burn-out wie ook??

Goh Mieke dat jij al die namen zo goed kan onthouden, dat vind ik pas knap. Ik lees al jullie verhalen maar kan niet goed onthouden welk verhaal bij wie hoort. Ik maak me er ook maar niet druk om, 't is nu eenmaal zo.

He chefke, loslaten is in ons vak moeilijk, we zijn emotioneel te betrokken bij de kinderen, tenminste ik wel.

Ik had vandaag een nieuwe invalster en ik had erg veel zin om vandaag te gaan werken maar door haar kreeg ik hyperventilatie. Ze liep maar achter mijn kont aan, vroeg van alles tussendoor en begon haar levensverhaal te vertellen op een moment dat ik er doorheen zat. En wat doe ik.....ik luister braf en probeer door te ademen. Ik ben echt naar huis gevlucht. dit is echt niet goed.

Ik snap wel dat ze weel wil vragen maar ik ga dit toch anders aanpakken want ze zuigt me zo uit.

Mieke , jij vroeg hoe ik me voelde net voordat ik burnout raakte.

Ik stond op een survivalstand. Ik voelde niet veel meer en deed alles op de automaat.Ik huilde veel en had eigenlijk nergens echt plezier in. Toch had ik het niet echt in de gaten omdat je nl langzaam in zo'n stand terecht komt.

Nu voel ik dat er toen weinig van mezelf over was. Er was mijn fysieke omhulsel en een heel klein "ikje"erin.

Nu is mijn "ik"weer gegroeid van binnen, dat voelt fijn. Ik ben weer meer mens geworden. maar ben wel veel gevoeliger voor stress.Mensne die van alles van me willen, herrie en dat is er bij mij op school veel. Veel chaos en herrie dat is geen goed klimaat voor mij.

Ik wil volgend schooljaar dan ook op een andere school werken, een wat meer gestructureerde school waar ook wat meer rust en discipline is.

Jooles, wat betreft jouw vraag of je wel of geen contact met je collega's moet opnemen, dat is geheel aan jou. je baas wil je beschermen maar als het voor jou goed voelt dan moet je het gewoon doen.

Ik heb ook met sommige collega's contact gehouden omdat ik dat wilde (en zij natuurlijk ook).

Jooles: ik sluit me aan bij ernanma. ik had ook niet behoefte aan contact met iedereen. maar met een aantal collega's wel. en ik was ook blij dat dat contact bleef. er was eerst een collega op visite geweest in het begin en die had tegen andere collega's gezegd dat ze maar niet zoveel contact met me moesten hebben. toen hebben ze wel gezegt dat zij dat idee niet hadden van mij. en zij hadden het goed hoor. maar het is wel lastig dillemma. want je wilt best rust maar ook wel kletsen met mensen. en dan moet je steeds zelf aangeven wat goed voor je is. terwijl dat juist zo lastig is! nogmaals. gewoon doen wat jij goed vind voelen.

Hoi iedereen!



Ik ben een trouwe forumbezoekster en ik weet door m'n studie hoe erg kampen met een burnout is, daarom bij deze mijn medeleven naar julie toe.

Omdat ik meer helderheid wil proberen te scheppen over burnout, heb ik ook besloten om mijn masteronderzoek over burnout te laten gaan. Hiervoor zoek ik dus mensen met een burnout (anoniem vragenlijst invullen).

Hier mag en zal ik de link naar de website niet neerzetten, maar ik hoop dat jullie even willen kijken onder "Tips" (onderdeel "Doen") waar ik mijn oproep wel neer mocht zetten.

Hoi allemaal, even heel kort, want ik voel me echt niet lekker vandaag (griep, het lijkt of nu alles naar buiten komt).

Ik heb met mijn baas gesproken, en die was gelukkig heel begripvol. Een opluchting! We hebben gekeken welke dingen er de komende tijd voor mij liggen, en hoe die opgevangen kunnen worden door anderen. Hij overlegt nu met de personeelsdame, volgende week bedrijfsarts enz (best eng...)

