Kinderen
alle pijlers
Ontspoorde puber, niet meer te doen thuis. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:33
Ik ben alleenstaande moeder met een thuiswonende zoon van 19. Sinds zijn 15de zijn er problemen met hem. Hij werd steeds brutaler en ging op zijn 15de al blowen ( drinken, roken,enz). Ik heb toen een coach via een bureau toegewezen gekregen... een geitenwollensok, die vind dat ik niets moest verbieden, dan deden ze t stiekem, maar in gesprek moest gaan en blijven.
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
zaterdag 12 december 2020 om 09:10
ik weet het, ik heb alleen (n=2) enkel maar slechte ervaringen.lolapaloeza schreef: ↑12-12-2020 09:07Je kunt tijdens het traject je kind op alvast op de wachtlijst zetten voor opvang. Er is ook al een zorginstelling betrokken dus die kunnen daar ook bij ondersteunen.
Het is echt heel rot, maar het is soms de enige manier om te voorkomen om zelf ook in de schulden, geweld en ellende terecht te komen. Thuis blijven wonen is op deze manier echt niet helpend.
Je kind echt loslaten, kan niet.
zaterdag 12 december 2020 om 09:11
Hulp vragen en daar aangeven dat thuiswonen niet meer gaat. Dat hij anders dakloos gaat worden.
Misschien kan er door hulp van buitenaf uiteindelijk een soort begeleidend wonentraject worden opgestart voor hem. Dat gaat niet zomaar maar je moet ergens beginnen met hulp vragen.
Anders zit je er nog jaren mee.
Misschien kan er door hulp van buitenaf uiteindelijk een soort begeleidend wonentraject worden opgestart voor hem. Dat gaat niet zomaar maar je moet ergens beginnen met hulp vragen.
Anders zit je er nog jaren mee.
zaterdag 12 december 2020 om 09:11
Ik denk niet dat het heel nuttig is om de reden van het gedrag te verklaren op dit moment. Dat puzzeltje zal zoon zelf een keer moeten leggen.
Er kan ook van alles niet goed zijn aan de opvoeding, maar ook dat maakt nu niet zoveel (meer) uit.
Wat nodig is, is dat hij consequenties ervaart van zijn zelfdestructieve gedrag en dan hopelijk betere keuzes gaat maken. Voor hemzelf.
Er kan ook van alles niet goed zijn aan de opvoeding, maar ook dat maakt nu niet zoveel (meer) uit.
Wat nodig is, is dat hij consequenties ervaart van zijn zelfdestructieve gedrag en dan hopelijk betere keuzes gaat maken. Voor hemzelf.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 12 december 2020 om 09:11
+1
Jij kan niet voor hem bepalen hoe hij iets heeft ervaren. Als je dit soort dingen ook tegen hem zegt kan er al heel wat mis gaan in de communicatie.
Ik heb het idee dat je hem vooral lastig vind en dat je vind dat hij geen reden heeft om 'problemen' te hebben, klopt dat?
Je noemt hem een ontspoorde puber, terwijl het een amper volwassen jongen met psychische problemen is. Dat maakt het verbale geweld natuurlijk absoluut niet goed, en het is nog steeds heel zwaar om als ouder hiermee om te gaan.
zaterdag 12 december 2020 om 09:12
De wachtlijsten zijn enorm voor de zware gevallen, de mindere komen niet eens op de wachtlijst. En verplicht opnemen kan niet. Ik heb t van dichtbij meegemaakt. Na tig jaar is de koek op ( depri, coke, dealers aan de deur, schulden, laveloos en knock out in huis liggen). De jongen is er uit gezet en uiteindelijk was dat wat hij nodig had. Zelf verantwoordelijk zijn. Hij is er nog niet maar accepteerde nu wel hulp.GreenLadyFern schreef: ↑12-12-2020 09:04Wat geeft zoon aan voor hulp te willen, en wat voor hulp is er nu? Welke diagnose is er gesteld?
Zoon geeft aan geen verslaving te hebben; dat kan natuurlijk, dat het middelengebruik coping is en de verslaving niet het hoofdprobleem is.
