Overig
alle pijlers
Ben ik nu daadwerkelijk de schuldige?
zondag 18 augustus 2019 om 21:06
Paar maanden terug leerde ik een lieve respectvolle wat jongere jongen kennen. (4jaar jonger). Hij is zzp'er, was fulltime aan het werk en hield niet van liegen. Ik zelf liet weten dat ik hem te jong vond, hij daagde me uit om het te proberen. Logisch want ja af en toe moet je gewoon loskomen uit je comfortzone. Ik liet hem weten trots te zijn naar veel tegenslagen eindelijk sterk te staan en me eigen financieelplaatje net aan te boven zijn. Werk 45 uur in de week en hou van een schoon en opgeruimd huis zodat er meer rust is mijn hoofd. Voor de rest ben ik altijd wel een luisterend oor voor iedereen, ze noemde mij dan vroeger ook de florence night a kale. Hij behandelde me als een prinses de eerste 3 weken, schat ik verdien genoeg voor ons 2 dus ga maar kijken of je een studie kan vinden die je kan gaan doen, krijg je meer vrijheid en meer kansen. Ik zeg na misschien ooit als we langer samen zijn. Op dat moment zat hij in Rotterdam en had hem een sleutel gegeven voor als hij onverwachts eens eerder thuis was of iets. Alleen na vrijwel 2 nachten in Rotterdam begon hij elke dag op en neer te rijden. Hij was verliefd logisch ik ook dus zag niet echt het probleem. Is toch immers lief als iemand op en neer rijd en inzet toont om bij je te slapen. Hij vroeg me een week met hem samen vrij te nemen, ik zeg oké maar dan moeten we wel wat gaan ondernemen anders kan ik beter gaan werken. Zijn tas was inmiddels uitgepakt en in de kast geplaatst. Hij zelf praatte over genoeg geld. Alleen toen was de vakantie aangebroken (in de verliefdheidfase nog). De eerste 3 nachten besteedde hij aan zijn verslaving gamen en overdag was hij niet ze bed uit te krijgen. Terwijl het buiten 26/27 graden was. Ik zei hem dat ik begreep dat hij moest ontspannen na al het werk, maar dat het me leuk leek als hij gewoon eens optijd naast me kwam liggen zodat we overdag eens naar het strand konden of iets. Daarna hebben we 2 dagen dingen ondernomen waarvan vrijwel alle tijd die over was opging naar seks. De andere dagen kwam hij niet verder dan zijn game. In een opwelling zegt hij zullen we naar een festival gaan ik betaal, want jr hebt aangegeven dat jij dat niet red deze maand. Ik zeg lijkt me leuk. Op het moment dat de kaartjes zijn besteld zegt hij kan je het even voorschieten maak het straks naar je over. Ik zeg nou eigenlijk niet want sta dan in de min en heb dat geld nodig voor eten en benzine zodat ik naar werk kan. Ja maar ik maak het echt gelijk over. Het geld is nog altijd niet terug betaald. Mijn verantwoordelijkheid begon weer: werk , bijna een vast contract in de pocket dus goed me best doen. Kom ik thuis heeft hij zich ziek gemeld, zit in mijn huis, 1 grote bom ontploft, blikjes energie door de woonkamer, alles uit de kasten opgegeten, ik zeg waarom ben jij hier eigenlijk? Ja heb me een weekje ziek gemeld. Ik zeg ohw zo ziek zie je er niet uit? Nee ben ik ook niet. Ik zeg maar als ik te werk ben kan je toch naar je mama? Nee want dan krijg ik ruzie omdat ik niet naar werk ben en wel zit te gamen. Ik zeg naja logisch van je moeder. Ik zeg maar nu denk je dat ik dit allemaal ga opruimen? Zegt ie een huis moet in geleefd worden toch? Ik zeg laat jou mama dit dan toe? Hij zegt betaal toch 300 kost geld bij haar. Ik zeg terwijl je hier bent ingetrokken? Zeg waar blijft mijn festival ticket geld dan en mijn 50 euro per week voor jou benodigdheden? Stil. Schat ik heb 1100 euro per maand vrij te besteden zeg maar wat je nodig hebt?. Ik zeg een jongen die naar me om kijkt en gewoon zorgt dat het huis blijft zodat het was?. Helemaal boos want dat kan je niet van iemand vragen in het begin van een relatie. Ik zeg zomaar intrekken mag wel? Tot opeens ik hem doordeweeks s avonds laat met iemand hoor bellen ja man ik kom naar buiten. Werd er drugs aan mijn deur geleverd terwijl ik in bed lag. Dus ik gooi boos de deur dicht. Ik zeg never nooit dat je dat aan mijn huis laat leveren. En zo snoof hij de nachten gamen door. Hij had al gecompenseerd zei hij dan, want normaal gamede hij tot 6 uur in de ochtend en nu kwam hij om 3 uur naast me liggen. Netjes genoeg toch? Ik zeg ja kom je me wakker maken terwijl ik 2 uur later op moet staan om naar werk te gaan, laat dan maar zitten. Opgeven moment werd het tijd om meer over jezelf bekend te maken. Dus ook dat ik met een narcist ben samen geweest die snoof en ik me daarom niet zo prettig voel bij het idee dat iemand zichzelf kapot maakt met drugs. Onder invloed de weg op, omdat meneer moe is. Even een snuifje en de dag was weer good to go. Ik kreeg een assertiviteit boek naar me kop gegooid en ik moest maar naar een psychiater want het verleden was niet zijn probleem. Hij besprak een vakantie met vrienden waar ik naast zat zonder wat te vragen hoe ik hier over dacht. En vond het raar dat ik dat nodig vond te bespreken. Mag toch doen en laten wat ik wil. Ik zeg maar je bent toch samen? Maar goed prima. Toen moest ik vaker jurkjes gaan dragen, ik zeg naar me werk? Ik zeg je weet dat liefde niet om kleding draait he? Bij mij wel. Terwijl hij zelf uit te tekenen was in trainingsbroek en t shirt met brandgaten er in. Alleen wanneer hij naar vrienden ging was het leuk gekleed en ze haar gedaan enzo. Dus waarom moet ik dan jurkjes dragen? Op