Omgangsregeling baby

nicole123 schreef: ↑

02-11-2017 23:32

Het gaat er niet om hoeveel kinderen Steven Pont precies kent. Het is zijn dagelijks werk als pedagoog en wetenschapper. En ja, er zijn kinderen bij wie het wennen met 1 jaar wel makkelijk gaat, fijn dat het bij jullie zo gesmeerd liep, maar gemiddeld gezien is het veel lastiger dan met 4 maanden.

Laatste alinea ben ik met je eens, ik zou in de praktijk ook denken aan een paar weken om het op te bouwen, dan kunnen alle partijen wennen aan de nieuwe situatie. En daarbij goed kijken hoe het gaat en evt afspraken herzien als blijkt dat er dingen niet lekker lopen, onrust veroorzaken, etc.

Maar, oprechte vraag: hoe zit dat dan met alle Zweedse kindertjes, die niet eens naar het kdv MOGEN voordat ze 1 zijn? (Meesten gaan ergens tussen 12-18 maanden) Hebben die het dan allemaal vreselijk moeilijk op het kdv? Dat heb ik echt nog nooit gelezen (en ik heb best wat over het Zweedse model gelezen omdat ik daar erg enthousiast over ben).

Phineas schreef: ↑

02-11-2017 23:50

Het probleem ontstaat als het de moeder is die bepaalt wanneer een kind geen stress (meer) ervaart bij het wisselen. De perceptie daarvan kan nogal verschillen, zeker als de moeder allerlei reserves heeft richting de vader.

Eens, dit is een hele lastige. En heel frustrerend en verdrietig voor beide partijen denk ik.

Maar omdat er geen echte goede oplossing is zou ik hierbij toch ook kiezen dat de ouder die het kind het beste kent, dit inderdaad het beste kan inschatten. Maar dat vraagt wel enig zelfoverstijgend vermogen van die ouder en ik weet niet of het opzij zetten van die reserves kan verwachten. Dan zou een onpartijdige derde misschien de enige oplossing zijn. Zowel voor vader als de moeder (die misschien helemaal niet uit rancune handelt, maar ook gewoon een 'het is goed zo' bevestiging van iemand anders nodig heeft)

lux. schreef: ↑

02-11-2017 23:59

Maar, oprechte vraag: hoe zit dat dan met alle Zweedse kindertjes, die niet eens naar het kdv MOGEN voordat ze 1 zijn? (Meesten gaan ergens tussen 12-18 maanden) Hebben die het dan allemaal vreselijk moeilijk op het kdv? Dat heb ik echt nog nooit gelezen (en ik heb best wat over het Zweedse model gelezen omdat ik daar erg enthousiast over ben).

In Zweden hebben ouders samen recht op 18 maanden verlof, dus niet te vergelijken.

Iemand schreef over moeder die 2 dagen werkt en dan kind bij vader zetten die fulltime werkt.... Na een scheiding zal moeders toch ook veel meer uren moeten gaan maken wil ze haar broek omhoog kunnen houden, dat is dus een non argument.

Het is een lastige situatie. Als je kijkt naar 'het belang van het kind' kun je beter niet gaan scheiden.

Wat mij opvalt is dat een kind maken samen een goed plan lijkt, maar zodra er gescheiden wordt is manlief een lapzwans en niet te vertrouwen alleen met het kind.
Er zullen vast exemplaren bij zitten maar de meeste vaders (net als de meeste moeders) hebben het beste met kind voor.

En ook als je fulltime werkt kun je een heel hechte band met je baby opbouwen. Er zitten 24×7= 168 uur in een week, daarvan werk je er 40, dus dan ben je nog steeds 3/4e van de tijd thuis met je kind.

Het is ook niet eerlijk om na een scheiding de fulltime baan van je man in te zetten als reden waarom jij meer recht zou hebben op jullie kind. Eerst jarenlang profiteren van het geld dat je man inbrengt en vervolgens hem hierop afkachelen.

