Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 4 april 2020 om 10:40
Ze maken een uitzondering voor bijzondere gevallen. De kinderen zitten elk in een eigen klas met één leerkracht. Die leerkracht doet zijn/haar eigen werk en de kinderen dat van hun, ze krijgen geen les of zo. Dus max. twee mensen per lokaal (1 leerkracht, 1 leerling). Veiligheid voorop.
zaterdag 4 april 2020 om 10:42
Ik wist dus ook ff niet hoe te reageren, want blijkbaar valt mijn gezin dus op. Misschien vanwege het ingeleverde huiswerk, misschien omdat ik eenoudergezin ben, geen idee. Voelde heel dubbel, kon wel janken, enerzijds omdat ik het 'dus' 'niet goed doe' als ouder, anderzijds omdat de hulp zo welkom is.
zaterdag 4 april 2020 om 10:46
Ik wil het zelf niet als 'handicap' zien, maar meer als: ik reageer nu eenmaal anders, bij mij werkt het nu eenmaal anders.GreenLadyFern schreef: ↑04-04-2020 10:29Femke wat fijn voor je!
Jammer dat je familie zo reageert. Autisme blijft een handicap. Daar mag je best wat hulp bij krijgen als gezin.
Al moet ik zeggen dat ik het nu nog niet kan, mezelf zien als iemand met een handicap of beperking. Terwijl dat misschien wel beter zou zijn, dan luister ik misschien eens naar mijn grenzen.
Het zien als een beperking gaat je niet helpen, is mijn mening. Jezelf accepteren, en dat het dus iets anders gaat dan bij de gemiddelde mens, tja. Een stukje berusting zou je het kunnen noemen. Jezelf accepteren en de hulp die daar soms bij hoort.
Haha, en dat laatste, die hulp, daar ben ik nog héél slecht in, daar wordt nog op geoefend
zaterdag 4 april 2020 om 10:47
Femke, wat fijn dat jullie op deze manier een beetje lucht krijgen. Ik snap je gevoel wel hoor. Ik heb dat ook met de thuisbegeleiding die wordt voorgesteld voor zoon (door de behandelaar van zoon). Voelt heel dubbel, alsof je het inderdaad niet goed doet. En dat terwijl je juist zo hard je best doet om alles in goede banen te leiden dat je jezelf eigenlijk te kort doet.
Hier doet zoon het eigenlijk heel goed qua schoolwerk, maar ik vind het wel veel energie kosten. Ook al hoef ik hem niet echt veel te begeleiden. Ben dan ook erg blij dat ik halve dagen naar kantoor mag. Daar is het heerlijk rustig.
Alleen in het weekend vind ik het wel lastig want dan heeft zoon die school structuur met dagelijkse opdrachten niet en dan is er dus meer strijd in huis...
Hier doet zoon het eigenlijk heel goed qua schoolwerk, maar ik vind het wel veel energie kosten. Ook al hoef ik hem niet echt veel te begeleiden. Ben dan ook erg blij dat ik halve dagen naar kantoor mag. Daar is het heerlijk rustig.
Alleen in het weekend vind ik het wel lastig want dan heeft zoon die school structuur met dagelijkse opdrachten niet en dan is er dus meer strijd in huis...
zaterdag 4 april 2020 om 19:39
@ Femke: ik snap je wel. Aan de ene kant denken dat je het niet goed doet, omdat je hulp krijgt en aan de andere kant blij zijn met die hulp. Alleen jammer dat jouw familie je dan niet begrijpt. Ik heb geen kinderen maar het lijkt me ook heel pittig voor ouders momenteel, laat staan alleenstaande ouders.
Ik heb weer een beetje ritme en m'n draai gevonden. Ik heb afgelopen week wat huiswerkopdrachten voor mijn leerlingen gemaakt en opgestuurd. En er is één vrouw die graag met mij wil bellen, dus nu bel ik haar 3x per week op haar lesdagen en daarvoor moet ik wel op tijd opstaan. Ik heb een hekel aan bellen en ik zie er ook iedere keer weer tegenop, maar achteraf ben ik blij dat ik zo tenminste nog iets voor iemand kan betekenen (en dat ik op tijd ben opgestaan).
