Weer zwanger worden na een miskraam! #4!

ahaa..Pinder dat klinkt gezellig! 12 km verderop kan het toch heel anders zijn dan thuis!

wie zijn eigenlijk zijn viertjes? Hebben jullie al twee kinderen?

jaaa..met mij alles goed. ik heb erg veel zin om er ´weer´ voor de te gaan, alhoewel er eigenlijk geen sprake is van weer. de eerste keer dat ik zwanger was was namelijk onverwacht...ik heb dus nooit eerder het gevoel gehad er echt voor de gaan. in dat opzicht is het nu nieuw. ik vind het ook heel gek zo bewust te zijn van ieder pijntje of gevoeletje dat op een zwangerschap kan duiden hoewel daar op dit moment nog niet eens sprake van kan zijn...maar wel leuk, een hele nieuwe ervaring waar ik echt wel van geniet.

He lagune,

Wij hebben inderdaad al twee kinderen. De oudste is ruim 5 1/2 en de jongste is ruim 1 1/2. Van het voorjaar bleken wij dus onverwachts in verwachting van de 3e. Ik gaf nog borstvoeding en er was eigenlijk nauwelijks sprake van een op gang gekomen cyclus. We waren dus aangenaam verrast dat nummer drie zich al zo snel leek aan te kondigen en dubbel teleurgesteld toen het misging. Op de zwangerschap van de jongste hebben we nl 2 1/2 jaar moeten wachten. Ook nu gebruiken we inmiddels al vanaf vorig jaar zomer geen voorbehoedsmiddelen meer om het zo te zeggen. In eerste instantie zijn we helemaal niet zo bezig geweest met een nieuwe zwangerschap. We stonden er alletwee heel relaxed in. Hadden zoiets van als het komt dan is het goed. Inmiddels zijn we er alletwee eigenlijk wel een beetje zat van. Ruim een jaar verder inmiddels en, helaas, zonder resultaat. En als manlief nu weer vijf maanden weggaat, gaat het natuurlijk helemaal snel met de tijd. De jongste is straks alweer 2 1/2 voordat we er weer voor kunnen gaan. Weet niet of we dat dan nog wel willen. Ik weet echt niet of ik weer "zin heb" in een groot leeftijdsverschil en over een paar jaar weer overnieuw te moeten beginnen met een baby en alles wat daarbij komt kijken. Met het verstrijken der tijd slaat bij ons de twijfel juist weer meer toe. Hoewel ik wel moet zeggen dat mijn gevoel nog helemaal niet klaar is om niet meer zwanger te raken en afscheid te nemen van het hele babyverhaal. We kijken het dus nog maar even aan.



Oeps, sorry. Het is inmiddels wel een aardig ego-verhaal geworden.....



Mooi dat jij in elk geval nog geniet van het proberen zwanger te raken. Houden zo, zou ik zeggen! En hopen op snel een positieve test in je handen!



X

pinder

Hee meiden,

Eigelijk heb ik geen bijzonderheden te melden. Ik kom alleen Lais en warm welkom heten. En dat terwijl niemand op dit topic wil schrijven.

En dan Lagune!! Welcome back. Tja, (helaas) ik ben ook nog steeds hier. Kwam er in augustus achter dat ik verklevingen had in de baarmoeder en dat we dus al die weken voor niets hadden geklust. Toen in september onder het mes geweeest, en nu dus weer aan de slag.....eigenlijk heb ik dus ook niets bereikt de laatste weken.

He getver, wat klinkt dit negatief, valt wel mee hoor...

Nou ja, allemaal veel liefs van mij[fgcolor=#F11881][/fgcolor]

Dat is gek, dat die code blijft staan!!!

Nog nooit gezien.

Goedemorgen allemaal,



Nou, ik voel me, ondanks dat dochterlief ons van 3 tot 5 uur wakker heeft gehouden, weer een stukje beter. Gelukkig. Vandaag nog een dagje thuis en dan morgen maar weer aan de slag.



@ Lagune: hi! Ik ben dus Lais en mijn verhaal in het kort is als volgt: Afgelopen juni bleek ik, onverwachts, weer zwanger. Bij de termijnecho bleek het niet goed te zijn en een weekje later ben ik gecurreteerd. Inmiddels zijn we in ronde 3 na de mk beland en ik hoop natuurlijk heel erg dat mijn menstruatie op 5 dec wegblijft! We zullen zien. Het enige goede dat de mk heeft gebracht, is dat we nu heel zeker weten dat we graag een tweede kindje willen, maar goed, dat voelde we eigenlijk ook gelijk toen ik zwanger bleek...

Jij ook in het onderwijs? Heerlijk hè die vakanties, ik verheug me ook al helemaal op die twee weken rond kerst, zalig!



@dedijk: wat naar dat je verklevingen hebt gehad, kwam dat door de curretage? Wel fijn dat het ontdekt is en verholpen. En nu weer druk bezig met 'klussen'?



@Merder: wat een rotnieuws bij de ha. Lijkt me heel vervelend als je cyclus zo in de war is door de miskraam. Ik was laatst 4 dagen te laat en ik baalde al stevig. Dus hij kon je geen enkel idee geven van hoe lang dat kan duren?



Ik kruip nog maar even in bed, even genieten van een dagje rust en wat verder bijkomen.

nog paar uurtjes en ik weet meer om 15:30 uur is mijn afspraak!



maar ik vraag me af of de VK gelijk een echo maakt? de mevrouw aan de telefoon zei dat het opnieuw een intake was.... en de vorige keer stelde die intake bij mij in elk geval weinig voor.. naja we zullen wel zien!



vanmiddag ook onze trouwfoto's uit selecteren bij de fotograaf!!



