Kinderen
alle pijlers
Tienerzoon: moe, bleek, kringen onder ogen, duizelig, ziek
maandag 23 december 2019 om 16:12
Mijn tienerzoon is al maanden continu ziek, zwak, misselijk en onderweg. Hij ziet eruit als een spook, heeft al twee antibiotica kuren achter zijn kiezen, en heeft blauw zwarte kringen onder zijn ogen en is zichtbaar afgevallen. Vaak is hij duizelig (inmiddels niet alleen meer bij het opstaan) heeft hij hoofdpijn en netelroos over zijn hele lichaam. Hij kan niet in slaap komen. En slaapt dus echt veel te weinig (groot probleem) en zit voornamelijk binnen.
Twee maanden geleden bloedonderzoek: geen grote dingen: b12 iets aan de lage kant, d: waarde van 70 maar verder alles wel okay. Vandaag weer bloed geprikt (van de week uitslag)
Hij eet slecht vind ik. Hele dagen niks en 's avonds rommel, eet wel met ons aan tafel maar vindt alles vies en vist alle aardappels en kale pasta ertussenuit en de tijd van zitten blijven tot je bord leeg is is wel geweest (ik kan letterlijk niet meer tegen hem op). Ik heb er zo vaak ruzie met hem over. Ook over zijn gamen, zijn slaapgedrag en alles. Dat het hele gezin er last van heeft. Mijn man en ik zijn hele dagen aan het werk en hebben ook niet altijd meer overal zicht op.
Momenteel is het zo erg dat ik me wel een beetje zorgen begin te maken. Hij is niet extreem snel gegroeid. Zit wel echt in de pubertijd. Slaapt dus te weinig en eet niet super goed.
Over het algemeen zit hij niet goed in zijn vel en voelt zich oncomfortabel en onwerkelijk (zijn woorden) ik zoek vooral herkenning en geruststelling.
Twee maanden geleden bloedonderzoek: geen grote dingen: b12 iets aan de lage kant, d: waarde van 70 maar verder alles wel okay. Vandaag weer bloed geprikt (van de week uitslag)
Hij eet slecht vind ik. Hele dagen niks en 's avonds rommel, eet wel met ons aan tafel maar vindt alles vies en vist alle aardappels en kale pasta ertussenuit en de tijd van zitten blijven tot je bord leeg is is wel geweest (ik kan letterlijk niet meer tegen hem op). Ik heb er zo vaak ruzie met hem over. Ook over zijn gamen, zijn slaapgedrag en alles. Dat het hele gezin er last van heeft. Mijn man en ik zijn hele dagen aan het werk en hebben ook niet altijd meer overal zicht op.
Momenteel is het zo erg dat ik me wel een beetje zorgen begin te maken. Hij is niet extreem snel gegroeid. Zit wel echt in de pubertijd. Slaapt dus te weinig en eet niet super goed.
Over het algemeen zit hij niet goed in zijn vel en voelt zich oncomfortabel en onwerkelijk (zijn woorden) ik zoek vooral herkenning en geruststelling.
anoniem_392495 wijzigde dit bericht op 23-12-2019 16:21
9.73% gewijzigd
dinsdag 7 januari 2020 om 20:41
Natuurlijk kan dat altijd. Maar om zo’n houding al gelijk vanaf het begin als uitgangspunt te nemen gaat niet veel oplossen.Snoesje666 schreef: ↑07-01-2020 20:39Geloof maar dat school een tegenstander kan zijn...
Maar daar gaat het in dit topic niet over.
Gesprek met zorgteam aangaan en vervolgens eventueel de schoolarts inschakelen.
dinsdag 7 januari 2020 om 21:06
Misschien komt mijn houding voort uit een verleden. Ik ben geen ongeschreven blad om het maar zo te zeggen.
Net best wel een heftig gesprek met zoon gehad. Die zich heel erg ongezien en ongehoord voelt, enorm onzeker is en bang is dat hij dit jaar niet gaat redden en al zijn vrienden in de steek moet laten. Want zo voelt hij dat: als in de steek laten.