@mieke en @ jooles:



Ik ben dus gewoon 32 uur per week aan het werk,he. En inderdaad op de automatische piloot. Ik droom er echt van om een paar weken thuis te zijn en te kunnen doen wat ik wil (begint met grootse huis-opruim, daarna ook hoofd en lichaam). Ik kan niet echt peilen hoe goed of hoe slecht het met me gaat. Ging vanochtend bijna janken om een paar tegenslagjes op het werk, maar toch maar niet gedaan. Ben gaan roken met lieve collega. Heb nu hoofdpijn, ben beetje verkouden. Hoop dus stiekem op een griep waardoor ik echt zomaar een week thuis kan zijn!!! MAar dan liever zonder die griep. Wat beweging betreft: ik heb een crosstrainer thuis (nu niet gaan gillen allemaal) maar die staat niet echt op een fijne plek maar een andere plek is er niet. ALs ik er eenmaal opsta is er niets aan de hand, maar voordat ik zover ben... heb er ook geen zin in en als ik thuis kom ben ik zo moe dat ik blij ben als ik nog kan koken. Tegen negen uur trek ik dan weer bij,maar dan wil ik al helemaal niet meer.

Succes jullie ook.

Groetjes JJ

@ eranma: inderdaad, ik vond het ook al zo goed dat mieke al die namen zo op een rijtje zette! zoals jij beschrijft hoe je ervoor stond voor je burnout werd verklaard, zo sta ik er nu voor. Kan mezelf niet beoordelen, maar er is heel, heel weinig "ik" en ook geen zin om dat ik naar voren te laten komen (dit vind ik eigenlijk nog erger, zo van: ach laat maar). Heb vorige week kort gesprekje met mijn bazin gehad maar durf niet groots aan de bel te trekken en de hele zooi met bedrijfsarts etcetera weer aan te slingeren (bedrijfsarts is namelijk een lul, die ik niets meer te zeggen heb. die heeft mij ook te snel weer aan het werk gejaagd en niets voor mij gedaan). Dus blijf nu in relatief "veilige" auto-piloot op mijn werk maar er zijn eel mensen die hieronder lijden. Bijvoorbeeld mijn vriend en mijn stilgevallen ik.

Grtz JJ

hier ook even een heel kort berichtje.



Vannacht voor het eerst zo'n zware slaappil gehad en wonder boven wonder 6 (!!) uur achterelkaar geslapen. Mijn hoofd doet nu alleen wel ontzettend zeer en ik ben duizelig. Nare dag dus.



Zonet even snel mijn leidinggevende gebeld (oe, wat zag ik daar tegenop). Kort mijn verhaal gedaan en gervaagd hoe en wat met de bedrijfsarts. Zij wist het ook niet, dus moet (mag) ik vrijdag even terugbellen (dan is P&O er weer). Ik heb niet het gevoel dat ik werd afgewimpeld, maar ook niet het gevoel dat ik echt begrepen werd. Nu is mijn hoofdpijn dus weer erger...



Uit frustratie over het feit dat ik gisteren geen chocolade in huis had gehaald, heb ik net maar een enorme portie brownies gebakken (die ik ongetwijfeld zeer snel en in m'n eentje op ga eten). Pff....dat thuiszitten maakt me vreetverslaafd.



gr

mieke

Hey allemaal,



Het ging allemaal wel goed de laatste dagen. Amper huilbuien, best ok slapen, minder druk in/op mijn hoofd. Zelfs twee lieve collega's gebeld. Ook dat ging prima, zij vonden het heel erg leuk om van me te horen, hadden zelf ook al bedacht dat ze contact met mij wilden opnemen, tegen zin van baas in. Maar was fijn om ze te spreken. Zat wel heel erg te wachten op bericht GGZ, maar omdat het vorige week toch een vreemde week was ivm Oud en Nieuw, toch besloten om nog even te wachten met bellen. Totdat gisteren mijn baas belde. Onverwacht. Want zij had gezegd dat zij liever had dat ik belde. Ze belde ook niet echt om te vragen hoe het ging, nee, ze belde om te vragen waarom ik nog niks had gehoord van het GGZ en dat ik daar toch maar eens zelf achteraan moest gaan. Want zo duurt het natuurlijk veel te lang. En had de huisarts écht gezegd dat ik pas na intake op werk mocht komen? Ja? Oh, zucht. En nog steeds kalmeringspillen?? Paniekaanvallen, heb je dat nou nog stééds? Enz.

