Studeren: wel of geen kind?

Een vriendin/klasgenoot van mij heeft ook een dochtertje en studeert dus ook. Ik merk dat zij het een stuk zwaarder heeft dan de studentes zonder kinderen. Ze zit met ophaaltijden, als haar dochtertje ziek is, moet ze gewoon naar huis, tentamen of belangrijke les of niet. Ze haalt het wel, maar met moeite.

quote:bibi_kiwi schreef op 15 februari 2009 @ 17:23:

Laat ik het zo zeggen... Ik ben niet iemand die gaat voor carriere. Ik wil wel graag onafhankelijk kunnen zijn. Daarom denk ik ook steeds weer: ik stel het uit.

Surface, ik onderhoud er mezelf mee (ziekenfonds, eten, e.d.) Mijn vriend verdient genoeg om een kind te onderhouden.

Ik zou graag voltijd willen (blijven) studeren. Voor mijn studie moet je dan evenveel uren maken als deeltijd, met het verschil dat je werkt of stage loopt. Ik heb sowieso een dag over en mijn vriend nu 1 in de 2 weken. Hij zou daar eventueel 1 dag per week van kunnen maken. Verder zijn er oma's en eventueel kdv.



Ok dan betekent dan dus 3 of 4 dagen afhankelijk zijn van kinderdagverblijf of opa/oma. Niet te vergeten de studievertraging die je oploopt. Wil je dat? Hoe zie je dat voor je?

Het zou mijn keuze niet zijn iig.

Een oud-klasgenootje is in ons laatste jaar getrouwd en zwanger geraakt. Nu bijna 3 jaar na de afstudeerdatum is ze moeder van 2 kids maar nog steeds niet afgestudeerd. Ik zou als ik jou was wachten tot je je studie hebt afgerond. Ik heb dat zelf ook gedaan en geen spijt gehad van mijn keus. Mijn zwangerschap is niet geheel vlekkeloos verlopen en zou er niet aan moeten denken om tegelijkertijd af te studeren en zwanger zijn. Vond deze dingen los van elkaar al pittig genoeg Maar goed ieder het zijne.

Hou je er rekening mee dat je collegerooster per semester waarschijnlijk enorm kan veranderen? Los daarvan komt nog de tijd voor een bachelor- en masterscriptie en onderzoeken. Die ene dag in de week vrij kan dus zomaar weg zijn.

Willen de oma's je kind opvangen, is dat al gechecked? En wil jij die relatie aangaan, oma als mede-opvoeder? Bedenk dat een dergelijke opvang heel anders is dan 'professionele' opvang als het kinderdagverblijf waar je veel meer als zakelijke relatie kunt mee kunt omgaan.

Kost bovendien geld, kdv.



Het is niet mijn bedoeling je ergens vanaf te praten overigens, dat is jullie keuze. Wil je slechts tonen dat er veel zaken zijn om rekening mee te houden en dat die wellicht ingewikkelder zijn dan gedacht.

quote:bibi_kiwi schreef op 15 februari 2009 @ 17:30:

Ambrosia, je bent heerlijk verstandig. Ik vind drie dagen eigenlijk de max. Ik denk wel dat het kan, maar weet niet of het verstandig is. Ben jj zo vastberaden? Twijfel je nooit?

Mijn vriens is trouwens net zou oud als ik.Hahaha ik ben helemaal niet vastberaden, ik wil het verschrikkelijk graag. Maar deze dingen hou ik mezelf dus wel de hele tijd voor. Want drie dagen kinderopvang is voor mij echt geen optie. Dus ja, ik twijfel natuurlijk wel eens. Maar ik wil het wel goed doen als ik het doe. Ik studeer pedagogiek en ik zie heel veel jonge moeders tijdens mijn stages, dat maakt mij wel realistischer. Mijn vriend is trouwens bijna 28, dat vind ik wel een pluspunt. Maar zoals ik al zei, leeftijd zegt weinig. Je hebt losgeslagen feestende onverantwoordelijke 22ers, maar ook hele verantwoordelijke serieuze 22ers. Maar dat hij al meer levenservaring heeft en echt serieus bezig is om een toekomst op te bouwen geeft mij meer zekerheid.

Ik studeer en heb een kind en als ik daar een keuze in gehad zou hebben, zou ik dit absoluut niet gedaan hebben. Je verkijkt je er enorm op wat de impact van een kind is.



Wij hadden bijvoorbeeld in eerste instantie geen plek op de kinderopvang. Onze dochter kon er pas terecht toen ze negen maanden was. Drie keer raden wie er opdraaide voor de opvang? Inderdaad, ik had geen baan, dus ik zat mooi thuis met haar. Omdat ik mijn studie niet te lang stil wilde laten liggen, ben ik toch een vak gaan volgen. De opvang voor mijn collegeuren kon gelukkig geregeld worden door de inzet van lieve vriendinnen en familieleden. Maar dat waren enkel mijn collegeuren. Studieuren? Tegen de tijd dat mijn man thuis was, was ik moe van het verzorgen van ons kind, zat ik dus op apegapen op de bank.

