
Zeikwijf in de bus

zondag 1 november 2009 om 20:33
Vanwege het uitvallen van de trein reden er op een traject bussen.
Gewone streekbussen in plaats van touringcars, dus niet heel veel zitplaatsen. Staan mocht niet.
Er was een man die zijn tas op een stoel had gezet. De bus had inmiddels de motor gestart, zelf verwachtte ik niet dat er nog pasagiers bij kwamen, die man misschien ook niet.
Komt er een vrouw aan die op luide, irritante toon tegen die man begint: 'Kun je even die tas weghalen? Je mag hier niet staan en als u die tas niet weg haalt kan ik niet zitten en dan moet ik weer een half uur wachten op de volgende bus'.
Man neemt tas weg en zegt dat ze dat ook wel wat netter had kunnen vragen. Begint ze weer op die irritante zeiktoon dat ze dat niet kan want ze snapt niet dat die man daar zijn tas neer zet als hij toch ziet dat het zo druk is.
Man meldt dat hij die mevrouw niet had gezien, dat hij dacht dat al iedereen zat, en dat ze hoe dan ook best wat netter had kunnen vragen.
Vrouw begint weer door te zagen over het feit dat ze het toch echt echt echt niet snapt, dat die meneer zoiets doet, en meldt dat ze he-le-maal heeft gehad want ze is al 6 uur onderweg.
'Ik ook mevrouw, ik ook' zegt de man.
'Oh ja? Nou dan ben ik al 13 uur onderweg' snauwt de vrouw.
Een jongen zegt dat ze 's moet ophouden en dat ze een zielig wijf is. Wat ze hierop antwoordt hoorde ik niet, maar de vriendin van de jongen begint te lachen.
Waarop mevrouw op een heel kinderachtig toontje dat lachje na begint te doen en iets zegt over dat ze bij elkaar op schoot kruipen (meisje had kind op schoot) en dat soort soort zoekt.
Vervolgens begint ze wéér tegen die man dat ze het toch echt niet snapt, dat hij die tas daar neer zet, terwijl het zo'n rommeltje is met die bussen.
Man merkt op dat ze een vervelend mens is of iets in die richting en het wordt eindelijk rustig in de bus.
Nou snap ik dus sowieso die mentaliteit van die vrouw niet. Die schreeuwerige 'ik heb hier recht op en ik zal het krijgen ook' mentaliteit. Dat idee van 'ik pik dit niet en dat zal ik luid en duidelijk laten weten ook'
Ook was het helemaal geen rommeltje met de bussen. Naast deze bus, stonden er nog een hoop klaar. Die allemaal keurig netjes op tijd vertrokken. Als er geen zitplaats meer was geweest in de bus, had mevrouw meteen door kunnen lopen naar een van de andere bussen.
En tot slot: Het was niet eens de laatste lege plaats! Achter de meneer in kwestie was nog een lege plaats! Die moet ze gezien hebben, maar in plaats van gewoon daar te gaan zitten, moest mevrouw er een heel drama van maken.
Vraag maar niet waarom ik dit post, dat weet ik eigenlijk zelf niet. Ik moest het gewoon even kwijt ofzo
Gewone streekbussen in plaats van touringcars, dus niet heel veel zitplaatsen. Staan mocht niet.
Er was een man die zijn tas op een stoel had gezet. De bus had inmiddels de motor gestart, zelf verwachtte ik niet dat er nog pasagiers bij kwamen, die man misschien ook niet.
Komt er een vrouw aan die op luide, irritante toon tegen die man begint: 'Kun je even die tas weghalen? Je mag hier niet staan en als u die tas niet weg haalt kan ik niet zitten en dan moet ik weer een half uur wachten op de volgende bus'.
Man neemt tas weg en zegt dat ze dat ook wel wat netter had kunnen vragen. Begint ze weer op die irritante zeiktoon dat ze dat niet kan want ze snapt niet dat die man daar zijn tas neer zet als hij toch ziet dat het zo druk is.
Man meldt dat hij die mevrouw niet had gezien, dat hij dacht dat al iedereen zat, en dat ze hoe dan ook best wat netter had kunnen vragen.
Vrouw begint weer door te zagen over het feit dat ze het toch echt echt echt niet snapt, dat die meneer zoiets doet, en meldt dat ze he-le-maal heeft gehad want ze is al 6 uur onderweg.
'Ik ook mevrouw, ik ook' zegt de man.
'Oh ja? Nou dan ben ik al 13 uur onderweg' snauwt de vrouw.
Een jongen zegt dat ze 's moet ophouden en dat ze een zielig wijf is. Wat ze hierop antwoordt hoorde ik niet, maar de vriendin van de jongen begint te lachen.
