Kinderen
alle pijlers
pffff nog 11 weken te gaan, hoe in hemelsnaam??
maandag 8 september 2008 om 13:03
ben nu 29 wkn zwanger van mijn eerste, en dus nog 11 te gaan tot de bevalling, nog 6 weken tot aan mijn verlof....
maar eerlijk gezegd ben ik op, helemaal versleten en weet ik even niet meer hoe ik het moet doen... zeker het werk is iets waar ik nu ontzettend tegen op zie...
ik heb deze week vakantie, dus hoef nog "maar" 5 weken te werken..
ik heb alleen gewoon geen energie..... ik ben zo ontzettend moe, en kan echt hele dagen slapen... snachts is de baby heel druk, en ik weet dat dit hoort... maar hij doet me echt pijn.... ik wordt wakker van de krampen en steken en mijn echtgenoot maakte me vannacht wakker omdat ik zo ontzettend onrustig was, pijnlijk keek en het volgens hem zwaar had( hihihi)
hij vind dat ik de gynaecoloog moet bellen omdat ik steeds zo`n pijn heb, maar ik vind dat ergens wat mutserig, maar weet ook niet wat wel en niet hoort.
ik zie het momenteel ff niet meer zitten, terwijl ik zeker aan het begin van mijn zwangerschap, toen ik ook heel moe was, en veel moest overgeven ik overal nog wel iets positiefs in zag..
pff ik weet ook ff niet wat ik wil, maar ik zit er echt een beetje doorheen.
iemand die dit herkent???
maar eerlijk gezegd ben ik op, helemaal versleten en weet ik even niet meer hoe ik het moet doen... zeker het werk is iets waar ik nu ontzettend tegen op zie...
ik heb deze week vakantie, dus hoef nog "maar" 5 weken te werken..
ik heb alleen gewoon geen energie..... ik ben zo ontzettend moe, en kan echt hele dagen slapen... snachts is de baby heel druk, en ik weet dat dit hoort... maar hij doet me echt pijn.... ik wordt wakker van de krampen en steken en mijn echtgenoot maakte me vannacht wakker omdat ik zo ontzettend onrustig was, pijnlijk keek en het volgens hem zwaar had( hihihi)
hij vind dat ik de gynaecoloog moet bellen omdat ik steeds zo`n pijn heb, maar ik vind dat ergens wat mutserig, maar weet ook niet wat wel en niet hoort.
ik zie het momenteel ff niet meer zitten, terwijl ik zeker aan het begin van mijn zwangerschap, toen ik ook heel moe was, en veel moest overgeven ik overal nog wel iets positiefs in zag..
pff ik weet ook ff niet wat ik wil, maar ik zit er echt een beetje doorheen.
iemand die dit herkent???
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 8 september 2008 om 20:29
Ja, ik herken het...
Dat ga je nog wel vaker meemaken, dat je jezelf niet terugkent. Ben je bang dat ze je op je werk een slapperik vinden? Omdat je voorheen 50 uur op je gemak werkte?
Ik werk nu ook 50%. Ook net vakantie gehad en 'pas' 15 weken zwanger. Mijn mantra is nu 'Ik faal niet omdat ik minder werk...'
Je bent geen muts als je het even niet meer ziet zitten. Meis, er gebeurt zoveel in je lijf. En je hebt nu al de verantwoordelijkheid om voor je kindje te zorgen. Die heeft er geen baat bij dat zijn moeder uitgeput en geirriteerd is.
Moet je nog werk overdragen aan iemand voor je met verlof gaat? Moet diegene nog helemaal ingewerkt worden bedoel ik? Kan me voorstellen dat je dan helemaal niet rustig thuiszit.
Als je iets meer uitgerust bent komt die positiviteit vanzelf weer terug.
Dat ga je nog wel vaker meemaken, dat je jezelf niet terugkent. Ben je bang dat ze je op je werk een slapperik vinden? Omdat je voorheen 50 uur op je gemak werkte?
Ik werk nu ook 50%. Ook net vakantie gehad en 'pas' 15 weken zwanger. Mijn mantra is nu 'Ik faal niet omdat ik minder werk...'
