Kinderen
alle pijlers
Omgangsregeling baby
dinsdag 31 oktober 2017 om 22:50
Alleen al het neerzetten van deze vraag maakt me zo verdrietig. Nooit gedacht in deze situatie terecht te komen.
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
vrijdag 3 november 2017 om 14:20
SweetChili schreef: ↑03-11-2017 13:39Zo is het dus voor heel veel gescheiden vaders. Ook wel iets om bij stil te staan. Ik heb vaak het idee dat moeders er in de eerste plaats vanuit gaan dat zij samen een soort ondeelbare unit vormen met hun kinderen en dat dit ook zo zal blijven. Ze staan niet stil bij de rol van de vader. Voor mijn idee hoort dit ook bij emancipatie, dat vaders niet zomaar aan de kant geschoven kunnen worden met een bezoekregeling van eens in de zoveel dagen. Ook niet bij een baby van vier maanden waarbij ze nog niet eens de kans hebben gehad een band op te bouwen. Juist in dit soort gevallen zou de vader wel die kans moeten krijgen om een deel van de zorg op zich te nemen. Niet alleen omdat het belangrijk is voor de vader zelf, maar juist omdat het op de lange termijn in het belang is van het kind (zie alle onderzoeken waaruit blijkt dat kinderen met een betrokken vader het beter doen op heel veel vlakken).
Precies. Waarbij ik dat "band opbouwen" zou uitleggen als "als gezin samenleven". Want als bezoeker van een kind bouw je een leuke band op als oma of als buurman, maar een vader mag gewoon met zijn kind samenleven natuurlijk, om een gezinsband op te bouwen.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
vrijdag 3 november 2017 om 17:55
Omdat we over 2 dingen anders denken.*Beeldig* schreef: ↑03-11-2017 14:18Het verbaast me dat je zo blijft hangen in de natuurlijke rol van de vrouw. Ik ruik daar steeds jaren 50 spruitjeslucht bij. Dat baby's in eerste instantie meer hechten aan de moeder, is volgens mij niet meer en niet minder dan beschikbaarheid. Zou de vader de eerste drie maanden fulltime thuis zijn en de moeder niet, dan zou het gewoon andersom zijn: dan zou de vader handiger zijn met de baby, dan zou de vader beter kunnen troosten en dan zou de baby meer gehecht zijn aan de vader. Het maakt de baby niet uit namelijk, áls er maar iemand is om zich aan te hechten.
Maar juist doordat moeders denken dat ze gods gift to baby's zijn, en vaders vooral níet, ontstaat er volgens mij heel makkelijk een rol- en taakverdeling waarbij de moeder de baby doet en vader er alleen maar een beetje schaapachtig bij kan staan kijken. Als er geen noodzaak is om wakker te worden voor de baby, waarom zou je dan als vader?
Terwijl ik om medische redenenen niet wakker werd van onze baby en mijn man bij elke kik al wakker werd. Want de natuur heeft dat mechanisme echt niet alleen bij vrouwen ingebouwd. (Anders hadden mannelijke krijgers in de oertijd ook nooit op wacht kunnen staan, als ze alleen maar konden leven met diepe, ongestoorde slaap, nietwaar?) Dus in ons geval werd de vader van elk zuchtje wakker.
Als ik dit topic lees, dan sta ik, nog steeds, versteld van al die vrouwen die om het hardst staan te roepen dat een baby het best en het meest door de moeder verzorgd moet worden. En dat er voor baby's maar één hoofdverblijf en geen co-ouderschap kan zijn, want moeders huis is toch de beste plek voor de baby. En vader die mag heus wel een paar uurtjes in het huis van zijn ex met zijn kind komen spelen, maar logeren is uit den boze, want stel dat de baby onrustig zou worden. Tot 1, 4 of misschien zelfs wel 6 jaar zou het kind bij de moeder moeten blijven en mag de vader hooguit op bezoek. En daarna kan co-ouderschap natuurlijk niet meer, want een serieuze band heeft de vader nooit met zijn kind op kunnen bouwen op deze manier. Want bij je ex je kind in bad mogen doen is natuurlijk iets volstrekt anders dan samenleven met je kind, als (eenouder)gezin.
Ik word om die reden ook verschrikkelijk verdrietig van dit topic. En ik begrijp opeens Amand en zijn frustratie op dit gebied een stuk beter. Want je zal er maar tegenop moeten boksen, als man, tegen dit leger vrouwen die hormonaal gestuurd zichzelf op de borst klopt en zich het alleenrecht op het onderdak bieden aan hun baby toe-eigent.
