Kinderen
alle pijlers
Woonplaatsdilemma..
zondag 17 mei 2020 om 09:46
Hoi allemaal,
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
donderdag 21 mei 2020 om 15:46
Nee, je traint niet voor de lol. Je trainingen zijn voorbereidingen voor de wedstrijd. Heel vaak doe je bijv alleen maar conditietraining ipv leuk tegen een balletje te trappen.NYC schreef: ↑21-05-2020 11:24.
Ik zie de training die je als sporter doordeweeks hebt dan voornamelijk als iets wat je voor plezier en conditie doet, zoals je ook zou kunnen gaan hardlopen in het bos of op een crosstrainer in de sportschool. En waar je dus vooral de lol hebt om tijdens de training de sport te beoefenen die je leuk vindt. Niet omdat je een verplichting bent aangegaan met je teamgenoten of vereniging.
En echt, als jij denkt dat Ikea voor gaat als je als bijv. eerste elftalspeler bij vv. Kuttekrabbeveen toch elke maand 200 euro in ke zak stopt ( en vaak meer als je zo af en toe eens wint ) , dan heb je het zooooo niet begrepen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 21 mei 2020 om 15:51
Wat verdient een Nederlandse amateurvoetballer? Als amateurvoetballer in Nederland kun je best lekker (bij)verdienen, als je tenminste bij de juiste club speelt. Er bestaan geen vaste salarisschalen per competitieniveau, dus het is moeilijk in te schatten wat een ‘gemiddeld’ salaris is in een bepaalde competitie. Een speler uit de tweede divisie zou bijvoorbeeld evenveel kunnen verdienen als een speler uit de eerste klasse.
Niveau
Gemiddeld verdient een speler uit de tweede divisie (hoogste amateur-competitie) tussen de €800,- en €1300,- bruto per maand. Afhankelijk van je contract, leeftijd en het aandeel dat je in het team hebt, kun je ook veel meer of minder verdienen. In de derde divisie liggen de salarissen ongeveer tussen de €500 en €1000,- per maand. Hoe lager je gaat voetballer, hoe minder je gemiddeld gaat verdienen.
Sponsoren
In de lagere klassen zijn er echter ook voldoende clubs die flink wat geld uitbetalen aan hun spelers. Dit soort bedragen worden vaak ‘onder de tafel’ uitbetaald en kunnen oplopen tot wel €1000,- per maand. Zo zijn er meerdere clubs in de eerste en tweede klasse die hun spelers behoorlijk verwennen met winst- en doelpuntenpremies. Veel clubs bieden hun spelers daarnaast ook nog eens een vaste baan aan via een sponsor. Zo kun je naast het voetballen ook nog in loondienst bij een bedrijf werken.
Tekengeld
Veel clubs doen tevens aan tekengeld. Je krijgt dan eenmalig een specifiek bedrag op je rekening gestort of zwart uitbetaald zodra je een contract ondertekent. Dit soort bedragen kunnen oplopen tot duizenden euro’s. Soms krijg je in plaats van geld, een vakantie of een ander cadeau in natura uitgekeerd
Niveau
Gemiddeld verdient een speler uit de tweede divisie (hoogste amateur-competitie) tussen de €800,- en €1300,- bruto per maand. Afhankelijk van je contract, leeftijd en het aandeel dat je in het team hebt, kun je ook veel meer of minder verdienen. In de derde divisie liggen de salarissen ongeveer tussen de €500 en €1000,- per maand. Hoe lager je gaat voetballer, hoe minder je gemiddeld gaat verdienen.
Sponsoren
In de lagere klassen zijn er echter ook voldoende clubs die flink wat geld uitbetalen aan hun spelers. Dit soort bedragen worden vaak ‘onder de tafel’ uitbetaald en kunnen oplopen tot wel €1000,- per maand. Zo zijn er meerdere clubs in de eerste en tweede klasse die hun spelers behoorlijk verwennen met winst- en doelpuntenpremies. Veel clubs bieden hun spelers daarnaast ook nog eens een vaste baan aan via een sponsor. Zo kun je naast het voetballen ook nog in loondienst bij een bedrijf werken.
