ADD / ADHD.....

Whahaha... De jongste kat komt net met een lege pilstrip Ritalin aanlopen... Stiekem van het dressoir in de slaapkamer gebietst!!!



Het boekje wat ik (nog steeds) moet/werd aangeraden te bestellen gaat over leven met een sociale fobie (wat is het, hoe ermee om te gaan etc.). Dus gewoon een info boekje. Maar volgens haar wel een heel helder boekje... Toch morgen snel even bestellen.

ff kort, want kon het toch niet laten hahhahahaa..

Er was vorige week (1 april) een item bij één vandaag over adhd en dieet. Als je via de site van eenvandaag bij uitzendingen naar 1 april gaat kun je het item aanklikken en bekijken. (sorry weet niet hoe je een link maakt)

Uiteraard meteen gedaan

Er is een onderzoekster (lidy pelsser) en zij is ervan overtuigd dat adhd bij kinderen kan worden opgelost door een bepaald dieet te volgen. Ze zegt: na het volgen van dit dieet hebben de meeste kinderen geen adhd meer.

Ga nog even nadenken wat ik daarvan vind (of het klopt dat adhd te makkelijk wordt gediagnostiseerd en hiermee een soort schifting plaatsvindt, of die vrouw is niet wijs..)

Dankjewel!!

Pffff... als ik mijn toestand zou beoordelen op een schaal van 1 (slecht) tot 5 (goed) dan zit ik vandaag toch wel ergens tussen de 1 en de 2. Ben trillerig, huilerig en van streek...

Gisteravond begonnen naar aanleiding van een slepend akkefietje op financieel gebied (dacht echt dat het eindelijk was opgelost) en nog wat kleine dingen op financieel gebied. Werd er gelijk helemaal panisch en hysterisch van... (vervallen in enigszins autistisch/kinderachtig gedrag). Ontzettend lopen schreeuwen en huilen. Agressie, frustratie etc.

En voor het eerst in lange tijd wilde ik weer gewoon dood...



Bah... Heb ook helemaal geen zin om ook maar iets te doen... Heb manlief gecommandeerd het probleem op te lossen. Ik ben er klaar mee... Geeft teveel stress waar ik niet mee overweg kan.

Bij mij is pas geleden ADD geconstateerd door twee psychiaters.. Ik heb mijn hele leven lang last van depressies. Daartegen heb ik veel therapieën gevolgd en medicijnen geslikt. Het was een lange weg met vallen en opstaan. Sinds drie jaar gaat het goed met mij. Alleen voor controle van medicatie moet ik om de zoveel tijd naar de arts. Mijn oude arts ging weg daarvoor kwam een nieuwe in de plaats. Zij was heel anders. Ze begon eigenlijk helemaal opnieuw met me. In het begin dacht ik ‘ Ho, ik ben gewoon op controle. Ik hoef geen gesprek’ .. maar langzamerhand na veel vragen, kwam ze met de diagnose ADHD. Ik moest daar om lachen, want ik ben de rust zelve. Toen vertelde ze dat er verschillende vormen zijn en dat ik type onoplettendheid heb. Voor de zekerheid liet ik me door een andere arts (die al bekend stond als een hele goede psychiater) testen, hij kwam met dezelfde diagnose. Mijn moeder moest trouwens ook mee, omdat zij dingen over mij kon vertellen hoe ik als kind was. Ik was al een hoop vergeten.



Voor mij is de diagnose een opluchting. Veel dingen vallen op zijn plaats. Ik ben minder boos op mezelf wanneer ik iets fout doe. Ik ben iemand met een korte spanningsboog, concentreren lukt niet. En als het lukt, zit ik er boven op waardoor ik bijna autistisch word omdat ik in mijn eigen wereld zit. Ik was altijd dat ik dom en lui was. Ook zijn sommige dingen in mijn leven een rommeltje. Mijn administratie en huishouden bijvoorbeeld. Het lijkt zo simpel, maar het wil maar niet lukken. Daarnaast heb ik altijd het gevoel dat iets me geremd heeft. Ik leek de intelligentie wel te hebben om vwo en universiteit te doen, maar toch kreeg ik het niet voor elkaar. Ik ben erg creatief, maar wel erg verward en slordig waardoor ik er weinig kan uithalen.



Nu ga ik een aantal cursussen volgen bij de kliniek adhd voor volwassen. Daarnaast ook medicatie. Ik ben erg benieuwd en enthousiast om aan mijn problemen te werken. Ik houd jullie op de hoogte…



Oh ja, voor mensen die denken dat ze misschien adhd/add hebben. Ga naar de huisarts, hij/zij kan je doorverwijzen naar een psychiater. Op die manier kom je op de juiste diagnose en kan hij/zij een behandelplan opstellen…

Jeetje Biebeltje, hoop dat je je inmiddels al wat beter voelt. Heel vervelend dat al die emoties zo dubbel en dwars binnenkomen, en ook met een hoop stampij eruit komen. Sterkte in ieder geval.



Fijn dat je zo enthousiast aan de slag wil om aan je problemen te werken. Dat is alvast maar een goed begin. Hopelijk kom je door deze diagnose meer op een punt van zelfacceptatie. Succes.



Zelf ben ik vandaag ook enorm dat ik denk van schiet mij maar lek.

