Kinderen
alle pijlers
Studeren: wel of geen kind?
zondag 15 februari 2009 om 16:47
Hoi allemaal,
IK ben benieuwd of er meiden zijn die studeren, maar ook een kind hebben of zwanger zijn of dat misschien willen worden.
Ik ben 22, studeer nog en woon samen.
Als het onderwerp baby's ergens valt krijg ik er weer zin in. Steeds besluiten we dan samen heel verstandig dat ik eerst mijn opleiding moet afmaken, maar toch komt het onderwerp steeds terug. Mijn vriend heeft al wel een baan en zou er eigenlijk ook wel zin in hebben.
Heeft iemand tips, ervaringen?
IK ben benieuwd of er meiden zijn die studeren, maar ook een kind hebben of zwanger zijn of dat misschien willen worden.
Ik ben 22, studeer nog en woon samen.
Als het onderwerp baby's ergens valt krijg ik er weer zin in. Steeds besluiten we dan samen heel verstandig dat ik eerst mijn opleiding moet afmaken, maar toch komt het onderwerp steeds terug. Mijn vriend heeft al wel een baan en zou er eigenlijk ook wel zin in hebben.
Heeft iemand tips, ervaringen?
maandag 16 februari 2009 om 09:32
Echt, en je vergeet dat je (vooral in jouw studie) nogal wat te maken hebt met collegastudenten die wél full-time beschikbaar zijn om te studeren. Ik heb zelf een meisje in mijn klas gehad mét kind, en dat was drama. Niemand die nog met haar wilde samenwerken (en dat moet je véél) omdat ze eigenlijk nooit kon.
En deeltijd studeren mag je alleen als je minimaal 20 uur werkt óf 20 uur vrijwilligerswerk doet. Dus dat is nóg lastiger te combineren (geloof me, ik weet het)
En deeltijd studeren mag je alleen als je minimaal 20 uur werkt óf 20 uur vrijwilligerswerk doet. Dus dat is nóg lastiger te combineren (geloof me, ik weet het)
maandag 16 februari 2009 om 09:32
quote:mips schreef op 16 februari 2009 @ 09:28:
[...]
Grappig dat je beren en leeuwen op de weg ziet als het gaat om een baan vinden (mét diploma) icm kind/zwanger. Maar als het gaat om studeren icm kind/zwanger zie je geen enkele hindernis.
Terwijl dit laatste veel lastiger te combineren is dan een baan en kinderen.
.Amen. TO heeft de excuuswinkel losgetrokken en zoekt net zolang totdat ze het excuus zo kan gebruiken of draaien om te krijgen wat ze (nu) hebben wil, nl. een baby. Ze wil gewoon geen diploma geloof ik.
[...]
Grappig dat je beren en leeuwen op de weg ziet als het gaat om een baan vinden (mét diploma) icm kind/zwanger. Maar als het gaat om studeren icm kind/zwanger zie je geen enkele hindernis.
Terwijl dit laatste veel lastiger te combineren is dan een baan en kinderen.
.Amen. TO heeft de excuuswinkel losgetrokken en zoekt net zolang totdat ze het excuus zo kan gebruiken of draaien om te krijgen wat ze (nu) hebben wil, nl. een baby. Ze wil gewoon geen diploma geloof ik.
maandag 16 februari 2009 om 09:33
quote:bibi_kiwi schreef op 16 februari 2009 @ 09:27:
Ik weet niet of het goed over komt, maar ik ben echt niet van plan morgen met een baby te beginnen.
Die 4 jaar is voor mij geen smoes ofzo. Ik probeer echt na te denken wat voor mij, mijn vriend en een kind het beste zou zijn. Het is toch het meest ideaal als je gewoon zwangerschapsverlof krijgt en dat duurt minstens 4 jaar. Misschien is het idd een idee om te proberen halverwege het laatste jaar zwanger te worden en na de bevalling pas te gaan werken. Daar had ik het gisteren ook al met mijn vriend over.
haha, woon je in Zweden oid?? In NL krijg je 4 MAANDEN zwangerschaps verlof. Ongeacht of je een vast of tijdelijk contract hebt. Zelfs als je een uitkering hebt krijg je zwangerschapsverlof... maar altijd maar 4 maanden. 4-6 weken voor je bevalling en de overige weken na je bevalling.
Verder eens met rest dat je die 4 jaar volkomen uit de lucht grijpt. Zijn werkelijk nergens op realiteit gebaseerd.
