
waarom is stiefmoeder zijn soms zo lastig
donderdag 16 april 2020 om 10:22
Hoi Hoi,
Ik wist niet zeker of hier al een topic over is maar laatst recente zag ik in 2017 dacht ik.
Dus ik dacht ik schrijf een nieuwe... want ik heb echt adviezen nodig...
het zit zo:
Ik ben 23 jaar en mijn man ( want ik ben al twee jaar getrouwd ) is bijna 30. Hij heeft een dochter van een andere vrouw.. Hij was niet met haar in een een relatie ( okal blijft heel het verhaal een beetje vaag..) Hij kreeg zijn kind toen hij 19 was en die vrouw was al iets van 33 ofzo.. Nou heel gedoe later. De moeder van mijn stiefdochter is niet echt in beeld zij mogen elkaar niet zonder toezicht samen zien.. En mijn stiefdochter (nu 7) is eigenlijk opgevoed door mijn schoonmoeder. Mijn man heeft nooit echt interesse gehad in haar en had niet veel met haar. Ook toen wij trouwde was ze niet echt in de picture.. tot een jaar geleden .. Oppeens besloot hij er voor haar te zijn en komt ze nu elk weekend en een dag door de weeks bij ons. woww dat was even wennen...
Tot op de dag van vandaag vind ik het nog best lastig.. Ik wil hem steunen maar ook weer graag tijd samen.
Het ging soms zo ver dat er geen dag meer in de week was dat we even samen konden zijn. Hier moest ik echt voor knokken.. Mijn man vond het moeilijk zijn tijd te verdelen en ik voelde me best achter gelaten. Wij zijn naar therapie geweest allebei alleen en kunnen daardoor wel steeds beter praten. Dit is heel fijn en we begrijpen elkaar steeds meer en beter. Maar toch zijn onze enige discussies over mijn stiefdochter. Nu is het ook zo dat mijn schoonmoeder heel lastig is om mee te communiceren. Dit maakt het hele verhaal nog ietsjes lastiger. En wat ik ook lastig vind is dat de opvoeding die mijn stiefdochter krijgt van mijn schoonmoeder niet helemaal overeen komt met dat van mijn man maar al helemaal niet overeen met mij. Wat zorgt voor irritaties. Ik werk zelf in de kinderopvang en heb een radar gecreëerd voor kinderen.. waar ze zijn en wat ze doen en dat gaat niet meer uit.. Mijn man heeft dat dus helemaal niet... Soms doet mijn stiefdochter dingen die ik niet door de beugel vind gaan.. ik bespreek dat met mijn man en we maken daar afspraken over maar vervolgens let hij niet op en komt alles vanuit mij. Terwijl ik niet perse in die situatie wil zijn...
Mijn man word steeds closer en closer en mijn stiefdochter neemt gedrag over wat mijn man en ik samen hebben. Dit vind ik heel vreemd en voor mij is dat niet een juiste band tussen vader en dochter. En ik heb gemerkt dat dat jaloezie opbrengt bij mij.. wat vreselijk is en het lukt mij niet altijd die irrationele gedachtes te blokkeren.
druppel voor druppel loopt de emmer op deze manier vol en op deze manier begin ik mijn stiefdochter niet leuk te vinden. terwijl het best een lief meisje is met hier en daar wat eigenaardigheden.
Ik kon het na dat ik ontslagen werd bij de psygoloog allemaal wel laten rusten. Maar nu hebben mijn man en ik besloten dat wij aan kinderen gaan beginnen en begint voor mij alle stress weer opnieuw. Ik wil haar niet op mijn geboorte kaartje.. het is al erg genoeg dat mijn kind een kamer moet delen terwijl zij niet eens heel de week hier slaapt... Ik denk toch dat ik haar niet bij het ons vind horen. Het lukt me niet van haar te houden. En ik weet dat dat mijn man heel veel pijn doet...
Waarom is stiefmoeder zijn soms zo lastig...