Echt, moeders, vaders kunnen ook voor baby's zorgen. En een kind heeft 100% recht op de vader, net zoals het 100% recht op de moeder heeft. Het zal ongetwijfeld moeilijk zijn om je kind, zeker als het nog maar om een baby gaat, niet in je huis te kunnen houden. Maar de enige manier waarop je dat voorkomt is door niet uit elkaar te gaan.
Als je wel uit elkaar gaat, dan is de consequentie dat je niet meer 100% van de tijd je kind bij je kunt hebben. Want er is ook nog een andere ouder, die net zo veel recht heeft op een gezinsleven met jullie kind. Oók als hij nu niet wakker wordt van de baby, óók als hij niet zo handig in luiers verschonen of flesjes maken, óók als de baby wat moeilijker door hem stil is te krijgen dan door haar. In al die gevallen zou ik nog steeds niet weten waarom de baby niet ook gewoon bij de vader kan wonen. Tenzij er sprake is van verwaarlozing, mishandeling of andere gevaarlijke situaties, lijkt me nog steeds zaak dat de vader NU gewoon een band kan blijven opbouwen met zijn kind door als gezin met zijn kind samen te leven.
Ik denk dat de kans op onveilige hechting bij co-ouderschap voor een baby groter is dan de kans dat er geen volwaardige vader (of moeder)-kindrelatie ontstaat als een kind pas vanaf ongeveer 1 jaar - maar op internet lees ik eigenlijk nog langer (tot 2-3 jaar, ik dacht eerlijk gezegd dat de hechting in het eerste jaar plaatsvond) - wordt verzorgd via een co-ouderschapsregeling.
En 2: ja, ik geloof dat de dragende en zogende evolutionair/biologisch gezien de primaire verzorger is en dat de baby bij diegene hoort tot hij geen zuigeling meer is. Ook al hebben we tegenwoordig kunstvoeding en aparte slaapkamers enzo en is zogen geen noodzaak meer.
En dat ik vaders niet te vertrouwens sukkels vind maak jij ervan. Ik vertrouw mijn man blindelings met ons kind. Anders had ik geen kind met hem gekregen.
vrijdag 3 november 2017 om 17:57
Zeker. Erg verdrietig en onwenselijk voor zowel kind als vader.SweetChili schreef: ↑03-11-2017 13:39Zo is het dus voor heel veel gescheiden vaders. Ook wel iets om bij stil te staan. Ik heb vaak het idee dat moeders er in de eerste plaats vanuit gaan dat zij samen een soort ondeelbare unit vormen met hun kinderen en dat dit ook zo zal blijven. Ze staan niet stil bij de rol van de vader. Voor mijn idee hoort dit ook bij emancipatie, dat vaders niet zomaar aan de kant geschoven kunnen worden met een bezoekregeling van eens in de zoveel dagen. Ook niet bij een baby van vier maanden waarbij ze nog niet eens de kans hebben gehad een band op te bouwen. Juist in dit soort gevallen zou de vader wel die kans moeten krijgen om een deel van de zorg op zich te nemen. Niet alleen omdat het belangrijk is voor de vader zelf, maar juist omdat het op de lange termijn in het belang is van het kind (zie alle onderzoeken waaruit blijkt dat kinderen met een betrokken vader het beter doen op heel veel vlakken).
En wat betreft Zweden: er zullen daar ongetwijfeld kinderen zijn die heel moeilijk wennen op het kdv. Ik vraag me alleen af of dat daar veel érger is dan hier. Dat is iets anders.
vrijdag 3 november 2017 om 18:43
vrijdag 3 november 2017 om 18:57
Ik werk buitenshuis en man vanuit huis. Zoon is vanaf geboorte altijd bij mijn man geweest (behalve oma hebben wij geen opvang / oppas). Idd heeft mijn zoon al vanaf zijn geboorte een heel sterke band met zijn vader (ook met mij natuurlijk). Maar dat kan dus wel.lux. schreef: ↑03-11-2017 12:39Oh ik ben er van overtuigd dat vaders en baby’s ook zo’n band kúnnen hebben. Alleen dat het meestal iets is dat zich niet zo vormt en dat dat komt omdat moeder natuurlijk gezien die rol toebedeeld heeft gekregen. Als baby zo’n band heeft met vader moet hij met pa mee, uiteraard, dat zei ik al.