Waarop mevrouw op een heel kinderachtig toontje dat lachje na begint te doen en iets zegt over dat ze bij elkaar op schoot kruipen (meisje had kind op schoot) en dat soort soort zoekt.
Vervolgens begint ze wéér tegen die man dat ze het toch echt niet snapt, dat hij die tas daar neer zet, terwijl het zo'n rommeltje is met die bussen.
Man merkt op dat ze een vervelend mens is of iets in die richting en het wordt eindelijk rustig in de bus.
Nou snap ik dus sowieso die mentaliteit van die vrouw niet. Die schreeuwerige 'ik heb hier recht op en ik zal het krijgen ook' mentaliteit. Dat idee van 'ik pik dit niet en dat zal ik luid en duidelijk laten weten ook'
Ook was het helemaal geen rommeltje met de bussen. Naast deze bus, stonden er nog een hoop klaar. Die allemaal keurig netjes op tijd vertrokken. Als er geen zitplaats meer was geweest in de bus, had mevrouw meteen door kunnen lopen naar een van de andere bussen.
En tot slot: Het was niet eens de laatste lege plaats! Achter de meneer in kwestie was nog een lege plaats! Die moet ze gezien hebben, maar in plaats van gewoon daar te gaan zitten, moest mevrouw er een heel drama van maken.
Vraag maar niet waarom ik dit post, dat weet ik eigenlijk zelf niet. Ik moest het gewoon even kwijt ofzo

maandag 2 november 2009 om 17:40
quote:tbl1966 schreef op 02 november 2009 @ 17:36:
Ach, waar ik me dan wel weer aan kan ergeren is dat mannen vaak de neiging hebben om wijdbeens te gaan zitten. Je zit dan shocking klem met je benen. Ze komen dat toch wel in je personal space (sorry wist zo gauw het nederlandse woord niet).Vooral wanneer ze dan ook nog eens een te strakke broek aan hebben en je vrij zicht op de fruitschaal hebt
Ach, waar ik me dan wel weer aan kan ergeren is dat mannen vaak de neiging hebben om wijdbeens te gaan zitten. Je zit dan shocking klem met je benen. Ze komen dat toch wel in je personal space (sorry wist zo gauw het nederlandse woord niet).Vooral wanneer ze dan ook nog eens een te strakke broek aan hebben en je vrij zicht op de fruitschaal hebt
maandag 2 november 2009 om 17:43
maandag 2 november 2009 om 17:43

maandag 2 november 2009 om 17:44
afgelopen zomer, vriend en ik op weg naar vakantie, twee grote tassen mee, trein waar we drie uur in zouden zitten (want naar hoge noorden). We stappen in, zoeken een plekje, vinden twee stoelen naast elkaar... maar wat te doen met de grote tassen... Aan de andere kant van het gangpad zit een meisje op een 'tweezitbankje' met op de lege stoel haar rugzak en ze biedt aan dat mijn gigantische tas wel bij haar tas mag 'zitten'. Fijn! Mijn tas aan de overkant van het gangpad geparkeerd, vriend's tas overdwars op de grond onder onze voeten. Alles prima.
Een aantal stations verder stapt een vrouw in die haar oog laat vallen op de stoel met de twee tassen en op hoge toon begint te eisen dat dat meisje de tassen (haar rugzak en mijn gigatas) weghaalt. Voor ik het gevaar doorhad en mezelf ertussen kon werpen om al meaculpa-end mijn tas te verslepen, merkt het meisje, op keurige toon trouwens, op dat er verderop ook nog lege plekken zijn. De mevrouw geeft te kennen daar geen boodschap aan te hebben en per se op die plek te willen zitten en ik zit me ondertussen ontzettend schuldig te voelen naar het meisje toe dat mijn tas zo aardig onderdak bood en nu de volle laag krijgt. Als mevrouw uitgesproken is krijg ik de mogelijkheid mezelf te onthullen als de ware bezitter van de verfoeilijke tas (want ze stond natuurlijk met haar rug naar me toe). Mijn tas dus weggesleept en rechtop voor mijn stoel neergezet, en mezelf weer op de stoel genesteld met opgevouwen benen bovenop de tas. Vind ik een prima avontuurlijk reishouding, geen probleem, had ik ook uit mezelf gedaan als ik had gezien dat de trein vol was. Maar oh wat voelde ik me naar over de uitbrander die dat meisje had gekregen (en ik vond het ook wel heel knap dat ze erop wees dat er vrije stoelen waren in plaats van direct eruit te flappen dat de tas helemaal niet van haar was).