Het is ongelooflijk. 5 minuten met haar aan de telefoon en ik was helemaal van slag. Het is te gek voor woorden dat zij zo'n invloed op mij heeft. Meteen daarna weer huilbuien, amper geslapen, hoofdpijn. Pfff. Ik baal er van. Het is echt niet zo dat ik voor m'n lol thuis zit en vakantie aan het vieren ben. Integendeel, ik wil zelf zo snel mogelijk weer de oude worden. Maar ze geeft mij wel het gevoel dat ik dat aan het doen ben. En dat ik geen intentie heb om beter te worden omdat ik niet achter het GGZ aanzit. terwijl ik alleen maar advies van mijn huisarts opvolg. Dus vanochtend maar meteen actie ondernomen. Van de een naar de ander doorverbonden bij GGZ, aanmeldingsformulier was onvindbaar, dus "fout van de huisarts". Huisarts gebeld. Die heeft afgelopen maandag nota bene nog contact gehad met GGZ nav aanmelding, omdat GGZ wilde weten waarom aanmelding spoed had, dus niks fout van huisarts...wat een zooitje. Huisarts gaat er nu weer achteraan, moet vanmiddag bellen. Assistente vond trouwens dat mijn baas niet echt goed bezig was zo. En als ik dan meer weet, moet ik ook werk weer bellen natuurlijk. Waar ik nog het meest tegenop zie.

@Jooles,

Jezus meis wat een druk gedoe! Het lijkt wel WERK, al dat gebel en geregel! Die reactie van jouw baas is vast niet uitzonderlijk maar wel asociaal. Door je stress vergeet je ws om boos te worden. Nou ik word er wel boos van, wat een trut! Ze probeert je te manipuleren. Het beste is om, als je daartoe in staat bent, tegen haar te zeggen dat je je na het laatste gesprek met haar, een stuk slechter voelde. Dan houdt ze er hopelijk mee op. En wat naar ook om op je gevoel in te gaan werken met "nog stééds paniekaanvallen". Meid trek je hier niets van aan! En ga lekker zoals Mieke, koekjes bakken. Natuurlijk mag je jezelf verwennen met koek en chocola! Alleen niet elke dag natuurlijk.

Succes, JJ

He Jooles, bah wat een gedoe met GGZ en je baas! Kan me voorstellen dat je je daardoor weer helemaal ontregeld voelt. Mensen kunnen echt raar reageren als ze niet weten wat ze er mee aan moeten. Wat dat betreft kun je beter een been breken, dat is heel concreet en dan zullen mensen je niet snel het gevoel geven dat je een soort 'vakantie' aan het houden bent.



Goed van je dat je er toch zelf achteraan gegaan bent!

He Chefke, mooi dat het goed ging op je werk!



Mieke, heb je al zo'n slaappil gebruikt?



Ik voel me momenteel echt superberoerd (griep heeft doorgezet), maar ben wel blij dat ik met mijn baas gepraat heb. We hebben gekeken wat er de komende tijd moet gebeuren en hoe dat opgevangen gaat worden tijdens mijn afwezigheid en mijn werkgever gaat me een coachingstraject aanbieden (ik twijfel nu of ik dit niet al geschreven heb ergens. Zoja, sorry).

Zodra ik van de koorts af ben ga ik ook naar de huisarts. Het coachinggebeuren vind ik op zich wel een goed plan, maar ik zie er ook een beetje tegenop, en wil niet dat er allerlei voorwaarden aan komen te hangen. Nuja, ik moet het voorstel maar gewoon afwachten, en dan evt. ook overleggen met mijn huisarts.

Hm, Mieke, ik zie nu dat je inderdaad een pil geslikt hebt en 6 uur hebt kunnen slapen, mooi!



En dat je brownies hebt gebakken, wihieei! Onder normale omstandigheden had je een deel bij mij kwijt gekund (ware het niet dat ik nu niets binnenhoud)!

Hoi meiden, ik had gisteren een vriendin op bezoek die mij het afgelopen jaar al een paar x nare opmerkingen naar het hoofd had geslingerd, die ik niet verdiende. Maar ik dacht steeds....ach..ze heeft het moeilijk, relatie net uit blabla.

maar gisterenavond weer, ze had iets verkeerd geinterpreteerd en vatte het meteen als een grote kwade daad op.

Ik voelde me verdrietig maar ook boos. Ik dacht "nu is het wel genoeg".

Ik vroeg haar of ik haar ooit met opzet iets had aangedaan of gekwetst. nee, dat was niet zo. waarom dacht ze dan meteen het slechtste van me? Had dat niet met haar zelf te maken?