Het enige wat ik nu moeilijk vind, is om niet elke dag met werk bezig te zijn. Ik werk 3 ochtenden en dat zijn geen drie opeenvolgende dagen. Ik heb het gevoel dat ik elke dag bereikbaar moet zijn via mail en telefoon en dat vind ik erg vervelend. Dan ben ik nooit meer vrij en ben ik voortdurend met werk bezig. Ik zei het al tegen man, misschien moet ik het gewoon heel goed gaan communiceren met iedereen.
Ik ben wel heel blij met het mooie lenteweer.
Ik heb weer een beetje ritme en m'n draai gevonden. Ik heb afgelopen week wat huiswerkopdrachten voor mijn leerlingen gemaakt en opgestuurd. En er is één vrouw die graag met mij wil bellen, dus nu bel ik haar 3x per week op haar lesdagen en daarvoor moet ik wel op tijd opstaan. Ik heb een hekel aan bellen en ik zie er ook iedere keer weer tegenop, maar achteraf ben ik blij dat ik zo tenminste nog iets voor iemand kan betekenen (en dat ik op tijd ben opgestaan).
Het enige wat ik nu moeilijk vind, is om niet elke dag met werk bezig te zijn. Ik werk 3 ochtenden en dat zijn geen drie opeenvolgende dagen. Ik heb het gevoel dat ik elke dag bereikbaar moet zijn via mail en telefoon en dat vind ik erg vervelend. Dan ben ik nooit meer vrij en ben ik voortdurend met werk bezig. Ik zei het al tegen man, misschien moet ik het gewoon heel goed gaan communiceren met iedereen.
Ik ben wel heel blij met het mooie lenteweer.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 4 april 2020 om 19:42
Aaah..femke09 schreef: ↑04-04-2020 10:40Ze maken een uitzondering voor bijzondere gevallen. De kinderen zitten elk in een eigen klas met één leerkracht. Die leerkracht doet zijn/haar eigen werk en de kinderen dat van hun, ze krijgen geen les of zo. Dus max. twee mensen per lokaal (1 leerkracht, 1 leerling). Veiligheid voorop.
zaterdag 4 april 2020 om 21:35
Ex is het er trouwens niet mee eens, vindt het heel raar dat de kinderen onder de uitzondering vallen en baalt stevig dat ie ze desondanks op maandagmiddag op moet halen (dat kost hem vrije uren). Dus ook op dat front sta ik alleen.
Diva, ik begrijp je helemaal, hier ook lastig om niet vijf, zes dagen te werken terwijl ik een contract voor vier dagen (32 uur) heb.
Lente weer is heerlijk, vanochtend flink stuk gaan wandelen.
Nu op de bank met hoofdpijn en een zoon die niet naar bed wil (komt er steeds uit). Zou zo goed voor hem zijn om lekker te gaan slapen, heb net als een klein uur bij hem gelegen maar hij valt gewoon niet in slaap.
Diva, ik begrijp je helemaal, hier ook lastig om niet vijf, zes dagen te werken terwijl ik een contract voor vier dagen (32 uur) heb.
Lente weer is heerlijk, vanochtend flink stuk gaan wandelen.
Nu op de bank met hoofdpijn en een zoon die niet naar bed wil (komt er steeds uit). Zou zo goed voor hem zijn om lekker te gaan slapen, heb net als een klein uur bij hem gelegen maar hij valt gewoon niet in slaap.
woensdag 8 april 2020 om 13:33
Ff helemaal over de * piep* van m'n werk...
Net flink op m'n kop gehad van werkgever, o.a. omdat mijn (fysieke) houding niet actief is ('je stond met x te praten en die hing tegen de deur, jij hing tegen de kast, dat ziet er toch niet uit?! Alsof je niks te doen hebt!') terwijl ik met een (niet heel beste) collega stond te overleggen. Vervolgens ben ik in mijn communicatie ook niet positief of soms ronduit negatief richting collega y (waar een kern van waarheid in zit) en collega y is dag en nacht aanwezig en neemt allerlei taken over. Tja, collega y heeft geen kinderen. Ik kom wanneer ik maar kan en had aan het begin van het gesprek aangegeven dat ik vrijdag kom werken, wanneer de zaak eigenlijk dicht is, maar dan zijn mijn kinderen bij hun vader en kan ik mooi wat extra werk uitvoeren.