Toen onze dochter negen maanden was, kon ze dan uiteindelijk drie dagen per week op de creche terecht. Hahaha. Nou, de eerste echte crechedag was mevrouw ziek van de bacteriën en/of virusjes die ze op de creche opgelopen had en ging ze dus helemaal nergens heen. En ik ook niet trouwens, want ik pikte alles wat zij kreeg net zo hard op. Ik had me gelukkig niet ingeschreven dat semester (het enige vak wat ik moest volgen werd gegeven op een niet-crechedag), want je raadt het al: ik mocht onze dochter opvangen. Immers: ik had geen betaalde baan en geen baas achter mijn broek aan.

Intussen volg ik wel een vak, mijn dochter is anderhalf intussen. Ik heb er dagen voor moeten ruilen, wat gelukkig kon, maar heb heel ongunstige collegetijden: midden op de dag. Twee van mijn drie studiedagen worden dus al "verpest" door colleges die mijn hele dag breken en met halen en brengen van de creche blijven er maar weinig studieuurtjes over.

Bovendien was dochter de afgelopen week weer ziek (en ik dus ook), dus naar de creche is ze niet geweest.

Verder weet ik niet hoe jij je tentamens of lastige papers voorbereidt? Ik het liefst door me een of twee weken op te sluiten in mijn studeerkamer, zonder dat ik me om de rest van de wereld hoef te bekommeren. Dat is alleen met een kind erbij niet meer aan de orde. Ik moet het doen met de dagen die ik heb (voor zover ik ze dus ook daadwerkelijk héb) en verder is het een beetje schipperen met de vrije tijd van man en mij samen. Dochter slaapt gelukkig sinds twee maanden éindelijk door, dus echt uitgeput zijn we niet meer aan het eind van de dag. Maar om nou te zeggen dat we tijd over hebben of dat het soepel loopt? Nee hoor, we lopen niet meer op ons tandvlees, maar daar is verder alles mee gezegd. Niet echt een situatie waarin ik me makkelijk even terug kan trekken uit ons gezinsleven om eens lekker een tentamen van haver tot gort te leren.



Ik ga niet zeggen dat het niet kan. Ik wil immers zelf ook nog afstuderen. Maar denken dat je er bent met een half jaartje studievertraging? Of denken dat je er wel een kind bij kunt hebben omdat je nu wel eens niets te doen hebt? Ik vind dat op z'n minst een zeer naïeve gedachtengang. Ik zou zeggen: denk er nog eens heel goed over na, want je verkijkt je volgens mij behoorlijk op de impact van zo'n kleine aandachtvrager.

Bedankt voor je verhaal Qwertu, het sterkt mij iig in mijn standpunt om er voorlopig echt nog niet aan te beginnen!

Ik kom me ook even melden na een tip van iemand op een ander topic!

Ik ben 22, zit ook in mijn tweede jaar, woon samen met mijn grote liefde en ben 10 weken zwanger van de eerste.

Ik hecht absoluut waarde aan mijn studie, dat ten eerste. Ik ben blij dat ik de studie doe die ik altijd heb willen doen en ben absoluut niet van plan het op te geven.

Ik weet niet hoe sterk je achterban is, maar bij ons is alles heel strak geregeld. We hebben nu al plaats voor 3 dagen bij een kinderdagverblijf, de opa's en oma's hebben zin in oppasrondes als we een onvoorziene situatie hebben en mijn studiegenootjes zijn nu al een wedstijdje aan het doen wie Minie de beste collegesamenvattingen kan bezorgen.



Ten tweede vind ik dat je vooral naar jezelf moet kijken, en wat jij wil. Ik zeg altijd: "Vrouwen zijn niet voor niets het vruchtbaarst tussen hun 21e en 25e." Dat het voor de massa normaal is om pas na je 30e een kind te krijgen, daar heb ik dus helemaal niets mee te maken. Ik wil het nu, mijn vriend wil het nu, het kan nu, dus waarom niet nu?

Moet er wel bij zeggen dat wij allebei een goed verdienende bijbaan hebben en een appartement waarvan 1 kamer toch al nooit werd gebruikt.

wat is het probleem om eerst je studie af te maken? Ik zie geen reden waarom je niet eerst 'verstandig' je studie zou afmaken. Je bent toch geen slaaf van je rammelende eierstokken of wel dan? Je bent nog maar 22 en kunt over twee jaar nog net zo makkelijk aan een kind beginnen, wanneer je wel bent afgestudeerd. Waarom ben je anders begonnen met studeren? Ik neem aan om er iets van op te steken en niet als lullig tijdverdrijf waar je oh joy ook nog eens centjes voor krijgt.

.

quote:bibi_kiwi schreef op 15 februari 2009 @ 19:00:

Ha, ook nog en positieve reactie.

Ik moet bekennen dat ik stiekem een beetje blij word van je reactie.

