Net zwanger en je laten testen..

quote:jessie75 schreef op 29 mei 2009 @ 08:48:



Wat een rot opmerking. Daar zit een sinds 4-dagen-zwangere vrouw echt op te wachten.



Inderdaad. Erg kinderachtig ook.



Daarbij is vier dagen zwanger sowieso onzin. Vier dagen zwanger bestaat niet. Er staat dat ze sinds vier dagen weet dat ze zwanger is.



Verder begrijpt iedereen denk ik wel wat Djoels bedoelt met het hebben van een keuze. Ze bedoelt in ieder geval niet dat mensen die ervoor kiezen om een kindje met Down geboren te laten worden op een bestelformulier 'Downsyndroom' hebben aangekruist.

quote:Samode schreef op 29 mei 2009 @ 00:31:

Wetenschappelijk heb ik het toch niet genoemd? De cijfers blijven toch hetzelfde? 300 kinderen per jaar. Waarvan dus 40% bij een test een "gunstige uitslag" had. Bij het onderzoek en dus de testen zoals vlokkenteste en vruchtwaterpunctie zijn dus meer gezonde kinderen overleden dan dat er kinderen met Down zijn opgespoord. Objectief of niet, deze cijfers lijken me juist hoor.voor 2001 ja, bijna 10 jaar geleden.

Suze, de vergelijking van aantallen miskramen door testen en aantallen vastgestelde Downzwangerschappen ging toch al mank, omdat bij een vwp of vt niet alleen op Down wordt getest.

Laatst las ik ergens dat het aantal miskramen door VTs nu lager is dan 5:1000 omdat ze nu vaker gedaan worden en het risico op een miskraam samenhangt met de ervaring van degene die de test doet, trouwens.

Wat Pammie aangeeft, vind ik wel een belangrijk punt: je kunt niet op alles testen, dus in hoeverre wil je in de stress zitten om een test op slechts 1 afwijking (cominatietest) en hoe belangrijk vind je het om zekerheid te hebben over die ene afwijking? Ik kies er zelf wel voor om die ene test dan te laten doen: ik ben me er volledig van bewust dat het leven niet maakbaar is, maar kies ervoor dat wat risicoloos getest kan worden, sowieso wel te laten testen. Dat iemand anders daar niet voor kiest, kan ik me ook voorstellen.

Miffy, voor mij was het opsporen van chromosoomafwijkingen dmv een VT belangrijk genoeg om direct voor een VT te gaan. Ik heb de combinatietest overgeslagen om dat ik daar dus gevoelsmatig echt niets mee kan. Een kansberekening, en voor mij blijft dat dus gokken. Maar goed, het blijft een gevoelskwestie, dat ben ik met je eens.

quote:Djoels schreef op 29 mei 2009 @ 09:24:

Ik heb de verloskundige praktijk gebeld. Ik mag daar op 22 juni naar toe komen. Ze legt een envelop met informatie voor me klaar welke ik begin volgende week kan ophalen.

Ze vroeg me heel veel.... rekende uit dat 29 januari mijn uitgerekende datum is (voorlopig), dat ik op 22 juni nog geen echo krijg alleen maar info, info, info...



Ik heb haar ook mijn punt voorgelegd mbt prenatale screening en ze vond het al goed dat ik daar over begon gezien mijn leeftijd. Ze zou daarover ook wat meer informatie in de envelop doen. Mocht haar altijd bellen bij vragen en twijfels.



Wát een aardige vrouw was dit. Daar ga je van glimlachen. Speelt vast mee dat zij ook vanmorgen genoot van de zon die al vroeg aan de hemel stond.. Wat leuk dat je zo'n aardige vrouw getroffen hebt! Ben je nog steeds blij?

Ik moet nu echt aan de arbeid....

Wat jammer dat het nou toch weer zo'n discussie is geworden...



Ik word daar altijd een beetje moe van.



Het is nu toch inmiddels wel een keer duidelijk allemaal?