Even een wake up call... het gros van de mensen in mijn omgeving gaat na het verlof (dat van 16 weken) weer aan de slag. Al dan niet parttime, maar je kan gewoon werken na je verlof. Ik zie het probleem niet dat dit in jouw geval plotseling 4 JAAR zou moeten zijn. Ga je 4 jaar naast je kind zitten en zijn handje vasthouden totdat hij naar school gaat
Ik weet niet of het goed over komt, maar ik ben echt niet van plan morgen met een baby te beginnen.
Die 4 jaar is voor mij geen smoes ofzo. Ik probeer echt na te denken wat voor mij, mijn vriend en een kind het beste zou zijn. Het is toch het meest ideaal als je gewoon zwangerschapsverlof krijgt en dat duurt minstens 4 jaar. Misschien is het idd een idee om te proberen halverwege het laatste jaar zwanger te worden en na de bevalling pas te gaan werken. Daar had ik het gisteren ook al met mijn vriend over.
haha, woon je in Zweden oid?? In NL krijg je 4 MAANDEN zwangerschaps verlof. Ongeacht of je een vast of tijdelijk contract hebt. Zelfs als je een uitkering hebt krijg je zwangerschapsverlof... maar altijd maar 4 maanden. 4-6 weken voor je bevalling en de overige weken na je bevalling.
Verder eens met rest dat je die 4 jaar volkomen uit de lucht grijpt. Zijn werkelijk nergens op realiteit gebaseerd.
Even een wake up call... het gros van de mensen in mijn omgeving gaat na het verlof (dat van 16 weken) weer aan de slag. Al dan niet parttime, maar je kan gewoon werken na je verlof. Ik zie het probleem niet dat dit in jouw geval plotseling 4 JAAR zou moeten zijn. Ga je 4 jaar naast je kind zitten en zijn handje vasthouden totdat hij naar school gaat
maandag 16 februari 2009 om 09:45
Nee hoor, behalve dat het een kul argument is. Want zoals Mips al zegt zie jij meer complicaties in het vinden van een baan met een baby naast je zijde (ergens op kinderdagverblijf), dan in het afmaken van je studie met zwangerschap en baby. En daar baseer jij 4 jaar op. Dat is grote kul. Zoals je hebt kunnen lezen van de ervaringsdeskundigen is de combinatie studeren met een baby vele malen lastiger te doen dan werken met een baby.
Dus zet die 4 jaar gewoon overboord en focus je op datgene waar je topic over ging: studeren met of zonder kind. Bedenk je dan dat je nog 'maar' anderhalf tot twee jaar hoeft voordat je zwanger kunt raken en kies nou wijs en vóór je toekomst ipv tégen. Die baby heb je zo hoor en dan kun je er 18 jaar tegenaan. Dat diploma hangt nu echt alleen nog maar op een staartje doorzettingsvermogen van jou. Kun je dat niet eens opbrengen voor je eigen toekomst?
Dus zet die 4 jaar gewoon overboord en focus je op datgene waar je topic over ging: studeren met of zonder kind. Bedenk je dan dat je nog 'maar' anderhalf tot twee jaar hoeft voordat je zwanger kunt raken en kies nou wijs en vóór je toekomst ipv tégen. Die baby heb je zo hoor en dan kun je er 18 jaar tegenaan. Dat diploma hangt nu echt alleen nog maar op een staartje doorzettingsvermogen van jou. Kun je dat niet eens opbrengen voor je eigen toekomst?
maandag 16 februari 2009 om 09:48
quote:bibi_kiwi schreef op 16 februari 2009 @ 09:38:
Dankje Eowyn...
Moet ik nu echt die 4 jaar nog uitleggen?
ja, want die vier jaar zijn werkelijk (als eerder gezegd) op non-argumenten gebaseerd... op beren en leeuwen dus...
die 4 jaar verlof heb ik dan verkeerd gelezen, maar blijf bij mijn standpunt.
Dankje Eowyn...
Moet ik nu echt die 4 jaar nog uitleggen?
ja, want die vier jaar zijn werkelijk (als eerder gezegd) op non-argumenten gebaseerd... op beren en leeuwen dus...
die 4 jaar verlof heb ik dan verkeerd gelezen, maar blijf bij mijn standpunt.
maandag 16 februari 2009 om 09:49
quote:intiem schreef op 16 februari 2009 @ 09:07:
[...]
