burn-out wie ook??

Hallo allemaal,



Ik schrijf niet heel frequent mee, maar wil toch nog even wat van me laten horen. Eigenlijk ging het tot voor kort best heel goed! Ik werk momenteel weer 6 uur per dag. Totdat er op mijn werk iets voorviel wat alles wat opgebouwd was weer deed instorten.



Ik heb ook steeds meer het idee dat de term 'overspannen' de lading bij mij niet dekt, en ik wel een burn out heb. Het voorval op mijn werk heeft er voor gezorgd dat ik nu helemaal geen zin meer heb om naar mijn werk te gaan. Ik word er zenuwachtig van en ben blij als ik het aantal gestelde uren op een dag weer gehaald heb. Ik pieker me er een ongeluk over. Want: kan ik ooit weer die grote verantwoordelijkheden dragen(ben veprleegkundige) en WIL ik dit nog wel. En met name die laatste vraag houdt me enorm bezig. Alles in mij roept dat ik dit niet meer wil!!! Maar jah...wat moet ik dan...?



Voel me SHIT!



Josje

En die aanhoudende vermoeidheid, daar word ik ook moedeloos van. Het elke ochtend bij het opstaan jezelf af vragen: hoe kom ik deze dag weer door?



Zijn er hier ook medeschrijvers die Sint Jans kruid hebben gebruikt om je wat beter te voelen? Ik overweeg om dit te proberen, om mezelf weer wat beter te voelen.

Josje; heb jij nog begeleiding van een psych of iemand anders? gebruik je medicatie?

Hoelang ben je thuis geweest en hoelang ben je al bezig met je werk?

Als ik je verhaal lees lijkt het er op dat je te vroeg begonnen bent. Ik ben ook al ruim een jaar ziek en ga nu pas een volle dag in de week de volle verantwoording krijgen op mijn werk. Je bent ws moe omdat je peikert en bang bent om fouten te maken in je werk.Je werkt met mensne en dat is zeer verantwoordelijk werk. Je twijfelt ws aan alles wat je doet en daar word je erg moe van. Ik herken het wel een beetje.Vertel iets meer Josje.

Hallo! Ik zit nu een half jaar in de ziektewet. Ik sta onder begeleiding van een psycholoog(de instelling waar ik werk heeft een bedrijfspsycholoog). Helaas is de continuiteit van de consulten niet echt flitsend. Ze is maar 1 dag in de week beschikbaar voor de instelling waar ik werk(en ik kan dus niet elke week terecht omdat er zoveel animo voor is).



Ik gebruik overigens geen medicatie. Ik heb wel oxazepam in huis voor noodgevallen, maar dit heb ik al heel lang niet meer gebruikt.



Gelukkig kan ik zeggen dat het vandaag goed ging(heb gewerkt). En dat ik me vandaag voor het eerst deze week ook weer energieker voelde. Ik heb het rustig aan gedaan. Ik ben altijd extra op de werkvloer en sta niet ingepland.



Misschien dat vandaag weer het begin is van een stapje vooruit, dat hoop ik dan maar.



Groetjes

Hey allemaal,

ik moet even wat frustratie kwijt! Ik slaap weer zo verdomde slecht de laatste paar dagen en ik snap er helemaal niks van. Aan het begin van de burnout was dat ook zo, daarna ging het, eerst met slaappillen, daarna met Oxezapam en later zonder iets, wel goed. Maar de laatste dagen helemaal niet en daar baal ik van, want nu ben ik dus ook weer lichamelijk moe, bah! Gisteren was ik weer om 4 uur wakker, toen heb ik gefrustreerd toch maar weer een Oxezapam genomen, wat uitstekend hielp, maar ja, daar wil ik nou juist eigenlijk vanaf. Vanacht weer zo vaak wakker geweest, moeite met inslapen en uiteindelijk om half 7 toch maar het bed uit. Inslapen gaat wel, maar doorslapen, ho maar! Ik weet dat het eerst aan piekeren en malen lag, maar nu probeer ik dat dus niet te doen en aan leuke dingen te denken (aan niets denken werkt niet...), maar dat helpt gewoon niet. Ik heb verder ook een "normaal" ritme wb naar bed gaan en opstaan, dus volgens mij ligt het daar ook niet aan... Iemand nog tips?! Ik wordt er echt moedeloos van!

Zo, na deze egopost ook even wat reacties:



Marah, hoe was het bij je zus? Beetje kunnen ontspannen? Ik merk het zelf ook dat ik problemen heb met grenzen aangeven als ik iets niet wil (horen). Probeer het toch zo goed mogelijk aan te geven. Het is moeilijk, maar zodra het een keer gelukt is, kan je trots erop zijn en het geeft je moed voor de volgende keer.



Mieke, ik heb geen ervaring met antidepressiva, ik zit "alleen" aan de Oxezapam en ben daar al niet zo blij mee. Ben zelf ook niet zo voor medicatie. Maar als de psych zegt dat je dat kan helpen, misschien toch een idee? Hij/zij is de expert en zal dit niet zomaar voorstellen, toch? Als het niet verslavend is, zou ik het misschien toch proberen. Misschien krijg je dan een beetje rust in je hoofd.