Maar goed, mijn waterbed heeft dat 's nachts blijkbaar letterlijk genomen. De hele boel was zeik en zeik nat.

Kan je ook echt goed gebruiken als je midden in de stress toestanden zit. Verhuizing, met continu een stuiterbal van bijna 4 jaar om me heen, die nu niet alleen 's nachts slaapproblemen heeft, maar ook nu gezellig pas rond haflf 10 gaat slapen. Mijn moeder die vandaag een hele zware operatie moest ondergaan.

Gelukkig enorm goed verlopen zonder complicaties. Ze moet nog wel op de intensive care blijven.



Heb nog steeds geen andere medicijnen. Moest a la minuut stoppen met de ritalin. Geen geweldige omstandigheden om een periode als dit te doorstaan.



Duik nu lekker op de bank. Effen chillen. Doe nu werkelijk even helemaal NIETS meer vandaag.



Groetjes Pastcy

Hoe is het met iedereen?



Pastcy, hoe gaat de verhuizing?



Hier alles weer z'n gangetje... Financieel probleem nummer 1 is door manlief opgelost. De rest is in gang gezet dus even afwachten.



Ben sinds vandaag weer omhooggegaan met de Ritalin. Nu 3 x 20 mg... Kijken of ik er iets van ga merken nu.

Hoi,



Ik ben vandaag voor de tweede keer bij de psychiater geweest. Moest vragenlijsten invullen en heb heel de boel van Biebeltje ook maar meteen meegenomen. Daar een aantal dingen van doorgenomen. Psych gaf aan dat hij voor een sluitende diagnose toch echt mijn ouders nodig had. Hij zag wel veel kenmerken, vooral impulsiviteit en concentratieproblemen, maar kan zonder mijn ouders geen diagnose stellen. Doorbesproken wat de voor- en nadelen zijn van mijn ouders er nu bij betrekken en wat hier eventuele risico's/ gevolgen van zijn. Toen samen besloten om dit niet te doen. De psych heeft nu een 'waarschijnlijkheidsdiagnose' gesteld en me Concerta voorgeschreven.

Ik heb op alles 'ja' geknikt, maar schrok eigenlijk ontzettend toen ik terug in de auto zat. Heb weinig tijd om er echt over na te denken, heel de dag werk (nu ook nog tot tien uur).

Maar toch: ik? medicijnen?



Moet nu ook weer echt even aan slag, maar kan nergens mijn verhaal kwijt. Het is één grote warboel in mijn hoofd!

Ik kom zo iig nog even terug hoop ik.

tjeee die psychiater is wel heel voortvarend zeg! Meteen aan de concerta dus.. Ok, ik ben natuurlijk geen profesional, maar persoonlijk vind ik het wel heftig om meteen concerta te slikken. Je kan het niet zoals bij ritalin rustig opbouwen en uitproberen wat een goede dosering is..Maar goed, het gaat erom dat jij er uiteindelijk wel bij vaart en ik hoop echt dat je er snel een positief effect van merkt!

ps. misschien totaal overbodig, maar je weet wel dat concerta niet standaard wordt vergoed door de verzekeraar (in tegenstelling tot ritalin)?



Fijn wel dat hij begreep dat je je ouders er niet bij wilde betrekken. Hoeft dat nu helemaal niet meer, of wel in een later stadium?



Ik hoop ook voor je dat je ondertussen het van je af hebt kunnen praten bij iemand. Dat is toch wel belangrijk, want helemaal logisch dat je nu echt een warboel in je hoofd hebt!

quote:Biebeltje schreef op 14 april 2008 @ 16:53:

Hoe is het met iedereen?

Zal ik zo op reageren

Pastcy, hoe gaat de verhuizing?

Ik wilde het ook vragen! Ben benieuwd of je de bomen tussen het verhuisdozenbos nog ziet..



Hier alles weer z'n gangetje... Financieel probleem nummer 1 is door manlief opgelost. De rest is in gang gezet dus even afwachten.

oow dat is vast al weer een opluchting! En de rest komt dan ook vast goed



Ben sinds vandaag weer omhooggegaan met de Ritalin. Nu 3 x 20 mg... Kijken of ik er iets van ga merken nu.

Had je nog steeds het idee dat je niets merkt dan? Vervelend hoor! En ga je nog proberen of het verschil maakt of je 3x20 mg doet of 4x15 mg (met kortere interval dus maar wel dezelfde dosis)? Of heb je niet het idee dat je last hebt van rebounds? En tja, misschien ligt het aan mij, maar ik zou toch als dit ook niet voldoende uithaalt nadenken over andere medicatie, er is veel en de ene ad/h/d'er is de andere niet dus niet bij iedereen werkt ritalin.. Maar goed het belangrijkste is dat jij je er prettig bij voelt en ik hoop dus voor je dat deze dosis gaat werken!

Nou even een kleine update van mijn add-leventje...

=ondertussen zit ik naar georgina verbaan te kijken bij dwdd en me steeds af te vragen hoe erg zij adhd heeft hahaha=



Heb zeer stressvolle weken op het werk achter de rug. En dat had wel veel effect moet ik zeggen.. was op het eind ook echt niet meer leuk, dus ik hoop dat het nu weer ff een paar weken normaal is. Al heb ik vandaag wel weer moeite om de balans terug te vinden, sla beetje door in het passieve/onoplettende hierdoor en dat is dan ook weer niet relaxed.. tja we zien morgen wel weer verder.



