Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zondag 2 december 2018 08:14
Toch ook effe reageren ... Ik heb altijd gewerkt, een gewone job ... ongeveer elk jaar viel ik wel uit gedurende een paar weken/maanden omwille van depressie, burnout, bore out, noem maar op (ik kreeg telkens een andere diagnose) ...
Nu vermoed ik al 2 jaar bij mijn zoontje van 6 dat er 'iets' aan de hand is, maar de papa wil niet laten testen (en hier in B moet er daar een akkoord van beide ouders voor zijn). Ik herkende eigenlijk erg veel in mezelf (en het loopt al mijn hele leven niet écht vlot), toen ik mijn man leerde kennen wist die ook vrijwel meteen dat er 'iets' was ...
Sinds vorige week heb ik al de diagnose ADHD (erg onverwacht !) en half januari weet ik of er ook een diagnose ASS aan gekoppeld wordt ...
Vorige week heb ik een meningsverschil gehad met mijn leidinggevende en mijn bommetje is ontploft ... Zit sinds weer thuis en weet niet of ik terug wil/ga/kan ?
Ik weet ook niet wat ik wél wil doen ? Ineens ligt de hele wereld open ? Ga ik van een gewone fulltime job (met ambitie, want dat heb ik dan weer wel) naar thuisblijfmoeder ? of ga ik weer studeren of ... ?
Ergens is het bevrijdend dat er niets MOET, maar langs de andere kant denk ik ook : help !
Nu vermoed ik al 2 jaar bij mijn zoontje van 6 dat er 'iets' aan de hand is, maar de papa wil niet laten testen (en hier in B moet er daar een akkoord van beide ouders voor zijn). Ik herkende eigenlijk erg veel in mezelf (en het loopt al mijn hele leven niet écht vlot), toen ik mijn man leerde kennen wist die ook vrijwel meteen dat er 'iets' was ...
Sinds vorige week heb ik al de diagnose ADHD (erg onverwacht !) en half januari weet ik of er ook een diagnose ASS aan gekoppeld wordt ...
Vorige week heb ik een meningsverschil gehad met mijn leidinggevende en mijn bommetje is ontploft ... Zit sinds weer thuis en weet niet of ik terug wil/ga/kan ?
Ik weet ook niet wat ik wél wil doen ? Ineens ligt de hele wereld open ? Ga ik van een gewone fulltime job (met ambitie, want dat heb ik dan weer wel) naar thuisblijfmoeder ? of ga ik weer studeren of ... ?
Ergens is het bevrijdend dat er niets MOET, maar langs de andere kant denk ik ook : help !
zondag 2 december 2018 10:01
Ninneketje, jouw verhaal klinkt heel herkenbaar. Ik liep voorheen ook elke keer tegen een muur aan in mijn werk waardoor het met periodes heel slecht ging of ik idd tijdelijk uit viel.
Uiteindelijk bleek dat een deel van mijn werk een te zware blasting op mij legde waardoor ik te veel stress kreeg.
Toen ik er uiteindelijk, na twee jaar gesproken met een psycholoog, achter kwam dat veel van mijn problemen voort kwamen uit angst, kon ik gerichter gaan werken aan mezelf.
Nu ik duidelijk heb hoe ik het beste werk, en mijn werk daar ook op is aangepast, gaat het stukken beter.
Oftewel, weet je waarom je elke keer vast loopt en kun je er iets aan doen?
Mijn zoontje vertoont ook wat 'probleemgedrag' op school waardoor ze ons een gesprek met een 'specialist' hebben aangeboden. Man is hier ook erg op tegen.
Zo lang zoon niet echt problemen had en school de dingen waar ze tegenaan liepen gewoon oppakten zag ik de nood van extra hulp ook niet zo in. Ook al gaven al mijn 'therapeuten' advies van wel.
Maar nu zitten we op een punt dat we het toch maar eens gaan aankijken... op voorwaarde van man dat we eerst met deze persoon spreken zonder zoon er bij.
Uiteindelijk bleek dat een deel van mijn werk een te zware blasting op mij legde waardoor ik te veel stress kreeg.
