Overig
alle pijlers
Wat je niet hardop wilt zeggen, deel 5
woensdag 8 januari 2020 om 15:00
Dus: pesthumeur? Agressieve buien, maar te fatsoenlijk om er iets mee te doen? Uitlaatklep nodig, maar geen idee waar?
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
En er is een deel 4 maar ik durf wel harop te zeggen dat ik gen zin heb om uit te zoeken hoe daar een linkje van te maken!
Daar gaan we weer!
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
En er is een deel 4 maar ik durf wel harop te zeggen dat ik gen zin heb om uit te zoeken hoe daar een linkje van te maken!
Daar gaan we weer!
vrijdag 27 maart 2020 om 11:06
@Madrid87: Wat balen dat je niet naar je neefje mag. 
Zeker omdat het je 1e is. Al willen ze natuurlijk geen risico's nemen met al die toestanden.
Knap een eigen boek schrijven. Schrijf je dan over je eigen ervaringen met ASS?
Ik heb er ook wel eens over gedacht om dat te gaan doen. Maar heb moeite om hoofd- en bijzaken te onderscheiden. Bovendien springen mijn gedachten altijd alle kanten op. En ik wil eerst verhuizen, hopelijk dit jaar nog.
Zeker omdat het je 1e is. Al willen ze natuurlijk geen risico's nemen met al die toestanden.Knap een eigen boek schrijven. Schrijf je dan over je eigen ervaringen met ASS?
Ik heb er ook wel eens over gedacht om dat te gaan doen. Maar heb moeite om hoofd- en bijzaken te onderscheiden. Bovendien springen mijn gedachten altijd alle kanten op. En ik wil eerst verhuizen, hopelijk dit jaar nog.
vrijdag 27 maart 2020 om 11:20
vrijdag 27 maart 2020 om 11:25
Ik heb een droge neus, aan de binnenkant dus. Verklaart een hoop die droge lucht.
vrijdag 27 maart 2020 om 11:27
een hele dikkeMadrid87 schreef: ↑27-03-2020 07:10Ik heb het ook meis, zodra de temperaturen wat omlaag gaan en rond het vriespunt gaan hangen ben ik de hele dag statisch. De kat inderdaad ook. Gek word ik ervan. Alles wat ik aanraak is statisch. Die schokjes kan ik echt slecht tegen.
Ik wil ook even spuien hoor. Ik wil dit niet hardop zeggen omdat ik weet dat er duizenden mensen een vreselijke dood tegemoet gaan momenteel maar ik baal toch even enorm van het feit dat mijn neefje op het punt van geboren staat en dat wij hem niet mogen zien als hij er eenmaal is. Dat ik hem niet vast kan houden zoals ik al zeven maanden hoop.
Nee, wij mogen er niet bij zijn tot de kraamhulp weg is en zelfs dan moet ik maar hopen dat ik bij hem mag want ik ben verkouden ( hooikoorts neem ik aan maar ik wil geen risico nemen uiteraard ). Natuurlijk kunnen we hem zien via filmpjes enzo maar ik had het me zo anders voorgesteld en ik vind het zo enorm klote dat ik hem niet vast mag houden voorlopig.
Ja, geen wereldprobleem hoor zeker niet maar toch doet het me wel pijn. Ik ben ook bezorgd om schoonzus die in het ziekenhuis moet bevallen in deze tijd. Ik hoop dat het allemaal goed gaat.
Oh en ik ben ook nog mijn baan kwijt per 12 april, contract kan niet verlengd worden dankzij Corona. Dus ja dat komt er ook nog even bij. Had dat wel verwacht maar toch.