Ritalin gaat nog steeds goed, ik merk gewoon dat het veel helpt, maar eraan denken om het te slikken blijft wel een uitdaging zeg maar. Ga ik op lunchpauze naar buiten en dan merk ik ineens dat ik wel beetje in een rebound zit.. niet zo raar natuurlijk als het half 1 is en het meer dan 4 uur geleden is dat ik de ritalin heb geslikt. Op de een of andere manier negeer ik gewoon dat ik de rebound voel als ik werk, dus mooie uitdaging er consequenter aan te denken. Want in de pauze concluderen dat je hoofdpijn hebt en de giga onrust voelt is nou niet bepaald een ideale pauze..



Morgen begint de cursus bij het riagg die ik ga volgen. De inleidende bijeenkomsten waren heel interessant dus ben erg benieuwd.. 6 dinsdagavonden met 7 ad(h )d'ers..

quote:ansje25 schreef op 14 april 2008 @ 19:27:

tjeee die psychiater is wel heel voortvarend zeg! Meteen aan de concerta dus.. Ok, ik ben natuurlijk geen profesional, maar persoonlijk vind ik het wel heftig om meteen concerta te slikken. Je kan het niet zoals bij ritalin rustig opbouwen en uitproberen wat een goede dosering is..Maar goed, het gaat erom dat jij er uiteindelijk wel bij vaart en ik hoop echt dat je er snel een positief effect van merkt!

ps. misschien totaal overbodig, maar je weet wel dat concerta niet standaard wordt vergoed door de verzekeraar (in tegenstelling tot ritalin)?



Fijn wel dat hij begreep dat je je ouders er niet bij wilde betrekken. Hoeft dat nu helemaal niet meer, of wel in een later stadium?



Ik hoop ook voor je dat je ondertussen het van je af hebt kunnen praten bij iemand. Dat is toch wel belangrijk, want helemaal logisch dat je nu echt een warboel in je hoofd hebt!



Dank dat je even reageert! Ik schrok ook van de voortvarendheid van mijn psychiater, ik had dit ook nog niet verwacht, dus me ook nog totaal niet voorbereid op eventuele medicijnen. Toch snap ik ook zijn uitgangspunt wel. Hij geeft aan wel een redelijk goed beeld te hebben van hoe ik nu ben en ziet daar aanwijzingen in voor evt AD(H)D, alhoewel hij vindt dat ik mijn leven wel heel goed op de rails heb. (Al vind ik zelf dat ik daar heeeel veel moeite voor moet doen, maar goed). Hij heeft echter amper een beeld van hoe ik was voor mijn 7e, wat dus nodig is voor een echte diagnose. Hij heeft nog een stuk een gestructureerd interview afgenomen, omdat ik daar zelf om vroeg, maar ook daaruit kwam het beeld wat hij al had en ontbraken de dingen die alleen mijn ouders weten...

Daarom was dus zijn voorstel om dat stuk van het onderzoek over te slaan en beginnen met een lichte behandeling met medicatie, ik heb nu 18 mg. Als ik er goed of juist niet op reageer weten we naar grote waarschijnlijkheid ook beter of het wel of geen ADHD is.

Ik weet trouwens dat er een eigen bijdrage aan zit, heb vandaag al 20 euro mogen betalen. Daar moet ik ook nog over nadenken. Voordeel is natuurlijk dat Concerta 'langzaam' werkt en je ritalin veel vaker moet slikken, wat ik vast en zeker ga vergeten (dat dacht de psych ook).



In mijn hoofd is het nog steeds een warboel, ben nog steeds op mijn werk. Heb het hartstikke druk, maar ben nog chaotischer dan anders met alles tegelijk bezig (haha, 5 windowsschermen open, drie mappen voor me neus, in te vullen formulieren, agenda's; echt heel het bureau ligt vol, ondanks het prioriteitenlijstje dat ik niet heb gemaakt..)

Ik weet ook gewoon niet waar ik mijn verhaal moet doen. Vanmiddag heel ff snel gesproken met dinnetje tijdens haar lunchpauze, zij schrok nogal van de medicatie en dan ga ik nog meer twijfelen of dit wel een goede keuze is.

Vind het ook moeilijk om tegen mijn vriend te zeggen, die nogal tegen medicatie is. Heb hem vanmiddag wel even gezien (hij ging naar een koophuis kijken en ik ging ff mee), maar daar natuurlijk geen moment gehad om het te bepraten. Ik zie daar ook tegen op, ben bang voor een negatieve reactie, en dat kan ik er nu echt niet bij gebruiken.

Pfff ik ben echt helemaal op, zit nu half in tranen achter mijn computer... Gelukkig ben ik over ruim een half uur klaar met werken. Wat vinden jullie?? Zal ik mijn vriend bellen? Of het gesprek uitstellen tot face-to-face? Of misschien zelfs wel totdat ik weet of die medicatie een positief effect heeft? Ik weet het allemaal niet meer...

