Kinderen
alle pijlers
Spijt van moederschap
zondag 9 juli 2017 12:53
Ik las vanmorgen in de Volkskrant een artikel over vrouwen die spijt hebben van het moederschap, en het enorme taboe dat er omheen hangt.
http://www.volkskrant.nl/opinie/ja-vrou ... 2e50063f5c
Ik heb een hele lieve, leuke, dappere, eigenwijze dochter, van wie ik enorm veel hou. Toch herken ik veel uit het artikel. Als ik het weer zou mogen doen, zou ik er niet voor kiezen om moeder te worden. Zo. Dat is er uit. Hoe fantastisch mijn dochter ook is, ik mis mijn eigen leven. Ik heb geen spijt van mijn dochter, maar ik heb wel spijt van de keuze voor het moederschap. Mijn dochter is inmiddels zeven jaar oud, en ik zou haar nooit meer willen missen, laat dat duidelijk zijn. Maar man, wat vind ik het moederschap zwaar.
Is dit herkenbaar voor iemand?
http://www.volkskrant.nl/opinie/ja-vrou ... 2e50063f5c
Ik heb een hele lieve, leuke, dappere, eigenwijze dochter, van wie ik enorm veel hou. Toch herken ik veel uit het artikel. Als ik het weer zou mogen doen, zou ik er niet voor kiezen om moeder te worden. Zo. Dat is er uit. Hoe fantastisch mijn dochter ook is, ik mis mijn eigen leven. Ik heb geen spijt van mijn dochter, maar ik heb wel spijt van de keuze voor het moederschap. Mijn dochter is inmiddels zeven jaar oud, en ik zou haar nooit meer willen missen, laat dat duidelijk zijn. Maar man, wat vind ik het moederschap zwaar.
Is dit herkenbaar voor iemand?
zondag 9 juli 2017 12:57
Moedig van je om dit 'hardop' toe te geven. Er rust een enorm taboe op het spijt hebben van het moeder/ouderschap, want als je een kind hebt hoor je dat min of meer fantastisch te vinden.
Heb je dit ook gedeeld met vrienden of familie? Hoe reageerden zij?
Heb je dit ook gedeeld met vrienden of familie? Hoe reageerden zij?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 9 juli 2017 13:01
Ik zou het weer doen. Ik was ik de eerste in mijn vriendenkring die moeder werd, en ik nu zie dat anderen nog even de tijd nemen om mooie reizen te maken en bijna ieder weekend er lekker op uit zijn. Hoe leuk ook, dan nog denk ik: nah, hoewel het moederschap zijn uitdagingen kent, ik heb echt twee prachtige, lieve, gelukkige meisjes in mijn leven en ze zijn onderdeel van míjn leven. Hoe tof is dat! Leuke dingen doen doe ik ook wel eens graag alleen, maar doorgaans doe ik dat het liefste met hun. Mijn leven mogen delen met mijn man en mijn twee meiden is het mooiste wat me overkomen is. 
Dus nee, absoluut geen spijt! Al moet ik nog steeds het 'me-time' hebben nog wat onder de knie krijgen omdat ik gewoon ook nog een introvert ben die af en toe een leeg hoofd nodig heeft.
Dus nee, absoluut geen spijt! Al moet ik nog steeds het 'me-time' hebben nog wat onder de knie krijgen omdat ik gewoon ook nog een introvert ben die af en toe een leeg hoofd nodig heeft.
zondag 9 juli 2017 13:03
Ik mis ook enorm de vrijheid en ben ook jaloers op kinderlozen die kunnen doen wat ze willen
Ik had achteraf ook nog wel liever zo'n 3-5 jaar langer ermee willen wachten en helemaal tussen nr 1&2
Maar echt spijt? Nee
Mijn collega geeft wel toe dat als zij wist dat ze zulke drukke kinderen kreeg ze er niet aan was begonnen
Ik had achteraf ook nog wel liever zo'n 3-5 jaar langer ermee willen wachten en helemaal tussen nr 1&2
Maar echt spijt? Nee
Mijn collega geeft wel toe dat als zij wist dat ze zulke drukke kinderen kreeg ze er niet aan was begonnen
zondag 9 juli 2017 13:03
Mijn partner weet dit, hij snapt het en ziet tegelijkertijd hoe veel ik van onze dochter hou, dus het voelt veilig om het met hem te bespreken. Hij is lief en begripvol, maar er is nou eenmaal geen oplossing voor dit probleem.