Kan het zijn dat je lichaam ''gewend'' raakt aan die pilletjes voor misselijkheid? Ik moest vanmorgen namelijk, net als eergisteren, overgeven terwijl ik wel braaf pilletjes slik.



pfff de angst slaat nu wel toe, vorige keer kwam ik precies in deze week ook te weten dat het fout was. ben wel bang dat het weer verkeerd gaat.



door het overgeven elke keer kom ik er niet toe om foliumzuur te slikken.. Dat pilletje krijgt niet eens de kans om op te lossen want dan komt het er weer uit.



naja en zo tobben we weer verder



tot later!!

Heb een beetje zitten wikken en wegen of ik hier een bericht zou plaatsen.

Want ja, dit is zoals jullie allemaal zeggen de club waar je niet bij wilt horen.



Heb een beetje jullie topic doorgelezen en wat vragen etc. Kan natuurlijk ook alles aan de gyn vragen, of op internet opzoeken maar het lijkt me dat de "ervaringsdeskundigen" (wat staat het er lullig zo) het beter aanvoelen en weten..........



Ik ben dus nu ruim 7 weken zwanger na m'n 1e IUI-poging. Enorme blijdschap en dankbaarheid dat het na ruim 2 jaar eindelijk gelukt was.............afgelopen weekend ging ik twijfelen (kan niet uitleggen waarom) of het wel goed zat.



Twijfel bleek juist, de echo van gisteren was niet goed! Er zit geen vruchtje in mijn baarmoeder. Mijn HCG is meteen geprikt en deze was echter zo hoog dat er dus nog wel "iets"zit. Morgen ga ik opnieuw bloedprikken en als het HCG daalt ga ik een natuurlijke miskraam krijgen. Als het hetzelfde of hoger is, tja wat dan..............



Ik heb nu wel wat krampen, maar stel: het HCG blijkt gedaald, hoe lang laten ze je wachten tot de miskraam spontaan komt? Is het vloeien dan net als een gewone menstruatie? Na hoeveel tijd gaan ze b.v curreteren? Ik lees hier dat het curreteren een kleine ingreep is, hoe lang ben je uit de "running"? En klopt het dat je na een miskraam meer kans hebt om zwanger te raken (waar ik al niet mee bezig ben, spontaan gaat bij ons zowiezo niet makkelijk)

En als laatste: is het normaal dat ik pijn in m'n rug heb (bij m''n nieren)



Ik snap dat het bij iedereen anders werkt maar hoop dat jullie me een beetje op m'n gemak kunnen stellen.



Meiden, ik hoop dat jullie allemaal snel zwanger mogen worden en voor degenen die het al zijn dat allles goed gaat en je snel een wondertje in je armen hebt!

Peggy, ik sta op het punt om weg te gaan maar wil je nogmaals heel veel sterkte wensen. Bij mij is het beide keren spontaan gegaan dus ik kan je helaas geen antwoord geven op je vragen.

Het schijnt inderdaad zo te zijn dat je na een miskraam vruchtbaarder bent dan anders. Ik moet nu echt rennen.

Hallo allemaal,



Hier weer even een berichtje van mij. Ik was eigenlijk van plan gisteren te schrijven maar dat is niet gelukt. Ik heb gisteren voor het eerst weer gewerkt na de curretage van vorige week en het was toch wel een heftig dagje, zowel lichamelijk als emotioneel. Gevolg was dat ik gisteravond al om 20.00 uur in mijn bedje lag. Ik verlies wel nog steeds een beetje bloed. Hoe lang duurde dit bij jullie? Niet extreem veel hoor maar ik moet wel nog steeds maandverband in. Moet eerlijk zeggen dat ik onderhand geen bloed meer kan zien dus ik hoop dat het snel stopt.



Lais, voel je je al helemaal thuis hier? Ik hoop dat je een mooi sinterklaascadeautje krijgt op 5 december.



Caro, nog 5 daagjes en dan is het eindelijk zover. Ik hoop zo dat het allemaal goed is. We kunnen wel blije berichten gebruiken na alle trieste gebeurtenissen van de afgelopen tijd.



Toosje, vervelend dat je zo enorm ongesteld bent. Maar ik zie dat het bij de meeste zo is net na de miskraam. Ik kan me dus vast gaan voorbereiden ben ik bang…… En ik leef met je mee, veel sterkte vrijdag met de uitslag. Ik hoop voor je dat het meevalt.



Nala, wat leuk dat je nog zo’n gezellig contact hebt met vakantievrienden. En geweldig dat jullie nieuwe huisgenoot het zo goed doet!



Pinder, helaas het ei niet gevangen deze maand. Balen meid. Ik kan me voorstellen dat je ontzettend opziet tegen het vertrek van manlief. Er komt ook wel veel op jou af in zo’n periode. Hopelijk vliegen de maanden snel voorbij. En wij zijn er voor je mocht je even je hart willen luchten hè. Goed van je dat jullie nog even lekker weg gaan met de kerst. Geniet ervan.



Kaatjeblij, jij moet vandaag naar de verloskundige. Laat je ons snel weten hoe het is geweest!!!



Lagune, ik begrijp dat je hier al eerder geschreven hebt maar dat is waarschijnlijk voor mijn tijd geweest. Leuk dat je weer “actief” mee komt schrijven en hopelijk snel een positieve test voor jou. Dus flink klussen hè!