Nog even een update; ik heb het toch gisteren telefonisch aan mijn vriend verteld. En tot mijn verbazing reageerde hij echt heel relaxed en positief. Hij vond de keuzes van de psychiater logisch, hoopte dat ik er wat aan zou hebben en was benieuwd of hij ook iets aan me zou werken.

Een uurtje geleden heb ik de eerste pil geslikt. Ik voel me nu een beetje "langzaam", maar dat kan ook komen omdat ik nog niet zo lang wakker ben . Lijkt me namelijk sterk dat ik na een uur al iets merk. Ik heb zometeen vergadering met daar achter aan deskundigheidsbevordering, dat lijkt me wel een goede test, dan moet ik 3 uur achter elkaar luisteren

Halvemaan... Ik zou het hem gewoon vertellen, face-to-face. Misschien wel de moeilijkste manier, maar uiteindelijk ook de duidelijkste. Eventueel even in word een stukje typen hoe je het wil verwoorden?

Die medicijnen hoeven natuurlijk niet voor altijd te zijn. Juist in het beginstadium worden ze voorgeschreven omdat eventuele therapieen dan sneller aan zouden slaan.

En je kan natuurlijk altijd hier je verhaal kwijt als je er echt mee omhoog zit!

Wel jammer dat je je ouders er niet bij kan/wil betrekken. Maar ook wel begrijpelijk. Mijn ouders zijn eigenlijk ook niet betrokken geweest bij het onderzoek maar ik heb ze wel een paar vragen in laten vullen over mijn jeugd. Alleen kwam daar eigenlijk niet echt iets heel erg afwijkends uit. Ik was juist altijd heel stil en dromerig op school. Veel tekenen in de kantlijn en voor me uit staren. Verder gewoon goed presteren, maar weer geen vriendinnetjes ofzo... Viel er toch altijd wel buiten. Volgens mijn moeder eigenlijk al vanaf groep 3/4.



En mijn leven ziet er voor de buitenwereld ook prima uit. Ik ben 26, paar jaar in het buitenland gewoond (gestudeerd en gewerkt), gelukkig getrouwd met een lieve (buitenlandse) man die mee naar Nederland is gekomen (op eigen initiatief). Ook hier gelijk weer ons leven goed op de baan met beiden een fulltime baan. Snel een huurwoning en tegenwoordig zelfs een eigen koopwoning in Amsterdam. Man net een promotie achter de rug en zelf in een werk/leren traject op toch wel hoog niveau.

Maar vanbinnen zit het nog steeds helemaal niet goed en kost het me bergen met energie... Mijn huis is een zooitje, ik leef vrij ongezond, administratie is een ramp. Ik stel alles uit, probeer zaken te negeren als ze mogelijk stress veroorzaken waardoor het natuurlijk alleen maar moeilijker wordt en ik onwijze uitbarstingen kan hebben (gelukkig nu een stuk minder dan voorheen). Een sociale fobie waardoor ik nooit naar nieuwe situaties durf en het moeilijk vind contact te leggen met mensen, ergens alleen naar toe te gaan, me altijd sterk bewust ben van mezelf en niet durf te bellen. Ik heb een heel laag zelfbeeld, ben perfectionistisch en heb faalangst. In mijn ogen doe ik het nooit goed genoeg waardoor ik me weer van alles in mijn hoofd ga halen. Maar als ik dan beoordelingen zie van mijn manager en coaches dan doe ik het eigenlijk helemaal niet slecht. Maar ik kan dat nog steeds van niemand aannemen. Complimentjes zwak ik gelijk af...



Afgelopen week nog met de psycholoog over gehad dat ik het moeilijk vind antwoord te geven op vragen als "wat ging er toen door je hoofd, wat voelde/dacht je toen?" Ik ga altijd gewoon met de stroom mee en sta niet bewust bij dingen stil. Ik mis de connectie met mijn verstand... Ik heb er gewoon geen grip op. Dat was haar inderdaad ook al erg opgevallen...



Volgens de psychiater had ik wel een goede keus gemaakt op het gebied van werk. Veel afwisseling in werkzaamheden. Maar aan de andere kant moet ik ook veel contacten leggen met mensen (wat ik dus doodeng vind). Er zitten grote consequenties aan vast als ik fouten maak, dus alles moet perfect zijn. Het liefst zit ik de hele dag aan de PC, maar dat is natuurlijk ook saai na een tijdje... Wanneer ik een examen niet haal krijg ik gelijk reacties dat dat toch niet kan omdat ik altijd alles weet en zo goed ben in leren (uhm, leren, wat is dat? Ik lees met pijn en moeite het boek een keer door en ga meestal op goed geluk. Ik probeer het wel beter te doen, maar het kost zoveel moeite!!!)



Maar ik ben toch wel heel gelukkig met mijn leven dus probeer ik aan mijn flaws te werken. Ik ga op blind-dates met meiden uit de omgeving etc. Ik heb veel coaching. (En een vrij groot virtueel vriendennetwerk).

Heb al van verschillende mensen gehoord dat ik er beter uitzie, lekkerder in mijn vel schijn te zitten... Maar mijn problemen liggen er nog steeds.