Ik wist niet zeker of hier al een topic over is maar laatst recente zag ik in 2017 dacht ik.
Dus ik dacht ik schrijf een nieuwe... want ik heb echt adviezen nodig...
het zit zo:
Ik ben 23 jaar en mijn man ( want ik ben al twee jaar getrouwd ) is bijna 30. Hij heeft een dochter van een andere vrouw.. Hij was niet met haar in een een relatie ( okal blijft heel het verhaal een beetje vaag..) Hij kreeg zijn kind toen hij 19 was en die vrouw was al iets van 33 ofzo.. Nou heel gedoe later. De moeder van mijn stiefdochter is niet echt in beeld zij mogen elkaar niet zonder toezicht samen zien.. En mijn stiefdochter (nu 7) is eigenlijk opgevoed door mijn schoonmoeder. Mijn man heeft nooit echt interesse gehad in haar en had niet veel met haar. Ook toen wij trouwde was ze niet echt in de picture.. tot een jaar geleden .. Oppeens besloot hij er voor haar te zijn en komt ze nu elk weekend en een dag door de weeks bij ons. woww dat was even wennen...
Tot op de dag van vandaag vind ik het nog best lastig.. Ik wil hem steunen maar ook weer graag tijd samen.
Het ging soms zo ver dat er geen dag meer in de week was dat we even samen konden zijn. Hier moest ik echt voor knokken.. Mijn man vond het moeilijk zijn tijd te verdelen en ik voelde me best achter gelaten. Wij zijn naar therapie geweest allebei alleen en kunnen daardoor wel steeds beter praten. Dit is heel fijn en we begrijpen elkaar steeds meer en beter. Maar toch zijn onze enige discussies over mijn stiefdochter. Nu is het ook zo dat mijn schoonmoeder heel lastig is om mee te communiceren. Dit maakt het hele verhaal nog ietsjes lastiger. En wat ik ook lastig vind is dat de opvoeding die mijn stiefdochter krijgt van mijn schoonmoeder niet helemaal overeen komt met dat van mijn man maar al helemaal niet overeen met mij. Wat zorgt voor irritaties. Ik werk zelf in de kinderopvang en heb een radar gecreëerd voor kinderen.. waar ze zijn en wat ze doen en dat gaat niet meer uit.. Mijn man heeft dat dus helemaal niet... Soms doet mijn stiefdochter dingen die ik niet door de beugel vind gaan.. ik bespreek dat met mijn man en we maken daar afspraken over maar vervolgens let hij niet op en komt alles vanuit mij. Terwijl ik niet perse in die situatie wil zijn...
Mijn man word steeds closer en closer en mijn stiefdochter neemt gedrag over wat mijn man en ik samen hebben. Dit vind ik heel vreemd en voor mij is dat niet een juiste band tussen vader en dochter. En ik heb gemerkt dat dat jaloezie opbrengt bij mij.. wat vreselijk is en het lukt mij niet altijd die irrationele gedachtes te blokkeren.
druppel voor druppel loopt de emmer op deze manier vol en op deze manier begin ik mijn stiefdochter niet leuk te vinden. terwijl het best een lief meisje is met hier en daar wat eigenaardigheden.
Ik kon het na dat ik ontslagen werd bij de psygoloog allemaal wel laten rusten. Maar nu hebben mijn man en ik besloten dat wij aan kinderen gaan beginnen en begint voor mij alle stress weer opnieuw. Ik wil haar niet op mijn geboorte kaartje.. het is al erg genoeg dat mijn kind een kamer moet delen terwijl zij niet eens heel de week hier slaapt... Ik denk toch dat ik haar niet bij het ons vind horen. Het lukt me niet van haar te houden. En ik weet dat dat mijn man heel veel pijn doet...
Waarom is stiefmoeder zijn soms zo lastig...