Er moet toch ook geld verdiend worden. Allemaal leuk en aardig die verhalen dat een kind pas vanaf 1.5 jaar naar het kdv zou moeten, maar het lijkt me voor een baby ook essentieel dat jet in een huis woont met verwarming, voedsel, kleding, luiers aankan, etc. Dat geld moet toch ergens vandaan komen.

dame30 schreef: ↑

03-11-2017 06:35

In Zweden hebben ouders samen recht op 18 maanden verlof, dus niet te vergelijken.

Dat weet ik. Maar Nicole zegt dat kinderen het beste met 4 maanden naar het kdv kunnen, omdat ze het anders heel zwaar krijgen met wennen daar, volgens een of andere pedagoog. Ik vraag me dus af of dat in een land waar het zeer ongebruikelijk is om vroeg naar het kinderdagverblijf te gaan ook zo wordt ervaren.

nicole123 schreef: ↑

02-11-2017 22:20

Dit klinkt nogal als 'All animals are equal, but some animals are more equal than others.'. Zeg dan gewoon eerlijk dat je de moeder belangrijker vindt.

Baby's hebben geen mamahonger, ze hebben honger naar voeding, warmte en de aanrakingen en geur van een vertrouwd persoon. Door borstvoeding en hoe het verlof geregeld is in Nederland komt dat in de praktijk in de eerste 3 levensmaanden inderdaad vaak neer op de moeder. Bij veel gezinnen blijft dat ook nog een tijd zo door die voorsprong van de moeder en het feit dat zij vaak niet of minder dan de man werkt en dus ook na het verlof veel meer tijd met de baby doorbrengt. Maar de rol zou net zo goed door de vader ingenomen kunnen worden. Zoals ik al schreef, als vaders borstvoeding zouden geven zouden baby's papahonger hebben.

Nee, kinderen hebben een moederfiguur en een vaderfiguur nodig. En beide zijn ze op een andere manier belangrijk. Mannen en vrouwen zijn niet geheel gelijk ook al is dat tegenwoordig iedereens streven. Mannen en vrouwen zijn vaak verschillend, allemaal met eigen kwaliteiten en eigenschappen. En dat zou elkaar moeten aanvullen. Ik zeg niet dat de 1 minder is. Vrouwen zijn zachter, mannen zijn sterker dat is nou eenmaal vaak zo (met uitzonderingen natuurlijk) hoe graag iedereen dat ook wil tegenspreken.

lux. schreef: ↑

03-11-2017 08:10

Dat weet ik. Maar Nicole zegt dat kinderen het beste met 4 maanden naar het kdv kunnen, omdat ze het anders heel zwaar krijgen met wennen daar, volgens een of andere pedagoog. Ik vraag me dus af of dat in een land waar het zeer ongebruikelijk is om vroeg naar het kinderdagverblijf te gaan ook zo wordt ervaren.

Die kinderen zullen vast stevig moeten wennen ja. Je ziet dit vooral rond de leeftijd van 6 maanden en ouder, dat baby's echt de grootste moeite hebben, veel huilen etc. Zeker als ze zes maanden alleen aan mama geplakt hebben gezeten en nog bv krijgen. Dan ontneem je hen ineens hun enige hechtingsfiguur én voedingsbron, terwijl ze daar zo aan gewend zijn.

Mijn zoon had met 4 maanden nergens last van. We waren al aan het combineren bv+fv, dus hij was gewend aan flesjes en er waren al meer personen belangrijk in zijn leven (vader, twee opa's en twee oma's), dus hij was gewend om andere mensen om zich heen te hebben. Op deze manier ging de overgang moeiteloos naar het kdv.

Ik hoop dit bij een tweede weer net zo te kunnen doen.

Wat waren wij blij met twee mannen op het kdv/bso. Eén in de onderbouw, en één in de bovenbouw.

Heel gezond voor de kinderen dat er ook mannen bestaan in een wereld bol éénverzorgendeoudergezinnen en een overdosis aan juffen op school. Kinderen hebben ook mannen nodig als rolmodel.

