helpt ook). Kortom, MissMara zou kunnen concluderen dat het alternatieve circuit haar serieuzer neemt en dat het reguliere circuit gefaald heeft, terwijl de kans groot is dat de huisarts het bij het rechte eind had en het eerlijkste oordeel heeft gegeven.



Je hebt gelijk, Nippo, dat weet ik wel... goed om even met mijn neus op de feiten gedrukt te worden. Het is gewoon zoals Joeppie zegt, dat ik bang ben iets over het hoofd te zien en me zo verantwoordelijk voel voor zijn welzijn. Hij kan natuurlijk niks aangeven, behalve door te huilen. En ik krijg idd ook van alle kanten van die verhalen over kinderen die na 1 of 2 behandelingen helemaal tot rust waren gekomen, lang en diep sliepen, niet meer huilden... natuurlijk hoop ik op zo'n 'wonder'. Om hem gelukkiger te zien maar ook omdat ik zo straks niet kan gaan werken: ik ken geen oppas die de hele dag met mijn kind in een draagdoek rond wil lopen.



Bedankt trouwens voo rhet meedenken. Joeppie en Citronella, herkenbare verhalen, bedankt. Mijn oudste was ook zo'n gefrustreerde baby, enorm opgeknapt toen hij kon praten en lopen, misschien is dat het gewoon weer. Ik ga nog eens nadenken of ik met dat dieet begin nu. Ik had begrepen dat dat toch beter onder begeleiding van arts/dietist kan, ook om effect te monitoren. Maar gedragseffect kan ik zelf toch ook het beste beoordelen.

MissMara, kun je niet toch een dietist benaderen dan, of moet dat altijd op verwijzing van de huisarts? En anders toch nog een keer langs de huisarts om aan te geven dat je echt graag een koemelkvrij dieet wilt volgen en dat je dat graag begeleidt doet?



Overigens, mijn broertje en schoonzus zijn dus ook met hun zoon naar een manueel therapeut geweest. Hij deed wel iets, maar wat hebben ze nooit begrepen want het was meer wat wrijven en voelen. Mijn neefje werd soms wel wat rustiger na de behandeling, maar echt geholpen heeft het nooit. Uiteindelijk is het gewoon een bewegelijk mannetje gebleven, wat ook zeer wijs is voor zijn leeftijd. Snel kon staan, snel kon lopen, snel kon praten, enz. Het hoeft dus niet te helpen.

quote:nippo schreef op 02 mei 2009 @ 15:57:

Natuurlijk zijn er wel reguliere behandelingen waar 22% ernstige bijwerkingen heeft, maar dat is dan ook bekend en dat hoort je vantevoren verteld te worden. En dat is hier niet het geval.



Ik ben het er ook niet helemaal mee eens dat veel mensen met een kluitje in het riet worden gestuurd. Ik kan me wel voorstellen dat het zo voelt, maar neem nu het geval wat MissMara schetst. De huisarts komt er niet uit en zegt dat eerlijk: hij vindt het een onduidelijk beeld. Hij heeft ook geen oplossing want weet immers niet wat er aan de hand is. Nu hypothetisch: als MissMara naar een alternatieve behandelaar gaat, vindt die zeker een diagnose en biedt ongetwijfeld een behandeling aan (ooit van een alternatieve genezer gehoord die mensen naar huis stuurde met de mededeling dat er niets aan de hand was en dat er geen behandeling nodig was?). MissMara voelt zich serieus genomen (want er is iets gevonden, ook al is dat misschien nergens op gebaseerd) en de kans dat de behandeling werkt is ook nog redelijk (want veel baby's knappen vanzelf op, en als dat wat langer duurt zegt de behandelaar dat het normaal is dat het eerst slechter wordt. Bovendien voelt MissMara zich misschien geruster en dat voelt de baby, en wil ze natuurlijk ook graag dat het beter gaat dus dat helpt ook). Kortom, MissMara zou kunnen concluderen dat het alternatieve circuit haar serieuzer neemt en dat het reguliere circuit gefaald heeft, terwijl de kans groot is dat de huisarts het bij het rechte eind had en het eerlijkste oordeel heeft gegeven.



Ja, toen ik met dochter van bijna 3 maanden naar een osteopaat ging omdat ze als een gek met haar armen zwaaide, onrustig was, veel huilde, bijna niet sliep etc. zei hij na afloop van zijn onderzoek dat er niets lichamelijks met haar mis was.