Tekengeld
Veel clubs doen tevens aan tekengeld. Je krijgt dan eenmalig een specifiek bedrag op je rekening gestort of zwart uitbetaald zodra je een contract ondertekent. Dit soort bedragen kunnen oplopen tot duizenden euro’s. Soms krijg je in plaats van geld, een vakantie of een ander cadeau in natura uitgekeerd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 21 mei 2020 om 18:40
Dat denk ik inderdaad ook.blijfgewoonbianca schreef: ↑21-05-2020 15:48NYC : doe jouw kinderen maar niet op een teamsport, of iets anders waarbij ze uitvoeringen hebben : jij wordt daar geheid heel ongelukkig van. En anderen van jou
Maar wat ik me dus afvraag: het doel van voetbal als sport/activiteit is dus nooit gewoon ter ontspanning/omdat je de activititeit zelf gewoon wel leuk vindt of omdat sporten goed voor je gezondheid is. Daar zit altijd het idee van inkomsten/hogerop komen achter?
donderdag 21 mei 2020 om 18:46
Wat een gekke vraag. Je hebt toch wel eens iets gelezen of gehoord over mensen die aan sport doen? Ook al doe je er zelf niks mee, het is toch geen totaal nieuw en buitenaards concept?NYC schreef: ↑21-05-2020 18:40Dat denk ik inderdaad ook.
Maar wat ik me dus afvraag: het doel van voetbal als sport/activiteit is dus nooit gewoon ter ontspanning/omdat je de activititeit zelf gewoon wel leuk vindt of omdat sporten goed voor je gezondheid is. Daar zit altijd het idee van inkomsten/hogerop komen achter?
donderdag 21 mei 2020 om 20:55
Dat nou ook weer niet, maar een aspect van sport is toch ook juist het hebben van lol in de activiteit zelf? Ik deed vroeger bijv aan "wedstrijdzwemmen" maar gewoon puur omdat ik het na mijn diplomas nog leuk vond met een groep kinderen te zwemmen/trainen. Leuker dan gewoon recreatief zwemmen op woensdag. Maar heb nooit een wedstrijd gezwommen, schreef me daar ook niet voor in.
Zo zullen er toch ook kinderen op voetbal, hockey of basketbal willen omdat ze plezier hebben in het beoefenen van die sport zonder dat ze per se elke week naar een wedstrijd willen?
En ik heb het dan gewoon over het merendeel van de verenigingen. Waar je dus een sport kunt komen beoefenen. Niet over sport op "professioneel niveau" of betaalde sportm
donderdag 21 mei 2020 om 20:56
Quincy2 schreef: ↑21-05-2020 10:31Campingbedje als je even aan de slag bent en partner tegelijk (maar toen ze klein waren planden we het zo dat konden afwisselen). En het zijn geen wildvreemden als je al jaren die sport doet. Ze kenden zoveel mensen.
Niet elke wedstrijd, maar wel de meeste. Afzeggen doe je een week ervoor, niet twee uur ervoor.
Kinderfeestjes zijn geen probleem, zoveel zijn er daar niet van in een jaar. Dat is er hooguit eentje die precies samenvalt met een wedstrijd.
Opa en oma kwamen bij ons, na checken of we dat weekend thuis waren. Andere oma had meerdere kinderen met sportverplichtingen, plus kleinkinderen met sport, dus dat was ook al geen punt.
Het strand is hier zover van vandaan dat dat nooit spontaan kan.
Weekendjes doen we vaak naar een wedstrijd.
We hebben zelden precies dezelfde wedstrijd als de kinderen, dus ja, meestal moeten wij mee als wij zelf niet in actie komen, en meestal moeten de kinderen mee als zij niet in actie komen. Overigens heb je dan prima tijd om met een kind door te brengen hoor, alleen even niet als je aan de beurt bent. Zo zijn ze dat al gewend vanaf de geboorte.