Zoek zeker hulp voor jezelf via de huisarts, maar je zoon van 19 zo het huis uitzetten... 19 is echt ontzettend jong. Niet dat je dan maar alles moet tolereren hoor. Maar ik lees eigenlijk vrij weinig over hulpverlening terug en er zit een hoop tussen een opname / begeleid wonen en alleen gesprekken bij de pscyhiater.
zaterdag 12 december 2020 om 09:15
Ben ik met je eens hoor. Het is ingewikkeld. En eerlijk, het kan ook gewoon nog verder misgaan met zoon. Het is uiteindelijk aan hem, en wat hij kan en wil met zijn leven.
Maar deze situatie is gewoon op. Ik denk dat TO een situatie moet zien te bereiken waarin ze er op een andere manier weer voor hem kan zijn.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 12 december 2020 om 09:16
lolapaloeza schreef: ↑12-12-2020 09:07Je kunt tijdens het traject je kind op alvast op de wachtlijst zetten voor opvang. Er is ook al een zorginstelling betrokken dus die kunnen daar ook bij ondersteunen.
Het is echt heel rot, maar het is soms de enige manier om te voorkomen om zelf ook in de schulden, geweld en ellende terecht te komen. Thuis blijven wonen is op deze manier echt niet helpend.
Dat kan zij niet toch? Zoon is immers 19.
zaterdag 12 december 2020 om 09:16
Ja, ik weet het helaas uit ervaring. Maar zoon is al 'ergens' binnen. Als dat al een grotere ggz instelling is, liefst specialistisch, kan er iets makkelijker opgeschaald worden. Hulp via de wmo ook.gizz schreef: ↑12-12-2020 09:12De wachtlijsten zijn enorm voor de zware gevallen, de mindere komen niet eens op de wachtlijst. En verplicht opnemen kan niet. Ik heb t van dichtbij meegemaakt. Na tig jaar is de koek op ( depri, coke, dealers aan de deur, schulden, laveloos en knock out in huis liggen). De jongen is er uit gezet en uiteindelijk was dat wat hij nodig had. Zelf verantwoordelijk zijn. Hij is er nog niet maar accepteerde nu wel hulp.
Gedwongen opname is in dit geval ook niet nodig of zinvol, dat is geen feestje waar je beter van word.
Soms kan het inderdaad het beste zijn om rock bottom te ervaren, maar als zoon nu nog nauwelijks hulp heeft zou ik toch echt eerst andere wegen bewandelen.
En dat is vast wel gekleurd door mijn eigen ervaring hoor, want ik ben ook als tiener het huis uit gebonjourd en dat heeft me niet veel goeds gedaan.
zaterdag 12 december 2020 om 09:19
Daar kan je niet zomaar aankloppen nee. Maar ze kan zich wel laten informeren hoe ze daar uiteindelijke wel misschien kan aankloppen, of eigenlijk hoe zoon daar misschien kan aankloppen. Want hij is 19.Sunnie1968 schreef: ↑12-12-2020 09:15Kan je aankloppen bij begeleid kamer training? Bij een zorginstelling en tja... wordt dat niet gefinancierd door de WMO? Misschien dus bij de gemeente beginnen met vragen om hulp ?
Wel heel veel sterkte en een knuffel!
Huisarts of gemeente inderdaad. Of de GGZ, gewoon allemaal bellen.
zaterdag 12 december 2020 om 09:20
Nou ja dat moet de zorginstelling waar hij bij zit doen, maar daar heeft ze neem ik aan wel overleg mee. Dat hij uiteindelijk misschien niet gaat, dat kan, dat gebeurt vaker.
Dan komt hij toch eerst op straat, of surft hij een beetje de banken van vrienden af.
lolapaloeza wijzigde dit bericht op 12-12-2020 09:23
12.95% gewijzigd
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 12 december 2020 om 09:22
zaterdag 12 december 2020 om 09:33
TO, het belangrijkste is nu even dat jij voor jouzelf hulp krijgt. Heb je dat in die moeilijke jaren nooit gehad? Ga (voor jezelf) naar de huisarts. Jij moet nu grenzen leren stellen en van een professional leren hoe je met deze situatie moet omgaan. Vraag om gesprekken met de POH-GGZ en laat je doorverwijzen naar een psycholoog.
Het is ook voor jouw zoon essentieel dat jij overeind blijft.
, het lijkt me een afschuwelijke situatie waarin je zit! Heb je wel mensen om je heen waartegen je stoom kunt afblazen? Hoort ook bij zelfzorg hè!
Het is ook voor jouw zoon essentieel dat jij overeind blijft.