Mijn zoontje bleef na zijn hersenvliesontsteking ( 4 weken) veel huilen, scheef trekken etc. Ben met hem naar osteo geweest en haar behandeling bestond uit heel zachtjes bewegingen maken. Ze bleef ook steeds zeggen dat ze bij kinderen een bijna onmerkbare behandeling uitvoert. Bijna tegelijkertijd met de start van de osteobehandeling ben ik ook begonnen met Sab Simplex tegen darmkrampen en wat mij betreft hielp dat beter tegen het vele huilen en scheeftrekken dan haar behandeling.



Zelf ben ik onder haar behandeling geweest tegen constipatie en bekkenklachten en vanaf de dag dat ik behandeld werd heb ik geen movicolon meer hoeven te gebruiken (na ruim twee jaar elke dag een zakje ingenomen te hebben. Nam ik het een dagje niet zat ik gelijk weer vast). Na twee behandelingen voelden mijn bekken merkbaar beter. Scheelt wel, voor mijn gevoel, dat een osteo alleen die opleiding kan doen na een opleiding tot basisarts of fysio te hebben gehad.

quote:RosieRo schreef op 02 mei 2009 @ 12:07:

[...]



maar niet in de alternatieve hoek, want dat werkt niet.

als het al helpt (is iets anders dan werken) dan komt het door toeval, regression to the mean, persoonlijke aandacht en placebo effect.

Goed topic TF!



Snap niet dat er anno nu nog domme meutes zijn die met hun klachten naar osteopaten, homeopaten ander kwakvolk gaan.

En voor kinderen moest het sowieso verboden worden, dat je jezelf aan die waanzin blootstelt okee, maar die schapen kunnen niet kiezen.Inderdaad, het helpt wel maar het werkt niet! Helemaal met je eens

quote:RosieRo schreef op 02 mei 2009 @ 16:32:

theologie kan je ook studeren aan de uni, maar god bestaat evengoed niet.

de theorie achter de osteopathie is driewerf bullshit.In tegenstelling tot het feit dat je niet kunt bewijzen of God dan wel wel of niet bestaat , is bij dit soort handelswijze dus WEL deels bewezen dat het ineffectief/schadelijk is.

quote:RosieRo schreef op 02 mei 2009 @ 12:07:

[...]



maar niet in de alternatieve hoek, want dat werkt niet.

als het al helpt (is iets anders dan werken) dan komt het door toeval, regression to the mean, persoonlijke aandacht en placebo effect.

Goed topic TF!



Snap niet dat er anno nu nog domme meutes zijn die met hun klachten naar osteopaten, homeopaten ander kwakvolk gaan.

En voor kinderen moest het sowieso verboden worden, dat je jezelf aan die waanzin blootstelt okee, maar die schapen kunnen niet kiezen.Volledig mee eens.

quote:joeppie schreef op 02 mei 2009 @ 18:56:

[...]





In tegenstelling tot het feit dat je niet kunt bewijzen of God dan wel wel of niet bestaat Oh jawel hoor. Niemand is er tnt in geslaagd om enig bewijs te leveren voor het bestaan van een god. Dat is genoeg. Kan je namelijk ook echt niet wijsmaken dat kabouters toch echt bestaan, al schreef ik er 10 boeken over.

@missmara: Mijn dochtertje van 7 maanden schudt sinds een maandje ook zo met haar hoofdje. Ben wel benieuwd wat dat nu kan zijn. Wil je het me laten weten als je meer weet?

Wel opmerkelijk dat in Amerika kinderen die via een vacuumpomp geboren worden bijna standaard nagekeken worden door een osteopaat verbonden aan het ziekenhuis. Is het daar dan zoveel beter onderzocht en betere artsen?



Daarnaast, dubbel buigen/vouwen van een baby......gelukkig heeft onze osteopaat dat niet gedaan. En hij was de eerste die het KISS syndroom bekritiseerde. Inderdaad waren het erg zachte (op het oog uitziende dan) bewegingen. Zelfs zo erg dat we ons na de eerste behandeling behoorlijk ge:!@# voelden; hij deed niets en wel afrekenen. Maar onze zoon verandere radicaal na die eerste behandeling, en nog meer na de tweede(daar viel hij zelf ontspannen in slaap op de behandeltafel, terwijl wij bijna alleen een jankend kind kenden) Nogmaals, ik denk dat er veel onkunde in dit gebied is en je zeker niet naar de eerste de beste moet, maar osteopatie wel degelijk kan helpen.