Verder tel ik ook mijn zegeningen hoor, ik ben gezond, mijn familie gelukkig ook ( geen risico gevallen ) en ik heb de Corona zorgen goed los kunnen laten ( grotendeels ) en geen angst aanvallen meer gehad. Ik heb eigenlijk niets te klagen maar ik vond het even heel egoistisch zielig voor mezelf dat ik niet bij mijn neefje mag.
snap je frustatie. en in dit geval mag je best even egoistisch zijn
Relax we're all crazy, it's not a competition
vrijdag 27 maart 2020 om 11:32
vrijdag 27 maart 2020 om 11:42
lemoos2 schreef: ↑27-03-2020 11:32Ik werd wakker van gekriebel aan mijn neus en dat bleek een dikke vette spin te zijn. Ik heb geschreeuwd en gejankt als een kind van twee. En daarna weer gejankt van de schrik. En dat (bijna) alles voor de ogen van mijn zoon die als commentaar gaf: “Zo groot is ‘ie nu ook weer niet mama”.
Dat is een grote angst van me. Wakker worden met zo'n griezel op me. En dan zegt men vaak: "Die beesten zijn banger voor jou dan jij voor hen." Ik heb daar altijd aan getwijfeld.
vrijdag 27 maart 2020 om 11:51
Oh de horrorlemoos2 schreef: ↑27-03-2020 11:32Ik werd wakker van gekriebel aan mijn neus en dat bleek een dikke vette spin te zijn. Ik heb geschreeuwd en gejankt als een kind van twee. En daarna weer gejankt van de schrik. En dat (bijna) alles voor de ogen van mijn zoon die als commentaar gaf: “Zo groot is ‘ie nu ook weer niet mama”.
vrijdag 27 maart 2020 om 11:54
@madrid, ja ik woon in Brabant. Vanuit werk hebben wij wel extra maatregelen hoor. We moeten van tevoren bellen naar de cliënt, als diegene verkouden of grieperig is, mogen we er niet heen.
Ik vind het best lastig dat wij als thuishulp nu wel gewoon naar mensen mogen. Wie weet heb ik iets opgelopen bij een andere cliënt, en breng ik dat onbewust over naar weer een andere cliënt.
Ik heb altijd handschoenen en een flesje desinfectie-gel in mijn tas. En zodra ik thuiskom gelijk handen wassen.
Maar ik blijf het een lastige situatie vinden hoor. Zou me ook niets verbazen als wij straks melding krijgen dat we niet mogen werken.
Ik vind het best lastig dat wij als thuishulp nu wel gewoon naar mensen mogen. Wie weet heb ik iets opgelopen bij een andere cliënt, en breng ik dat onbewust over naar weer een andere cliënt.
Ik heb altijd handschoenen en een flesje desinfectie-gel in mijn tas. En zodra ik thuiskom gelijk handen wassen.
Maar ik blijf het een lastige situatie vinden hoor. Zou me ook niets verbazen als wij straks melding krijgen dat we niet mogen werken.
vrijdag 27 maart 2020 om 11:59
vrijdag 27 maart 2020 om 13:16
Bedankt voor de ideetjes over mijn neefje. Hem vanuit het raam zien gaat helaas niet want daar wonen ze te hoog voor en je kan onmogelijk van buiten naar binnen kijken helaas. Maar goed, we kunnen hem zien via facetime ofzo. Het loopt ook wel los hoor en het is gewoon niet anders. Voor zijn veiligheid is het maar beter ook.
Hondenmens, dat heb ik ook hoor. Dat ik de hoofdzaken lastig van de bijzaken kan scheiden. Ik ben ook pas net begonnen net mijn boek en heb ook nog geen idee waar het precies over gaat. Ik wil een soort biografie schrijven maar wel een waarin ASS en alle dingen waar ik tegenaan loop centraal staan. Maar het is voor nu nog een ruwe versie in mijn hoofd en ik heb geen flauw idee of het uberhaubt wat word. Ik schrijf het sowieso in het Engels want daar ben ik beter in dan Nederlands.
Mijn gedachten gaan ook altijd van de hak op de tak en ik zou eigenlijk een schrijfplan moeten maken maar dat doe ik nooit. Ik zie altijd wel waar ik uit kom en kan pas werken als ik inspiratie krijg. Dat had ik de afgelopen weken ook niet want al dat Corona gedoe hield me enorm bezig.
