Kinderen
alle pijlers
Waaromfase te laat
donderdag 24 december 2020 om 09:08
Ik schrijf nota bene zelf ergens dat hij heus wel wat aan de kinderpsycholoog heeft gehad, het ging juist mis op school. En ik schrijf ook wel 20x dat er ook veel wél goed gaat en dat dat fijn is. Nota bene in de post die jij quote schrijf ik dat.Baloma schreef: ↑24-12-2020 02:55Diegene? Ik denk dat hele volksstammen in de praktijk meestal toch echt wel blij zijn met hulp die geboden wordt. Dat artikel van jou gaat over meer bureaucratische zaken (label nodig voor financiering) en heel gaaf pionierend onderzoek. Er worden goede punten benoemd. Maar ik vind het niet zo passen in dit topic. Ik vraag me af of jij überhaupt ervaring hebt in de huidige praktijk, als ouder in een traject, of als professional? Weet je hoeveel er wèl goed gaat? Snap je hoe lastig het is als er mogelijk iets met kind is, hoe onzeker en verdrietig je je dan kan voelen en hoe fijn het kan zijn om daar hulp bij te krijgen? Hoe fijn het dan is als wordt onderzocht wat er daadwerkelijk aan de hand is. Om oa inzicht, uitleg, erkenning, begeleiding, steun te krijgen? Hoe respectvol en sensitief en op maat dat gebeurt? En ook voor een kind, dat het begrepen wordt, ook door school. Het klinkt voor mij alsof jij het wat meer theoretisch benadert en spreekt uit de nare ervaring van je broertje ivm zijn label en berichten uit de media. Ik vraag me trouwens af of jouw moeder en broertje niet toch ook heel veel gehad hebben aan de geboden hulp, naast de ellende van het stigma. Ik ben wel benieuwd hoe je moeder dat ziet. De hulp van de kinderpsycholoog bijvoorbeeld, uitleg en tips en tricks hoe ze met bepaald gedrag om kon gaan, etc. Ik denk dat je dat nog wel eens zou kunnen onderschatten.
Mijn broer heeft (denk ik, nooit onderzocht) niet onderkende dyslexie en kan nu nog steeds geen normaal appje sturen. Mijn ouders en school hebben helaas geen actie ondernomen. Hij heeft een lange, ellendige schoolweg bewandeld (hbo uiteindelijk!) en heeft nog altijd last van een laagzelfbeeld en faalangst op school/werkgebied. In zijn geval was een onderzoek, psycho-educatie en begeleiding denk ik erg fijn geweest.
Ik heb namelijk inderdaad helemaal niks tegen de hulpverlening an sich. Ik heb wél iets tegen bepaalde delen van het systeem en zie daarin ruimte voor verbetering.
Maar het gaat idd langzamerhand erg off topic. Dus ik laat het hier maar bij. Eens worden we het toch niet. En ik gun iedereen van harte een ervaring zoals jij die hebt.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 24 december 2020 om 09:17
De waaromfase is ook een wat vaag begrip. Dat een 4-jarige zich afvraagt hoe dingen gemaakt worden of in elkaar zitten lijkt mij vrij normaal.
Ik heb ook weleens een kind meegemaakt dat op de meeste vragen en/of aansporingen met "Waarom" antwoordde en dat was wel wat afwijkend. Dan kreeg je zoiets als:
-Dit is een nieuwe klasgenoot en hij heet Sem.
-Waarom?
-Gaan jullie deze puzzel maken?
- Waarom?
- Heb je een leuk weekeinde gehad?
- Waarom?
Bij TO komt het beeld dat ze thuis hebben van hun zoon niet overeen met het beeld dat school en kdv hebben. Dát is op zich altijd al een reden om in gesprek met school te gaan.
Wat zijn de verschillen? Hoe zou dit kunnen komen? Maak ook gerust filmpjes, zodat je kunt laten zien, hoe je kind thuis is.
Scholen hebben vaak wel signaleringslijsten, waarop men afwijkingen van het gemiddelde bijhoudt. Dus ik zou gewoon om een dergelijke lijst vragen. Is die lijst er niet, dan zou ik school vragen deze te maken.
Aan de hand van gesprekken met school kan er besloten worden een onderzoekstraject in te gaan, maar dat is na 1 gesprek nog niet aan de orde. Zijn er meerdere dingen, die afwijken, dan kun je besluiten actie te ondernemen. Bijvoorbeeld om school handvaten te geven om je kind te begeleiden. Maar onderzoek is nooit verplicht, daar geef je als ouder altijd toestemming voor.
Ik heb ook weleens een kind meegemaakt dat op de meeste vragen en/of aansporingen met "Waarom" antwoordde en dat was wel wat afwijkend. Dan kreeg je zoiets als:
-Dit is een nieuwe klasgenoot en hij heet Sem.