Kijk aan, kijk aan, wist ik zelf nog niet eens dat het 6 ipv 4 jaar duurt tot basisarts. Mijn achting stijgt alsmaar meer ahum.Bedoel je dat je geen achting hebt voor artsen? Of voor mij, omdat ik je ergens op wijs? Want die 2 jaar extra maakt wel degelijk verschil.
[...]
Kijk aan, kijk aan, wist ik zelf nog niet eens dat het 6 ipv 4 jaar duurt tot basisarts. Mijn achting stijgt alsmaar meer ahum.Bedoel je dat je geen achting hebt voor artsen? Of voor mij, omdat ik je ergens op wijs? Want die 2 jaar extra maakt wel degelijk verschil.
maandag 16 februari 2009 om 09:53
quote:intiem schreef op 16 februari 2009 @ 09:45:
Nee hoor, behalve dat het een kul argument is. Want zoals Mips al zegt zie jij meer complicaties in het vinden van een baan met een baby naast je zijde (ergens op kinderdagverblijf), dan in het afmaken van je studie met zwangerschap en baby. En daar baseer jij 4 jaar op. Dat is grote kul. Zoals je hebt kunnen lezen van de ervaringsdeskundigen is de combinatie studeren met een baby vele malen lastiger te doen dan werken met een baby.
Dus zet die 4 jaar gewoon overboord en focus je op datgene waar je topic over ging: studeren met of zonder kind. Bedenk je dan dat je nog 'maar' anderhalf tot twee jaar hoeft voordat je zwanger kunt raken en kies nou wijs en vóór je toekomst ipv tégen. Die baby heb je zo hoor en dan kun je er 18 jaar tegenaan. Dat diploma hangt nu echt alleen nog maar op een staartje doorzettingsvermogen van jou. Kun je dat niet eens opbrengen voor je eigen toekomst?
zoals Intiem zegt: voor je eigen toekomst én dus ook dat van je kind. Natuurlijk is je vriend je allergrootste liefde en jullie blijven eeuwig samen en zijn baan is ruim toereikend om jullie gezin te onderhouden.
Wil je de werkelijkheid horen (vast niet ): een op de drie huwelijken/relaities eindigt in een echtscheiding/wordt verbroken...
Kortom, als jij nu zorgt dat je dat papiertje de komdende 2 jaar binnentikt ben je óók zelfstandig in staat voor je kind te zorgen mocht je droomrelaties ineens niet meer zijn. . Ga naast je studie een relevantie bijbaan zoeken zodat je meer kans maakt na je studie zsm een baan te vinden. Dan heb je je kind ook wat te bieden.. nu ben je student.. feitelijk heb je niet meer kwalificaties dan iemand die net van de middelbare school afkomt..
Nee hoor, behalve dat het een kul argument is. Want zoals Mips al zegt zie jij meer complicaties in het vinden van een baan met een baby naast je zijde (ergens op kinderdagverblijf), dan in het afmaken van je studie met zwangerschap en baby. En daar baseer jij 4 jaar op. Dat is grote kul. Zoals je hebt kunnen lezen van de ervaringsdeskundigen is de combinatie studeren met een baby vele malen lastiger te doen dan werken met een baby.
Dus zet die 4 jaar gewoon overboord en focus je op datgene waar je topic over ging: studeren met of zonder kind. Bedenk je dan dat je nog 'maar' anderhalf tot twee jaar hoeft voordat je zwanger kunt raken en kies nou wijs en vóór je toekomst ipv tégen. Die baby heb je zo hoor en dan kun je er 18 jaar tegenaan. Dat diploma hangt nu echt alleen nog maar op een staartje doorzettingsvermogen van jou. Kun je dat niet eens opbrengen voor je eigen toekomst?
zoals Intiem zegt: voor je eigen toekomst én dus ook dat van je kind. Natuurlijk is je vriend je allergrootste liefde en jullie blijven eeuwig samen en zijn baan is ruim toereikend om jullie gezin te onderhouden.
Wil je de werkelijkheid horen (vast niet ): een op de drie huwelijken/relaities eindigt in een echtscheiding/wordt verbroken...