Puck, ik heb ook ovulatietesten gebruikt en bij mij werkte het wel. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat ik van mezelf al een vrij regelmatige cyclus (29 dagen) heb dus ik hoop dat die na de mk ook weer snel op gang komt. Ik kocht ze via sensitest/internet. Daar zijn ze ook niet zo belachelijk duur.



Marielle, ja geweldig hè die 20-weken echo. Een echte druktemaker dus in jouw buik. Maar op zich wel leuk dat je nog voor een tweede keer mag toch? En leuk dat je vriend zo enthousiast is.



Nut, ik hoop dat je lichaam je niet aan het foppen is en dat je ons rond de 22e goed nieuws komt brengen. En druk met de nieuwe zaak begrijp ik. Leuk hoor, zo’n nieuwe uitdaging maar wel erg druk zeker?



Caro, ik volg stiekem ook je andere topic en las het vervelende bericht van diegene die via IUI zwanger is geworden maar waar nu helaas niets te zien was op de echo. Wat een naar bericht. Kreeg er kippenvel van.



Toosje, wel vervelend dat die collega’s niet vragen hoe het met je gaat. Ik kan me voorstellen dat het lastig is om je verhaal te doen maar als ze helemaal geen interesse tonen is het ook niet echt fijn toch? En rustig aan doen hè. Niet te hard van stapel lopen.



Lais, de griep weer een beetje overleeft? Vervelend hè, ziek zijn. Zeker als je zo’n kleintje rond hebt kruipen/lopen. Je hebt gewoon geen moment rust. Maar lief dat je mannetje dan de zorg op zich neemt.



Puck, leuk juist zo’n zweverige dromen. Nu maar hopen dat ze uitkomen!



Merder, dat zijn geen leuke berichten. Sterkte meid!



Dedijk, ook wel eens fijn dat er geen bijzonderheden te melden zijn. Gelukkig zijn de verklevingen weg en kunnen jullie weer zinvol aan de slag.



Kaatje, ik hoop dat je een echo krijgt. Zou er anders gewoon ff om vragen. Ze kunnen zich toch wel voorstellen dat je onzeker bent gezien de geschiedenis? Ik kom straks kijken naar je bericht!!



Ik kom vanmiddag nog even langs.



XXX van mij

Hey Peggy,



Ik had net mijn reactie geplaatst en toen zag ik jouw berichtje pas. Daarom toch nog even een reactie speciaal voor jou. Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Het zal een hele klap voor je zijn, vooral omdat het zwanger worden bij jullie niet makkelijk gaat. Daarom wil ik je allereerst heel veel sterkte wensen en je laten weten dat je hier altijd welkom bent.

Ik had zowel bij mijn eerste als mijn tweede miskraam het gevoel dat het niet goed zat, kon ook niet goed beschrijven waarom maar helaas was het gevoel juist. Gelukkig ben ik al in het trotse bezit van een ontzettend lieve dochter waar ik enorm van geniet. Maar we hebben de wens voor een tweede kindje dus de teleurstelling was hoe dan ook erg groot.



Je verhaal lijkt sterk op mijn eerste miskraam. Mijn HCG hormoon bleef maar stijgen en het vruchtje groeide niet meer. Ik heb toen nog allerlei onderzoeken gehad omdat ze dachten een een buitenbaarmoederlijke zwangerschap maar na twee weken van echo's, bloedprikken en onzekerheid bleek dat het toch niet goed was en ging het hormoon langzaam dalen. Kortom, een miskraam.



Mijn eerste miskraam is na twee weken opgewekt met het middel misoprostol. Dit zijn tabletjes die je vaginaal inbrengt. Je baarmoeder krijgt als het ware een seintje dat er iets uit je lichaam moet en je baarmoedermond wordt week. Dit ging vrij vlot. Ik heb de tabletjes 's middags ingebracht en om 17.oo uur begon ik te bloeden. Om 18.00 uur verloor ik het vruchtje al en de buikkrampen vielen bij mij erg mee. Maar ik waarschuw je, de ervaringen zijn zeer divers. Je verliest namelijk erg veel bloed en dit is best eng en ingrijpend. Bovendien werkt het niet altijd (bij 4 op 5 werkt het wel maar bij ongeveer 20% dus niet). En dan moet je dus alsnog gecurreteerd worden. Soms blijkt ook dat je wel vanalles verliest maar dan blijkt op de echo dat er toch nog iets achter is gebleven en moet je vaak ook alsnog gecurreteerd worden.



Zo bleek ook bij mijn tweede miskraam. Toen deden de tabletjes het werk dus niet. Daarom ben ik de tweede keer (een week na het gebruik van die tabletten) uiteindelijk toch gecurreteerd. Dit was vorige week dinsdag en gisteren ben ik alweer gaan werken. Ik heb een algehele narcose gehad maar de ingreep valt enorm mee. Ik mocht 's ochtends om 10.00 uur komen en ik was s'middags om 15.00 uur alweer thuis. Het bloedverlies is na een curretage een heel stuk minder. Ik verlies nu (een week na de ingreep) nog wel bloed maar dit is te vergelijken met een menstruatie. Na gebruik van misoprostol verlies je echt twee weken enorm veel bloed en kun je gerust kraamverbanden in doen.



Ik was ook direct na de eerste mk weer zwanger maar helaas eindigde deze zwangerschap ook in een miskraam. Het schijnt wel zo te zijn dat het door de hormonen vaak de volgende maand weer raak is. Maar nu hebben we besloten even een maandje af te wachten om de boel weer een beetje op gang te laten komen. Ik denk dat je lichaam even tijd nodig heeft om te herstellen. Het is natuurlijk niet niks. En ja, pijn in mijn rug heb ik de week voordat ik gecurreteerd werd ook veel last van gehad.