Hij heeft de rol als schoolpsycholoog maar denkt nu ineens zelf dat hij bipolair is
Hij zegt ontzettend onzeker te worden van al zijn excellerende vrienden die overal maar goed in zijn, en hij niets heeft wat hem definieert. Dat hij zijn identiteit wil veranderen en een tussenjaar nodig heeft om erachter te komen wie hij is.
Hij is levensmoe zegt hij. Letterlijk en figuurlijk. Zijn fysiek roept hem een halt toe maar zijn psyche gaat daarbij met hem aan de haal. Hij is verbaal enorm sterk maar echt inhoudelijk wordt hij zelden. En dan bedoel ik vooral persoonlijk-inhoudelijk.
Ik heb hem aangeraden bij een politieke partij te gaan. Of het debat-team. Maar waar ik een glimlach had verwacht, begon hij te huilen. Hij heeft er namelijk de kracht niet voor. En moet enorm hard vechten voor zijn plekje in de klas en voelt zich enorm dom. Tegelijkertijd kan hij zijn hoofd niet uitzetten en ziet hij heel helder waar hij op stuk loopt.
Hij zoekt een hobby, hij zoekt wie hij is en wil opnieuw beginnen. Hij wil in een andere klas, en dan wil hij weer op een ander muziekinstrument om vervolgens weer zijn telefoon aan te slingeren om youtube filmpjes te gaan kijken of debiele memes te lezen.
Van alle tips die ik geef wordt hij alleen nog maar verdrietiger. Ook als ik hem zeg dat ik zijn worsteling zie, begrijp en herken. Hij is zo'n ontzettende puber en dan ook nog met je gezondheid en psyche in de knoop. Ik vind het best wel sneu.
Ik gun hem ook een adempauze want het groeit hem boven zijn hoofd. Het helpt niet mee dat hij sublings boven zich heeft die behoorlijk uitzonderlijk talentvol zijn. Hij voelt zich enorm minderwaardig en dat vind ik echt rot voor hem.
Dat maakt hem dubbel zo moe denk ik.
Ik ging idd gisteren (was het gisteren?) naar de huisarts voor een brief (en onderzoek) maar die brief die kan ze niet afgeven (was dus een misverstand, ik dacht dat ze dat wel kon)
Nu zou ik dus, om toch iets te moeten overhandigen, de bloeduitslagen moeten geven, en daar staat ook nog heel veel andere informatie op, waarvan ik niet vind dat het nodig is dat ze dat in hun dossier hebben zitten.
Ik vroeg me soort van hardop af wat hierin onze rechten waren. En die weet ik nu, dus ik laat hem allemaal maar op me afkomen. Normaal gesproken ben ik erg tevreden over onze school en zie ik ook dat ze echt wel meedenken en welwillend zijn. De angst en onzekerheid zit vooral in mijn hoofd. Teveel gezien op andere vlakken denk ik. En behoorlijk getraumatiseerd along the way
Iedereen bedankt voor alle bijdrages. Ik zal nog wel even een update geven,
Net best wel een heftig gesprek met zoon gehad. Die zich heel erg ongezien en ongehoord voelt, enorm onzeker is en bang is dat hij dit jaar niet gaat redden en al zijn vrienden in de steek moet laten. Want zo voelt hij dat: als in de steek laten.
Hij heeft de rol als schoolpsycholoog maar denkt nu ineens zelf dat hij bipolair is
Hij zegt ontzettend onzeker te worden van al zijn excellerende vrienden die overal maar goed in zijn, en hij niets heeft wat hem definieert. Dat hij zijn identiteit wil veranderen en een tussenjaar nodig heeft om erachter te komen wie hij is.
Hij is levensmoe zegt hij. Letterlijk en figuurlijk. Zijn fysiek roept hem een halt toe maar zijn psyche gaat daarbij met hem aan de haal. Hij is verbaal enorm sterk maar echt inhoudelijk wordt hij zelden. En dan bedoel ik vooral persoonlijk-inhoudelijk.