Het is allemaal niet zo negatief als ij denkt
[/quote]
Jullie doen het samen en als gezinsactiviteit.
Dat is toch heel anders dan dat jouw man dit alleen doet en jou thuis laat zitten met de kinders.
donderdag 21 mei 2020 om 20:56
Joh ik had ook geen flauw idee dat amateurvoetballers daar geld mee verdienden. En mijn man en ik sporten beiden veel en graag waaronder jarenlang teamsporten.
Overigens zou ik er ook no way mee akkoord gaan om een kind te krijgen als mijn man vervolgens doodleuk 5 dagen per week weg zou zijn voor werk en de 6e dag dan ook nog eens volledig in het teken zou staan van zijn wedstrijd die altijd voor moet gaan. Ik zou toch een stevige herwaardering van de prioriteiten ten faveure van ons gezin verwachten. Ik snap NYC dus volledig.
donderdag 21 mei 2020 om 21:02
Klopt, maar je kunt daar zelf een keuze in maken. Je kunt of passief thuis zitten wachten tot hij stopt, of je kunt zelf wat gaan ondernemen.
donderdag 21 mei 2020 om 21:11
Nee hoor, ik zou om te beginnen al geen relatie willen met een fanatieke teamsporter of voetballiefhebber. Niet mijn type man.
donderdag 21 mei 2020 om 21:12
Sommige mensen zijn nou eenmaal fanatiek in hun sport. Dan train je dus 2, 3, 4x in de week en heb je wedstrijden omdat je graag wil winnen.NYC schreef: ↑21-05-2020 18:40Dat denk ik inderdaad ook.
Maar wat ik me dus afvraag: het doel van voetbal als sport/activiteit is dus nooit gewoon ter ontspanning/omdat je de activititeit zelf gewoon wel leuk vindt of omdat sporten goed voor je gezondheid is. Daar zit altijd het idee van inkomsten/hogerop komen achter?
En daar moet je dingen voor opzij zetten, maar dat vind je dan meestal niet zo erg. Mensen hebben mij ook wel eens met afgrijzen aangekeken dat ik een hele weekenddag kwijt was aan mn sport. Of een trainingskamp - nog erger. Tja ik vond en vind dat heel erg leuk. Dus dan ga je graag. Je teamgenoten zijn vaak ook vrienden, etc...
donderdag 21 mei 2020 om 22:18
Ach ja, iedereen zal daar anders in staan. Maar ik ben er van overtuigd dat het toch vaak begint (een sport dus) gewoon puur omwille van het hebben van lol in de activiteit zelf. En omdat je het kunt doen met vriendjes of vriendinnetjes die dezelfde activiteit leuk vinden.
En ook kinderen zullen daar verschillend in staan. De ene bloedfanatiek, de ander die het minder serieus neemt en het vooral vanwege de lol doet.
Maar ik denk ook dat voor een bepaalde leeftijd wel al bepaald is of jij een topsporter bent waar in de weekends de stadions voor vol zitten of dat je het waarschijnlijk op recreatief niveau zult blijven beoefenen. En ik denk ook dat de meeste mensen een sporter in de laatste klasse zullen blijven.
En sorry, ik vind het dan dus echt enorm kinderachtig dat een volwassen vent of vrouw alles op alles gaat zetten om maar wekelijks met de wedstrijden mee te blijven doen en je nooit wat anders zult doen (en in het geval van een kind er vanuit gaat dat je partner dat wel 52 weken per jaar oplost) en alleen maar vanwege het idee dat je - ik noem maar wat - van regionaal klassement 9 kunt gaan doorstromen naar regionaal klassement 8 (of hoe het dan ook werkt)
Dus wat ik niet snap is dat er voor de volwassen of senioren doelgroep geen voetbal of andere teamsport bestaat die min of meer puur recreatief en minder belanghebbend is, maar puur voor de lol en het jeugdsentiment. Maar dat is mijn visie. Persoonlijk vind ik dat fanatisme op amateurniveau voor dertigers en veertigers dus echt onbegrijpelijk.