Ik denk dat het zo zal gaan. De gyn zal waarschijnlijk voorstellen om af te wachten. Als het vruchtje via de "natuurlijke weg" het lichaam verlaat is dit natuurlijk altijd beter. Normaal gesproken stoot het lichaam het vruchtje rond de 12e week af. Maar je moet je realiseren dat dit geestelijk een behoorlijke belasting kan zijn. Je loopt tenslotte rond met iets in je lichaam dat niet goed is. Daarom heb ik de eerste keer gekozen voor de tabletjes want daar kon ik toen gelijk mee starten, maar deze worden overigens niet in alle ziekenhuizen voorgeschreven!



Als je kiest voor een curretage ben je afhankelijk van plek op de OK. Als je aangeeft dat je het emotioneel niet trekt kan een curretage meestal vrij snel. Als je graag duidelijk wil weten waar je aan toe bent is dit waarschijnlijk de beste manier. Je weet precies hoe, wat en wanneer het gaat gebeuren.



Als ik opnieuw zou mogen kiezen zou ik persoonlijk kiezen voor een curretage omdat ik het afwachten geestelijk gewoon niet trok. Maar ieder mens is anders. Ik weet dat dit geen leuk berichtje is geworden maar het is maar wel de werkelijkheid. En ik wil het natuurlijk niet mooier maken dan het is. Maar ieder mens is natuurlijk anders dus ik kan je alleen mijn eigen ervaring vertellen. Ik hoop dat je er iets aan hebt, een goede keuze kunt maken en ik wens je nogmaals veel sterkte toe. En onderschat het niet, het is een hele aanslag zowel emotioneel als op je lijf. Dus neem de tijd en doe vooral wat goed voelt. Een dikke knuffel voor jou.



XXX MJ12345

Ik ben er nog hoor... Jeetje, ik had gisteren een heel bericht getypt, drukte ik op de verkeerde knop en weg was alles. Vandaar vandaag poging 2. Met mij gaat het trouwens weer wat beter hoor, bedankt voor jullie lieve berichten in de groep. Het nieuws over mijn vader is weer wat bezonken. Hopelijk kunnen we nog lang van elkaar genieten!



Caro, wat een naar verhaal van die andere vrouw zeg. Gelukkig gaat het met jou wel goed nu. Nog even en je hebt alweer de echo, spannend!



Toosje, ik heb ook heftige menstruaties elke maand, inclusief doorlekken ondanks dubbel maandverband... Maar ik had ze ook al voor de curettage. Ik denk dat het verder wel normaal is. Alleen oh zo vervelend... Sterkte. Jammer dat niemand je heeft gevraagd hoe het gaat.



Marielle, wat fijn dat je echo zo goed was!



Lais, had ik je al welkom geheten hier? Zo niet, bij deze... Ik heb ook in juli een curettage gehad en ben net zo oud... Alleen gaan wij nog voor de eerste. Hopelijk heb je op 5 december een leuk cadeautje!



Puck, ik lach je niet uit hoor. Onbewust denk je er toch veel aan waarschijnlijk. Logisch toch?



Merder, ik had nog nooit gehoord dat je van een zwangerschap een carpaal tunnelsyndroom kan overhouden. Sterkte in ieder geval. Kan je niet geholpen worden eraan?



Pinder, balen meid. Helemaal nu je man straks zo lang weg is. Bah, wat rot voor je. En twee maanden gaan zo snel voorbij, dat wil je nu helemaal niet. Geniet nog even van elkaar!



Lagune, welkom terug! En succes, hopelijk ben je snel zwanger.



Kaatje, wat spannend allemaal zeg. Hopelijk gaat je misselijkheid snel weer over. Wanneer mag je nou voor de echo?



Peggysue welkom hier, en wat triest dat je echo niet goed bleek te zijn. Na de 'diagnose' bij mij (lege vruchtzak) heb ik een week moeten wachten op de afspraak bij de gyn. Daarna moest ik nog twee weken wachten om te kijken of het vanzelf op gang kwam. (Ik ben toen wel gaan werken, halve dagen in overleg met mijn teamleider.) Dat bleek van niet, en ik ben dezelfde dag nog gecuretteerd. En dat viel mij ook erg mee (net als de meeste anderen hier). Lichamelijk ben je (meestal) niet lang uit de running, het moeilijkste is het emotionele gedeelte. De dag zelf (woensdag) voelde ik me lamlendig, door de (korte) narcose en de hele belevenis. Donderdag ging het lichamelijk al wat beter en die vrijdag ben ik weer even een tijdje op mijn werk geweest om gedag te zeggen en m'n auto op te halen. Toen gingen we gelijk op vakantie naar Italië, en ben ik ook beter gemeld... Maar goed, wat ik al zei, het emotionele gedeelte is het lastigste gedeelte. Je moet het wel rustig kunnen verwerken wat er is gebeurd.



MJ12345, ik verloor best lang nog kleine beetjes bloed na de curettage, ruim 2,5 week. Maar de gyn noemde dit 'een uitzondering, en een geval van pech hebben.' Normaal schijn je 6-10 dagen last te hebben van bloedverlies.

(Sorry als ik iemand ben vergeten... Niet expres!)

Hai Peggy,



Allereerst wil ik je heel veel sterkte toewensen voor de komende tijd. Ik herinner me de dag van het slechte nieuws nog als de dag van gister, wat een enorme klap. Ik vond het allemaal heel onwerkelijk.