Ik heb hem aangeraden bij een politieke partij te gaan. Of het debat-team. Maar waar ik een glimlach had verwacht, begon hij te huilen. Hij heeft er namelijk de kracht niet voor. En moet enorm hard vechten voor zijn plekje in de klas en voelt zich enorm dom. Tegelijkertijd kan hij zijn hoofd niet uitzetten en ziet hij heel helder waar hij op stuk loopt.
Hij zoekt een hobby, hij zoekt wie hij is en wil opnieuw beginnen. Hij wil in een andere klas, en dan wil hij weer op een ander muziekinstrument om vervolgens weer zijn telefoon aan te slingeren om youtube filmpjes te gaan kijken of debiele memes te lezen.
Van alle tips die ik geef wordt hij alleen nog maar verdrietiger. Ook als ik hem zeg dat ik zijn worsteling zie, begrijp en herken. Hij is zo'n ontzettende puber en dan ook nog met je gezondheid en psyche in de knoop. Ik vind het best wel sneu.
Ik gun hem ook een adempauze want het groeit hem boven zijn hoofd. Het helpt niet mee dat hij sublings boven zich heeft die behoorlijk uitzonderlijk talentvol zijn. Hij voelt zich enorm minderwaardig en dat vind ik echt rot voor hem.
Dat maakt hem dubbel zo moe denk ik.
Ik ging idd gisteren (was het gisteren?) naar de huisarts voor een brief (en onderzoek) maar die brief die kan ze niet afgeven (was dus een misverstand, ik dacht dat ze dat wel kon)
Nu zou ik dus, om toch iets te moeten overhandigen, de bloeduitslagen moeten geven, en daar staat ook nog heel veel andere informatie op, waarvan ik niet vind dat het nodig is dat ze dat in hun dossier hebben zitten.
Ik vroeg me soort van hardop af wat hierin onze rechten waren. En die weet ik nu, dus ik laat hem allemaal maar op me afkomen. Normaal gesproken ben ik erg tevreden over onze school en zie ik ook dat ze echt wel meedenken en welwillend zijn. De angst en onzekerheid zit vooral in mijn hoofd. Teveel gezien op andere vlakken denk ik. En behoorlijk getraumatiseerd along the way
Iedereen bedankt voor alle bijdrages. Ik zal nog wel even een update geven,
dinsdag 7 januari 2020 om 21:18
Ach wat naar dat hij zich zo rot voelt. Heeft hij daar wel ondersteuning in?
Dat je het niet nodig vindt dat de school de letterlijke bloed uitslagen in hun dossier heeft, snap ik dan weer wel. Dat je moet uitleggen wat er aan de hand is, is logisch. Maar met ontstekingswaarden en bloedbeelden hebben ze inderdaad helemaal niks te maken.
Ik snap dat je al veel meegemaakt hebt, maar probeer open het gesprek in te gaan. Je komt hier (misschien onbewust) enorm defensief over, en dat helpt meestal niet om mensen aan je kant te krijgen.
Dat je het niet nodig vindt dat de school de letterlijke bloed uitslagen in hun dossier heeft, snap ik dan weer wel. Dat je moet uitleggen wat er aan de hand is, is logisch. Maar met ontstekingswaarden en bloedbeelden hebben ze inderdaad helemaal niks te maken.
Ik snap dat je al veel meegemaakt hebt, maar probeer open het gesprek in te gaan. Je komt hier (misschien onbewust) enorm defensief over, en dat helpt meestal niet om mensen aan je kant te krijgen.
dinsdag 7 januari 2020 om 21:38
'Van alle tips die ik geef wordt hij alleen maar verdrietiger.'
Waarom push je zo? Waarom wil je hem nu zo hoog laten presteren? Hij kan het nu niet. Geeft zijn grenzen aan.
Luister.
Waarom push je zo? Waarom wil je hem nu zo hoog laten presteren? Hij kan het nu niet. Geeft zijn grenzen aan.
Luister.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
dinsdag 7 januari 2020 om 21:44
Vul minder in voor je zoon.