de bank naast iemand die gamed en niet naar me omkijkt? Bij mij brak na al die onzin me licht in me ogen, ik werd stiller. Ik deed van alles fout. Hij was niet zoals dat ik zei. Ik zeg ik doe alles in jou ogen fout? Zeg krijg op alles commentaar en verwacht nu dat ik vrolijk thuis kom?. Ik heb hem terug naar ze moeder gestuurd. Dat werd me niet in dank af genomen want kankerwijf ik hou niet van jou (met groot gemaakt lichaam een kleine centimeter van me af). Ik zeg als je nu niet snel je spullen pakt na wat je net zegt dan gooi ik je spullen via het balkon na buiten kan je ze daar opvangen. Waarop hij antwoord dan kanker ik jou er achter aan. Vervolgens krijg ik 4 dagen later, jammer dat het niks word had er echt op gehoopt dat je me soulmate was en de seks was erg goed. Ik antwoorden met hmm oké, je hebt dus misbruik gemaakt voor de seks? Anders stuur je me dat niet. Nee ik kom vrijdag met je praten. Vrijdag staat hij hier, ik mis je zo enzo. En omdat ik om hem gaf wou ik het geloven. Misschien had ik wel te overdreven gereageerd door angst uit het verleden. Dag daarna schold hij me verrot omdat er geen asbak stond toen hij wakker werd. Ik zeg zo ook goedemorgen, ik zeg krijg ik nog een kus of alleen een snauw door je kater? Kreeg een kus en hoorde vervolgens niks meer. Dag daarna pas ik mis je mag ik komen slapen? Ja dat is goed. Hele leuke avond geweest. Woensdags klein beetje contact. Donderdag was hij jarig. Ik stuurde hem om 00.00 een voicebericht en zong daar happy birthday in dat als hij wakker werd zich jarig en geliefd voelde. Plaatste een foto van hem op Facebook omdat hij gek was van ze uiterlijk en zetten daarbij happy birthday, love you big time. Het berichtje op Facebook werd gelijk verwijderd(09.00) en het voice bericht pas om half 2 beantwoord met alleen een hartje. Ik zeg waarom verwijder je me fb bericht? Moet je het voor iemand verstoppen dat je een meisje hebt? Nee vond de foto lelijk. Terwijl het de vrolijkste foto van hem was die er is. Plus hij noemde zichzelf god dus waar moet je jezelf dan voor schamen? S avonds voelde ik me niet lekker en hij kwam om samen te zijn voor ze verjaardag. Ik een pret stick voor hem gehaald met het laatste beetje geld wat ik nog had (omdat ik nog steeds in de min stond door de festival kaartjes) en een geurtje van 60 euro. Terwijl als ik 2 zakken witte bolletjes vroeg voor 1.50 zodat ik kon eten op werk moest ik er 4 dagen om smeken en zelfs bij me ouders gaan halen omdat hij het steeds of vergat of gewoon de schijt had. Zelfs het touwtje van de wasmachine uit trekken waar zijn was in zat was al te veel gevraagd. Hij komt binnen, ik zeg voel me niet zo lekker dus word geen seks, helemaal beledigd nou geef me dan maar me cadeautje. Gaat naast me zitten en is gaan gamen tot hij weg ging. Ik zeg blijf je slapen? Want ik mis je. Nee hij zegt ga na huis heb morgen vrij genomen en ga uitslapen. Maar hij zegt ik wil je morgen wel zien. Ik zeg naja als je er behoefte aan hebt want zo kom je niet over. Hij is gegaan. En het cadeautje lag als oud vuil op de grond, geen dankjewel niks. Vrijdags is hij in me huis geweest om het geurtje te zoeken toen ik was werken. Maar ik had het verstopt omdat ik de manier waarop hij deed gewoon ondankbaar vond. Vervolgens hoorde ik niks meer en toen ik vroeg hoelaat ik hem zou zien werd ik genegeerd. Toen ik vroeg wat hij was doen was het wat gaat dat jou nou aan. Vervolgens heb ik ze reet gedumpt omdat je niet zo met mensen omgaat en vroeg me sleutel terug. Ja die ben ik kwijt, als ik hem vind krijg je hem ooit wel eens. Ik zeg nee gewoon nu vandaag jr hebt hier niks meer te zoeken. Ik heb me cilinder vervangen van me slot want vind het idee dat ie nog in me huis kon gewoon niet fijn. 4 dagen later komt hij de sleutel brengen en ik vraag hem waarom ie me zo behandeld. Krijg ik te horen: jou belevingswereld is echt zo niet gezond, je kan je niet inleven in andere mensen, als je in jurkjes was blijven lopen dan had ik misschien nog wel gewoon naar je omgekeken. Jij bent echt ziek meisje en je zult nooit een relatie krijgen die goed loopt. Daarom heb ik je gedumpt. In mijn beleving werd nu toch juist alles omgedraaid door middel van manipulatie? Of ben ik nu echt degene die niet in verbinding staat met de realiteit. Want zoals zijn woorden waren: realistisch? Wie wilt dat nou. Zijn mooie paar weken, daarna de lelijke kant van een persoon. Is het toch logisch dat iemand stil word omdat ze niet snappen dat iemand zo snel omdraaien? Zijn meisje hiervoor verving hij gewoon, toen ik hem vroeg waarom was je bij haar? Seks was goed, naja een hartslag zeg maar.
Ik begin in mijn hoofd nu een gevecht te krijgen: was ik echt zo fout? Of is dit nu echt wat hij wilt? Mij laten denken dat ik gek ben?
Ik begin in mijn hoofd nu een gevecht te krijgen: was ik echt zo fout? Of is dit nu echt wat hij wilt? Mij laten denken dat ik gek ben?
Alinea's, please.
zondag 18 augustus 2019 om 22:10
Nee schat, je hebt je verstand gebruikt en een hele foute jongen uit je leven gezet. Wat een stuk verdriet. Hij bezorgt je last en voegt alleen maar negativiteit toe.
Heel goed dat hij niet meer binnen komt. Houden zo.
Houd je huisje netjes en gezellig zoals jij dat graag hebt en gebruik je verdiende geld voor goede dingen voor jezelf.
Heel goed dat hij niet meer binnen komt. Houden zo.