Ik ben wel erg benieuwd hoe je het einde van je zwangerschap ziet en het begin als je kindje er is?

Daar heb ik wel geluk mee gehad, als alles goed gaat met deze zwangerschap ben ik aan het einde van de zomervakantie uitgerekend. Ik hoef dus geen 'vooraf' verlof te nemen, alleen naderhand. Mijn studiegenoten willen me graag up to date houden, zodat ik bij hun in het jaar kan blijven. Ik ben een makkelijke student, als ik iets één keer doorneem blijft het hangen, ook als ik moe ben. Wat dat betreft heb ik natuurlijk ook geluk gehad.

Verder kan ons kindje vanaf dat hij/zij een maand oud is terecht bij het KDV (technisch gezien nu dus al, maar dat lijkt me onhandig. Ik wil een maand thuisblijven bij de kleine) en kan ik bij mijn opleiding alle verplichte onderdelen verplaatsen in een week, naar de dagen dat ik opvang heb. Als ons kleintje ziek is en ik heb iets verplichts, willen mijn schoonouders inspringen. Ze hebben een eigen bedrijf en kunnen de kleine bijvoorbeeld ook meenemen naar het werk, moest dat nodig zijn. We hebben ook op vrijdag opvang, dit is mijn vrije dag van colleges. 1x in de 4 weken hebben we op vrijdag tentamen, de andere 3 dagen kan ik dan naar mijn bijbaan. Waar ik overigens mijn verlof ook al geregeld heb.

Als je nog wat wilt vragen, brand maar los!

.

En ik studeer iets waarmee je vaak niet eens parttime aan de slag kunt, dus ik heb nu meer tijd voor een kleintje dan straks.

Ik denk dat het ook erg afhankelijk is van hoe je opleiding flexibel te regelen is. In hoeverre kun je bijvoorbeeld colleges missen, in samenspraak met de opleiding en daarbij is ook belangrijk dat je in kunt schatten hoe snel je zelf leert. Wat Minie ook al zegt; het weegt wel degelijk mee hoe zwaar je de opleiding vindt en hoe goed je kunt leren.



Zelf ben ik 26. Ik sta 3 dagen in de week voor de klas en daarnaast doe ik een bijna fulltime opleiding Orthopedagogiek. Wij zijn ook bezig voor een kindje.

Nu snap ik wel dat mijn situatie een beetje anders ligt, maar voor mij is het vooral belangrijk dat ik niet verplicht naar colleges hoef en ook vrij gemakkelijk studeer. Verder denk ik dat wat Minie zegt: het heel goed regelen van opvang en een vangnet, ook heel belangrijk is.

Tsja en of het slim is? Dat kun jij alleen het beste inschatten. Moet wel zeggen dat ik eigenlijk al vanaf mn 18de mama wil worden en mijn verstand het toch echt steeds gewonnen heeft van dat oergevoel. Maar dat kan voor jou heel anders zijn!

Succes met jullie keuze

Was het bij jou en je vriend een bewuste keuze om nu voor het ouderschap te gaan, Minie?

Of kwam deze zwangerschap ongepland?

quote:Moonlight82 schreef op 15 februari 2009 @ 19:26:

Was het bij jou en je vriend een bewuste keuze om nu voor het ouderschap te gaan, Minie?

Of kwam deze zwangerschap ongepland?Het was een zeer bewuste keuze, we hebben in september de pil de deur uit gedaan. Het kon me niet snel genoeg gaan!

Ik leer ook heel makkelijk en mijn studie is ook heel flexibel. Ik heb ook een sociaal vangnet. En toch valt het me ontzettend tegen. Je hebt het niet allemaal onder controle namelijk, ook niet hoe moeilijk of makkelijk je kind is, hoe je zwangerschap verloopt, hoe de periode na je zwangerschap verloopt, hoe makkelijk mensen ècht voor je kind komen zorgen zodat jij met je neus in de boeken kunt, etc. etc.

.

Nog helemaal los van het feit dus dat ik vind dat de discipline vele malen moeilijker op te brengen is nu er een kind is om de aandacht af te leiden. Hetzelfde heb ik overigens ook van mijn vader gehoord (hij studeerde nog toen wij ons aandienden, ook gepland overigens) en van iemand anders die ook pas is afgestudeerd toen er al kinderen waren. Je aandacht wordt anders gedeeld en waar je je op je werk aan je kind kunt onttrekken, is dat thuis toch echt een stuk moeilijker.



Hmmm... even kind aandacht geven.

Oh, papa lost het al op...



Tsara, ik ben niet in de positie om keuzes voor een ander te maken, noch om ze te veroordelen. Ik kan alleen zeggen hoe ik het ervaar. Ik ben er zelf met realistische verwachtingen ingestapt en het valt mij ontzettend tegen. Als ik er een keuze in gehad zou hebben, dan zou ik dit nooit uit vrije keuze doen. Vooraf al niet, maar achteraf dus nog minder.

.