Psyche
alle pijlers
Borderline en een relatie?
zondag 24 februari 2008 om 12:05
Toen ik 20 was is bij mij de diagnose Borderline gesteld.
De eerste jaren waren echt meer dan heftig, niet normaal... Als je er midden in zit denk je echt dat je er nooit meer uitkomt.
Maar nu, meer dan 7 jaar na die diagnose, gaat het wel goed met me kan ik eerlijk zeggen. Ben nog onder behandeling van een psycholoog, maar ben dat aan het afbouwen. Ook mijn medicijnen zijn zo goed als afgebouwd. En voel me goed!
Alleen... Soms komen die scherpe kantjes van de borderline nog wel boven, en ik weet niet wat ik daar mee moet.
Ben op dit moment soort van aan het daten. Soort van, want het is echt nog priller dan pril zeg maar. Maar ik vind het zo moeilijk. Het afstand/nabijheid-gedeelte.
Door alle slechte ervaringen heb ik ontzettend last van bindingsangst gekregen. Ik durf niet de ware "ik" te laten zien uit angst wéér afgewezen te worden.
Door de jaren heen heb ik goed geleerd wat mijn valkuilen zijn, en met de meeste kan ik nu best goed omgaan. Maar (zoals ik eerder al vertelde in een ander topic) ik heb door de borderline nooit een echte relatie gehad, en kan dus absoluut niet vergelijken met hoe het "zou moeten zijn".
Wie herkent zich hierin en heeft wat tips voor mij over hoe jij er mee bent omgegaan
De eerste jaren waren echt meer dan heftig, niet normaal... Als je er midden in zit denk je echt dat je er nooit meer uitkomt.
Maar nu, meer dan 7 jaar na die diagnose, gaat het wel goed met me kan ik eerlijk zeggen. Ben nog onder behandeling van een psycholoog, maar ben dat aan het afbouwen. Ook mijn medicijnen zijn zo goed als afgebouwd. En voel me goed!
Alleen... Soms komen die scherpe kantjes van de borderline nog wel boven, en ik weet niet wat ik daar mee moet.
Ben op dit moment soort van aan het daten. Soort van, want het is echt nog priller dan pril zeg maar. Maar ik vind het zo moeilijk. Het afstand/nabijheid-gedeelte.
Door alle slechte ervaringen heb ik ontzettend last van bindingsangst gekregen. Ik durf niet de ware "ik" te laten zien uit angst wéér afgewezen te worden.
Door de jaren heen heb ik goed geleerd wat mijn valkuilen zijn, en met de meeste kan ik nu best goed omgaan. Maar (zoals ik eerder al vertelde in een ander topic) ik heb door de borderline nooit een echte relatie gehad, en kan dus absoluut niet vergelijken met hoe het "zou moeten zijn".
Wie herkent zich hierin en heeft wat tips voor mij over hoe jij er mee bent omgegaan
maandag 18 januari 2010 om 12:01
Ik heb ook iets met iemand met borderline gehad. Lastige situatie. Ik denk dat het helpt wanneer je partner sterke en emotioneel stabiel is. Ook is het volgens mij belangrijk dat hij weet wat het is, zodat hij er rekening mee kan houden. Een "watje" zoals jij het omschrijft, lijkt me niet per se ideaal voor iemand met borderliner.
maandag 18 januari 2010 om 21:46
Mijn ex staat nog aan het begin van het proces en sterker nog, hij steekt zijn kop wederom in het zand.
In onze relatie was ik alles, totdat ik een ruzie maakte. Toen was ik niets meer. Alles wat k deed was stom, fout, verkeerd, irritant en ga zo maar door.
Nu is het uit en is hij al twee keer terug gekomen met dat hij me wel wil, maar na drie dagen toh weer niet. Ik probeer hem los te laten maar, zucht, wat is dat moeilijk...
In onze relatie was ik alles, totdat ik een ruzie maakte. Toen was ik niets meer. Alles wat k deed was stom, fout, verkeerd, irritant en ga zo maar door.
Nu is het uit en is hij al twee keer terug gekomen met dat hij me wel wil, maar na drie dagen toh weer niet. Ik probeer hem los te laten maar, zucht, wat is dat moeilijk...
maandag 3 oktober 2011 om 18:05
Het boek dat mij heel erg heeft doen begrijpen is "Ik ook van jou" van Ronald giphard. Het gaat over een man die en relatie heeft met een borderline vrouw. Het wordt niet in het boek zelf genoemd en ook niet naar een extreem uiterlijk getrokken maar doet wel begrijpen.
Ik ook van jou, Ronald Giphard.
Ik ook van jou, Ronald Giphard.