donderdag 16 april 2020 om 15:53
Soort zoekt soort, zo blijkt wel weer.Zeewater8669 schreef: ↑16-04-2020 15:45Ik zou niet eens samen willen zijn met een man die jaren niet naar zijn eigen kind om heeft gekeken. Wat waardeloos zeg.

donderdag 16 april 2020 om 16:02
donderdag 16 april 2020 om 16:10
Er is niets wat een grotere verantwoordelijkheid met zich meebrengt dan het ouderschap.
Jij bent (mede) verantwoordelijk voor het geluk van dit kind. Nu en in de toekomst. Een kind wat al veel te verduren heeft gehad.
Het feit dat jij je dit niet lijkt te realiseren is voor mij een duidelijk signaal dat je nog lang niet klaar bent voor het (stief) moederschap.
Je bent egoïstisch en kinderachtig. Kortom nog lang niet volwassen.
Ga met jezelf aan de slag alvorens je zelf ook nog een kind op de wereld gaat zetten.
Jij bent (mede) verantwoordelijk voor het geluk van dit kind. Nu en in de toekomst. Een kind wat al veel te verduren heeft gehad.
Het feit dat jij je dit niet lijkt te realiseren is voor mij een duidelijk signaal dat je nog lang niet klaar bent voor het (stief) moederschap.
Je bent egoïstisch en kinderachtig. Kortom nog lang niet volwassen.
Ga met jezelf aan de slag alvorens je zelf ook nog een kind op de wereld gaat zetten.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.


donderdag 16 april 2020 om 16:15
To, dat kind heeft niemand behalve jou.
Het is een ingewikkelde situatie. Maar zij heeft alleen haar oma en dit hele verhaal klinkt heel naar voor dit meisje.
Ze ziet haar vader en hoe belangrijk jij voor haar bent.
Haar vader is niet geinteresseerd genoeg om iets aparts met haar op te bouwen dus gaat ze maar doen wat ze ziet dat werkt.
Dus nadoen wat jullie hebben.
Dat is heel verdrietig. Niet iets om jaloers op te zijn.
Geef dat kind dan iets voor zichzelf. Ze heeft letterlijk straks een kamer een haar nieuwe zusje of broertje, dus zelfs dat is er niet meer. Niemand heeft om haar gevraagd. Mijn hart huilt om dit meisje.
Zie jezelf niet als slachtoffer maar als degene die dit kind en je gezin kunt redden.
Veroorloof je je dit gedrag dan vergiftig je je kind met een zeer ongezonde dynamiek in je gezin want dat meisje gaat nergens heen. Ze heeft niks anders.
Kom op, neem je rol. Als je mans genoeg bent om met andermans kinderen te werken en zelf zwanger te worden hoort dit er in jouw situatie helaas bij.
Anders moet je gaan latten met je kind, maar verwacht dan dus niks van je man, dat heeft hij al bewezen.
Dus verdwijn uit het leven van dit meisje of neem je rol. Meer smaken zijn er niet.
Je hebt er niet om gevraagd, je hebt het op je bord gekregen maar je kunt echt echt echt niet een kind op deze manier zo (laten) beschadigen en daar deel van uitmaken. Dat wil je niet, al is het maar voor je eigen baby, die mag daar geen deel van gaan uitmaken.
Je kunt geen baby krijgen in deze situatie, er moet iets veranderen en daar moet Jij stappen in zetten.
Je slappe man heeft het al goed gevonden dat dat kind haar kamer moet opgeven en is nog te beroerd iets te doen dit op te lossen.
JIJ moet in actie komen.
Weg of voor dit kind opkomen, en je niet in de positie laten plaatsen dat het of het meisje of de baby wordt.
Het is al duidelijk hoe armoedig je man hierin is, maar in geen normaal gezin gebeurt dit zo.
Vorm een normaal gezin.
Het is een ingewikkelde situatie. Maar zij heeft alleen haar oma en dit hele verhaal klinkt heel naar voor dit meisje.
Ze ziet haar vader en hoe belangrijk jij voor haar bent.