En nog steeds geen idee of die Ritalin aanslaat. Ik voel echt geen verschil tussen of ik het ingenomen heb of wanneer het uit begint te werken. Bij sommige mensen werkt het ook gewoon echt niet, maar voor nu blijf ik toch gewoon proberen. We komen er vanzelf achter.



Zo, dat was wel een heel stuk zeg! Ik kan er met mijn man eigenlijk niet over praten omdat hij het allemaal nog steeds onzin vindt. Het loopt negen van de tien keer uit op woorden en dat vind ik de moeite weer niet waard.

Ansje... Ik heb op mijn telefoon alarm ingesteld om 8, 12 en 16 uur. Iedere dag gaat de telefoon dan om die tijden af met een reminder. Over het algemeen werkt dat heel goed, maar dan moet je wel altijd je telefoon en je pillendoosje bij je hebben natuurlijk. Afgelopen weekend was ik gewoon thuis, maar had ik de telefoon niet in de buurt liggen, dus pas andershalf uur later kwam ik erachter dat ik de dosis van 12 uur vergeten was. Ik schoot toen wel gelijk in paniek zeg!!!

Ik leg die telefoon en pillen dus ook altijd in het zicht. Ook gewoon op het werk (hele fijne en open sfeer, dus dat maakt niemand wat uit. Alleen vervelend als je in een meeting zit en die dingen liggen op je bureau...)

Biebeltje; herkenbaar wat je schrijft; voor de buitenwereld heb ik mijn leventje ook prima voor elkaar. Ik ben 27, heb de havo en 2 HBO-studies gedaan, waar ik simpel doorheen gewandeld ben. Leren kon ik ook nooit, had wel inzicht, maar las mijn leerboeken ook niet uit, kon absoluut niks uit mijn hoofd leren (terwijl ik wel allerlei telnummers uit mijn hoofd ken...). Maar blijkbaar was mijn 'gezond verstand' en het feit dat ik heel gemakkelijk verbanden leg genoeg om er doorheen te komen. Medeleerlingen vonden mij vooral tijdens mijn laatste studie heel erg slim, vooral dus vanwege het zien van verbanden en mijn analytisch vermogen. Ik zelf heb juist altijd het gevoel dat ik onderpresteer, dat ik meer in mijn mars zou moeten hebben...

Ik heb vanmiddag mijn basisschoolrapporten "gejat" bij mijn ouders, die waren niet thuis. Kon ze niet allemaal vinden. Maar daar staat ook niks op, heb altijd een goed of voldoende bij concentratie. Terwijl ik toch echt nog wel weet dat ik heel vaak op de gang stond, veel straf kreeg, iedereen opjutte, en zelfs met mijn tafeltje naar de muur werd gezet ivm concentratie. Maarja, ik zat op een school in een 'achterstandswijk', de meeste kinderen hadden gedrags- en/of leerproblemen, dus ik viel niet op, omdat ik altijd hele goede cijfers haalde.

En tegenwoordig dus ook; ik doe mijn werk goed, heb mijn eigen stekkie, mijn relaties die ik heb gehad zijn niet stukgelopen op dingen die je aan ADHD zou kunnen koppelen en ook nu loopt mijn relatie goed. Ik heb 4 hele goede vriendinnen, 2 goede vrienden en een broer met wie ik goed overweg kan.

Oppervlakkig gezien dus een doodnormale meid van 27 die het goed voor elkaar heeft.

Maar ondertussen ben ik altijd doodop als ik van mijn werk kom (terwijl andere mensen 's avonds nog iets leuks gaan doen, gaan poetsen, boodschappen, koken, afwassen... En ik vind echt niet dat ik een zware baan heb, integendeel!

Ik ruim vaak op, maar een dag later is het weer een zooi en ik heb geen idee hoe ik dat voor elkaar gekregen heb. Ik sta altijd in de min, betaal mijn rekeningen te laat en hoe vaak ik het me ook voorneem, het wordt er nooit echt beter van.

Het ergste is nog dat mijn hoofd altijd druk is, alles komt binnen, ik slaap slecht, vindt snel dat ik het druk heb, maar krijg het niet voor elkaar om minder te plannen. Ik heb heel vaak het idee dat ik vanalles "moet", alles is een verplichting, ook leuke dingen doen met bvb vriendinnen, omdat het er niet bij past. Ik heb dan ook een enorme drang om dingen die 'moeten' niet te willen. Als ik een poetslijstje maak kan ik het niet laten om die weer te doorbreken, ik heb vaak de neiging om van mijn werk te 'spijbelen', meld me ook wel eens ziek als ik niet ziek ben, omdat ik het gevoel heb dat ik dan eindelijk de kans krijg om 'op te laden.'

Maar als ik veel vrije tijd heb, dan kom ik tot helemaal niets, tenminste niet als ik alleen ben. Dan zit ik heel de dag op de bank, staar voor me uit, kijk 5 minuten tv, kijk even een boek in, ruim 2 dingen op, beland weer op de bank, even achter de computer, enz. Ik kan dan niet opstarten.



(Hmm ik heb wel heel veel getypt, denk dat ik dit even kopieer en opsla, volgens mij is dit wel verhelderend voor mijn omgeving/ psychiater).