Mijn beste vrienden weten dat ik het moederschap zwaar vind, en dat ik veel van mijn oude vrijheden mis, maar het woord spijt heb ik nog nooit laten vallen. Ergens voelt dat als hoogverraad naar mijn dochter toe.
zondag 9 juli 2017 13:05
Wat niet wil zeggen dat ik het niet begrijp. Kinderen zijn niet zaligmakend en de kinderen staan altijd op #1. Als je dat niet kan inschatten van tevoren, of een kind krijgt dat meer uitdaging met zich meebrengt dan van tevoren gedacht, dan kan dat nu eenmaal gebeuren. Dat maakt je geen slecht mens. Ik kan mensen die spijt hebben van hun kinderen niet herkennen als ik over straat loop, dus ik denk dat ze er wel het beste van proberen te maken (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).
zondag 9 juli 2017 13:07
ik heb geen kinderen. Maar een kennis heeft me ooit toevertrouwd dat ze niet opnieuw voor hte moederschap zou kiezen, ook al houdt ze veel van haar kinderen. Ik vond dat heel eerlijk van haar, en ik had ook al zo'n gevoel dat dit wel moest bestaan maar dat niemand er over praat. Dus nee, je bent niet de enige.
zondag 9 juli 2017 13:12
Ik herken het echt totaal niet. Maaaaar.... ik zit net over jouw posts na te denken en ik vind het tegelijkertijd ook weer totaal niet moeilijk om me in jouw gevoel te verplaatsen.
En daardoor bedacht ik net dat het dus waarschijnlijk vooral een kwestie van perspectief is. Ik ben hysterisch dol op mijn kinderen en vind ze het beste wat me ooit is overkomen. Maar als ik heel sec naar de feiten kijk heb ik inderdaad veel voor mijn kinderen opgeofferd, of zijn er dingen onmogelijk geworden doordat ik kinderen heb. Het geheim is alleen dat ik eigenlijk nooit sec naar die feiten kijk. Ik leef gewoon in het moment, dit is wat het is. En dat er ook een andere werkelijkheid had kunnen zijn, tja, dat zal allemaal wel maar die keuze heb ik nu eenmaal niet gemaakt.
Heb je in andere situaties ook moeite met accepteren?
En daardoor bedacht ik net dat het dus waarschijnlijk vooral een kwestie van perspectief is. Ik ben hysterisch dol op mijn kinderen en vind ze het beste wat me ooit is overkomen. Maar als ik heel sec naar de feiten kijk heb ik inderdaad veel voor mijn kinderen opgeofferd, of zijn er dingen onmogelijk geworden doordat ik kinderen heb. Het geheim is alleen dat ik eigenlijk nooit sec naar die feiten kijk. Ik leef gewoon in het moment, dit is wat het is. En dat er ook een andere werkelijkheid had kunnen zijn, tja, dat zal allemaal wel maar die keuze heb ik nu eenmaal niet gemaakt.
Heb je in andere situaties ook moeite met accepteren?
Am Yisrael Chai!
zondag 9 juli 2017 13:17
Geen spijt en natuurlijk zijn mijn kinderen wel eens vervelend. En een kind met etiket hebben we ook en dat is hard werken. Maar spijt is zo'n raar ding, het zou je kind alleen maar schaden als je dat hardop zou zeggen. Hopelijk schemert het niet onbewust door in de interactie naar je kind.
Heimwee naar onbezorgd en vrij? Ja, soms.
Heimwee naar onbezorgd en vrij? Ja, soms.
When they go low, we go high. (M.Obama)
zondag 9 juli 2017 13:17
Ik ben heel blij dat ik mijn kinderen kreeg toen ik eind 20 was, en geniet het nu dat ze een weekend alleen thuis kunnen zijn....We hebben nu vrienden met kinderen die net naar de lagere school gaan. Met hun zou ik niet willen ruilen.
Soms denk ik dat wij in het westen door al hel plannen (carrière, financieel etc) zo`n hoge verwachting hebben aan het krijgen van een kind, dat het daarna tegen valt......
En ja, ik heb leuke kinderen, ben heel blij met ze, en zou ze nooit meer willen missen. En het valt me niet tegen....
Soms denk ik dat wij in het westen door al hel plannen (carrière, financieel etc) zo`n hoge verwachting hebben aan het krijgen van een kind, dat het daarna tegen valt......
En ja, ik heb leuke kinderen, ben heel blij met ze, en zou ze nooit meer willen missen. En het valt me niet tegen....
zondag 9 juli 2017 13:20
Ik herken het deels, door bepaalde gebeurtenissen.
Ik kreeg een kind met een man die ernstige psychische klachten ontwikkelde en hulp weigerde. Inmiddels is hij al een paar jaar terug overleden. De pijn en ellende die daar uit voortkwamen, wil je ieder kind besparen. Juist vanwege mijn enorme liefde voor haar, had ik haar liever niet willen krijgen. Als ik van tevoren had geweten dat dit er aan zat te komen, zou ze niet zijn geboren.
Spijt van het ouderschap an sich, heb ik niet.
Ik kreeg een kind met een man die ernstige psychische klachten ontwikkelde en hulp weigerde. Inmiddels is hij al een paar jaar terug overleden. De pijn en ellende die daar uit voortkwamen, wil je ieder kind besparen. Juist vanwege mijn enorme liefde voor haar, had ik haar liever niet willen krijgen. Als ik van tevoren had geweten dat dit er aan zat te komen, zou ze niet zijn geboren.
