Kinderen
alle pijlers
Mijn kind minder belangrijk dan andere kleinkinderen?
zaterdag 10 juni 2017 12:01
Misschien zijn het hormonen maar het zit mij niet lekker.
Mijn schoonouders hebben drie kleinkinderen: eentje van mijn man en mij (P) en een tweeling van haar andere zoon ( A en
. De tweeling is twee jaar ouder.
Een paar voorbeelden.
Nu is het zo dat als wij bij mijn schoonouders zijn het ALTIJD over de andere twee kleinkinderen gaat. Kan P iets, bijvoorbeeld lopen, konden A en B dit al veel eerder. Of er wordt vol trots alle foto's van A en B geshowd. Als dit nou soms, of zelfs de helft van de tijd, voorkwam ala. Maar dit is elke keer.
Ook worden er spullen aangeschaft voor A en B en wordt dit ook zo benoemd. Een voorbeeld: in een folder stond een bepaald stuk speelgoed. Ik vertelde dit aan mijn schoonmoeder, zij wilde er twee hebben: Voor als A en B kwamen.
Ik had iets voor P gekocht, mijn schoonmoeder wilde dit ook hebben: Voor als A en B kwamen.
Qua oppas is het ook niet veel beter. Er wordt om de haverklap opgepast op A en B. Hebben wij hulp nodig is dit lastig. Vaak krijgen we nee te horen of wordt er de dag van te voren afgebeld omdat ze op A en B moeten passen.
Ik heb de babyshower van mijn schoonzus helemaal georganiseerd samen met mijn schoonmoeder. Op mijn babyshower zijn mijn schoonzus en schoonmoeder niet gekomen, ze hadden wat anders te doen.
Man en ik hebben een miskraam gehad voordat P werd geboren. Wij vertelden dit aan de schoonouders en de reactie van schoonvader was dat A en B zulke leuke kinderen zijn.
Nu is er gisteren iets voorgevallen wat voor mij de druppel is. Mijn zwager had twee bedden bij mijn schoonouders neergezet. Voor A en B. Die hadden ze weer zelf nodig. Wij vroegen aan mijn schoonouders of wij zelf een bed daar moesten neerzetten, geen probleem! Dit werd vier maanden afgehouden want mijn zwager zal wel een keer de bedden terugbrengen. Al die tijd kon P dus niet blijven slapen. Ook niet als wij er waren, geen middagslaapje. Nu hebben we uiteindelijk gewoon een bed gekocht. Ik bel gisteren op of de lakentjes van de oude bedden die ik had gekocht voor hen er nog waren. Deze waren meegegaan naar zwager en schoonzus dus of wij zelf weer even nieuwe wilden halen.
Ik kom zelf van een oma die dit gedrag vertoonde naar mij: andere kleinkinderen waren veel belangrijker dan ik. Als wij op bezoek kwamen was er alleen water. Gingen wij weg, en kwamen we vijf minuten later terug omdat we iets waren vergeten, was er in eens limonade gevonden. Dit triggert waarschijnlijk ook waarom ik zo allergisch op het gedrag van mijn schoonouders reageer.
Ik merk alleen dat ik er steeds meer moeite mee krijg. ik wil niet dat mijn zoon het waterkleinkind is, ik wil dat geen enkel kind dit is maar ik kan het niet makkelijk los zien van elkaar.
Bespreekbaar maken is lastig. Schoonmoeder wordt dat enorm emotioneel en schoonvader heel boos... Ze staan niet open voor een dialoog.
Man vergoeilijkt het allemaal. Zegt dat ze het niet zo bedoelen maar ik voel het echt anders.
Moet ik voor manlief mijn mond houden?
Mijn schoonouders hebben drie kleinkinderen: eentje van mijn man en mij (P) en een tweeling van haar andere zoon ( A en
. De tweeling is twee jaar ouder.Een paar voorbeelden.
Nu is het zo dat als wij bij mijn schoonouders zijn het ALTIJD over de andere twee kleinkinderen gaat. Kan P iets, bijvoorbeeld lopen, konden A en B dit al veel eerder. Of er wordt vol trots alle foto's van A en B geshowd. Als dit nou soms, of zelfs de helft van de tijd, voorkwam ala. Maar dit is elke keer.
Ook worden er spullen aangeschaft voor A en B en wordt dit ook zo benoemd. Een voorbeeld: in een folder stond een bepaald stuk speelgoed. Ik vertelde dit aan mijn schoonmoeder, zij wilde er twee hebben: Voor als A en B kwamen.
Ik had iets voor P gekocht, mijn schoonmoeder wilde dit ook hebben: Voor als A en B kwamen.