Toen ik er uiteindelijk, na twee jaar gesproken met een psycholoog, achter kwam dat veel van mijn problemen voort kwamen uit angst, kon ik gerichter gaan werken aan mezelf.
Nu ik duidelijk heb hoe ik het beste werk, en mijn werk daar ook op is aangepast, gaat het stukken beter.
Oftewel, weet je waarom je elke keer vast loopt en kun je er iets aan doen?
Mijn zoontje vertoont ook wat 'probleemgedrag' op school waardoor ze ons een gesprek met een 'specialist' hebben aangeboden. Man is hier ook erg op tegen.
Zo lang zoon niet echt problemen had en school de dingen waar ze tegenaan liepen gewoon oppakten zag ik de nood van extra hulp ook niet zo in. Ook al gaven al mijn 'therapeuten' advies van wel.
Maar nu zitten we op een punt dat we het toch maar eens gaan aankijken... op voorwaarde van man dat we eerst met deze persoon spreken zonder zoon er bij.
zondag 2 december 2018 10:21
Caretta: Klopt! Ik zie het ook bij heel veel collega's.
Ik lees wel herkenbare dingen zeg, wat werk betreft. Toen ik een jaar of 18 was, zaten we weer bij het UWV omdat het werken gewoon totaal niet goed ging. Ja, voor een paar weken, totdat het weer fout ging. Teveel stress etc. Dus afspraak gemaakt bij UWV.
Kom ik daar aan, prima gesprek gehad eigenlijk. Totdat ze zeiden: Als we kijken naar je CV kán je wel werken. Dus dat is het probleem niet. Nee dat klopt, ik kan feitelijk gezien wel werken. Alleen gaat het steeds fout. Maar daar kijken ze niet naar hoor, bij het UWV. Deskundige zei: Ga maar in een fabriek werken. Daar heb je geen prikkels. Ik heb een tijdje vakantiewerk gedaan in (meerdere) fabrieken, daaruit bleek dat ik er doodongelukkig van word. En prikkels? Reken maar dat die daar aanwezig zijn.
Om lang verhaal kort te houden, nadat we dit aangaven bij die dame, zei ze: Wij keuren je niet af. Dan moet er maar extra begeleiding op de werkvloer komen. Tja met de huidige bezuinigingen.. En vooral in de zorg.
Al kan ik nu wel voorzichtig zeggen dat ik dit jaar kennis heb gemaakt met kleinschalig wonen. Ouderen begeleiden met ADL, activiteiten doen, met/voor ze koken. Het is veel rustiger voor me, dat het niet zoveel ouderen zijn. Er ging een wereld voor me open. Ook veel minder collega's, veel minder prikkels.
Helaas is deze locatie inmiddels dicht, maar ik ben er wel van overtuigd dat dit wel een fijne manier van werken voor me is. Dus nu opnieuw aan het solliciteren bij andere kleinschalige woonvormen.
Ik lees wel herkenbare dingen zeg, wat werk betreft. Toen ik een jaar of 18 was, zaten we weer bij het UWV omdat het werken gewoon totaal niet goed ging. Ja, voor een paar weken, totdat het weer fout ging. Teveel stress etc. Dus afspraak gemaakt bij UWV.
Kom ik daar aan, prima gesprek gehad eigenlijk. Totdat ze zeiden: Als we kijken naar je CV kán je wel werken. Dus dat is het probleem niet. Nee dat klopt, ik kan feitelijk gezien wel werken. Alleen gaat het steeds fout. Maar daar kijken ze niet naar hoor, bij het UWV. Deskundige zei: Ga maar in een fabriek werken. Daar heb je geen prikkels. Ik heb een tijdje vakantiewerk gedaan in (meerdere) fabrieken, daaruit bleek dat ik er doodongelukkig van word. En prikkels? Reken maar dat die daar aanwezig zijn.
Om lang verhaal kort te houden, nadat we dit aangaven bij die dame, zei ze: Wij keuren je niet af. Dan moet er maar extra begeleiding op de werkvloer komen. Tja met de huidige bezuinigingen.. En vooral in de zorg.