Vanmorgen heb ik trouwens voor het eerst dus concerta geslikt. Ik vind het moeilijk om te bepalen of ik écht al verschil merk, of dat dit tussen mijn oren zit. De vergadering en deskundigheidsbevordering ging wel goed vanmorgen. Vanmiddag heb ik een cliëntje van 12 begeleidt met ADHD en daar merkte ik volgens mij toch wel echt verschil. Het leek of er minder prikkels binnenkwamen (vanuit hem vooral). Ik was met zijn moeder in gesprek, hij tettert er dan doorheen, maar ik had daar veel minder last van dan normaal. Dat viel het meest op vandaag.



(En wat me nu opvalt is dat ik voor mijn gevoel dit stuk veel minder gehaast en chaotisch typ dan normaal...)

biebeltje, ik kan op mijn telefoon niet verschillende alarmtijden zetten dus dat is heel irri.. maar collega heeft het vaak wel door als het uitgewerkt raakt want dan roept ze: heej moet je niet ff een pil nemen? hahaha.. op de kamer maak ik er dus ook geen geheim of ding van, maar er komen zoveel mensen langs bij mij dat ik het ook weer niet heel relaxed vind om het pillendoosje op m'n bureau te leggen.. hmmm en daarbij is mijn bureau zo'n **bende ik zou ze snel kwijtraken hihihihi..

biebeltje en halve maan: wat een herkenbare verhalen allebei zeg!

Ik ben 'ook' zo'n hbo'er, in mijn geval van 29 jr, die overal doorheen gefietst is, leuke vriendenkring (klein maar fijn zeg maar), leuk huisje, jaartje buitenland, wel relaties gehad (nu al poosje niet maar dat wijt ik niet aan de add).. ach voor de buitenwereld dus prima...



Maar toch.. de maren die jullie schetsen zijn er zeker. Bij mij heeft dat wel effect gehad op mijn baan in die zin dat ik er erg onzeker van werd en door het altijd moe zijn na het werken ben ik een stapje lager gaan werken. Zou wel kunnen zoeken naar een pittiger baan maar doe dat bewust niet.. ben al vaak genoeg geswitched en wil nu naar mezelf bewijzen dat ik best ergens 3 jaar kan blijven.. en ach.. het is gezellig, ik krijg waardering, tis 15 min fietsen enzo dus houd het maar ff zo (net paar weken besloten hoor).



Nou kan nog wel hele stukken typen, maar moet zo weg naar de cursus.. MOEST alleen even zeggen dat ik jullie verhalen heeel goed begrijp en wilde jullie allebei ff knuffels geven!

hhmmm... bedenk me nu dat ik wel heel herkenbaar ben nu door dit zo te schrijven.. nou ja jammer dan als iemand het leest die me kent.. toch?

Zo'n instelling heb ik ook wel ja... En als men er problemen mee heeft dan hebben ze pech...



M'n psycholoog had trouwens wel geopperd dat ze misschien dan toch een verkeerde diagnose had gesteld omdat ik aangaf eigenlijk niets van de Ritalin te merken (heb een vaag gevoel dat ik dit al eerder geschreven had...). Maar ik zit best goed in mijn vel op het werk dus ik kijk het liever nog even aan. Voel me nu na een goeie dag op het werk ook echt happy... En dat is toch wel heel erg lekker.



Ansje, zolang je iets doet waar je plezier in hebt dan maakt het eigenlijk niet uit waar je werkt... Ik heb ook een tijdje onder mijn niveau gewerkt (was in begin hartstikke leuk, maar na een tijdje ongelooflijk saai, zo erg zelfs dat ik de hele dag via internet TV series zat te kijken naast mijn werkzaamheden) maar ik werd er alleen maar ongelukkig van. Niet zozeer omdat het onder niveau was hoor... Waren meer de werkzaamheden zelf die tegen gingen staan.



Ik typ trouwens nog steeds als een maniak... Krijg nog steeds opmerkingen als ik weer eens een stuk zoals dit aan het typen ben dat ik zo snel op dat toetsenbord loop te hakken... Maar ik kan wel een stuk makkelijker de lijn van mijn verhaal vasthouden.



Mijn bureau is trouwens ook een onwijze bende... Gooi altijd alles op een grote stapel en ruim eens in de zoveel tijd (als ik even geen zin heb om te werken) alles weer grondig op. Ben zo ook een hele dag bezig geweest al mijn emails op de harde schijf op te slaan omdat ik ze met de archiveerfunctie meestal kwijtraakte.

Wij hebben ook niet al te veel langsloop aan ons bureau, dus mijn doosje zie je niet zo snel liggen (tussen de appels en de liga's en sultana's).



Volgens mijn psychiater hebben ze trouwens ook pillendoosjes waarop je een alarm in kunt stellen (voor dementerende bejaarden). Volgens hem ook een uitkomst voor AD(H)ders...

Ik zou er volgens mij ook nog veel meer over kunnen schrijven Ansje, maar ik denk dat we grotendeels wel tegen dezelfde dingen aanlopen dus. Al was ik, in tegenstelling tot Biebeltje, wel een vervelend kind. Werd altijd de klas uitgezet, een flap-uit, brutaal, kletskous. Maar ik weet dus zelf niet of ik daarin "gewoon" een druk en moeilijk kind was of dat het inderdaad ADHD is. Hadden jullie trouwens ook zo'n moeite met luistertoetsen ? Ik miste altijd de helft van de vragen, als er een vogel buiten langsvloog ofzo haha.