Qua oppas is het ook niet veel beter. Er wordt om de haverklap opgepast op A en B. Hebben wij hulp nodig is dit lastig. Vaak krijgen we nee te horen of wordt er de dag van te voren afgebeld omdat ze op A en B moeten passen.
Ik heb de babyshower van mijn schoonzus helemaal georganiseerd samen met mijn schoonmoeder. Op mijn babyshower zijn mijn schoonzus en schoonmoeder niet gekomen, ze hadden wat anders te doen.
Man en ik hebben een miskraam gehad voordat P werd geboren. Wij vertelden dit aan de schoonouders en de reactie van schoonvader was dat A en B zulke leuke kinderen zijn.
Nu is er gisteren iets voorgevallen wat voor mij de druppel is. Mijn zwager had twee bedden bij mijn schoonouders neergezet. Voor A en B. Die hadden ze weer zelf nodig. Wij vroegen aan mijn schoonouders of wij zelf een bed daar moesten neerzetten, geen probleem! Dit werd vier maanden afgehouden want mijn zwager zal wel een keer de bedden terugbrengen. Al die tijd kon P dus niet blijven slapen. Ook niet als wij er waren, geen middagslaapje. Nu hebben we uiteindelijk gewoon een bed gekocht. Ik bel gisteren op of de lakentjes van de oude bedden die ik had gekocht voor hen er nog waren. Deze waren meegegaan naar zwager en schoonzus dus of wij zelf weer even nieuwe wilden halen.
Ik kom zelf van een oma die dit gedrag vertoonde naar mij: andere kleinkinderen waren veel belangrijker dan ik. Als wij op bezoek kwamen was er alleen water. Gingen wij weg, en kwamen we vijf minuten later terug omdat we iets waren vergeten, was er in eens limonade gevonden. Dit triggert waarschijnlijk ook waarom ik zo allergisch op het gedrag van mijn schoonouders reageer.
Ik merk alleen dat ik er steeds meer moeite mee krijg. ik wil niet dat mijn zoon het waterkleinkind is, ik wil dat geen enkel kind dit is maar ik kan het niet makkelijk los zien van elkaar.
Bespreekbaar maken is lastig. Schoonmoeder wordt dat enorm emotioneel en schoonvader heel boos... Ze staan niet open voor een dialoog.
Man vergoeilijkt het allemaal. Zegt dat ze het niet zo bedoelen maar ik voel het echt anders.
Moet ik voor manlief mijn mond houden?
zondag 11 juni 2017 15:19
Is er een reden/oorzaak dat de verhouding zo ligt? Mijn kinderen hebben dit eigenlijk van beide kanten, maar niet in die mate dat het hinderlijk is, maar ze zien het wel en benoemen het ook, wel gelijk met een verklaring waarom het zo gaat. Mijn kinderen zijn 17 en 19. Aan mans kant is oudste nichtje duidelijk het lievelingetje, maar dat komt vooral omdat haar moeder nogal labiel is, die werd "per ongeluk door de pil heen zwanger" op veel te jonge leeftijd, dus die bleef gewoon uit gaan etc en dumpte dochter bij oma. Het huwelijk liep uiteraard stuk en ook daar sprong oma in. Oma heeft gewoon altijd het gevoel gehad dat zij verantwoordelijk was voor haar kleindochter. Je ziet nu ook dat als kleindochter in het land is (woont in buitenland) dat ze bij oma gaat logeren, die ziet dat meer als ouderlijk huis. De opa en oma van de andere kant wonen ver weg en die zien ze dus weinig, de andere kleinkinderen wonen dichtbij en daar past ze regelmatig op, voor ze naar de basisschool gingen zelfs op een vaste dag. Oma heeft verder niet zoveel te doen, dus die kleinkinderen is het enige dat ze mee maakt, bovendien praat oma graag en veel ook als ze niks te vertellen heeft, dus krijgen wij altijd honderduit te horen hoe het met de andere kleinkinderen gaat. Mijn zoon zei laatst: oma vroeg niet eens hoe het met mijn examens gaat. Dat vond ik eigenlijk wel schrijnend, maar zoon haalde zijn schouders erover op, was meer een soort verbaasde constatering van zijn kant.
zondag 11 juni 2017 16:38
Bij mijn schoonfamilie gaat het precies andersom. Elke keer als we daar zijn hoor ik alle, toch best negatieve, kanten van de kinderen van mijn twee zwagers. Kind X was zo moeilijk die ene keer, kind Y kan niet alleen spelen, kind Z heeft zo'n rare naam. Ik hoor het niet één keer, ik hoor het elke keer als we daar zijn. Ik ga er volledig vanuit dat mijn schoonmoeder dit ook zit te zeggen over ons kind, maar dan tegen mijn twee zwagers. Met mijn schoonzusje kan ik nogal goed opschieten, en ik vroeg er ooit eens een keer naar: en inderdaad....zij hoort weer allerlei negativiteit over ons kind/de manier waarop wij dingen doen.