Houd je huisje netjes en gezellig zoals jij dat graag hebt en gebruik je verdiende geld voor goede dingen voor jezelf.
zondag 18 augustus 2019 om 22:10
Lieve TO
wat een verhaal, wat een verhaal, wat een verhaal. Schrijven helpen je mind zuiveren, je grootste vijand de mond te snoeren (je innerlijke criticus) en je geest te kalmeren en daarmee ook angstige gevoelens. Leg de avond van tevoren alvast een notebook en pen klaar naast je bed. De volgende ochtend, zodra je wakker wordt, pen je drie pagina’s vol met de hand. Je schrijft alles op wat er in je opkomt, je kunt niets fout doen. Je zou het een soort braindrain kunnen noemen, je laat je hoofd letterlijk leeglopen op papier. Dit maakt het een fijne oefening om blokkades op te heffen die positieve gevoelens en gedachten in de weg zitten en zodoende dichter bij je gevoel te komen. Om vervolgens met een schone lei aan de dag te beginnen, klaar voor elke uitdaging die op je pad komt. Of in dit geval: het fixen van een conflict.
Om in je broekzak bij je te dragen of aan een kettinkje om je hals: de helende krachten van een brokje bergkristal helpen je bij je gevoel te blijven, je intuïtie aan te scherpen en je concentratievermogen langer vast te houden. Handig, want soms – in the heat of the moment – is het fijn om ‘aanwezig’ te blijven. Daarnaast reinigt bergkristal je aura en neemt het negatieve energieën weg.
de basis voor hoe je nu naar jezelf kijkt, is al gelegd toen je nog heel klein was. In de periode dat je ook nog in Sinterklaas geloofde, zeg maar. ‘Als je die leeftijd hebt, kun je (…) nog niet nadenken over denken. Je kunt je gewoonweg niet voorstellen dat iets anders is dan dat het je wordt voorgespiegeld. Alles wat tegen je gezegd wordt, is waar. Alles wat je ziet, is waar.’
Net zoals je het bestaan van Sinterklaas op een bepaald moment in twijfel bent gaan trekken, is het goed om dat ook bij je zelfbeeld te doen. Daar ben je in de loop der jaren van overtuigd geraakt, maar klopt het wel?
Interessant om te weten: er zijn drie verschillende soorten zelfbeeld. Je hebt het realistische zelfbeeld, waarbij je er vrede mee hebt dat niet alles aan jou zo fantastisch is als je misschien zou willen (je hebt niet de lange ranke benen van een supermodel, of steil haar terwijl je liever krullen had gehad). Ben je ergens ontevreden over? Dan neem je de verantwoordelijkheid om er iets aan te doen, mits dat binnen je mogelijkheden ligt. Heb je een onderwaarderend zelfbeeld, dan vergelijk je jezelf vaak met anderen, onderschat je je prestaties en talenten en is goedkeuring van anderen erg belangrijk voor je. En heb je een overwaarderend zelfbeeld, dan bekijk je jezelf door een roze bril. Gaat er iets fout, dan lag het aan anderen of aan de omstandigheden.
Weet je wat voor soort zelfbeeld hebt, dan weet je ook in hoeverre er iets aan te verbeteren valt. De kans is groot dat je best iets positiever over jezelf mag denken. In het boek PRFCT. staan zeven stappen die je kunt zetten naar een optimistischer zelfbeeld, dit zijn er drie (de volgorde maakt niet uit, je kunt de stappen afzonderlijk zetten).
Het is onmogelijk om alles waar te nemen, en daarom filtert ons brein wat we zien. Je manier van kijken bepaalt wat je het meeste opvalt. Als je op een kritische manier naar jezelf kijkt, zie je vooral de (vermeende) negatieve dingen. Die blik kun je veranderen door te oefenen.
Stel, je ontmoet een nieuw iemand. Waar gaat je aandacht het eerste naartoe? Is dat die ene vervelende opmerking die iemand maakt? Benoem daarna drie dingen (of meer) die je wél positief vindt aan deze persoon. Dit kun je eerst een paar keer oefenen bij anderen, en vervolgens op jezelf toepassen, bijvoorbeeld aan het einde van de dag. Wat schiet je als eerste te binnen, en als dat niet positief is, daag jezelf dan uit om een paar positieve dingen te benoemen.
Onze gedachten zijn niet altijd wáár. We doen de hele dag door allerlei aannames. Gaan twee goede vriendinnen samen naar de film zonder jou mee te vragen? Dan kun je de conclusie trekken dat ze jou wel stom zullen vinden, maar er zijn veel meer redenen mogelijk. Van elke situatie zijn meerdere interpretaties mogelijk.
Daag je gedachten dus zo vaak mogelijk uit, door ze te bevragen. Is het waar wat je denkt? Weet je dat 100 procent zeker? En hoe gedraag je je door die gedachte? Bedenk je dat je zelf mag bepalen wat je gelooft – je mag van het negatieve uitgaan, maar ook van het positieve.
Wij mensen kijken graag over de schutting. Hoe doet de buurman het? Doet hij het net zo als jij, of heel anders? Niet zo gek, legt Saskia uit: van oudsher zijn mensen kuddedieren, die bij de groep willen horen. Daarom letten we goed op de rest van de groep. Maar vaak vergelijken we onszelf vooral met mensen naar wie we opkijken, of die ergens buitengewoon goed in zijn. Op die manier eindigen we zelf altijd onderaan de ladder.
Test eens of je idee van de ander klopt. Vraag iemand naar wie je opkijkt (omdat je denkt dat hij of zij ergens heel goed in is, of omdat je hem of haar heel knap vindt, et cetera) of diegene het ook op die manier ziet. Evalueer daarna: klopte je gedachte, en wat heeft de uitkomst van het gesprek je opgeleverd?
Doe niet alsof de gunst die je vraagt eigenlijk niet zoveel voorstelt. Zoals: ‘Zou jij dit pakketje even voor me willen posten? Je komt toch langs het postkantoor’. Of: ‘Kun jij dat voor me doen? Het kost maar vijf minuutjes van je tijd.’ Als jij je verzoek minimaliseert, minimaliseer je daarmee tegelijkertijd de hulp van de ander. Niet echt sympathiek, toch? En je loopt ook nog eens het risico dat je je verrekent, en dat de ander uiteindelijk wel een uur of nog veel langer bezig is voor jou. Daardoor voelt de ander zich in de maling genomen en blijf jij met een schuldgevoel zitten (wat nog een keer om hulp vragen alleen maar moeilijker maakt).
