Kinderen
alle pijlers
mensen met beperking kinder mogen krijg??
vrijdag 22 mei 2009 om 23:12
ik ben iemand met licht beperking en heb kinder wens
maar als je de berichten op internet leest zijn de meest mens zo negen achtief er over en toch dat ze de kan op gezin mogen hebben
maar toch vindt ik dat mensen met beperking ook recht hebben op kinderen wie zegt dat hun niet net zo goed kinder kunnen op voeden
maar als je de berichten op internet leest zijn de meest mens zo negen achtief er over en toch dat ze de kan op gezin mogen hebben
maar toch vindt ik dat mensen met beperking ook recht hebben op kinderen wie zegt dat hun niet net zo goed kinder kunnen op voeden
zaterdag 23 mei 2009 om 00:50
Het was is en blijft een moeilijke discussie, er zijn genoeg hoogopgeleide ouders die geen liefde kunnen geven en onderontwikkelde mensen die dat wel kunnen en weer andere dingen missen.
Ik werkte in de verstandelijk beperken zorg waar een jonge moeder rondliep met een lichte verstandelijke beperking, Zij zorgde echter tot destijds erg goed voor haar kind. Hoe dit zich ontwikkeld in de toekomst is afwachten, maar dat is bij elk kind.
Wel denk ik dat je een kind, ook als het zelf geen beperking heeft, opscheept met een beperkte situatie. Met een moeilijkere achtergrond. Het karakter van een kind en ook van de verstandelijke mogelijkheden hangen af van de biologische achtergrond en van de opgroei omgeving.
Dat wil echter niet zeggen dat het kind ongelukkig zal worden, ik ken meer mensen met een beperking die gelukkig zijn dan zonder. Dan boor je meteen een veel dieper onderwerp aan, waar het nu niet om gaat, namelijk ; Wat maakt geluk? Ik denk dat als je daar naar kijkt, een hoger iq juist een beperking is.
Ik werkte in de verstandelijk beperken zorg waar een jonge moeder rondliep met een lichte verstandelijke beperking, Zij zorgde echter tot destijds erg goed voor haar kind. Hoe dit zich ontwikkeld in de toekomst is afwachten, maar dat is bij elk kind.
Wel denk ik dat je een kind, ook als het zelf geen beperking heeft, opscheept met een beperkte situatie. Met een moeilijkere achtergrond. Het karakter van een kind en ook van de verstandelijke mogelijkheden hangen af van de biologische achtergrond en van de opgroei omgeving.
Dat wil echter niet zeggen dat het kind ongelukkig zal worden, ik ken meer mensen met een beperking die gelukkig zijn dan zonder. Dan boor je meteen een veel dieper onderwerp aan, waar het nu niet om gaat, namelijk ; Wat maakt geluk? Ik denk dat als je daar naar kijkt, een hoger iq juist een beperking is.
zaterdag 23 mei 2009 om 00:52
Nogmaals heb ik geen antwoord op deze moeilijke kwestie. Ik heb daar alleen een diepgeworteld gevoel bij. In bepaalde gevallen waarin het aannemelijk is dat de zorg voor een kind in gevaar zou kunnen komen, zou dit ernstig onderzocht moeten kunnen worden door professionals. Deze zouden dan een bindend advies af kunnen geven, waarna persoon in kwestie door bijvoorbeeld AC, medicatie of weet ik veel wat tot (tijdelijke) onvruchtbaarheid gebracht kunnen worden.
zaterdag 23 mei 2009 om 00:56
Even in mijn eigen geval sprekend; ik heb geen verstandelijke beperking, maar wel een ziekte waardoor ik behoorlijk lichamelijk beperkt kan worden. Ik zou de eerste beste professional die mij verteld dat ik door mijn lichamelijke beperkingen geen kind zou kunnen opvoeden en dus verplicht AC of iets dergelijks zou moeten krijgen iets aan doen. Ten eerste ben ik niet alleen, er is ook nog een partner in het spel, ten tweede kan ik dat zelf wel bepalen en ben ik zelf in staat om hulptroepen te organiseren zodat ik mijn kind kan opvoeden. Hiermee bedoel ik dus, waar trek je de grens? Door mijn ziekte kan ik mogelijkerwijs zo beperkt raken dat ik niet kan ingrijpen in gevaarlijke situaties. (dat beeld is wel errug overdreven, maar toch het kan)
zaterdag 23 mei 2009 om 00:57
quote:schouderklopje schreef op 23 mei 2009 @ 00:52:
Nogmaals heb ik geen antwoord op deze moeilijke kwestie. Ik heb daar alleen een diepgeworteld gevoel bij. In bepaalde gevallen waarin het aannemelijk is dat de zorg voor een kind in gevaar zou kunnen komen, zou dit ernstig onderzocht moeten kunnen worden door professionals. Deze zouden dan een bindend advies af kunnen geven, waarna persoon in kwestie door bijvoorbeeld AC, medicatie of weet ik veel wat tot (tijdelijke) onvruchtbaarheid gebracht kunnen worden.
