Kinderen
alle pijlers
Woonplaatsdilemma..
zondag 17 mei 2020 om 09:46
Hoi allemaal,
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
vrijdag 22 mei 2020 om 19:36
Dat snap ik uiteraard. Maar jij hebt het over een heel ander niveau (amateur)voetbal dan ik.blijfgewoonbianca schreef: ↑22-05-2020 19:22Dat jij het anders ziet is niet zoals een ander het ziet of zou moeten zien, he.
vrijdag 22 mei 2020 om 19:43
Ik kom even relativeren, ik woon 10 uur bij alles en iedereen vandaan samen met mijn man! Ik zou een moooord doen om in deze tijd 1 uurtje (waar we eerst woonden) bij iedereen vandaan te wonen. Want wat is nou een uurtje.. Maar normaal gesproken kunnen we de 10 uur al laten werken, laat staan 3 kwartier. Als je even niet weg kan kan je tegenwoordig facetimen/bellen/appen etc. Plan dingen in waardoor je afspreekt met mensen om de "afstand" te overbruggen. Het stelt echt niks voor..
vrijdag 22 mei 2020 om 20:03
Als je beiden werkt niet, misschien. Maar hoeveel vrouwen gaan er na het baren niet parttime werken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:05
Mannen ook hoor.blijfgewoonbianca schreef: ↑22-05-2020 20:03Als je beiden werkt niet, misschien. Maar hoeveel vrouwen gaan er na het baren niet parttime werken ?
vrijdag 22 mei 2020 om 20:08
Oh maar ik zou echt not amused zijn als mijn partner het aan mij zou proberen te verkopen onder het mom van "ja we werken nu allebei wat minder, dus ik doe het eigenlijk vooral voor ons inkomen" (in het zeldzame geval dat je een partner hebt die er wat mee verdient). Alsof het eigenlijk een soort opoffering voor het gezin is, twee keer in de week een avond onbezorgd met vrienden trainen + een hele zaterdag (met derde helft die juist geld kost) + ongetwijfeld met enige regelmaat op zondag met z'n allen naar Ajax of naar de Champions League kijken, etc.blijfgewoonbianca schreef: ↑22-05-2020 20:03Als je beiden werkt niet, misschien. Maar hoeveel vrouwen gaan er na het baren niet parttime werken ?
vrijdag 22 mei 2020 om 20:10
Het is een erg karig uurtarief als je alles meerekent in ieder geval, dus mijn partner zou maar moeten gaan besparen ipv dit "bijbaantje" doen.Timetraveler schreef: ↑22-05-2020 20:08Oh maar ik zou echt not amused zijn als mijn partner het aan mij zou proberen te verkopen onder het mom van "ja we werken nu allebei wat minder, dus ik doe het eigenlijk vooral voor ons inkomen" (in het zeldzame geval dat je een partner hebt die er wat mee verdient). Alsof het eigenlijk een soort opoffering voor het gezin is, twee keer in de week een avond onbezorgd met vrienden trainen + een hele zaterdag (met derde helft die juist geld kost) + ongetwijfeld met enige regelmaat op zondag met z'n allen naar Ajax of naar de Champions League kijken, etc.
Ik heb nooit geld verdiend met mijn sport. Wel veel tijd in gestoken. En geld. Maar nu moet ik met beide voorzichtiger omgaan vanwege mijn kinderen dus dan veranderen je prioriteiten. Lijkt me niet vreemd.
anoniem_191117 wijzigde dit bericht op 22-05-2020 20:12
6.07% gewijzigd
vrijdag 22 mei 2020 om 20:13
Zijn er best veel, he : elke voetbalclub heeft een eerste elftal . Nu zijn er ook aardig wat bal-op-het-dak-6- verenigingen waar zo’n speler hooguit zijn voetbalschoenen krijgt, maar voor de rest: er gaat echt ontzettend veel geld in om. Sommige spelers worden zelfs door een sponsor aan een baan geholpen. En dan heb ik het echt over plaatselijke clubs, hoor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:14
Ik zou ook not amused zijn als die van mij naar Ajax gaat.Timetraveler schreef: ↑22-05-2020 20:08Oh maar ik zou echt not amused zijn als mijn partner het aan mij zou proberen te verkopen onder het mom van "ja we werken nu allebei wat minder, dus ik doe het eigenlijk vooral voor ons inkomen" (in het zeldzame geval dat je een partner hebt die er wat mee verdient). Alsof het eigenlijk een soort opoffering voor het gezin is, twee keer in de week een avond onbezorgd met vrienden trainen + een hele zaterdag (met derde helft die juist geld kost) + ongetwijfeld met enige regelmaat op zondag met z'n allen naar Ajax of naar de Champions League kijken, etc.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:15
Ik vind het een levensgroot verschil of je als ouders sámen de hobby van je kind faciliteert, of dat de hobby van 1 ouder een onevenredige druk op het gezinsleven legt.