Ik zal ook even proberen wat van je vragen te beantwoorden dmv mijn eigen ervaringen.

In eerste instantie wilde de vk mij twee weken laten wachten tot het vruchtje vanzelf zou komen. Ik was helemaal beduust en mijn man ook, dus zijn we met een afspraak voor twee weken later naar huis gegaan. Maar al snel merkte ik dat ik dat wachten emotioneel niet trok. De volgende dag hebben we de vk al gebeld en gevraagd of ze ons gelijk wilde doorsturen naar de gyn, gelukkig deed ze dat. Twee dagen na de echo zat ik in het ziekenhuis. Daar kreeg ik de keuze of ik de tabletten wilde of een curretage. Ik heb voor de tabletten gekozen, ik vond dat dar nog het meeste leek op een 'natuurlijke' miskraam en dat voelde beter. Die avond heb ik ze ingebracht en de volgende ochtend kwam er vanalles naar buiten, voor mijn gevoel was dat ook echt alles, het was veel bloed en weefsel. Hou er, net als MJ zegt, rekening mee dat je veel bloed verliest.

Helaas bleek op de echo, twee dagen later, dat er toch nog wat weefsel was achtergebleven. De volgende dag ben ik toen alsnog gecurreteerd. Ik vond die ingreep, onder algehele narcose, ook meevallen. Het bloedverlies was gelijk een stuk minder, al duurde het nog ongeveer een week voordat het voorbij was. Helaas kreeg ik nog een infectie naderhand, ik ben 's avonds namelijk in bad gegaan, ze waren vergeten te vertellen dat dat niet mocht en waarschijnlijk heb ik daardoor een infectie opgelopen. Toen heb ik nog twee dagen in het ziekenhuis gelegen, dat was erg vervelend. Dus ik raad je aan na de currtage niet in bad te gaan (ook geen zwembad, geen seks, alles wat infecties kan veroorzaken)

Wij hebben afgewacht tot mijn menstruatie weer op gang kwam (na 5 weken) en zijn er toen weer voor gegaan. Ik heb ook wel eens gehoord dat je vruchtbaarder bent na een miskraam, maar ik wilde toch graag even mijn cyclus goed op gang laten komen.

Wij zijn trouwens twee dagen nadat ik thuis was op vakantie gegaan, die stond nu eenmaal gepland, ik was wel moe, maar kon het wel aan. Fysiek gezien was ik dus niet zo lang uit de running.



Het is, vooral emotioneel, maar ook fysiek, een heftige tijd die je tegemoed gaat. Ondanks dat een curretage volgens veel vrouwens op zich geen zware ingreep is. Ik was nadien een tijdje erg moe en vooral heel verdrietig, maar langzaamaan werd het minder, het is voor mij inmiddels 4 maanden geleden en we zijn weer met goede moed aan het proberen om zwanger te worden. Natuurlijk denk ik er nog vaak aan en maakt het me soms nog verdrietig, het slijt wel langzaam.



Ik wens je heel veel sterkte en ik raad je aan goed naar je eigen gevoel te luisteren. Misschien vind je het prettig om nog even af te wachten en de natuur zijn gang te laten gaan, maar misschien wil je ook wel dat het zo snel mogelijk voorbij is. Dat kan alleen jij voelen.



Liefs,

lais

Hoi Ring,

Bedankt voor je welkom! Jij hebt dus ook een curretage gehad in juli? Vond je het niet moeilijk om zo lang af te wachten, twee weken toch?

Ik begrijp uit je berichtje dat je akelig nieuws over de gezondheid van je vader hebt gehad, wat erg voor jullie. Wel fijn dat je je ondanks dat weer wat beter voelt.

We zullen elkaar hier vanaf nu wel vaker tegenkomen, gezellig.

Groetjes, lais

Hallo allemaal,

peggysue en lais welkom hier. Ik schrijf hier mee vanaf september, er bleek bij de 1ste echo geen leven meer te zitten. Lang afgewacht, pilletjes geprobeerd en uiteindelijk een curretage. Gelukkig snel achter me kunnen laten en nu druk aan deklus voor een nieuwe poging.

Vind het heel gezellig dat jullie hier mee komen schrijven.



Ring; fijn dat het weer wat beter met je gaat.



Merder; wat naar om met je arm te zitten, had er nog nooit van gehoord dat je daar last van kon krijgen i.v.m zwangerschap



MJ;Ja we hebben het ontzettend druk, veel geregel, af en toe wel zwaar maar we moeten toch 1 januari opengaan dus we moeten nu wel even flink doorwerken.



Caro; ha ha ik ben ook een ontzettende kerstverslaafde, wordt al helemaal blij van het idee dat het nog maar zo kort duurt. Vind het ook altijd zo gezellig op straat met alle versiering.



Toosje; vervelend dat je zo veel vloeit, ik had na de curretage juist heel weinig bloed, tis dat de minitampons me iets te klein zijn.maar qua bloedverlies zouden ze hebben volstaan. bah hopen dat je er snel vanaf bent.



Lagune; welkom terug, al ken ik je nog niet. Begrijp dat jullie er nu weer voor gaan... veel klusplezier gewenst he.....