Juist omdat we hulp vragen lastig vinden, gaan we onbewust vaak over op manipulatie. Bijvoorbeeld door iemand te herinneren aan een moment in het verleden waarop jij diegene uit de brand hielp. Een voorbeeld: ‘Weet je nog toen ik op jouw planten gepast heb tijdens je vakantie? Nu heb ik jóu nodig’. Hoewel je de kans dat iemand ‘ja’ zegt op je verzoek hiermee vergroot, ontneem je hem of haar ook alle plezier, omdat je er een moetje van maakt. Als je een ander eraan moet herinneren dat hij of zij nog bij je in het krijt staat, is de kans groot dat diegene dat zelf helemaal niet zo voelt. Houd dus vooral geen scores bij.
Het is belangrijk om je waardering en dankbaarheid uit te spreken voor iemands hulp. Maar richt je daarbij niet op jezelf, maar op de ander. Als je de nadruk legt op wat de hulp voor jou betekent, zeg je bijvoorbeeld: ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik had daardoor eindelijk eens tijd om even te ontspannen.’ Als je de ander een goed gevoel wilt geven en echt wilt laten voelen hoe dankbaar je bent, leg de nadruk dan ook op hem of haar. ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik vind het knap hoe goed je daarin bent.’ Daarmee geef je iemand een veel positiever gevoel.
Wat al die varianten gemeen hebben, is dat het paard je therapeut is. Niet dat het dier je op de sofa legt – de menselijke therapeut speelt ook een belangrijke rol – maar je leert het meeste van het paard. Terwijl je bij het paard bent (je verzorgt het, leidt of voert het, of je rijdt op zijn rug), observeert de therapeut je gedrag en hoe het dier op je reageert. Ondertussen praat je over je gedrag, gedachten, gevoelens. Het dier spiegelt die: ook als je niet zo gemakkelijk vertelt, kan de therapeut veel aflezen aan hoe het paard op jou reageert.
Uit onderzoek blijkt: vijf uur per maand is voldoende voor de belangrijkste positieve effecten. Dat klinkt misschien best nog als veel, maar het hoeft niet allemaal in één keer. Een handig hulpmiddel is de ‘natuurpiramide’.
De natuurpiramide kun je vergelijken met de ‘voedselschijf’. Hij bestaat uit vier lagen, van ‘kleine momenten voor elke dag’ tot ‘er écht even helemaal tussenuit’, die samen zorgen voor een ideale natuur-onderhoudsdosis. En eigenlijk is het heel simpel, want ‘even een natuurmomentje pakken’ dat kan op veel meer manieren dan je denkt.
Dit is de eerste, brede laag en hier is heel snel winst te behalen. Leg een stevige basis door jezelf te omringen met groen en gedurende de dag kleine porties natuur tot je te nemen. Iets heel kleins is prima, maar doe het vooral lekker vaak.
Kies een wandel- of fietsroute met bomen, als je op weg gaat naar school of werk.
Zet planten in huis en op je bureau en geef je ogen rust door er af en toe een paar seconden naar te kijken.
Zet potten verse kruiden in de keuken, en ruik daar vooral vaak aan (een instant energy boost!).
Zet YouTube op een opname van vogels-in-het-bos als je aan het werk bent.
Verf een muur groen (ja, dat helpt ook!).
Loop vaak even de tuin in, als je die hebt.
Tip: het herstellend effect van groen is achteraf groter dan vooraf. Dus bijvoorbeeld ná het werk gaan wandelen, heeft (nog) meer effect dan vooraf.
Dit is het tweede niveau in de natuurpiramide. Je onderhoudsdosis, als het ware. Ingewikkeld is het niet: ga eens in de week een paar uur de natuur in. Lekker even een dagje naar het strand (dat doet wonderen!) of een middag het bos in voor een wandeling of een bosbad (het Japanse recept voor meer mindfulness en minder stress). Of neem kinderen een middagje mee naar het bos in plaats van naar de indoor-speeltuin.
Tip: het hoeft geen stralend weer te zijn: als het zachtjes regent, ruikt het bos extra lekker!
kan je hier wat mee??
wat een verhaal, wat een verhaal, wat een verhaal. Schrijven helpen je mind zuiveren, je grootste vijand de mond te snoeren (je innerlijke criticus) en je geest te kalmeren en daarmee ook angstige gevoelens. Leg de avond van tevoren alvast een notebook en pen klaar naast je bed. De volgende ochtend, zodra je wakker wordt, pen je drie pagina’s vol met de hand. Je schrijft alles op wat er in je opkomt, je kunt niets fout doen. Je zou het een soort braindrain kunnen noemen, je laat je hoofd letterlijk leeglopen op papier. Dit maakt het een fijne oefening om blokkades op te heffen die positieve gevoelens en gedachten in de weg zitten en zodoende dichter bij je gevoel te komen. Om vervolgens met een schone lei aan de dag te beginnen, klaar voor elke uitdaging die op je pad komt. Of in dit geval: het fixen van een conflict.
Om in je broekzak bij je te dragen of aan een kettinkje om je hals: de helende krachten van een brokje bergkristal helpen je bij je gevoel te blijven, je intuïtie aan te scherpen en je concentratievermogen langer vast te houden. Handig, want soms – in the heat of the moment – is het fijn om ‘aanwezig’ te blijven. Daarnaast reinigt bergkristal je aura en neemt het negatieve energieën weg.
de basis voor hoe je nu naar jezelf kijkt, is al gelegd toen je nog heel klein was. In de periode dat je ook nog in Sinterklaas geloofde, zeg maar. ‘Als je die leeftijd hebt, kun je (…) nog niet nadenken over denken. Je kunt je gewoonweg niet voorstellen dat iets anders is dan dat het je wordt voorgespiegeld. Alles wat tegen je gezegd wordt, is waar. Alles wat je ziet, is waar.’
Net zoals je het bestaan van Sinterklaas op een bepaald moment in twijfel bent gaan trekken, is het goed om dat ook bij je zelfbeeld te doen. Daar ben je in de loop der jaren van overtuigd geraakt, maar klopt het wel?
