Kinderen
alle pijlers
Waaromfase te laat
maandag 21 december 2020 om 20:11
Nogmaals. Ik heb helemaal nergens gezegd dat ze niet moet instemmen met vervolgonderzoek.Baloma schreef: ↑21-12-2020 19:32Ik vind die kanttekeningen en negatieve verhalen niet helpend in deze casus. Ik snap niet waarom je dat zou willen posten, als er blijkbaar van verschillende kanten signalen komen. Kan je je voorstellen dat een ouder erg schrikt van zo’n verhaal zoals van jouw broertje? Dat hulpverleners niet helpen maar je kind schaden? Dat je als je dat leest denkt: we kijken het nog wel ff aan, tot het echt grote problemen zijn? Terwijl veel problemen het beste zo vroeg mogelijk aangepakt kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan de gevoelige periode qua taal. En over uitleg van de juf; soms is dat lastig concreet te maken voor een juf en is het meer een samenspel van kleine aanwijzingen. Juf en ib’er geven aan om voor de zekerheid te laten onderzoeken of er sprake is van een onderliggend probleem. Dan zou mijn advies zijn: volg dat advies. Over het voorgaande onderzoek waaruit bleek dat er niks aan de hand was: kind was toen waarschijnlijk nog een stuk jonger waardoor het lastiger te onderzoeken is. Ook zijn resultaten op die jonge leeftijd maar beperkt geldig, omdat kinderen zich volop ontwikkelen. Dus een nieuw onderzoek is niet vreemd.
En verder: ik heb ook nergens gezegd dat de húlpverlening an sich hem geschaad heeft. Ik betwijfel of die verder nou echt veel gehólpen heeft, je merkte nooit heel veel verschil iig, en daarom was het lábel het mijns inziens niet waard. Het label heeft hem namelijk wél geschaad omdat er vaak niet meer verder gekeken werd dan het label lang was, en dat label achtervolgde hem over meerdere scholen. Het was voor sommigen meer een mooi excuus.
En wat betreft dat onderbuikgevoel van de juf: als ik denk dat mijn patiënt iets heeft maar ik kan de vinger er niet op leggen dan zeg ik dat ook gewoon. ‘Ik weet het eigenlijk niet zo goed mevrouw, maar het zit me niet lekker. Hoe is dat voor uzelf?’ In een open gesprek komen we er dan vaak prima uit wat wijsheid is om te doen, en voor de een zal dat al vervolgonderzoek zijn en de ander kijkt het nog even aan. En als een patiënt niet begrijpt waarom ik iets wél of juist níét wil of vind, heb ik graag dat ze dat zeggen, zodat ik kan uitleggen wat mijn beweegredenen zijn. Ik snap dus niet helemaal waarom je het gesprek niet aan zou gaan met juf, aangezien TO haar zorgen niet begrijpt. Om haar niet verder te belasten ofzo? Ik denk dat juf het wel kan handelen hoor.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 21 december 2020 om 20:52
maandag 21 december 2020 om 20:57
Hoe heeft het label hem tegengewerkt?lux- schreef: ↑20-12-2020 10:44Maar ís het kind goed zoals het is en krijgt het kind zo optimale begeleiding in zijn of haar ontwikkeling, of krijgt het kind een stempel waar het nooit meer vanaf komt?
Ik vind eigenlijk dat er best veel gevraagd wordt van kinderen en dat het Nederlandse basisonderwijs vaak vrij resultaatgericht is. Maar of dat een goede maat is voor de optimale ontwikkeling vraag ik me af.
Ik heb een broertje dat iig niet beter is geworden van dat in kaart brengen van alles wat afweek van het gemiddelde. Hij is prima terecht gekomen maar dat is nou niet bepaald dankzij het labeltje dat hem zogenaamd zou helpen.
maandag 21 december 2020 om 21:00
zussel schreef: ↑20-12-2020 21:23Zou het kunnen dat je angst dat je kind het als afkeuren ziet, voortkomt uit je eigen gedachtes? Je zegt hierboven: ingrijpen... dat klinkt al vrij heftig voor een vraag om vervolgonderzoek.
Uiteraard moet je doen waarvan je zelf denkt dat het het beste is voor je kind. Er zijn vast juffen die dingen te zwaar inschatten, er zijn echter ook zeker ouders die hun kind heel normaal vinden terwijl er toch behoorlijk wat aan de hand is.