Zij nog feller, toen dacht ik.....weet je sommige vriendschappen komen en andere gaan en deze kost me meer dan me opleverd.Ik wil best nog wel eens samen gaan sporten maar meer niet. Wie weet later nog eens, als ze zelf meer in balans is.

Ik voelde me hierdoor ook wel sterker.



Ik merk steeds meer dat ik me de afgelopen jaren veel te veel heb laten aanleunen. Ik ben niet goed voor mezelf opgekomen terwijl ik toch een makkelijke babbel heb.

Ik denk dat dit toch voor veel burnies geld. Je laat je op den duur steeds meer leven. Door je familie, vrienden en je werk en van jezelf blijft steeds minder over.



Wij (burnies) moeten leren om goed voor ons zelf te zorgen. Als je nl al niet eens voor jezelf zorgt, wie gaat het dan wel doen?

Ik heb nu ook tegen mij vriend gezegd, dat als hij hoort dat ik me zelf naar beneden haal, door een zgn. grappige opmerking, dat hij me daar meteen op moet wijzen.Ik wil af van dat gedrag.Ik moet mezelf met respect behandelen.

Nou, had ik net een heel verhaal getypt, gaat m'n computer raar doen, weg verhaal! grrr...

Dus maar even overnieuw:



Dank voor jullie lieve woorden, het is zo fijn dat jullie snappen wat ik bedoel en wat ik voel! Doktersassistent heeft teruggebeld, GGZ kon me niet onder aanmeldingen vinden, omdat ik al verder in het traject zit, nl op de 1e plaats op de wachtlijst, wat betekent uiterlijk volgende week bericht. Werk hierover gebeld, gelukkig een kort gesprek en ging gelukkig goed. Al bleef baas wel vragen wanneer precies volgende week, aan het begin, halverwege, aan het einde? Tja, dat weet ik ook niet, de doktersassistente ook niet, dus dat blijft afwachten. En een uurtje geleden werd ik gebeld door het GGZ! 1e afspraak met psycholoog woensdag as, woensdag erop 2e intake met een psychiater. Ik ben zo blij!!! Dus ook werk maar meteen gebeld, baas was ook tevreden, kon het alleen niet laten om te zeggen: zie je wel, ze hadden gewoon een duwtje in de rug nodig. Nou ja, geen idee of het daaraan lag, of de dokter misschien wat druk heeft uitgeoefend of dat ik gewoon aan de beurt was omdat ik bovenaan de wachtlijst stond. Maakt ook niet uit, er gaat iig nu wat gebeuren. JuffrouwJannie, heb ook meteen je advies opgevolgd en, geïnspireerd door Mieke, brownies gaan bakken. Recept uit een kookboek met alleen taart- en koekjesrecepten van een vriendin, die dat mij cadeau gedaan heeft met de woorden: bakken werkt therapeutisch. Gelijk had ze! Ze staan nu in de overn en het ruikt erg lekker, dus wie zin heeft in een brownie, is van harte uitgenodigd



Melanthe, wat vervelend dat je je zo beroerd voelt, ik hoop dat het snel beter met je gaat. Wel prettig dat je werkgever mee wil werken en met een coachingplan komt, ben benieuwd. (f)



Mieke, wat fijn dat de slaappil hielp! Fijn, he, om dan weer een paar uur achtereen te kunnen slapen! Alleen jammer, van de bijwerkingen...Veel succes met het gesprek met P&O morgen.



JufJannie, ja, eigenlijk had ik gewoon moeten zeggen dat ze mij door dat gesprek zo rot heeft laten voelen. Volgens mij snapt ze het gewoon niet. Maar ik vind het zooo moeilijk om iets tegen haar in te brengen, als ik met haar praat, voel ik me zo klein...ik hoop dat dit gauw gaat veranderen, oa door gesprekken met GGZ, want zo is het natuurlijk geen doen. En ik wil je verder niet pushen of zo, maar zou het niet het verstandigst zijn om toch maar bij je leidinggevende aan de bel te trekken? Want zo is het natuurlijk voor jou ook geen doen en wordt het alleen maar erger...of wil je eerst proberen of het met de psycholoog lukt om eruit te komen? Ik hoop dat je een beslissing neemt, die het beste voor jou is, als je er aan toe bent. Dat je vooral aan jezelf gaat denken en doet wat je denkt dat het beste voor je voelt.