Volgens mij laten we het allemaal ons ene oor in, ander oor uit gaan...maar ik vind het nogal irritant. Eigenlijk heb ik de neiging er ook eens wat van te gaan zeggen als mijn schoonmoeder weer eens 'roddelt' over de andere kleinkinderen....maar tja, wie weet haal ik me dan weer meer op de hals dan nodig is.
Lastig is het in ieder geval wel...zo'n situatie, TO!
Volgens mij laten we het allemaal ons ene oor in, ander oor uit gaan...maar ik vind het nogal irritant. Eigenlijk heb ik de neiging er ook eens wat van te gaan zeggen als mijn schoonmoeder weer eens 'roddelt' over de andere kleinkinderen....maar tja, wie weet haal ik me dan weer meer op de hals dan nodig is.
Lastig is het in ieder geval wel...zo'n situatie, TO!
zondag 11 juni 2017 16:49
We hebben meerdere keren aangegeven dat ze altijd welkom zijn om zo maar even binnen te komen vallen (zoals ze dat bij schoonzus doen). Ze doen het alleen nooit. Ik weet dat schoonmoeder wel vaker bij haar dochter aan komt waaien, gewoon voor de lunch of na het boodschappen doen of even koffie drinken. Dat ze een andere band heeft met haar dochter dan met mij is logisch en dochter werkt ook minder dan wij, dus gek is het niet, maar mijn vriend vindt het erg vervelend.
Overigens komen ze ook op afspraak zelden hier (een paar keer per jaar, als we ze uitnodigen voor een etentje, maar ook dan moeten we het meerdere keren vragen en komen ze vaak pas na een paar maanden. En nee, voor iemand dat vraagt, dat ligt niet aan mijn kookkunsten). Ze hebben liever dat we naar hen toe komen. Overigens doen wij dat wel vaker spontaan en dat vinden ze dan ook leuk, dus het is niet alsof ze gewoon niet van spontane bezoekjes houden.
Omdat ze dat vertellen. Ze komen daar wekelijks over de vloer (met name mijn schoonmoeder) en hier een paar keer per jaar.En gaat het wel exact zo? Hoe weet je zeker dat het daar niet afgesproken wordt?
Niet echt. Het is een hecht gezin, altijd geweest. Ik weet dat mijn schoonzusje juist denkt dat ze haar juist minder aardig vinden dan mijn vriend, dat dan weer wel. Perspectief zal ook wel meespelen, hoor. Ik vind het alleen vervelend voor mijn vriend, omdat hij er duidelijk van baalt dat zijn moeder met name naar zijn zusje toe trekt.Was de band met de kinderen ook anders voor de kleintjes kwamen?
Dit is ook meer om aan te geven dat het misschien niet altijd bewust is. Mijn schoonouders praten ook vaak over hun andere kleinkind tegen ons, wat hij nu weer gedaan heeft, maar ze doen echt hun best om de kinderen gelijk te behandelen.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
zondag 11 juni 2017 20:42
Was mijn moeder die haar man meteen opa noemde waar ik moeite mee had omdat mijn vader nog niet zo lang dood wassiska74 schreef: ↑11-06-2017 14:53Mijn schoonouders hebben ook altijd enthousiaste verhalen over de kleinkinderen van de kant van hun jongste zoon; wat ze al kunnen, gedaan hebben etc. Wij hebben met dat gezin een hele goede band en horen dat tegen hun juist alle trotse verhalen gaan over onze zoon.
Als we samen zijn met alle kleinkinderen erbij is er weinig onderscheid te merken, zeker niet sinds ons zoontje loopt en kletst, wel toen hij nog baby was en de oudste al kon spelen en lopen en stoeien.
Dus TO: kan het niet zijn dat je schoonouders over 'P' heel enthousiast zijn tegen je zwager/schoonzus?
En misschien is het ook een beetje dat A en B een tweeling zijn, en de eerste kleinkinderen?
Hoe denkt jou man erover?
Eventueel toch het gesprek aangaan als het je echt dwars zit, dat je een naar gevoel krijgt en het idee hebt dat er onderscheid wordt gemaakt, eventueel met je eigen ervaring van vroeger erbij, hoe je je toen voelde en dat je dat voor je kind graag wilt voorkomen.