Ik heb het verhaal over me heen laten komen, wat kleine tegenwerpingen en werkgever heeft vooral zijn gal gespuwd over collega x, zei bij sommige voorbeelden ook dat ie mij niet bedoelde, maar bij andere dingen was het wel weer dat collega x en ik ons niet correct gedragen of ons werk niet serieus genoeg nemen.
Ik kan hier niet op reageren. Moest de kinderen ophalen en ben na het gesprek naar huis gegaan. En heb nu flink zitten huilen. Ik doe zó mijn best, heb inderdaad mijn fouten, doe er alles aan om iedereen te helpen zonder sociaal contact te zoeken (heb letterlijk een notitie in mijn agenda gemaakt, anders vergeet ik regelmatig te bellen met mijn medewerkers) en voel me nu zó falen. Ook al omdat ik de kinderen ook onvoldoende / niet goed genoeg aanstuur, en ze thuis vooral achter hun tablet hangen.
Heb ff moeite dit positief te draaien. Sorry voor het lange verhaal.
Net flink op m'n kop gehad van werkgever, o.a. omdat mijn (fysieke) houding niet actief is ('je stond met x te praten en die hing tegen de deur, jij hing tegen de kast, dat ziet er toch niet uit?! Alsof je niks te doen hebt!') terwijl ik met een (niet heel beste) collega stond te overleggen. Vervolgens ben ik in mijn communicatie ook niet positief of soms ronduit negatief richting collega y (waar een kern van waarheid in zit) en collega y is dag en nacht aanwezig en neemt allerlei taken over. Tja, collega y heeft geen kinderen. Ik kom wanneer ik maar kan en had aan het begin van het gesprek aangegeven dat ik vrijdag kom werken, wanneer de zaak eigenlijk dicht is, maar dan zijn mijn kinderen bij hun vader en kan ik mooi wat extra werk uitvoeren.
Ik heb het verhaal over me heen laten komen, wat kleine tegenwerpingen en werkgever heeft vooral zijn gal gespuwd over collega x, zei bij sommige voorbeelden ook dat ie mij niet bedoelde, maar bij andere dingen was het wel weer dat collega x en ik ons niet correct gedragen of ons werk niet serieus genoeg nemen.
Ik kan hier niet op reageren. Moest de kinderen ophalen en ben na het gesprek naar huis gegaan. En heb nu flink zitten huilen. Ik doe zó mijn best, heb inderdaad mijn fouten, doe er alles aan om iedereen te helpen zonder sociaal contact te zoeken (heb letterlijk een notitie in mijn agenda gemaakt, anders vergeet ik regelmatig te bellen met mijn medewerkers) en voel me nu zó falen. Ook al omdat ik de kinderen ook onvoldoende / niet goed genoeg aanstuur, en ze thuis vooral achter hun tablet hangen.
Heb ff moeite dit positief te draaien. Sorry voor het lange verhaal.
woensdag 8 april 2020 om 15:51
woensdag 8 april 2020 om 16:52
Aii Femke dat is echt heel erg naar. Pplakke heeft misschien wel gelijk, dat het voor je leidinggevende ook 'gewoon' coronastress is. Natuurlijk geen excuus om dat maar even af te gaan reageren, maar oke.
Als jij vind dat jij je stinkende best doet, mag je het gewoon bij hem laten. Als je met collega stond te overleggen in het zicht van klanten heeft hij wel een punt, maar zo te lezen valt dat best mee. Misschien kun je aan je leidinggevende vragen hoe het met hém gaat, zo te horen heeft hij het nodig.
Probeer het, hoe moeilijk ook, naast je neer te leggen. Heb je al met iemand kunnen praten over alle drukte? Kun je momentjes voor jezelf vinden?
Ik heb nu een paar dagen die gewoon niet lekker lopen. Man heeft late dienst, wat heel mijn structuur door de war gooit, en weet telkens ook niet hoe laat hij thuis is voor eten wat het alleen maar erger maakt. Maandag startte mijn auto niet. Gisteren de koelkast kapot. Salarisstrook klopt weer niet en ik krijg het niet geregeld. Ik had even kortsluiting vanochtend en wist echt niet meer hoe of wat.
Ik heb gelukkig de luxe om dan even alles op pauze te zetten, maar toch... vandaag lukt niks. Heb de hele dag verspild aan niksen, nergens van genoten. Morgen hopelijk beter. En dan die stomme koelkast laten repareren. Scheelt toch een hoop als je plantaardig eet, dat spul bederft niet zo snel.