Komen er mensen zeggen dat 'je geen recht hebt een kind het leven te ontnemen', 'down-kinderen er ook mogen zijn', 'je misschien wel een miskraam opwekt van een gezond kindje', 'je nooit zekerheden hebt in het leven' (ja, DUHH), etc.

En komen er mensen van de andere kant zeggen 'dat je niet weet waar je aan begint als je een gehandicapt kind laat komen', 'dat je daarmee de maatschappij opzadelt met hoge kosten en verantwoordelijkheid voor de verzorging als jij er niet meer bent', blablablablabla



Allemaal al honderd keer gezegd en in mijn ogen nodeloos.

De beslissing op wel of niet laten testen en wel of niet laten afbreken van zwangerschap is ontzettend complex en voor ieder koppel verschillend.



Kunnen we anno 2009 -waarin mensen zowel recht hebben op testen en afbreken, als op het laten komen van een gehandicapt kind- niet gewoon iedereen in zijn waarde laten en elkaars keuzes hierin respecteren??



Djoels snapt helemaal hoe het zit met die testen. Haar vragen zijn beantwoord. Klaar.

Djoels: fijne zwangerschap en ik gun je een héél gunstige uitslag van de test.

quote:Suze2 schreef op 29 mei 2009 @ 09:24:

Miffy, voor mij was het opsporen van chromosoomafwijkingen dmv een VT belangrijk genoeg om direct voor een VT te gaan. Ik heb de combinatietest overgeslagen om dat ik daar dus gevoelsmatig echt niets mee kan. Een kansberekening, en voor mij blijft dat dus gokken. Maar goed, het blijft een gevoelskwestie, dat ben ik met je eens.Suze, dat je die keuze had, speelt daar jouw voorgeschiedenis niet bij mee? Ziekenhuis hier in de buurt doet dat in elk geval niet zomaar bij vrouwen onder de 36.

Gefeliciteerd Djoels, volgens mij zijn we exact even lang zwanger.

Heb niet alles gelezen, maar wil toch even mijn verhaal doen, voor wat het waard is.

Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik er bewust voor gekozen om geen testen uit te laten voeren; ook geen 20 weken echo, dit omdat het verhaal van een goede vriendin mij nog vers in het geheugen lag.

Bij de eerste testen werd bij deze vriendin duidelijk dat er misschien iets mis was (verhoogde kans). Bij haar 20 weken echo werd een afwijking (syndroom) geconstateerd bij de baby, of de afwijking ernstig was, konden de artsen niet met 100% zekerheid zeggen, maar dat vermoeden hadden ze wel. Ze hadden een grootte kans dat het kindje zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt zou worden. In de paar weken die volgende (grens voor euthanasie) moest de beslissing worden genomen hoe nu verder. Velen gesprekken volgde. Van Groningen tot Maastricht, niemand kon ze exact vertellen wat de gevolgen zouden zijn, maar wel dat het zeer waarschijnlijk ernstig zou zijn. Na heel veel gesprekken en heel veel wikken en wegen (ze hadden maar 2 weken om dit te beslissen), is toch besloten om de baby vroegtijdig te laten komen. De baby heeft nog 4 uur geleefd. Vriendin en man zijn gek geworden in deze 4 uur. Het was een baby, hun kindje met alles erop en eraan. Ze lag lekker tegen mama aan en mama werd gek. Geschreeuwd heeft ze dat ze in de couveuse moest en beademend moest worden. Hier werd geen gehoor aan gegeven, was natuurlijk ook niet realistisch (baby was ongeveer 23 weken – weet het niet meer precies). Nog steeds is ze er niet bovenop. Ze is, nadat ze een vrolijk kindje met hetzelfde syndroom zag in de wachtkamer bij een arts, volledig doorgedraaid en opgenomen geweest.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat het theoretisch zo anders kan zijn als in de praktijk. Ik heb ook (vakantiewerk) gedaan met mensen met een verstandelijke beperking en moet eerlijk zeggen dat ik dacht: dat kan/wil ik niet. Op het moment dat ik mijn kindje voelde in mijn buik kwam het oergevoel in mij los en had ik het niet gekund.. Dit wilde ik toch even delen..