Oh en dat je schoonmoeder haar man geen opa mag noemen, ik vind dat best ver gaan, natuurlijk ligt het gevoelig omdat jou vader geen opa mocht worden, maar je schoonvader ís wel opa.
En ja; ik weet hoe dat voelt. Mijn vader leeft ook niet meer, mocht geen opa worden en ik vind het zelfs een beetje lachwekkend als je je man 'opa' noemt, maar voor hen voelt het goed, ze bedoelen er niks naars mee naar mij dus ik heb dat laten gaan.
zondag 11 juni 2017 21:37
Herkenbaar helaas. De oma van mijn moeders kant maakte ook altijd verschil. Ik was duidelijk het zwarte schaap. Kregen mijn broer en zus een tientje cadeau, ik kreeg een dubbeltje ("de rest krijg je nog wel een keer") Neefjes en nichten kregen grotere verjaardagcadeaus, ik kreeg een stuk zeep. Echt belachelijk. Maar ze maakte al verschil tussen haar eigen kinderen.
Die oma vond ik dus ook nooit lief. Mijn andere oma was een stuk liever, ondanks dat ik de oma en opa van mijn vaders kant minder vaak zag. Oma van moeders kant ook nooit gemist na haar dood.
Hier maken de opa's en oma's (mijn ouders en schoonouders) gelukkig weinig verschil tussen de kleinkinderen.
Die oma vond ik dus ook nooit lief. Mijn andere oma was een stuk liever, ondanks dat ik de oma en opa van mijn vaders kant minder vaak zag. Oma van moeders kant ook nooit gemist na haar dood.
Hier maken de opa's en oma's (mijn ouders en schoonouders) gelukkig weinig verschil tussen de kleinkinderen.
zondag 11 juni 2017 21:43
Ik ben het lievelingetje van mijn oma. Puur omdat ik de oudste ben en ze dus het meeste voor mij heeft gedaan tot dat de anderen kwamen. Dit laat ze overigs niet merken naar de anderen toe en haalt ze voor hen ook gewoon lekkers in huis als ze komen enzo.
Misschien speelt dat eerste ook een beetje bij jouw schoonouders. Zij zijn de eersten en dus is dat allemaal prachtig. De tweede is ''gewoon'' om het zo maar even te zeggen. Ik zou je frustratie inderdaad proberen in te houden en gewoon zo min mogelijk heen gaan. Misschien kunnen jouw ouders nog wat betekenen
Misschien speelt dat eerste ook een beetje bij jouw schoonouders. Zij zijn de eersten en dus is dat allemaal prachtig. De tweede is ''gewoon'' om het zo maar even te zeggen. Ik zou je frustratie inderdaad proberen in te houden en gewoon zo min mogelijk heen gaan. Misschien kunnen jouw ouders nog wat betekenen
zondag 11 juni 2017 22:08
italiagirl schreef: ↑11-06-2017 21:37Herkenbaar helaas. De oma van mijn moeders kant maakte ook altijd verschil. Ik was duidelijk het zwarte schaap. Kregen mijn broer en zus een tientje cadeau, ik kreeg een dubbeltje ("de rest krijg je nog wel een keer") Neefjes en nichten kregen grotere verjaardagcadeaus, ik kreeg een stuk zeep. Echt belachelijk. Maar ze maakte al verschil tussen haar eigen kinderen.
Die oma vond ik dus ook nooit lief. Mijn andere oma was een stuk liever, ondanks dat ik de oma en opa van mijn vaders kant minder vaak zag. Oma van moeders kant ook nooit gemist na haar dood.
Hier maken de opa's en oma's (mijn ouders en schoonouders) gelukkig weinig verschil tussen de kleinkinderen.
ik weet af en toe echt niet wat ik lees hier
zondag 11 juni 2017 23:52
Hier is er ook een heel duidelijk verschil. Als we vertellen dat dochter iets kan, lopen, fietsen enz. komt altijd direct een verhaal van nicht en neef die dat ook fantastisch kunnen. Opa en oma hebben altijd gezegd nooit een vaste dag op te passen en doen het nu toch al anderhalf jaar bij nicht en neef.
Nicht en neef krijgen veel duurdere cadeaus voor hun verjaardag en Sinterklaas. Klapper blijft, voor nicht en neef is er een spaarrekening geopend na hun geboorte, waar iedere maand trouw geld op wordt gestort en voor onze dochter niet.