Ik zou denken: elke info is handig om mijn kind goed te begeleiden. Maar dat komt dan misschien weer omdat ik werk in die richting. Anderen in onze omgeving zouden het absoluut niet willen want bang voor stempeltje bijvoorbeeld. Zo maakt ieder zijn keuzes denk ik.
Vriendinnen zeiden tegen me dat er misschien te veel gericht wordt op wat niet goed gaat en dat hij het aan zou kunnen voelen.
maandag 21 december 2020 om 21:29
Toevallig net vandaag op de site van het Amsterdam UMC een artikel dat wat mij betreft een goed probleempunt aanstipt.
https://www.amc.nl/web/nieuws-en-verhal ... nTRDNrSxtc
Kinderen met de diagnose ADHD of autisme hebben vaak uiteenlopende stoornissen. “Het ene kind met autisme heeft een hoog IQ, maar is sociaal teruggetrokken, terwijl het andere epilepsie heeft met een laag IQ en juist te wild en extravert is. Het is geen rocket science om te bedenken dat je deze uitersten niet onder één noemer kunt brengen. Zij behoeven waarschijnlijk verschillende behandelingen. Toch blijven we vasthouden aan dit systeem met grove labels en krijgt ongeveer één op de zes kinderen de diagnose ADHD of autisme. Ouders hebben toenemend bezwaar tegen deze werkwijze, maar gaan alsnog akkoord omdat hun kind hiermee toegang krijgt tot zorg of onderwijs.”
Kinderpsychiaters voelen zich vaak verplicht deze grove labels te hanteren, doordat de gemeenten zo’n diagnose als voorwaarde stellen voor toegang tot voorzieningen als onderwijs. Er zijn zelfs scholen die eisen dat een druk kind ritalin slikt, anders mag het de klas niet in.
Dan schiet een label mijns inziens toch écht zijn doel voorbij. Toch van de zotte dat mensen graag een diagnose willen voor hun kind zodat het hulp kan krijgen, omdat de gemeente anders de knip erop houdt. Toch nog veel bizarder dat er kennelijk scholen zijn die eisen dat een kind ritalin slikt?
Dat heeft wat mij betreft echt helemaal niks meer te maken met passend onderwijs en het optimaliseren van de ontwikkeling hoor.
Betekent dat dat er helemaal geen goede hulp is en dat er geen kinderen zijn die gebaat zijn bij bepaalde medicatie, extra begeleiding of andere hulp? Natuurlijk niet. Gelukkig niet! Maar blijf kritisch, blijf vragen stellen en blijf jezelf ook afvragen of er ook nadelen zouden kunnen zijn.
En als samenleving kunnen we ons afvragen of we geen kleinere klassen met onderwijs op maat als standaard zouden moeten hebben, en of het dan met een groot deel van de ‘drukke’ kinderen, bijvoorbeeld, niet al stukken beter zou gaan. Of de kinderen die niet de slimsten van de klas zijn.
Kunnen scholen verder niks aan doen hoor, met die krappe budgetten en ondermaatse lonen voor leraren. Zij doen hun best met wat ze hebben.
https://www.amc.nl/web/nieuws-en-verhal ... nTRDNrSxtc
Kinderen met de diagnose ADHD of autisme hebben vaak uiteenlopende stoornissen. “Het ene kind met autisme heeft een hoog IQ, maar is sociaal teruggetrokken, terwijl het andere epilepsie heeft met een laag IQ en juist te wild en extravert is. Het is geen rocket science om te bedenken dat je deze uitersten niet onder één noemer kunt brengen. Zij behoeven waarschijnlijk verschillende behandelingen. Toch blijven we vasthouden aan dit systeem met grove labels en krijgt ongeveer één op de zes kinderen de diagnose ADHD of autisme. Ouders hebben toenemend bezwaar tegen deze werkwijze, maar gaan alsnog akkoord omdat hun kind hiermee toegang krijgt tot zorg of onderwijs.”
Kinderpsychiaters voelen zich vaak verplicht deze grove labels te hanteren, doordat de gemeenten zo’n diagnose als voorwaarde stellen voor toegang tot voorzieningen als onderwijs. Er zijn zelfs scholen die eisen dat een druk kind ritalin slikt, anders mag het de klas niet in.