Eranma, wat goed van je! Ik vind je beslissing heel sterk en dapper. En je woorden kloppen als een bus. Het is alleen soms zo moeilijk om de dingen, waarvan je in je hoofd eigenlijk weet dat ze goed voor je zijn of die je zou moeten doen of juist niet, om dat om dat dan ook daadwerkelijk uit te voeren. Tenminste, die stap van denken naar doen is voor mij ontzettend lastig. Dus ik vind het geweldig dat je wat dat betreft de eerste stap hebt gezet!



Groetjes, Jooles

ooo gatsie, ik ben zo zenuwachtig. Zometeen 'moet' ik voor het eerst naar de psycholoog...



Ik snap al weer niks van die verzekeringen. Schrok me dood toen er bij mijn verzekering stond '2 behandelingen'. Ergens anders stond ook nog dat je recht heb op maximaal 8 behandelingen. Weet iemand of dat nou voor de basisverzekering geldt (dus 8 + 2 voor mijn aanvullende verzekering), of dat dat getal 8 staat voor het maximaal aantal behandelingen? (bij de aanvullende verzekering nr 4, stond nl 'recht op 8 behandelingen'). Ik weet het allemaal niet meer...



gr.

mieke

Mieke, volgens mij is het zo dat 8 behandelingen per jaar in het basispakket van de zorgverzekering zitten. En dan kan het idd zijn dat je aanvullende verzekering ook nog een aantal zittingen vergoedt, maar dat verschilt weer per verzekeraar.

Succes bij de psycholoog, ik hoop dat je er wat aan hebt! Laat je ons weten hoe het ging?

Groetjes, Jooles

Nou, het goede nieuws is dat ik geen burn-out heb, het slecht nieuws is dat ik wel overspannen ben. Als ik nu niet stop, dan raak ik burn-out. Psych vond het goed dat ik nu ben gekomen, was nog optijd zei ze (als ik me tenminste aan 'de regels houd').



Was echt wel fijn, nu al. Ik moest vertellen wat ik dacht dat er aan de hand was, wat ik dacht dat daar invloed op (gehad) zou kunnen hebben, hoe ik met het verlies van mijn moeder om ben gegaan, waar mijn grenzen liggen, hoe het op het werk gaat....Echt, een heleboel is eruit.



Volgende week gaan we een onderwerp behandelen. Dit gesprek was orienterend, en de volgende keren gaan we de problemen bekijken.



Ben nu wel kapot. Voelt ook heel raar. Eerst al dat de huisarts had aangegeven dat ik overspannen was en nu dus ook de psycholoog. (al moet ik bekennen dat ik niet helemaal weet wat het verschil tussen burn-out en overspannen was, maar ik geloof dat ik blij moet zijn dat ik 'slechts' overspannen ben).



Ik mag geen prikkels aangaan (moet wel naar de stad, maar dan niet op zaterdagmiddag), liever niet auto-rijden (teveel aan onverwachte prikkels), angstaanvallen moet ik opschrijven. Wat is er gebeurd, waar was het. wat is er die rest van die dag gebeurd etc.



Van de psych mag ik niet zeggen dat het wel redelijk gaat (mag mezelf niet wegcijferen), maar moet aangeven dat het slecht gaat. Anders wil de bedrijfsarts je zo weer aan het werk hebben zei ze, en dan ben je verder van huis.



Volgens psych was ik net op tijd om hulp in te roepen. Eén week extra gewerkt had er voor kunnen zorgen dat ik máánden langer nodig had gehad om bij te komen.



Nu chaos in mijn hoofd. Aan de ene kant opgelucht, aan de andere kant raar dat het nu écht zo is.



ps. koekjes bakken was een goed idee volgens psych, dus als ik jullie was zou ik jooles en mij volgen! haha



Oja, nu moet ik vanmiddag ook nog het werk bellen. Mag dus niet zeggen dat het redelijk gaat. Flink oefenen!



gr

mieke

Goh Mieke, ik ben wel verbaasd dat jouw psych na en bezoek al zegt dat je geen burnout hebt. Mijn psych had daar meer bezoeken voor nodig en ik moest ook nog een aantal testformulieren invullen. Maar goed, ik ben alleen maar blij voor je.

Het is inderdaad zo dat des te langer je doorloopt, des te langer het weer duurt eer dat je weer een beetje o.k. voelt.

Nou, allemaal een fijn weekend, verwen je zelf!