-Waarom?
-Gaan jullie deze puzzel maken?
- Waarom?
- Heb je een leuk weekeinde gehad?
- Waarom?
Bij TO komt het beeld dat ze thuis hebben van hun zoon niet overeen met het beeld dat school en kdv hebben. Dát is op zich altijd al een reden om in gesprek met school te gaan.
Wat zijn de verschillen? Hoe zou dit kunnen komen? Maak ook gerust filmpjes, zodat je kunt laten zien, hoe je kind thuis is.
Scholen hebben vaak wel signaleringslijsten, waarop men afwijkingen van het gemiddelde bijhoudt. Dus ik zou gewoon om een dergelijke lijst vragen. Is die lijst er niet, dan zou ik school vragen deze te maken.
Aan de hand van gesprekken met school kan er besloten worden een onderzoekstraject in te gaan, maar dat is na 1 gesprek nog niet aan de orde. Zijn er meerdere dingen, die afwijken, dan kun je besluiten actie te ondernemen. Bijvoorbeeld om school handvaten te geven om je kind te begeleiden. Maar onderzoek is nooit verplicht, daar geef je als ouder altijd toestemming voor.
donderdag 24 december 2020 om 10:49
Ik vind het niet off topic.lux- schreef: ↑24-12-2020 09:08Ik schrijf nota bene zelf ergens dat hij heus wel wat aan de kinderpsycholoog heeft gehad, het ging juist mis op school. En ik schrijf ook wel 20x dat er ook veel wél goed gaat en dat dat fijn is. Nota bene in de post die jij quote schrijf ik dat.
Ik heb namelijk inderdaad helemaal niks tegen de hulpverlening an sich. Ik heb wél iets tegen bepaalde delen van het systeem en zie daarin ruimte voor verbetering.
Maar het gaat idd langzamerhand erg off topic. Dus ik laat het hier maar bij. Eens worden we het toch niet. En ik gun iedereen van harte een ervaring zoals jij die hebt.
donderdag 24 december 2020 om 11:02
Mijn zoontje vraagt alleen af en toe waarom om iets te willen begrijpen. Hij doet het niet zoals jij schrijft gelukkig.Alecta schreef: ↑24-12-2020 09:17De waaromfase is ook een wat vaag begrip. Dat een 4-jarige zich afvraagt hoe dingen gemaakt worden of in elkaar zitten lijkt mij vrij normaal.
Ik heb ook weleens een kind meegemaakt dat op de meeste vragen en/of aansporingen met "Waarom" antwoordde en dat was wel wat afwijkend. Dan kreeg je zoiets als:
-Dit is een nieuwe klasgenoot en hij heet Sem.
-Waarom?
-Gaan jullie deze puzzel maken?
- Waarom?
- Heb je een leuk weekeinde gehad?
- Waarom?
Bij TO komt het beeld dat ze thuis hebben van hun zoon niet overeen met het beeld dat school en kdv hebben. Dát is op zich altijd al een reden om in gesprek met school te gaan.
Wat zijn de verschillen? Hoe zou dit kunnen komen? Maak ook gerust filmpjes, zodat je kunt laten zien, hoe je kind thuis is.
Scholen hebben vaak wel signaleringslijsten, waarop men afwijkingen van het gemiddelde bijhoudt. Dus ik zou gewoon om een dergelijke lijst vragen. Is die lijst er niet, dan zou ik school vragen deze te maken.
Aan de hand van gesprekken met school kan er besloten worden een onderzoekstraject in te gaan, maar dat is na 1 gesprek nog niet aan de orde. Zijn er meerdere dingen, die afwijken, dan kun je besluiten actie te ondernemen. Bijvoorbeeld om school handvaten te geven om je kind te begeleiden. Maar onderzoek is nooit verplicht, daar geef je als ouder altijd toestemming voor.
Goed idee om die lijsten op te vragen. Filmpjes lijkt me ook goed omdat het objectiever is. Als ik gewoon zeg dat hij het thuis wel kan dan hebben ze er minder aan denk ik.
donderdag 24 december 2020 om 16:45
Zeker filmpjes maken. Als er een verschil is tussen thuis en school, bijvoorbeeld in gesproken taal is het het waard om uit te zoeken waar dat verschil vandaan zou kunnen komen.Pip0 schreef: ↑24-12-2020 11:02Mijn zoontje vraagt alleen af en toe waarom om iets te willen begrijpen. Hij doet het niet zoals jij schrijft gelukkig.
Goed idee om die lijsten op te vragen. Filmpjes lijkt me ook goed omdat het objectiever is. Als ik gewoon zeg dat hij het thuis wel kan dan hebben ze er minder aan denk ik.