Dan rest nog hetzelfde vraagstuk; is het te prefereren om het schenden van zelfbeschikking over het lichaam te verkiezen boven het uit huis plaatsen van het kind/de kinderen die anders geboren zouden worden?
Uiteraard nog volledig los van de heerlijk onmogelijke discussie die dan volgt wanneer een risico acceptabel is en wanneer niet en wat überhaupt risico is?
Nogmaals heb ik geen antwoord op deze moeilijke kwestie. Ik heb daar alleen een diepgeworteld gevoel bij. In bepaalde gevallen waarin het aannemelijk is dat de zorg voor een kind in gevaar zou kunnen komen, zou dit ernstig onderzocht moeten kunnen worden door professionals. Deze zouden dan een bindend advies af kunnen geven, waarna persoon in kwestie door bijvoorbeeld AC, medicatie of weet ik veel wat tot (tijdelijke) onvruchtbaarheid gebracht kunnen worden.
Dan rest nog hetzelfde vraagstuk; is het te prefereren om het schenden van zelfbeschikking over het lichaam te verkiezen boven het uit huis plaatsen van het kind/de kinderen die anders geboren zouden worden?
Uiteraard nog volledig los van de heerlijk onmogelijke discussie die dan volgt wanneer een risico acceptabel is en wanneer niet en wat überhaupt risico is?
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 00:59
quote:Caylinn schreef op 23 mei 2009 @ 00:56:
Door mijn ziekte kan ik mogelijkerwijs zo beperkt raken dat ik niet kan ingrijpen in gevaarlijke situaties. (dat beeld is wel errug overdreven, maar toch het kan)Oh, daar hang ik al. En toch, toch vertrouwen mijn vrienden me blind met hun nog geen 2-jarige gup. Je zou er bijna wat van gaan denken.
Door mijn ziekte kan ik mogelijkerwijs zo beperkt raken dat ik niet kan ingrijpen in gevaarlijke situaties. (dat beeld is wel errug overdreven, maar toch het kan)Oh, daar hang ik al. En toch, toch vertrouwen mijn vrienden me blind met hun nog geen 2-jarige gup. Je zou er bijna wat van gaan denken.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 01:03
quote:roosvrouw schreef op 23 mei 2009 @ 00:59:
[...]
Oh, daar hang ik al. En toch, toch vertrouwen mijn vrienden me blind met hun nog geen 2-jarige gup. Je zou er bijna wat van gaan denken.
Nou ja dat is dan ook meteen een pijnpunt in de redenatie: Als het gevaarlijke situaties voor het kind kan opleveren dan niet. In mijn geval kan het mogelijkerwijs gevaarlijke situaties opleveren als mijn 4 jarige, ik noem maar wat, een drukke straat overrent en ik door de ontstekingen in mijn voeten en de pijn er niet achteraan kan. En dat is geen uitzondering. Als baby heb ik hem meer dan eens bijna laten vallen vanwege niet vast kunnen houden.
Dus nogmaals, waar trek je dan de grens?
Ook in geval van lichtelijke verstandelijke beperking lijkt mij die grens niet zo zwart-wit als deze op het eerste oog lijkt. Ook deze mensen kunnen met hulptroepen prima in staat zijn om een kind op te voeden.
[...]
Oh, daar hang ik al. En toch, toch vertrouwen mijn vrienden me blind met hun nog geen 2-jarige gup. Je zou er bijna wat van gaan denken.