Hier alles oke, druk druk, maar nog steeds de verschijnselen. We shall see.

xxx

hallo, ik heb tot nu toe alleen maar gelezen op dit forum, maar hoor volgens mij redelijk bij de doelgroep... mijn man en ik proberen inmiddels een jaar zwanger te worden en het lukt ook niet zo. het begint inmiddels wel verdriet te geven, maar er lijkt zo'n taboe op te liggen, niemand in mijn omgeving praat erover en als ik er een keer over begin hoor ik steeds 'je moet er niet zo mee bezig zijn' klopt ook helemaal hoor, maar dat is verdomd lastig. nou ja, om die reden vind ik dit forum echt een verademing. jullie praten gewoon over alle twijfels en onzekerheden... echt heel fijn. groetjes, nicks

@Lais. Ik was best bang voor een curettage en/of pillen, ik denk dat de gyn me daarom die tijd heeft gegeven om af te wachten. Aan het einde was ik het zo zat, dat die curettage me niet meer kon schelen. Ik wilde gewoon dat het over was lichamelijk, want dan kon ik verder. En toen is het me dus erg meegevallen. Maar een volgende keer (wat ik uiteraard niet hoop) zou ik zeker eerder kiezen voor een curettage, als dat mogelijk is.



Mijn vader heeft een erg zeldzame vorm van blaaskanker met uitzaaïngen, en daar kunnen ze nu niks meer aan doen. Opereren en bestralen brengen in zijn geval teveel risico's met zich mee en hij kan er sowieso niet door genezen. De juiste chemo is er niet voor die vorm die hij heeft, daardoor kunnen ze daar ook niet mee beginnen (en dat wil hij ook nog niet). Mocht hij klachten krijgen dan kunnen ze het altijd proberen met andere vormen van chemo, maar dan nog is het alleen maar verlengend. Gelukkig gaat het naar omstandigheden 'prima' met hem, hij heeft nog geen klachten verder. Maar dat zal uiteindelijk wel gaan komen. Hoe en wanneer kan niemand zeggen, en dat maakt het ook zo moeilijk. Omdat hij zo vol levenslust overkomt, en er 'gezond' uitziet, geloof je haast niet dat hij eigenlijk erg ziek is.



Maar goed, dat is het verhaal in een notedop wat ik ook op de groep heb gezet en door de maanden heen heb gepost hier.



@Nicks. Uiteraard ben je welkom. Het is heel klote als je al zo'n tijd bezig bent met zwanger worden. Maar dit topic gaat over miskramen en zo snel mogelijk weer zwanger worden daarna. Misschien dacht je dat je in een ander topic postte? Er zijn namelijk ook topics over 'moelijk zwanger worden.' Ik bedoel het niet vervelend hoor, maar ik kan me voorstellen dat je een verkeerd topic hebt aangeklikt, dat doe ik ook weleens.

quote:nicks schreef op 14 november 2007 @ 15:10:

hallo, ik heb tot nu toe alleen maar gelezen op dit forum, maar hoor volgens mij redelijk bij de doelgroep... mijn man en ik proberen inmiddels een jaar zwanger te worden en het lukt ook niet zo. het begint inmiddels wel verdriet te geven, maar er lijkt zo'n taboe op te liggen, niemand in mijn omgeving praat erover en als ik er een keer over begin hoor ik steeds 'je moet er niet zo mee bezig zijn' klopt ook helemaal hoor, maar dat is verdomd lastig. nou ja, om die reden vind ik dit forum echt een verademing. jullie praten gewoon over alle twijfels en onzekerheden... echt heel fijn. groetjes, nicks



*************Ff inbreken******************



Hoi Nicks, je verhaal past misschien beter bij ons topic, Na een jaar niet zwanger en dan... Wie schrijft er mee??.

Aangezien je geen miskraam hebt gehad en de meiden hier allemaal wel. Je bent van harte welkom om bij ons mee te schrijven. We snappen je gevoelens en mag alles van je af schrijven.

Liefs Doggie.



*********** breek weer uit ****************

Hee meiden,

Allereerst een welkom aan Peggyseu. Balen zeg, maar o zo herkenbaar dus ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen de komende tijd.

Ten tweede wil ik je kort mijn verhaal vertellen. In feb. was ik 11 weken zwanger. Ik heb toen wat bloed verloren en ben toen naar mijn VK gegaan. Zij heeft me doorgestuurd voor een echo. Het bleek dat het vruchtje zich niet verder ontwikkeld had dan 6 weken. De volgende dag zat ik bij de gyn. Zij liet me de keuze, of die pilletjes of een curretage. De dag daarna (!!!!) ben ik gecurreteerd. Het is dus allemaal erg snel gegaan bij mij. (wat ik wel fijn vond overigens) De curretage is me lichamelijk heel erg meegevallen, je gaat onder volledige narcose dus je bent er echt wel even flink suf van maar het is me 200 % meegevallen. Geestelijk heb ik het er heel moeilijk mee (gehad) maar gelukkig gaat dat ook steeds beter.

Zoals al eerder vermeld, dit zijn geen vrolijke verhalen, en bij iedereen gaat het weer anders. (we hebben al vele varianten gehad hier, helaas) Maar dit is wel zoals de werkelijkheid is. Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel.



PS: laat je even horen hoe het verder met je gaat?



Ik zit nu eigenlijk flink te balen achter de pc.......ik moet nu eigenlijk studeren ....nu hoor ik net vrienden van ons binnenkomen waarvan ik weet dat zij ook bezig zijn met een kind. Ik heb er geen zin in vandaag, ja sorry hoor. Maar jullie begrijpen me vast wel

Nou kan ik wel verder gaan met studeren maar daarvoor heb ik een boek nodig en dat ligt.....jawel...beneden!!! En dan moet ik dus toch maar mijn gezicht laten zien.



Misschien tot later, ga toch maar even down stairs.