Als jij vind dat jij je stinkende best doet, mag je het gewoon bij hem laten. Als je met collega stond te overleggen in het zicht van klanten heeft hij wel een punt, maar zo te lezen valt dat best mee. Misschien kun je aan je leidinggevende vragen hoe het met hém gaat, zo te horen heeft hij het nodig.
Probeer het, hoe moeilijk ook, naast je neer te leggen. Heb je al met iemand kunnen praten over alle drukte? Kun je momentjes voor jezelf vinden?
Ik heb nu een paar dagen die gewoon niet lekker lopen. Man heeft late dienst, wat heel mijn structuur door de war gooit, en weet telkens ook niet hoe laat hij thuis is voor eten wat het alleen maar erger maakt. Maandag startte mijn auto niet. Gisteren de koelkast kapot. Salarisstrook klopt weer niet en ik krijg het niet geregeld. Ik had even kortsluiting vanochtend en wist echt niet meer hoe of wat.
Ik heb gelukkig de luxe om dan even alles op pauze te zetten, maar toch... vandaag lukt niks. Heb de hele dag verspild aan niksen, nergens van genoten. Morgen hopelijk beter. En dan die stomme koelkast laten repareren. Scheelt toch een hoop als je plantaardig eet, dat spul bederft niet zo snel.
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 27-04-2020 20:18
20.68% gewijzigd
woensdag 8 april 2020 om 18:42
Hebben jullie ook dat verandering van ritme je lijf van slag raakt?
Ik zit sinds 2 weken verplicht thuis en normaal houd ik dan mijn weekendritme aan. Laat naar bed en er laat uitkomen.
Maar deze week kan dat niet. Omdat er schilders aan mijn huis bezig zijn. Doen ze om de 6 jaar. Ze beginnen al om 7:30 en hoewel ik er niks aan hoef te doen, ga ik ook niet verder slapen als er mensen op mijn erf lopen. Zou me ook niet lukken. Dus moet ik er ook vroeg uit. Dit was de 3e dag en ik merk dat ik deze dagen constant enorme honger heb. Vooral bij tussendoortjes rammelt mijn maag na een uur alweer. Dan voelt het alsof ik heel de dag niks gegeten heb. Normaal kan ik toch wel 2 of 3 uurtjes vooruit dan.
Als ik naar mijn werk ga, heb ik dat probleem niet. Maar vroeg opstaan en niet echt mijn ding kunnen doen, daar raak ik helemaal van slag van.
Ik zit sinds 2 weken verplicht thuis en normaal houd ik dan mijn weekendritme aan. Laat naar bed en er laat uitkomen.
Maar deze week kan dat niet. Omdat er schilders aan mijn huis bezig zijn. Doen ze om de 6 jaar. Ze beginnen al om 7:30 en hoewel ik er niks aan hoef te doen, ga ik ook niet verder slapen als er mensen op mijn erf lopen. Zou me ook niet lukken. Dus moet ik er ook vroeg uit. Dit was de 3e dag en ik merk dat ik deze dagen constant enorme honger heb. Vooral bij tussendoortjes rammelt mijn maag na een uur alweer. Dan voelt het alsof ik heel de dag niks gegeten heb. Normaal kan ik toch wel 2 of 3 uurtjes vooruit dan.
Als ik naar mijn werk ga, heb ik dat probleem niet. Maar vroeg opstaan en niet echt mijn ding kunnen doen, daar raak ik helemaal van slag van.
woensdag 8 april 2020 om 18:56
Nu krijg ik bij cliënten ook altijd wel iets hoor, daar niet van.
donderdag 9 april 2020 om 05:16
Ik sta altijd om half 6 op. Al moet ik zeggen tegenwoordig na het ontbijt ga ik in de stoel zitten. Waar ik voor november elke dag 1 uur rondjes wandelden. Nu moet ik dagen energie sparen. En dan kan ik kuisen maar na het stofzuigen voel ik me uitgeput en moet ik nog met nat.
Vroeger at ik niet op school, tijdens kledingbakken at ik 3 beschuiten en bifi worst. Ik at eigenlijk enkel goed tijdens de avond. En toch had ik energie waar het nu echt lijkt alsof ik 4 dagen moet rusten en eten om energie te hebben om 1 uur iets te doen. En ook voelen mijn spieren alsof ik een wandeling van 100 km gedaan heb. Heel stroef tot in mijn hersenen. Dat terwijl ik me vroeger nooit stroef voelden.
