Kinderen
alle pijlers
Waar moet ik beginnen...
maandag 15 juni 2009 om 22:37
Hallo,
Ik zit met een dilemma, ik lag net al op bed maar kon niet slapen. Manlief had geen zin om te praten en ik moet het van me af praten. Misschien is een mening van jullie voor mij verhelderend.
Het begon allemaal bij de geboorte van mijn zoontje.Schoonouders waren super blij! En meteen ontzettend fanatiek. 4x per week langs wippen was er niks bij. Met mijn hormonen destijds kreeg ik meteen een soort van afkeer elke keer als ik ze zag. Voor de geboorte had ik nergens last van. Ik kan/kon erg goed met mijn schoonouders!
Naar mate de tijd vorderde werd het van 4x per week nu 2x per week. Ze wonen hier erg dichtbij. Maar meestal plan ik het zo dat ik op mijn tijd bij hen langs kom voor een kop thee of koffie. Ik erger me soms als ik zie dat ze soms bellen, of wat dan ook. Heel apart maar ik kan het gewoon niet hebben. Terwijl er niks met hen aan de hand is. Alleen hun in mijn ogen nadrukkelijke aanwezigheid irriteert me soms mateloos. Mijn ouders werken allebeide fulltime en zijn veel minder aanwezig en dringen zich ook minder op. In de zin van, ik wil even met hem wandelen, hij kan hier wel slapen etc etc.
Inmiddels heeft mijn zoontje al 1x bij hen geslapen en dat was goed gegaan. Geen probleem. Voor de geboorte van onze zoon hebben we besloten dat ik een tijd thuis zal blijven voor hem.
Nu komt mijn probleem. Onlangs tijdens een lang weekend op Texel met schoonouders, jaja, gaven ze aan graag 1 dag per week op onze zoon te willen passen. In een soort van opwelling en hen niet te kort willen doen en niet helder nadenken heb ik toegestemd met dit plan. Meteen die week erna is er een tafelstoel aangeschaft etc.
Aanstaande woensdag is de eerst keer dat hij daarheen gaat. Ik ben gewoon thuis en zou echt niet weten wat ik moest doen...
Het benauwd me enorm dat ik thuis zit en hij 5 min lopen van mij vandaan is en zij met hem bezig zijn. Ze zullen met veel liefde met hem omgaan, daar twijfel ik niet aan. Maar hen idee dat hij bij hen is zint me op een één of andere manier niet. Misschien gun ik het hen gewoon niet omdat ze zich in mijn ogen zo vreselijk opdringen... Ik zie ook overal apen en beren....
Wat vinden jullie van mijn probleem...
Ik zit met een dilemma, ik lag net al op bed maar kon niet slapen. Manlief had geen zin om te praten en ik moet het van me af praten. Misschien is een mening van jullie voor mij verhelderend.
Het begon allemaal bij de geboorte van mijn zoontje.Schoonouders waren super blij! En meteen ontzettend fanatiek. 4x per week langs wippen was er niks bij. Met mijn hormonen destijds kreeg ik meteen een soort van afkeer elke keer als ik ze zag. Voor de geboorte had ik nergens last van. Ik kan/kon erg goed met mijn schoonouders!
Naar mate de tijd vorderde werd het van 4x per week nu 2x per week. Ze wonen hier erg dichtbij. Maar meestal plan ik het zo dat ik op mijn tijd bij hen langs kom voor een kop thee of koffie. Ik erger me soms als ik zie dat ze soms bellen, of wat dan ook. Heel apart maar ik kan het gewoon niet hebben. Terwijl er niks met hen aan de hand is. Alleen hun in mijn ogen nadrukkelijke aanwezigheid irriteert me soms mateloos. Mijn ouders werken allebeide fulltime en zijn veel minder aanwezig en dringen zich ook minder op. In de zin van, ik wil even met hem wandelen, hij kan hier wel slapen etc etc.