Interessant om te weten: er zijn drie verschillende soorten zelfbeeld. Je hebt het realistische zelfbeeld, waarbij je er vrede mee hebt dat niet alles aan jou zo fantastisch is als je misschien zou willen (je hebt niet de lange ranke benen van een supermodel, of steil haar terwijl je liever krullen had gehad). Ben je ergens ontevreden over? Dan neem je de verantwoordelijkheid om er iets aan te doen, mits dat binnen je mogelijkheden ligt. Heb je een onderwaarderend zelfbeeld, dan vergelijk je jezelf vaak met anderen, onderschat je je prestaties en talenten en is goedkeuring van anderen erg belangrijk voor je. En heb je een overwaarderend zelfbeeld, dan bekijk je jezelf door een roze bril. Gaat er iets fout, dan lag het aan anderen of aan de omstandigheden.
Weet je wat voor soort zelfbeeld hebt, dan weet je ook in hoeverre er iets aan te verbeteren valt. De kans is groot dat je best iets positiever over jezelf mag denken. In het boek PRFCT. staan zeven stappen die je kunt zetten naar een optimistischer zelfbeeld, dit zijn er drie (de volgorde maakt niet uit, je kunt de stappen afzonderlijk zetten).
Het is onmogelijk om alles waar te nemen, en daarom filtert ons brein wat we zien. Je manier van kijken bepaalt wat je het meeste opvalt. Als je op een kritische manier naar jezelf kijkt, zie je vooral de (vermeende) negatieve dingen. Die blik kun je veranderen door te oefenen.
Stel, je ontmoet een nieuw iemand. Waar gaat je aandacht het eerste naartoe? Is dat die ene vervelende opmerking die iemand maakt? Benoem daarna drie dingen (of meer) die je wél positief vindt aan deze persoon. Dit kun je eerst een paar keer oefenen bij anderen, en vervolgens op jezelf toepassen, bijvoorbeeld aan het einde van de dag. Wat schiet je als eerste te binnen, en als dat niet positief is, daag jezelf dan uit om een paar positieve dingen te benoemen.
Onze gedachten zijn niet altijd wáár. We doen de hele dag door allerlei aannames. Gaan twee goede vriendinnen samen naar de film zonder jou mee te vragen? Dan kun je de conclusie trekken dat ze jou wel stom zullen vinden, maar er zijn veel meer redenen mogelijk. Van elke situatie zijn meerdere interpretaties mogelijk.
Daag je gedachten dus zo vaak mogelijk uit, door ze te bevragen. Is het waar wat je denkt? Weet je dat 100 procent zeker? En hoe gedraag je je door die gedachte? Bedenk je dat je zelf mag bepalen wat je gelooft – je mag van het negatieve uitgaan, maar ook van het positieve.
Wij mensen kijken graag over de schutting. Hoe doet de buurman het? Doet hij het net zo als jij, of heel anders? Niet zo gek, legt Saskia uit: van oudsher zijn mensen kuddedieren, die bij de groep willen horen. Daarom letten we goed op de rest van de groep. Maar vaak vergelijken we onszelf vooral met mensen naar wie we opkijken, of die ergens buitengewoon goed in zijn. Op die manier eindigen we zelf altijd onderaan de ladder.
Test eens of je idee van de ander klopt. Vraag iemand naar wie je opkijkt (omdat je denkt dat hij of zij ergens heel goed in is, of omdat je hem of haar heel knap vindt, et cetera) of diegene het ook op die manier ziet. Evalueer daarna: klopte je gedachte, en wat heeft de uitkomst van het gesprek je opgeleverd?
Doe niet alsof de gunst die je vraagt eigenlijk niet zoveel voorstelt. Zoals: ‘Zou jij dit pakketje even voor me willen posten? Je komt toch langs het postkantoor’. Of: ‘Kun jij dat voor me doen? Het kost maar vijf minuutjes van je tijd.’ Als jij je verzoek minimaliseert, minimaliseer je daarmee tegelijkertijd de hulp van de ander. Niet echt sympathiek, toch? En je loopt ook nog eens het risico dat je je verrekent, en dat de ander uiteindelijk wel een uur of nog veel langer bezig is voor jou. Daardoor voelt de ander zich in de maling genomen en blijf jij met een schuldgevoel zitten (wat nog een keer om hulp vragen alleen maar moeilijker maakt).
Juist omdat we hulp vragen lastig vinden, gaan we onbewust vaak over op manipulatie. Bijvoorbeeld door iemand te herinneren aan een moment in het verleden waarop jij diegene uit de brand hielp. Een voorbeeld: ‘Weet je nog toen ik op jouw planten gepast heb tijdens je vakantie? Nu heb ik jóu nodig’. Hoewel je de kans dat iemand ‘ja’ zegt op je verzoek hiermee vergroot, ontneem je hem of haar ook alle plezier, omdat je er een moetje van maakt. Als je een ander eraan moet herinneren dat hij of zij nog bij je in het krijt staat, is de kans groot dat diegene dat zelf helemaal niet zo voelt. Houd dus vooral geen scores bij.
Het is belangrijk om je waardering en dankbaarheid uit te spreken voor iemands hulp. Maar richt je daarbij niet op jezelf, maar op de ander. Als je de nadruk legt op wat de hulp voor jou betekent, zeg je bijvoorbeeld: ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik had daardoor eindelijk eens tijd om even te ontspannen.’ Als je de ander een goed gevoel wilt geven en echt wilt laten voelen hoe dankbaar je bent, leg de nadruk dan ook op hem of haar. ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik vind het knap hoe goed je daarin bent.’ Daarmee geef je iemand een veel positiever gevoel.
Wat al die varianten gemeen hebben, is dat het paard je therapeut is. Niet dat het dier je op de sofa legt – de menselijke therapeut speelt ook een belangrijke rol – maar je leert het meeste van het paard. Terwijl je bij het paard bent (je verzorgt het, leidt of voert het, of je rijdt op zijn rug), observeert de therapeut je gedrag en hoe het dier op je reageert. Ondertussen praat je over je gedrag, gedachten, gevoelens. Het dier spiegelt die: ook als je niet zo gemakkelijk vertelt, kan de therapeut veel aflezen aan hoe het paard op jou reageert.
Uit onderzoek blijkt: vijf uur per maand is voldoende voor de belangrijkste positieve effecten. Dat klinkt misschien best nog als veel, maar het hoeft niet allemaal in één keer. Een handig hulpmiddel is de ‘natuurpiramide’.
