Overig
alle pijlers
Het Bezemtopic
woensdag 5 augustus 2009 om 21:43
Voor iedereen die een stok achter de deur wil, zijn lijstje niet af krijgt, beter in zijn vel of huis wil zitten....
De mores is hier een beetje dat iedereen (meestal, vaak, soms) zijn lijstje met dingetjes die hij wil doen post, zodat je die lekker af kunt strepen aan het eind van de dag. Verder geven we elkaar schoppen onder de kont, aaien over de bol, schouders om uit te huilen en veren in de bibs. Oh, en tips doen we ook wel eens. Het gaat niet alleen over schoonmaken, er wordt vaak genoeg gebezemd in relaties, hoofden, eetpatronen en werksituaties. Werkt prima.
Dus welkom, en pak een bezem.
Edit: Het Bezemtopic (oude topic)
De mores is hier een beetje dat iedereen (meestal, vaak, soms) zijn lijstje met dingetjes die hij wil doen post, zodat je die lekker af kunt strepen aan het eind van de dag. Verder geven we elkaar schoppen onder de kont, aaien over de bol, schouders om uit te huilen en veren in de bibs. Oh, en tips doen we ook wel eens. Het gaat niet alleen over schoonmaken, er wordt vaak genoeg gebezemd in relaties, hoofden, eetpatronen en werksituaties. Werkt prima.
Dus welkom, en pak een bezem.
Edit: Het Bezemtopic (oude topic)
vrijdag 25 september 2009 om 08:32
vrijdag 25 september 2009 om 09:19
Bedankt voor al het liefs...
Ja, het is snel gegaan. Heel snel, veel te snel. Van de week waren we bij haar en toen leek het inderdaad beter te gaan. Van de week was ik er met Madelief, mijn jongste, en die kan sinds een weekje ongeveer oma zeggen. Dus die zei OOOOMAAA en moest vervolgens vreselijk hard om zichzelf lachen. Oma deed haar ogen open en reageerde erop. Welleswaar zonder woorden, maar ik weet zeker dat ze haar herkende.
Gisteren had ik schoolreis en omdat het zo goed ging ben ik gewoon meegegaan. Op de terugweg in de bus hoorde ik dat het foute boel was. De infectie was op een hartklep gaan zitten en had in die week tijd de klep volledig vernietigd. Ondanks alle antibiotica ging het dus razendsnel. Verder behandelen had geen zin, omdat (als ze dit al zou overleven), ze een zware hartoperatie had moeten ondergaan en dat had ze sowieso niet gered (die kans is bij gezonde mensen zelfs maar 50%).
Toen ik gisteren in het zkh. aankwam, lag ze te slapen en was ze ver weg. Ik heb haar dus niet meer gesproken, los van wat loze kreten die je dan de lucht in gooit. Na een uurtje hebben we besloten de behandeling te stoppen en drie kwartier later, om kwart over 8, is ze overleden. Heel rustig zakte ze weg. Helaas geen zwakke glimlach na haar laatste adem, wat je wel eens leest of op tv ziet.
Het is onwerkelijk... mijn houvast is weg, mijn steun en toeverlaat, mijn moekie, mijn lieve moekie die me onvoorwaardelijk steunde, ongeacht hetgeen ik uithaalde. De lieve oma voor mijn meiden, maar gelukkig 'hebben we nog een oma' aldus mijn oudste meisje. Het voelt vreemd... je praat over crematie, kisten, datum, tijd... en het gaat over je moeder. Mijn moeder die pas 61 was en nog minimaal 15 jaar had moeten genieten van kinderen, kleinkinderen en alles wat het leven te bieden had.
Ja, het is snel gegaan. Heel snel, veel te snel. Van de week waren we bij haar en toen leek het inderdaad beter te gaan. Van de week was ik er met Madelief, mijn jongste, en die kan sinds een weekje ongeveer oma zeggen. Dus die zei OOOOMAAA en moest vervolgens vreselijk hard om zichzelf lachen. Oma deed haar ogen open en reageerde erop. Welleswaar zonder woorden, maar ik weet zeker dat ze haar herkende.
Gisteren had ik schoolreis en omdat het zo goed ging ben ik gewoon meegegaan. Op de terugweg in de bus hoorde ik dat het foute boel was. De infectie was op een hartklep gaan zitten en had in die week tijd de klep volledig vernietigd. Ondanks alle antibiotica ging het dus razendsnel. Verder behandelen had geen zin, omdat (als ze dit al zou overleven), ze een zware hartoperatie had moeten ondergaan en dat had ze sowieso niet gered (die kans is bij gezonde mensen zelfs maar 50%).
Toen ik gisteren in het zkh. aankwam, lag ze te slapen en was ze ver weg. Ik heb haar dus niet meer gesproken, los van wat loze kreten die je dan de lucht in gooit. Na een uurtje hebben we besloten de behandeling te stoppen en drie kwartier later, om kwart over 8, is ze overleden. Heel rustig zakte ze weg. Helaas geen zwakke glimlach na haar laatste adem, wat je wel eens leest of op tv ziet.