Inmiddels heeft mijn zoontje al 1x bij hen geslapen en dat was goed gegaan. Geen probleem. Voor de geboorte van onze zoon hebben we besloten dat ik een tijd thuis zal blijven voor hem.
Nu komt mijn probleem. Onlangs tijdens een lang weekend op Texel met schoonouders, jaja, gaven ze aan graag 1 dag per week op onze zoon te willen passen. In een soort van opwelling en hen niet te kort willen doen en niet helder nadenken heb ik toegestemd met dit plan. Meteen die week erna is er een tafelstoel aangeschaft etc.
Aanstaande woensdag is de eerst keer dat hij daarheen gaat. Ik ben gewoon thuis en zou echt niet weten wat ik moest doen...
Het benauwd me enorm dat ik thuis zit en hij 5 min lopen van mij vandaan is en zij met hem bezig zijn. Ze zullen met veel liefde met hem omgaan, daar twijfel ik niet aan. Maar hen idee dat hij bij hen is zint me op een één of andere manier niet. Misschien gun ik het hen gewoon niet omdat ze zich in mijn ogen zo vreselijk opdringen... Ik zie ook overal apen en beren....
Wat vinden jullie van mijn probleem...
maandag 15 juni 2009 om 22:47
maandag 15 juni 2009 om 22:54
Hoe vaak kwamen je schoonouders voor jullie kinderen hadden over de vloer? En is het alleen de frequentie die je dwars zit of is er meer wat je dwars zit? Er moeten - lijkt mij - dingen zijn die ze zeggen of doen waar jij je aan stoort, van baalt, over piekert of wat dan ook.
Ik kan me voorstellen dat als je al niet heel blij bent met de huidige manier van contact, dat het dan al helemaal niet fijn voelt om je kindje iedere week een dagje daar te hebben.
Als ik jou was zou ik eerst goed nagaan waaraan je je stoort en dit benoemen naar jezelf en naar je man. En daarna eens met je schoonouders praten om te kijken hoe het wel goed kan voelen. Als het al goed kan voelen.
Ik kan me voorstellen dat als je al niet heel blij bent met de huidige manier van contact, dat het dan al helemaal niet fijn voelt om je kindje iedere week een dagje daar te hebben.
Als ik jou was zou ik eerst goed nagaan waaraan je je stoort en dit benoemen naar jezelf en naar je man. En daarna eens met je schoonouders praten om te kijken hoe het wel goed kan voelen. Als het al goed kan voelen.
maandag 15 juni 2009 om 22:59
Wkz, mijn schoonouders kwamen eerst haast nooit langs. We gingen zo nu en dan eens bij hen eten en soms dronken we er een kop koffie. Dat vond ik prima maar het komt nu allemaal wat te dicht bij in mijn ogen. Ik weet soms niet eens meer waar ik het met hen over moet hebben...
Het stoort me dat mijn schoonmoeder nadrukkelijk aanwezig is. Maar ze corrigeert met niet in opvoeding of iets dergelijks. Wat me wel weer bang maakte was de opmerking laatst van mijn schoonmoeder: ik vind het zo fijn dat ik het met jullie zoontje nog eens over kan doen...
Zij hebben één kind, omdat zij na de geboorte van mijn man niet lekker in haar vel zat en ze bewust gekozen hebben voor 1 kind omdat ze uit een gezin van 8 komt.
Het voelt gewoon niet lekker op een één of anders manier...
Het stoort me dat mijn schoonmoeder nadrukkelijk aanwezig is. Maar ze corrigeert met niet in opvoeding of iets dergelijks. Wat me wel weer bang maakte was de opmerking laatst van mijn schoonmoeder: ik vind het zo fijn dat ik het met jullie zoontje nog eens over kan doen...
Zij hebben één kind, omdat zij na de geboorte van mijn man niet lekker in haar vel zat en ze bewust gekozen hebben voor 1 kind omdat ze uit een gezin van 8 komt.