Nou ja dat is dan ook meteen een pijnpunt in de redenatie: Als het gevaarlijke situaties voor het kind kan opleveren dan niet. In mijn geval kan het mogelijkerwijs gevaarlijke situaties opleveren als mijn 4 jarige, ik noem maar wat, een drukke straat overrent en ik door de ontstekingen in mijn voeten en de pijn er niet achteraan kan. En dat is geen uitzondering. Als baby heb ik hem meer dan eens bijna laten vallen vanwege niet vast kunnen houden.
Dus nogmaals, waar trek je dan de grens?
Ook in geval van lichtelijke verstandelijke beperking lijkt mij die grens niet zo zwart-wit als deze op het eerste oog lijkt. Ook deze mensen kunnen met hulptroepen prima in staat zijn om een kind op te voeden.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:10
Mijn ervaring is dat er in 9 van de 10 gevallen voor het vierde jaar tot uit-huis-plaatsing wordt over gegaan. En dat vind ik vrij ernstig.
Zo'n beslissing is heel erg traumatisch. Voor alle partijen en met name het kind.
Ik heb cliënten die kinderen hebben die als mentor of aanspreekpunt fungeren voor hun eigen ouder.
Zo'n beslissing is heel erg traumatisch. Voor alle partijen en met name het kind.
Ik heb cliënten die kinderen hebben die als mentor of aanspreekpunt fungeren voor hun eigen ouder.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:11
Kinderen op de wereld zetten levert per definitie gevaarlijke situaties voor het kind op. Ik mag althans toch aannemen dat er geen enkel kind is dat in een luchtbubbel beschermt van alles en iedereen leeft? (en zelfs dat kan gevaarlijk zijn, het kind zal maar depressief raken van dat gebrek aan léven). Dat alleen al maakt dat er kennelijk geen zwart-wit is, maar grijstinten. Het kan mijn beperkte visie op de wereld zijn, maar grijstinten vragen imho bij dit soort belangrijke zaken om een situatie gerichte aanpak geen "one size fits all".
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 01:15
quote:JOJOROSSI schreef op 22 mei 2009 @ 23:12:
ik ben iemand met licht beperking en heb kinder wens
maar als je de berichten op internet leest zijn de meest mens zo negen achtief er over en toch dat ze de kan op gezin mogen hebben
maar toch vindt ik dat mensen met beperking ook recht hebben op kinderen wie zegt dat hun niet net zo goed kinder kunnen op voedenVanuit mijn eigen (jeugd)beleving ben ik het hier niet mee eens...je hebt geen idee wat jouw beleveniswereld voor impact op een kind heeft. Mijn moeder was ws manisch / depressief...niemand heeft er ooit een sticker op geplakt, maar ondanks dat zijn we wel in pleeggezinnen en kindertehuizen terecht gekomen. Niet het begin dat je een kind wilt toewensen... Je hebt geen idee hoeveel kinderen in kindertehuizen zitten omdat de ouders de zorg niet meer aankunnen....
ik ben iemand met licht beperking en heb kinder wens
maar als je de berichten op internet leest zijn de meest mens zo negen achtief er over en toch dat ze de kan op gezin mogen hebben
maar toch vindt ik dat mensen met beperking ook recht hebben op kinderen wie zegt dat hun niet net zo goed kinder kunnen op voedenVanuit mijn eigen (jeugd)beleving ben ik het hier niet mee eens...je hebt geen idee wat jouw beleveniswereld voor impact op een kind heeft. Mijn moeder was ws manisch / depressief...niemand heeft er ooit een sticker op geplakt, maar ondanks dat zijn we wel in pleeggezinnen en kindertehuizen terecht gekomen. Niet het begin dat je een kind wilt toewensen... Je hebt geen idee hoeveel kinderen in kindertehuizen zitten omdat de ouders de zorg niet meer aankunnen....
zaterdag 23 mei 2009 om 01:20
Floor, het is ook een ernstig onderwerp met "geen kattenpis" ernstige mogelijke gevolgen. Maar voor mij persoonlijk is het recht op zelfbeschikking van het lijf net zo belangrijk en waardevol als het welzijn van een kind.