En als mij dat zou overkomen zou mijn hart in een ziljoen stukjes breken ja, natuurlijk. Ondraaglijk lijkt het me. Maar voor de achterblijvende ouder, niet voor de baby.
vrijdag 3 november 2017 om 19:01
Ach ga toch weg, Lux. Je schrijft het zelf al: er is met poedermelk en aparte slaapkamers geen excuus meer om de baby voor jezelf te houden als vrouw. En al die baby's die een paar dagen in de week naar het kinderdagverblijf gaan, of naar oma, die daar gewoon slaapjes mogen doen (een kind heeft nog geen dag-/nachtritme, dus of die slaapjes overdag of 's nachts plaatsvinden maakt qua hechting niet uit), die kunnen dus ook gewoon diezelfde slaapjes doen bij hun vader.
Want breng jij je kind niet ook gewoon naar het kinderdagverblijf? Als je dat normaal vindt, dan kan ik er met mijn verstand niet bij dat je het niet normaal vindt dat een baby ook bij zijn of haar vader woont. Je kunt niet het ene niet bezwaarlijk vinden (of snappen dat je een compromis moet sluiten) qua hechting en het ander, wat veel normaler en natuurlijker is, wel.
Ik lees alleen maar smoesjes, excuses en kulredenen, die als het om werken en dus noodgedwongen naar het kdv gaan gewoon van tafel geschoven worden. Nou, wake up call: als je gaat scheiden met een baby, dan is bij de vader wonen net zo noodzakelijk voor een kind als naar het kdv gaan bij werken. Als je dat allemaal niet wil, dan moet je niet gaan werken en niet gaan scheiden. Maar zodra je een van die keuzes wel maakt, dan zitten daar gewoon consequenties aan. Waarbij gaan werken echt geen betere reden is om je kind uit handen te geven aan een vreemde, of in het gunstigste geval de oma, dan scheiden is om je kind om je kind onder te brengen bij de bloedeigen vader.
Want breng jij je kind niet ook gewoon naar het kinderdagverblijf? Als je dat normaal vindt, dan kan ik er met mijn verstand niet bij dat je het niet normaal vindt dat een baby ook bij zijn of haar vader woont. Je kunt niet het ene niet bezwaarlijk vinden (of snappen dat je een compromis moet sluiten) qua hechting en het ander, wat veel normaler en natuurlijker is, wel.
Ik lees alleen maar smoesjes, excuses en kulredenen, die als het om werken en dus noodgedwongen naar het kdv gaan gewoon van tafel geschoven worden. Nou, wake up call: als je gaat scheiden met een baby, dan is bij de vader wonen net zo noodzakelijk voor een kind als naar het kdv gaan bij werken. Als je dat allemaal niet wil, dan moet je niet gaan werken en niet gaan scheiden. Maar zodra je een van die keuzes wel maakt, dan zitten daar gewoon consequenties aan. Waarbij gaan werken echt geen betere reden is om je kind uit handen te geven aan een vreemde, of in het gunstigste geval de oma, dan scheiden is om je kind om je kind onder te brengen bij de bloedeigen vader.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
vrijdag 3 november 2017 om 19:56
vrijdag 3 november 2017 om 20:54
Goh dan ben ik wel benieuwd wat in jouw ogen de gevolgen zijn voor mijn kind die haar hele eerste jaar door haar thuisblijfvader verzorgd is terwijl ik fulltime werkte. Dan kan ik vast pgb aanvragen
Wie ben jij om met dit soort "het is nou eenmaal zo" onzin beweringen te zeggen dat (o.a.) mijn vriend niet goed genoeg is voor ons kind? Ik vind dat best kwetsend eigenlijk.
vrijdag 3 november 2017 om 21:01
Was niet de bedoeling, ik doelde op samen zorgen dat het kan (vakantie, overuren, ikb, ouderschapsverlof) omdat onze regering/samenleving het blijkbaar niet snapt en regelt.