Het voelt gewoon niet lekker op een één of anders manier...
maandag 15 juni 2009 om 23:00
Ik hoop dat ik het goed begrijp, maar is het dus zo dat jij niet werkt. En dus echt aan het moederen fulltime bent.
En dat de kleine dus 1 dag in de week naar hun gaat.
Als dit het geval is, zou ik zeggen zolang ik nog niet werk heb of ga werken. Heb ik geen hele oppas nodig.
Breng anders de kleine langs als je of naar kapper gaat, of winkelen of wat anders gaat doen. Dat het ook een functie heeft zegt maar, dat er dan ook echt oppas nodig is.
Ik vind het ook niet leuk als mijn kleine inmiddels 3,5 naar de creche gaat terwijl ik vrij ben. Een keertje is niet erg maar 1x per week zou ik niet willen.
Maar ik denk dat er iets anders aan de hand is, wat de daadwerkelijke reden is dat je irritaties hebt. Misschien gevoel dat je het niet goed doet, of de bemoeienissen.
Praat met je man/vriend dat er irritaties zijn, terwijl er eigenlijk nog niets gaande is voor dat het echt uit de hand loopt .
Succes en geniet maar lekker van het moederen.
En dat de kleine dus 1 dag in de week naar hun gaat.
Als dit het geval is, zou ik zeggen zolang ik nog niet werk heb of ga werken. Heb ik geen hele oppas nodig.
Breng anders de kleine langs als je of naar kapper gaat, of winkelen of wat anders gaat doen. Dat het ook een functie heeft zegt maar, dat er dan ook echt oppas nodig is.
Ik vind het ook niet leuk als mijn kleine inmiddels 3,5 naar de creche gaat terwijl ik vrij ben. Een keertje is niet erg maar 1x per week zou ik niet willen.
Maar ik denk dat er iets anders aan de hand is, wat de daadwerkelijke reden is dat je irritaties hebt. Misschien gevoel dat je het niet goed doet, of de bemoeienissen.
Praat met je man/vriend dat er irritaties zijn, terwijl er eigenlijk nog niets gaande is voor dat het echt uit de hand loopt .
Succes en geniet maar lekker van het moederen.
maandag 15 juni 2009 om 23:02
Hier een soortgelijke situatie, dus ik begrijp je heeeel erg goed. Verschil is wel: mijn schoonouders wonen op 2 uur rijden en komen echt net iets te vaak logeren (zelfs onze eerste nacht als gezinnetje sliepen ze al bij ons, zonder eerst te vragen of dat ok was...).... 1 dag in de week oppassen hebben ze overigens nog niet aangeboden
Kun je het niet met ze bespreken; zo van....ik vind het echt heel lief dat jullie hebben aangeboden om 1 dag in de week op jullie kleinkind te passen, maar ik zit thuis en heb hem gewoon graag bij mij. Laten we het even proberen en dan even kijken hoe ik me er bij voel?
Of misschien kunnen jullie afspreken dat ze je mini halve dagen meenemen of misschien dat ze om de week een dag oppassen? Als je je gevoel uitlegt zullen ze je vast wel begrijpen, toch? Je schrijft tenminste dat je lieve schoonouders hebt en dat je goed met ze overweg kunt.
Echt, ik kon mij in het begin ook niet voorstellen dat ik mijn mini vrijwillig naar het kdv zou brengen (wat moest ik in vredesnaam doen met al die tijd die ik dan overhad?!) maar nu laat ik hem af en toe ook gewoon een paar uurtjes langer op het kdv. Gewoon, zodat ik even iets voor mijzelf kan doen...een schoonheidsslaapje, even shoppen zonder kind is veel makkelijker, gewoon even relaxen, een beetje poetsen enz. enz. enz. Echt, na verloop van tijd kom je je dag wel door hoor
Kun je het niet met ze bespreken; zo van....ik vind het echt heel lief dat jullie hebben aangeboden om 1 dag in de week op jullie kleinkind te passen, maar ik zit thuis en heb hem gewoon graag bij mij. Laten we het even proberen en dan even kijken hoe ik me er bij voel?