Kortom, als jij nu zorgt dat je dat papiertje de komdende 2 jaar binnentikt ben je óók zelfstandig in staat voor je kind te zorgen mocht je droomrelaties ineens niet meer zijn. . Ga naast je studie een relevantie bijbaan zoeken zodat je meer kans maakt na je studie zsm een baan te vinden. Dan heb je je kind ook wat te bieden.. nu ben je student.. feitelijk heb je niet meer kwalificaties dan iemand die net van de middelbare school afkomt..
maandag 16 februari 2009 om 09:59
quote:bibi_kiwi schreef op 16 februari 2009 @ 09:52:
Mips, ik denk dat het altijd lastig is.maar een baan en kind zijn nu eenmaal makkelijker te combineren dan een studie en kind. Dat kan je weg redeneren met "het is altijd lastig", maar dan ben je niet bepaald realistisch..
Maar als je graag de moeilijke weg wil kiezen met verhoogde kans op uitval moet je dat doen. Ik denk dat je genoeg realistische adviezen hebt gekregen.
Nog een vraag: in je OP schrijf je het volgende: "Mijn vriend heeft al wel een baan en zou eigenlijk ook wel zin in hebben." Zijn het jouw rammelende eierstokken en heeft hij er daarom "ook wel zin in" of staat hij er volledig achter en kan ook niet wachten?? Zoals je het schrijft komt het iig over alsof jouw eierstokken de discussie overschreeuwen...
Mips, ik denk dat het altijd lastig is.maar een baan en kind zijn nu eenmaal makkelijker te combineren dan een studie en kind. Dat kan je weg redeneren met "het is altijd lastig", maar dan ben je niet bepaald realistisch..
Maar als je graag de moeilijke weg wil kiezen met verhoogde kans op uitval moet je dat doen. Ik denk dat je genoeg realistische adviezen hebt gekregen.
Nog een vraag: in je OP schrijf je het volgende: "Mijn vriend heeft al wel een baan en zou eigenlijk ook wel zin in hebben." Zijn het jouw rammelende eierstokken en heeft hij er daarom "ook wel zin in" of staat hij er volledig achter en kan ook niet wachten?? Zoals je het schrijft komt het iig over alsof jouw eierstokken de discussie overschreeuwen...
maandag 16 februari 2009 om 10:17
Hallo bibi-kiwi,
Hier ook het verhaal van een studerende moeder. Ik ben in mijn tweede jaar zwanger geworden en bevallen in de zomervakantie. Ik heb uiteindelijk een half jaar langer gedaan over mijn opleiding. Als het goed is studeer ik vrijdag af en krijg ik mijn diploma. Dus het is nog even spannend.
Mijn zoontje gaat vijf dagen in de week naar de chreche mede omdat mijn man en ik geen enkele familie in de buurt hebben. We zijn in deze stad gaan wonen voor mijn studie en ja familie verhuist niet mee. Daarbij woont mijn man zijn familie in het buitenland. Het is niet altijd makkelijk om de studie te combineren met het moederschap maar ik zou het niet anders hebben gedaan. Voor ons was het trouwens een bewuste keuze. Het zwaarste vind ik dat we geen back-up hebben van familie waar we gewoon eens langs kunnen gaan maar mijn zoon is mijn alles en een heerlijk ventje. Ik heb zelf ervaren doordat ik studeerde juist veel tijd had voor mijn kind. Ik had veel vakanties en soms korte dagen. Straks als ik ga werken ga ik fulltime werken. Waar ik woon werken de meeste vrouwen fulltime dus een partime baan waar de meeste vrouwen in Nl voor kunnen kiezen is hier niet echt een keuze. Qua geld enzo kunnen we het net bolwerken. We wonen in een flatje op drie hoog zonder lift. Mijn zoon draagt veel kleren van de zeeman en kleren van de kinderen van mijn zus en ik heb daar geen problemen mee. Hij is vrolijk en dat vind ik het belangrijkste. Op een vaste baan wachten en wachten tot je zelf een huis hebt vind ik zeker geen reden om te wachten.
Ik reageer eigenlijk nooit maar ik vind dat iedereen zo negatief is en dat de meeste mensen vinden dat je moet wachten om een kind te "nemen" tot alles af is. Wanneer is alles af en wanneer is de tijd rijp? Dat kun je alleen zelf bepalen. Soms zijn gevoelens sterker dan de altijd gestructureerde gedachten en regeltjes waar we aan moeten voldoen voor de maatschappij voordat een keuze juist/goed is. Ik kan er gewoon niets aan doen ik word zo moe van dat altijd correct overdenken van je keuzes. Een moedergevoel komt van heel diep....