Dat heb ik nu gelukkig wel goed los kunnen laten maar het was even wennen, dat het leven ineens zo anders was.
Die omschakeling kon ik lastig maken, maar nu de knop eenmaal om is maak ik me er amper nog druk om. Ik lees hier zo min mogelijk mee, distancieer mezelf van het nieuws ( kijk wel op nu.nl natuurlijk maar meer niet ) en ben verder lekker in huis bezig en help mijn moeder met haar huis en schuur netjes krijgen. Verder probeer ik me echt te richten op het positieve. Hoe hou jij je eronder? Is je sociale werkplaats nog open? Wie weet kan je ook aan een boek beginnen als je wat meer rust in je hoofd hebt en verhuisd bent.
Kwebbel, dapper hoor dat je nog durft te werken zo in de thuiszorg. Ik snap dat het nodig is maar ik zou er denk ik wel onrustig van worden om constant met die kwetsbare mensen in aanraking te komen. Ik hoop voor je dat het allemaal goed blijft gaan.
Dank voor de knuffels allemaal. Doet goed.
Hondenmens, dat heb ik ook hoor. Dat ik de hoofdzaken lastig van de bijzaken kan scheiden. Ik ben ook pas net begonnen net mijn boek en heb ook nog geen idee waar het precies over gaat. Ik wil een soort biografie schrijven maar wel een waarin ASS en alle dingen waar ik tegenaan loop centraal staan. Maar het is voor nu nog een ruwe versie in mijn hoofd en ik heb geen flauw idee of het uberhaubt wat word. Ik schrijf het sowieso in het Engels want daar ben ik beter in dan Nederlands.
Mijn gedachten gaan ook altijd van de hak op de tak en ik zou eigenlijk een schrijfplan moeten maken maar dat doe ik nooit. Ik zie altijd wel waar ik uit kom en kan pas werken als ik inspiratie krijg. Dat had ik de afgelopen weken ook niet want al dat Corona gedoe hield me enorm bezig.
Dat heb ik nu gelukkig wel goed los kunnen laten maar het was even wennen, dat het leven ineens zo anders was.
Die omschakeling kon ik lastig maken, maar nu de knop eenmaal om is maak ik me er amper nog druk om. Ik lees hier zo min mogelijk mee, distancieer mezelf van het nieuws ( kijk wel op nu.nl natuurlijk maar meer niet ) en ben verder lekker in huis bezig en help mijn moeder met haar huis en schuur netjes krijgen. Verder probeer ik me echt te richten op het positieve. Hoe hou jij je eronder? Is je sociale werkplaats nog open? Wie weet kan je ook aan een boek beginnen als je wat meer rust in je hoofd hebt en verhuisd bent.
Kwebbel, dapper hoor dat je nog durft te werken zo in de thuiszorg. Ik snap dat het nodig is maar ik zou er denk ik wel onrustig van worden om constant met die kwetsbare mensen in aanraking te komen. Ik hoop voor je dat het allemaal goed blijft gaan.
Dank voor de knuffels allemaal. Doet goed.
vrijdag 27 maart 2020 om 14:38
femke09 schreef: ↑27-03-2020 11:59Het is zwaar! Ik weet niet meer waar ik moet beginnen met al dit werk, mag ik janken?!
En dan al die andere mensen die 'thuiswerken' en vervolgens ook nog kans zien om het hele huis op te ruimen en op te knappen, hoe dan?!
En dan werk ik niet eens in de zorg...(mag je dan überhaupt klagen?)
Ja, tuurlijk mag je klagen.
Hier een thuiswerker. Ik zou best meer uren thuis willen werken, maar op kantoor heb ik een goed ingestelde werkplek met dubbel beeldscherm. Nu werk ik aan de keukentafel aan een Chromebook. Ik hou dat echt geen 8 uur per dag vol, begin nu al een stijve nek te krijgen en niemand die het even los kan masseren. Ik stop dus op tijd. Mijn werkgever verwacht dat de belangrijkste dingen doorgaan, maar beseft ook dat niet alles nu lukt.