Hoi Meiden,

Mén wat gaat het snel hier....op dit moment even te snel voor mij. Ik heb niet veel tijd om alles bij te houden en ik voel me niet altijd even goed. Dus ik denk dat ik me weer ff verplaats naar het meelees en kijk bankje. Het lukt me gewoon niet om dagelijks zo uitgebreid te reageren.

Kus van mij.

Hee hallo meiden!



Ben ik ook weer effies.

Alweer nieuwe aanwas hier, pfff die rotmiskramen komen echt veel te veel voor, heel veel sterkte voor alle nieuwe meiden hier, jullie zitten hier super, dit is het beste clubje waar je eigenlijk niet bij wil horen!!



Nala, wat een scheetje zeg, die sprokkel van jou, geniet er maar lekker van, voor je het weet issie groot haha.



Lagune, ik ken je ook nog hoor!!! wat leuk dat jullie er weer voor willen gaan, hoop dat het heel gauw lukt. Gezellig dat je er weer bent.



Caro, de echo komt dichtbij nu he, ik moet altijd heel veel aan je denken, ik hoop toch zo dat het nu gewoon allemaal eens goed gaat.



Marielle, ik vind het ook nog steeds super dat we niet weten wat het geslacht is hoor, ben zooooooo beniewd naar het moment dat hij/zij er eindelijk is en dat ik het dan pas hoor, lijkt me geweldig. Ik heb van de week een heel leuk jongenspakje en meisjespakje gekocht, de rest is gewoon neutraal. Ik heb ook niet zoveel, ik heb aan iedereen die me vroeg wat ik wilde hebben gezegd dat ik echte jongens/meisjes kleding wil na de geboorte!!



Met mij en de beeb gaat alles nog goed. Het begint wel lichamelijk letterlijk zwaar te worden vind ik, heb veel last van mijn heupen enzo, maar ach..kleinigheidje.

Kweenie wie het vroeg over de dreigende zwangerschapsvergiftiging, maar daar heb ik nog steeds een verhoogde kans op omdat mijn bloeddruk zo hoog is, sta nog steeds onder extra controle, maar op het moment is het stabiel, en dat ga ik proberen zo te houden. Ben morgen 32 weken, voelt weer een beetje als een grens, op de een of andere manier ben ik veel bezig met eventueel te vroeg bevallen, geen idee waar ik die gekkigheid vandaan haal.



Mijn man is nu met de hond naar de puppycursus, vond het veeeel te koud om mee te gaan.

Ben benieuwd naar kaatje trouwens, ga dalijk nog even kijken of er nieuws is.



Dikke knuf en tot gauw!

Goeienavond allemaal!



He Elise, leuk weer eens van je te horen! Tsjemig, 32 weken alweer.....time flies. Fijn dat het nu aardig goed gaat met je. Nog even en je ligt te bevallen, joh!



Peggysue, ook welkom hier...helaas. Wat een schok moet het voor jullie geweest zijn, dat het niet goed is. Ik zal je in het kort mijn verhaal doen. Met ruim 9 1/2 week had ik een afspraak voor een termijnbepalingsecho. Daarop bleek dat het vruchtje gestopt wat met groeien bij zes weken en een paar dagen. Het voorstel van mijn verloskundige was om twee weken af te wachten wat er zou gaan gebeuren. De meeste verloskundigen schijnen het toch het prettigste te vinden als het lichaam het zelf oplost. Uiteindelijk heb ik het vruchtje met 11 weken spontaan verloren. Ik begon 's nachts te vloeien. De verloskundige had al gewaarschuwd dat het bloedverlies heftig kon zijn, maar daar was ook geen woord van overdreven. Het eerste uur kon ik niet eens van het toilet af komen. Het vruchtje is er wel in zijn geheel uitgekomen. Bij de controle-echo twee dagen later zagen ze inderdaad dat de baarmoeder schoon was. Vanaf begin mei mogen we er dus weer voor gaan. We zijn dus alweer een aantal rondes verder (geen idee hoeveel precies, ben de tel een beetje kwijt), maar helaas vooralsnog zonder resultaat.

Het is per persoon een beetje verschillend of je wel of niet wil wachten. Ik vond het wachten wel moeilijk, maar het gaf me wel heel erg de tijd om afscheid te nemen van deze zwangerschap en het kindje dat er, helaas, niet zou gaan komen. Ik heb het idee dat de verwerking daardoor wel goed is gegaan. Tegenwoordig denk ik af en toe nog wel aan de miskraam, maar ik ben er zeker niet meer dagelijks mee bezig. Ik kan me de schok tijdens de echo echt nog wel levendig voor de geest halen. Als ik ooit nog weer zwanger mocht gaan raken, dan ben ik bloedzenuwachtig voor die eerste echo denk ik.



Zoals je al hebt kunnen lezen uit de andere verhalen, is het voor iedereen wel verschillend. Ik hoop dat jij goed voor jezelf kan bepalen wat je het 'prettigste' vindt. En als je de behoefte hebt, gewoon van je afschrijven hier! Helaas zijn wij allemaal ervaringsdeskundigen....



Kaatje, hoe is het? Je laat ons wel in spanning hoor!



Caro, hoe is het met jou vandaag? Geen bloed meer gesignaleerd? Ik duim nog steeds enorm voor je. Heb de blaren op mijn handen staan?



En toosje, gaat het een beetje allemaal? Al in de zenuwen voor vrijdag? Een dikke knuffel en heel veel sterkte voor jou!



Ring, wat ongelooflijk klote wat ik op de groep las over je vader. Een hele dikke knuffel voor jou. Ik hoop dat jullie de kracht hebben om elkaar goed te kunnen steunen in deze situatie. Veel sterkte ermee!