Toen de mevrouw twee stations verder weer uitstapte, aan haar mijn excuses aangeboden en alles was weer goed... maar stiekem hoop ik dat die mevrouw zich wel een beetje beschaamd heeft gevoeld toen ze ontdekte dat de tas helemaal niet van dat meisje was en vind ik ook dat ze best even haar excuses had mogen aanbieden (dus mocht iemand zichzelf herkennen....).
Een aantal stations verder stapt een vrouw in die haar oog laat vallen op de stoel met de twee tassen en op hoge toon begint te eisen dat dat meisje de tassen (haar rugzak en mijn gigatas) weghaalt. Voor ik het gevaar doorhad en mezelf ertussen kon werpen om al meaculpa-end mijn tas te verslepen, merkt het meisje, op keurige toon trouwens, op dat er verderop ook nog lege plekken zijn. De mevrouw geeft te kennen daar geen boodschap aan te hebben en per se op die plek te willen zitten en ik zit me ondertussen ontzettend schuldig te voelen naar het meisje toe dat mijn tas zo aardig onderdak bood en nu de volle laag krijgt. Als mevrouw uitgesproken is krijg ik de mogelijkheid mezelf te onthullen als de ware bezitter van de verfoeilijke tas (want ze stond natuurlijk met haar rug naar me toe). Mijn tas dus weggesleept en rechtop voor mijn stoel neergezet, en mezelf weer op de stoel genesteld met opgevouwen benen bovenop de tas. Vind ik een prima avontuurlijk reishouding, geen probleem, had ik ook uit mezelf gedaan als ik had gezien dat de trein vol was. Maar oh wat voelde ik me naar over de uitbrander die dat meisje had gekregen (en ik vond het ook wel heel knap dat ze erop wees dat er vrije stoelen waren in plaats van direct eruit te flappen dat de tas helemaal niet van haar was).
Toen de mevrouw twee stations verder weer uitstapte, aan haar mijn excuses aangeboden en alles was weer goed... maar stiekem hoop ik dat die mevrouw zich wel een beetje beschaamd heeft gevoeld toen ze ontdekte dat de tas helemaal niet van dat meisje was en vind ik ook dat ze best even haar excuses had mogen aanbieden (dus mocht iemand zichzelf herkennen....).
maandag 2 november 2009 om 17:47
quote:Schravelvot schreef op 02 november 2009 @ 17:43:
[...]
Misschien was het wel een lieve mevrouw en wou ze jou niet wakker maken Dan had ze mijn tas wel zachtjes neergezet, maar ze gooide hem zo op de grond.
[...]
Misschien was het wel een lieve mevrouw en wou ze jou niet wakker maken Dan had ze mijn tas wel zachtjes neergezet, maar ze gooide hem zo op de grond.
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
dinsdag 3 november 2009 om 11:10
Ik vind het ook bijzonder aso om je tas naast je neer te zetten in de trein, maar dat komt misschien ook doordat ik een lange tijd tijdens de spits in de Randstad heb gereisd. "Mijn" trein kwam altijd ruim een kwartier voor vertrek al aan, waardoor ik eigenlijk bijna altijd in een lege trein instapte. Wat ik toen merkte, is dat iedereen zijn/haar tas naast zich neerzet, wetende dat die trein binnen dat kwartier ALTIJD volstroomt. Doordat je een tas naast je neerzet, vorm je toch een soort van psychologische barrière voor de wellicht wat minder welbespraakte medemens om op een plekje te zitten waar hij/zij wel voor heeft betaald.
Kort samengevat: alleen in een trein waar je buurplekje leegblijft, en de trein wegrijdt zodat er ook niemand meer komt zitten, vind ik het gepast dat je je tas naast je neerlegt.
OV-frustraties
Kort samengevat: alleen in een trein waar je buurplekje leegblijft, en de trein wegrijdt zodat er ook niemand meer komt zitten, vind ik het gepast dat je je tas naast je neerlegt.
OV-frustraties
dinsdag 3 november 2009 om 11:16
Ik vind het ook asociaal om je tas naast je neer te zetten als het druk is, iedereen wilt graag zitten! Ik merk in de bus trouwens ook vaak dat mensen op de stoel bij het gangpad gaan zitten, zodat als je ook wilt zitten, je je langs diegene moet wurmen aangezien ze meestal niet opstaan of opzij schuiven...
Maar een correctie op wat sommige mensen eerder zeiden: met een kaartje koop je géén zitplaats maar het recht om vervoerd te worden (kan dus helaas ook staand als de trein vol zit). Daarmee wil ik niet zeggen dat je dan maar je tas naast je kunt zetten hoor! Iedereen heeft evenveel plek om te zitten.