Eranma, dit gesprek met werkgever was van de arbo bedoeld als een "toenaderingsgesprek" specifiek met werkgever. Het ging "alleen" om de werksituatie (dat heb ik ook vanaf het begin meteen aangegeven) en de "persoonlijke" dingen heb ik met de arbo telefonisch besproken. Moet zeggen dat ik het wel moeilijk vind om werk en persoonlijk dan te onderscheiden. Maar goed, ik zou wel graag een persoonlijk face-to-face gesprek alleen met de arbo willen, denk ik...



Josje, wat naar allemaal! Ook dat er geen continuiteit met de psych is. Wel fijn dat het gisteren beter ging, hoop voor je dat het nu weer vooruit gaat met je. Zou het voorval, wara je het vrijdag over had, misschien een soort van terugval zijn? Ik lees en hoor de hele tijd dat het vallen en opstaan is, een stapje vooruit, stapje achteruit enz. Ik merk dat zelf ook, de ene dag (of zelfs het ene uur!) gaat het goed, dan weer niet. Over Sint Jans Kruid: daar heb ik ook over gehoord, ook veel goeds, zelf nooit gebruikt omdat het de pil (die ik gebruik) onveilig maakt en dat vond ik geen geslaagd idee.



Oja, ik heb nog een vraag aan jullie: ik ontving een formulier van mijn werkgever, wat ik moet ondertekenen, zodat de arbo contact kan opnemen met mijn psych, met het verzoek dat zsm op te sturen. Dat was al aangekondigd tijdens dat gesprek en de arbo zei dat ze, zodra ik bij de psych terecht kan (28 feb dus) zij contact met haar wil opnemen. Nou zit ik er aan te denken om het formulier gewoon woensdag, als ik toch naar werk ga, mee te nemen, want op zich heeft het geen haast toch, als ik pas op28 feb m'n 1e gesprek met de psych heb. Of denken jullie dat dat overkomt alsof ik er laks mee omga en het niet belangrijk genoeg vind om het onmiddelijk terug te sturen?

he Jooles,



met mij gaat het goed. Nu ik hier ben, kom tot rust en krijg mijn energie terug. Zat al zolang niet lekker op mijn werk gewoon. Kwam niks uit mijn handen door onderbelast zijn, anderhalf jaar lang. Merk nu dat ik echt iets moet gaan doen waar ik mijn tanden in kan zetten. De gedachte aan mijn werk is echt gadver. Vrijdag belde een college en die had het over iets en ik wilde het gewoonweg niet horen, boeit me voor geen meter.

Morgen bel ik mijn leidinggevende. Wil niet helemaal uitvallen, maar wel ander werk doen. EN verder solliciteren dus.

Bij mijn zus is wel lekker, die zit goed in haar vel. Dus da's wel vrolijk. Lekker babbelen over relaxte zaken.



Heb wel een vraag over de oxazepam. Waar helpt dat tegen? Ben namelij bang weer paniekaanvallen te krijgen en als dat helpt. EN wat zijn de bijwerkingen?



Jooles, als je er zulke gedachten bij hebt zou ik het gewoon opsturen. Dan hoef je je daar niet druk meer over te maken. Denk dat het geen haast heeft, maar het geeft jou gewoon rust.



Josje75, tof dat het goed ging! Lijkt me lekker om je weer energiek te voelen.

Van oxazepam wordt je rustig inderdaad. Ik krijg er een beetje een: het kan me allemaal even niks schelen gevoel van. Ik word er ook duf/moe van(al van een halve tablet). Wel is het zo, dat het pas na zo'n anderhalf uur werkt(bij mij dan). Ik heb ook in het begin af en toe een keer xanax gebruikt, dat werkte binnen een half uur, maar is verslavender dan oxazepam aldus mijn huisarts.



groetjes!

Jooles, wat betreft die brief moet je doen wat jou logisch lijkt en mochten ze het er niet mee eens zijn dan kun jij een logische verklaring geven voor je keuze.

wat ik persoonlijk wel vreemd vind is dat de bedrijfsarts contact op neemt met de psych. Waarom doet hij dat? Alles wat jij en de psych bespreken is vertrouwelijk, toch?

Ik zou hier zelf niet zo van gediend zijn. Maar misschien ben ik te argwanend.

Wat betreft het slechte slapen, dat herken ik wel.

Ik gebruik geen medicatie. Het inslapen lukt wel maar ik word vaak 's nachts wakker. Mijn hoofd staat dan meteen vol aan. Toch lukt het me de laatste tijd beter om weer in te slapen.

Ik probeer nl naar beneden te ademen, tot onder mijn navel. Daar concentreer ik me op en ik prbeer ieder gedachte die op komt weg te duwen. Dan probeer ik mezelf weg te laen zakken tot een slaap. Soms voel ik me letterlijk iets zakken, ken je dat gevoel. Het lukt me zeker niet altijd en ik probeer me vooral niet druk te maken als het me niet lukt.

Mijn moeder zei vroeger: Ook al slaap je niet dan rust je toch.

Ik merk ook dat het belangrijk is dat ik de volgende dag, als ik slecht geslapen heb, toch iets fysieks te doen, ik slaap daarna beter door en voel me ook beter door de fysieke actie.



Marahbloem, goed dat je actie onderneemt naar je werk toe.Dan neem je zelf de regie weer over, dat moet goed voelen.