Volgens mij vraagt hij gewoon om zijn verhaal te mogen doen, en niet om -goedbedoeld- advies.
Ken je de serie "Young Sheldon"? Dit is een spin-off van The Big Bang Theory".
In seizoen 1 aflevering 2 zat een stukje waardoor zoon en ik een goed gesprek konden hebben over hoe hij zich soms voelde.
Vooral onbegrepen.
Volgens mij vraagt hij gewoon om zijn verhaal te mogen doen, en niet om -goedbedoeld- advies.
Ken je de serie "Young Sheldon"? Dit is een spin-off van The Big Bang Theory".
In seizoen 1 aflevering 2 zat een stukje waardoor zoon en ik een goed gesprek konden hebben over hoe hij zich soms voelde.
Vooral onbegrepen.
snoesje666 wijzigde dit bericht op 07-01-2020 21:47
8.36% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 7 januari 2020 om 23:40
dinsdag 7 januari 2020 om 23:41
To, je klinkt echt enorm paniekerig, ik voel je stress door het scherm heen.
En als ik dat al zo opmerk, merkt je zoon het waarschijnlijk ook heel erg.
Ik denk dat hij nu meer steun heeft aan een moeder die haar cool wat beter weet te bewaken.
Het leest alsof je zoon meer gebukt gaat onder zijn psyche dan onder zijn fysieke klachten.
Wellicht kan en wil je zoon met de praktijkondersteuner praten? Deze kan je zoon ook praktische adviezen geven en met hem meedenken wat hij er op in kan zetten om zichzelf uit de put te trekken en aan zijn vermoeidheid te gaan werken.
Je kan het niet met een knip van de vinger oplossen voor hem en adviseren nog meer op zijn bord te nemen is wellicht nu niet het moment.
Probeer hem wat meer vertrouwen te geven dat hij hier bovenop komt, nee niet binnen een paar weken maar zet hem meer in zijn eigen kracht.
En als ik dat al zo opmerk, merkt je zoon het waarschijnlijk ook heel erg.
Ik denk dat hij nu meer steun heeft aan een moeder die haar cool wat beter weet te bewaken.
Het leest alsof je zoon meer gebukt gaat onder zijn psyche dan onder zijn fysieke klachten.
Wellicht kan en wil je zoon met de praktijkondersteuner praten? Deze kan je zoon ook praktische adviezen geven en met hem meedenken wat hij er op in kan zetten om zichzelf uit de put te trekken en aan zijn vermoeidheid te gaan werken.
Je kan het niet met een knip van de vinger oplossen voor hem en adviseren nog meer op zijn bord te nemen is wellicht nu niet het moment.
Probeer hem wat meer vertrouwen te geven dat hij hier bovenop komt, nee niet binnen een paar weken maar zet hem meer in zijn eigen kracht.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:47
dinsdag 7 januari 2020 om 23:55
Zo ongeveer idd.
Niet alles zwaarder gaan maken maar geef hem juist iets om zich ook wat aan op te kunnen trekken.
Een iets relaxtere moeder en rust en regelmaat.
Over school hoeft toch helemaal nog niet gepraat te worden?
Echt why? Hij voelt zich ziek, moe en kut. Dat is al even meer dan genoeg om mee bezig te zijn.
woensdag 8 januari 2020 om 00:00
woensdag 8 januari 2020 om 00:05
Oh en pubers kunnen enorm worstelen in het leven.
Ja dat is absoluut hartbrekend , de valkuil is dat je alles voor ze wil oplossen en zo snel mogelijk hun ongelukkige gevoel wil wegpoetsen, maar dat kan gewoon niet.
Waar ze meer in hebben is dat je er gewoon bent voor dat luisterend oor, kunnen uithuilen, tegen je aanschoppen en daarna maak je een kop thee en geef je een knuffel.
Heb je al gevraagd aan hem waar hij nu behoefte aan heeft en wat je voor hem kan doen?