Welke aanpak we (maatschappij, persoon, noem maar op) ook hanteren, we zullen altijd geconfronteerd blijven worden met de gevolgen van dit vraagstuk en bijhorende risico's en (potentieel) negatieve gevolgen van welke aanpak dan ook. Het is geen populaire opinie (of er moet iets drastisch gewijzigd zijn op het forum sinds deze discussie de laatste keer gepasseerd is), maar mijn voorkeur ligt zoals gezegd niet bij verplichte AC, sterilisatie of wat dan ook.
Jojorossi; er is nog een vraag die belangrijk is, vind ik dan. Hoe zou een kind het leven met een vader of moeder met een beperking kunnen vinden? Dat verschilt per beperking, maar is voor mij een belangrijk iets. Ik heb zelf ook een beperking, maar dan lichamelijk. Het verzorgen, dat komt wel goed. Daar is genoeg voor in ons land en ik heb meer dan genoeg lieve familie en vrienden. Maar, mijn kindje kan mijn beperking ook krijgen. En dat kan een kind veel pijn en verdriet geven. Dat wil ik niet. Dat vind ik geen leuk/goed genoeg leven voor mijn kind. En dus komt er geen kind.
Welke aanpak we (maatschappij, persoon, noem maar op) ook hanteren, we zullen altijd geconfronteerd blijven worden met de gevolgen van dit vraagstuk en bijhorende risico's en (potentieel) negatieve gevolgen van welke aanpak dan ook. Het is geen populaire opinie (of er moet iets drastisch gewijzigd zijn op het forum sinds deze discussie de laatste keer gepasseerd is), maar mijn voorkeur ligt zoals gezegd niet bij verplichte AC, sterilisatie of wat dan ook.
Jojorossi; er is nog een vraag die belangrijk is, vind ik dan. Hoe zou een kind het leven met een vader of moeder met een beperking kunnen vinden? Dat verschilt per beperking, maar is voor mij een belangrijk iets. Ik heb zelf ook een beperking, maar dan lichamelijk. Het verzorgen, dat komt wel goed. Daar is genoeg voor in ons land en ik heb meer dan genoeg lieve familie en vrienden. Maar, mijn kindje kan mijn beperking ook krijgen. En dat kan een kind veel pijn en verdriet geven. Dat wil ik niet. Dat vind ik geen leuk/goed genoeg leven voor mijn kind. En dus komt er geen kind.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 01:22
Gek genoeg heb ik moreel geen enkel bezwaar tegen ouders met een lichamelijke handicap.
Dit komt waarschijnlijk voort uit 't feit dat je met 'slechts' een lichamelijke beperking/ziekte wel in staat bent om op cruciale momenten beslissingen te nemen, je weet waar je concrete hulpvraag ligt en de lijfelijke afhankelijkheid van het kind slechts tijdelijk is.
Het is hier al eerder gezegd; alleen liefde kunnen geven is niet genoeg. Je moet ook in staat zijn belangrijke inschattingen te maken en je eigen belangen achter te stellen op die van het kind.
Voor veel vg is juist dit heel erg moeilijk.
Dit komt waarschijnlijk voort uit 't feit dat je met 'slechts' een lichamelijke beperking/ziekte wel in staat bent om op cruciale momenten beslissingen te nemen, je weet waar je concrete hulpvraag ligt en de lijfelijke afhankelijkheid van het kind slechts tijdelijk is.
Het is hier al eerder gezegd; alleen liefde kunnen geven is niet genoeg. Je moet ook in staat zijn belangrijke inschattingen te maken en je eigen belangen achter te stellen op die van het kind.
Voor veel vg is juist dit heel erg moeilijk.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:31
Och, dat is ook wel eens verlichtend Floor. Je zult ongetwijfeld nog wel te horen krijgen waarom allerlei lichamelijke beperkingen synoniem staan aan 'hoe dúrf je ook maar aan kinderen te denken'.
Voor mij is het in de basis niet zo anders of we nu over lg of vg praten. Beide komt voor mij neer op het per geval bezien welke gevolgen de beperking op het welzijn en de opvoeding van het kind heeft of kan hebben en hoe die al dan niet te ondervangen zijn. Bij vg zal een eerder voorkomend pijnpunt het maken van inschattingen zijn, zoals jij ook al noemde. Waar dat bij lg eerder een discussie zal zijn of er bij dreigend gevaar lichamelijk wel ingegrepen kan worden.