Mijn bureau op mijn werk moet ik trouwens delen met collega's (we werken verschillende werktijden en delen een kantoor) dus als ik wegga zorg ik wel dat het opgeruimd is. Maar zoals ik gister al beschreef; als ik er zelf zit is het meestal wel een chaos. Op mijn vorige werk (ook kantoor delen) kwamen collega's tijdens mijn dienst al binnen en sommige werden echt elke keer weer gek van mijn troep dan .



Kunnen jullie me trouwens uitleggen wat jullie voor verandering merkten toen jullie medicijnen gingen slikken? En hoe zeker weet je dit? Ik loop me constant af te vragen of ik inderdaad iets merk van de concerta, of dat ik dit wíl merken (dat het tussen mijn oren zit), hoe ik dit onder woorden kan brengen bij de psych vrijdag, enz.

Ik ga het denk ik wel even op papier bijhouden, anders kom ik er denk ik helemaal niet uit.





En ik duik zo mijn bedje in, ben echt hartstikke moe. Ga er maar vanuit dat dit nog van gisteren komt, gelukkig heb ik morgen wel een relaxte dag.

Halvemaan, heb je geen evaluatieformulier meegekregen van de psychiater/psycholoog/arts?



In mijn geval moest ik eerst een tijdje symptomen bijhouden voordat ik met Ritalin begon. Vervolgens bij gebruik van Ritalin (eerste 3 dagen en daarna 3 keer per week ofzo). En nu dus iedere keer als ik mijn dosis aanpas...

Je geeft dan aan de hand van een 4 puntsschaal (0 = niet, 1 = zo nu en dan, 2 = duidelijk en vaak aanwezig en 3 = continue overheersend) aan hoe erg je last hebt van een setje symptomen (ook bijwerkingen).

Bij mij kun je aan de hand van die lijsten wel zien dat ik van veel 2-en naar hoofdzakelijk nullen en enen ben gegaan. Heel af en toe nog een tweetje, maar dat is voornamelijk bij het onderdeel hartkloppingen.



Maar daarnaast voel ik dus eigenlijk nog steeds niets (lichamelijk of geestelijk). Hoewel ik wel in het begin moeite had met inslapen, maar de volgende dag eigenlijk helemaal niet moe was (wat ik normaal wel altijd heel erg was).

Hallo allemaal, ben een beetje zoekende, en dan met name naar oorzaken voor het gedrag van mijn vriend. Ik herken veel van wat hierboven beschreven wordt, mijn vriend is erg chaotisch en heeft veel moeite om iets af te maken. In gesprekken springt hij van de hak op de tak en hij maakt ook heel directe opmerkingen die kwetstend kunnen zijn, zonder dat dat zijn bedoeling is (heeft hier ook regelmatig ruzie door gekregen met mensen). Hij heeft moeite om zijn financien op orde te houden en sparen lukt al helemaal niet.



Op zich zijn dit allemaal dingen waar ik mee heb leren omgaan, in het begin voelde ik me bijv. beledigd als ik iets aan het vertellen was en hij sprong ineens op omdat hij iets op tv zag waar hij op reageerde, maar ik weet nu bijv. dat als ik even wacht hij wel weer terugkomt op het oorspronkelijke gesprek (of vraagt: waar hadden we het nou over?).



Wat ik lastig vind is dat hij er veel moeite mee heeft om met klussen bezig te gaan (hij werkt thuis, maar het gaat dan ook om klussen in en om het huis) als ik bij hem ben en dan het liefst heeft dat ik naar mijn eigen huis ga. Niet altijd, maar het kost hem dan gewoon heel veel moeite om aan de slag te gaan. Hij heeft dan ook het gevoel dat hij mij aandacht moet geven en hij kan dat er dan niet bij hebben. Hij heeft ook nog eens heel zware dingen meegemaakt, waardoor dit alleen nog maar erger is geworden.

Zijn oplossing is om zijn tijd in hokjes te verdelen, bijv. tijd maken voor mij, tijd voor werken, tijd voor zijn kind, hij vindt het heel moeilijk om dit bij elkaar te krijgen.



Ik vroeg me af, herkennen jullie iets in bovenstaande? Bijv. dat je het moeilijk vindt om je aandacht over meerdere mensen te verdelen of dat je het moeilijker vindt om een taak te gaan doen als er iemand in de buurt is?



Wat ik ook nog toe wilde voegen is dat ik zelf ook soortgelijke klachten heb, ik presteer onder mijn niveau, herken ook het helemaal niets doen als ik vrij ben, wat ik ook echt nodig heb. Als ik teveel informatie krijg overweldigt het me ook heel snel en ik verdeel eigenlijk het liefst alles in korte blokjes.

Ik heb het gevoel dat ik veel meer zou moeten kunnen, heb ook een redelijk hoog IQ, maar het komt er gewoon niet uit. Contact met andere mensen vind ik dus ook heel lastig.



Ik weet wel dat er pas iets over te zeggen valt als er een diagnose is, maar ik herken zoveel en vraag me ook af hoe je dan die diagnose kunt krijgen. Er is mij nu geadviseerd om angstremmers te gaan slikken, maar ik ben ook niet zo'n medicijnengek.