Of misschien kunnen jullie afspreken dat ze je mini halve dagen meenemen of misschien dat ze om de week een dag oppassen? Als je je gevoel uitlegt zullen ze je vast wel begrijpen, toch? Je schrijft tenminste dat je lieve schoonouders hebt en dat je goed met ze overweg kunt.
Echt, ik kon mij in het begin ook niet voorstellen dat ik mijn mini vrijwillig naar het kdv zou brengen (wat moest ik in vredesnaam doen met al die tijd die ik dan overhad?!) maar nu laat ik hem af en toe ook gewoon een paar uurtjes langer op het kdv. Gewoon, zodat ik even iets voor mijzelf kan doen...een schoonheidsslaapje, even shoppen zonder kind is veel makkelijker, gewoon even relaxen, een beetje poetsen enz. enz. enz. Echt, na verloop van tijd kom je je dag wel door hoor
maandag 15 juni 2009 om 23:08
Aan de ene kant zou je erg blij kunnenzijn dat ze zo gek zijn met je zoontje, ze gunnen jou ook een dagje rust per week.
Klinkt allemaal heerlijk.
Maar aan de andere kant, laat je niet over je heen walsen hoor..
Als het niet goed voelt, voelt het (nog) niet goed! misschien ben je er nog niet aan toe? en dan zit jij straks ongelukkig thuis te wezen..?
Je zoontje is nog zo klein, opa en oma hebben straks àlle tijd nog dat hij wil logeren, als hij 3 à 4 is kan hij het zelf al heel goed aangeven..
Klinkt allemaal heerlijk.
Maar aan de andere kant, laat je niet over je heen walsen hoor..
Als het niet goed voelt, voelt het (nog) niet goed! misschien ben je er nog niet aan toe? en dan zit jij straks ongelukkig thuis te wezen..?
Je zoontje is nog zo klein, opa en oma hebben straks àlle tijd nog dat hij wil logeren, als hij 3 à 4 is kan hij het zelf al heel goed aangeven..
maandag 15 juni 2009 om 23:09
haha, fijn dat ze nog niet hebben aangeboden bij je te komen oppassen dan moeten ze ook nog bij je slapen! haha.
Ja misschien moet ik het stap voor stap doen, zo leer ik mijn mini ook wat loslaten en tegen de tijd dat ik wel weer aan het werk ga dat het dan makkelijker is....
Alleen mijn gevoelens zijn zoooo tegenstrijdig. Ik kan alweer janken bij het idee dat ik hem woensdag daarheen moet brengen. Misschien moet ik het maar proberen en dan bespreken, of eerst bespreken en dan proberen. Jakkes ik wou dat ik gewoon NEE had gezegd was er ook niks aan de hand geweest. Nu heb ik mezelf weer te pakken omdat ik dan meer aan hen pleasen denk dan aan mezelf...
Ja misschien moet ik het stap voor stap doen, zo leer ik mijn mini ook wat loslaten en tegen de tijd dat ik wel weer aan het werk ga dat het dan makkelijker is....
Alleen mijn gevoelens zijn zoooo tegenstrijdig. Ik kan alweer janken bij het idee dat ik hem woensdag daarheen moet brengen. Misschien moet ik het maar proberen en dan bespreken, of eerst bespreken en dan proberen. Jakkes ik wou dat ik gewoon NEE had gezegd was er ook niks aan de hand geweest. Nu heb ik mezelf weer te pakken omdat ik dan meer aan hen pleasen denk dan aan mezelf...