Nicht en neef krijgen veel duurdere cadeaus voor hun verjaardag en Sinterklaas. Klapper blijft, voor nicht en neef is er een spaarrekening geopend na hun geboorte, waar iedere maand trouw geld op wordt gestort en voor onze dochter niet.
zondag 11 juni 2017 23:58
.pennetje80 schreef: ↑10-06-2017 14:05Zeker op aangesproken
Maar ontkent ze
Overigens doet mijn gevoel er bij haar niet echt toe
Toen mijn oudste geboren werd noemde ze haar man meteen opa
Ik heb toen aangegeven dat ik daar moeite mee had (mijn vader is overleden ) en daar wat tijd voor nodig had
Antw: wij voelen dat zo en dus noemen wij dat zo
En zo nog veel meer dingen
Wat bedoel je met die opa-alinea? Is er wat mis mee om je opa en oma te noemen van je kleinkinderen?
Edit: ik las het al, het was je eigen moeder. Ja, dat is dan even wennen.
maandag 12 juni 2017 08:38
Helaas ontzettend herkenbaar. Mijn tip is om geen verwachtingen meer te hebben en al het contact vanuit die hoek te laten komen.
Onze dreumes was een huilbaby, het gaat nu gelukkig al heel lang supergoed en het is echt de liefste schat..maar als we bij schoonmoeder zijn horen we vanaf dag 1 alleen maar hoe "fantastisch" en "makkelijk" de kinderen van schoonzus zijn. En ze slapen zooo goed en ze zijn zoo sociaal en ze vinden alles goed
Ook wordt onze opvoedstijl steeds met elkaar vergeleken, en is schoonzus een soort opvoed guru bij wie ik wel eens in de leer mag gaan.. ontzettend vermoeiend.
Mijn advies: lekker met kind naar de opa en oma die wel onvoorwaardelijk van hun klein kind houden en wel positieve energie en tijd in de relatie stoppen.
Succes TO!
Onze dreumes was een huilbaby, het gaat nu gelukkig al heel lang supergoed en het is echt de liefste schat..maar als we bij schoonmoeder zijn horen we vanaf dag 1 alleen maar hoe "fantastisch" en "makkelijk" de kinderen van schoonzus zijn. En ze slapen zooo goed en ze zijn zoo sociaal en ze vinden alles goed
Ook wordt onze opvoedstijl steeds met elkaar vergeleken, en is schoonzus een soort opvoed guru bij wie ik wel eens in de leer mag gaan.. ontzettend vermoeiend.
Mijn advies: lekker met kind naar de opa en oma die wel onvoorwaardelijk van hun klein kind houden en wel positieve energie en tijd in de relatie stoppen.
Succes TO!
maandag 12 juni 2017 09:49
Hmmm, ja bestwel herkenbaar. Mijn ene oma was heel correct. Voor alle kleinkinderen regelde zij altijd hetzelfde. We hadden allemaal ons eigen kleurboek bij haar liggen. We kregen allemaal een paashaas en 5 gulden etc etc. Mijn ouders vonden het bijna wat overdreven. Maar ik vond het altijd heel lief.
Mijn andere opa en oma waren het andere uiterste. We gingen er als kind altijd heel graag heen, totdat de jongste kleinkinderen werden geboren. We werden of genegeerd of we kregen moppers als we ons eten niet opaten, terwijl de andere kleinkinderen met het toetje mochten beginnen (zelfs nog eentje mochten). Die kleinkinderen kregen vaak ook veel grotere cadeaus met sinterklaas.
Het grappige is dat mijn neefjes en nichtjes tegenwoordig niet meer zo populair zijn. Ze zijn zwaar verwend, laten nooit wat van zich horen, helpen nooit een keer mee in het huishouden etc etc. Wij zijn behoorlijk zelfstandig gemaakt met onze opvoeding, dus nu zijn ze heel blij als we komen.
Mijn opa heeft ook toegegeven dat ze destijds dat verkeerd hebben aangepakt. Tsja... maar als klein kind snap je daar niets van.
Lieve TO, ik zou die opa en oma niet zo'n grote rol geven in het leven van je kinderen. Tenzij ze de 'ongelijkheid' niet zo merken.
Mijn andere opa en oma waren het andere uiterste. We gingen er als kind altijd heel graag heen, totdat de jongste kleinkinderen werden geboren. We werden of genegeerd of we kregen moppers als we ons eten niet opaten, terwijl de andere kleinkinderen met het toetje mochten beginnen (zelfs nog eentje mochten). Die kleinkinderen kregen vaak ook veel grotere cadeaus met sinterklaas.