Maar een correctie op wat sommige mensen eerder zeiden: met een kaartje koop je géén zitplaats maar het recht om vervoerd te worden (kan dus helaas ook staand als de trein vol zit). Daarmee wil ik niet zeggen dat je dan maar je tas naast je kunt zetten hoor! Iedereen heeft evenveel plek om te zitten.
dinsdag 3 november 2009 om 12:07
Heel herkenbaar wat ik hier allemaal lees, maar ik ben 1 ergernis nog niet tegengekomen. Wie weet ben ik wel de enige.
Het gebeurd meestal in de trein, de intercity met de oranje stoelen. Dan zit er iemand op de stoel aan de gangpad met daarnaast een lege plek (meestal geen tas) en dan vraag ik of ik erbij mag (meestal met een grote tas). Ipv dat die persoon een plaatsje opschuift schuift hij/zij (vaak een hij) alleen zn benen opzij. Daardoor kan ik me met bil in gezicht of voorkant in gezicht naar het plaatsje bij het raam wurmen. Schuif gewoon even door of sta even op. Sowieso begrijp ik al niet waarom je niet gelijk bij het raam gaat zitten.
Laatst zat ik in de trein te bellen in een halflege coupe (geen stiltecoupe) en nee ik heb geen harde stem. Komt er een meneer van een jaar of 50 op hoogst arrogant toon, hoogst geirriteerd, met een woeste kop, pratend met een aardappel in zn keel: OF het allemaal wat zachter kon want dat GESCHREEUW en dat kon toch allemaal niet. En hij wilde stilte om in alle rust zn krantje te kunnen lezen. Gevalletje verkeerde benadering hoor. Ik sta meneer heel vriendelijk te woord: Sorry, maar dit is geen stiltecoupe, ik voer gewoon op normale toon een gesprek, als u stilte wilt gaat u dan naar een stiltecoupe. Hij keerde zich kwaad om. Mn vriendin aan de lijn zegt: WAT gebeurd er nu? en lag natuurlijk in een deuk aan de tel, ik inmiddels ook. Ik zeg zoiets als: Ach meneer heeft vast een slechte dag. Blijkbaar heeft meneer zn oren gespitst en staat weer met zn woeste kop op en begint met stemverheffing: DAT heeft er niets mee te maken, ik wil gewoon rust, in alle rust in de trein kunnen zitten. Ik zeg weer heel vriendelijk: Meneer daar zijn stiltecoupes voor en verder ga ik niet met u in discussie, ik ben namelijk in gesprek. Ik wens u een fijne dag verder. Hij pakt boos zn spullen en beent weg. Ondertussen kom ik niet meer bij van het lachen. Ach sommige mensen.....
Het gebeurd meestal in de trein, de intercity met de oranje stoelen. Dan zit er iemand op de stoel aan de gangpad met daarnaast een lege plek (meestal geen tas) en dan vraag ik of ik erbij mag (meestal met een grote tas). Ipv dat die persoon een plaatsje opschuift schuift hij/zij (vaak een hij) alleen zn benen opzij. Daardoor kan ik me met bil in gezicht of voorkant in gezicht naar het plaatsje bij het raam wurmen. Schuif gewoon even door of sta even op. Sowieso begrijp ik al niet waarom je niet gelijk bij het raam gaat zitten.
Laatst zat ik in de trein te bellen in een halflege coupe (geen stiltecoupe) en nee ik heb geen harde stem. Komt er een meneer van een jaar of 50 op hoogst arrogant toon, hoogst geirriteerd, met een woeste kop, pratend met een aardappel in zn keel: OF het allemaal wat zachter kon want dat GESCHREEUW en dat kon toch allemaal niet. En hij wilde stilte om in alle rust zn krantje te kunnen lezen. Gevalletje verkeerde benadering hoor. Ik sta meneer heel vriendelijk te woord: Sorry, maar dit is geen stiltecoupe, ik voer gewoon op normale toon een gesprek, als u stilte wilt gaat u dan naar een stiltecoupe. Hij keerde zich kwaad om. Mn vriendin aan de lijn zegt: WAT gebeurd er nu? en lag natuurlijk in een deuk aan de tel, ik inmiddels ook. Ik zeg zoiets als: Ach meneer heeft vast een slechte dag. Blijkbaar heeft meneer zn oren gespitst en staat weer met zn woeste kop op en begint met stemverheffing: DAT heeft er niets mee te maken, ik wil gewoon rust, in alle rust in de trein kunnen zitten. Ik zeg weer heel vriendelijk: Meneer daar zijn stiltecoupes voor en verder ga ik niet met u in discussie, ik ben namelijk in gesprek. Ik wens u een fijne dag verder. Hij pakt boos zn spullen en beent weg. Ondertussen kom ik niet meer bij van het lachen. Ach sommige mensen.....