Het lijkt me erg vervelend als je als vader die ruimte niet krijgt.
vrijdag 3 november 2017 om 21:32
Nouja, wie ben jij om je hierin zo aangesproken te voelen? Dan ben jij wel erg snel gekwetst... Als dit jullie keuze is dan moeten jullie dat zo doen. En als het werkt, dan werkt het. Ik heb nergens gezegd dat het schadelijk is voor een kind om bij zijn/haar papa te blijven? Ik heb zelf een hele lieve man die ook goed voor onze dochter zorgt. Ik ben er alleen niet voor om zo'n kleintje heen en weer te laten slepen. Zoals ik al vroeg of het mogelijk was om eventueel samen in 1 huis te kunnen verblijven, of wanneer de papa daar is dat de mama weggaat. Ik ben niet van mening dat een baby een week gescheiden moet leven van zijn/haar moeder. En ik ben ook niet van mening dat een baby een week gescheiden van vader moet leven. Daarom vind ik zulke situaties ook altijd intens verdrietig. Kind heeft beide rolmodellen nodig, beide verzorgers. Maar ik word wel een beetje moe van dat hippe feministische gedoe dat mannen en vrouwen precies hetzelfde zijn, dat is gewoon (vaak) NIET zo.elein schreef: ↑03-11-2017 20:54Goh dan ben ik wel benieuwd wat in jouw ogen de gevolgen zijn voor mijn kind die haar hele eerste jaar door haar thuisblijfvader verzorgd is terwijl ik fulltime werkte. Dan kan ik vast pgb aanvragen
Wie ben jij om met dit soort "het is nou eenmaal zo" onzin beweringen te zeggen dat (o.a.) mijn vriend niet goed genoeg is voor ons kind? Ik vind dat best kwetsend eigenlijk.
vrijdag 3 november 2017 om 21:56
Klopt, dan werk ik mee in de pedagogiek. Ik heb niet gekozen voor de jeugdhulpverlening, maar puur voor de verzorging/opvoeding. Mijn vader is jeugdhulpverlener. Ikzelf hield het liever bij de minder verdrietige dingen, dit zou ik ook mee naar huis nemen denk ik.
vrijdag 3 november 2017 om 22:04
Sabrinaaa schreef: ↑03-11-2017 21:32Nouja, wie ben jij om je hierin zo aangesproken te voelen? Dan ben jij wel erg snel gekwetst... Als dit jullie keuze is dan moeten jullie dat zo doen. En als het werkt, dan werkt het. Ik heb nergens gezegd dat het schadelijk is voor een kind om bij zijn/haar papa te blijven? Ik heb zelf een hele lieve man die ook goed voor onze dochter zorgt. Ik ben er alleen niet voor om zo'n kleintje heen en weer te laten slepen. Zoals ik al vroeg of het mogelijk was om eventueel samen in 1 huis te kunnen verblijven, of wanneer de papa daar is dat de mama weggaat. Ik ben niet van mening dat een baby een week gescheiden moet leven van zijn/haar moeder. En ik ben ook niet van mening dat een baby een week gescheiden van vader moet leven. Daarom vind ik zulke situaties ook altijd intens verdrietig. Kind heeft beide rolmodellen nodig, beide verzorgers. Maar ik word wel een beetje moe van dat hippe feministische gedoe dat mannen en vrouwen precies hetzelfde zijn, dat is gewoon (vaak) NIET zo.
Je hebt het in de post waar ik naar verwijs niet over al dan niet heen en weer slepen. Nicole123 zegt
Baby's hebben geen mamahonger, ze hebben honger naar voeding, warmte en de aanrakingen en geur van een vertrouwd persoon. Door borstvoeding en hoe het verlof geregeld is in Nederland komt dat in de praktijk in de eerste 3 levensmaanden inderdaad vaak neer op de moeder. Bij veel gezinnen blijft dat ook nog een tijd zo door die voorsprong van de moeder en het feit dat zij vaak niet of minder dan de man werkt en dus ook na het verlof veel meer tijd met de baby doorbrengt. Maar de rol zou net zo goed door de vader ingenomen kunnen worden. Zoals ik al schreef, als vaders borstvoeding zouden geven zouden baby's papahonger hebben.
waarop jij zegt: nee, mannen en vrouwen zijn nou eenmaal anders. Dan zeg je toch dat mannen in jouw ogen niet net zo goed als vrouwen de rol van primaire verzorger kunnen vervullen.?