Haar vader is niet geinteresseerd genoeg om iets aparts met haar op te bouwen dus gaat ze maar doen wat ze ziet dat werkt.
Dus nadoen wat jullie hebben.
Dat is heel verdrietig. Niet iets om jaloers op te zijn.
Geef dat kind dan iets voor zichzelf. Ze heeft letterlijk straks een kamer een haar nieuwe zusje of broertje, dus zelfs dat is er niet meer. Niemand heeft om haar gevraagd. Mijn hart huilt om dit meisje.
Zie jezelf niet als slachtoffer maar als degene die dit kind en je gezin kunt redden.
Veroorloof je je dit gedrag dan vergiftig je je kind met een zeer ongezonde dynamiek in je gezin want dat meisje gaat nergens heen. Ze heeft niks anders.
Kom op, neem je rol. Als je mans genoeg bent om met andermans kinderen te werken en zelf zwanger te worden hoort dit er in jouw situatie helaas bij.
Anders moet je gaan latten met je kind, maar verwacht dan dus niks van je man, dat heeft hij al bewezen.
Dus verdwijn uit het leven van dit meisje of neem je rol. Meer smaken zijn er niet.
Je hebt er niet om gevraagd, je hebt het op je bord gekregen maar je kunt echt echt echt niet een kind op deze manier zo (laten) beschadigen en daar deel van uitmaken. Dat wil je niet, al is het maar voor je eigen baby, die mag daar geen deel van gaan uitmaken.
Je kunt geen baby krijgen in deze situatie, er moet iets veranderen en daar moet Jij stappen in zetten.
Je slappe man heeft het al goed gevonden dat dat kind haar kamer moet opgeven en is nog te beroerd iets te doen dit op te lossen.
JIJ moet in actie komen.
Weg of voor dit kind opkomen, en je niet in de positie laten plaatsen dat het of het meisje of de baby wordt.
Het is al duidelijk hoe armoedig je man hierin is, maar in geen normaal gezin gebeurt dit zo.
Vorm een normaal gezin.
donderdag 16 april 2020 om 16:16
Jullie liggen ny al niet op 1 lijn qua opvoeding, maar je wil wel kinderen met hem.
Je voelt geen enkele band met zijn kind, wil haar niet eens op het geboortekaartje. Ik heb echt medelijden met die dochter. Wat een ellende op zo een jonge leeftijd.
Je voelt geen enkele band met zijn kind, wil haar niet eens op het geboortekaartje. Ik heb echt medelijden met die dochter. Wat een ellende op zo een jonge leeftijd.
When the missionaries came to Africa they had the Bible and we had the land. They said "Let us pray." We closed our eyes. When we opened them we had the Bible and they had the land.
Desmond Tutu
Desmond Tutu
donderdag 16 april 2020 om 16:47
Oprecht medelijden met dat kind.
Dat meisje komt uit een gebroken gezin, waar zij zelf niets aan kan doen, en nu is ze niet eens welkom in het nieuwe gezin? Waarom kies je voor een man met een kind als je dat kind niet eens kan aanvaarden?
Dat meisje komt uit een gebroken gezin, waar zij zelf niets aan kan doen, en nu is ze niet eens welkom in het nieuwe gezin? Waarom kies je voor een man met een kind als je dat kind niet eens kan aanvaarden?
helena_z wijzigde dit bericht op 16-04-2020 16:48
Reden: Liet me even gaan
Reden: Liet me even gaan
5.33% gewijzigd
leeg


donderdag 16 april 2020 om 17:04
Ik vind je best hard en in zekere zin egoïstisch. Je wist dat je man een kind had bij een andere vrouw. Dat brengt allerlei emoties met zich mee - niet alleen voor jou, maar ook voor je vriend, zijn dochter, en overige familieleden. Jij vindt het lastig dat hij intensief contact met zijn dochter heeft waardoor er minder tijd voor jullie samen is. Hoewel ik begrijp dat je het fijner had gevonden als hij nog geen kinderen had gehad, maak je het jezelf wel erg moeilijk zo. Je opmerking dat dit meisje niet op een mogelijk geboortekaartje zou komen (eerst maar eens zien of je zwanger wordt) vind ik persoonlijk erg hard. Idem ditto voor de slaapkamer die mogelijk gedeeld moet worden. Voor de duidelijkheid: dit meisje heeft niet om de situatie gevraagd.