Dan schiet een label mijns inziens toch écht zijn doel voorbij. Toch van de zotte dat mensen graag een diagnose willen voor hun kind zodat het hulp kan krijgen, omdat de gemeente anders de knip erop houdt. Toch nog veel bizarder dat er kennelijk scholen zijn die eisen dat een kind ritalin slikt?
Dat heeft wat mij betreft echt helemaal niks meer te maken met passend onderwijs en het optimaliseren van de ontwikkeling hoor.
Betekent dat dat er helemaal geen goede hulp is en dat er geen kinderen zijn die gebaat zijn bij bepaalde medicatie, extra begeleiding of andere hulp? Natuurlijk niet. Gelukkig niet! Maar blijf kritisch, blijf vragen stellen en blijf jezelf ook afvragen of er ook nadelen zouden kunnen zijn.
En als samenleving kunnen we ons afvragen of we geen kleinere klassen met onderwijs op maat als standaard zouden moeten hebben, en of het dan met een groot deel van de ‘drukke’ kinderen, bijvoorbeeld, niet al stukken beter zou gaan. Of de kinderen die niet de slimsten van de klas zijn.
Kunnen scholen verder niks aan doen hoor, met die krappe budgetten en ondermaatse lonen voor leraren. Zij doen hun best met wat ze hebben.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 21 december 2020 om 21:39
Je vergeet de grootste groep: en alle ander kinderen. Het zijn niet alleen de uitzonderingen die last hebben van grote groepen.lux- schreef: ↑21-12-2020 21:29.
En als samenleving kunnen we ons afvragen of we geen kleinere klassen met onderwijs op maat als standaard zouden moeten hebben, en of het dan met een groot deel van de ‘drukke’ kinderen, bijvoorbeeld, niet al stukken beter zou gaan. Of de kinderen die niet de slimsten van de klas zijn. .
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 21 december 2020 om 22:46
Hm ja, ik vind het lastig om niet zijn hele privacy te schenden en het toch uit te leggen dus dit wordt de 7de keer dat ik deze post typ haha.
Mijn broertje is heeel slim, maar ook autistisch. Hoogfunctionerend ASS noemen ze dat. En hij had een lieve kinderpsycholoog die hem (en mijn ouders) echt wel wat tools gegeven heeft, tot zover geen klachten.
Maar op school werd hij eigenlijk meer zijn diagnose, dan gewoon een kind met een stoornis. Bij alles wat er niet goed ging was het ‘tja, ASS hè.’ En wat er wél goed ging werd niet eens meer gezien. Uiteindelijk ging dat zo ver dat er een schoolwissel is geweest, maar daar gebeurde helaas eigenlijk precies hetzelfde.
Uiteindelijk heeft hij op de middebare school in eerste instantie niks verteld en ging het daar 100x beter. Overigens ook een prima reactie toen hij het eenmaal wel vertelde aan bepaalde leraren, dus als je de juiste leraar voor je hebt zal het niets uitmaken. Mijn broertje had pech daarmee. En die pech heeft hem een behoorlijke knauw gegeven.
Eigenlijk was de impliciete conclusie van de basisschool na de diagnose vooral dat er geen ruimte was bij hen voor iemand als hij. En dat die ruimte ook niet gemaakt ging worden. En dat is jammer, want mijn broertje hoorde ook echt niet thuis op het speciaal onderwijs. Maar ja, waar dan wel?
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 21 december 2020 om 22:49
Oh zeker! Het zou voor ieder kind veel beter zijn, daar ben ik van overtuigd idd.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 22 december 2020 om 08:32
Hoe heeft hij het voor elkaar gekregen die informatie weg te houden bij het VO? PO moet echt een heel boekwerk aan informatie leveren aan VO, dit moet er toch ingestaan hebben?lux- schreef: ↑21-12-2020 22:46Hm ja, ik vind het lastig om niet zijn hele privacy te schenden en het toch uit te leggen dus dit wordt de 7de keer dat ik deze post typ haha.
Mijn broertje is heeel slim, maar ook autistisch. Hoogfunctionerend ASS noemen ze dat. En hij had een lieve kinderpsycholoog die hem (en mijn ouders) echt wel wat tools gegeven heeft, tot zover geen klachten.
Maar op school werd hij eigenlijk meer zijn diagnose, dan gewoon een kind met een stoornis. Bij alles wat er niet goed ging was het ‘tja, ASS hè.’ En wat er wél goed ging werd niet eens meer gezien. Uiteindelijk ging dat zo ver dat er een schoolwissel is geweest, maar daar gebeurde helaas eigenlijk precies hetzelfde.