De natuurpiramide kun je vergelijken met de ‘voedselschijf’. Hij bestaat uit vier lagen, van ‘kleine momenten voor elke dag’ tot ‘er écht even helemaal tussenuit’, die samen zorgen voor een ideale natuur-onderhoudsdosis. En eigenlijk is het heel simpel, want ‘even een natuurmomentje pakken’ dat kan op veel meer manieren dan je denkt.
Dit is de eerste, brede laag en hier is heel snel winst te behalen. Leg een stevige basis door jezelf te omringen met groen en gedurende de dag kleine porties natuur tot je te nemen. Iets heel kleins is prima, maar doe het vooral lekker vaak.
Kies een wandel- of fietsroute met bomen, als je op weg gaat naar school of werk.
Zet planten in huis en op je bureau en geef je ogen rust door er af en toe een paar seconden naar te kijken.
Zet potten verse kruiden in de keuken, en ruik daar vooral vaak aan (een instant energy boost!).
Zet YouTube op een opname van vogels-in-het-bos als je aan het werk bent.
Verf een muur groen (ja, dat helpt ook!).
Loop vaak even de tuin in, als je die hebt.
Tip: het herstellend effect van groen is achteraf groter dan vooraf. Dus bijvoorbeeld ná het werk gaan wandelen, heeft (nog) meer effect dan vooraf.
Dit is het tweede niveau in de natuurpiramide. Je onderhoudsdosis, als het ware. Ingewikkeld is het niet: ga eens in de week een paar uur de natuur in. Lekker even een dagje naar het strand (dat doet wonderen!) of een middag het bos in voor een wandeling of een bosbad (het Japanse recept voor meer mindfulness en minder stress). Of neem kinderen een middagje mee naar het bos in plaats van naar de indoor-speeltuin.
Tip: het hoeft geen stralend weer te zijn: als het zachtjes regent, ruikt het bos extra lekker!
kan je hier wat mee??
zondag 18 augustus 2019 om 22:14
Hardwerkend aardig meisje laat zich uitbuiten door luie drugsverslaafde gamer. Pikt het niet meer, maar vraagt zich af of ze te moeilijk doet.
zondag 18 augustus 2019 om 22:15
Maar het belangrijkste is om klein te beginnen. Probeer het gewoon eens uit, volgens de Japanse aanpak van Kaizen (‘vernieuwen naar beter’, met mini-stapjes). Begin bij de onderste laag van de piramide, met veel kleine porties natuur verspreid over de dag, die je helpen om te herstellen van stress, drukte en lastige emoties. Ga dan naar stap twee. Zo breng je heel eenvoudig meer natuur in je leven. Je kunt, na een extra heftige periode in je leven, er een retraite van een paar maanden aan toevoegen (zie bijvoorbeeld ‘Wild’ van Cheryl Strayed).
Maar het begint klein. Bijvoorbeeld na een drukke dag, als iedereen moe is en het huis te klein. Dan is het toch een fijne gedachte dat instant verlichting te vinden is in iets dat je net bij de hand hebt: een pot verse kruiden. Basilicum bijvoorbeeld. Of tijm. Of rozemarijn.
Adem in, adem uit.
’Wat doe je, mamma?’
‘Hier lieverd. Ruik maar!’
zondag 18 augustus 2019 om 22:19
steentje in je zak!!!
Meds
zondag 18 augustus 2019 om 22:25
Woorden zijn prachtig, maar soms verraderlijk. Ze kunnen zo goedgekozen en welluidend zijn dat je er in eerste instantie diep van onder de indruk bent. Toch kan er iets niet helemaal kloppen aan wat je hoort. Je verstand is tevreden gesteld, maar je gevoel schudt zeer beslist haar hoofd. Dat ligt meestal aan de oorsprong: de woorden die tot je zijn gesproken komen niet uit het hart van de spreker, maar slechts uit het hoofd.S-Meds schreef: ↑18-08-2019 22:10Lieve TO
wat een verhaal, wat een verhaal, wat een verhaal. Schrijven helpen je mind zuiveren, je grootste vijand de mond te snoeren (je innerlijke criticus) en je geest te kalmeren en daarmee ook angstige gevoelens. Leg de avond van tevoren alvast een notebook en pen klaar naast je bed. De volgende ochtend, zodra je wakker wordt, pen je drie pagina’s vol met de hand. Je schrijft alles op wat er in je opkomt, je kunt niets fout doen. Je zou het een soort braindrain kunnen noemen, je laat je hoofd letterlijk leeglopen op papier. Dit maakt het een fijne oefening om blokkades op te heffen die positieve gevoelens en gedachten in de weg zitten en zodoende dichter bij je gevoel te komen. Om vervolgens met een schone lei aan de dag te beginnen, klaar voor elke uitdaging die op je pad komt. Of in dit geval: het fixen van een conflict.
Om in je broekzak bij je te dragen of aan een kettinkje om je hals: de helende krachten van een brokje bergkristal helpen je bij je gevoel te blijven, je intuïtie aan te scherpen en je concentratievermogen langer vast te houden. Handig, want soms – in the heat of the moment – is het fijn om ‘aanwezig’ te blijven. Daarnaast reinigt bergkristal je aura en neemt het negatieve energieën weg.
de basis voor hoe je nu naar jezelf kijkt, is al gelegd toen je nog heel klein was. In de periode dat je ook nog in Sinterklaas geloofde, zeg maar. ‘Als je die leeftijd hebt, kun je (…) nog niet nadenken over denken. Je kunt je gewoonweg niet voorstellen dat iets anders is dan dat het je wordt voorgespiegeld. Alles wat tegen je gezegd wordt, is waar. Alles wat je ziet, is waar.’
Net zoals je het bestaan van Sinterklaas op een bepaald moment in twijfel bent gaan trekken, is het goed om dat ook bij je zelfbeeld te doen. Daar ben je in de loop der jaren van overtuigd geraakt, maar klopt het wel?
Interessant om te weten: er zijn drie verschillende soorten zelfbeeld. Je hebt het realistische zelfbeeld, waarbij je er vrede mee hebt dat niet alles aan jou zo fantastisch is als je misschien zou willen (je hebt niet de lange ranke benen van een supermodel, of steil haar terwijl je liever krullen had gehad). Ben je ergens ontevreden over? Dan neem je de verantwoordelijkheid om er iets aan te doen, mits dat binnen je mogelijkheden ligt. Heb je een onderwaarderend zelfbeeld, dan vergelijk je jezelf vaak met anderen, onderschat je je prestaties en talenten en is goedkeuring van anderen erg belangrijk voor je. En heb je een overwaarderend zelfbeeld, dan bekijk je jezelf door een roze bril. Gaat er iets fout, dan lag het aan anderen of aan de omstandigheden.