Sabrinaaa schreef: ↑

03-11-2017 08:29

Nee, kinderen hebben een moederfiguur en een vaderfiguur nodig. En beide zijn ze op een andere manier belangrijk. Mannen en vrouwen zijn niet geheel gelijk ook al is dat tegenwoordig iedereens streven. Mannen en vrouwen zijn vaak verschillend, allemaal met eigen kwaliteiten en eigenschappen. En dat zou elkaar moeten aanvullen. Ik zeg niet dat de 1 minder is. Vrouwen zijn zachter, mannen zijn sterker dat is nou eenmaal vaak zo (met uitzonderingen natuurlijk) hoe graag iedereen dat ook wil tegenspreken.

Bij deze hoor, dat is kul. Mannen en vrouwen zijn nagenoeg hetzelfde, het enige wat verschilt is het beeld dat mensen hebben van mannen en vrouwen.

SweetChili schreef: ↑

03-11-2017 08:44

Die kinderen zullen vast stevig moeten wennen ja. Je ziet dit vooral rond de leeftijd van 6 maanden en ouder, dat baby's echt de grootste moeite hebben, veel huilen etc. Zeker als ze zes maanden alleen aan mama geplakt hebben gezeten en nog bv krijgen. Dan ontneem je hen ineens hun enige hechtingsfiguur én voedingsbron, terwijl ze daar zo aan gewend zijn.

Mijn zoon had met 4 maanden nergens last van. We waren al aan het combineren bv+fv, dus hij was gewend aan flesjes en er waren al meer personen belangrijk in zijn leven (vader, twee opa's en twee oma's), dus hij was gewend om andere mensen om zich heen te hebben. Op deze manier ging de overgang moeiteloos naar het kdv.

Ik hoop dit bij een tweede weer net zo te kunnen doen.

Tja en mijn zoon kreeg dat ook allemaal en het werkte totaal niet. Met 4 maanden niet en met 6 maanden nog niet. Je zegt dat ik mijn zoon niet als de maat moet nemen en daar heb je misschien gelijk in, maar doe dat dan zelf ook niet. Al hoop ik van harte met je mee dat het met je tweede weer zo makkelijk gaat Maar besef dat het niet jouw verdienste is dat het zo makkelijk ging.

Pantax schreef: ↑

03-11-2017 08:49

Bij deze hoor, dat is kul. Mannen en vrouwen zijn nagenoeg hetzelfde, het enige wat verschilt is het beeld dat mensen hebben van mannen en vrouwen.

Nee hoor, het is biologisch bepaald dat mannen en vrouwen vaak anders zijn. Testosteron, oestrogeen, allemaal invloed op karakter en gedrag.

Sabrinaaa schreef: ↑

03-11-2017 09:40

Nee hoor, het is biologisch bepaald dat mannen en vrouwen vaak anders zijn. Testosteron, oestrogeen, allemaal invloed op karakter en gedrag.

En geinig genoeg blijkt daar uit onderzoek nagenoeg niets van. Onderzoek laat keer op keer zien dat wat wij vínden een idioot veel groter verschil maakt dan de verschillen die er daadwerkelijk zijn, want die zijn er nagenoeg niet. En zolang je maar hard genoeg blijft herhalen dát die verschillen er zijn, zijn ze er ook. Geinig toch? Met de posts die jij doet over de zogenaamde biologische en dus onvermijdelijke verschillen tussen mensen, máák je verschillen. Je schept je eigen vicieuze cirkel. Ik kwam laatst nog een leuk onderzoekje tegen naar hoe mannen en vrouwen zich gedragen op de werkplek (hetzelfde) en hoe ze vervolgens behandeld worden (compleet verschillend):

https://hbr.org/2017/10/a-study-used-se ... ly-at-work

Er zíjn geen geslachtsgebondenverschillen tussen mannen en vrouwen die een onvermijdelijk effect op gedrag hebben. Mannen en vrouwen zijn in gelijke mate in staat om voor hun kroost te zorgen, om buiten de deur te werken en om verantwoordelijkheid voor hun handelen te nemen. Alle andere visies daarop zijn je eigen zelfsaboterende culturele overtuigingen.