Josje, neem op je werk de komende tijd wat minder druk op je. het hoeft nog niet, je bent extra. je bent nu gewoon nog ziek dus hoeft het en kan het nog niet "gewoon"zijn.Geniet van de momenten dat het wel lekker loopt.En de tijd dat je het wer allemaal "gewoon"doet komt echt wel weer.

oké, ik had een heel lang verhaal en dat heb ik weggeklikt....



Hier even chaos (vandaar ook het wegklikken denk ik).



Gisteren is mijn oma overleden. Moest er gisteren heel erg van huilen, maar vandaag gaat het wel weer beter. Vrijdag is de crematie en we laten iemand het levensverhaal van mijn oma vertellen. Ik moet dus erover nadenken wat ik graag zou willen dat er gezegd werd....



Vrijdag alle moed bijelkaar geraapt om leidinggevende te mailen. Verteld dat het niet goed gaat, dat mijn oma op sterven lag en dat ik het nog niet trok om langs te komen voor koffie. Aangegeven dat ik haar zou proberen op de hoogte te houden per mail. Heel netjes vond ik allemaal.

Werkelijk geen uur later krijg ik een voicemail: Of het nu al wat beter ging (ja duh, ik typte een uur geleden dat het niet goed ging, wat denk je zelf) en dat ze GEEN contact per mail wilde en dat was AFGESPROKEN dat er PERSOONLIJK CONTACT zou zijn, dus of ik haar zsm wilde bellen. Nou, belachelijk toch?!!

Ik geef mijn eigen grezen aan (eindelijk) en geef aan dat het NOG niet lukt om langs te komen (én omdat het niet goed met me gaat en misschien aan de medicijnen moet én omdat mijn oma op sterven ligt) en dan zo'n reactie?!!! Ik vind het totaal respectloos en de zin om nu te vertellen wat er aan de hand is, is volledig weg. Bij zo'n reactie ga ik niet vertellen wat me allemaal dwars zit, het vertrouwen is foetsie.

Was er vrijdag helemaal van van slag. Wilde heel boos terugmailen of bellen, maar heb allebei niet gedaan. Weet het nu ook even niet.



Verder hoor ik van verschillende mensen dat het bedrag dat die vrouw voor de reparatie van de auto vraagt waarschijnlijk niet klopt. MEnsen hebben het over bedragen tussen de 350 en 650 euro, terwijl die vrouw het over 850 had....Nog meer gezeur.



Anti-depressiva besluit ook nog niet genomen. Aan de ene kant zou ik blij zijn als ik me over oa bovenstaande dingen niet meer zo druk zou maken, maar aan de andere kant...het is zó eng.



Gisteren een kilo chocolade en hartstikke veel kaas gevroten. Nu dus misselijk. Bleh bleh bleh. Misschien komt het oook door wat psych zei, over die kenmerken van een depressie, maar zo voelt het inderdaad ook.



Goed, ik moet me nu aankleden, anders wordt het helemaal niks vandaag.



Straks nog even die vrouw bellen die mogelijk het uitvaartverhaal van mijn oma gaat doen (dezelfde als bij mijn moeder destijds, vandaag dat ik het op me neem). Hoop dat ze het wil doen (is niet in haar regio).



Meiden, de volgende keer reageer ik ook weer op jullie dingen. Nu te chaotisch.



gr

mieke

He Mieke meisje, gecondoleerd met je oma. Ik hoop niet dat jij alles rond de uitvaart van je oma gaat organiseren want dat lijkt me nu een beetje te zwaar voor je.



Ik denk dat je terecht boos bent op je leidinggevende. Ik weet niet of je een partner hebt maar kan die niet anders even telefonisch contact opnemen?

Als dat niet het geval is dan kun je er misschien nog 1 mailtje aan wijden. Zeg dat bellen nu te moeilijk voor je is en dat je verwacht van haar dat ze daar begrip voor heeft. Laat je niet dwingen tot dat gesprek. je wil en kan het nu niet en daar heeft ze maar even mee te dealen.



Wat betreft de autoschade, is er niet iemand met echt verstand van zaken in je omgeving die er nog eens naar wil kijken. Als je er toch niet uittkomt, schakel dan alsnog je verzekering in.



Sterkte meisje, en laat je door niemand opjutten!!!

Hoi ladies,



Hoe gaat het met jullie?



@Zonnetje. Dus jij bent aan de kruidenpillen gegaan ipv aan de antidepressiva? Ik moet bekennen dat ik er niet zoveel verstand van heb hoor, maar wat is het verschil tussen medicijnen van de accupuncturist en een homepatische arts? In het verleden heb ik namelijk erg last van migraine gehad en door kruidenpilletjes van de homeopaat is dit sterk verminderd. Ik sta opzich wel open voor alternatieven dus...Maar aan de andere kant zal psych ook niet voor niets die antidepressiva aanraden....moelijk moeilijk.

Hoe is dat verder bij jou gegaan dan?



@Jooles, hoe gaat het nu met slapen? Heb je iets meer rust kunnen vinden? Misschien dat een kruik helpt? (ik word er lekker warm en loom van).



@Eranma, maak je geen zorgen hoor, voor de 'rest'' regel ik niets voor mijn oma haar uitvaart. Het is alleen dat ik die mevrouw kende van de uitvaart van mijn moeder, en haar telefoonnummer ed. nog had...(helaas kan ze niet, dus wordt het iemand anders).