Weet je wat voor soort zelfbeeld hebt, dan weet je ook in hoeverre er iets aan te verbeteren valt. De kans is groot dat je best iets positiever over jezelf mag denken. In het boek PRFCT. staan zeven stappen die je kunt zetten naar een optimistischer zelfbeeld, dit zijn er drie (de volgorde maakt niet uit, je kunt de stappen afzonderlijk zetten).
Het is onmogelijk om alles waar te nemen, en daarom filtert ons brein wat we zien. Je manier van kijken bepaalt wat je het meeste opvalt. Als je op een kritische manier naar jezelf kijkt, zie je vooral de (vermeende) negatieve dingen. Die blik kun je veranderen door te oefenen.
Stel, je ontmoet een nieuw iemand. Waar gaat je aandacht het eerste naartoe? Is dat die ene vervelende opmerking die iemand maakt? Benoem daarna drie dingen (of meer) die je wél positief vindt aan deze persoon. Dit kun je eerst een paar keer oefenen bij anderen, en vervolgens op jezelf toepassen, bijvoorbeeld aan het einde van de dag. Wat schiet je als eerste te binnen, en als dat niet positief is, daag jezelf dan uit om een paar positieve dingen te benoemen.
Onze gedachten zijn niet altijd wáár. We doen de hele dag door allerlei aannames. Gaan twee goede vriendinnen samen naar de film zonder jou mee te vragen? Dan kun je de conclusie trekken dat ze jou wel stom zullen vinden, maar er zijn veel meer redenen mogelijk. Van elke situatie zijn meerdere interpretaties mogelijk.
Daag je gedachten dus zo vaak mogelijk uit, door ze te bevragen. Is het waar wat je denkt? Weet je dat 100 procent zeker? En hoe gedraag je je door die gedachte? Bedenk je dat je zelf mag bepalen wat je gelooft – je mag van het negatieve uitgaan, maar ook van het positieve.
Wij mensen kijken graag over de schutting. Hoe doet de buurman het? Doet hij het net zo als jij, of heel anders? Niet zo gek, legt Saskia uit: van oudsher zijn mensen kuddedieren, die bij de groep willen horen. Daarom letten we goed op de rest van de groep. Maar vaak vergelijken we onszelf vooral met mensen naar wie we opkijken, of die ergens buitengewoon goed in zijn. Op die manier eindigen we zelf altijd onderaan de ladder.
Test eens of je idee van de ander klopt. Vraag iemand naar wie je opkijkt (omdat je denkt dat hij of zij ergens heel goed in is, of omdat je hem of haar heel knap vindt, et cetera) of diegene het ook op die manier ziet. Evalueer daarna: klopte je gedachte, en wat heeft de uitkomst van het gesprek je opgeleverd?
Doe niet alsof de gunst die je vraagt eigenlijk niet zoveel voorstelt. Zoals: ‘Zou jij dit pakketje even voor me willen posten? Je komt toch langs het postkantoor’. Of: ‘Kun jij dat voor me doen? Het kost maar vijf minuutjes van je tijd.’ Als jij je verzoek minimaliseert, minimaliseer je daarmee tegelijkertijd de hulp van de ander. Niet echt sympathiek, toch? En je loopt ook nog eens het risico dat je je verrekent, en dat de ander uiteindelijk wel een uur of nog veel langer bezig is voor jou. Daardoor voelt de ander zich in de maling genomen en blijf jij met een schuldgevoel zitten (wat nog een keer om hulp vragen alleen maar moeilijker maakt).
Juist omdat we hulp vragen lastig vinden, gaan we onbewust vaak over op manipulatie. Bijvoorbeeld door iemand te herinneren aan een moment in het verleden waarop jij diegene uit de brand hielp. Een voorbeeld: ‘Weet je nog toen ik op jouw planten gepast heb tijdens je vakantie? Nu heb ik jóu nodig’. Hoewel je de kans dat iemand ‘ja’ zegt op je verzoek hiermee vergroot, ontneem je hem of haar ook alle plezier, omdat je er een moetje van maakt. Als je een ander eraan moet herinneren dat hij of zij nog bij je in het krijt staat, is de kans groot dat diegene dat zelf helemaal niet zo voelt. Houd dus vooral geen scores bij.
Het is belangrijk om je waardering en dankbaarheid uit te spreken voor iemands hulp. Maar richt je daarbij niet op jezelf, maar op de ander. Als je de nadruk legt op wat de hulp voor jou betekent, zeg je bijvoorbeeld: ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik had daardoor eindelijk eens tijd om even te ontspannen.’ Als je de ander een goed gevoel wilt geven en echt wilt laten voelen hoe dankbaar je bent, leg de nadruk dan ook op hem of haar. ‘Wat fijn dat je X voor me wilde doen. Ik vind het knap hoe goed je daarin bent.’ Daarmee geef je iemand een veel positiever gevoel.
Wat al die varianten gemeen hebben, is dat het paard je therapeut is. Niet dat het dier je op de sofa legt – de menselijke therapeut speelt ook een belangrijke rol – maar je leert het meeste van het paard. Terwijl je bij het paard bent (je verzorgt het, leidt of voert het, of je rijdt op zijn rug), observeert de therapeut je gedrag en hoe het dier op je reageert. Ondertussen praat je over je gedrag, gedachten, gevoelens. Het dier spiegelt die: ook als je niet zo gemakkelijk vertelt, kan de therapeut veel aflezen aan hoe het paard op jou reageert.
Uit onderzoek blijkt: vijf uur per maand is voldoende voor de belangrijkste positieve effecten. Dat klinkt misschien best nog als veel, maar het hoeft niet allemaal in één keer. Een handig hulpmiddel is de ‘natuurpiramide’.
De natuurpiramide kun je vergelijken met de ‘voedselschijf’. Hij bestaat uit vier lagen, van ‘kleine momenten voor elke dag’ tot ‘er écht even helemaal tussenuit’, die samen zorgen voor een ideale natuur-onderhoudsdosis. En eigenlijk is het heel simpel, want ‘even een natuurmomentje pakken’ dat kan op veel meer manieren dan je denkt.