Ja dat is absoluut hartbrekend , de valkuil is dat je alles voor ze wil oplossen en zo snel mogelijk hun ongelukkige gevoel wil wegpoetsen, maar dat kan gewoon niet.
Waar ze meer in hebben is dat je er gewoon bent voor dat luisterend oor, kunnen uithuilen, tegen je aanschoppen en daarna maak je een kop thee en geef je een knuffel.
Heb je al gevraagd aan hem waar hij nu behoefte aan heeft en wat je voor hem kan doen?
woensdag 8 januari 2020 om 00:21
woensdag 8 januari 2020 om 08:48
Goede tip dit. Mijn zoon is verslaafd aan the big bang theory dus deze gaat hij zeker waarderen.Snoesje666 schreef: ↑07-01-2020 21:44Vul minder in voor je zoon.
Volgens mij vraagt hij gewoon om zijn verhaal te mogen doen, en niet om -goedbedoeld- advies.
Ken je de serie "Young Sheldon"? Dit is een spin-off van The Big Bang Theory".
In seizoen 1 aflevering 2 zat een stukje waardoor zoon en ik een goed gesprek konden hebben over hoe hij zich soms voelde.
Vooral onbegrepen.
zaterdag 11 januari 2020 om 11:32
Je luistert niet naar je kind! Hij geeft aan het veel te zwaar te vinden en als reactie trek je alles en iedereen erbij om te zorgen dat hij als rondje toch door een vierkantje gedrukt kan worden.
Wat het delen van persoonlijke informatie betreft, de tijd dat men alleen je pincode niet mocht weten ligt ver achter ons. In het kader van AVG hoef je niks maar dan ook niks te delen met derden. Onbegrijpelijk hoe je je in een hoek hebt laten drukken door de school.
Geef je kind zijn nodige rust, blijkbaar past deze prestatiegerichte omgeving en school niet bij hem. Jij zou hem als moeder moeten beschermen en aanvoelen en daarop de juiste keuzes moeten maken ipv hem in een situatie houden die ziekmakend voor hem is.
Geen zorgteam, geen ggd, geen school maar rust! Je hele gezin is in disbalans en stress omdat de school tot achter de voordeur is gekomen, jullie psyche zelfs.
Als je de school even helemaal weg zou denken, wat voor gevoel roept dat op? Dat is het antwoord waar je naar toe moet werken.
Zoek desnoods een andere school.
En waar is je man in dit verhaal? Je gaat er zelf aan onderdoor dus waar is hij? Waarom zorgt hij niet voor een veilige omgeving voor zijn kind? Je bent toch geen alleenstaande moeder dat je deze kar zelf moet trekken?
De man zorgt, de vrouw verzorgt. Waarom doe jij allebei?!
Wat het delen van persoonlijke informatie betreft, de tijd dat men alleen je pincode niet mocht weten ligt ver achter ons. In het kader van AVG hoef je niks maar dan ook niks te delen met derden. Onbegrijpelijk hoe je je in een hoek hebt laten drukken door de school.
Geef je kind zijn nodige rust, blijkbaar past deze prestatiegerichte omgeving en school niet bij hem. Jij zou hem als moeder moeten beschermen en aanvoelen en daarop de juiste keuzes moeten maken ipv hem in een situatie houden die ziekmakend voor hem is.
Geen zorgteam, geen ggd, geen school maar rust! Je hele gezin is in disbalans en stress omdat de school tot achter de voordeur is gekomen, jullie psyche zelfs.
Als je de school even helemaal weg zou denken, wat voor gevoel roept dat op? Dat is het antwoord waar je naar toe moet werken.
Zoek desnoods een andere school.
En waar is je man in dit verhaal? Je gaat er zelf aan onderdoor dus waar is hij? Waarom zorgt hij niet voor een veilige omgeving voor zijn kind? Je bent toch geen alleenstaande moeder dat je deze kar zelf moet trekken?