Al kan ik nu wel voorzichtig zeggen dat ik dit jaar kennis heb gemaakt met kleinschalig wonen. Ouderen begeleiden met ADL, activiteiten doen, met/voor ze koken. Het is veel rustiger voor me, dat het niet zoveel ouderen zijn. Er ging een wereld voor me open. Ook veel minder collega's, veel minder prikkels.
Helaas is deze locatie inmiddels dicht, maar ik ben er wel van overtuigd dat dit wel een fijne manier van werken voor me is. Dus nu opnieuw aan het solliciteren bij andere kleinschalige woonvormen.
zondag 2 december 2018 10:29
redbulletje schreef: ↑02-12-2018 10:25In een fabriek geen prikkels??? Hebben die nitwits eigenlijk zelf wel ns een fabriek van binnen gezien?
Ja dat zei het familielid wat mee was, ook al tegen haar. Maar daar reageerde ze amper op.
zondag 2 december 2018 10:57
Zeer herkenbaar.redbulletje schreef: ↑02-12-2018 10:27Ik kan helemaal geen constante nabijheid van mensen verdragen. Kantoortuin was al mijn doodsteek.
Dit probleem heb ik ook, vooral op de boerderij waar ik werk.
Prachtige werkplek, maar soms met erg moeilijke deelnemers.
Krijg nog weleens ongepaste vragen of grensoverschrijdende opmerkingen oid.
Zelf ben ik ook niet de makkelijkste en geef vaak niet duidelijk en tijdig genoeg mijn grenzen aan.
Daardoor kunnen er spanningen en irritaties ontstaan.
Kan hier zeer veel last van hebben.
zondag 2 december 2018 11:22
Letten jullie vaak op iemands houding? Van je vader/moeder/kind.
Gisteren was ik op een verjaardag en bij het weggaan zei mijn moeder dat ik mijn schouders niet steeds moest optrekken. Ik heb dat niet door, zei dat het automatisch ging. "Nee dat moet je gewoon niet doen.", was haar antwoord. Het is al de 3 keer bij een feestje dat ze me erop aanspreekt. En vroeger zei ze het ook wel eens. Dat het raar staat. Ik zelf zeg eigenlijk nooit iets over iemands houding.
Gisteren was ik op een verjaardag en bij het weggaan zei mijn moeder dat ik mijn schouders niet steeds moest optrekken. Ik heb dat niet door, zei dat het automatisch ging. "Nee dat moet je gewoon niet doen.", was haar antwoord. Het is al de 3 keer bij een feestje dat ze me erop aanspreekt. En vroeger zei ze het ook wel eens. Dat het raar staat. Ik zelf zeg eigenlijk nooit iets over iemands houding.
) Dus ik heb aangeleerd in gezelschap een glimlach op te zetten.
zondag 2 december 2018 11:55
Ja, ik ben ook vaak aangesproken op mijn houding. Vroeger door mijn ouders, “ Doe je schouders recht”. Dat deed ik dan, maar dan klopte de onderkant weer niet. Ik heb gewoon een aparte houding, en een wat boers loopje...Maar zo sta en loop ik gewoon het kekkerst, en ik heb geen rugklachten of schouderklachten dus mijn lijf vindt het prima zo.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 2 december 2018 13:10
Ja dat is bij mij ook. Heb ook snel last van spierpijn in mijn nek/schouders. Vorig jaar bij de fysio gelopen en die waarschuwde er al voor, dat ik echt moet proberen rechtop te gaan lopen. Anders kan ik daar de rest van mijn leven last van blijven houden. Nu heb ik toch al mijn hele leven last van spieren/gewrichten dus ben er min of meer al aan gewend.
zondag 9 december 2018 12:33
Tot de winter is afgelopen. Ik zal blij zijn als het weer april is. Zit nu aan de wellbutrin, maar heb daar nog niet echt een happygevoel door, maar wellicht was het zonder nog wel veel erger....Valdemar_II schreef: ↑09-12-2018 11:08Het topic is leeggelopen.