Uiteindelijk heeft hij op de middebare school in eerste instantie niks verteld en ging het daar 100x beter. Overigens ook een prima reactie toen hij het eenmaal wel vertelde aan bepaalde leraren, dus als je de juiste leraar voor je hebt zal het niets uitmaken. Mijn broertje had pech daarmee. En die pech heeft hem een behoorlijke knauw gegeven.
Eigenlijk was de impliciete conclusie van de basisschool na de diagnose vooral dat er geen ruimte was bij hen voor iemand als hij. En dat die ruimte ook niet gemaakt ging worden. En dat is jammer, want mijn broertje hoorde ook echt niet thuis op het speciaal onderwijs. Maar ja, waar dan wel?
dinsdag 22 december 2020 om 08:50
Ik denk dat je het best een lijst vragen kan maken en in een rustig gesprek met de juf en IB er al je vragen stellen. Ook waarom ze denken dat er iets met hem is, hoe hij in de klas is, voorbeelden daarvan etc. En filmpjes van thuis laten zien. Misschien is er inderdaad een groot verschil tussen thuis en op school. Dan komen jullie er misschien op uit dat hij op school meer geholpen moet worden om zijn plekje te vinden.
dinsdag 22 december 2020 om 08:59
Kind wijkt niet af! Waaromfase is niet met 2!MrsDuck schreef: ↑19-12-2020 21:37Ik lees dat je een kind eerder in beeld is geweest. En nu zien ze weer dat je kind afwijkt van het gemiddelde. Je blijft nu hangen op de waarom-fase. Misschien is dat, samen met tellen en spraak benoemd als voorbeelden van vertraagde ontwikkeling. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen tempo en tot 6/7 jaar is dat grillig. Een label of diagnose plakken heeft nu dus geen zin en daarna is het ook nog maar de vraag. Labels hebben alleen zin als je kind met label de begeleiding en hulp krijgt die het zonder niet krijgt. Dus leg de vraag terug bij school...wat gaan zij doen om hem te begeleiden en waarom (!) lukt ze dat niet?
dinsdag 22 december 2020 om 09:06
Precies! Vriendin van mij kreeg als opmerking toen haar zoon 2 was, hij is vast autistisch want hij kijkt de juf niet aan en heeft geen zelfvertrouwen.Cecilie schreef: ↑19-12-2020 22:24Ik zie het vooral als werkverschaffing dit gezeik. Wel heel naar dat peuters en kleuters al zo bekeken worden, als kleuter mocht ik gewoon lekker spelen en als zesjarige begon het lezen, schrijven en rekenen.
Sommige kinderen waren goed op school, anderen weer wat minder maar die konden weer wat anders goed. Of ze bleken later weer wel goed te kunnen leren.
De arme juffen en meesters moeten ook elke scheet registreren tegenwoordig, ik vind het zielig voor de docenten en voor de kids. Die gaan gewoon naar school, maar ze worden volledig ontleed. Scholen lijken wel psychiatrische onderzoeks- en begeleidingsinstitituten.
Pffr.
dinsdag 22 december 2020 om 09:18
Dit is mijn werk en wij gaan echt geen labels geven omdat een school dat graag wil. Medicatie voorschrijven ook absoluut niet. Wel ben ik het eens met je stuk over kleinere klassen en meer individuele aandacht maar wat mij betreft gaat dat minder over diagnoses en hulp. Het inschakelen van onderzoeken voor het kind van TO moet m.i. ook niet gaan over diagnoses maar over hoe het kind te helpen goed te ontwikkelen. Als er nu echt bijzonderheden blijken in de ontwikkeling is het alleen maar fijn als er iemand mee wil denken en kan helpen. En als ik op mijn werk uiteindelijk een label geef aan kinderen dan zijn ouders daar 90% van de tijd vooral blij mee. Vervolgens kijken we wederom naar het kind en wat die doet, niet; je hebt dit label en dus doen we dit of dus zal er wel dit of dat spelen.lux- schreef: ↑21-12-2020 21:29Toevallig net vandaag op de site van het Amsterdam UMC een artikel dat wat mij betreft een goed probleempunt aanstipt.
https://www.amc.nl/web/nieuws-en-verhal ... nTRDNrSxtc
Kinderen met de diagnose ADHD of autisme hebben vaak uiteenlopende stoornissen. “Het ene kind met autisme heeft een hoog IQ, maar is sociaal teruggetrokken, terwijl het andere epilepsie heeft met een laag IQ en juist te wild en extravert is. Het is geen rocket science om te bedenken dat je deze uitersten niet onder één noemer kunt brengen. Zij behoeven waarschijnlijk verschillende behandelingen. Toch blijven we vasthouden aan dit systeem met grove labels en krijgt ongeveer één op de zes kinderen de diagnose ADHD of autisme. Ouders hebben toenemend bezwaar tegen deze werkwijze, maar gaan alsnog akkoord omdat hun kind hiermee toegang krijgt tot zorg of onderwijs.”