En hoe is het met de rest? Het is vrij rustig op 'ons' forum. Is dat een goed of een slecht teken?



Hier gaat het wel weer wat beter. Na m'n inzinking van het begin van de week ben ik nu vrij rustig. De grootste paniek is weg (misschien omdat er nu een vast gegeven is, nl het overlijden + de uitvaart).



Ik heb nog geen contact opgenomen met het werk. Heb nu even zoiets van 'stik er maar in'. Ik vind dat ik mijn grenzen heb aangegeven en dat ze het maar te accepteren hebben. Misschien lukt het volgende week allemaal wel, nou, mooi toch? (een antwoord op Eranma: door/vanwege/oorzaak van deze burnout/overspannenheid/depressie is mijn relatie verbroken, nu ongeveer 3 maanden geleden. Ik heb dus geen partner meer die zou kunnen bellen....helaas).



Het besluit over de antidepressiva heb ik nog niet genomen. Het ene moment lijkt het me wel de verstandigste oplossing (als mijn hoofd er inderdaad door op orde komt en er echt geen verslavende aspecten in zitten), maar op andere momenten wil ik het echt zelf doen.

Zelf zat ik ook te denken aan cursussen 'omgaan met stress' oid. Maarja, hier ook eeuwige twijfel; misschien ook maar niet.



Vandaag ga ik al naar mijn familie toe. De uitvaartplechtigheid is vrijdag pas, maar vandaag komt die mevrouw die wat gaat vertellen over het leven van mijn oma. Mijn oom en tante boden aan dat ik de andere dagen bij hun mag blijven, dat aanbod heb ik maar geaccepteerd. Best eng, maar ook wel fijn. Heb in ieder geval een boek bij me voor als ik even alleen wil zijn.

Moet nog even bedenken óf en hoe ik de keuze voor antidepressiva ter sprake breng.



Nou, sterkte allemaal. Enne, kijk vanavond rond 17.00uur eens naar buiten: het is nog licht!



groetjes,

mieke

Dag allemaal,



Mieke, als eerste: gecondoleerd! En natuurlijk heel veel sterkte de komende dagen, vooral vrijdag Ik ben blij dat je in je post van vandaag weer wat positiever klinkt!



Marah, mijn ervaringen met oxazepam zijn goed. Ik had ze in eerste instantie gekregen voor de paniekaanvallen (een halfje tot 1 tablet per keer) en voor 's avonds voor het slapen gaan (1 tablet). Die paniekaanvallen heb ik gelukkig niet meer, dus nu gebruik ik ze alleen nog af en toe voor het slapen gaan. Ik heb het idee dat dat wel helpt. Bij mij werken ze sneller dan pas na 1,5 uur. Op de bijsluiter staat dat ze je rustiger maken (als je er eentje neemt), maar dat je ze ook als slaapmiddel kunt gebruiken. Dan moet je er 6 tegelijk nemen, maar dat lijkt me errug veel. Heb in een heel slechte periode eens 2 genomen en daar was ik al behoorlijk van uitgeschakeld...daar had ik de volgende dag nog last van. Als ik er maar 1 neem, merk ik wel, dat als ik 's nachts wakker wordt om naar het toilet te gaan of zo, ik een beetje dizzy ben. Maar dat is juist wel prettig, dan slaap ik tenminste weer in. Wb bijwerkingen: heb ik nog niet echt gehad. Volgens de bijsluiter kunnen de volgende bijwerkingen optreden:



"Regelmatig, vooral in het begin: slaperigheid en sufheid, ook overdag. Dit wordt meestal na 5 dagen minder.

Soms, vooral in het begin: duizeligheid, hoofdpijn, dubbelzien, afvlakking van emoties, vermoeidheid, spierzwakte, minder alert zijn en problemen met bewegen. Dit verdwijnt meestal na enige tijd.

Soms: tijdelijk geheugenverlies (binnen enkele uren na inname) en daardoor vreemd gedrag.

Soms (vooral bij kinderen en ouderen): opwinding, onrust, nachtmerries, prikkelbaarheid, hallucinaties en woedeuitbarstingen.

Zelden: depressie, meer of minder zin in seks.



Na gebruik langer dan 2 maanden als middel tegen angst en spanning kan verslaving optreden."



Ik hoop dat deze info je een beetje helpt



Eranma, de arbo wil contact opnemen met de psych ivm mijn belastbaarheid. De psych had tijdens 1e intake al gezegd dat dit mogelijk was, dat ik dan een formulier moest ondertekenen en zij dan bij de arbo zou aangeven hoe ver de arbo kon gaan etc. Ook om arbo af te remmen als die te snel wil, dus eigenlijk als hulp. Inhoud van de gesprekken wordt absoluut niet besproken en daar vertrouw ik de psych ook wel. Eigenlijk vind ik het zelf dus wel een prettig idee, want zo heb ik een "back up" die mij steunt en helpt om niet te snel te veel te doen/me te laten verleiden om dingen te snel te doen etc. Ik heb het briefje trouwens vandaag gewoon meegenomen en niet opgestuurd. Werkgever was het eigenlijk alweer vergeten, dus voor niets ongerust gemaakt.