Pantax schreef: ↑

03-11-2017 09:54

En geinig genoeg blijkt daar uit onderzoek nagenoeg niets van. Onderzoek laat keer op keer zien dat wat wij vínden een idioot veel groter verschil maakt dan de verschillen die er daadwerkelijk zijn, want die zijn er nagenoeg niet. En zolang je maar hard genoeg blijft herhalen dát die verschillen er zijn, zijn ze er ook. Geinig toch? Met de posts die jij doet over de zogenaamde biologische en dus onvermijdelijke verschillen tussen mensen, máák je verschillen. Je schept je eigen vicieuze cirkel. Ik kwam laatst nog een leuk onderzoekje tegen naar hoe mannen en vrouwen zich gedragen op de werkplek (hetzelfde) en hoe ze vervolgens behandeld worden (compleet verschillend):

https://hbr.org/2017/10/a-study-used-se ... ly-at-work

Er zíjn geen geslachtsgebondenverschillen tussen mannen en vrouwen die een onvermijdelijk effect op gedrag hebben. Mannen en vrouwen zijn in gelijke mate in staat om voor hun kroost te zorgen, om buiten de deur te werken en om verantwoordelijkheid voor hun handelen te nemen. Alle andere visies daarop zijn je eigen zelfsaboterende culturele overtuigingen.

Laat me raden, jij bent ook voor de gender neutrale afdeling van o.a hema ? Het zijn meningen he en die verschillen. Ik ben wel van mening dat mannen en vrouwen anders zijn met beiden eigen kwaliteiten.

Sabrinaaa schreef: ↑

03-11-2017 10:26

Laat me raden, jij bent ook voor de gender neutrale afdeling van o.a hema ? Het zijn meningen he en die verschillen. Ik ben wel van mening dat mannen en vrouwen anders zijn met beiden eigen kwaliteiten.

Dat is niet aangeboren, maar aangeleerd volgens wetenschappelijke onderzoeken.

Ja, dat is jouw mening en die mag je uiteraard hebben en verkondigen. Net zoals je mag vinden dat vaccinaties tot autisme leiden, dat tea tree olie helpt tegen luizen en dat vrouwen van nature slecht zijn in wiskunde, maar het heeft net zo min iets met de werkelijkheid te maken.

lux. schreef: ↑

03-11-2017 09:12

Tja en mijn zoon kreeg dat ook allemaal en het werkte totaal niet. Met 4 maanden niet en met 6 maanden nog niet. Je zegt dat ik mijn zoon niet als de maat moet nemen en daar heb je misschien gelijk in, maar doe dat dan zelf ook niet. Al hoop ik van harte met je mee dat het met je tweede weer zo makkelijk gaat Maar besef dat het niet jouw verdienste is dat het zo makkelijk ging.

Individuen wijken regelmatig af van het gemiddelde maar over het algemeen hebben kinderen minder moeite met wennen aan de opvang als ze daar heen gaan voordat ze eenkennig worden (of juist na die periode). Wat niet betekend dat een individuele baby niet met 1 jaar zonder problemen naar de opvang kan gaan. Of dat er geen andere uitstekende redenen kunnen zijn om later te beginnen bij de opvang. Gemiddeld zullen wat oudere kinderen echter langer de tijd nodig hebben om te wennen. Wat ook helemaal niet erg is, je moet er alleen rekening mee houden.