Ik heb zelf een samengesteld gezin: mijn man had reeds kinderen en zij zijn ontzettend hartelijk tegen hun halfzusje (onze dochter) en tegen mij. Ik kan daar eerlijk gezegd alleen maar dankbaar om zijn en ik heb in het verleden ook wel het een en ander moeten slikken, maar was mij er zelf wel van bewust dat mijn man en ik zelf voor deze ingewikkelde relatie constructie hadden gekozen. Misschien kun jij dat ook eens doen en zijn dochter met wat meer open armen ontvangen. Stiefmoeder zijn is niet altijd makkelijk, maar door jouw opstelling maak je het jezelf wel erg moeilijk (en ook je stiefdochter en je vriend van wie je aangeeft te houden)...
Ik heb zelf een samengesteld gezin: mijn man had reeds kinderen en zij zijn ontzettend hartelijk tegen hun halfzusje (onze dochter) en tegen mij. Ik kan daar eerlijk gezegd alleen maar dankbaar om zijn en ik heb in het verleden ook wel het een en ander moeten slikken, maar was mij er zelf wel van bewust dat mijn man en ik zelf voor deze ingewikkelde relatie constructie hadden gekozen. Misschien kun jij dat ook eens doen en zijn dochter met wat meer open armen ontvangen. Stiefmoeder zijn is niet altijd makkelijk, maar door jouw opstelling maak je het jezelf wel erg moeilijk (en ook je stiefdochter en je vriend van wie je aangeeft te houden)...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 16 april 2020 om 20:27
Wat ben ik nu even dol op mijn man die het altijd heeft over onze zoon en die mij zelfs verbeterd als ik het heb over mijn zoon
@ TO; je bent duidelijk nog niet oud en wijs genoeg voor een relatie in deze setting laat staan voor een eigen kind. Niet op het geboortekaartje? Wtf dat meisje zou de zus zijn van jouw kind. Dat meisje hoort meer bij jouw man dan jij bij jouw man hoort. Je man is volwassener geworden en neemt nu gelukkig zijn verantwoordelijkheid.
Ik word hier echt bedroeft van

@ TO; je bent duidelijk nog niet oud en wijs genoeg voor een relatie in deze setting laat staan voor een eigen kind. Niet op het geboortekaartje? Wtf dat meisje zou de zus zijn van jouw kind. Dat meisje hoort meer bij jouw man dan jij bij jouw man hoort. Je man is volwassener geworden en neemt nu gelukkig zijn verantwoordelijkheid.


vrijdag 17 april 2020 om 00:27
Ga aub bij hem weg! Ik snap inderdaad ook niet dat je kan vallen op een man die niet naar zijn kind omkijkt. Mijn voorwaarde was altijd dat als er kinderen waren, een man die met liefde behandelde.
Echter tot 3 jaar geleden heb ik altijd gedacht dat ik stiefkinderen geen probleem zou vinden. Tot ik zelf moeder werd, ik zou mijn stiefkinderen nooit eerlijk behandelen. Zij zouden voelen wat ik zou denken en het zou hun voor het leven schaden. Gelukkig zijn wij samen, maar als wij ooit uit elkaar zouden gaan dan zou ik nooit kiezen voor een man met kids, want je kan dat kinderen niet aandoen.
Als jij nu al zo denkt over je stiefkind en je hebt nog niet eens kinderen, dit wordt alleen maar erger! Het wordt een hel voor je stiefkind, maar ook voor jouw.