Overigens snap ik best dat als je er geld voor krijgt daar ook wat tegenover moet staan. Maar dan moet je het inderdaad insteken als een baan. En ik zou er persoonlijk net zo goed niet blij mee zijn als mijn man 6 dagen per week werkt.
Overigens snap ik best dat als je er geld voor krijgt daar ook wat tegenover moet staan. Maar dan moet je het inderdaad insteken als een baan. En ik zou er persoonlijk net zo goed niet blij mee zijn als mijn man 6 dagen per week werkt.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:15
Ik ken ze niet, maar ik geloof je meteen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:18
Ik ben iets jonger dan jij geloof ik, maar onder de dertigers in mijn kennissenkring is het wel gebruikelijk.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:18
Wat grappig, dat wist ik helemaal niet.blijfgewoonbianca schreef: ↑22-05-2020 20:13Zijn er best veel, he : elke voetbalclub heeft een eerste elftal . Nu zijn er ook aardig wat bal-op-het-dak-6- verenigingen waar zo’n speler hooguit zijn voetbalschoenen krijgt, maar voor de rest: er gaat echt ontzettend veel geld in om. Sommige spelers worden zelfs door een sponsor aan een baan geholpen. En dan heb ik het echt over plaatselijke clubs, hoor.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:20
Verschil in omgeving denk ik? Ik ken 1 volwassen man die nog voetbalt, in een zondagochtend team. 1x trainen en een wedstrijdje. Verder sport iedereen veel, maar dan hardlopen, fitness, crossfit, fietsen, boksen, zwemmen. Maar geen teamsporten. En eigenlijk alle vaders met kinderen onder de 12 werken part time. Beiden 32 uur is de norm.
Mijn familie is meer van het soort ‘hij 40 en zij 20 uur’ en daar zitten ook de voetballiefhebbers, die op een verjaardag de wedstrijd nog op tv aan willen hebben. In mijn vriendenkring heb ik die niet
vrijdag 22 mei 2020 om 20:22
Th∅rdis schreef: ↑22-05-2020 20:20Verschil in omgeving denk ik?
Nee; leeftijd waarschijnlijk.
Ik ken 1 volwassen man die nog voetbalt, in een zondagochtend team. 1x trainen en een wedstrijdje. Verder sport iedereen veel, maar dan hardlopen, fitness, crossfit, fietsen, boksen, zwemmen. Maar geen teamsporten. En eigenlijk alle vaders met kinderen onder de 12 werken part time. Beiden 32 uur is de norm.
Mijn familie is meer van het soort ‘hij 40 en zij 20 uur’ en daar zitten ook de voetballiefhebbers, die op een verjaardag de wedstrijd nog op tv aan willen hebben. In mijn vriendenkring heb ik die niet
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:23
Iets jonger noem je dat ?captain_hindsight schreef: ↑22-05-2020 20:18Ik ben iets jonger dan jij geloof ik, maar onder de dertigers in mijn kennissenkring is het wel gebruikelijk.
Zeg maar gerust een stuk jonger.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:28
Dat mag wel hoor. Maar het gaat niet ten koste van alles en zo zou ik het mijn kinderen ook uitleggen. Komt het niet uit dan niet. Wij gaan echt niet alles opzij zetten voor een hobby. En of de wedstrijden in het weekend uitkomen zal ook de ene voor de andere keer zijn. Meestal zal het wel kunnen denk ik maar ik vind het heel belangrijk dat ze leren dat sport gewoon vooral een spel is. En dat het zeker niet draait om winnen, zeker niet in een teamsport. Prestaties (ook sportprestataties) op individueel niveau vind ik dan alweer wat anders.captain_hindsight schreef: ↑22-05-2020 20:11NYC wat zou je doen als één van je kinderen wil voetballen? Of hockeyen? In de selectie komt en meerdere keren per week moet trainen? Elk weekend een wedstrijd?
Bovendien... die allesbepalende trouw aan je vereniging, wat zegt dat nou. Juist daar wordt op het hoogste niveau de ene club voor de andere verruild dus tot zover "je laat je team niet in de steek...."
vrijdag 22 mei 2020 om 20:46
NYC, ik ben echt verbaasd wat ik van je lees. Heb jij zelf nooit een hobby met commitment gehad? Ik kom uit een Scoutinggezin, en ook daarvan was het niet de bedoeling om 'zo maar' af te zeggen. Dat vonden mijn ouders (zelf ook al van jongsaf op Scouting trouwens) niet goed want de leiding rekent op je, bereidt een programma voor, bepaalde rolverdeling. Mijn ouders hielden dan ook zeker wel rekening met de Scoutingkalender, qua vakanties en dergelijke.