Kinderpsychiaters voelen zich vaak verplicht deze grove labels te hanteren, doordat de gemeenten zo’n diagnose als voorwaarde stellen voor toegang tot voorzieningen als onderwijs. Er zijn zelfs scholen die eisen dat een druk kind ritalin slikt, anders mag het de klas niet in.
Dan schiet een label mijns inziens toch écht zijn doel voorbij. Toch van de zotte dat mensen graag een diagnose willen voor hun kind zodat het hulp kan krijgen, omdat de gemeente anders de knip erop houdt. Toch nog veel bizarder dat er kennelijk scholen zijn die eisen dat een kind ritalin slikt?
Dat heeft wat mij betreft echt helemaal niks meer te maken met passend onderwijs en het optimaliseren van de ontwikkeling hoor.
Betekent dat dat er helemaal geen goede hulp is en dat er geen kinderen zijn die gebaat zijn bij bepaalde medicatie, extra begeleiding of andere hulp? Natuurlijk niet. Gelukkig niet! Maar blijf kritisch, blijf vragen stellen en blijf jezelf ook afvragen of er ook nadelen zouden kunnen zijn.
En als samenleving kunnen we ons afvragen of we geen kleinere klassen met onderwijs op maat als standaard zouden moeten hebben, en of het dan met een groot deel van de ‘drukke’ kinderen, bijvoorbeeld, niet al stukken beter zou gaan. Of de kinderen die niet de slimsten van de klas zijn.
Kunnen scholen verder niks aan doen hoor, met die krappe budgetten en ondermaatse lonen voor leraren. Zij doen hun best met wat ze hebben.
dinsdag 22 december 2020 om 12:53
Dat zou ik aan mijn moeder moeten vragen. Misschien wist zijn mentor in de eerste het wel ofzo, dat zou kunnen, durf ik niet te zeggen. Het was iig niet iets dat ‘algemeen bekend’ was en daar is bewust voor gekozen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 22 december 2020 om 13:26
Ik schrijf dat niet zelf hè, dat zegt die kinderpsychiater. En hij zegt niet dat een diagnose onder druk van school gegeven wordt, maar omdat kinderen zonder diagnose soms geen extra zorg of passend onderwijs krijgen. Dus dat zijn kinderen met problemen, maar die niet goed in een hokje te plaatsen zijn, maar zonder dat hokje tussen wal en schip vallen. En hij zegt ook niet dat school vraagt om ritalin voor te schrijven, hij zegt dat school vraagt de voorgeschreven ritalin te nemen voordat het kind in de klas komt. En dan kun je denken: wat is het probleem, dat is toch juist de bedoeling van de ritalin, die is toch niet voor niets voorgeschreven? Maar het probleem is dat school helemaal niet in de positie is om dat te vragen van ouders en kind. Ouders en kind hebben het recht om dat zelf te bepalen.zussel schreef: ↑22-12-2020 09:18Dit is mijn werk en wij gaan echt geen labels geven omdat een school dat graag wil. Medicatie voorschrijven ook absoluut niet. Wel ben ik het eens met je stuk over kleinere klassen en meer individuele aandacht maar wat mij betreft gaat dat minder over diagnoses en hulp. Het inschakelen van onderzoeken voor het kind van TO moet m.i. ook niet gaan over diagnoses maar over hoe het kind te helpen goed te ontwikkelen. Als er nu echt bijzonderheden blijken in de ontwikkeling is het alleen maar fijn als er iemand mee wil denken en kan helpen. En als ik op mijn werk uiteindelijk een label geef aan kinderen dan zijn ouders daar 90% van de tijd vooral blij mee. Vervolgens kijken we wederom naar het kind en wat die doet, niet; je hebt dit label en dus doen we dit of dus zal er wel dit of dat spelen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 22 december 2020 om 14:02