Mijn eerste keer op werk vandaag ging best goed. Allemaal heel rustig, ik werd met rust gelaten en kon een beetje m'n eigen ding doen. Werkgever kwam twee keer vragen of het allemaal ging en toen ik begon over dat ik nog even overzicht wilde maken etc zei ze: nee, ik bedoel niet het werk, ik bedoel hoe gaat het met jou, voel je je een beetje goed! Dat vond ik best positief. Ik ben blij dat het zo goed ging, al vind ik wel zelf, dat er eigenlijk bijna niks uit m'n handen is gekomen. Maar ik weet dat ik wat dat betreft te streng ben, dus dat zou ik niet moeten doen, want er wordt nog helemaal niets van me verwacht, behalve dat ik er ben. Gelukkig.



Wat betreft het slapen: dat ging de laatste paar dagen wel redelijk. Toch maar weer een oxazepam genomen en Eranma, ik heb je raad opgevolgd en als ik 's nachts wakker werd, me geconcentreerd op mijn ademhaling. Volgens mij hielp dat best goed, dus dank je wel!!! En ik moest wel glimlachen om de spreuk van je moeder: mijn moeder zei (en zegt nog steeds, haha) precies hetzelfde!



Lieve meiden, sterkte allemaal en tot snel!

Hallo allemaal



een tijdje gene berichtjes meer geschreven. maar ik lees ze altijd wel hoor. Iedereen vanaf hier heel veel sterkte en succes gewenst waar je maa rmee zit en waar je over in zit.

hier gaat het eigenlijk steeds een beetje beter. ik werk nu drie ochtenden op at basis. na de voorjaarsvak ga ik drie ochtenden werken voor de klas en 's middags uit de klas. dan kan ik de boel nakijken en voorbereiden voor de dag erna. het gaat best goed. ik doe weer veel energie op voor de klas. ik kan ook steeds beter de boel loslaten. dus dingen die ik niet regel en de invaller wel, daar pieker ik ook niet over. dat laat ik bij de invaller. en tot nu toe gaat dat echt goed. veel beter dan eerst. mijn vriend is ook weer teurg. vandaag teruggekomen. Heel fijn dat ie er weer is. ik ben de weken wel doorgekomen hoor maar samen vind ik het leuker. Ben ook weer bij de psych geweest. was weer een fijn gesprek. ik heb er echt wat aan. en ook weer bij de arbo geweest. ja ach. je moet er heen he. maar verder ging het wel goed hoor. ze gaat niet te snel. dus das wel oke.

tja eigenlijk heb ik niet zo veel te melden.

Ik vond de opmerking van mieke wel heel mooi. kijk eens naar buiten om 17.00. Het is dan nog licht. was iets wat mij ook opgevallen was. leuk om te horen dat het jou ook opgevallen was.

nogmaals veel succes en sterkte met alles waar je mee zit.

Mieke,



Gecondoleerd met je oma. Jammer dat die vrouw die bij je moeder was geweest niet kan. Ik vind het een mooi idee om 1 iemand het levensverhaal van je oma te laten vertellen.



Goede vraag, wat is het verschil tussen kruidenpillen van de accupuncturist en homeopatische middelen? Ik weet het eigenlijk niet precies. De reden dat ik naar de accupuncturist gegaan ben is omdat mijn hapto dat aanraadde (of de huisarts, maarja... Ik denk dat de homeopathie op dit gebied ook wel wat te bieden zal hebben. Omdat je daar al goede ervaringen mee hebt ligt zoiets voor jou dan misschien meer voor de hand.

Ik had op dat moment zoiets van, weet je wat, ik probeer die accuncturist gewoon en als het niet werkt kan ik altijd nog naar de huisarts. Natuurlijk werd het toen van die pillen tijdelijk even erger... maar dat schijnt normaal te zijn (is volgens mij bij homeopathie ook vaak zo, voor paniek bij anti depressiva trouwens ook). Maar toen ik daar doorheen was heeft het me echt vooruit geholpen, terwijl ik toen echt heel erg vast zat.

Nouja, zoals je hoort ben ik enthousiast, maar het heeft mij ook echt geholpen. Ik hoop dat je een keuze kunt maken. En ik denk dat iedere keuze waar jij je goed bij voelt voor jou een goede keuze is. En je kunt altijd weer een andere beslissing maken natuurlijk.

Hoi, daar ben ik ook weer even.

Mieke, gecondoleerd met het verlies van je oma!



Ik ben vanmiddag naar de bedrijfsarts geweest. Ik zag er erg tegenop, maar het viel reuze mee. Hij was vriendelijk en begripvol, en stelt voor dat ik gedeeltelijk ziekgemeld word (toch, dus lange neus naar de personeelsmiep) en dat ik zo snel mogelijk een coach krijg. Hij had ook redelijk goed door wat ik probeerde te vertellen als ik door de tranen nauwelijks uit mijn woorden kon komen (bv de manier waarop hij me dan aanvulde), wat prettig was, want vaak is dat jusit wat me frustreert (dat mensen dénken te weten hoe het allemaal is en daar dan allerlei theorieën op loslaten, terwijl het heel anders is).

De psycholoog die me aangeraden was door de huisarts heeft contact met me opgenomen en ik kan 'al' over 4 weken terecht. Da's nog steeds lang, maar minder lang dan de 8 weken die voorgespiegeld waren.