Ik heb dus tijd om mijn huis op te ruimen. Nu nog even de motivatie vinden
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
vrijdag 27 maart 2020 om 16:39
Wacht ff hoor. Dus omdat iemand zich niet aan de regels houdt verkoop je hem achterbaks een kutschop tegen zijn achterkant en dan krijgt degene die daar pissig op reageert een winkelverbod?!
Asociale boomer. Die ouwe tang had meer opties. Weglopen, paar stappen weg zetten, hulp inschakelen.. maar nee ze krijgt een grote mond en schopt er op in.
Asociale boomer. Die ouwe tang had meer opties. Weglopen, paar stappen weg zetten, hulp inschakelen.. maar nee ze krijgt een grote mond en schopt er op in.
vrijdag 27 maart 2020 om 18:05
Mijn zus heeft maandag haar 12-wekenecho en ik ben zenuwachtig. Ze werd zwanger toen ze er eigenlijk net mee wilde stoppen (lang traject en ze is net 40 geworden) dus het is wel echt nu of nooit. Als het nu misgaat wordt het dus nooit.
drackie wijzigde dit bericht op 30-03-2020 20:24
0.43% gewijzigd
vrijdag 27 maart 2020 om 18:20
Ken het gevoel, maar dat is nog helemaal niet zo oud voor een kat hoor! Lekker goed voor zorgen en van genieten.
vrijdag 27 maart 2020 om 18:24
@Madrid87: Ik zit sinds Woensdag thuis tot minstens 6 April. De Sociale Werkplaats is nog wel open voor een bepaalde afdeling. Maar de andere groepen, waaronder de mijne, zijn naar huis gestuurd. Vandaag belde onze voorvrouw op om te vragen hoe het ging. Of ik geen Corona klachten heb. Dat doet ze bij iedereen die thuis zit. Verder zijn mijn dagen rustig, maar ga wel wandelen met mijn honden.
vrijdag 27 maart 2020 om 21:29
Hangt van de grote van de supermarkt af. Per 10 vierkante meter een klant! De regels zijn nu ook verder aangescherpt. We moeten nu ook de winkelwagen daarvoor en daarna desinfecteren.
vrijdag 27 maart 2020 om 21:31
Sommige mensen hebben daadwerkelijk niets beters te doen en dat is behoorlijk triest.lemoos2 schreef: ↑26-03-2020 17:02Dat niet (recht op nieuwsgaring). Het publiceren op een vrij toegankelijk platform (bv Dumpert) dan weer wel. Qua fatsoen is het bij de beesten af. Zeker voor zoiets. Dan denk ik maar: “Ze zetten zichzelf meer te kijk dan de mensen op het plaatje”. Hoe leeg is je leven dan als je dat soort vermeende (!!) ‘vergrijpen’ moet vastleggen.
vrijdag 27 maart 2020 om 21:52
Hoi Madrid87,ik vind je helemaal niet egoistisch. Schrijf maar gewoon van je af! Ik kan me heel goed voorstellen dat het pijn doet als jij je neefje niet kunt zien en ik had het je van harte gegund om naar hem toe te kunnen gaan. Je hebt het vollste recht je gevoelens te uiten want dat je daar verdrietig om bent snap ik volkomen. Ook balen dat jij je baan kwijt bent! Dat is echt niet leuk. Als het straks weer normale tijden zijn dan kunnen we weer gaan en staan waar we willen. Maar we moeten gewoon geduld hebben.Madrid87 schreef: ↑27-03-2020 07:10Ik heb het ook meis, zodra de temperaturen wat omlaag gaan en rond het vriespunt gaan hangen ben ik de hele dag statisch. De kat inderdaad ook. Gek word ik ervan. Alles wat ik aanraak is statisch. Die schokjes kan ik echt slecht tegen.