Dit is de eerste, brede laag en hier is heel snel winst te behalen. Leg een stevige basis door jezelf te omringen met groen en gedurende de dag kleine porties natuur tot je te nemen. Iets heel kleins is prima, maar doe het vooral lekker vaak.
Kies een wandel- of fietsroute met bomen, als je op weg gaat naar school of werk.
Zet planten in huis en op je bureau en geef je ogen rust door er af en toe een paar seconden naar te kijken.
Zet potten verse kruiden in de keuken, en ruik daar vooral vaak aan (een instant energy boost!).
Zet YouTube op een opname van vogels-in-het-bos als je aan het werk bent.
Verf een muur groen (ja, dat helpt ook!).
Loop vaak even de tuin in, als je die hebt.
Tip: het herstellend effect van groen is achteraf groter dan vooraf. Dus bijvoorbeeld ná het werk gaan wandelen, heeft (nog) meer effect dan vooraf.
Dit is het tweede niveau in de natuurpiramide. Je onderhoudsdosis, als het ware. Ingewikkeld is het niet: ga eens in de week een paar uur de natuur in. Lekker even een dagje naar het strand (dat doet wonderen!) of een middag het bos in voor een wandeling of een bosbad (het Japanse recept voor meer mindfulness en minder stress). Of neem kinderen een middagje mee naar het bos in plaats van naar de indoor-speeltuin.
Tip: het hoeft geen stralend weer te zijn: als het zachtjes regent, ruikt het bos extra lekker!
kan je hier wat mee??
Deze woorden zijn niet doorvoeld, doorleefd of gemeend. Ze zijn ooit in een boek gelezen, uit de mond van anderen gehoord en nagepraat. Ze worden uitgesproken vanuit effectbejag; het is de bedoeling dat je de ander nu heel verlicht en inspirerend vindt en liefst ook de goede raad opvolgt.
Woorden die niet uit het hart komen, kunnen jouw hart onmogelijk bereiken. Hoe mooi of juist de uitspraak ook klinkt, hoe beroemd de persoon ook mag zijn die deze uitspreekt en hoeveel lezers, volgers, fans hij of zij ook heeft, je kunt de wijze woorden niet ‘ter harte nemen’.
Alleen uit persoonlijke ervaring, gevolgd door reflectie en overpeinzing, kan zich wijsheid vormen. Die ervaring hoeft niet heel intens te zijn, want dat zou betekenen dat alleen levens met hoge toppen en diepe dalen waardevolle inzichten opleveren. Aandachtige mensen kunnen uit het eenvoudige, alledaagse leven diepe inzichten onttrekken, zoals je calvados kunt destilleren uit boerenappels.
Goede raad geven die niet is geworteld in ervaring is goedkoop. Veel kostbaarder zijn wijze woorden die voortkomen uit lessen die met bloed, zweet en tranen zijn getrokken uit het leven zelf. Deze woorden hebben de kracht en mildheid van iemand die zichzelf niet verheven boven het onderwerp acht, maar vanuit bescheidenheid, verbondenheid en empathie spreekt. Ze zijn goud waard
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 18 augustus 2019 om 22:27
Als je hip wilt zijn, noem je het ‘kill it with kindness’. Een op het eerste gezicht onaardige opmerking, egoïstische houding of agressieve toon kun je weerleggen met vriendelijkheid die daar haaks op staat. In de meeste gevallen werkt empathisch zijn wonderwel. Vaak zal de ander even in verwarring zijn, maar dan verzachten en evenveel vriendelijkheid tonen. Je hebt haat vermoord met liefde, vijandschap de nek omgedraaid met vriendelijkheid. Het is efficiënt, kost minder energie dan de strijd aangaan en je houdt er beide een goed gevoel aan over.blijfgewoonbianca schreef: ↑18-08-2019 22:25Woorden zijn prachtig, maar soms verraderlijk. Ze kunnen zo goedgekozen en welluidend zijn dat je er in eerste instantie diep van onder de indruk bent. Toch kan er iets niet helemaal kloppen aan wat je hoort. Je verstand is tevreden gesteld, maar je gevoel schudt zeer beslist haar hoofd. Dat ligt meestal aan de oorsprong: de woorden die tot je zijn gesproken komen niet uit het hart van de spreker, maar slechts uit het hoofd.
Deze woorden zijn niet doorvoeld, doorleefd of gemeend. Ze zijn ooit in een boek gelezen, uit de mond van anderen gehoord en nagepraat. Ze worden uitgesproken vanuit effectbejag; het is de bedoeling dat je de ander nu heel verlicht en inspirerend vindt en liefst ook de goede raad opvolgt.
Woorden die niet uit het hart komen, kunnen jouw hart onmogelijk bereiken. Hoe mooi of juist de uitspraak ook klinkt, hoe beroemd de persoon ook mag zijn die deze uitspreekt en hoeveel lezers, volgers, fans hij of zij ook heeft, je kunt de wijze woorden niet ‘ter harte nemen’.
Alleen uit persoonlijke ervaring, gevolgd door reflectie en overpeinzing, kan zich wijsheid vormen. Die ervaring hoeft niet heel intens te zijn, want dat zou betekenen dat alleen levens met hoge toppen en diepe dalen waardevolle inzichten opleveren. Aandachtige mensen kunnen uit het eenvoudige, alledaagse leven diepe inzichten onttrekken, zoals je calvados kunt destilleren uit boerenappels.
Goede raad geven die niet is geworteld in ervaring is goedkoop. Veel kostbaarder zijn wijze woorden die voortkomen uit lessen die met bloed, zweet en tranen zijn getrokken uit het leven zelf. Deze woorden hebben de kracht en mildheid van iemand die zichzelf niet verheven boven het onderwerp acht, maar vanuit bescheidenheid, verbondenheid en empathie spreekt. Ze zijn goud waard
En dan het allergrootste voordeel: je verplaatsen in de belevingswereld van een ander mens, in andere omstandigheden en met een andere achtergrond dan de jouwe vergt inspanning. Hoe verder die persoon van jou af ligt, hoe meer inlevingsvermogen er van je wordt gevraagd. En dat maakt je een liefdevoller, evenwichtiger en rijker mens.