Ik vind dat je naar je hart moet luisteren en wat iemand ook al zei waar een wil is is een weg.
Tinok
Hier ook het verhaal van een studerende moeder. Ik ben in mijn tweede jaar zwanger geworden en bevallen in de zomervakantie. Ik heb uiteindelijk een half jaar langer gedaan over mijn opleiding. Als het goed is studeer ik vrijdag af en krijg ik mijn diploma. Dus het is nog even spannend.
Mijn zoontje gaat vijf dagen in de week naar de chreche mede omdat mijn man en ik geen enkele familie in de buurt hebben. We zijn in deze stad gaan wonen voor mijn studie en ja familie verhuist niet mee. Daarbij woont mijn man zijn familie in het buitenland. Het is niet altijd makkelijk om de studie te combineren met het moederschap maar ik zou het niet anders hebben gedaan. Voor ons was het trouwens een bewuste keuze. Het zwaarste vind ik dat we geen back-up hebben van familie waar we gewoon eens langs kunnen gaan maar mijn zoon is mijn alles en een heerlijk ventje. Ik heb zelf ervaren doordat ik studeerde juist veel tijd had voor mijn kind. Ik had veel vakanties en soms korte dagen. Straks als ik ga werken ga ik fulltime werken. Waar ik woon werken de meeste vrouwen fulltime dus een partime baan waar de meeste vrouwen in Nl voor kunnen kiezen is hier niet echt een keuze. Qua geld enzo kunnen we het net bolwerken. We wonen in een flatje op drie hoog zonder lift. Mijn zoon draagt veel kleren van de zeeman en kleren van de kinderen van mijn zus en ik heb daar geen problemen mee. Hij is vrolijk en dat vind ik het belangrijkste. Op een vaste baan wachten en wachten tot je zelf een huis hebt vind ik zeker geen reden om te wachten.
Ik reageer eigenlijk nooit maar ik vind dat iedereen zo negatief is en dat de meeste mensen vinden dat je moet wachten om een kind te "nemen" tot alles af is. Wanneer is alles af en wanneer is de tijd rijp? Dat kun je alleen zelf bepalen. Soms zijn gevoelens sterker dan de altijd gestructureerde gedachten en regeltjes waar we aan moeten voldoen voor de maatschappij voordat een keuze juist/goed is. Ik kan er gewoon niets aan doen ik word zo moe van dat altijd correct overdenken van je keuzes. Een moedergevoel komt van heel diep....
Ik vind dat je naar je hart moet luisteren en wat iemand ook al zei waar een wil is is een weg.
Tinok
maandag 16 februari 2009 om 10:20
ik meng me even in de discussie
Wat het eerste in me opkomt is waarom? waarom persee nu? je zegt steeds, we willen het zo graag.. maar waarom wil je het nu zo graag, en kun je niet even een paar jaar wachten..
het komt op mij heel erg kinderachtig over namelijk. als een nieuwe tas die je zo graag wilt dat je niet meer kunt wachten..
en welke studie doe je?
Wat het eerste in me opkomt is waarom? waarom persee nu? je zegt steeds, we willen het zo graag.. maar waarom wil je het nu zo graag, en kun je niet even een paar jaar wachten..
het komt op mij heel erg kinderachtig over namelijk. als een nieuwe tas die je zo graag wilt dat je niet meer kunt wachten..
en welke studie doe je?
maandag 16 februari 2009 om 10:30
Ik vind het wel lastig. De een is heel postief, de ander juist niet. Ik denk dat als alles goed verloopt het best te doen is, als ik jullie reacties bekijk. Als het even toch iets anders loopt dan gepland dan heb ik straks geen diploma.
Waarschijnlijk kies ik om het nu niet te doen. Totdat er weer iemand zwanger is of een baby krijgt. Dan begint het gesprek weer opnieuw.
Waarschijnlijk kies ik om het nu niet te doen. Totdat er weer iemand zwanger is of een baby krijgt. Dan begint het gesprek weer opnieuw.
maandag 16 februari 2009 om 10:33
Ik realiseer me dat wat ik ga opschrijven echt ongelooflijk knuppelig gaat klinken, maar ik doe het toch.
Een aantal jaren geleden begon mijn kinderwens ook steeds meer aan te wakkeren maar we vonden het toen niet verstandig. Ik ben blij dat we het niet gedaan hebben want inmiddels zijn ex en ik al jaren uit elkaar en heb ik een andere vriend met wie ik veel en veel gelukkiger ben. Maar dat terzijde want ik ga ervan uit dat jij wel heel gelukkig bent met jouw vriend.