Ofwel zit iedereen onder zijn dekentje te hopen dat deze maand snel voorbij is.
zondag 9 december 2018 13:32
Ik kan me nog niet zo mengen in het topic, ben nog steeds wachtende op de uitslag. Wordt iedere keer later. Nu dan 16 januari, dan is het nieuwe kalenderjaar en mag ik weer minuten maken in de basis GGZ. Wordt slopend zo langzamerhand...11 oktober laatste gesprek gehad en dan tot half januari moeten wachten.
Ik probeer nu voor de derde keer weer de tijd in kleinere stukjes te hakken, zitten veel afspraken in. Normaal gesproken plan ik niet zoveel, maar nu voor de afleiding maar wel. Lege tijd thuis betekent nog meer piekeren over hoe lang het nog duurt en daar help ik mezelf nog minder mee..
Ik probeer nu voor de derde keer weer de tijd in kleinere stukjes te hakken, zitten veel afspraken in. Normaal gesproken plan ik niet zoveel, maar nu voor de afleiding maar wel. Lege tijd thuis betekent nog meer piekeren over hoe lang het nog duurt en daar help ik mezelf nog minder mee..
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 9 december 2018 17:03
Ik merk dat een aantal forummers niet meer meeschrijven. Jammer!Valdemar_II schreef: ↑09-12-2018 11:08Het topic is leeggelopen.
Ofwel zit iedereen onder zijn dekentje te hopen dat deze maand snel voorbij is.
De kerst hysterie is inmiddels losgebarsten overal. En ik vind het niet erg! Zolang het maar niet bij mij in huis is hahaha.
zondag 9 december 2018 17:16
Haha hier hetzelfde.
Jammer inderdaad dat een aantal mensen niet meer meeschrijven.
zondag 9 december 2018 21:19
De kerstdagen vind ik vaak nog wel leuk en gezellig.
Met oud en nieuw heb ik veel minder.
Vooral het vele geknal met vuurwerk staat me behoorlijk tegen.
Meestal lig ik rond 0.30 uur al op bed.
Toch heb ik wel zin in het nieuwe jaar; ook na een aantal nare ervaringen dit afgelopen jaar.
Toch verwacht ik zeker niet dat het allemaal hossana gaat worden in 2019; het leven gaat immers gewoon door natuurlijk.
Met oud en nieuw heb ik veel minder.
Vooral het vele geknal met vuurwerk staat me behoorlijk tegen.
Meestal lig ik rond 0.30 uur al op bed.
Toch heb ik wel zin in het nieuwe jaar; ook na een aantal nare ervaringen dit afgelopen jaar.
Toch verwacht ik zeker niet dat het allemaal hossana gaat worden in 2019; het leven gaat immers gewoon door natuurlijk.
maandag 10 december 2018 08:33
Vaak vraag ik mij af waar mijn overgevoeligheid vandaan komt.
Ik heb veel moeite in omgang met bepaalde personen, vooral op de werkvloer.
Het lukt mij vooral niet om duidelijk mijn grenzen aan te geven.
Ik werk hier wel aan, maar het gaat erg langzaam.
Vooral vervelende vragen en harde opmerkingen kunnen mij erg raken.
Wie herkent eigenlijk overgevoeligheid, ondermeer in sociale situaties?
Ik heb veel moeite in omgang met bepaalde personen, vooral op de werkvloer.
Het lukt mij vooral niet om duidelijk mijn grenzen aan te geven.
Ik werk hier wel aan, maar het gaat erg langzaam.
Vooral vervelende vragen en harde opmerkingen kunnen mij erg raken.
Wie herkent eigenlijk overgevoeligheid, ondermeer in sociale situaties?
maandag 10 december 2018 09:35
Ik ga meestal ook voor 12 uur al slapen, koptelefoon op (ja, moet ik op mijn rug blijven liggen, maar dat neem ik maar voor lief).
Nu ik in een woongroep woon, weet ik niet hoe lang ik 'beneden' kan blijven, maar mijn koptelefoon gaat wel mee voor de knallen.
Ze zijn hier al lang begonnen overigens, wat erg vervelend is.
Nu ik in een woongroep woon, weet ik niet hoe lang ik 'beneden' kan blijven, maar mijn koptelefoon gaat wel mee voor de knallen.
Ze zijn hier al lang begonnen overigens, wat erg vervelend is.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