Ik eet dan ook zonder vetten en waarschijnlijk heb ik die nodig voor bepaalde dingen. Wat een ziek boeltje ben ik toch geworden. Ik lijk wel bijna een levend lijk. Het voelt alsof ik jaren drugs genomen heb. En enkel dat gedaan heb terwijl ik toch niet echt ongezond geleefd heb denk ik. Ik heb zelfs nooit gerookt, drugs gebruikt of alcohol gedronken, buiten dan die morfine in ziekenhuis.
Neem nu die corona in bejaardentehuis worden nu alle mensen getest. En sommige hebben het zonder symptomen. Terwijl er al kinderen zijn aan overleden. Gezondheid zit volgens mij veel meer in de genen. Dan hoe of wat de levensstijl ook was. Terwijl ze op school en tv altijd benadrukken dat je gezond moet leven.
Vroeger at ik niet op school, tijdens kledingbakken at ik 3 beschuiten en bifi worst. Ik at eigenlijk enkel goed tijdens de avond. En toch had ik energie waar het nu echt lijkt alsof ik 4 dagen moet rusten en eten om energie te hebben om 1 uur iets te doen. En ook voelen mijn spieren alsof ik een wandeling van 100 km gedaan heb. Heel stroef tot in mijn hersenen. Dat terwijl ik me vroeger nooit stroef voelden.
Ik eet dan ook zonder vetten en waarschijnlijk heb ik die nodig voor bepaalde dingen. Wat een ziek boeltje ben ik toch geworden. Ik lijk wel bijna een levend lijk. Het voelt alsof ik jaren drugs genomen heb. En enkel dat gedaan heb terwijl ik toch niet echt ongezond geleefd heb denk ik. Ik heb zelfs nooit gerookt, drugs gebruikt of alcohol gedronken, buiten dan die morfine in ziekenhuis.
Neem nu die corona in bejaardentehuis worden nu alle mensen getest. En sommige hebben het zonder symptomen. Terwijl er al kinderen zijn aan overleden. Gezondheid zit volgens mij veel meer in de genen. Dan hoe of wat de levensstijl ook was. Terwijl ze op school en tv altijd benadrukken dat je gezond moet leven.
donderdag 9 april 2020 om 11:08
Pplakke, net wat GreenLady zegt, denk dat je de spijker op zijn kop slaat, wat mijn werkgever betreft.
Lola, ik snap je. En dat is inderdaad irritant, ik heb al moeite genoeg om me sociaal te bewegen, maar nu ik veel thuis werk vanwege de kinderen sta je direct op 1-0 achterstand in de kantoorpolitiek, en daar kun je weinig aan doen.
GreenLady, dat klinkt naar, ik hoop dat hulp een eerste goede stap is. En een offday (of offdays, in meervoud....) al te herkenbaar, en is niet anders. Hopelijk weet je de energie weer terug te pakken en wat lekkerder in je vel te gaan zitten.
Hondemens, het gaat bij mij bij een ander ritme pas verkeerd als ik op andere momenten of als ik anders ga eten. Dan ga ik tussendoor inderdaad meer honger krijgen. Nu ik qua eten wel mijn normale ritme aan hou, is dat probleem stukken minder.
Kwebbeltje, haha, herkenbaar, zo druk zijn dat je tussendoor vergeet te eten. En als je thuis bent, minder druk en dan dwaal je rond en zit je zomaar aan een extra boterham of een doos koekjes.
Pplakke, jij bent nog herstellende hè, dus verwacht nog niet teveel van je lijf. Ik ben met je eens dat genen (of hoe/wat je lichaam is, inclusief lichaamseigen bacteriën en al) grote invloed hebben op je lichaam en daarmee ook op je gezondheid. Mijn zusje heeft momenteel razende honger terwijl ze af wil vallen (is vorige maand bevallen). Niet dat ze aan het lijnen is, maar ze ergert zich rot aan die honger, ze wéét dat ze dat eten niet nodig heeft, maar dat lichaam zegt iets anders. En als je niet luistert, voel je je naar / slap. Maar als je wél luistert, kom je aan, en dat is in haar geval ook niet nodig. Maar goed, leg dat maar eens uit aan je lijf.