Ik wil ook even spuien hoor. Ik wil dit niet hardop zeggen omdat ik weet dat er duizenden mensen een vreselijke dood tegemoet gaan momenteel maar ik baal toch even enorm van het feit dat mijn neefje op het punt van geboren staat en dat wij hem niet mogen zien als hij er eenmaal is. Dat ik hem niet vast kan houden zoals ik al zeven maanden hoop.
Nee, wij mogen er niet bij zijn tot de kraamhulp weg is en zelfs dan moet ik maar hopen dat ik bij hem mag want ik ben verkouden ( hooikoorts neem ik aan maar ik wil geen risico nemen uiteraard ). Natuurlijk kunnen we hem zien via filmpjes enzo maar ik had het me zo anders voorgesteld en ik vind het zo enorm klote dat ik hem niet vast mag houden voorlopig.
Ja, geen wereldprobleem hoor zeker niet maar toch doet het me wel pijn. Ik ben ook bezorgd om schoonzus die in het ziekenhuis moet bevallen in deze tijd. Ik hoop dat het allemaal goed gaat.
Oh en ik ben ook nog mijn baan kwijt per 12 april, contract kan niet verlengd worden dankzij Corona. Dus ja dat komt er ook nog even bij. Had dat wel verwacht maar toch.
Verder tel ik ook mijn zegeningen hoor, ik ben gezond, mijn familie gelukkig ook ( geen risico gevallen ) en ik heb de Corona zorgen goed los kunnen laten ( grotendeels ) en geen angst aanvallen meer gehad. Ik heb eigenlijk niets te klagen maar ik vond het even heel egoistisch zielig voor mezelf dat ik niet bij mijn neefje mag.
Ik tel ook mijn zegeningen en geniet van ieder moment. Samen met mijn vriend maak ik er het beste van. Maar ook ik baal af en toe en moet het dan kwijt. Zo ligt mijn sociale leven ook behoorlijk plat en ben ik de hele dag thuis behalve als ik ga wandelen of boodschappen doen. Maar
sporten doe ik thuis. Ik heb een plan opgesteld voor het sporten,een groepsapp opgericht waarmee ik met mijn vriendinnen kan chatten en bel regelmatig met mijn vrijwilligerswerk.
Wat het Coronacircus betrefft zo is het bij mij heel wisselend hoe ik me voel. De ene keer denk ik dat ik het niet krijg omdat ik gezond en
sportief ben en blijf ik ook positiv en weet dat er ooit weer betere tijden komen. Maar als ik teveel negatieve berichten heb gelezen of complottheorieën (doe ik nu niet meer) dan gaat mijn trauma weer opspelen wat ik normaliter altijd onder controle heb. Mijn broer liep namelijk op 6jarige leeftijd door een zwaar ongeluk een longbeschadiging op. Het laatste jaar van zijn leven ging hij hard achteruit en overleed op 31-jarige leeftijd aan een longontsteking. Na al dit slechte nieuws ben ik dan overprikkeld en bang dat me dat dan ook gaat overkomen en dat is heel onprettig. Dan wordt het tijd om bepaalde berichten te laten voor wat ze zijn en afstand te nemen.
vrijdag 27 maart 2020 om 21:56
Wat een onbeschoft wijf! Ze kan haar ''Coronagesprekken'' toch gewoon thuis voeren? Ik had dat echt niet gepikt.VGM1980 schreef: ↑26-03-2020 17:21Zo had ik vanmorgen precies voor het schap waar ik moest wezen, wel een typetje a la Gerrie. Ze stond te telefoneren met een soortgenoot. Niet over of ze iets mee moest nemen maar om te praten over Corona. ' Tis toch wat he. Ja he. Wat een toestand. Nou nou'. Ik heb heel even staan wachten en het staan bekijken en ben toen maar een ander gangpad in gegaan en heb het laten zitten wat ik 'nodig' had. Want kwartier later stond ze nog op exact dezelfde plek te kwekken.