, het lijkt me een afschuwelijke situatie waarin je zit! Heb je wel mensen om je heen waartegen je stoom kunt afblazen? Hoort ook bij zelfzorg hè!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
zaterdag 12 december 2020 om 09:40
Melding doen bij veilig thuis voor jezelf. Dan moet hij wel in gesprek over zijn gedrag. Want dit is gewoon huiselijk geweld. Zorg dat hij in beeld komt bij instanties, meld hem bij het sociaal wijkteam of instanties voor zorgmijders.
Ga niet denk dat een opname gaat helpen want inderdaad niemand gaat hem opnemen, niet gedwongen en voor vrijwillig is het ook waarschijnlijk geen optie. En een opname is niet zaligmakend. In het slechtste geval staat hij binnen 12 uur weer op straat.
Dus stel de juiste vragen. Niet ‘ik wil dat hij een opname krijgt’ maar ‘hij vertoont agressief gedrag en dat is gevaarlijk’.
Doe melding bij de politie.
Je moet dit niet meer op softe wijze willen oplossen. De enige manier dat dit aan te pakken is is zo snel mogelijk zorgen dat hij een probleem heeft en niet jij en dat jij geen schade oploopt door hem. Hij moet ervaren dat hij beter af is met hulp en dat ga jij hem niet duidelijk maken.
Ik heb hier vrij veel mee te maken en mensen die hier jaren en jaren mee aanmodderen maken het onbedoeld erger. Het kwartje gaat niet vallen, en iedereen gaat mee ten onder.
Dus: veilig thuis, politie, sociaal wijkteam. Eisen dat er iets anders wordt gedaan dan een geitenwollen sok en laat hem zsm ergens anders gaan wonen. Begeleid. Zorg dat hij begeleiding krijgt van mensen die verstand hebben van verslaving en dit soort gedrag bij jongeren
Ga niet denk dat een opname gaat helpen want inderdaad niemand gaat hem opnemen, niet gedwongen en voor vrijwillig is het ook waarschijnlijk geen optie. En een opname is niet zaligmakend. In het slechtste geval staat hij binnen 12 uur weer op straat.
Dus stel de juiste vragen. Niet ‘ik wil dat hij een opname krijgt’ maar ‘hij vertoont agressief gedrag en dat is gevaarlijk’.
Doe melding bij de politie.
Je moet dit niet meer op softe wijze willen oplossen. De enige manier dat dit aan te pakken is is zo snel mogelijk zorgen dat hij een probleem heeft en niet jij en dat jij geen schade oploopt door hem. Hij moet ervaren dat hij beter af is met hulp en dat ga jij hem niet duidelijk maken.
Ik heb hier vrij veel mee te maken en mensen die hier jaren en jaren mee aanmodderen maken het onbedoeld erger. Het kwartje gaat niet vallen, en iedereen gaat mee ten onder.
Dus: veilig thuis, politie, sociaal wijkteam. Eisen dat er iets anders wordt gedaan dan een geitenwollen sok en laat hem zsm ergens anders gaan wonen. Begeleid. Zorg dat hij begeleiding krijgt van mensen die verstand hebben van verslaving en dit soort gedrag bij jongeren
zaterdag 12 december 2020 om 09:43
Ik zou als ik jou was mij verdiepen in MDFT. Richt zich op meerdere leefgebieden waaronder ook middelengebruik. Motivatie is hiervoor geen vereiste. Is wel tot 19 jaar maar ik weet dat het in sommige gevallen nog wel ingezet kan worden tot 23 jaar.
anoniem_130961 wijzigde dit bericht op 12-12-2020 09:48
25.57% gewijzigd
zaterdag 12 december 2020 om 09:44
Voor jou is hij een puber, voor de wet is hij volwassen. En is hij geen 'zwaar geval'. Hij brengt zichzelf en anderen niet (genoeg) in gevaar en dan is hulp heel, heel moeilijk te krijgen, hoe moeilijk de situatie ook is voor jou. Toch proberenvia huisarts doorverwezente worden. Bel wekelijks, dagelijks tot het besef er is dat hij echt hulp nodig heeft voordat hij van kwaad tot erger gaat. Jij faciliteert hem nu nog, heel begrijpelijk. Het gaat je echter je pet te boven. Huisarts heeft ook een morele plicht, blijf aankloppen.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
zaterdag 12 december 2020 om 09:47
Dit soort kerels zie je opknappen op het moment dat er duidelijke kaders zijn en hun gedrag gevolgen heeft. En ja ik he mn heus meegemaakt dat ze de geboden hulp weigerden. Nou prima, dan slaap je dus vannacht op straat joh. Dan schrikken ze, want er is toch nog wel een optie? En dan wordt er gedreigd en gescholden. Maar na max 1-2 nachten op straat had ik ze doorgaans weer terug en wilden ze wél de geboden opties want dit was toch ook niet prettig.