Het grappige is dat mijn neefjes en nichtjes tegenwoordig niet meer zo populair zijn. Ze zijn zwaar verwend, laten nooit wat van zich horen, helpen nooit een keer mee in het huishouden etc etc. Wij zijn behoorlijk zelfstandig gemaakt met onze opvoeding, dus nu zijn ze heel blij als we komen.
Mijn opa heeft ook toegegeven dat ze destijds dat verkeerd hebben aangepakt. Tsja... maar als klein kind snap je daar niets van.
Lieve TO, ik zou die opa en oma niet zo'n grote rol geven in het leven van je kinderen. Tenzij ze de 'ongelijkheid' niet zo merken.
maandag 12 juni 2017 10:08
Jeetje, wat grof. Niet voor te stellen dat mensen dat doen... Hoe ga jij ermee om?mienmina schreef: ↑11-06-2017 23:52Hier is er ook een heel duidelijk verschil. Als we vertellen dat dochter iets kan, lopen, fietsen enz. komt altijd direct een verhaal van nicht en neef die dat ook fantastisch kunnen. Opa en oma hebben altijd gezegd nooit een vaste dag op te passen en doen het nu toch al anderhalf jaar bij nicht en neef.
Nicht en neef krijgen veel duurdere cadeaus voor hun verjaardag en Sinterklaas. Klapper blijft, voor nicht en neef is er een spaarrekening geopend na hun geboorte, waar iedere maand trouw geld op wordt gestort en voor onze dochter niet.
maandag 12 juni 2017 19:46
Herkenbaar. Mijn ouders hebben er altijd tegengas op gegeven, maar mijn oma maakte en maakt flink onderscheid tussen haar kleinkinderen. Mijn broer had bijvoorbeeld flinke 'monetaire' voordelen en staat op een voetstuk. De grootste klapper hier was toen ik vertelde dat ik zwanger was: Hoe vindt je broer het dat hij oom wordt?
Inmiddels lachen we er thuis om, maar ik heb 0,0 band met haar. Mijn broer eerlijk gezegd ook, want die is ook niet gediend van haar streken richting anderen.
Inmiddels lachen we er thuis om, maar ik heb 0,0 band met haar. Mijn broer eerlijk gezegd ook, want die is ook niet gediend van haar streken richting anderen.
maandag 12 juni 2017 20:17
Ik stond bij mijn oma onderaan de favorieten-lijst en werd ook duidelijk achtergesteld op de andere kleinkinderen. Ik heb dit altijd gemerkt en geweten, al van heel jongs af aan. Toen ik oud genoeg was om thuis te kunnen blijven als mijn ouders naar oma gingen, ging ik alleen nog naar de 'verplichte' verjaardag en verder heb ik er afstand van genomen. Tot haar dood kwam ik er nog maar eens in de paar jaar uit een soort van misplaatst schuldgevoel.... misplaatst want het was altijd een teleurstelling en ik had net zo goed weg kunnen blijven zonder schuldgevoel.
Mijn schoonouders hebben jarenlang een enorm onderscheid gemaakt tussen mijn man en schoonzus en vooral ook tussen de kleinkinderen. De kinderen van dochter waren duidelijk veeeeeeel belangrijker. Maar ik moet toegeven dat het de afgelopen 2 jaar flink is bijgetrokken, hoewel er nog wel iets onderscheid is. We hebben ons erbij neergelegd. Als we hulp/oppas nodig hebben en het vragen, kan het altijd zonder gedoe en dat waardeer ik dan weer erg.
Mijn eigen ouders doen altijd alsof mijn kinderen fantastisch zijn en kunnen soms best negatief doen of het kind van mijn broer. Dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Ik vraag me wel eens af of ze dat omgekeerd ook doen? Maar oppassen op het andere kleinkind is dan weer nooit een probleem, terwijl ik in schriftelijk drievoud inclusief bewijsmateriaal van de bios/hotel/concert-reservering 2 maanden tevoren moet smeken voor oppas. Grappig genoeg heb ik het daar wel eens met mijn broer over gehad en hij ervaart dat juist omgekeerd. Ze zijn denk ik gewoon wat zeikerig van aard of zo.
Dat contact met mijn broer zette mij toen wel eens aan het denken of er echt onderscheid werd/wordt gemaakt in mijn 'gevallen' (conclusie was "ja") en of het echt zo erg was als ik het vond (conclusie was "mwah, soms wel, ja"). Ik heb toen maar besloten dat ik het allemaal gewoon negeer, van me af laat vallen, ene oor in andere oor uit... vul maar wat moois ervoor in en sindsdien voelt het allemaal minder erg. Niet teveel van aantrekken en zeker niet al die voorbeelden onthouden, dat vult je hoofd met negatieve energie.