Overigens ben ik niet gekwetst, ik vind je kwetsend/denigrerend naar vaders.
zaterdag 4 november 2017 om 06:30
Ik ben het hier erg mee eens. Door kut-omstandigheden heb ik noodgedwongen slechts een heel korte tijd niet gewerkt rondom bevalling. Baby bleef bij mijn man en ik werkte fulltime buitenshuis. Gaf na bevalling wel borstvoeding en ook fles door man want te weinig bv. Toen ik dus helaas ontzettend snel weer aan het werk moest, Kreeg hij ochtend en avond BV en de rest fles door man. Doordat hij noodgedwongen niet alleen van bv leefde, ging hij zich ook erg hechten aan z'n vader. Dat gekling van baby's aan de moeder en de perceptie van vrouwen daarbij dat de baby (meer) bij de moeder hoort, komt denk ik door BV inderdaad. Als je dat loslaat zagen wij iig dat onze baby net zoveel aan pa als ma klingt. Ik vind het juist fijn dat mijn man en ik dat samen doen.Valia_1 schreef: ↑03-11-2017 11:45Nee, hoor dat is ook zeker geen reden om geen BV te geven. Maar misschien wel om mythe vorming te voorkomen dat de moeder belangrijker is omdat ze de moeder is. De moeder is voor een jonge baby belangrijker omdat ze vaak ook de bron van voeding is.
Mamahonger (jnderdaad een vreselijk woord) is vaak gewoon honger. De connectie tussen de moeder en voedselbron maakt de moeder uiteraard belangrijker.
Maar op zich heeft de moeder geen speciale mythische positie die de vader niet kan hebben bij een jonge baby.
zaterdag 4 november 2017 om 10:08
Het borstvoedingsargument heb ik nooit begrepen. Daar zijn toch kolven voor uitgevonden? Ik nam de kolf mee naar mijn werk en zoon heeft ruim acht maanden borstvoeding gehad, plus één pakje Nutrilon om te kijken of hij het verdroeg, in geval van nood.
Overigens denk ik dat kolven in een mannenomgeving gemakkelijker wordt geaccepteerd dan in een vrouwenomgeving. Er waren vrouwen die het een onsmakelijk idee vonden dat ik op hun vrije mamadag even in hun kantoor zat te kolven. Ik spuit het toch niet in de gordijnen of zo???
De mannen waren eerder geïnteresseerd in hoeveel een mens nu eigenlijk produceert en vroegen nooit "of het niet eens tijd werd om te stoppen".
Overigens denk ik dat kolven in een mannenomgeving gemakkelijker wordt geaccepteerd dan in een vrouwenomgeving. Er waren vrouwen die het een onsmakelijk idee vonden dat ik op hun vrije mamadag even in hun kantoor zat te kolven. Ik spuit het toch niet in de gordijnen of zo???
De mannen waren eerder geïnteresseerd in hoeveel een mens nu eigenlijk produceert en vroegen nooit "of het niet eens tijd werd om te stoppen".
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 4 november 2017 om 10:13
Dit ja, goed verwoord.*Beeldig* schreef: ↑03-11-2017 19:01Als je gaat scheiden met een baby, dan is bij de vader wonen net zo noodzakelijk voor een kind als naar het kdv gaan bij werken. Als je dat allemaal niet wil, dan moet je niet gaan werken en niet gaan scheiden. Maar zodra je een van die keuzes wel maakt, dan zitten daar gewoon consequenties aan. Waarbij gaan werken echt geen betere reden is om je kind uit handen te geven aan een vreemde, of in het gunstigste geval de oma, dan scheiden is om je kind om je kind onder te brengen bij de bloedeigen vader.
Ik lees je graag Lux en ben het vrijwel altijd met je eens, maar in dit topic vind ik toch echt dat je met 2 maten meet. Natuurlijk is het wenselijker als de vader en moeder samen in 1 huis in alle rust, vrede en harmonie voor hun baby zorgen. Maar in het geval van een scheiding lijkt me dat een illusie, dan had je niet (nu) hoeven scheiden. Dus het is ofwel de vader maar weinig en/of in een slechte sfeer zien, of in 2 huizen wonen. En als je het niet schadelijk vindt dat een kind 30 uur per week op een kdv is, dan begrijp ik niet waarom het wel schadelijk zou zijn om 30 uur per week bij de vader te zijn.