De combinatie van mijn gedrag en het gedrag van mijn vriend zorgt dus ook wel voor spanningen, maar aan de andere kant begrijpen we elkaar ook wel weer goed, omdat we eigenlijk allebei even 'weird' zijn.

Sunshine, op internet kun je heel veel informatie vinden omtrent dit onderwerp. Daarnaast zijn er een aantal zelf-diagnostiscge tests om te zien of er de mogelijkheid is dat je AD(H)D hebt. (kijk eens op PsyQ, Hersenstorm etc. Google naar ADHD+test of ADHD+volwassen)

Voor een diagnose zul je in eerste instantie naar je huisarts moeten gaan. Daar aangeven wat je problemen zijn, waar je allemaal tegenaanloopt etc. Dit is eigenlijk nog wel het moeilijkste deel van het hele proces.

De huisarts zal dan kijken of hij het verstandig vindt je door te sturen naar een psycholoog of een psychiater.

Deze persoon gaat vervolgens onderzoeken of je mogelijk AD(H)D hebt. Hiervoor is het erg belangrijk dat je als kind ook al symptomen had... In dit stadium wil men vaak graag met de ouders praten om hierover een beeld te vormen.



Belangrijkste is echter om bij jezelf na te gaan of je er echt last van hebt! Of je er iets aan zou willen veranderen.

Het is veel uitgebreider dan alleen maar dagelijks een pilletje innemen. Het is een compleet traject van coaching en therapie waarin je leert met je probleempunten om te gaan of bepaalde patronen te verbeteren.



Ik lees wel een aantal punten in je stuk die voorkomen bij AD(H)D, maar het uit zich bij iedereen anders... Alleen een specialist kan er uitsluitsel over geven en zelfs die vragen zich soms af of ze toch wel de juiste diagnose hebben gesteld.

ZOOOOOOO DAN,



Even een paar dagen niet op deze topic geweest en heeeeel veeeeel bij te lezen. Leuk. Vanavond als kids op 1 oor liggen ga ik daar uitgebreid voor zitten en kan ik reageren op jullie verhalen.



Goed nieuws over mijn moeder (voor degene die dat nog weten, is onlangs longkanker geconstateerd). Ze is vorige week donderdag geopereerd. Alles is super goed gegaan, hebben alles weg kunnen halen. Ze voelt zich er goed en geeft aan dat het haar ontzettend is meegevallen. Ze ziet er enorm goed uit. Alsof ze een week in een kuuroord heeft gezeten. Helemaal geweldig. Alle spanning van haar afgevallen.

Ze moest minimaal 10 dagen in het ziekenhuis blijven, maar mocht er vandaag al uit.



Enorm verhuisstress hier. Het gaat op zich wel goed, het vordert gestaag. Alleen veel dingen zitten tegen. Loodgieter al 3x geweest, electricieen, metselaar, klusjesman. En dan leuk allemaal van die afspraken van we komen ergens tussen zolaat en zolaat. Zodat jij dan fijn in afwachting kan zijn, zonder dat ook maar iemand rekening houdt met het feit dat het gewone leven ook doordraait. Kind dat naar PSZ gaat, en moet wennen op de basisschool.

Het waterbed is definitief overleden (2 minuten stilte in acht svp)

Moet dus nieuw bed komen. Eerst even nadenken welke bank ik ga beroven... We slapen momenteel op 2 oude matrasjes van de kids, en dat op het houten onderstel van het waterbed (dus geen vering in bodem). Slaapt niet best kan ik verklappen. Je wordt met pijn in je rug wakker. Rust niet bepaald uit helaas. Kleine ventje hier is ook door de onrust nog meer gaan stuiteren en vertikt het nu ineens om te gaan slapen. Normaal heeft hij enorm doorslaapproblemen. Nu inslaapproblemen, want is tot uurtje of 22.00 uur aan het stuiteren. Kan daardoor in de avond ook weinig doen.



Ook de kledingkasten zijn niet meer verhuisproof dus ik vrees het ergste ook weer met mijn portemonniks meer.



Verder moet er voor eind april nog een kuil gegraven worden in de tuin, waarmee we 2,5 kuub aarde moeten verwijderen, vervoeren en dan storten in onze nog even huidige woning.

We hebben een mega grote trampoline (3,6m) in de tuin, die we daar ook willen plaatsen. Het gat in de tuin hier moeten we dichtstorten.

Het is werkelijk alsof er een bom ontploft is, en momenteel is het zo dat ik er maar een beetje naar sta te kijken, ik eigenlijk nog honderdduizend dingen moet doen, en er werkelijk niets uit mijn handen komt. Veel dingen stagneren doordat je andere dingen weer niet kunt doen enz. enz. STRESSSS????? WELNEEEEEEE..........



Heb natuurlijk geen medicijnen meer. (moest stoppen met de Ritalin). Dinsdag heb ik weer afspraak en gaan we kijken of ik een ander middel kan gaan slikken.



Ik zou wel willen dat we 3 weken verder waren. PFFFFFF

De eerste de beste keer dat ik weer wil verhuizen, wordt naar een bejaardencentrum.



Groetjes Pastcy