En ook kinderen zullen daar verschillend in staan. De ene bloedfanatiek, de ander die het minder serieus neemt en het vooral vanwege de lol doet.
Maar ik denk ook dat voor een bepaalde leeftijd wel al bepaald is of jij een topsporter bent waar in de weekends de stadions voor vol zitten of dat je het waarschijnlijk op recreatief niveau zult blijven beoefenen. En ik denk ook dat de meeste mensen een sporter in de laatste klasse zullen blijven.
En sorry, ik vind het dan dus echt enorm kinderachtig dat een volwassen vent of vrouw alles op alles gaat zetten om maar wekelijks met de wedstrijden mee te blijven doen en je nooit wat anders zult doen (en in het geval van een kind er vanuit gaat dat je partner dat wel 52 weken per jaar oplost) en alleen maar vanwege het idee dat je - ik noem maar wat - van regionaal klassement 9 kunt gaan doorstromen naar regionaal klassement 8 (of hoe het dan ook werkt)
Dus wat ik niet snap is dat er voor de volwassen of senioren doelgroep geen voetbal of andere teamsport bestaat die min of meer puur recreatief en minder belanghebbend is, maar puur voor de lol en het jeugdsentiment. Maar dat is mijn visie. Persoonlijk vind ik dat fanatisme op amateurniveau voor dertigers en veertigers dus echt onbegrijpelijk.
donderdag 21 mei 2020 om 23:12
Ik vind het heel bijzonder dat je zo'n duidelijke mening hebt, zonder flauw benul wat een teamsport inhoudt. Zo komen praatjes en vooroordelen de wereld in.NYC schreef: ↑21-05-2020 22:18Ach ja, iedereen zal daar anders in staan. Maar ik ben er van overtuigd dat het toch vaak begint (een sport dus) gewoon puur omwille van het hebben van lol in de activiteit zelf. En omdat je het kunt doen met vriendjes of vriendinnetjes die dezelfde activiteit leuk vinden.
En ook kinderen zullen daar verschillend in staan. De ene bloedfanatiek, de ander die het minder serieus neemt en het vooral vanwege de lol doet.
Maar ik denk ook dat voor een bepaalde leeftijd wel al bepaald is of jij een topsporter bent waar in de weekends de stadions voor vol zitten of dat je het waarschijnlijk op recreatief niveau zult blijven beoefenen. En ik denk ook dat de meeste mensen een sporter in de laatste klasse zullen blijven.
En sorry, ik vind het dan dus echt enorm kinderachtig dat een volwassen vent of vrouw alles op alles gaat zetten om maar wekelijks met de wedstrijden mee te blijven doen en je nooit wat anders zult doen (en in het geval van een kind er vanuit gaat dat je partner dat wel 52 weken per jaar oplost) en alleen maar vanwege het idee dat je - ik noem maar wat - van regionaal klassement 9 kunt gaan doorstromen naar regionaal klassement 8 (of hoe het dan ook werkt)
Dus wat ik niet snap is dat er voor de volwassen of senioren doelgroep geen voetbal of andere teamsport bestaat die min of meer puur recreatief en minder belanghebbend is, maar puur voor de lol en het jeugdsentiment. Maar dat is mijn visie. Persoonlijk vind ik dat fanatisme op amateurniveau voor dertigers en veertigers dus echt onbegrijpelijk.
Ja het is je hobby. Ja je vindt het leuk om met elkaar dezelfde sport te doen. En ja daar horen wedstrijden bij. Niet omdat het verplicht is, maar omdat je dat leuk vindt en je je team niet in de steek wil je laten. Je werkt met elkaar ergens naar toe. En nee, dat kun je echt niet vergelijken met een potje voetbal op een veldje.
Bovendien duurt een competitie natuurlijk geen 52 weken per jaar. Er is gewoon zomerstop. Sommige sporten/teams hebben winterstop. In vakanties ligt de competitie vaak stil. En bovendien ben je met een teamsport echt niet van 7.00-23.00 uur van huis.