Ah ik las alleen jouw stuk, niet het artikel, excuus. Wat betreft die ritalin innemen; ik denk dat mensen lezen en horen vanuit hun eigen achtergrond. Als een school aanklopt bij ouders om te bespreken dat ze groot verschil zien in functioneren en ontwikkelen van kind met en zonder medicatie, zie ik dat als meedenken vanuit goeie bedoelingen. Anderen zullen denken; waar bemoeit school zich mee, het is de keus van ouders en kind (en misschien zelfs: ze willen zeker alleen rustige kinderen in de klas).lux- schreef: ↑22-12-2020 13:26Ik schrijf dat niet zelf hè, dat zegt die kinderpsychiater. En hij zegt niet dat een diagnose onder druk van school gegeven wordt, maar omdat kinderen zonder diagnose soms geen extra zorg of passend onderwijs krijgen. Dus dat zijn kinderen met problemen, maar die niet goed in een hokje te plaatsen zijn, maar zonder dat hokje tussen wal en schip vallen. En hij zegt ook niet dat school vraagt om ritalin voor te schrijven, hij zegt dat school vraagt de voorgeschreven ritalin te nemen voordat het kind in de klas komt. En dan kun je denken: wat is het probleem, dat is toch juist de bedoeling van de ritalin, die is toch niet voor niets voorgeschreven? Maar het probleem is dat school helemaal niet in de positie is om dat te vragen van ouders en kind. Ouders en kind hebben het recht om dat zelf te bepalen.
Dit zie ik ook bij bovenstaande discussie over wel/ geen onderzoeken. Je eigen ervaring en beeld kleurt en maakt de toon van de muziek. Ik heb goeie ervaringen en denk dus; wat fijn dat er mensen willen helpen! Een ander heeft slechte ervaringen en is veel meer op zijn hoede.
dinsdag 22 december 2020 om 21:19
Het zal vast met de beste bedoelingen zijn. Maar hij schrijft dat er kinderen in de klas geweigerd worden als ze hun ritalin niet nemen. Dat mag helemaal niet. Punt.zussel schreef: ↑22-12-2020 14:02Ah ik las alleen jouw stuk, niet het artikel, excuus. Wat betreft die ritalin innemen; ik denk dat mensen lezen en horen vanuit hun eigen achtergrond. Als een school aanklopt bij ouders om te bespreken dat ze groot verschil zien in functioneren en ontwikkelen van kind met en zonder medicatie, zie ik dat als meedenken vanuit goeie bedoelingen. Anderen zullen denken; waar bemoeit school zich mee, het is de keus van ouders en kind (en misschien zelfs: ze willen zeker alleen rustige kinderen in de klas).
Dit zie ik ook bij bovenstaande discussie over wel/ geen onderzoeken. Je eigen ervaring en beeld kleurt en maakt de toon van de muziek. Ik heb goeie ervaringen en denk dus; wat fijn dat er mensen willen helpen! Een ander heeft slechte ervaringen en is veel meer op zijn hoede.
Hij verzint dat neem ik aan niet. Al zal het - hoop ik - een uitzondering zijn als dit gebeurt. Maar dat neemt niet weg dat het gewoon echt niet oké is.Er zijn zelfs scholen die eisen dat een druk kind ritalin slikt, anders mag het de klas niet in.
Dat wil niet zeggen dat ik tegen hulpverlening ben. Helemaal niet zelfs. Gelukkig mogen kinderen tegenwoordig gewoon met links schrijven, worden dyslectische mensen niet voor dom versleten en kunnen we veel kinderen veel beter helpen. Maar posts over dat het alleen maar fijn is zo’n traject want dan krijgt een kind een volledig ontwikkelingsplan op maat, nouja, fijn dat het voor diegene perfect heeft uitgepakt, dat meen ik, maar mijns inziens ligt het wel iets genuanceerder dat en is er nog wel wat te winnen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 23 december 2020 om 00:30
woensdag 23 december 2020 om 16:26
Lijkt mij ook..Een leerkracht en ib-er kunnen vooral signaleren. En blijkbaar zijn er signalen, die waren er ook op het kdv. Deze leerkracht en ib-er stellen geen diagnose, daar zijn ze inderdaad niet voor opgeleid.
Het waarom-vragen stellen zal misschien niet zo op zich staand bedoeld zijn. Hoe weet ik niet, maar er is meer aan de hand.
is toch niets om bang voor te zijn, zo'n onderzoek?