Dus wel opgelucht. Probeer later op jullie te reageren, mijn hoofd tolt, en ik ben doodmoe (vanmorgen via de mail ook nog een akelig akkefietje met een collega. Daardoor was ik so wie so al superemotioneel vandaag)

Hoi girls, ik heb een erge drukke week achter de rug, te druk. De dagen te vol en te stressig. Ik heb vandaag vrij genomen, dat kan omdat ik nog op AT basis deels werk.Ik ben deze week echt moe, maar gelukkig niet depri.Mijn batterij is gewoon eerder leeg en als hij zo leeg is kan ik me ook minder goed concentreren en dan duurt alles nog langer en kost nog meer energie.

Mijn werk gaat op zich goed maar ik kan er niks bij hebben en dat heb ik nu wel omdat ik weer iemand moet inwerken. Die mevrouw vraagt steeds dingen tussendoor terwijl ik me concentreer op 25 kinderen en dat is echt erg vermoeiend.

Van de week ehb ik 1 nacht ruim 3 uur wakker gelegen. Dat was me nog nooit overkomen en wat ik ook bedacht, niks hielp. Pas toen mijn vriend van mij wakker wrd en zachtjes mijn rug begon te strelen, toen kon ik pas ontspannen en viel ik in slaap. Wat is hij toch lief voor me!

Vandaag dus een time-out dag. Dat kan ik nu wel beter dan een paar maanden terug. Eerst had ik het gevoel dat ik dat niet kon maken maar nu voel ik dat ik het nodig heb.Ik ga dus beter voor mezelf zorgen. Maar door mijn werk (juf), net als verpleegkundigen en een ieder die met mensne werkt, daar voel je je zo verantwoordelijk voor. Je wil dat het goed loopt anders zijn er kinderen van slag en dat trek ik me aan. Ik ga volgende week een schema maken wat ik en wat mijn invalster gaat doen voor taken. dat geeft iedereen duidelijkheid en mij ook rust in mijn hoofd.

Mieke, vandaag is volgens mij de begrafenis van je oma, sterkte meisje.

hoi iedereen,



ik heb een nieuwe baan en voel me gelijk stukken beter, liep zo leeg op mijn oude baan gewoon. Ga er ook een opleiding bij doen, voeding dus. Ben erg blij! Ga nog wel naar de huisarts voor medicijnen, want die paniekaanvallen wil ik nooit meer meemaken gewoon. Er is nu wel een enorme last van me afgevallen. Ben me er ook van bewust heel goed voor mezelf te moeten zorgen. Mijn grenzen goed te trekken, voor mezelf opkomen en noem maar op. Maar heb veel zin in de nieuwe baan. Ben blij dat mijn energie daardoor terug komt en ik het leven weer zie zitten.



@ Mieke, sterkte!

@ Eranma, ja, herkenbaar als je met of voor mensen werkt, die verantwoordelijkheid he. Probeer het van je af te zetten, hoe moeilijk dat ook is.



Iedereen prettig weekend en veel sterkte!



Marah

Hee dames,



Hoe gaat het met jullie allemaal?



@Eranma, het lijkt me niet zo handig dat jij ook nog iemand in moet werken? Lijkt me zwaar genoeg dat je zélf weer aan het werk bent...Lukt het allemaal een beetje?



@Marah, gefeliciteerd met je nieuwe baan! Wanneer ga je beginnen/ ben je begonnen? Fijn dat je er zo'n zin in hebt en dat je er weer een beetje energie van krijgt.



@Melanthe, wat fijn dat het zo'n fijn gesprek was met de bedrijfsarts en dat je toch (gewoon, zoals het hoort) ziekgemeld blijft! Krijg je die coach vanuit het werk? Inmiddels is er al weer bijna een week om sinds jouw post, dus over 3 weken mag je dus al naar de psych.



@Chefke, en hoe bevalt het dat je vriend weer thuis is? Is hij wel lief voor je? En kan hij je een beetje helpen en steunen?



@Jooles, hoe gaat het op je werk? Je bent weer begonnen lees ik?



@Zonnetje, bedankt voor je berichtjes. Ik heb nog geen keuze gemaakt (antidepressiva/accupuncturist/homeopaat). Voorlopig maar even niks denk ik...



Met mij gaat het opzich best goed. Vorige week ben ik de hele week bij mijn familie geweest i.v.m. het overlijden van mijn oma. We hebben allemaal herinneringen opgehaald (wat dan verteld werd tijdens de dienst), ook over mijn moeder.

Af en toe merkte ik dat ik een beetje gepikeerd raakte als, naar mijn gevoel, mijn moeder niet genoeg genoemd werd in het verhaal. Ik reageerde heel fel, ben dat helemaal niet van mezelf gewend.



De afscheidsdienst was verdrietig, maar ook heel mooi. Er waren heel veel mensen (vooral voor een dienst van een 'oudere' zeg maar), dat was fijn. Ook drie collega's/ vriendinnen, echt ontzettend fijn voelde dat (vooral ook omdat ik het helemaal niet had verwacht en ze helemaal de moeite hadden genomen op te zoeken hoe en wat enzo en ook een behoordelijk eind ervoor gereden hebben.)

Ook waren er best veel mensen die zeiden dat ik zo veel op mijn moeder ben gaan lijken (al zie ik dat helemaal niet) en dat het zo moeilijk voor me moest zijn. Werd ik natuurlijk heel verdrietig van, maar het voelde ook wel heel fijn.