Lola, ik snap je. En dat is inderdaad irritant, ik heb al moeite genoeg om me sociaal te bewegen, maar nu ik veel thuis werk vanwege de kinderen sta je direct op 1-0 achterstand in de kantoorpolitiek, en daar kun je weinig aan doen.
GreenLady, dat klinkt naar, ik hoop dat hulp een eerste goede stap is. En een offday (of offdays, in meervoud....) al te herkenbaar, en is niet anders. Hopelijk weet je de energie weer terug te pakken en wat lekkerder in je vel te gaan zitten.
Hondemens, het gaat bij mij bij een ander ritme pas verkeerd als ik op andere momenten of als ik anders ga eten. Dan ga ik tussendoor inderdaad meer honger krijgen. Nu ik qua eten wel mijn normale ritme aan hou, is dat probleem stukken minder.
Kwebbeltje, haha, herkenbaar, zo druk zijn dat je tussendoor vergeet te eten. En als je thuis bent, minder druk en dan dwaal je rond en zit je zomaar aan een extra boterham of een doos koekjes.
Pplakke, jij bent nog herstellende hè, dus verwacht nog niet teveel van je lijf. Ik ben met je eens dat genen (of hoe/wat je lichaam is, inclusief lichaamseigen bacteriën en al) grote invloed hebben op je lichaam en daarmee ook op je gezondheid. Mijn zusje heeft momenteel razende honger terwijl ze af wil vallen (is vorige maand bevallen). Niet dat ze aan het lijnen is, maar ze ergert zich rot aan die honger, ze wéét dat ze dat eten niet nodig heeft, maar dat lichaam zegt iets anders. En als je niet luistert, voel je je naar / slap. Maar als je wél luistert, kom je aan, en dat is in haar geval ook niet nodig. Maar goed, leg dat maar eens uit aan je lijf.
donderdag 9 april 2020 om 11:13
Gisteravond bijna een uur aan de telefoon gehangen met collega y zogezegd. Dus degene die wél elke dag aanwezig is en alles 'goed' doet. Ongelofelijk ei daar neergelegd, inschattend denk ik dat zijn persoonlijkheid dat wel aankan zonder er misbruik van te maken. En ik schat zo in dat de boodschap vandaag linea recta richting naar werkgever gaat, en dat die via een omweg terug gaat reageren. So be it. Ik ben over de schrik en de boosheid heen, heb de rust weer een beetje te pakken en we hobbelen maar weer voort.
Naast autisme heb ik ook een permanente (lichte) depressie. Dit soort dingen zorgt wel voor een dieper dal daarin. Ik vind het soms lastig om niet te verzinnen wat ik mezelf aan zal doen. Zonder overigens écht zelfmoordneigingen te hebben (daarvoor is mijn verantwoordelijkheidsgevoel veel te groot). Kortom, ik zit met grote regelmaat mezelf in de weg. Zou fijn zijn om een ander daar eens de schuld van te geven, maar ja, als je dan goed nadenkt, dat is ook weer niet terecht. Het is maar al te makkelijk om flink op andermans tenen te gaan staan. Maar of je daar zelf nu vrolijker van wordt...
Naast autisme heb ik ook een permanente (lichte) depressie. Dit soort dingen zorgt wel voor een dieper dal daarin. Ik vind het soms lastig om niet te verzinnen wat ik mezelf aan zal doen. Zonder overigens écht zelfmoordneigingen te hebben (daarvoor is mijn verantwoordelijkheidsgevoel veel te groot). Kortom, ik zit met grote regelmaat mezelf in de weg. Zou fijn zijn om een ander daar eens de schuld van te geven, maar ja, als je dan goed nadenkt, dat is ook weer niet terecht. Het is maar al te makkelijk om flink op andermans tenen te gaan staan. Maar of je daar zelf nu vrolijker van wordt...
donderdag 9 april 2020 om 15:14
Oh Femke, dat laatste stuk klinkt zo herkenbaar! Bij mij hebben ze (destijds) ook een dysthyme stoornis vastgesteld, wat er idd op neer komt dat je basisniveau veel lager ligt waardoor je je meer somber (gedeprimeerd) voelt.
Ik moet zeggen dat sinds ik AD slik, dat wel een stuk verbeterd is (niet dat ik nu als een blij ei rond huppel, maar het is nu meer neutraal). Maar nu ik weer veel meer stress ervaar, komt dat depressieve gevoel weer meer naar voren.