Nippo, jij schrijft dat je nooit naar alternatieve geneeswijzers zou gaan met je kind. Ik weet dat je ook tegen homeopathie bent. (wat trouwens nog veel meer moeders hun kind geven dan dat ze naar een osteopaat gaan, lang leve de druppeltjes bij tandjes doorkomen, bij slaapproblemen, and so on) Gaat je kind wel naar fysiotherapie indien nodig? Dat is toch ook niet wetenschappelijk onderbouwd zover ik weet?

quote:nippo schreef op 02 mei 2009 @ 15:57:

Natuurlijk zijn er wel reguliere behandelingen waar 22% ernstige bijwerkingen heeft, maar dat is dan ook bekend en dat hoort je vantevoren verteld te worden. En dat is hier niet het geval.



Ik ben het er ook niet helemaal mee eens dat veel mensen met een kluitje in het riet worden gestuurd. Ik kan me wel voorstellen dat het zo voelt, maar neem nu het geval wat MissMara schetst. De huisarts komt er niet uit en zegt dat eerlijk: hij vindt het een onduidelijk beeld. Hij heeft ook geen oplossing want weet immers niet wat er aan de hand is. Nu hypothetisch: als MissMara naar een alternatieve behandelaar gaat, vindt die zeker een diagnose en biedt ongetwijfeld een behandeling aan (ooit van een alternatieve genezer gehoord die mensen naar huis stuurde met de mededeling dat er niets aan de hand was en dat er geen behandeling nodig was?). MissMara voelt zich serieus genomen (want er is iets gevonden, ook al is dat misschien nergens op gebaseerd) en de kans dat de behandeling werkt is ook nog redelijk (want veel baby's knappen vanzelf op, en als dat wat langer duurt zegt de behandelaar dat het normaal is dat het eerst slechter wordt. Bovendien voelt MissMara zich misschien geruster en dat voelt de baby, en wil ze natuurlijk ook graag dat het beter gaat dus dat helpt ook). Kortom, MissMara zou kunnen concluderen dat het alternatieve circuit haar serieuzer neemt en dat het reguliere circuit gefaald heeft, terwijl de kans groot is dat de huisarts het bij het rechte eind had en het eerlijkste oordeel heeft gegeven.

Uit je vooroordeel dat alternatieve genezers altijd tot een diagnose komen en vervolgens steevast een behandeling aanbieden, blijkt dat je niet weet waar je het over hebt. Je kan deze mensen niet over een kam scheren. De meesten weten heel goed wat er binnen hun kunnen ligt en zullen dit ook gewoon aangeven.



Je verhaal over het beter voelen door de aandacht klopt inderdaad, maar uiteindelijk werkt aandacht natuurlijk alleen als het gaat om klachten van voorbijgaande aard. Bovendien geldt dit dan net zo goed voor de reguliere geneeswijzen als voor het alternatieve circuit. Wie met een probleem van tijdelijke aard bij de huisarts komt, kan de aandacht en symptoombehandeling in de vorm van een pijnstiller net zo goed aanzien als doorslaggevend in de genezing.

ohja, stel dat het werk van osteopaat meer de ouders helpt dan het kind doordat zij zich meer begrepen voelen.....dan is dat misschien een goede les voor de huisarts....

ohja, stel dat het werk van osteopaat meer de ouders helpt dan het kind doordat zij zich meer begrepen voelen.....dan is dat misschien een goede les voor de huisarts....

quote:yette schreef op 02 mei 2009 @ 21:25:

[...]

Je verhaal over het beter voelen door de aandacht klopt inderdaad, maar uiteindelijk werkt aandacht natuurlijk alleen als het gaat om klachten van voorbijgaande aard. Bovendien geldt dit dan net zo goed voor de reguliere geneeswijzen als voor het alternatieve circuit. Wie met een probleem van tijdelijke aard bij de huisarts komt, kan de aandacht en symptoombehandeling in de vorm van een pijnstiller net zo goed aanzien als doorslaggevend in de genezing.Dat klopt, de meeste van de klachten bij de huisarts gaan vanzelf over. Het verschil is dat als er een behandeling wordt aangeboden, die bij de huisarts ook beter werkt dan alleen aandacht. En dat is bij alternatieve geneeswijzen niet het geval. Want zo gauw het bewezen werkt, is het wat mij betreft niet alternatief meer (denk bijvoorbeeld aan St Janskruid bij depressie of glucosamine bij gewrichtsproblemen, die zijn inmiddels gewoon in de reguliere geneeskunde opgenomen).