Bij lg zal het ondervangen van mogelijke pijnpunten vaker te realiseren zijn binnen het gezin, kan ik me zo indenken. Wat in het geval van de vg 'groep' een pijnlijk en ernstig probleem betekent. Een kant-en-klare 'oplossing' heb ik daar niet voor en zal er denk ik ook nooit komen. Zeer pro-actief het welzijn van het kind in de gaten houden en waar nodig bijsturen of ingrijpen is imho de minst kwade van de opties die er zijn.
Voor mij is het in de basis niet zo anders of we nu over lg of vg praten. Beide komt voor mij neer op het per geval bezien welke gevolgen de beperking op het welzijn en de opvoeding van het kind heeft of kan hebben en hoe die al dan niet te ondervangen zijn. Bij vg zal een eerder voorkomend pijnpunt het maken van inschattingen zijn, zoals jij ook al noemde. Waar dat bij lg eerder een discussie zal zijn of er bij dreigend gevaar lichamelijk wel ingegrepen kan worden.
Bij lg zal het ondervangen van mogelijke pijnpunten vaker te realiseren zijn binnen het gezin, kan ik me zo indenken. Wat in het geval van de vg 'groep' een pijnlijk en ernstig probleem betekent. Een kant-en-klare 'oplossing' heb ik daar niet voor en zal er denk ik ook nooit komen. Zeer pro-actief het welzijn van het kind in de gaten houden en waar nodig bijsturen of ingrijpen is imho de minst kwade van de opties die er zijn.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 01:32
RV, ja het is lastig. Vind ik ook. Ik lig niet snel ergens wakker van, maar de keren dat ik hier voor kwam te staan/ mee te maken kreeg lag ik dus letterlijk wakker.
Het gaat mis. Hoe dan ook, vroeg of laat! En nee, ik wil niemand tot verplichte AC dwingen, maar ik wil wel de discussie openhouden.
Dit 'soort' mensen, excuus voor de oneerbiedige toon, worden op alle gebied gecontroleerd, belemmerd, begeleid of gecontroleerd (geld, werk, huishouden, dagindeling enz) en dan hebben ze een kinderwens en dan gaan we ineens roepen; 'Ja ho eens ff, dat moet iemand zelf weten!' Want zelfbeschikking enz...
Dat gaat er bij mij niet in!
Het gaat mis. Hoe dan ook, vroeg of laat! En nee, ik wil niemand tot verplichte AC dwingen, maar ik wil wel de discussie openhouden.
Dit 'soort' mensen, excuus voor de oneerbiedige toon, worden op alle gebied gecontroleerd, belemmerd, begeleid of gecontroleerd (geld, werk, huishouden, dagindeling enz) en dan hebben ze een kinderwens en dan gaan we ineens roepen; 'Ja ho eens ff, dat moet iemand zelf weten!' Want zelfbeschikking enz...
Dat gaat er bij mij niet in!
zaterdag 23 mei 2009 om 01:36
Ik snap best dat je verlangt naar een kind maar niemand heeftrecht op een kind. Een kind heb je niet voor je eigen vermaak of voor je lol. Kinderen opvoeden is moeilijk, als je iemand bent met een lichte verstandelijke beperking kan je ze ongetwijfeld veel liefde geven en misschien met wat hulp ook wel structuur. Maar je moet kinderen ook kunnen begeleiden met hun schoolwerk. Je moet gesprekken voeren met hun leraren en met andere ouders, met dokteren en andere mensen. Je moet over alles wat weten, je hoeft geen deskundige te zijn, maar je moet toch dingen weten, die je dan vervolgens je kind moet kunnen leren.
Je moet kunnen kijken naar je eigen gedrag en dit kunnen analyseren en dan dat kunnen bijstellen.
Helaas gaat het heel erg vaak mis in gezinnen met ouders die LVG zijn. Het kind is dan de dupe en voor de ouders is het natuurlijk ook vreselijk.
Je moet kunnen kijken naar je eigen gedrag en dit kunnen analyseren en dan dat kunnen bijstellen.
Helaas gaat het heel erg vaak mis in gezinnen met ouders die LVG zijn. Het kind is dan de dupe en voor de ouders is het natuurlijk ook vreselijk.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:40
Het welzijn van het kind, inderdaad, daar gaat 't me om!