Verder best veel krabbels op hyves, kaartjes, smsjes, mailtjes en andere steunbetuigingen gehad, dat voelt ook wel heel fijn. Net of ze nu (eindelijk) doorhebben wat er aan de hand is en er willen zijn voor me.

Klinkt misschien vreemd, maar het idee dat mensen lijken te snappen wat er ongeveer aan de hand is, dat maakt rustig.



In mijn hoofd is het inmiddels ook een stuk rustiger. De spanning om het overlijden is weggevallen en de energie komt weer een beetje terug.



Mijn huis begint weer op een huis te lijken ipv een schroothoop, vanmorgen voor het eerst weer hardgelopen, geen paniekaanvallen meer gehad. Ja, het gaat echt de goede kant op.



Afgelopen zondag heerlijk in het bos en de zandverstuiving gelopen. Een tijdje geleden wilde ik daar ook naartoe, maar kon het niet meer vinden. Nu nam een vriendin me mee en gelukkig wist zij de weg.



Zometeen ga ik weer naar de psych. Ik heb nog niet besloten over de antidepressiva of andere dingen. Ik denk dat ik het voorlopig eerst nog even aankijk. Het zit me toch niet lekker, al die rommel.



Misschien ga ik aan het eind van de week wel even langs op het werk (die dagen is het het meest rustig qua bezetting). Als ik me zo voel als de afgelopen 3 dagen, dan moet dat best lukken.



Nu oppassen dat ik niet teveel ga doen (want ooo wat voelt het fijn dat ik weer zin en energie heb in/voor dingen!)



groetjes,

mieke

Dag allemaal,



Mieke, wat fijn dat het allemaal zo goed verlopen is en dat mensen met je mee leven. En geweldig dat je je nu rustiger voelt, geen paniekaanvallen meer hebt gehad en zelf eraan zit te denken om langs je werk te gaan. Heerlijk! Maar pas idd op dat je je nu niet te veel voorneemt, dus goed luisteren naar je lichaam en zo.



Chefke, fijn dat je vriend er weer is en dat alles rustig zijn gangetje gata. Ben ik blij om voor je!



Melanthe, fijn dat dat gesprek zo goed verliep en dat je het idee hebt dat de arts je goed begreep. Dat is zo belangrijk! En goed dat je idd bent ziekgemeld, al dat geleuter over vakantiedagen van die personeelsmiep...alsof je nu thuis vakantie aan het vieren bent...Ben blij dat de arts daar anders (en juist!) over dacht.



Eranma, gaat het ondertussen weer een beetje? Heb je een lekker rustig weekend gehad om were wat bij te komen?



Marah, van harte gefeliciteerd!!! En een opleiding erbij, erg leuk! Maar je let er wel op dat je niet te veel hooi op je vork neemt, he?



Ik ben inderdaad weer aan het werk, Mieke. Afgelopen week 2x3 uur, deze week ook (heb net de eerste 3 uur gehad) en daarna 2 weken 3x3 uur en dan langzaam opbouwen. Gaat op zich prima. Er zijn wel al een aantal situaties geweest waarvan ik dacht: hier had ik gewoon wat over moeten zeggen of anders aan moeten pakken. Jammer dat ik dat niet gedaan heb, maar volgende keer beter en het is iig al goed dat ik het me gerealiseerd heb dat ik iets had moeten zeggen. Een eerste stap in de juiste richting, zeg maar. Al vind ik de tweede stap, iets daadwerkelijk zeggen, wel erg moeilijk, hoor. Vooral tov mijn werkgever. Ik merk dat ik dat eigenlijk niet durf en ik hoop dat ik daar snel overheen kan stappen, al dan niet met behulp van de psych.



Lieve allemaal, veel sterkte aan iedereen weer en tot snel!



Groetjes,

Jooles

Hoi girls, ik heb een heerlijk weekend gehad en ook maandag lekker van de zon gelopen. Ik ben benieuwd Mieke waar jij loopt want wat jij beschrijft daar heb ik maandag heerlijk hard gelopen. ik kreeg er echt een geluksgevoel van. Heerlijk weer, lekker aan het lopen en dan die prachtige natuur. ik voelde me echt dankbaar en gelukkig en dat is lange tijd geleden dat ik me zo voelde.

's middags naar de haptonoom geweest er over gehad hoe je irritaties van je weg kan ademen, niet in de ellende mee gaan maar het als hetw are weg ademen. Ook als tip gekregen als ik 's nachts wakker lig mij zelf vermanend toe te spreken om zo de gedachten terug te dringen. Net alsof je even juf speelt tegen je zelf. Vannacht toegepast en het werkte ook nog.



Vandaag geprobeerd om me rustig te houden op hetw erk. Ik heb de neiging te veel te willen doen, maak me te druk.

Het is niet handig dat ik iemand inwerk maar ja....het is mijn klas en ik ken ze het beste en ken de routines. Mijn nieuwe collega is erg enthousiast maar ook chaotisch en neemt moeilijk dingen in zich op. Ik heb mijn irritatie weggeademd zodra ik voelde dat ik het benauwd begon te krijgen.

ik ben nu wel moe maar voel me wel goed.