Het is onwerkelijk... mijn houvast is weg, mijn steun en toeverlaat, mijn moekie, mijn lieve moekie die me onvoorwaardelijk steunde, ongeacht hetgeen ik uithaalde. De lieve oma voor mijn meiden, maar gelukkig 'hebben we nog een oma' aldus mijn oudste meisje. Het voelt vreemd... je praat over crematie, kisten, datum, tijd... en het gaat over je moeder. Mijn moeder die pas 61 was en nog minimaal 15 jaar had moeten genieten van kinderen, kleinkinderen en alles wat het leven te bieden had.
vrijdag 25 september 2009 om 09:41
Ach meis toch. Wat verschrikkelijk, wat oneerlijk en veel te jong.
En wat fijn dat jou kleine nog Oma heeft gezegd en dat je moeder haar kleinkind nog herkende. Dat zijn de herinneringen die je gaat koesteren.
En kinderen snappen niets van de dood. Als het goed is krijg je van de begrafenisondernemer een paar boekjes hoe je om kunt gaan met je kinderen als zij hun oma verliezen. Zijn erg fijne boekjes. Tenminste, wij kregen die bij de kaarten.
In de mis van schoonmoeder was ook een kleinkind van oma van 2 jaar. Iedere keer als de priester uitgepraat was of als het zingen stopte, riep hij keihard: "Affelope". Wat bij ons allemaal een glimlach naar voren bracht. En we zaten er de verdere mis gewoon op te wachten. Het brak de spanning.
Druif ik wil je alle kracht toewensen. Je gaat heftige dagen in, maar ik hoop dat de saamhorigheid die wij hadden de afgelopen week, ook bij jullie is.
Ik denk aan je.
Liefs Zoeb
En wat fijn dat jou kleine nog Oma heeft gezegd en dat je moeder haar kleinkind nog herkende. Dat zijn de herinneringen die je gaat koesteren.
En kinderen snappen niets van de dood. Als het goed is krijg je van de begrafenisondernemer een paar boekjes hoe je om kunt gaan met je kinderen als zij hun oma verliezen. Zijn erg fijne boekjes. Tenminste, wij kregen die bij de kaarten.
In de mis van schoonmoeder was ook een kleinkind van oma van 2 jaar. Iedere keer als de priester uitgepraat was of als het zingen stopte, riep hij keihard: "Affelope". Wat bij ons allemaal een glimlach naar voren bracht. En we zaten er de verdere mis gewoon op te wachten. Het brak de spanning.
Druif ik wil je alle kracht toewensen. Je gaat heftige dagen in, maar ik hoop dat de saamhorigheid die wij hadden de afgelopen week, ook bij jullie is.
Ik denk aan je.
Liefs Zoeb
vrijdag 25 september 2009 om 13:29
Druif,dat is nog veel te jong!Nogmaals veel sterkte!!
Jonna,ik zal wel te laat zijn maar fijne vakantie!!
Zoeb,hoe gaat t met je?Ga je nog zeilen dit weekend?meen dat ik dat ergens gelezen had.
Gister bij vriendin op de koffie geweest.Hadden een nieuw speelhuisje in de tuin.Onze zonen waren dus lekker aan het spelen,totdat mijn ukkie beneden aan de trap lag.Op het eerste gezicht leek er niks aan de hand,totdat ie gisteravond begon over te geven.Heb hem dus vannacht maar bij mij in bed gelegd zodat ik hem in de gaten kon houden.Vandaag is ie wel wat rustiger dan normaal.(maar das ook weleens lekker..)
Vanavond komt mijn zussie oppassen en gaan vriend en ik lekker uit eten.Dit had een verassing voor me moeten zijn maar zus belde om te vragen of ze met kids naar de McD mocht...weg verassing,hahaha!
Ik ga nog even stofzuigen en dan lekker zonnebanken en douchen!
Fijn weekend iedereen!!
Jonna,ik zal wel te laat zijn maar fijne vakantie!!
Zoeb,hoe gaat t met je?Ga je nog zeilen dit weekend?meen dat ik dat ergens gelezen had.
Gister bij vriendin op de koffie geweest.Hadden een nieuw speelhuisje in de tuin.Onze zonen waren dus lekker aan het spelen,totdat mijn ukkie beneden aan de trap lag.Op het eerste gezicht leek er niks aan de hand,totdat ie gisteravond begon over te geven.Heb hem dus vannacht maar bij mij in bed gelegd zodat ik hem in de gaten kon houden.Vandaag is ie wel wat rustiger dan normaal.(maar das ook weleens lekker..)
Vanavond komt mijn zussie oppassen en gaan vriend en ik lekker uit eten.Dit had een verassing voor me moeten zijn maar zus belde om te vragen of ze met kids naar de McD mocht...weg verassing,hahaha!
Ik ga nog even stofzuigen en dan lekker zonnebanken en douchen!
Fijn weekend iedereen!!