Ik ben 's ochtends een keer ergens binnen gekomen (vanuit een naar voorgevoel uur eerder als gepland), baby verschrikkelijk aan 't huilen, vg moeder in bed, want ziek!
En dan zeg ik;
'je baby huilt.'
'ja, maar ik ben ziek en de baby huilt al 2 uur, maar ik ben ziek!'
(En dat ziek zijn viel echt wel mee.)
Dit soort situaties vind ik ernstig, heel ernstig. En het gebeurt!
Ik neem aan dat jij als lg moeder een scenario achter de hand zou hebben bij ziekte!
Ik ben 's ochtends een keer ergens binnen gekomen (vanuit een naar voorgevoel uur eerder als gepland), baby verschrikkelijk aan 't huilen, vg moeder in bed, want ziek!
En dan zeg ik;
'je baby huilt.'
'ja, maar ik ben ziek en de baby huilt al 2 uur, maar ik ben ziek!'
(En dat ziek zijn viel echt wel mee.)
Dit soort situaties vind ik ernstig, heel ernstig. En het gebeurt!
Ik neem aan dat jij als lg moeder een scenario achter de hand zou hebben bij ziekte!
zaterdag 23 mei 2009 om 01:42
Ik vind het een lastige discussie. In de klas van mijn zoontje zit een jochie waarvan ik de moeder iig verdenk van een lichtelijke verstandelijke beperking. Ik zie duidelijk dat ze veel van het kind houdt, maar qua beteugeling en opvoeding schort er nogal wat aan. Het kind is qua gedrag totaal onaangepast wat zijn weerslag in de omgang met klasgenootjes heeft. Ook de oudere kinderen in het gezin hebben allemaal begeleiding omdat pa en ma het niet aan kunnen. Beide ouders werken, wonen zelfstandig en er is begeleiding in het gezin. Het was zeker voor de kinderen beter geweest als er geen kinderen waren gekomen, want beide ouders kunnen de opvoeding duidelijk niet aan. Ik ben het er zeker mee eens dat het in de meeste gevallen beter is voor de toekomstige kinderen als ze er niet komen, maar om gedwongen er voor te zorgen dat er geen kinderen komen gaat me toch net te ver. Want dan zit je met de vraag; wat is de grens dan? Is die zwart-wit of grijs?
zaterdag 23 mei 2009 om 01:45
Floor in mijn geval: Als het een werkdag van mij zou zijn; ja dan is mijn man thuis. In geval van een werkdag van mijn man; nee dan is er niemand in de buurt om de zorg over te nemen. Mocht ik letterlijk niet meer uit bed kunnen komen, dan zou mijn kind ook moeten huilen tot ik wel uit bed zou kunnen komen, hoe zeer het gehuil mij aan het hart zou gaan. Ik kan namelijk soms letterlijk niet uit bed komen. Uiteindelijk kom ik mijn bed wel uit en kan ik mijn kind verzorgen, maar dit om aan te geven dat in mijn geval het ook maar zo zou kunnen dat mijn baby lang ligt te huilen omdat ik niet anders kan.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:45
Ik vind trouwens de lichamelijk beperkte ouder een heel andere categorie dan de LVG. De lichamelijk gehandicapte ouder kan met hulp van thuiszorg (praktische ondersteuning, huishouding) al een heel eind komen.
Veel LVG'ers hebben andersoortige hulp nodig, namelijk bij de opvoedkundige/ pedagogische taken. In het eerste geval vervul je de rol als ouder zelf. in het tweede geval ligt de kwaliteit van opvoeden in de handen van bureau jeugdzorg of andere ondersteuners.
Het gaat echt heel heel heel erg vaak mis, de succesverhalen??? ik ken ze niet. De horrorverhalen? ik ken er (te) veel.
Veel LVG'ers hebben andersoortige hulp nodig, namelijk bij de opvoedkundige/ pedagogische taken. In het eerste geval vervul je de rol als ouder zelf. in het tweede geval ligt de kwaliteit van opvoeden in de handen van bureau jeugdzorg of andere ondersteuners.
Het gaat echt heel heel heel erg vaak mis, de succesverhalen??? ik ken ze niet. De horrorverhalen? ik ken er (te) veel.
zaterdag 23 mei 2009 om 01:48
Floor, ik kan me voorstellen dat je er wakker van ligt.