dinsdag 3 november 2009 om 12:32
Oplossing voor het combo-probleem van HPL en JJ80: HPL: even opstaan, terwijl je je jas ofzo op "jouw" plek laat liggen, en wijzen naar de vrije plek bij het raam met de uiteraard flexibele woorden: "gaat uw gang" win-win: HPL heeft geen billen in haar gezicht, en JJ80 kan gewoon gemakkelijk doorschuiven. Als JJ80 dan toch op HPL's plek gaat zitten: HPL: kort uitleggen dat je het benauwd krijgt bij het raam, en liever aan het gangpad zit.
Klinkt jammer en - onbedoeld - belerend, maar communicatie kan zoveel oplossen....
Klinkt jammer en - onbedoeld - belerend, maar communicatie kan zoveel oplossen....
dinsdag 3 november 2009 om 12:33
Hoe meer ik van dit soort verhalen lees, des te gelukkiger ik mij prijs met mijn auto.
OK, in het verkeer heb je ook wel eens een enkele bumperklever of middelvinger en natuurlijk de onvermijdelijke files (die trouwens flink korter aan het worden zijn de laatste tijd). Maar je hebt in ieder geval niet te maken met mensen die stinken, luid telefoneren, raampjes open of dicht doen als jij het niet wilt, zitplaatsen bezet houden met tassen en hun I-pod op geluidsstand 'ik ben of word doof' hebben staan
OK, in het verkeer heb je ook wel eens een enkele bumperklever of middelvinger en natuurlijk de onvermijdelijke files (die trouwens flink korter aan het worden zijn de laatste tijd). Maar je hebt in ieder geval niet te maken met mensen die stinken, luid telefoneren, raampjes open of dicht doen als jij het niet wilt, zitplaatsen bezet houden met tassen en hun I-pod op geluidsstand 'ik ben of word doof' hebben staan
dinsdag 3 november 2009 om 12:36
Zomaareenvent: helemaal mee eens, nu ik ook een auto heb, zijn al die OV-frustraties gelukkig een onderdeel van het verleden. Kan ik lekker mijn radio haal hard aanzetten en meezingen, en sta toch liever in de file dan dat ik weer eens vertraging heb en van perron naar perron moet rennen om mijn trein te halen omdat 'ie ineens van spoor is gewijzigd...
Ergenissen blijven, maar op de een of andere manier is het in de auto allemaal een stuk draaglijker
Ergenissen blijven, maar op de een of andere manier is het in de auto allemaal een stuk draaglijker
dinsdag 3 november 2009 om 12:37
quote:JJ80 schreef op 03 november 2009 @ 12:32:
Maar dan sta je wel even op als er iemand bij wil? Dan is er niets aan de hand.Tuurlijk Behalve toen ik spit had en ik echt amper kon bewegen. Dat leverde me meteen een tirade op
Maar dan sta je wel even op als er iemand bij wil? Dan is er niets aan de hand.Tuurlijk Behalve toen ik spit had en ik echt amper kon bewegen. Dat leverde me meteen een tirade op
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 3 november 2009 om 12:37
quote:tangerine schreef op 01 november 2009 @ 21:02:
... Weet je wat ik altijd wel heel raar vind, van die mensen die, ook als er plek zát is, per sé naast je willen zitten. Gelukkig voorkomen mijn tasjes dat altijd, want op één of andere manier weten de naar alcohol en zweet ruikende corpulente 'heren' mij altijd te vinden anders. Ook al is er plek zat ! Tssk. Dát vind ik nou pas asociaal.
Ik probeer altijd tegenover de leukste dames in het treinstel te gaan zitten i.p.v. naast. Ik ben trouwens niet corpulent of anderszins te kort voor mijn gewicht.
... Weet je wat ik altijd wel heel raar vind, van die mensen die, ook als er plek zát is, per sé naast je willen zitten. Gelukkig voorkomen mijn tasjes dat altijd, want op één of andere manier weten de naar alcohol en zweet ruikende corpulente 'heren' mij altijd te vinden anders. Ook al is er plek zat ! Tssk. Dát vind ik nou pas asociaal.
Ik probeer altijd tegenover de leukste dames in het treinstel te gaan zitten i.p.v. naast. Ik ben trouwens niet corpulent of anderszins te kort voor mijn gewicht.