Waarmee ik trouwens absoluut geen waardeoordeel wel vellen. Wat voor mij geldt, kan totaal anders voelen voor iemand anders.

Klopt iedereen denk/ handelt uit zijn eigen referentiekader.



Nee, heb helemaal niet het gevoel dat je dat zo even zou beslissen. Vind het juist heel wijs (hm, klinkt oubollig) dat je er bewust mee omgaat, en over nadenkt. Ik herken wel eea in je postings. Heb ook eerder een miskraam gehad en voelde mij, in tegenstelling tot wat ik soms lees, nog helemaal geen moeder. Was wel teleurgesteld, maar niet zozeer verdrietig. Tijdens mijn vorige zwangerschap kreeg ik pas gevoelens toen ik mijn kindje voelde, maar ook dat is voor iedereen anders.

vind het eerlijk gezegd ook een raar en naar gebruik tegenwoordig om het product van een abortus (= opgewekte vroeggeboorte) door de ouders te laten behandelen als een baby.

Voordat er mensen over me heen vallen die er juist heel veel aan gehad hebben om op die manier met hun kindje te zijn: dat snap ik heus erg goed en we moeten niet terug naar de dagen dat het als ziekenhuisafval werd beschouwd.

Maar het is imho onmenselijk en wreed om een kind levend te laten komen en dan maar te moeten wachten tot het sterft. Daar zou beter over gepraat moeten worden met patiënten.

Een collega van me had ook een late abortus ivm een dodelijke afwijking van de vrucht, en bij haar kon het kindje eerst ge-euthanaseerd worden en dan pas de geboorte.



Dit omdat de arts heel duidelijk het scenario had beschreven zoals Dodo schetst.

quote:Marianne1969 schreef op 28 mei 2009 @ 23:21:

Als ik een verhoogde kans op Down had gehad, dan had ik verder laten onderzoeken. En mocht daaruit zijn gekomen dat ik een kindje met Down bij me zou dragen, nou dan weet ik ook zo net nog niet of ik de zwangerschap zou voldragen.

Maar ik denk dat je pas echt weet wat je wilt doen, als je voor die keuze staat. Het is zo'n gevoelskwestie, dat kan echt niemand voor jou beoordelen (of veroordelen, wat hier ook gebeurt.)



Hi Marianne! Alles goed? We missen je een beetje op het februari-topic!



Ontopic: Ik heb ivm leeftijd een vruchtwaterpunctie (tot 2x toe lukte de vlokkentest niet) laten doen. De combinatietest werd toen standaard vooraf gedaan. En ondanks een risico van 1:3600 wat extreem laag is voor mijn leeftijd, heb ik toch doorgezet. Wij hadden besloten, hoeveel verdriet we daar ook van zouden hebben, de zwangerschap af te breken als de uitslag niet goed was. Hier hebben wij 3 redenen voor. Ik ben zelf fysiek niet in orde (maar voor 50% belastbaar), een gehandicapt kind krijg je niet alleen maar met je hele netwerk en dat is bij ons al overbelast (wij verlenen zelf mantelzorg) en onze ouders zijn (hoog-)bejaard, daar hoeven we geen hulp van te verwachten. En ik weet van dichtbij wat een ernstig ziek/gehandicapt kind met jouw leven en dat van anderen erom heen doet. De arts heeft mij echt een beetje 'ondervraagd' omdat ik de test doorzetten ondanks de goede combinatietest, maar na mijn uitleg begreep ze ons volkomen.



Voor to: met 35 jaar krijg je de testen dus niet aangeboden, alleen de combinatietest welke een kansberekening is. Wat iemand anders ook zei: ook al wil je de test zelf betalen (de rekening van de punctie bedroeg 1.600 euro), het zal moeilijk worden een arts te vinden die hem zal uitvoeren.



Geniet lekker van je zwangerschap en gefeliciteerd!

quote:RosieRo schreef op 29 mei 2009 @ 10:07:

vind het eerlijk gezegd ook een raar en naar gebruik tegenwoordig om het product van een abortus (= opgewekte vroeggeboorte) door de ouders te laten behandelen als een baby.