Ik zit nu met de vraag: thuiswerkplek aanvragen (en dan voor mijn gevoel de hele dag achter dat scherm moeten zitten, dus stress), of gewoon halve dagen op kantoor blijven werken (heerlijk rustig, alles bij de hand, thuis doe ik dan eigenlijk niks aan werk, maar dan moet ik wel elke keer er heen fietsen).
Mhm... denk eigenlijk dat ik er diep van binnen wel uit ben...
Wat eten betreft ben ik een scharrelaar. Dus ik snack nu wel meer als ik thuis ben.
En ik had net zo'n fijn regime van ontbijt, lunch op het werk etc. Nu mis ik die heerlijke maaltijdsoepen elke dag.
Ik moet zeggen dat sinds ik AD slik, dat wel een stuk verbeterd is (niet dat ik nu als een blij ei rond huppel, maar het is nu meer neutraal). Maar nu ik weer veel meer stress ervaar, komt dat depressieve gevoel weer meer naar voren.
Ik zit nu met de vraag: thuiswerkplek aanvragen (en dan voor mijn gevoel de hele dag achter dat scherm moeten zitten, dus stress), of gewoon halve dagen op kantoor blijven werken (heerlijk rustig, alles bij de hand, thuis doe ik dan eigenlijk niks aan werk, maar dan moet ik wel elke keer er heen fietsen).
Mhm... denk eigenlijk dat ik er diep van binnen wel uit ben...
Wat eten betreft ben ik een scharrelaar. Dus ik snack nu wel meer als ik thuis ben.
En ik had net zo'n fijn regime van ontbijt, lunch op het werk etc. Nu mis ik die heerlijke maaltijdsoepen elke dag.
donderdag 9 april 2020 om 15:45
Persisterende depressie, we hebben er ook nog een mooi woord voor En hij staat als officiële diagnose, naast autisme, op papier.
Ik slik ook AD, ben ik mee begonnen na een idioot grote dip in 2015 en het dempt de dalen een beetje. Nee, ik ben nog steeds geen blij ei, net als Biebeltje, maar ik word er ook niet zo'n duf konijn van (zoals je soms wel leest, dat je emoties helemaal weg gevlakt worden) en de scherpe kantjes zijn er wel vanaf.
En hij staat als officiële diagnose, naast autisme, op papier.Ik slik ook AD, ben ik mee begonnen na een idioot grote dip in 2015 en het dempt de dalen een beetje. Nee, ik ben nog steeds geen blij ei, net als Biebeltje, maar ik word er ook niet zo'n duf konijn van (zoals je soms wel leest, dat je emoties helemaal weg gevlakt worden) en de scherpe kantjes zijn er wel vanaf.
donderdag 9 april 2020 om 17:03
Voor ik diagnose autisme had dachten ze eerst dat ik een depressie had op school, 13 was ik toen. Dat staat in mijn papieren want is destijds niet tegen me gezegd. Maar ik ga nu eenmaal van het slechtste uit, maar ik ben gewoon zo. En verder denk ik daar niet echt over na. Maar niet dat klevertje gekregen toen op 15 autisme diagnose kwam. Maar denk dat het er misschien wel in zat of in zit dat ik dat ook heb. Maar aangezien ik altijd neutraal zonder emoties ben zijn mijn gevoelens nogal onbekend voor anderen.
donderdag 9 april 2020 om 20:15
Deze week gaat het met mij weer wat minder goed. Ik ben steeds erg moe, o.a. doordat ik weer teveel met het werk bezig ben. Gisteren overleg gehad met mijn leidinggevende en ik heb nu het gevoel dat ik voor alles verantwoordelijk ben en het zijn ook nog eens werkzaamheden die mij helemaal niet liggen. Zo moet ik met alle leerlingen contact houden (ook van andere groepen waar geen docent meer is, omdat die of ZZP'er of iemand met een 0-urencontract was) en ze opdrachten sturen, wat allemaal maatwerk is. Ik weet al niet wat ik met mijn eigen groep aan moet. En ik moet dus ook veel telefoneren en ik heb eigenlijk hele erge belangst. Ik doe het wel, maar zo beperkt mogelijk. Het gaat ook eigenlijk niet met deze doelgroep, vanwege het lage taalniveau.