Mijn schoonouders hebben jarenlang een enorm onderscheid gemaakt tussen mijn man en schoonzus en vooral ook tussen de kleinkinderen. De kinderen van dochter waren duidelijk veeeeeeel belangrijker. Maar ik moet toegeven dat het de afgelopen 2 jaar flink is bijgetrokken, hoewel er nog wel iets onderscheid is. We hebben ons erbij neergelegd. Als we hulp/oppas nodig hebben en het vragen, kan het altijd zonder gedoe en dat waardeer ik dan weer erg.
Mijn eigen ouders doen altijd alsof mijn kinderen fantastisch zijn en kunnen soms best negatief doen of het kind van mijn broer. Dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Ik vraag me wel eens af of ze dat omgekeerd ook doen? Maar oppassen op het andere kleinkind is dan weer nooit een probleem, terwijl ik in schriftelijk drievoud inclusief bewijsmateriaal van de bios/hotel/concert-reservering 2 maanden tevoren moet smeken voor oppas. Grappig genoeg heb ik het daar wel eens met mijn broer over gehad en hij ervaart dat juist omgekeerd. Ze zijn denk ik gewoon wat zeikerig van aard of zo.
Dat contact met mijn broer zette mij toen wel eens aan het denken of er echt onderscheid werd/wordt gemaakt in mijn 'gevallen' (conclusie was "ja") en of het echt zo erg was als ik het vond (conclusie was "mwah, soms wel, ja"). Ik heb toen maar besloten dat ik het allemaal gewoon negeer, van me af laat vallen, ene oor in andere oor uit... vul maar wat moois ervoor in en sindsdien voelt het allemaal minder erg. Niet teveel van aantrekken en zeker niet al die voorbeelden onthouden, dat vult je hoofd met negatieve energie.
maandag 12 juni 2017 22:33
Eerste kleinkind kreeg een spaarbankboekje, zesde kleinkind (onze zoon) een Ikeabeertje van 2 euro.
De kleinkinderen tussen in weet ik niet, geen contact met zwagers/schoonzus. Schoonvader was wel lief, maar inmiddels overleden.
Ik was altijd "dat halfbloedje" en weet inmiddels dat ik al te buitenlands ben. Blank, bruin haar en bruine ogen
Karma kicks ass, altijd met het schijnheilig smoel vooraan in de kerk, klagen over haar (schoon)kinderen en nu een moslima schoondochter "dat negerinnetje" (ze is niet eens Creools) die ook nog meer kleinkinderen heeft dan zij.
Man wist direct dat onze zoon mijn familienaam moest krijgen. En tot mijn vreugde zijn de bij mij afwezige Indische roots bij zoon duidelijk aanwezig. Een mooi Javaans neusje. Ik was zó bang dat hij de neus van mijn schoonmoeder kon krijgen. Moslima schoonzus wist direct wat ik bedoelde. "Zo gróóóót !!!"
De kleinkinderen tussen in weet ik niet, geen contact met zwagers/schoonzus. Schoonvader was wel lief, maar inmiddels overleden.
Ik was altijd "dat halfbloedje" en weet inmiddels dat ik al te buitenlands ben. Blank, bruin haar en bruine ogen
Karma kicks ass, altijd met het schijnheilig smoel vooraan in de kerk, klagen over haar (schoon)kinderen en nu een moslima schoondochter "dat negerinnetje" (ze is niet eens Creools) die ook nog meer kleinkinderen heeft dan zij.
Man wist direct dat onze zoon mijn familienaam moest krijgen. En tot mijn vreugde zijn de bij mij afwezige Indische roots bij zoon duidelijk aanwezig. Een mooi Javaans neusje. Ik was zó bang dat hij de neus van mijn schoonmoeder kon krijgen. Moslima schoonzus wist direct wat ik bedoelde. "Zo gróóóót !!!"
snoesje666 wijzigde dit bericht op 12-06-2017 22:38
0.73% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 12 juni 2017 22:33
Kan ik me best voorstellen.pennetje80 schreef: ↑11-06-2017 21:10Geeft niet hoor
En de meeste vinden het gezeur
Maar voor mij voelde dat toen gewoon niet fijn. Ik denk dat als mijn vader geleefd had ik er helemaal geen moeite mee had gehad.
Nu (al heel lang) ook totaal geen probleem meer mee
Mijn vader is ruim 10 jaar terug overleden en mijn neefje en nichtje noemen de partner van mijn moeder ook geen opa. Die spreken ze aan bij zijn voornaam. Opa was mijn vader, en die is dood. Overigens is dat geen belemmering voor een hele goede band met hem.