zaterdag 4 november 2017 om 10:21
In principe is dat ook helemaal geen argument om altijd maar bij de moeder te blijven inderdaad, zeker niet bij 4 maanden zoals het kind van TO. Wel is het zo dat baby's die bv krijgen vaak een stuk mama-plakkeriger zijn dan baby's die de fles krijgen, puur omdat de moeder ook de voedingsbron is. Zeker in combinatie met het enorme verschil in verlof tussen moeders en vaders leidt dat er soms toe dat baby's erg aan de moeder hangen en alleen die het (met de borst) voor elkaar krijgen om het kind te troosten. Vader staat er dan maar een beetje bij. Maar daar kun je inderdaad met kolven en flesjes, inspanningen van de vader en loslaten door de moeder meestal prima verandering in brengen (soms met weinig moeite, soms met veel moeite als de baby een flesweigeraar is).Snoesje666 schreef: ↑04-11-2017 10:08Het borstvoedingsargument heb ik nooit begrepen. Daar zijn toch kolven voor uitgevonden? Ik nam de kolf mee naar mijn werk en zoon heeft ruim acht maanden borstvoeding gehad, plus één pakje Nutrilon om te kijken of hij het verdroeg, in geval van nood.
zaterdag 4 november 2017 om 10:31
Dit zijn de richtlijnen voor een omgangsregeling baby tot adolescentie
http://richtlijnenjeugdhulp.nl/scheidin ... jeugdigen/
"Baby’s (van 0 tot 2 jaar) moeten vooral de kans krijgen om zich te hechten. Langdurig weg zijn bij de inwonende ouder – meestal de moeder – is niet aan te raden. Enkele keren per week een paar uur naar de uitwonende ouder is beter. Als de verstandhouding tussen de exen het toelaat, kan vader bij de baby zijn in het huis van moeder. Overnachten op een andere plaats zonder moeder is niet altijd aan te bevelen Als de baby huilt wanneer vader hem meeneemt, heeft dat soms meer te maken met angst voor de scheiding van moeder dan met weerstand tegen vader. Duidelijke communicatie tussen de ouders is belangrijk."
Peuters en kleuters (van 2 tot 5 jaar) exploreren hun (kleine) wereld. Ze ontwikkelen hun taal en zijn bezig zindelijk te worden. Meestal kunnen zij wat langer dan een paar uur van de inwonende ouder weg. Ten minste wekelijks contact met de uitwonende ouder en duidelijke afspraken zijn aan te bevelen. Adviseer bij slaapproblemen aan ouders het overnachten bij de uitwonende ouder liever nog even uit te stellen. Laat hen ook attent zijn op terugval in gedrag. En raad de ouders aan hun kind zoveel mogelijk aandacht en liefde te geven.
Basisschoolleerlingen (van 5 tot 12 jaar) hebben vooral behoefte aan duidelijkheid en structuur. Ze zijn zich sociaal, moreel en intellectueel druk aan het ontwikkelen, en willen vaak inspraak in de zorg- of omgangsregeling. Maar de ouders moeten beslissen, en het liefst samen. Het is wenselijk als de ouders proberen positief of ten minste neutraal over elkaar te spreken. Contact met de uitwonende ouder kan ook tussendoor via e-mail en telefoon. Het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken.
Jongeren (van 12 tot 18 jaar) willen vaak zelf bepalen hoe vaak en wanneer zij de andere ouder zien. Overleg is nuttig, en ouders moeten bedenken dat zij verantwoordelijk blijven. Tenslotte blijkt uit onderzoek dat het belangrijk voor jeugdigen is dat ouders het met elkaar eens zijn of worden over de zorg- of omgangsregeling. Daarom is het ook van groot belang dat ouders het eens zijn of worden over het ouderschapsplan.
http://richtlijnenjeugdhulp.nl/scheidin ... jeugdigen/
"Baby’s (van 0 tot 2 jaar) moeten vooral de kans krijgen om zich te hechten. Langdurig weg zijn bij de inwonende ouder – meestal de moeder – is niet aan te raden. Enkele keren per week een paar uur naar de uitwonende ouder is beter. Als de verstandhouding tussen de exen het toelaat, kan vader bij de baby zijn in het huis van moeder. Overnachten op een andere plaats zonder moeder is niet altijd aan te bevelen Als de baby huilt wanneer vader hem meeneemt, heeft dat soms meer te maken met angst voor de scheiding van moeder dan met weerstand tegen vader. Duidelijke communicatie tussen de ouders is belangrijk."