Maandag en gisteren 's middags helemaal uitgeput. Ik heb ook al elke dag hoofdpijn, die volgens mij met stress samenhangt en deze situatie gaat zo nog wel even duren.
Ook nog steeds gesprekken met psych (via video). Maar weet ook niet goed waar dat gaat eindigen. Nog steeds geen diagnostiek gehad, durf er bijna niet meer naar te vragen.... Laatst zei ze dat ze zich afvroeg of we de oorzaak van mijn klachten wel nog in de autismehoek moeten zoeken, omdat ze vindt dat ik meer inzicht laat zien in de loop van de tijd. Ik praat bij haar best wel makkelijk omdat ik me bij haar op de een of andere manier veilig voel, wat eigenlijk best bijzonder is. Maar ik weet niet of ik zo wel verder kom.
Maandag en gisteren 's middags helemaal uitgeput. Ik heb ook al elke dag hoofdpijn, die volgens mij met stress samenhangt en deze situatie gaat zo nog wel even duren.
Ook nog steeds gesprekken met psych (via video). Maar weet ook niet goed waar dat gaat eindigen. Nog steeds geen diagnostiek gehad, durf er bijna niet meer naar te vragen.... Laatst zei ze dat ze zich afvroeg of we de oorzaak van mijn klachten wel nog in de autismehoek moeten zoeken, omdat ze vindt dat ik meer inzicht laat zien in de loop van de tijd. Ik praat bij haar best wel makkelijk omdat ik me bij haar op de een of andere manier veilig voel, wat eigenlijk best bijzonder is. Maar ik weet niet of ik zo wel verder kom.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 9 april 2020 om 21:09
Dat klinkt inderdaad moeilijk bellen zonder elkaar te verstaan. Kan je niet elke week aantal papieren maken met vertalingen. En via post versturen. En dat ze dat leren, misschien mailen, al weet ik niet of ze smartphone hebben. Het is in elk geval een complex gegeven.
Mijn vader doet nu 2 en halve dag per week kledingbakken leegmaken. En voor zo ver ik weet hoor ik niets speciaals. Vandaag zei hij dat ze mondmaskers hadden op de bureau, nu pas. Hij komt gewoon aan die bakken als altijd. Enige probleem dat hij heeft is dat hij niet meer aan wegwerp handschoenen geraakt. Maar neemt nu werkhandschoenen.
Mijn vader doet nu 2 en halve dag per week kledingbakken leegmaken. En voor zo ver ik weet hoor ik niets speciaals. Vandaag zei hij dat ze mondmaskers hadden op de bureau, nu pas. Hij komt gewoon aan die bakken als altijd. Enige probleem dat hij heeft is dat hij niet meer aan wegwerp handschoenen geraakt. Maar neemt nu werkhandschoenen.
vrijdag 17 april 2020 om 01:34
@ Plakke: aan vertalingen hebben ze niet zoveel, omdat het gros echt totaal analfabeet is, dus ook in de eigen taal niet kan lezen en schrijven.
En aan die mensen moet ik nu dus online gaan lesgeven heb ik gisteren gehoord. Op een manier die (in ieder geval voor mij) niet mogelijk is. Slechte randvoorwaarden en techniek, grote groepen, veel mensen zonder computer... Ik voorspel grote chaos en heel veel stress. Dit is echt helemaal niet goed voor mij.
Ik wil al langer daar weg, maar ik kom zo moeilijk aan ander werk. Ben al 9 maanden aan het solliciteren.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet zo moeten gaan werken met torenhoge stresslevels, ver weg van m'n eigen (hoge) lat, maar ik kan mijn klas toch ook niet zomaar in de steek laten?
En aan die mensen moet ik nu dus online gaan lesgeven heb ik gisteren gehoord. Op een manier die (in ieder geval voor mij) niet mogelijk is. Slechte randvoorwaarden en techniek, grote groepen, veel mensen zonder computer... Ik voorspel grote chaos en heel veel stress. Dit is echt helemaal niet goed voor mij.
Ik wil al langer daar weg, maar ik kom zo moeilijk aan ander werk. Ben al 9 maanden aan het solliciteren.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet zo moeten gaan werken met torenhoge stresslevels, ver weg van m'n eigen (hoge) lat, maar ik kan mijn klas toch ook niet zomaar in de steek laten?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