Spijt van het ouderschap an sich, heb ik niet.
zondag 9 juli 2017 13:23
fashionvictim schreef: ↑09-07-2017 13:12Ik herken het echt totaal niet. Maaaaar.... ik zit net over jouw posts na te denken en ik vind het tegelijkertijd ook weer totaal niet moeilijk om me in jouw gevoel te verplaatsen.
En daardoor bedacht ik net dat het dus waarschijnlijk vooral een kwestie van perspectief is. Ik ben hysterisch dol op mijn kinderen en vind ze het beste wat me ooit is overkomen. Maar als ik heel sec naar de feiten kijk heb ik inderdaad veel voor mijn kinderen opgeofferd, of zijn er dingen onmogelijk geworden doordat ik kinderen heb. Het geheim is alleen dat ik eigenlijk nooit sec naar die feiten kijk. Ik leef gewoon in het moment, dit is wat het is. En dat er ook een andere werkelijkheid had kunnen zijn, tja, dat zal allemaal wel maar die keuze heb ik nu eenmaal niet gemaakt.
Heb je in andere situaties ook moeite met accepteren?
Dit!!!
maar het ,,opofferen,, voelt totaal niet als opofferen.
wij slapen nooit.
zondag 9 juli 2017 13:23
Spijt niet. Maar om nou te zeggen dat ik ze altijd even leuk vind? Neuh. Soms zijn ze strontvervelend. En altijd op momenten dat het niet uitkomt. Ben ook blij dat ik uit de 'kleine' kinderen ben. Dat vond ik vaker niet dan wel leuk.
anoniem_245179 wijzigde dit bericht op 09-07-2017 13:27
22.96% gewijzigd
zondag 9 juli 2017 13:26
Wij hebben veel moeite gedaan om kinderen te krijgen, en uiteindelijk lukte het. Nou, ik zou de allerleukste en liefste moeder worden! Maar, man, man, wat viel het me soms tegen..... Heb ook weleens gedacht: als ik dit vantevoren had geweten.....
Maar gelukkig vond ik het de meeste tijd wel leuk. En natuurlijk houd ik verschrikkelijk veel van ze.
Elke dag denken: ik heb spijt? Nee, gelukkig niet.
Ze zijn nu volwassen, en niet de deur uit te branden
Soms denk ik dan ook weleens: pfff, ben t zat, laat ze nu maar eens op eigen benen staan.....
Maar gelukkig vond ik het de meeste tijd wel leuk. En natuurlijk houd ik verschrikkelijk veel van ze.
Elke dag denken: ik heb spijt? Nee, gelukkig niet.
Ze zijn nu volwassen, en niet de deur uit te branden
Soms denk ik dan ook weleens: pfff, ben t zat, laat ze nu maar eens op eigen benen staan.....
zondag 9 juli 2017 13:27
Nee, voor mij ook niet. Maar iemand met de mindset van TO zou dat denk ik wel zo voelen.valentinamaria schreef: ↑09-07-2017 13:23Dit!!!
maar het ,,opofferen,, voelt totaal niet als opofferen.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 juli 2017 13:27
Nee, geen spijt. Ik kan het mij overigens wel heel goed voorstellen. Wat moederschap met je doet (alles bijeen genomen) daar is gewoon geen voorbereiding voor. Ik vind het bij tijd en wijle best zwaar maar onderaan de streep is het een van mijn beste beslissingen.
Ik denk ook dat dit vroeger meer geaccepteerd werd, spijt van kinderen/aantal kinderen. Tegenwoordig heb je keuzes. Maar ouder worden is nu eenmaal een keuze waar je half blind ingaat. Je weet niet wat het ouderschap met jou doet, daar kan niemand vooraf een zinnig woord over zeggen.
Ik denk ook dat dit vroeger meer geaccepteerd werd, spijt van kinderen/aantal kinderen. Tegenwoordig heb je keuzes. Maar ouder worden is nu eenmaal een keuze waar je half blind ingaat. Je weet niet wat het ouderschap met jou doet, daar kan niemand vooraf een zinnig woord over zeggen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 9 juli 2017 13:27
Het moederschap wordt ontzettend geromantiseerd terwijl het lang niet altijd rozengeur en manenschijn is. Het wordt vaak gezien als logische stap in een relatie terwijl men zich niet goed realiseert wat het inhoud omdat iedereen altijd roept dat het zo geweldig is. En je weet vooraf ook niet wat voor kind je krijgt.
zondag 9 juli 2017 13:28
KloptFluithaas schreef: ↑09-07-2017 13:07ik heb geen kinderen. Maar een kennis heeft me ooit toevertrouwd dat ze niet opnieuw voor hte moederschap zou kiezen, ook al houdt ze veel van haar kinderen. Ik vond dat heel eerlijk van haar, en ik had ook al zo'n gevoel dat dit wel moest bestaan maar dat niemand er over praat. Dus nee, je bent niet de enige.