De man zorgt, de vrouw verzorgt. Waarom doe jij allebei?!
zondag 12 januari 2020 om 16:54
Huh huh en huh. Wat een groot aantal vreemde en bizar wantrouwige adviezen bij elkaar.Deepfreeze schreef: ↑11-01-2020 11:32Je luistert niet naar je kind! Hij geeft aan het veel te zwaar te vinden en als reactie trek je alles en iedereen erbij om te zorgen dat hij als rondje toch door een vierkantje gedrukt kan worden.
Wat het delen van persoonlijke informatie betreft, de tijd dat men alleen je pincode niet mocht weten ligt ver achter ons. In het kader van AVG hoef je niks maar dan ook niks te delen met derden. Onbegrijpelijk hoe je je in een hoek hebt laten drukken door de school.
Geef je kind zijn nodige rust, blijkbaar past deze prestatiegerichte omgeving en school niet bij hem. Jij zou hem als moeder moeten beschermen en aanvoelen en daarop de juiste keuzes moeten maken ipv hem in een situatie houden die ziekmakend voor hem is.
Geen zorgteam, geen ggd, geen school maar rust! Je hele gezin is in disbalans en stress omdat de school tot achter de voordeur is gekomen, jullie psyche zelfs.
Als je de school even helemaal weg zou denken, wat voor gevoel roept dat op? Dat is het antwoord waar je naar toe moet werken.
Zoek desnoods een andere school.
En waar is je man in dit verhaal? Je gaat er zelf aan onderdoor dus waar is hij? Waarom zorgt hij niet voor een veilige omgeving voor zijn kind? Je bent toch geen alleenstaande moeder dat je deze kar zelf moet trekken?
De man zorgt, de vrouw verzorgt. Waarom doe jij allebei?!
Heb je het hele verhaal wel gelezen? Een andere school zoeken, kind is juist erg gehecjt aan zijn klasgenoten.
En die laatste zin is ook erg vierkantjes in rondjes douwerig.
zondag 12 januari 2020 om 17:14
Kriskornelig schreef: ↑23-12-2019 16:24Hij slikt multivitamines (als ik ze letterlijk naar binnen prop) maar meestal laat hij het potje onaangeroerd staan. Het boeit hem gewoon niet. Ik heb al zoveel gesprekken met hem gevoerd.
D was 2 maanden geleden 70, b12 was: 185
Vandaag de hele bubs dus weer geprikt, komende week pas de uitslagen.
Tot die tijd zit ik met een lamlendige puber die niet vooruit te branden is. Het is zeker wel lichamelijk, ik zie het aan alles.
AB kuren waren beide keren voor oorontsteking. Man is met hem heen gegaan toen (vorige maand en 2 maanden geleden)
De kuur deed niks en een dag eerder ben ik gestopt met hem ermee, hij zat onder de netelroos ervan. En vanaf toen is hij er ook echt beduidend slechter uit gaan zien. Die kuur is nu 2-3 weken geleden en sindsdien vind ik hem echt slecht. Ik weet niet of er een verband is?
Multivitamines slikken geeft bij b12 een valse waarde. Volgens mij moet je ze een paar mnd laten staan en dan nog eens prikken voor de echte waarde.
Verder zou ik snachts de wifi router afkoppelen en opbergen, of instellen dat er na een bepaalde tijd geen internet meer in huis is. Verder geen discussie over voeren, maar gewoon mededelen dat het zo is.
Sterkte!
dinsdag 14 januari 2020 om 11:25
Ik was helaas geband dus kon niet eerder reageren. Hoe dan ook, voor ik weer geband word (je weet het hier nooit) 20 jan moeten we met zoon naar de kinderarts. Ik zal geen update meer geven aangezien het het een en ander oproept bij mensen en het goed zo is. We volgen het beleid van de dokter en mochten er nieuwe ontwikkelingen zijn dan horen jullie dat wel (of niet) Iedereen bedankt voor jullie reacties en het meedenken. School is op de hoogte en er is een mooi plan gemaakt. Hoe het verder met zoons gezondheid moet weten we nog niet maar er wordt aan gewerkt. Jullie nogmaals allemaal bedankt en wie weet tot ooit.