Ik heb vanmiddag met mijn zus een nieuwe bril uitgezocht. dat is altijd een hele expeditie. We zijn al 3x wezen kijken maar nu eindelijk de knoop door gehakt.



Ik denk dat het mooie weer ons allemaal goed doet!

ik ga trouwens woensdag naar een lezing van Roy Martina.

Het heet Levenslang Vitaal. Je kunt hem googelen misschien iets voor jullie?



Een collega had een boek voor me mee genomen: De kracht van het nu.

Kent iemand dat? Ze zij dat het echt iets voor was. Ik vond het wel heel lief dat ze hem mee genomen had.

oei, oei, oei ze zij xxxxx ze zei (juf met burnout) shame on me!!

Werkelijk ongelooflijk dit! Ik krijg een brief van het werk, met daarin een oproep voor de bedrijfsarts omdat 'wij op geen enkele manier persoonlijk informatie van jou ontvangen'. Dit is toch van de zotten?!



Keurig netjes mail ik 2 weken geleden naar mijn leidinggevende dat het niet goed gaat, dat ik misschien medicijnen (antidepressiva dus) moet, dat mijn oma op sterven ligt en dat ik het momenteel niet red om langs te komen. Dat het teveel energie kost. Dat ik zal proberen wel af en toe even te mailen, om het contact met het werk te houden.



En dan krijg ik zo'n brief!!!



Eigenlijk heb ik de neiging om heel kwaad op te bellen (maar ben bang dat ik dat moet huilen en niet weet wat ik moet zeggen). Ik ben toch ^$%I^%$*(&* geen vakantie aan het vieren?!!!! Maar dit kan ik ook echt niet over mijn kant laten gaan.



GRrrrrrr. Ze zullen ook eens begrip hebben

Mieke, ik begrijp je woede helemaal maar......blijf netjes.

Stuur een brief of mail naar je werk. Zeg dat je hun brief hebt ontvangen. Geef daarin aan dat je toch geschokt bent door het zinnetjes "Wij op geen enkele...". Geef precies de datum aan wanneer je je vorige mailtje verzonden hebt en wat je in de tussentijd gedaan hebt. Blijf duidelijk, zakelijk en vooral niet boos.

Geef aan dat je er geen probleem mee hebt om naar de bedrijfsarts te gaan omdat je het....bv fijn vindt om bij iemand je hart te kunnen luchten en dat je graag wil dat iemand met je mee denkt om wegen te vinden hoe je uit je dip/depressie komt. Stel je dus cooperatief op maar je hoeft niet over je heen te laten lopen.

laat die brief een dag liggen en lees hem nog eens na.Vervolgens kun je hem ook nog aan een naaste laten lezen om te kijken of alle "venijnigheid"er uit is.

laat je niet op de kast jagen! Zij zijn fout bezig en jij niet. Sterkte Mieke

Jeetje, Mieke, dat meen je toch niet?! Wat ontzettend flauw van je werk...

Ik sluit me helemaal bij Eranma aan: blijf netjes, rustig en cooperatief in je mail/brief, dan kunnen ze je niets maken. De biref even laten liggen en later opnieuw lezen is ook een heel goed idee. Ik denk dat bellen idd niet handig is, dan raak je alleen maar geëmotioneerd. Succes, meid!!



Eranma, wat fijn dat je zo'n goed weekend hebt gehad! Hoe was Roy Martina? Of is dat vanavond pas? Ik heb idd ook een hoop positiefs gehoord over het boek De kracht van het nu. Misschien ook maar eens lezen...



Ik voel me goed vandaag. Ben weliswaar grieperig, maar dat gaat wel weer over. Vandaag mijn exvriend gebeld. En dat luchtte zo ontzettend op! Ik wilde nog een aantal antwoorden en er rationeel over praten. Aan het begin heel zenuwachtig. Het gesprek begon heel gezellig, werd later wat minder, omdat ik merkte dat hij een beetje kwaad op me was. Maar om de verkeerde redenen. Gelukkig kon ik heel beheersd, rationeel en rustig blijven, war ik erg trots op ben. Hij heeft een aantal uitspraken gedaan, die mij bevestigden wat iedereen om me heen al heeft gezegd: hij gaf niet (genoeg) om mij, hij vond het best leuk om een relatie met mij te hebben, maar alleen op zijn voorwaarden en het ergste van dat het uit is vindt hij dat zijn ouders de reis naar Sevilla voor mij voor niets hebben geboekt (volgens mij is zijn vader daar heel kwaad over, ex heeft geloof ik toch wel aangedrongen bij zijn ouders om die reis te boeken, terwijl ik bleef roepen: wacht nou tot maart, dus hier hoef ik me niet schuldig over te voelen en volgens mij wil hij wél dat ik dat doe. Hij neemt het mij iig wel kwalijk, hij zei: jij hebt niets meer met ze te maken, maar IK moet ze weer onder ogen komen. Tja, niet mijn schuld). Hij gaat er wel even aan voorbij dat hij mij eigenlijk aan het lijntje heeft gehouden en dat ik nota bene een ticket heb geboekt om hem te gaan opzoeken...maar goed, ik ben blij dat ik gebeld heb, ik kan het nu helemaal afsluiten en weet dat ik de goede beslissing heb genomen door voor mezelf te kiezen! Dit wilde ik even kwijt



Iedereen sterkte en liefs!



Jooles