Nu hou ik ook ontzettend veel van dieren, is wel een must voor het vervolg van het verhaal, en destijds besloten mijn ex en ik om een puppie te nemen. En het was een schot in de roos: je moet al heel veel rekening houden met een puppie, er komt heel veel bij de opvoeding kijken en mijn aandacht op het krijgen van een baby was in ieder geval de eerste anderhalf jaar echt verschoven naar het opvoeden van ons diertje. Nogmaals ik snap dat het echt heel suf klinkt maar voor ons was het echt een oplossing. Je 'leert' behoorlijk veel van een hondenopvoeding in ieder geval maar je kunt je hond nog wel thuis laten als jij weg gaat, iets wat met een kind niet kan.
Moet ik nog wel even zeggen dat het niet zo was: we beginnen nog niet aan kinderen, laten we dan maar een hond nemen. Die hond was echt een heel bewuste keuze maar het pakte toevallig nog positief uit om mijn kinderwens wat te temperen ook.
Verder denk ik wel dat als jij denkt dat je álles goed hebt geregeld, het best zal kunnen. Maar hou rekening met wat studievertraging en tsja, je kunt hier om advies vragen en er zijn natuurlijk heel veel mensen tegen die ook uit eigen ervaring spreken. Aan de andere kant hoor je ook wat positieve verhalen. Ik denk dat jullie toch echt zelf de keuze moeten maken en wens jullie succes met overwegen.
Een aantal jaren geleden begon mijn kinderwens ook steeds meer aan te wakkeren maar we vonden het toen niet verstandig. Ik ben blij dat we het niet gedaan hebben want inmiddels zijn ex en ik al jaren uit elkaar en heb ik een andere vriend met wie ik veel en veel gelukkiger ben. Maar dat terzijde want ik ga ervan uit dat jij wel heel gelukkig bent met jouw vriend.
Nu hou ik ook ontzettend veel van dieren, is wel een must voor het vervolg van het verhaal, en destijds besloten mijn ex en ik om een puppie te nemen. En het was een schot in de roos: je moet al heel veel rekening houden met een puppie, er komt heel veel bij de opvoeding kijken en mijn aandacht op het krijgen van een baby was in ieder geval de eerste anderhalf jaar echt verschoven naar het opvoeden van ons diertje. Nogmaals ik snap dat het echt heel suf klinkt maar voor ons was het echt een oplossing. Je 'leert' behoorlijk veel van een hondenopvoeding in ieder geval maar je kunt je hond nog wel thuis laten als jij weg gaat, iets wat met een kind niet kan.
Moet ik nog wel even zeggen dat het niet zo was: we beginnen nog niet aan kinderen, laten we dan maar een hond nemen. Die hond was echt een heel bewuste keuze maar het pakte toevallig nog positief uit om mijn kinderwens wat te temperen ook.
Verder denk ik wel dat als jij denkt dat je álles goed hebt geregeld, het best zal kunnen. Maar hou rekening met wat studievertraging en tsja, je kunt hier om advies vragen en er zijn natuurlijk heel veel mensen tegen die ook uit eigen ervaring spreken. Aan de andere kant hoor je ook wat positieve verhalen. Ik denk dat jullie toch echt zelf de keuze moeten maken en wens jullie succes met overwegen.
maandag 16 februari 2009 om 10:34
Ik ben 28, zit in het eerste jaar van de pabo en ben vorig jaar zomer bevallen van ons eerste kindje.Ons kindje was gepland en ontzettend gewenst trouwens! Mijn zwangerschap verliep niet zo geweldig aan het eind, waardoor ik vanaf 28 weken rust moest houden. Studeren ging dus niet. Heel jammer, maar helaas. Onze dochter had een vrij pittige start en ikzelf ook (met ppd), maar in januari heb ik de draad weer opgepakt en werk ik nog twee dagen in mijn oude baan. Mijn studie is gewoon helemaal wat ik wil. Oja, met 39 weken zijn we ook nog even verhuisd naar een andere stad. Achteraf zou ik alles weer net zo doen. Natuurlijk is het nu best druk en moet ik wat vaker nee zeggen, maar het gaat prima. Uiteraard delen we de zorg voor ons gezin en huishouden!