Of de meeste genezers weten wat er binnen hun kunnen ligt vraag ik me zeer af. Neem nou die enorme hoeveelheid homeopaten, die weten duidelijk niet waar ze het over hebben (oneindig verdunnen en dan een sterker werkende stof krijgen? kom nou toch, iedereen die wel eens ranja maakt weet dat dat onzin is). En dan alle iriscopisten en paranormaal genezers, ook bewezen onzin.

Njb, toevallig zijn twee van mijn kinderen laatst bij een fysiotherapeut geweest. De oudste om zijn motoriek te laten testen, de jongste voor een voorkeurshouding. In beide gevallen werd er overigens door de academisch opgeleide fystiotherapeut een wetenschappelijk onderbouwde behandeling gevolgd.

"Craniosacrale therapie is in de jaren 1970 bedacht door de Amerikaanse arts John E. Upledger. Hij ging ervan uit dat vele ziekten ontstaan door een afwijking in het bindweefsel en door de wisselende druk in het hersenvocht die kan ontstaan door blokkades. Waarop dit precies is gebaseerd is onduidelijk. Bij de craniosacrale behandeling wordt er veelal aan de hals en wervelkolom gemanipuleerd. Een bewijs voor de werkzaamheid van deze therapie is er niet. Bij volwassenen wordt er een veelheid aan ziektes mee behandeld: rugklachten, migraine, R.S.I., duizeligheid, oorsuizingen, chronische pijn, burn-out, whiplash en dergelijke. Bij kinderen wordt de craniosacrale therapie vooral gebruikt bij huilbaby's, motorische onrust en een asymmetrische voorkeurshouding van het hoofd.



Het is bekend dat er de nodige complicaties bij craniosacrale therapie kunnen optreden. Bij volwassenen kan er met name een scheur in een van de slagaders naar het ruggenmerg ontstaan. Bij kinderen is het skelet nog heel 'kraakbenig' en worden er met name ook hartritmestoornissen gezien doordat het ruggenmerg tijdelijk te weinig zuurstof krijgt door de manipulatie. Ook een dwarslaesie of een afsluiting van de luchtwegen kan optreden.



Er is dus helemaal geen bewijs voor enige werkzaamheid van de craniosacrale therapie terwijl er wel degelijk catastrofale complicaties kunnen optreden. Deze behandeling, die veelal ook nog wordt toegepast bij onschuldige aandoeningen, moet daarom ook afgeraden worden. "



Van de vereniging tegen de kwakzalverij, met op hun site de bronvermeldingen erbij

"Chiropractie is een sterk omstreden behandelmethode. Het is een vorm van manuele therapie. De behandeling is in 1895 'uitgevonden' door David Palmer. Hij meende dat 95% van alle ziekten veroorzaakt wordt door subluxatie (=scheefstand) van wervels met druk op de ruggemergszenuwen als gevolg. Dit zou niet alleen rug- en nekklachten veroorzaken, maar ook ziekten van allerlei inwendige organen en ook psychische stoornissen. Het opheffen van de subluxatie door soms krachtige manipulatie van de wervelkolom ('kraken") zou al deze ziekten genezen. De werkzaamheid van chiropractie is voor geen enkele ziekte in deugdelijk gecontroleerd onderzoek aangetoond. Het is desondanks een in de hele wereld verbreide alternatieve behandelwijze. "

"Osteopathie is een manier van behandelen die op het einde van de 19de eeuw werd uitgevonden door Andrew Taylor Still (1828-1917), een Amerikaans arts die meende dat alle ziekten veroorzaakt worden door beenderen of gewrichten die scheef zitten en zo op bloedvaten drukken. Het woord osteopathie betekent letterlijk ”ziekte van de beenderen”. Still beweerde dat hij door met zijn handen te knijpen, trekken of draaien alle ziekten kon genezen. In zijn autobiografie schrijft hij: “ Ik kan een kind genezen van roodvonk, van difterie door er mee te schudden, ik kan kinkhoest genezen in drie dagen door een draai aan de nek”. Zijn opvattingen over de oorzaak van ziekte zijn natuurlijk al lang achterhaald door de ontdekking van bacteriën, virussen en andere oorzaken.