Je bent geen muts als je het even niet meer ziet zitten. Meis, er gebeurt zoveel in je lijf. En je hebt nu al de verantwoordelijkheid om voor je kindje te zorgen. Die heeft er geen baat bij dat zijn moeder uitgeput en geirriteerd is.
Moet je nog werk overdragen aan iemand voor je met verlof gaat? Moet diegene nog helemaal ingewerkt worden bedoel ik? Kan me voorstellen dat je dan helemaal niet rustig thuiszit.
Als je iets meer uitgerust bent komt die positiviteit vanzelf weer terug.
maandag 8 september 2008 om 20:36
Ik ben mijn 2e zwangerschap bijna 9 maanden lang moe en misselijk geweest, gepaard met maagpijn, diarree en overgeven.
Normaal gesproken kom je kilo's aan tijdens de zwangerschap maar bij mij vlogen ze eraf. M'n ontlasting is op kweek gezet maar er waren geen gekke dingen te vinden waarom ik mij zo rot voelde. Het kindje werd goed in de gaten gehouden d.m.v. echo's en ctg's (was ook om andere redenen), maar het kindje had niks te lijden dus er was verder niets te doen aan mijn klachten behalve de nodige rust pakken.
Ik heb al een kind van 2 rondlopen, dus dat ging ook niet altijd op. Ik was dus blij toen zoonlief anderhalve week geleden besloot om met 37w4d al geboren te worden. Meteen na de bevalling voelde ik me weer goed!!!
Ik hoop voor jou dat je gynaecoloog je wel kan helpen, maar bij mij werd er dus gezegd dat er niks aan te doen was. Maagpijn en misselijkheid kwam waarschijnlijk doordat de baarmoeder of baby er tegenaan drukte, diarree was onverklaarbaar maar waarschijnlijk ook de darmen die in de knel lagen en de moeheid duurt bij de ene zwangere maar 3 maanden maar bij de ander kan dat gewoon 9 maanden duren.
Het was dus gewoon pech hebben voor mij.
Veel sterkte!!
Normaal gesproken kom je kilo's aan tijdens de zwangerschap maar bij mij vlogen ze eraf. M'n ontlasting is op kweek gezet maar er waren geen gekke dingen te vinden waarom ik mij zo rot voelde. Het kindje werd goed in de gaten gehouden d.m.v. echo's en ctg's (was ook om andere redenen), maar het kindje had niks te lijden dus er was verder niets te doen aan mijn klachten behalve de nodige rust pakken.
Ik heb al een kind van 2 rondlopen, dus dat ging ook niet altijd op. Ik was dus blij toen zoonlief anderhalve week geleden besloot om met 37w4d al geboren te worden. Meteen na de bevalling voelde ik me weer goed!!!
Ik hoop voor jou dat je gynaecoloog je wel kan helpen, maar bij mij werd er dus gezegd dat er niks aan te doen was. Maagpijn en misselijkheid kwam waarschijnlijk doordat de baarmoeder of baby er tegenaan drukte, diarree was onverklaarbaar maar waarschijnlijk ook de darmen die in de knel lagen en de moeheid duurt bij de ene zwangere maar 3 maanden maar bij de ander kan dat gewoon 9 maanden duren.
Het was dus gewoon pech hebben voor mij.
Veel sterkte!!
dinsdag 9 september 2008 om 09:53
Ik zou banger zijn voor (de gevolgen van) een vroeggeboorte dan voor de mening van mijn baas en collega's eerlijk gezegd. Zo'n pijn en zo veel harde buiken da's echt niet goed hoor! Gewoon even helemaal niets doen tot je dit met de gyn hebt kunnen bespreken.
Ik heb zelf vanaf 23 weken in het ziekenhuis gelegen vanwege een dreigende vroeggeboorte. Ik had geen pijn, had niet eens in de gaten dat ik zo veel harde buiken had. Maar toen ze een echo maakten van mijn baarmoedermond, bleek die al bijna helemaal verstreken. Ik wil je niet extra ongerust maken, maar ik denk wel dat je in de gaten moet hebben dat er echte risico's zitten aan doorrrennen nu. Je lijf trekt op dit moment heel duidelijk aan de rem: dat betekent stoppen dus, of in ieder geval heel nadrukkelijk vaart minderen! (En naar je man gaan luisteren: hij voelt jouw dubbele gevoelens niet en ziet daardoor een stuk objectiever hoe het werkelijk met jou gaat. Vertrouw op hem en vertrouw erop dat hij het beste voorheeft met zijn vrouw en met zijn kind in wording.)