Vantevoren hebben we uiteraard besproken dat het krijgen van een kindje en de studietijd samen zouden vallen. Ook financieel hebben we alles goed op een rij gezet. Sowieso is onze relatie heel erg fijn, goed en stabiel, maar dat lijkt me een eerste stap...
Vantevoren hebben we uiteraard besproken dat het krijgen van een kindje en de studietijd samen zouden vallen. Ook financieel hebben we alles goed op een rij gezet. Sowieso is onze relatie heel erg fijn, goed en stabiel, maar dat lijkt me een eerste stap...
maandag 16 februari 2009 om 10:43
Wel grappig, naar aanleiding van dit topic hebben lief en ik nog best uitgebreid gesproken. Voornamelijk door de posten van Qwerty, over het steeds opdraaien voor het kleintje omdat zij nu eenmaal thuis was.
Bij ons is die situatie ietsje anders omdat ik 3 dagen werk maar de andere 2 dagen zijn inderdaad bedoeld voor mijn studie. Dat zou wel wat lastiger worden met een kindje, ik heb niet de illusie dat ik veel kan studeren als we een kindje hebben. Toch denken wij het als volgt te regelen; ik neem het eerste jaar een dag in de week extra ouderschapsverlof op, we nemen een werkster zodat we geen tijd of in ieder geval minder tijd kwijt zijn aan het huishouden, lief gaat proberen één dag in de week minder te werken of zijn werk beter te verspreiden, hij zal de zorg af en toe volledig op zich moeten nemen als ik ook thuis ben, omdat ik dat moet studeren. Nu moet ik zeggen dat ik vrij weinig uren daadwerkelijk studeer hoor.. Hij geeft aan dat mijn studie heel erg belangrijk is. Verder heb ik een jaar extra ingecalcueerd, waarschijnlijk schrijf ik me een jaar helemaal uit. Maar dat ligt er dus aan hoe het loopt. Eén ding weet ik zeker, ik maak mn opleiding zeker wel af, daar is ie me veel te belangrijk voor. Hoewel ik dus al wel een diploma voor juf op zak heb.
Bij ons is die situatie ietsje anders omdat ik 3 dagen werk maar de andere 2 dagen zijn inderdaad bedoeld voor mijn studie. Dat zou wel wat lastiger worden met een kindje, ik heb niet de illusie dat ik veel kan studeren als we een kindje hebben. Toch denken wij het als volgt te regelen; ik neem het eerste jaar een dag in de week extra ouderschapsverlof op, we nemen een werkster zodat we geen tijd of in ieder geval minder tijd kwijt zijn aan het huishouden, lief gaat proberen één dag in de week minder te werken of zijn werk beter te verspreiden, hij zal de zorg af en toe volledig op zich moeten nemen als ik ook thuis ben, omdat ik dat moet studeren. Nu moet ik zeggen dat ik vrij weinig uren daadwerkelijk studeer hoor.. Hij geeft aan dat mijn studie heel erg belangrijk is. Verder heb ik een jaar extra ingecalcueerd, waarschijnlijk schrijf ik me een jaar helemaal uit. Maar dat ligt er dus aan hoe het loopt. Eén ding weet ik zeker, ik maak mn opleiding zeker wel af, daar is ie me veel te belangrijk voor. Hoewel ik dus al wel een diploma voor juf op zak heb.
maandag 16 februari 2009 om 10:51
Wat een bullshit Quirijn. Ik vind dat ze er wél goed over nadenkt, in haar laatste post zegt ze zelfs dat ze waarschijnlijk toch wil wachten. Er is niet één juiste weg om dit pad te belopen, al schijnen sommigen dat hier wel te denken. Waarmee ik niet wil zeggen dat het heel verstandig is, dat is wat anders. Om nu echt de discussie te starten wat voor een kind het best is? Neu, ik denk dat dat een onbegonnen zaak is...
maandag 16 februari 2009 om 10:54
Ik denk het niet.. en waarom als het nu niet verstandig is zou je het nu doen? dat begrijp ik gewoon niet.. rond je studie af, zoek een baan, zorg dat je een huis hebt en je relatie stabiel is, en probeer (kiwi heeft het de hele tijd over nemen) dan of het lukt om een kindje te krijgen..
ik vraag me gewoon heel erg af waarom ze het nu persee wil (nu nu nu)?
ik vraag me gewoon heel erg af waarom ze het nu persee wil (nu nu nu)?