Bah, wat een rotdag vandaag! Weer heel slecht geslapen en het liefst was ik vanochtend in bed blijven liggen, deken over me heen en nergens aan denken...nou ja, heb me toch maar uit bed gesleept en ben naar BodyBalance gegaan. Dat was best ok en ik voelde mezelf ook heel goed, dat ik het gedaan had. Alleen toen ik weer thuis kwam, sloeg mijn bui weer helemaal om en nu voel ik me weer slecht...zo stom, die abrupte wisselingen! Gisteren belde een vriendin van me, maar ik had zo geen zin om op te nemen en het hele verhaal te moeten vertellen en zo. Dus niet opgenomen. Voelde me wel een beetje lullig, want ze had al eerder een keer gebeld, toen was ik er niet en toen heb ik ook niet meer teruggebeld. Misschien zo toch maar even bellen...



Mieke, wat fijn dat het goed ging bij de psycholoog! En dat je nu opgelucht bent. Is het nog gelukt met oefenen? En hoe was het gesprek met je werk?

wat is dan precies het verschil tussen burnout en overspannen? Ik lees ook op sites dat dat hetzelfde is...(geef toe dat ik niet heel erg doorgezocht heb).



Hoe is jullie weekend geweest? Jooles, nog een beetje tot rust kunnen kome (brownies gegeten?)

Mieke, opgelucht weekend gehad?

Hoe is 't met de anderen?



Ik kom weer een beetje bij van de griep, al ben ik nu ongesteld en heb ik nog steeds een vervelende hoest, en nog wat van die restverschijnselen. Net moest ik een formulier ophalen bij de fysio en inleveren bij de huisarts. Deze expeditie was geen succes. Het waait loeihard, en onderweg viel mijn tas kapot. Kleine tegenslag, maar ik was meteen van de leg. Voelde me ook niet lekker (ik dacht dat ik toch wel weer even naar buiten kon), en was helemaal in de war, was ook meteen weer in tranen en voelde me enorm hopeloos.



Er is nog geen mail van de P&O miep. 'begin volgende week', deze week dus, zou ze een voorstel doen over coaching. Haar kennende zou dat best woensdag kunnen worden, terwijl ik zoiets zelf als iets toch wat urgenters zie. Ze heeft uberhaupt nog geen contact opgenomen van 'ik weet ervan, en ik ben er mee bezig en ik laat zsm wat horen'. De week is nog maar een dag oud, maar ik wil dat traject wel snel beginnen. Zeker omdat zij eigenlijk wil dat ik mijn vrije dagen (ik heb er best veel over) ga gebruiken voor mijn afwezigheid, en dat vind ik eigenlijk niet eerlijk. (mijn baas had ook ziekteverlof voorgesteld). Er is weer een hoop drukte in mijn hoofd, eigenlijk om niks... Ik ga maar even wat thee drinken ofzo..

Hallo allemaal

Ik weet ook niet het verschil tussen overspannen zijn en burnout. meestal noemen mensen het onder hetzelfde. Weet niet.

Weekend wel goed gehad.

zie op tegen de aankomende 3 weken. mijn vriend gaat voor zijn werk naar het buitenland. En ik zie daar best tegen op. Ik heb wel allemaal afspraken gepland met vrienden en familie. Maar toch vind ik het erg eng.

Zijn er mensen hier met tips die ik misschien wel goed voor mij zijn? Weet wel dat dit een heel ander onderwerp is dan een burnout hebben. maar ik ben toch het meest op dit forum.

Ik hoor wel.

Morgen ga ik weer een ochtendje werken.

He Chefke, wat vervelend voor je. Drie weken is natuurlijk op zich te overzien, maar het is toch ook best lang als je net weer begonnen bent met werken, dat is toch spannend. Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet. Kun je hem wel regelmatig bellen als hij daar is, zodat je wel nog even zijn stem kunt horen en even kunt vertellen over je dag? Het zou mij wel helpen om af te spreken om elkaar om de dag of elke dag even te bellen. (dan weet je waar je aan toe bent, en kun je daar ook naar uit zien enzo. Sommige dingen vertel je toch het liefst eerst, of alleen aan je vriend...).



Afspraken met vrienden en familie lijken me ook goed, want afleiding, maar pas wel op dat het dan niet te druk voor je wordt! (ik klink als een oma, niet zo bedoeld).