Ik heb zelf vanaf 23 weken in het ziekenhuis gelegen vanwege een dreigende vroeggeboorte. Ik had geen pijn, had niet eens in de gaten dat ik zo veel harde buiken had. Maar toen ze een echo maakten van mijn baarmoedermond, bleek die al bijna helemaal verstreken. Ik wil je niet extra ongerust maken, maar ik denk wel dat je in de gaten moet hebben dat er echte risico's zitten aan doorrrennen nu. Je lijf trekt op dit moment heel duidelijk aan de rem: dat betekent stoppen dus, of in ieder geval heel nadrukkelijk vaart minderen! (En naar je man gaan luisteren: hij voelt jouw dubbele gevoelens niet en ziet daardoor een stuk objectiever hoe het werkelijk met jou gaat. Vertrouw op hem en vertrouw erop dat hij het beste voorheeft met zijn vrouw en met zijn kind in wording.)
dinsdag 9 september 2008 om 12:11
ik heb net de arts assistent gesproken, ik moet nu vanmiddag even langs komen voor een ctg en controle van bloeddruk etc. ik vertelde dat ik voornamelijk snachts van die harde buiken heb, en toen gaf ze aan dat dat niet echt wenselijk is... soms een beetje is niet erg, maar zeker omdat het ook met lichte pijn in de onderrug gepaard gaat vind ze het niet fijn... dus maar afwachten...
qwertu, tis niet dat ik bang ben voor hun reacties hoor, want eerlijk gezegd zal dat me aan mijn reet roesten... ik werk nu al een paar weken 50% en ik weet dat ze dat eigenlijk ook maar raar vinden, want er zijn immers legioenen vrouwen die tot 4 weken voor de bevalling doorlopen, maar dat doet me niet zoveel... mijn baby en mijn gezondheid gaan voor alles...
Het is voor mezelf alleen een beetje wennen, ik ben normaal een ontzettende workaholic, en nu moet ik zoveel pas op de plaats maken!! nou ik hou jullie op de hoogte!
qwertu, tis niet dat ik bang ben voor hun reacties hoor, want eerlijk gezegd zal dat me aan mijn reet roesten... ik werk nu al een paar weken 50% en ik weet dat ze dat eigenlijk ook maar raar vinden, want er zijn immers legioenen vrouwen die tot 4 weken voor de bevalling doorlopen, maar dat doet me niet zoveel... mijn baby en mijn gezondheid gaan voor alles...
Het is voor mezelf alleen een beetje wennen, ik ben normaal een ontzettende workaholic, en nu moet ik zoveel pas op de plaats maken!! nou ik hou jullie op de hoogte!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 9 september 2008 om 16:30
nou nog even gauw een update na ruim 2 uur in het ziekenhuis te hebben doorgebracht....
eerst een ctg gehad, daarna een half uur aan de bloeddrukmeter, inwendige echo, uitwendige echo, urine controle en bloedprikken,,..
met de echo`s was gelukkig niets te zien... geen opening van de baarmoedermond en t kindje beweegt goed..
de ctg was ook goed, dus het kindje doet het allemaal prima, en zijn hartje klopt ook mooi op de maat mee hhih...
er zijn wel wat eiwit sporen gevonden in mijn urine, wat samen met de andere klachten zou duiden op een ontwikkeling van zwangerschapsvergiftiging... ok en nu??
rust, rust, rust... als ik maar genoeg rust hou dan ontwikkelt het zich niet verder en hoef ik niet opgenomen te worden, maar als ik geen rust neem, dan gaan ze me preventief opnemen....