Vandaag is osteopathie een vlag die veel verschillende ladingen dekt. In de USA is de osteopathie in de meeste scholen geëvolueerd van een kwakzalverig systeem van kraken en aan de ledematen zwengelen voor zowat alle ziekten, naar een meer wetenschappelijke opleiding, erg gelijkend op die van gewone artsen, vaak met inbegrip van stages in gewone hospitalen. In veel Amerikaanse staten wordt de 'dokter in de osteopathie (DO) die een degelijke opleiding volgde, erkend als een osteopathisch arts met bevoegdheid tot onderzoek, het stellen van diagnoses en het voorschrijven van medicatie. Men maakt er nog maar zelden gebruik van manipulatieve technieken. Dit is een totaal verschillende evolutie van de chiropractors die zich blijven afzetten tegen de wetenschap en die nog steeds blijven beweren dat ze de meest verscheiden ziekten kunnen genezen door de wervelkolom te kraken.



In sommige landen, zoals de UK, bestaat er ook een officiële vorm van osteopathie die zich bezighoudt met het behandelen van problemen van het bewegingsstelsel. In Frankrijk wordt de term osteopathie zelfs gebruikt als een synoniem voor manuele therapie en bestaan er ook universitaire opleidingen, die zich enkel richten op problemen van het bewegingsstelsel.

Dat sommige handgrepen of manipulaties verlichting kunnen brengen bij welbepaalde klachten van spier- of gewrichtspijnen is geen geheim, dat weet en doet de gewone geneeskunde en kinesitherapie ook al jaren. De opleiding tot kinesitherapeut vraagt in België 3 tot 5 jaar voltijds hoger of universitair onderwijs. Aan meerdere Belgische universiteiten bestaat er een postgraduaat onderwijs in de toepassing van manuele technieken voor artsen en kinesisten, waar ernstig wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan naar de waarde van elementen van verschillende systemen van manuele behandelingen, zoals de orthopedische geneeskunde volgens Cyriax, de manipulatieschool Eindhoven, het systeem Kaltenborn, en uiteraard ook de osteopathie en chiropraxie. Ze trachten het waardevolle te behouden en het zinloze te elimineren.

Buiten deze wetenschappelijk verantwoorde opleidingen bestaan er overal nog heel wat privé kraakschooltjes die zich ook osteopathie noemen en graag erkenning zouden krijgen. Ze spreken van jaren studie, maar vaak betekent dat enkele weekends per jaar. Om zich een schijn van wetenschappelijkheid aan te meten vragen ze soms een echte professor in bijvoorbeeld de anatomie om enkele gastcolleges te geven. Soms huren ze tijdens avonden of weekends een zaal in de een of andere universiteit en doen dan alsof het een erkende universitaire cursus is. Ze noemen zich ook DO, dokter in de osteopathie en stellen zelf diagnoses, maar dat is een onwettige praktijk.

quote:nippo schreef op 02 mei 2009 @ 21:35:

[...]





Dat klopt, de meeste van de klachten bij de huisarts gaan vanzelf over. Het verschil is dat als er een behandeling wordt aangeboden, die bij de huisarts ook beter werkt dan alleen aandacht. En dat is bij alternatieve geneeswijzen niet het geval. Want zo gauw het bewezen werkt, is het wat mij betreft niet alternatief meer (denk bijvoorbeeld aan St Janskruid bij depressie of glucosamine bij gewrichtsproblemen, die zijn inmiddels gewoon in de reguliere geneeskunde opgenomen).Haha, zo heeft deze discussie geen zin meer hè? Dus geneeswijzen die werken zijn regulier?

Wat vind jij dan reguliere geneeskunde Yette?

Bovenstaand dus de uitleg over de verschillen tussen craniosacraal therapie, chripractie, manuele therapie en osteopathie (en de verschillen tussen landen daarin).

Ik schrik daar wel van Nippo, dat dit soort therapieen gewoon zomaar mogen, terwijl de gevolgen inderdaad catastrofaal kunnen zijn... Veel mensen gaan dit soort dingen toch proberen uit een soort baat het niet schaadt het niet idee, denk ik.. En het schaadt wel degelijk.