Wij doen nu met onze kinderen precies hetzelfde, we gaan niet zo maar op vakantie op een zaterdag dat er ook Scouting is.
Dit betekent niet dat alles maar moet wijken voor de hobby, maar wat iedereen hier al zegt, je gaat wel een commitment aan. Dat verleng je jaarlijks dus op dat moment moet je met je partner bespreken of het weer een jaar op die manier kan, of dat het anders moet.
Ik was vroeger ook leiding bij Scouting, maar dat viel op een gegeven moment niet meer helemaal te combineren met bijbaan, studie en vriendje. Toen heb ik tegen de vereniging gezegd 'ik wil graag leiding blijven, maar dan om de week'. Dat was niet ideaal, maar beter dan geen leiding meer. Maar die ene keer in de twee weken haalde ik het dan ook niet in mijn hersens om af te zeggen voor een wissewasje.
Wij doen nu met onze kinderen precies hetzelfde, we gaan niet zo maar op vakantie op een zaterdag dat er ook Scouting is.
Dit betekent niet dat alles maar moet wijken voor de hobby, maar wat iedereen hier al zegt, je gaat wel een commitment aan. Dat verleng je jaarlijks dus op dat moment moet je met je partner bespreken of het weer een jaar op die manier kan, of dat het anders moet.
Ik was vroeger ook leiding bij Scouting, maar dat viel op een gegeven moment niet meer helemaal te combineren met bijbaan, studie en vriendje. Toen heb ik tegen de vereniging gezegd 'ik wil graag leiding blijven, maar dan om de week'. Dat was niet ideaal, maar beter dan geen leiding meer. Maar die ene keer in de twee weken haalde ik het dan ook niet in mijn hersens om af te zeggen voor een wissewasje.
vrijdag 22 mei 2020 om 20:58
Eens. Als een kind veel sport, dan regel je dit samen als ouders en kun je nog eens een pooltje doen met andere ouders. Dat is prima te doen.Positivevibes schreef: ↑22-05-2020 20:15Ik vind het een levensgroot verschil of je als ouders sámen de hobby van je kind faciliteert, of dat de hobby van 1 ouder een onevenredige druk op het gezinsleven legt.
Overigens snap ik best dat als je er geld voor krijgt daar ook wat tegenover moet staan. Maar dan moet je het inderdaad insteken als een baan. En ik zou er persoonlijk net zo goed niet blij mee zijn als mijn man 6 dagen per week werkt.
Als je man veel sport dan betekent dat dat alle zorg voor de kinderen die dagen op de vrouw terechtkomt. Je hebt dan als vrouw nooit eens ruimte om zelf iets te doen, die tijd heeft de ander allemaal al opgeëist. Ik zou daar echt niet mee akkoord gaan.
Tijd is trouwens goud waard als je al 5 dagen per week werkt. Echt niemand zit erom te springen dat de andere partner dan ook nog in het weekend aan het werk gaat. Tijd doorbrengen met je gezin en een deel van de zorg op je nemen is 100x zo belangrijk dan die paar extra centen.
vrijdag 22 mei 2020 om 21:00
Dit gaat om een volwassen man, niet om een kind (!!) En in jouw laatste voorbeeld had je niet de verantwoordelijkheid over een kind, dat maakt het verhaal totaal anders.Maduixa schreef: ↑22-05-2020 20:46NYC, ik ben echt verbaasd wat ik van je lees. Heb jij zelf nooit een hobby met commitment gehad? Ik kom uit een Scoutinggezin, en ook daarvan was het niet de bedoeling om 'zo maar' af te zeggen. Dat vonden mijn ouders (zelf ook al van jongsaf op Scouting trouwens) niet goed want de leiding rekent op je, bereidt een programma voor, bepaalde rolverdeling. Mijn ouders hielden dan ook zeker wel rekening met de Scoutingkalender, qua vakanties en dergelijke.
Wij doen nu met onze kinderen precies hetzelfde, we gaan niet zo maar op vakantie op een zaterdag dat er ook Scouting is.
Dit betekent niet dat alles maar moet wijken voor de hobby, maar wat iedereen hier al zegt, je gaat wel een commitment aan. Dat verleng je jaarlijks dus op dat moment moet je met je partner bespreken of het weer een jaar op die manier kan, of dat het anders moet.