Ik zit gewoon echt een beetje in de war te wezen hier, terwijl er niks bijzonders gebeurd is (tegenwind, tas kapot), pff.

dank je wel melanthe voor je tips. ja ik kan wel bellen met hem en emailen. maar het is gewoon vervelend omdat ik inderdaad er ook nog niet helemaal ben met lekker in mijn vel zitten. en dan merk je wel dat je iemand nodig hebt om tegen aan te kletsen. en kijk inderdaad zeker uit da tik niet teveel plan. en nee je klinkt echt niet als oma! hahahaha.



En in de war zitten dat herken ik wel. en soms ook nog om de meest stomme dingen. succes met in de war zitten. en probeer je zelf weer uit de war te halen. (lekker warrig verhaal)

Dag allemaal,



Heb gisteren een erg fijne dag gehad en die energie van gisteren is er vandaag ook nog een beetje. Ik ben naar de Chinese ambassade in Den Haag geweest om mijn visum op te halen, voor als ik in maart mijn vriend in China ga opzoeken. En het was drúk!! Zo blij dat ik m de woensdag ervoor al had aangevraagd (toen was het ook druk, maar niet zo heel erg) en ik dus binnen 5 minuten weer buiten stond, mét visum. Anders was het wat minder geweest...



Toen maar besloten om er een leuke dag in Den Haag van te maken, was ik eigenlijk nog nooit echt bewust goed geweest. Dus vanaf de ambassade naar het centrum gaan lopen, heerlijk! Den Haag is echt een mooie stad, hoor. Langs het Vredespaleis gelopen en naar de Haagse Mart gegaan. Wat geweldig, daar heb ik echt van genoten, al die kraampjes met veel ramsj, maar ook (exotisch en kleurrijk) fruit en groente en vis, prachtig. En dan de gesprekken, die je van andere marktgangers opvangt, hilarisch!

Daarna nog door de stad geslenterd (en ik ben trots: niets gekocht, dat mocht niet van mezelf, want een beetje blut...mmhh een voordeel van veel werken is dan toch dat je geen tijd hebt om geld uit te geven), koffie gedronken, Grote Kerk, Binnen- en Buitenhof bekeken. Wat een fijne dag, heb al in tijden niet meer zo veel energie gehad. Moet zo wel naar de tandarts, dat vind ik weer wat minder



Melanthe en Chefke, voor zover ik begrepen heb, is overspannen kortstondig, van een relatief korte periode erge stress. Burn-out is opgebouwd over een veel langere periode (kan bv nog vanuit je kindertijd of jeugd komen, dat was iig zo bij mijn moeder) waarin je je stress etc nog niet hebt kunnen afbouwen. Dat komt er dan op een gegeven moment uit.



Melanthe, voel je je weer wat beter? Ik kan me zo goed voorstellen dat je gefrustreerd en moedeloos raakt als je je al niet lekker voelt (zowel door griep als door burn-out/overspannen) en dan gaan er allemaal kleine dingen mis. Heeft de P&O miep al contact opgenomen?



Chefke, wat naar dat je vriend 3 weken weg is. Vooral omdat hij waarschijnlijk je grote steun en toeverlaat is, waar je altijd terecht kunt, vooral in deze vervelende tijd. Afspraken zijn idd goed, zorgt voor afleiding. Maar iid, ik sluit me aan, niet te veel, want daar wordt je zelf niet vrolijk van. Ik denk dat bellen de beste oplossing is. Ik weet niet waar hij heengaat, maar om de kosten eventueel te drukken, kan je een goedkoop telefoonnummer gebruiken. Diverse aanbieders voor de meest uiteenlopende landen vind je op www.televergelijk.nl Ik bel ook met mijn vriend (hij woont en werkt dus in China), helaas niet al te vaak, vooral ivm tijdsverschil, maar het is wel heerlijk om met hem te praten. Hij vind de hele situatie wel moeilijk, hij is er tenslotte niet in persoon bij, maar probeert me toch zo goed mogelijk te steunen. Wat ook leuk is: chatten met webcam. Via Yahoo messenger kan je dan zelfs via de computer tegen elkaar praten, hoef je niet te typen. Ik weet natuurlijk niet of jullie allebei een webcam hebben en computertoegang, maar dat is ook heel fijn. Je spreekt elkaar én ziet elkaar. Veel sterkte ermee! En als je van je af wil kletsen, weet je waar je ons kan vinden Hoop ook dat het vandaag allemaal ok gaat op je werk.



Hoe is het met de rest?



Groetjes, Jooles