Wat mij betreft is het verschil dat er erkende opleidingen bestaan om regulier arts te worden. Deze bieden een soort van garantie, maar zijn niet heilig. Wetenschap is natuurlijk in beweging, dus de opvattingen over wat al dan niet werkt ook. Net zoals aanvankelijk verguisde methodes uit de alternatieve hoek later toch door de reguliere geneeskunde over zijn genomen, zijn er ook reguliere methodes die niet werken of zelfs gevaarlijk zijn. Dus om te stellen dat wat werkt, regulier is...neuh.

quote:nippo schreef op 02 mei 2009 @ 21:59:

"Osteopathie is een manier van behandelen die op het einde van de 19de eeuw werd uitgevonden door Andrew Taylor Still (1828-1917), een Amerikaans arts die meende dat alle ziekten veroorzaakt worden door beenderen of gewrichten die scheef zitten en zo op bloedvaten drukken. Het woord osteopathie betekent letterlijk �ziekte van de beenderen�. Still beweerde dat hij door met zijn handen te knijpen, trekken of draaien alle ziekten kon genezen. In zijn autobiografie schrijft hij: � Ik kan een kind genezen van roodvonk, van difterie door er mee te schudden, ik kan kinkhoest genezen in drie dagen door een draai aan de nek�. Zijn opvattingen over de oorzaak van ziekte zijn natuurlijk al lang achterhaald door de ontdekking van bacteriën, virussen en andere oorzaken.

Vandaag is osteopathie een vlag die veel verschillende ladingen dekt. In de USA is de osteopathie in de meeste scholen geëvolueerd van een kwakzalverig systeem van kraken en aan de ledematen zwengelen voor zowat alle ziekten, naar een meer wetenschappelijke opleiding, erg gelijkend op die van gewone artsen, vaak met inbegrip van stages in gewone hospitalen. In veel Amerikaanse staten wordt de 'dokter in de osteopathie (DO) die een degelijke opleiding volgde, erkend als een osteopathisch arts met bevoegdheid tot onderzoek, het stellen van diagnoses en het voorschrijven van medicatie. Men maakt er nog maar zelden gebruik van manipulatieve technieken. Dit is een totaal verschillende evolutie van de chiropractors die zich blijven afzetten tegen de wetenschap en die nog steeds blijven beweren dat ze de meest verscheiden ziekten kunnen genezen door de wervelkolom te kraken.



In sommige landen, zoals de UK, bestaat er ook een officiële vorm van osteopathie die zich bezighoudt met het behandelen van problemen van het bewegingsstelsel. In Frankrijk wordt de term osteopathie zelfs gebruikt als een synoniem voor manuele therapie en bestaan er ook universitaire opleidingen, die zich enkel richten op problemen van het bewegingsstelsel.

Dat sommige handgrepen of manipulaties verlichting kunnen brengen bij welbepaalde klachten van spier- of gewrichtspijnen is geen geheim, dat weet en doet de gewone geneeskunde en kinesitherapie ook al jaren. De opleiding tot kinesitherapeut vraagt in België 3 tot 5 jaar voltijds hoger of universitair onderwijs. Aan meerdere Belgische universiteiten bestaat er een postgraduaat onderwijs in de toepassing van manuele technieken voor artsen en kinesisten, waar ernstig wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan naar de waarde van elementen van verschillende systemen van manuele behandelingen, zoals de orthopedische geneeskunde volgens Cyriax, de manipulatieschool Eindhoven, het systeem Kaltenborn, en uiteraard ook de osteopathie en chiropraxie. Ze trachten het waardevolle te behouden en het zinloze te elimineren.

Buiten deze wetenschappelijk verantwoorde opleidingen bestaan er overal nog heel wat privé kraakschooltjes die zich ook osteopathie noemen en graag erkenning zouden krijgen. Ze spreken van jaren studie, maar vaak betekent dat enkele weekends per jaar. Om zich een schijn van wetenschappelijkheid aan te meten vragen ze soms een echte professor in bijvoorbeeld de anatomie om enkele gastcolleges te geven. Soms huren ze tijdens avonden of weekends een zaal in de een of andere universiteit en doen dan alsof het een erkende universitaire cursus is. Ze noemen zich ook DO, dokter in de osteopathie en stellen zelf diagnoses, maar dat is een onwettige praktijk.ok duidelijke uitleg, maar HOE weet je nou met welke soort van osteopaat je van doen hebt? Ik bedoel, of het een arts is, of een kwakzalver die de opleiding aan een 'kraakschooltje' heeft gevolgd? Is er op die vereniging ook een adressenlijst van goeien te vinden? Of een waarschuwingslijst?