Hè stella1, wat verdrietig!
Ik wil je even een digitale knuffel geven.
Ik voed mijn zoontje van bijna 8 maanden in mijn eentje op. Zijn vader en ik zijn er helaas niet uitgekomen en We hebben al sinds vier maanden niks meer van mijn ex genomen. Die situatie wil je niet TO. Mijn enige schrale troost is dat ik weet dat ik alles heb gedaan om de vader aan boord te houden en normaal met elkaar te kunnen blijven praten. Zorg er alsjeblieft voor dat jij dat ook altijd tegen jezelf, je zoontje en je ex kunt blijven zeggen.
Jullie hebben van elkaar gehouden, jullie houden van jullie kind, laat dat de leidraad zijn.

lux. schreef: ↑

02-11-2017 16:49

Oh dat zou natuurlijk kunnen, dat het aan de bv ligt, maar ja, om dan maar geen bv te geven voor het geval je uit elkaar gaat en de zorg 50-50 verdeeld moet worden.. ik vind bv iig wel een vorm van nature, niet nurture eigenlijk. Verder eens dat het schandalig is dat mannen geen verlof hebben en dat dat niet meehelpt.

Nee, hoor dat is ook zeker geen reden om geen BV te geven. Maar misschien wel om mythe vorming te voorkomen dat de moeder belangrijker is omdat ze de moeder is. De moeder is voor een jonge baby belangrijker omdat ze vaak ook de bron van voeding is.
Mamahonger (jnderdaad een vreselijk woord) is vaak gewoon honger. De connectie tussen de moeder en voedselbron maakt de moeder uiteraard belangrijker.
Maar op zich heeft de moeder geen speciale mythische positie die de vader niet kan hebben bij een jonge baby.

Valia_1 schreef: ↑

03-11-2017 11:45

Nee, hoor dat is ook zeker geen reden om geen BV te geven. Maar misschien wel om mythe vorming te voorkomen dat de moeder belangrijker is omdat ze de moeder is. De moeder is voor een jonge baby belangrijker omdat ze vaak ook de bron van voeding is.
Mamahonger (jnderdaad een vreselijk woord) is vaak gewoon honger. De connectie tussen de moeder en voedselbron maakt de moeder uiteraard belangrijker.
Maar op zich heeft de moeder geen speciale mythische positie die de vader niet kan hebben bij een jonge baby.

Zo heb ik het ook ervaren. Heerlijk was het om die belangrijkste rol te hebben en ik snap heel goed dat veel vrouwen er moeite mee hebben om dit los te laten en jarenlang thuisblijven en maar door blijven voeden en de man (bewust of onbewust) wegduwen.

Ik vond het zelf ook lastig om dat los te laten, maar kon gelukkig wel inzien dat het in het belang van mijn kind was om steeds meer verbintenissen met anderen op te bouwen en steeds stapjes te zetten de wereld in.

En ja, dan merk je ook echt dat het kan, dat een vader net zo'n sterke band kan opbouwen. Nu kan ik niet blijer zijn dat we die richting op zijn gegaan, ipv dat ik alles naar me toe was blijven trekken. Uiteindelijk op de lange termijn is dat niet goed voor een kind. Die overtuiging heb ik nu wel.

Valia_1 schreef: ↑

03-11-2017 11:22

Individuen wijken regelmatig af van het gemiddelde maar over het algemeen hebben kinderen minder moeite met wennen aan de opvang als ze daar heen gaan voordat ze eenkennig worden (of juist na die periode). Wat niet betekend dat een individuele baby niet met 1 jaar zonder problemen naar de opvang kan gaan. Of dat er geen andere uitstekende redenen kunnen zijn om later te beginnen bij de opvang. Gemiddeld zullen wat oudere kinderen echter langer de tijd nodig hebben om te wennen. Wat ook helemaal niet erg is, je moet er alleen rekening mee houden.

Ja die theorie snap ik heus. Ik vraag me alleen af of dat ook echt zo erváren wordt in een land als Zweden, maar ik weet het ook niet. Zal eens kijken of er wat over te vinden is.