ik vroeg dus, ok, ik werk nu halve dagen, hoeveel meer rust moet ik nog nemen.... nou zei de gyn... met rust bedoel ik ook rust.... dus niet meer werken........ doe je dat wel... dan lig je straks echt plat met het helpp syndroom.... ( ik dacht dat zw-vergiftiging altijd helpp was, maar dat is niet zo.. de vergiftiging is een voorloper en die kan stoppen zeg maar... alleen zijn ze er vaak te laat bij...
dus wederom heeft mijn lichaam optijd aan de bel getrokken.... volgens de gyn ken ik mijn lichaam redelijk goed, de vorige keer dat ik kwam, en zei dat er iets niet goed was, had ik een miskraam en zat het vruchtje al 9 wkn levenloos in me...
dus hij is fijn, maar goed, ik weet nu waar alles vandaan komt... volgende week moet ik weer terug..
eerst een ctg gehad, daarna een half uur aan de bloeddrukmeter, inwendige echo, uitwendige echo, urine controle en bloedprikken,,..
met de echo`s was gelukkig niets te zien... geen opening van de baarmoedermond en t kindje beweegt goed..
de ctg was ook goed, dus het kindje doet het allemaal prima, en zijn hartje klopt ook mooi op de maat mee hhih...
er zijn wel wat eiwit sporen gevonden in mijn urine, wat samen met de andere klachten zou duiden op een ontwikkeling van zwangerschapsvergiftiging... ok en nu??
rust, rust, rust... als ik maar genoeg rust hou dan ontwikkelt het zich niet verder en hoef ik niet opgenomen te worden, maar als ik geen rust neem, dan gaan ze me preventief opnemen....
ik vroeg dus, ok, ik werk nu halve dagen, hoeveel meer rust moet ik nog nemen.... nou zei de gyn... met rust bedoel ik ook rust.... dus niet meer werken........ doe je dat wel... dan lig je straks echt plat met het helpp syndroom.... ( ik dacht dat zw-vergiftiging altijd helpp was, maar dat is niet zo.. de vergiftiging is een voorloper en die kan stoppen zeg maar... alleen zijn ze er vaak te laat bij...
dus wederom heeft mijn lichaam optijd aan de bel getrokken.... volgens de gyn ken ik mijn lichaam redelijk goed, de vorige keer dat ik kwam, en zei dat er iets niet goed was, had ik een miskraam en zat het vruchtje al 9 wkn levenloos in me...
dus hij is fijn, maar goed, ik weet nu waar alles vandaan komt... volgende week moet ik weer terug..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 9 september 2008 om 16:44
Ben blij te horen dat ze je zo uitgebreid onderzocht hebben, al is de uitkomst iets minder fijn natuurlijk. Echt luisteren hoor en echt rust nemen nu! Je kunt met beginnende zwangerschapsvergiftiging nog best een tijd door als alles meezit, maar dan moet je jezelf ook wel echt in acht nemen!
Ik heb ook zwangerschapsvergiftiging gehad (pre-eclampsie): kreeg het met 20 weken en met 32 weken is mijn dochter geboren na een ingeleide bevalling. Ik heb het nog 12 weken kunnen rekken dus.
Maar echt rustig aan doen dan maar. Verzin iets wat je zittend op je gat kunt doen (sudoku's, je moeder bellen, eindelijk eens je dvd-collectie bekijken, de jaren foto's inplakken waar je nooit aan toe was gekomen) en kom d'r alleen vanaf voor het hoogst noodzakelijke. Succes ermee, want als je niet kunt stilzitten, zo weet ik uit ervaring, dan is dit de moeilijkste opdracht die je kunt krijgen.
Ik heb ook zwangerschapsvergiftiging gehad (pre-eclampsie): kreeg het met 20 weken en met 32 weken is mijn dochter geboren na een ingeleide bevalling. Ik heb het nog 12 weken kunnen rekken dus.
Maar echt rustig aan doen dan maar. Verzin iets wat je zittend op je gat kunt doen (sudoku's, je moeder bellen, eindelijk eens je dvd-collectie bekijken, de jaren foto's inplakken waar je nooit aan toe was gekomen) en kom d'r alleen vanaf voor het hoogst noodzakelijke. Succes ermee, want als je niet kunt stilzitten, zo weet ik uit ervaring, dan is dit de moeilijkste opdracht die je kunt krijgen.