Peuters en kleuters (van 2 tot 5 jaar) exploreren hun (kleine) wereld. Ze ontwikkelen hun taal en zijn bezig zindelijk te worden. Meestal kunnen zij wat langer dan een paar uur van de inwonende ouder weg. Ten minste wekelijks contact met de uitwonende ouder en duidelijke afspraken zijn aan te bevelen. Adviseer bij slaapproblemen aan ouders het overnachten bij de uitwonende ouder liever nog even uit te stellen. Laat hen ook attent zijn op terugval in gedrag. En raad de ouders aan hun kind zoveel mogelijk aandacht en liefde te geven.
Basisschoolleerlingen (van 5 tot 12 jaar) hebben vooral behoefte aan duidelijkheid en structuur. Ze zijn zich sociaal, moreel en intellectueel druk aan het ontwikkelen, en willen vaak inspraak in de zorg- of omgangsregeling. Maar de ouders moeten beslissen, en het liefst samen. Het is wenselijk als de ouders proberen positief of ten minste neutraal over elkaar te spreken. Contact met de uitwonende ouder kan ook tussendoor via e-mail en telefoon. Het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken.
Jongeren (van 12 tot 18 jaar) willen vaak zelf bepalen hoe vaak en wanneer zij de andere ouder zien. Overleg is nuttig, en ouders moeten bedenken dat zij verantwoordelijk blijven. Tenslotte blijkt uit onderzoek dat het belangrijk voor jeugdigen is dat ouders het met elkaar eens zijn of worden over de zorg- of omgangsregeling. Daarom is het ook van groot belang dat ouders het eens zijn of worden over het ouderschapsplan.
zaterdag 4 november 2017 om 10:36
Niemand zegt hier dat de baby een week gescheiden moet zijn van de moeder. En juist jij stelde dat baby's met name de moeder nodig hebben en de vader veel minder, degenen die hier het punt van de vader bepleiten zijn degenen die stelden dat een kind zowel papa als mama niet lange tijd moet missen en ze beiden in ruime mate moet kunnen zien. Maar oké, dat zijn we dan dus toch eens! Natuurlijk is zo'n situatie intens verdrietig, een scheiding is altijd intens verdrietig voor de kinderen die in het spel zijn. Niet scheiden en liefdevol met elkaar samenleven zou de allerbeste optie zijn, daar is ook iedereen het over eens. Maar als dat niet kan, dan is het roeien met de riemen die je hebt. En waarom zou het niet oké zijn voor een baby om naar de vader 'gesleept te worden' en wel om naar een kdv 'gesleept te worden'? In beide gevallen gaat de baby naar een locatie buiten het huis van de moeder en slaapt het daar ook (of dat overdag of 's nachts is zal de baby echt worst wezen, het is puur je eigen gevoel die de nacht zo'n lading geeft). Krijgen ze echt geen trauma's of hechtingsproblemen van hoor. Het is wat anders als een baby op dag 1 bij de moeder in huis is, op dag 2 in het huis van de vader, op dag 3 op het kdv van mama's keuze, dag 4 op het kdv van papa's keuze, dag 5 bij de oma van mama's kant en dag 6 bij de oma van papa's kant. Ja, dan wordt het nogal onrustig met heel veel verschillende gezichten. Niet als de baby bij papa in een ander bedje slaapt dan bij mama.Sabrinaaa schreef: ↑03-11-2017 21:32Nouja, wie ben jij om je hierin zo aangesproken te voelen? Dan ben jij wel erg snel gekwetst... Als dit jullie keuze is dan moeten jullie dat zo doen. En als het werkt, dan werkt het. Ik heb nergens gezegd dat het schadelijk is voor een kind om bij zijn/haar papa te blijven? Ik heb zelf een hele lieve man die ook goed voor onze dochter zorgt. Ik ben er alleen niet voor om zo'n kleintje heen en weer te laten slepen. Zoals ik al vroeg of het mogelijk was om eventueel samen in 1 huis te kunnen verblijven, of wanneer de papa daar is dat de mama weggaat. Ik ben niet van mening dat een baby een week gescheiden moet leven van zijn/haar moeder. En ik ben ook niet van mening dat een baby een week gescheiden van vader moet leven. Daarom vind ik zulke situaties ook altijd intens verdrietig. Kind heeft beide rolmodellen nodig, beide verzorgers. Maar ik word wel een beetje moe van dat hippe feministische gedoe dat mannen en vrouwen precies hetzelfde zijn, dat is gewoon (vaak) NIET zo.