Valia_1 schreef: ↑

03-11-2017 11:45

Nee, hoor dat is ook zeker geen reden om geen BV te geven. Maar misschien wel om mythe vorming te voorkomen dat de moeder belangrijker is omdat ze de moeder is. De moeder is voor een jonge baby belangrijker omdat ze vaak ook de bron van voeding is.
Mamahonger (jnderdaad een vreselijk woord) is vaak gewoon honger. De connectie tussen de moeder en voedselbron maakt de moeder uiteraard belangrijker.
Maar op zich heeft de moeder geen speciale mythische positie die de vader niet kan hebben bij een jonge baby.

Oh ik ben er van overtuigd dat vaders en baby’s ook zo’n band kúnnen hebben. Alleen dat het meestal iets is dat zich niet zo vormt en dat dat komt omdat moeder natuurlijk gezien die rol toebedeeld heeft gekregen. Als baby zo’n band heeft met vader moet hij met pa mee, uiteraard, dat zei ik al.

En als mij dat zou overkomen zou mijn hart in een ziljoen stukjes breken ja, natuurlijk. Ondraaglijk lijkt het me. Maar voor de achterblijvende ouder, niet voor de baby.

lux. schreef: ↑

03-11-2017 12:20

Ja die theorie snap ik heus. Ik vraag me alleen af of dat ook echt zo erváren wordt in een land als Zweden, maar ik weet het ook niet. Zal eens kijken of er wat over te vinden is.

Idealiseer je de situatie in Zweden niet een beetje? Het lijkt me stug dat kinderen van 1 - 1,5 jaar in Zweden per definitie niet hoeven te wennen als zij voor het eerst naar de opvang worden gebracht.

lux. schreef: ↑

03-11-2017 12:39

Oh ik ben er van overtuigd dat vaders en baby’s ook zo’n band kúnnen hebben. Alleen dat het meestal iets is dat zich niet zo vormt en dat dat komt omdat moeder natuurlijk gezien die rol toebedeeld heeft gekregen. Als baby zo’n band heeft met vader moet hij met pa mee, uiteraard, dat zei ik al.

En als mij dat zou overkomen zou mijn hart in een ziljoen stukjes breken ja, natuurlijk. Ondraaglijk lijkt het me. Maar voor de achterblijvende ouder, niet voor de baby.

Zo is het dus voor heel veel gescheiden vaders. Ook wel iets om bij stil te staan. Ik heb vaak het idee dat moeders er in de eerste plaats vanuit gaan dat zij samen een soort ondeelbare unit vormen met hun kinderen en dat dit ook zo zal blijven. Ze staan niet stil bij de rol van de vader. Voor mijn idee hoort dit ook bij emancipatie, dat vaders niet zomaar aan de kant geschoven kunnen worden met een bezoekregeling van eens in de zoveel dagen. Ook niet bij een baby van vier maanden waarbij ze nog niet eens de kans hebben gehad een band op te bouwen. Juist in dit soort gevallen zou de vader wel die kans moeten krijgen om een deel van de zorg op zich te nemen. Niet alleen omdat het belangrijk is voor de vader zelf, maar juist omdat het op de lange termijn in het belang is van het kind (zie alle onderzoeken waaruit blijkt dat kinderen met een betrokken vader het beter doen op heel veel vlakken).

Sabrinaaa schreef: ↑

03-11-2017 10:26

Laat me raden, jij bent ook voor de gender neutrale afdeling van o.a hema ? Het zijn meningen he en die verschillen. Ik ben wel van mening dat mannen en vrouwen anders zijn met beiden eigen kwaliteiten.

En jij bent pedagoog?
Met universitair diploma en zo?

lux. schreef: ↑

03-11-2017 12:39

Oh ik ben er van overtuigd dat vaders en baby’s ook zo’n band kúnnen hebben. Alleen dat het meestal iets is dat zich niet zo vormt en dat dat komt omdat moeder natuurlijk gezien die rol toebedeeld heeft gekregen. Als baby zo’n band heeft met vader moet hij met pa mee, uiteraard, dat zei ik al.