Aan je gevoel ten opzichte van dit meisje kan je niks doen. Je kan echter wel wat doen aan je handelen, dus REN!!! Gun dit meisje een beter leven.
Denk hierover na en ga bij hem weg!!
Echter tot 3 jaar geleden heb ik altijd gedacht dat ik stiefkinderen geen probleem zou vinden. Tot ik zelf moeder werd, ik zou mijn stiefkinderen nooit eerlijk behandelen. Zij zouden voelen wat ik zou denken en het zou hun voor het leven schaden. Gelukkig zijn wij samen, maar als wij ooit uit elkaar zouden gaan dan zou ik nooit kiezen voor een man met kids, want je kan dat kinderen niet aandoen.
Als jij nu al zo denkt over je stiefkind en je hebt nog niet eens kinderen, dit wordt alleen maar erger! Het wordt een hel voor je stiefkind, maar ook voor jouw.
Aan je gevoel ten opzichte van dit meisje kan je niks doen. Je kan echter wel wat doen aan je handelen, dus REN!!! Gun dit meisje een beter leven.
Denk hierover na en ga bij hem weg!!

vrijdag 17 april 2020 om 18:32
Ik denk dat dat geboortekaartje wel het minste probleem is, ken meerdere stiefgezinnen waarbij het kind van partner niet genoemd werd op het kaartje. Kamer delen zou je kunnen oplossen door de baby het eerste jaar bij jullie op de slaapkamer te houden en ondertussen naar een huis met meer kamers uit te kijken.
Wat wél een probleem is is de houding van je vent. Dat jij geen zin hebt in zijn kind snap ik, dat je er geen gevoelens voor hebt snap ik ook. Jij bent nooit verantwoordelijk geweest voor haar bestaan en bent haar in die zin dus ook niets verplicht. Je vriend daarentegen wel, maar die heeft al die jaren niet naar haar omgekeken. Hij liet haar aan zijn moeder over.
Zie jij jezelf echt een kind krijgen met zo'n man? En wat denk je dat je voor een schoonmoeder krijgt dan? Dat zij voor zijn kind omdraaide zonder haar zoon ter verantwoording te roepen, betekent dat ze én een opvoeder is van likmevestje én ze vindt het wel prima om een opvoedkundige rol te spelen over de kinderen van haar zoon. Daar ga je dus oorlog mee krijgen als jij haar straks geen zeggenschap geeft over jullie baby. En van je vent hoef je dan geen steun te verwachten, want die heeft nu ook al geen ruggengraat.
Dus zie dat meisje niet als een obstakel maar als een enorme ALARMBEL en maak dat je wegkomt!
Wat wél een probleem is is de houding van je vent. Dat jij geen zin hebt in zijn kind snap ik, dat je er geen gevoelens voor hebt snap ik ook. Jij bent nooit verantwoordelijk geweest voor haar bestaan en bent haar in die zin dus ook niets verplicht. Je vriend daarentegen wel, maar die heeft al die jaren niet naar haar omgekeken. Hij liet haar aan zijn moeder over.
Zie jij jezelf echt een kind krijgen met zo'n man? En wat denk je dat je voor een schoonmoeder krijgt dan? Dat zij voor zijn kind omdraaide zonder haar zoon ter verantwoording te roepen, betekent dat ze én een opvoeder is van likmevestje én ze vindt het wel prima om een opvoedkundige rol te spelen over de kinderen van haar zoon. Daar ga je dus oorlog mee krijgen als jij haar straks geen zeggenschap geeft over jullie baby. En van je vent hoef je dan geen steun te verwachten, want die heeft nu ook al geen ruggengraat.