Voordat er mensen over me heen vallen die er juist heel veel aan gehad hebben om op die manier met hun kindje te zijn: dat snap ik heus erg goed en we moeten niet terug naar de dagen dat het als ziekenhuisafval werd beschouwd.

Maar het is imho onmenselijk en wreed om een kind levend te laten komen en dan maar te moeten wachten tot het sterft. Daar zou beter over gepraat moeten worden met patiënten.

Een collega van me had ook een late abortus ivm een dodelijke afwijking van de vrucht, en bij haar kon het kindje eerst ge-euthanaseerd worden en dan pas de geboorte.



Dit omdat de arts heel duidelijk het scenario had beschreven zoals Dodo schetst.



Mijn vriend denkt hier ook zo over. Ik weet niet zo goed wat erger/moeilijker is; blijft een inhumane toestand, een niet menselijke keuze.



Dank je Djoels

Bagheera: alles gaat heel goed. Zowel met mij als met Melle. Hij groeit als kool, zowel zn lijfje als zn haar, hahaha.

Zal binnenkort even weer bij jullie lezen.



Djoels, wat ik heb gemerkt tijdens mijn zwangerschap is, dat je als het ware ook groeit met je zwanger-zijn.

(haha, niet alleen je buik, bedoel ik hiermee, maar ook je beleving.) Ik denk dat je nu niet kunt/hoeft te beslissen wat je zou doen als....

Voor mij was heel duidelijk dat ik niet verder zou testen, toen bleek dat ik een verlaagde risico op Down had. De kans op een miskraam zou groter zijn geweest met een punctie/vlokkentest dan de kans op Down.



Maar mss had ik dat ook niet gedaan als bleek dat ik een verhoogde kans had. Ik heb het geloof ik al eerder gezegd. Ik denk dat je pas weet wat je moet/wilt als je voor de beslissingen komt te staan over wel/niet testen, wel/niet zwangerschap afbreken.



En niemand kan je veroordelen over wat jij voelt, over wat jouw keuzes zijn.



Fijn dat je een leuke verloskundige hebt getroffen. Ik zat bij een praktijk met 3 vk's. Ik kon gelukkig met alledrie opschieten. Is wel belangrijk.

Djoels: Toen je 2x zwanger werd 10 jaar geleden zijn deze zs toen in een miskraam ge-eindigd? Maarja mss is deze vaag te persoonlijk....



Kosten vruchtwaterpuncties 1600 euro??Sjee das wel erg veel geld...



Dodo75: Bedoel je dat je vriendin een zwangersschap heeft laten afbreken omdat medici zeiden dat het kind zwaar gehandicapt zou zijn en bij de bevalling was het kind 100% gezond? Pfff moet er niet aan denken, ik zou ze aanklagen!

quote:Miffy schreef op 29 mei 2009 @ 09:27:

[...]



Suze, dat je die keuze had, speelt daar jouw voorgeschiedenis niet bij mee? Ziekenhuis hier in de buurt doet dat in elk geval niet zomaar bij vrouwen onder de 36.Ik ben 37 (en gezien de voorgeschiedenis had ik er inderdaad toch al recht op). Inderdaad, als 36- gaat het lastig worden, dat schreef ik al eerder.

Djoels, wat een fijn nieuws! Gefeliciteerd!

quote:Djoels schreef op 28 mei 2009 @ 12:39:

Ik voel mij niet en door niemand aangevallen. Iedereen mag namelijk vinden wat hij of zij denken, dat mogen ze van mij ook zeggen.



Ik heb me er niet heel ernstig in verdiept maar heb wel een gezin met Down in mijn directe omgeving. Natuurlijk zijn ze leuk en gezellig die down kinderen, maar niet altijd en ik zie ze alleen op verjaardagen / feestjes of wat dan ook, altijd op een leuk moment. Maar er is echt ook een andere kant.

Ik moet daar niet aan denken.