Het verbaast me dat je zo blijft hangen in de natuurlijke rol van de vrouw. Ik ruik daar steeds jaren 50 spruitjeslucht bij. Dat baby's in eerste instantie meer hechten aan de moeder, is volgens mij niet meer en niet minder dan beschikbaarheid. Zou de vader de eerste drie maanden fulltime thuis zijn en de moeder niet, dan zou het gewoon andersom zijn: dan zou de vader handiger zijn met de baby, dan zou de vader beter kunnen troosten en dan zou de baby meer gehecht zijn aan de vader. Het maakt de baby niet uit namelijk, áls er maar iemand is om zich aan te hechten.

Maar juist doordat moeders denken dat ze gods gift to baby's zijn, en vaders vooral níet, ontstaat er volgens mij heel makkelijk een rol- en taakverdeling waarbij de moeder de baby doet en vader er alleen maar een beetje schaapachtig bij kan staan kijken. Als er geen noodzaak is om wakker te worden voor de baby, waarom zou je dan als vader?
Terwijl ik om medische redenenen niet wakker werd van onze baby en mijn man bij elke kik al wakker werd. Want de natuur heeft dat mechanisme echt niet alleen bij vrouwen ingebouwd. (Anders hadden mannelijke krijgers in de oertijd ook nooit op wacht kunnen staan, als ze alleen maar konden leven met diepe, ongestoorde slaap, nietwaar?) Dus in ons geval werd de vader van elk zuchtje wakker.

Als ik dit topic lees, dan sta ik, nog steeds, versteld van al die vrouwen die om het hardst staan te roepen dat een baby het best en het meest door de moeder verzorgd moet worden. En dat er voor baby's maar één hoofdverblijf en geen co-ouderschap kan zijn, want moeders huis is toch de beste plek voor de baby. En vader die mag heus wel een paar uurtjes in het huis van zijn ex met zijn kind komen spelen, maar logeren is uit den boze, want stel dat de baby onrustig zou worden. Tot 1, 4 of misschien zelfs wel 6 jaar zou het kind bij de moeder moeten blijven en mag de vader hooguit op bezoek. En daarna kan co-ouderschap natuurlijk niet meer, want een serieuze band heeft de vader nooit met zijn kind op kunnen bouwen op deze manier. Want bij je ex je kind in bad mogen doen is natuurlijk iets volstrekt anders dan samenleven met je kind, als (eenouder)gezin.

Ik word om die reden ook verschrikkelijk verdrietig van dit topic. En ik begrijp opeens Amand en zijn frustratie op dit gebied een stuk beter. Want je zal er maar tegenop moeten boksen, als man, tegen dit leger vrouwen die hormonaal gestuurd zichzelf op de borst klopt en zich het alleenrecht op het onderdak bieden aan hun baby toe-eigent.

Echt, moeders, vaders kunnen ook voor baby's zorgen. En een kind heeft 100% recht op de vader, net zoals het 100% recht op de moeder heeft. Het zal ongetwijfeld moeilijk zijn om je kind, zeker als het nog maar om een baby gaat, niet in je huis te kunnen houden. Maar de enige manier waarop je dat voorkomt is door niet uit elkaar te gaan.
Als je wel uit elkaar gaat, dan is de consequentie dat je niet meer 100% van de tijd je kind bij je kunt hebben. Want er is ook nog een andere ouder, die net zo veel recht heeft op een gezinsleven met jullie kind. Oók als hij nu niet wakker wordt van de baby, óók als hij niet zo handig in luiers verschonen of flesjes maken, óók als de baby wat moeilijker door hem stil is te krijgen dan door haar. In al die gevallen zou ik nog steeds niet weten waarom de baby niet ook gewoon bij de vader kan wonen. Tenzij er sprake is van verwaarlozing, mishandeling of andere gevaarlijke situaties, lijkt me nog steeds zaak dat de vader NU gewoon een band kan blijven opbouwen met zijn kind door als gezin met zijn kind samen te leven.