Nala, wat een ongelooflijk schatje de nieuwste aanwinst! Ik wil ook!!!! Pups zijn altijd zo geweldig leuk om te zien.



Ben vast nog een heleboel mensen vergeten. Sorry! Maar ik ga verkassen naar de bank om het blok te kijken.



X

Pinder

Traveler, dikke knuffel voor jou omdat je je ook niet al te toppie voelt!

HEE! DEDIJK! Men! wat doe jij hier nog?! verklevingen! ? dat klinkt echt niet lekker! wat een tegenvaller...maar miss. ook goed dat je nu weet waar het niet zwanger worden door kwam? ja, die vrienden met kinderwens...kan echt vervelend zijn...wat studeer je eigenlijk? pffft...februari lijkt echt al lang geleden he...vind ik ook van maart! het wordt tijd voor een nieuwe lichting!





hey Lais! ha, je hebt dus al een dochter...leuk zeg... en welk vak geef je ? of werk je op een basisschool...

5 december is een mooie NOD, dat zou een (niet zo origineel) heel leuk sinterklaaskado´tje zijn!



he Peggy...k.#.t zeg...echt erg! pijn in je rug dat hoort erbij...ik vond een mk eigenlijk best een mini bevallinkje waarbij de pijnscheuten ook als weeen op en af kwamen. je kunt dus ook rekenen op rugweeen. wat wil je doen? afwachten of curreteren? bij mij kwam het spontaan na ong. 3 dagen wachten vanaf bruinverlies...ik vond dit ´prettig´...je lichaam neemt zo op een heel natuurlijke manier afscheid...anderen vinden curreteren weer fijner...waar denk jij aan? is er nog hoop? of je vruchtbaarder bent na een mk? ik geloof er niet zo in...bij mij deed de baarmoeder de eerste maanden na de mk nog geregeld pijn, vooral bij de menstruatie...



mj12345

heftig he, die eerste dag weer werken...het is niet niks hoor... trek je het wel op je werk? ik ben na de mk ook vrij snel weer gaan werken maar achteraf denk ik...waarom ben ik niet wat langer thuis gebleven? jij bent de enige die je grens aan kan geven hoor...

bedankt ook, voor het welkom heten! ik schreef hier van ongeveer maart tot mei...



Ring! leuk je weer te zien! wat schrijf je...ging het met jou niet zo goed?... gelukkig gaat het nu weer beter...wie weet hebben we het er nog eens wat uitgebreider over...



hi NUt! nee, ook jij kent me nog niet, maar dat zal denk ik wel snel veranderen! je schrijft over verschijnselen...zwangerschapsverschijnselen? duhh..wat eigenlijk anders? wanneer is je nod?....ik zal voor je duimen!



heeyyy...elise! men! zo rond als een tonnetje al! volgens mij was jij de eerste van ons die echt opnieuw zwanger was toch? kun je nagaan hoe snel dat gaat! hopelijk hou je ons een beetje op de hoogte van wat er hopelijk voor ons allemaal komen gaat! en ohja, over die vroegbevalling...vanaf welke week mag het kindje eigenlijk komen?



Pinder! pfoe..indrukwekkend verhaal...ja dan kan een half jaar ineens heel lang duren ... ik zal deze 2 maandjes nog eens extra voor jou duimen, wie weet is het net op tijd nog raak!



zo. ehm meiden, eigenlijk ben ik niet echt zo´n aan iedereen terugschrijf type hoor, maar ik wilde toch wel graag even met iedereen contact maken! morgen kom ik weer kijken wat er hier allemaal gebeurt is...voor nu slaap zacht en morgen gezond weer....



....

....

....

op!



x

L

haa meiden!!



Gisteren lukte het helaas niet meer om online te komen maar goed ik ben er nu!



Ik zat bij de verloskundige in de wachtkamer en ik moest dus ontzettend nodig plassen.. ik een toilet op gezocht en toen... werd ik doodsbenauwd...

Er zat gewoon bloed bij tijdens het afvegen... ik kan je niet vertellen hoezeer ik daarvan schrok.

Automatisch stelde ik me er dus op in dat het fout zou gaan.



Dus ik kwam uiteindelijk binnen bij de verloskundige en viel gelijk maar met de deur in huis. Ik verlies bloed en het maakt me onzeker. Gelijk zei ze, dan maken we toch even een echo!



Ik vroeg of ik al me kleren uit moest doen.( dat moest de vorige keer omdat ze met een gewone echo niets konden zien en ik dus een inwendige echo kreeg) maar ze wilde het eerst op mn blote buik proberen!



ze pakte de tube met gel en smeerde het op mn buik, plaatste dat apparaatje en ze zegd: Ik zie een vruchtzakje met daarin een kindje en het hartje klopt!!!!!!!



naaa ik werd helemaaal blij natuurlijk!! (lees gewoon harstikke gek van blijdschap)

ze heeft het globaal op gemeten en het is nu 2,3 cm. ze dacht dus 9 weken en 1 dag..... maar precies hoor ik het maandag want dan heb ik om 14.00uur mn termijnecho voor officieele uitrekendatum enzo. Zelf schat ik tussen de 8 en 9 weken.



maar goed.. ik verloor wel bloed maar vanmorgen was het al wel minder dan gisteren, misschien een adertje ofzo...



maar dit is mijn goede nieuws!!! opluchting hoor !!!



ik vind het wel apart dat ik praktisch in de week van mn curretage al opnieuw in verwachting geraakt zou zijn!



groetjes van kaatjeBLIJ