Ik was vroeger ook leiding bij Scouting, maar dat viel op een gegeven moment niet meer helemaal te combineren met bijbaan, studie en vriendje. Toen heb ik tegen de vereniging gezegd 'ik wil graag leiding blijven, maar dan om de week'. Dat was niet ideaal, maar beter dan geen leiding meer. Maar die ene keer in de twee weken haalde ik het dan ook niet in mijn hersens om af te zeggen voor een wissewasje.
vrijdag 22 mei 2020 om 21:10
Ik begrijp je reactie niet zo goed. Ik bedoel te zeggen, dat ik van mijn ouders heb geleerd dat je commitment hebt naar je hobby: naar het clubje mensen waarmee je wekelijks een bepaalde activiteit uitvoert dat op je rekent. Als kind leer je dat, als volwassene heb of doe je dat. En ik had dus juist wel verantwoordelijkheid voor een groep kinderen, alleen toen niet meer iedere week maar om de week. Mijn 'duopartner' deed de andere zaterdag.TanteOlivia schreef: ↑22-05-2020 21:00Dit gaat om een volwassen man, niet om een kind (!!) En in jouw laatste voorbeeld had je niet de verantwoordelijkheid over een kind, dat maakt het verhaal totaal anders.
Maar het is niet voor niks dat ik dat nu niet meer doe natuurlijk. Ik vind dat ook niet te combineren met een gezin, zo'n vast commitment op zaterdag, ik moet er niet aan denken. Ik zou ook geen partner willen die dat altijd zou hebben. Ik heb dan wel weer andere commitments, bijvoorbeeld op maandagavond, waar ik niet zo maar afzeg. En ieder jaar in september, als er weer betaald moet worden en het nieuwe schooljaar begint met mogelijk andere tijden voor sport of wat dan ook dan het jaar ervoor, overleg ik met mijn partner of ik er nog mee door zal gaan of niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 21:18
Daarom is het dus asociaal om een volledige weekenddag voor jezelf te claimen + nog twee vaste avonden, terwijl je ook nog ft werkt. Je houdt op die manier vrijwel geen ruimte over voor je partner om ook iets te ondernemen.Maduixa schreef: ↑22-05-2020 21:10Ik begrijp je reactie niet zo goed. Ik bedoel te zeggen, dat ik van mijn ouders heb geleerd dat je commitment hebt naar je hobby: naar het clubje mensen waarmee je wekelijks een bepaalde activiteit uitvoert dat op je rekent. Als kind leer je dat, als volwassene heb of doe je dat. En ik had dus juist wel verantwoordelijkheid voor een groep kinderen, alleen toen niet meer iedere week maar om de week. Mijn 'duopartner' deed de andere zaterdag.
Maar het is niet voor niks dat ik dat nu niet meer doe natuurlijk. Ik vind dat ook niet te combineren met een gezin, zo'n vast commitment op zaterdag, ik moet er niet aan denken. Ik zou ook geen partner willen die dat altijd zou hebben. Ik heb dan wel weer andere commitments, bijvoorbeeld op maandagavond, waar ik niet zo maar afzeg. En ieder jaar in september, als er weer betaald moet worden en het nieuwe schooljaar begint met mogelijk andere tijden voor sport of wat dan ook dan het jaar ervoor, overleg ik met mijn partner of ik er nog mee door zal gaan of niet.
Dus tuurlijk, als je je aanmeldt voor een sport die zoveel tijd in beslag neemt, dan moet je je aan die verplichting houden, maar beter ga je zo'n verplichting niet aan, aangezien je daarmee een ander een andere verplichting in de schoenen schuift, die deels jouw verantwoordelijkheid is.
Je kan het wel doen, maar alleen als de ander ermee akkoord is en zo klinkt TO niet.
vrijdag 22 mei 2020 om 21:26
TanteOlivia schreef: ↑22-05-2020 21:18Daarom is het dus asociaal om een volledige weekenddag voor jezelf te claimen + nog twee vaste avonden, terwijl je ook nog ft werkt. Je houdt op die manier vrijwel geen ruimte over voor je partner om ook iets te ondernemen.
Dus tuurlijk, als je je aanmeldt voor een sport die zoveel tijd in beslag neemt, dan moet je je aan die verplichting houden, maar beter ga je zo'n verplichting niet aan, aangezien je daarmee een ander een andere verplichting in de schoenen schuift, die deels jouw verantwoordelijkheid is.
Je kan het wel doen, maar alleen als de ander ermee akkoord is en zo klinkt TO niet.
Volgens mij zeg jij precies hetzelfde als ik. Ik vroeg alleen maar aan NYC of ze nooit zo'n soort hobby gehad heeft en ben nog steeds nieuwsgierig hoe ze tegen mijn voorbeeld aankijkt.