Ik moet er echt niet aan denken. En als het lot anders beslist in mijn leven.... dan moet ik er wel aan denken.... tot die tijd denk ik er liever niet aan.



Lieve Djoels,



Ik heb er een paar dagen over gedaan om na te denken ( blond he ).



Zoals je weet "heb ik" A. A heeft MCDD ( een vorm van autisme ) ADHD en een hechtingsstoornis ( de acting out variant, das de meest agressieve variant zegmaar, een vorm waarbij eigenlijk niet normaal te leven valt. En de levens verwachting van deze kinderen is helaas niet heel lang. Vroeger of later komen ze vaak in het criminele terecht, ze zijn verslavingsgevoelig en

of suïcidaal. ) en zit stijf onder de eczeem ( zo erg dat hij over zijn hele lichaam zweren heeft omdat hij zichzelf ivm oa zindelijkheidsproblemen elke keer besmet) dus lichamelijk is hij ook niet in orde.



A is inmiddels opgenomen, en de kans dat mijn A ooit nog thuis kan en/of mag wonen is heel, heel erg klein.



Hoewel ik faliekant tegen abortus ben, ( Dwz, puur voor mezelf, voor andere mensen ben ik blij dat ze de keus hebben, laat ik daar alvast duidelijk over zijn ) kan ik mij voorstellen dat als er van te voren was verteld hoe zwaar het leven voor A was , dat Vriend en zijn ex hadden gekozen om te aborteren.



En mijn eigen gevoel is hierbij gelukkig hebben ze dat niet geweten , en niet gedaan. Anders had ik A moeten missen. A die lood zwaar op mij rust. Die alles van mij vraagt, maar die ook af en toe iets terug geeft waardoor het allemaal nog "te doen" valt.



Aan de andere kant, mede door gesprekken met Vriend ( bio vader, ik ben zijn stiefmoeder dus, voor mensen die dat niet wisten ) begin ik milder te worden in mijn "oordeel" . Vriend vertelde mij ooit dat hij zich zo gruwelijk schuldig voelt to A, omdat A is zoals hij is. Omdat A nooit een "normaal" leven zal hebben. Omdat A altijd met pijn ( geestelijk en lichamelijk ) leeft. Dat Vriend soms wenst dat A er niet was gekomen...



En dat klinkt zo hard. Ik heb het echt tot me door moeten laten dringen. Maar heel langzaam begin ik Vriends gevoel te begrijpen. Mss had het beter geweest als Vriend en exvrouw de keus hadden gehad. Dan had A alle ellende van de afgelopen 8 jaar niet hoeven te hebben. ( en nu zit ik te janken omdat ik dit denk en ergens begrijp )



Mijn gevoel, persoonlijk, zegt: Niet doen. Geen testen , geen abortus, geen "fratsen" ( heel simpel geschreven ) \

Maar met mijn verstand begin ik te begrijpen waarom mensen wel testen en wel voor abortus kiezen.



lieve Djoels,



Ik wens je heel veel succes en sterkte met het nemen van de juiste beslissingen, ik zal je er nooit om veroordelen. En ik hoop dat je mijn verhaal op de goede toon ( vriendelijk en niet zonder oordeel ) kan lezen (f)



x

Bor.

Borodini, ik weet natuurlijk (hang ook al even rond hier ) dat je A hebt. Je verhaal grijpt me desondanks aan. Jullie hebben het zwaar, en A helemaal.



Ik denk inderdaad dat het een keuze is tussen gevoel en verstand. En inderdaad daar kan je naar toe groeien door omstandigheden, omstandigheden als de jouwe, omstandigheden als de mijne. Vergelijking die misschien ergens op lijkt zie ik in je verhaal: je besluit ook niet zomaar je kind niet meer thuis te laten wonen vanaf dag 1. Ook zijn sommige mensen nou eenmaal praktischer ingesteld dan anderen.



Ik lees je verhaal zonder oordeel. Eigenlijk bevestigd het een beetje wat ik al wist: je gevoelens/acties worden gevormd door wat je mee maakt. Snap je wat ik bedoel te zeggen?