Dan haakte ik ze meestal aan een zorgverlener die ook een beetje ervaringsdeskundige was. Dus vooral mannen die zelf een wat hobbelig verleden hadden en nu dit soort jongeren begeleiden en dat hielp vaak. Dan kwam er begrip over en weer, de zelfde taal wordt gesproken en manipuleren en schelden heeft weinig effect meer. En gedrag heeft consequenties en waar nodig is er begrip en zorg en geduld. Daar is soms best een lange adem voor nodig maar het lukt vaak beter dan thuis eindeloos aanmodderen en hopen op begrip en vallende kwartjes
Dan haakte ik ze meestal aan een zorgverlener die ook een beetje ervaringsdeskundige was. Dus vooral mannen die zelf een wat hobbelig verleden hadden en nu dit soort jongeren begeleiden en dat hielp vaak. Dan kwam er begrip over en weer, de zelfde taal wordt gesproken en manipuleren en schelden heeft weinig effect meer. En gedrag heeft consequenties en waar nodig is er begrip en zorg en geduld. Daar is soms best een lange adem voor nodig maar het lukt vaak beter dan thuis eindeloos aanmodderen en hopen op begrip en vallende kwartjes
zaterdag 12 december 2020 om 09:47
Hele goeie tipPietjeBello schreef: ↑12-12-2020 09:43Ik zou als ik jou was mij verdiepen in MDFT. Richt zich op meerdere leefgebieden waaronder ook middelengebruik. Motivatie is hiervoor geen vereiste. Is wel tot 19 maar ik weet dat het in sommige gevallen nog wel ingezet kan worden.
zaterdag 12 december 2020 om 09:52
Goedemorgen
Ik denk dat je deze situatie anders moet gaan benaderen. Je zoon heeft blijkbaar geen probleem (in zijn hoofd) , jij daarentegen wel. Zoek hulp voor jezelf, om sterker te staan in deze situatie.
Is er in je omgeving een soort van bemoeizorg instantie met een presentie benadering? Schakel een sociaal team in om dit te onderzoeken!
Ik denk dat je deze situatie anders moet gaan benaderen. Je zoon heeft blijkbaar geen probleem (in zijn hoofd) , jij daarentegen wel. Zoek hulp voor jezelf, om sterker te staan in deze situatie.
Is er in je omgeving een soort van bemoeizorg instantie met een presentie benadering? Schakel een sociaal team in om dit te onderzoeken!
zaterdag 12 december 2020 om 09:56
Die gaan allemaal niks doen. Het is nu het probleem van moeder. Die probeert het probleem elders neer te leggen maar die gaan dat niet oppakken want de enige die dat kan is zoonlief. Dus moeder en instanties gaan eindeloos bakkeleien over wie er moet ingrijpen en zoon blijft buiten schot.Luci_Mster2 schreef: ↑12-12-2020 09:19Daar kan je niet zomaar aankloppen nee. Maar ze kan zich wel laten informeren hoe ze daar uiteindelijke wel misschien kan aankloppen, of eigenlijk hoe zoon daar misschien kan aankloppen. Want hij is 19.
Huisarts of gemeente inderdaad. Of de GGZ, gewoon allemaal bellen.
Zsm zorgen dat het probleem ligt waar het hoort te liggen: bij zoon. En vanuit de ggz hoef je niets te verwachten, die gaan roepen ‘verslaving moet eerst weg zijn’ en verslavingszorg zegt ‘moet vrijwillig en eerst ggz problematiek aanpakken’ en gemeente zegt ‘eigen keuze en verantwoordlijkheid’ en herhaal dat tot in den treure.
Dus instanties die wél iets kunnen zijn zorgmijdenden teams, maar als zoon zegt ‘ik heb al hulp’ loopt dat dood, als je mazzel hebt de ggz waar hij al is als ze een beetje pro actief zijn (kans is vrij klein) of gemeente als het om een uitkering gaat. Dan willen ze wel meewerken. Maar zoon heeft denk ik stufi.