Ik begrijp de scepsis hier niet zo goed.
woensdag 23 december 2020 om 22:07
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen ja. Maar ik kan me toch bijna niet voorstellen dat dat is waar die psychiater op doelt. Dat zou wel heel erg stemmingmakend zijn.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 24 december 2020 om 02:55
Diegene? Ik denk dat hele volksstammen in de praktijk meestal toch echt wel blij zijn met hulp die geboden wordt. Dat artikel van jou gaat over meer bureaucratische zaken (label nodig voor financiering) en heel gaaf pionierend onderzoek. Er worden goede punten benoemd. Maar ik vind het niet zo passen in dit topic. Ik vraag me af of jij überhaupt ervaring hebt in de huidige praktijk, als ouder in een traject, of als professional? Weet je hoeveel er wèl goed gaat? Snap je hoe lastig het is als er mogelijk iets met kind is, hoe onzeker en verdrietig je je dan kan voelen en hoe fijn het kan zijn om daar hulp bij te krijgen? Hoe fijn het dan is als wordt onderzocht wat er daadwerkelijk aan de hand is. Om oa inzicht, uitleg, erkenning, begeleiding, steun te krijgen? Hoe respectvol en sensitief en op maat dat gebeurt? En ook voor een kind, dat het begrepen wordt, ook door school. Het klinkt voor mij alsof jij het wat meer theoretisch benadert en spreekt uit de nare ervaring van je broertje ivm zijn label en berichten uit de media. Ik vraag me trouwens af of jouw moeder en broertje niet toch ook heel veel gehad hebben aan de geboden hulp, naast de ellende van het stigma. Ik ben wel benieuwd hoe je moeder dat ziet. De hulp van de kinderpsycholoog bijvoorbeeld, uitleg en tips en tricks hoe ze met bepaald gedrag om kon gaan, etc. Ik denk dat je dat nog wel eens zou kunnen onderschatten.lux- schreef: ↑22-12-2020 21:19Het zal vast met de beste bedoelingen zijn. Maar hij schrijft dat er kinderen in de klas geweigerd worden als ze hun ritalin niet nemen. Dat mag helemaal niet. Punt.
Hij verzint dat neem ik aan niet. Al zal het - hoop ik - een uitzondering zijn als dit gebeurt. Maar dat neemt niet weg dat het gewoon echt niet oké is.
Dat wil niet zeggen dat ik tegen hulpverlening ben. Helemaal niet zelfs. Gelukkig mogen kinderen tegenwoordig gewoon met links schrijven, worden dyslectische mensen niet voor dom versleten en kunnen we veel kinderen veel beter helpen. Maar posts over dat het alleen maar fijn is zo’n traject want dan krijgt een kind een volledig ontwikkelingsplan op maat, nouja, fijn dat het voor diegene perfect heeft uitgepakt, dat meen ik, maar mijns inziens ligt het wel iets genuanceerder dat en is er nog wel wat te winnen.
Mijn broer heeft (denk ik, nooit onderzocht) niet onderkende dyslexie en kan nu nog steeds geen normaal appje sturen. Mijn ouders en school hebben helaas geen actie ondernomen. Hij heeft een lange, ellendige schoolweg bewandeld (hbo uiteindelijk!) en heeft nog altijd last van een laagzelfbeeld en faalangst op school/werkgebied. In zijn geval was een onderzoek, psycho-educatie en begeleiding denk ik erg fijn geweest.
donderdag 24 december 2020 om 08:22
Het lijkt of het best rauw op jouw dak is gevallen wat de juf over hoe zoon vertelde. Dat is ook best logisch. Misschien kun je een afspraak met de ib-er maken en eens doorvragen wat ze nu precies zien bij zoon. Wij zagen al voor de psz dat dochter anders ontwikkelde dan andere kinderen. Uiteindelijk liep het in groep 3 mis en is de orthopedagoog van school erbij betrokken. Er kwam een rapport vol aanbevelingen voor school. En er gingen deuren open. Sinds vorig jaar is ook het samenwerkingsverband betrokken en we zitten op de goede weg. Het contact met ib-er, directrice en leerkrachten is goed. De lijntjes zijn kort. Voor dochter is dit echt een goede stap geweest. Ik hoop dat je door middel van een gesprek gerustgesteld wordt en het voor jouw zoontje fijn is op school.