Het gáát mis? Dat is een 100%-uitspraak. Een bijstelling van je eerdere uitspraken? Niet geheel mijn ervaring (ja, sec pratend over vg), maar soit.
Ik ben recht-toe-recht-aan. Zolang als iemand in dit land niet beslissingsonbevoegd (of hoe we dat officieel ook noemen, gebruik ongetwijfeld de verkeerde term) is verklaard, heeft die persoon zelfbeschikkingsrecht. AC, sterilisatie, noem de hele mikmak maar op, valt wat mij betreft onder het kopje 'medische zorg' (lichamelijk ingrijpen), en daarmee indien er een beslissingsbevoegd voogd is onder diens verantwoordelijkheid. Zo niet; bij de persoon zelf.
Dan hebben we nog het discussiepunt wanneer er ingegrepen zou kunnen en moeten worden met bijv. maatregelen als uithuisplaatsing, maar dat is een discussie die we sowieso al voeren over de situaties waarbij er geen ouders met een beperking* in het geding zijn.
En dan ga ik nu een tukje doen, moet morgen weer vroeg genoeg op.
*disclaimer; gebrek aan normen, waarden en/of empathie is natuurlijk net zo goed een beperking, maar dat schijnen we met zijn allen niet zo te betitelen.
Het gáát mis? Dat is een 100%-uitspraak. Een bijstelling van je eerdere uitspraken? Niet geheel mijn ervaring (ja, sec pratend over vg), maar soit.
Ik ben recht-toe-recht-aan. Zolang als iemand in dit land niet beslissingsonbevoegd (of hoe we dat officieel ook noemen, gebruik ongetwijfeld de verkeerde term) is verklaard, heeft die persoon zelfbeschikkingsrecht. AC, sterilisatie, noem de hele mikmak maar op, valt wat mij betreft onder het kopje 'medische zorg' (lichamelijk ingrijpen), en daarmee indien er een beslissingsbevoegd voogd is onder diens verantwoordelijkheid. Zo niet; bij de persoon zelf.
Dan hebben we nog het discussiepunt wanneer er ingegrepen zou kunnen en moeten worden met bijv. maatregelen als uithuisplaatsing, maar dat is een discussie die we sowieso al voeren over de situaties waarbij er geen ouders met een beperking* in het geding zijn.
En dan ga ik nu een tukje doen, moet morgen weer vroeg genoeg op.
*disclaimer; gebrek aan normen, waarden en/of empathie is natuurlijk net zo goed een beperking, maar dat schijnen we met zijn allen niet zo te betitelen.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 23 mei 2009 om 01:48
zaterdag 23 mei 2009 om 01:49
Jojoro, je zegt dat je vriend en jij verder normaal zijn maar wel een beperking hebben t.a.v werk. Betekent dat dat jullie niet werken, of werken jullie bij de sociale werkvoorziening?
Hoe zit het met de financieen, want vaak is dit ook een probleem bij LVG'ers. Er komt niet veel geld binnen en budgetteren/ boekhouden is vaak ook een probleem. Zo is een groot deel van de mensen in de schuldhulpverlening LVG
Hoe zit het met de financieen, want vaak is dit ook een probleem bij LVG'ers. Er komt niet veel geld binnen en budgetteren/ boekhouden is vaak ook een probleem. Zo is een groot deel van de mensen in de schuldhulpverlening LVG
zaterdag 23 mei 2009 om 01:53
Caylinn, ik mag toch aannemen dat als jij besluit om gevolg te geven aan je kinderwens, je de juiste back-up/achtervang in werking stelt om op de momenten dat jij je bed niet uit kunt je accuut hulp hebt.
Kortom, je eigen beperkingen in kunnen schatten, er gevolg aan geven en vooruit denken.
De meeste vg kunnen dit niet en daar ligt 't probleem. Hoe vaak ik geen kinderen heb aangetroffen te warm/ te koud gekleed, want zelf geen inschatting kunnen maken...
Kortom, je eigen beperkingen in kunnen schatten, er gevolg aan geven en vooruit denken.
De meeste vg kunnen dit niet en daar ligt 't probleem. Hoe vaak ik geen kinderen heb aangetroffen te warm/ te koud gekleed, want zelf geen inschatting kunnen maken...