maandag 15 juni 2009 om 23:15
Ik zou in mijn handjes knijpen met een vrije dag zomaar in de schoot geworpen. Lees een lekker boek, ga lekker uitgebreid in bad, huur een mooie film of ga naar de film, ga sporten, tuinieren, pottenbakken, zoek een hobby, en ga naar een vriendin of vriend . (Zalig eens zonder kind, weldadige rust)
Een hele dag helemaal voor jezelf! Ik vond het heerlijk toen ik het aangeboden kreeg en maakte er dankbaar gebruik van
Een hele dag helemaal voor jezelf! Ik vond het heerlijk toen ik het aangeboden kreeg en maakte er dankbaar gebruik van
maandag 15 juni 2009 om 23:17
misschien is het idd een fase waar ik doorheen moet. En vind ik het straks heerlijk... ik ga/moet het woensdag maar gewoon proberen. Het is ook niet netjes om nu alles terug te draaien...ik probeer het voor mezelf gewoon en als het niet lukt of dingen gaan tegen onze zin of ideeën in dan draaien we het weer terug.
Misschien kan ik het beter nu allemaal uit proberen dan dat ik daadwerkelijk een baan zou hebben.
Maar jullie herkennen het verhaal gelukkig wel of deels. Dat is wel erg fijn om te lezen, en jullie meningen trouwens ook. Het haalt me weer even met beide benen op de grond en niet alleen emotioneel te zijn hierover...
Misschien kan ik het beter nu allemaal uit proberen dan dat ik daadwerkelijk een baan zou hebben.
Maar jullie herkennen het verhaal gelukkig wel of deels. Dat is wel erg fijn om te lezen, en jullie meningen trouwens ook. Het haalt me weer even met beide benen op de grond en niet alleen emotioneel te zijn hierover...
maandag 15 juni 2009 om 23:17
quote:qwertu schreef op 15 juni 2009 @ 23:14:
Fleurtje, liep jij de eerste keer van het kdv níet met een brok in je keel weg? Mijn maag draaide zich om hoor, toen ik haar achter zou laten. Ik had echt letterlijk pijn in mijn buik toen ik weg liep. En dat was dan nog maar voor een úúrtje. Eerlijk antwoord? Nee, bij beide kinderen niet.
Fleurtje, liep jij de eerste keer van het kdv níet met een brok in je keel weg? Mijn maag draaide zich om hoor, toen ik haar achter zou laten. Ik had echt letterlijk pijn in mijn buik toen ik weg liep. En dat was dan nog maar voor een úúrtje. Eerlijk antwoord? Nee, bij beide kinderen niet.
maandag 15 juni 2009 om 23:19
quote:milo schreef op 15 juni 2009 @ 23:15:
Ik zou in mijn handjes knijpen met een vrije dag zomaar in de schoot geworpen. Lees een lekker boek, ga lekker uitgebreid in bad, huur een mooie film of ga naar de film, ga sporten, tuinieren, pottenbakken, zoek een hobby, en ga naar een vriendin of vriend . (Zalig eens zonder kind, weldadige rust)
Een hele dag helemaal voor jezelf! Ik vond het heerlijk toen ik het aangeboden kreeg en maakte er dankbaar gebruik van
Eens. Ik vind het nogal een luxe.
(Maar niet als je geen zin hebt in je schoonouders, dan zou ik kind echt niet brengen. Ik zou dan eerder creche regelen voor een dag in de week)
Ik zou in mijn handjes knijpen met een vrije dag zomaar in de schoot geworpen. Lees een lekker boek, ga lekker uitgebreid in bad, huur een mooie film of ga naar de film, ga sporten, tuinieren, pottenbakken, zoek een hobby, en ga naar een vriendin of vriend . (Zalig eens zonder kind, weldadige rust)
Een hele dag helemaal voor jezelf! Ik vond het heerlijk toen ik het aangeboden kreeg en maakte er dankbaar gebruik van
Eens. Ik vind het nogal een luxe.
(Maar niet als je geen zin hebt in je schoonouders, dan zou ik kind echt niet brengen. Ik zou dan eerder creche regelen voor een dag in de week)