En wat al gezegd is: als thuisblijver hoe je natuurlijk niet passief te blijven wachten tot man thuis komt.
Maar het is natuurlijk veel leuker om dramatisch te doen
.
vrijdag 22 mei 2020 om 08:16
Ja, dat is dus keuze 1: jij neemt 'em niet. Dat is slim.
Ik vind het dom om dan wel zo'n man te nemen (en vervolgens een kind) als je het eigenlijk helemaal niet eens bent met zijn weekindeling.
Dan moet er iets radicaals gebeuren ineens, in plaats van gaandeweg kleine aanpassingen in overleg, of in plaats van dat je zelf iets bedenkt om te doen op zo'n dag. Keuze 2.
vrijdag 22 mei 2020 om 08:42
Ik ben het ermee eens dat je als thuisblijver niet passief hoeft gaan zitten wachten. Daarom schreef ik al aan TO, gebruik die dagen dan juist om met kind naar je ouders en zus te gaan.Zapsie schreef: ↑21-05-2020 23:12Ik vind het heel bijzonder dat je zo'n duidelijke mening hebt, zonder flauw benul wat een teamsport inhoudt. Zo komen praatjes en vooroordelen de wereld in.
Ja het is je hobby. Ja je vindt het leuk om met elkaar dezelfde sport te doen. En ja daar horen wedstrijden bij. Niet omdat het verplicht is, maar omdat je dat leuk vindt en je je team niet in de steek wil je laten. Je werkt met elkaar ergens naar toe. En nee, dat kun je echt niet vergelijken met een potje voetbal op een veldje.
Bovendien duurt een competitie natuurlijk geen 52 weken per jaar. Er is gewoon zomerstop. Sommige sporten/teams hebben winterstop. In vakanties ligt de competitie vaak stil. En bovendien ben je met een teamsport echt niet van 7.00-23.00 uur van huis.
En wat al gezegd is: als thuisblijver hoe je natuurlijk niet passief te blijven wachten tot man thuis komt.
Maar het is natuurlijk veel leuker om dramatisch te doen.
Maar ik snap ook dat je die weekenddagen juist iets alleen wil doen.
En vind - en daar blijf ik dus bij - het voor een volwassen persoon (die dus ook ouder van een kind is) enorm kinderachtig dat het vanwege het belang van die wedstrijden dus in principe nooit kan buiten vakanties/zomerstap.
Ik vind (mijn mening dus!) wedstrijden daar echt niet belangrijk genoeg voor en het veel vanzelfsprekender wanneer volwassenen daar flexibeler mee om zouden gaan. Maar misschien neem ik de reden van sport niet serieus genoeg of zie ik het op een andere manier.
vrijdag 22 mei 2020 om 09:19
Dan is er nog altijd de zondag.
Alles is tegenwoordig ook open op zondag.
Ik begreep echter dat er dan iets 'samen' gedaan moest worden. Dat kun je dan ervoor of erna doen, zowel op zaterdag als zondag, of op een andere dag. Of niet, als je per se ook iets alleen wil doen dat lang duurt.
Samen eten of samen boodschappen doen kan ook. Is ook samen.
vrijdag 22 mei 2020 om 09:38
Tja, dat kan deels een oplossing zijn (dat de ander dan de hele zondag "krijgt") maar persoonlijk zou ik dus niet akkoord gaan met het voorstel: als jij een dag naar je familie wil of een vriendin dan moet dat wel altijd op zondag want op zaterdag wil ik altijd wedstrijden spelen.Quincy2 schreef: ↑22-05-2020 09:19Dan is er nog altijd de zondag.
Alles is tegenwoordig ook open op zondag.
Ik begreep echter dat er dan iets 'samen' gedaan moest worden. Dat kun je dan ervoor of erna doen, zowel op zaterdag als zondag, of op een andere dag. Of niet, als je per se ook iets alleen wil doen dat lang duurt.
Samen eten of samen boodschappen doen kan ook. Is ook samen.