Onveiligheid roepen heeft zin: veilig thuis kan in gesprek zonder toestemming van zoon. Politie ook. En als het erg genoeg is sommige sociale wijkteams en ggz afdelingen dus ook maar daar is het zoals ik het lees nog niet ernstig genoeg voor.
En iedereen gaat de bal bij moeder leggen: stel consequenties en maak z’n gedrag zijn probleem. Zet hem desnoods uit huis. Doet ze dat niet dan trekken ook die instanties zich terug als zoon zelf niet wil meewerken.
Ik ben 2,5 jaar bezig geweest 1 jongeman met dit soort gedoe uit huis te krijgen zodat hij misschien hulp zou gaan accepteren. Niet gelukt omdat moeder steeds weer opnieuw er tussen sprong en hem ging redden. Tijdelijk huisverbod: zij liet hem toch binnen. Deurwaarder? Zij betaalde. Geld op en weigeren uitkering aan te vragen: zij gaf hem geld. Enzovoorts.
Zij kreeg schulden en werd bijna uit huis gezet, ging er fysiek aan onderdoor maar ze wilde geen stappen zetten. Ze wilde dat iemand het probleem ‘zoon’ overnam en dat gebeurde niet en hij had geen probleem. Dus dan blijft alles zoals het is.
Maar doordrammen helpt wel altijd als moeder, bij instanties
anoniem_64062c7ab7b55 wijzigde dit bericht op 12-12-2020 10:10
3.19% gewijzigd
zaterdag 12 december 2020 om 10:01
Nog een optie als breekijzer om snel hulp te kunnen krijgen, op het moment dat hij agressief is de politie bellen en zien of een tijdelijk huisverbod gegeven kan worden. Bij een risico op meer agressie op korte termijn kan dat en dan wordt ook meteen hulp geboden. Hulp niet accepteren betekent ook niet zomaar terug naar huis.
zaterdag 12 december 2020 om 10:04
Vind ik hem op het moment alleen maar lastig? Voornamelijk wel ja!!! Ik zie een jongen die hulp nodig heeft, maar dat niet wil. Als je dagelijks wordt geintimideerd, uitgescholden voor kankerhoer en zelfs NOG ergerere dingen, dan wil je na zoveel jaar hulp aanbieden, begrip tonen, liefde geven enzenz, nog maar 1 ding.... RUST.
Klopt, mss heeft hij zijn jeugd als vreselijk ervaren, maar om maar aan te geven dat ik altijd hele leuke dingen met hem heb gedaan, hij veel liefde en aandacht heeft gehad, ik er altijd was voor hem, hordes vriendjes hier mochten logeren, de hele zolder verbouwd kon worden, enzenz.
Klopt, mss heeft hij zijn jeugd als vreselijk ervaren, maar om maar aan te geven dat ik altijd hele leuke dingen met hem heb gedaan, hij veel liefde en aandacht heeft gehad, ik er altijd was voor hem, hordes vriendjes hier mochten logeren, de hele zolder verbouwd kon worden, enzenz.
zaterdag 12 december 2020 om 10:07
Geen enkele jeugd is een excuus voor dit gedrag. Mogelijk soms een oorzaak maar geen excuus. En je wilt dat hij hulp krijgt en je wilt zelf overeind blijven. Dat kan alleen door hem (begeleid) op z’n smoel te laten gaan en dat is nog steeds geen garantie dat het lukt.amarisa schreef: ↑12-12-2020 10:04Vind ik hem op het moment alleen maar lastig? Voornamelijk wel ja!!! Ik zie een jongen die hulp nodig heeft, maar dat niet wil. Als je dagelijks wordt geintimideerd, uitgescholden voor kankerhoer en zelfs NOG ergerere dingen, dan wil je na zoveel jaar hulp aanbieden, begrip tonen, liefde geven enzenz, nog maar 1 ding.... RUST.
Klopt, mss heeft hij zijn jeugd als vreselijk ervaren, maar om maar aan te geven dat ik altijd hele leuke dingen met hem heb gedaan, hij veel liefde en aandacht heeft gehad, ik er altijd was voor hem, hordes vriendjes hier mochten logeren, de hele zolder verbouwd kon worden, enzenz.