Dus zie dat meisje niet als een obstakel maar als een enorme ALARMBEL en maak dat je wegkomt!
vrijdag 17 april 2020 om 20:43
“ Maar nu hebben mijn man en ik besloten dat wij aan kinderen gaan beginnen en begint voor mij alle stress weer opnieuw. Ik wil haar niet op mijn geboorte kaartje.. het is al erg genoeg dat mijn kind een kamer moet delen terwijl zij niet eens heel de week hier slaapt... Ik denk toch dat ik haar niet bij het ons vind horen. ”
Zolang jij vindt dat zij niet bij het gezin hoort, moet jij geen kinderen maken met deze man. Zij is namelijk al zijn dochter en dus zijn gezin, als jij haar niet kunt accepteren, ben jij dus degene die er niet bij hoort.
Ga of hulp zoeken om met deze situatie om te gaan en het een plek te geven dat je man een dochter heeft, of ga scheiden en zoek iemand die geen kinderen heeft.
Doe het dat arme meisje alsjeblieft niet aan om haar hele jeugd opgescheept te zitten met een stiefmoeder die een hekel aan haar heeft en een half broertje/zusje die duidelijk voorgetrokken wordt. Zo te lezen heeft zij al meer dan genoeg meegemaakt in haar jonge leven.
Zolang jij vindt dat zij niet bij het gezin hoort, moet jij geen kinderen maken met deze man. Zij is namelijk al zijn dochter en dus zijn gezin, als jij haar niet kunt accepteren, ben jij dus degene die er niet bij hoort.
Ga of hulp zoeken om met deze situatie om te gaan en het een plek te geven dat je man een dochter heeft, of ga scheiden en zoek iemand die geen kinderen heeft.
Doe het dat arme meisje alsjeblieft niet aan om haar hele jeugd opgescheept te zitten met een stiefmoeder die een hekel aan haar heeft en een half broertje/zusje die duidelijk voorgetrokken wordt. Zo te lezen heeft zij al meer dan genoeg meegemaakt in haar jonge leven.
vrijdag 17 april 2020 om 20:54
Nou ja TO is natuurlijk niet verplicht om voor haar stiefkind hetzelfde te voelen als voor haar eigen kind(eren) he. Dat zij van alles heeft meegemaakt in haar jonge leventje is de schuld van haar ouders, niet van TO. TO hoeft die schuld dus niet in te lossen of iets dergelijks.WasHetMaarWat schreef: ↑17-04-2020 20:43“Doe het dat arme meisje alsjeblieft niet aan om haar hele jeugd opgescheept te zitten met een stiefmoeder die een hekel aan haar heeft en een half broertje/zusje die duidelijk voorgetrokken wordt. Zo te lezen heeft zij al meer dan genoeg meegemaakt in haar jonge leven.
Je kan -mocht je dus per se een kind van deze droeftoeter willen, wat ik je stellig afraad- eventueel ook gaan latten. Kan jij gewoon voor je kindje zorgen en vertroetelen zonder dat je min of meer verplicht bent om te zorgen dat je stiefkind niet wordt achtergesteld. Hij kan dan af en toe op bezoek komen om jullie te zien en met zijn kind te spelen. Voor een verzorgende rol is ie toch niet geschikt, anders had hij zijn dochter niet bij zijn moeder gedumpt.

vrijdag 17 april 2020 om 21:08
Fantastisch adviesmater_matuta schreef: ↑17-04-2020 20:54Nou ja TO is natuurlijk niet verplicht om voor haar stiefkind hetzelfde te voelen als voor haar eigen kind(eren) he. Dat zij van alles heeft meegemaakt in haar jonge leventje is de schuld van haar ouders, niet van TO. TO hoeft die schuld dus niet in te lossen of iets dergelijks.
Je kan -mocht je dus per se een kind van deze droeftoeter willen, wat ik je stellig afraad- eventueel ook gaan latten. Kan jij gewoon voor je kindje zorgen en vertroetelen zonder dat je min of meer verplicht bent om te zorgen dat je stiefkind niet wordt achtergesteld. Hij kan dan af en toe op bezoek komen om jullie te zien en met zijn kind te spelen. Voor een verzorgende rol is ie toch niet geschikt, anders had hij zijn dochter niet bij zijn moeder gedumpt.