Dat soort dingen weet je waarschijnlijk ook wel voor je kinderen krijgt... maar dan nog hoor. Ik zelf snap mensen niet die vinden dat ze zich er naar moeten plooien en ik snap mensen niet die er dus alles aan zullen doen om (ook als ze een kind hebben) toch iedere week op dat wedstrijdveld te blijven staan.
Ik zal er wel niks van begrijpen ofzo maar het valt voor mij in dezelfde catepgorie als mensen die ieder weekend tot 5.00 uitgaan en de volgende dag tot 16.00 in hun nest blijven liggen. Ook als er baby's zijn. En de partner die dan dus het hele weekend in haar eentje de zorg blijft doen.
Daar draait het dan niet om "een team in de steek laten" dus in die zin is het anders, maar wat betreft gedrag/prioriteiten roept het bij mij in beide gevallen ergernis op. Omdat het om activiteiten gaat die je als hobby doet.
vrijdag 22 mei 2020 om 09:46
Bij kinderen werkt dat echt anders. Mijn kinderen doen teamsport maar gewoon voor de lol. In teams ergens onder aan de lijst, met meer dan genoeg spelers. Dus een wedstrijd afzeggen vanwege een kinderfeestje, weekendje weg enz kon en kan prima. Deed iedereen ook gewoon. Ik ga een 9 jarige geen kinderfeestje laten afzeggen voor een sportwedstrijd. En ook geen weekendjes weg om competitie geen plannen.
Bij vriendinnen van dochter die in selectieteams sporten en 1 die zelfs een speciale sportopleiding doet zie ik dat wel: bepaalde weken zomervakantie moeten ze verplicht vrijhouden voor de trainingen. Trainen 3-5x per week, vrijwel elke avond na school en in het weekend de hele dag, nog buiten de wedstrijden om. Feestjes worden afgezegd, schoolfeesten mogen ze niet heen want vrijdagavond training en zaterdagochtend meteen weer. Logeren of zomaar afspreken met vriendinnen zit er niet in.
Grietjes van 13/14. Die leven voor school en sport en verder niks. Het hele gezinsleven draait om de sport van het kind.
Ik vind dat zo sneu. Had ik zo’n huilend meisje in de auto die precies 1 uur op het feestje van dochter mocht zijn in de zomervakantie, toen moest ze trainen. En ze was zo moe en ze wilde zo graag blijven.
Maar dat zijn godzijdank uitzonderingen. Vaak heb je gewoon een flink aantal kinderen in zo’n team en kun je prima wat flexibeler zijn. Niet dat ik vaak af zeg, maar ik ga geen weekendjes weg verzetten voor een sportwedstrijd. Uiteraard moet je klaarstaan voor je team en betrouwbaar zijn, dus het mag ook niet als allerlaatste op de agenda komen. Dan moet je geen teamsport doen. Maar het is ook nuttig voor kinderen.
vrijdag 22 mei 2020 om 09:48
Bgb, dat zijn de hogere niveaus. De meeste mensen modderen toch wat aan en de meeste 40ers doen het vooral voor de 3e helft. Dat kost alleen maar geld. Er zijn maar weinig mensen zo goed dat ze eraan verdienen.
Maar goed zelf zou ik nooit van z’n leven een voetballer trouwen, of andere fanatieke teamsporter. Sport is leuk en belangrijk maar het mag wat mij betreft wel in verhouding staan
Ik ben opgegroeid in een uitgesproken voetbalgezin, vader in het bestuur en coach, moeder achter de bar, broer op het veld, ouders langs de lijn, elke wedstrijd op tv enz. Afschuwelijk.
Maar goed zelf zou ik nooit van z’n leven een voetballer trouwen, of andere fanatieke teamsporter. Sport is leuk en belangrijk maar het mag wat mij betreft wel in verhouding staan
Ik ben opgegroeid in een uitgesproken voetbalgezin, vader in het bestuur en coach, moeder achter de bar, broer op het veld, ouders langs de lijn, elke wedstrijd op tv enz. Afschuwelijk.