When in doubt, the auditor is always right!
maandag 12 juni 2017 22:57
Het komt vaak voor maar ik vind het vreemd dat bijna niemand het gesprek aangaat. Voor het kind wordt het al heel snel duidelijk dat hij niet altijd meetelt en zelfs wordt afgewezen. Daarnaast is het belangrijk dat die neefjes en nichtjes bevriend raken want zo creëer je een familie en dat is nog buiten de scheve ogen tussen hun kinderen. Als zij dat allemaal minder belangrijk vinden dan zou ik mijn kind niet meer in die situatie brengen, gelijkheid bestaat niet maar kinderen horen dat nog niet te ervaren.
dinsdag 13 juni 2017 08:27
.Geronimo2 schreef: ↑12-06-2017 22:57Het komt vaak voor maar ik vind het vreemd dat bijna niemand het gesprek aangaat. Voor het kind wordt het al heel snel duidelijk dat hij niet altijd meetelt en zelfs wordt afgewezen. Daarnaast is het belangrijk dat die neefjes en nichtjes bevriend raken want zo creëer je een familie en dat is nog buiten de scheve ogen tussen hun kinderen. Als zij dat allemaal minder belangrijk vinden dan zou ik mijn kind niet meer in die situatie brengen, gelijkheid bestaat niet maar kinderen horen dat nog niet te ervaren.
Hoe dan? In mijn geval zullen schoonouders het ontkennen. De kleinkinderen krijgen elk een gelijk bedrag voor hun verjaardag. Ze komen bij al hun kinderen ongeveer even vaak (zo veel verjaardagen als het gezin telt)
Als we daar komen krijgen de kleinkinderen allemaal hetzelfde eten en drinken. Dus in hun ogen is het heel gelijk. Dat ze vaker even op die twee van zwager pasten is logisch die wonen twee keer de hoek om ver. Wij wonen op zeven kilometer ver. Zwager heeft daarnaast geen steun van zijn schoonouders, wij wel van de mijne dus vinden mijn schoonouders dat ze dat best een beetje mogen compenseren.
Dat ze naar derden altijd over twee heel veel vertellen en pochen en over onze drie niet dat weten wij niet en zien zij niet eens. Het enige dat mijn kinderen ervaren is dat ze altijd vergeleken worden met neef en nicht in het voordeel van neef en nicht. Maar dat is dan wel altijd 'waar.' Als mijn zoon een zeven heeft voor een toets en neef een acht, dan heeft neef en hoger cijfer. Als nichtje haar A en B diploma binnen een jaar haalt dan is dat in minder tijd dan mijn kind die er twee jaar over deed. (Nichtje deed een cursus van drie uur elke zaterdag, mijn kind zwom drie kwartier op zaterdag) Schoonouders pochen, maar liegen niet.
Welk gesprek zou ik, of mijn man, aan kunnen gaan?
dinsdag 13 juni 2017 10:07
Dat ben ik wel met je eens. Mijn oudste is het lievelingetje van schoonmoeder. Al 2 maanden voor zijn verjaardag was ze bezig met zijn cadeau. Wat altijd duur was en dan gingen ze ook nog een dagje samen weg. Mijn dochter kreeg gewoon een lullig boekje oid. Toen ze een keer (2 dagen voor verjaardag van dochter) appte of ik een leuk boekje wist, heb ik geantwoord dat ze boekjes genoeg heeft. Ze vraagt dit kasteel; toen plakte ik een plaatje van een speelkasteel van 50 euro. En ik zette erbij dat dat wel zo eerlijk was na die paar jaar boekjes tegenover cadeaus zoon.Geronimo2 schreef: ↑12-06-2017 22:57Het komt vaak voor maar ik vind het vreemd dat bijna niemand het gesprek aangaat. Voor het kind wordt het al heel snel duidelijk dat hij niet altijd meetelt en zelfs wordt afgewezen. Daarnaast is het belangrijk dat die neefjes en nichtjes bevriend raken want zo creëer je een familie en dat is nog buiten de scheve ogen tussen hun kinderen. Als zij dat allemaal minder belangrijk vinden dan zou ik mijn kind niet meer in die situatie brengen, gelijkheid bestaat niet maar kinderen horen dat nog niet te ervaren.
Ik drukte op send en wilde het bericht toen al het liefst weer terughalen. Maar dat ging niet. Doodeng vind ik het. Op de verjaardag kwam ze met dat kasteel aanzetten en ze heeft nooit meer zoveel onderscheid gemaakt.
Het heeft dus echt wel iets opgeleverd.
