burn-out wie ook??

Damn, wilde vandaag vrij, maar omdat er amper iets uit mijn handen komt en ik een deadline heb, vandaag dus werken. Hoop dat ik snel klaar ben met rapport, wordt weer worstelen.

Maar goed, er komt zo weinig uit mijn handen dat ik me afvraag of ik dit aan lg door moet geven? Volgende week gesprek. Nou ja, ik zie wel.

@hiltje, daar zou ieder mens gestresst van raken.. En dan op je eerste officiele burn-out dag, tja... Fijn dat je medicatie in ieder geval iets van de paniek kan wegnemen. Inderdaad, een reddingsboeitje, zolang het maar geen zwemvest wordt. Blij dat je weer wat tot rust kon komen!



@bollo, gefeliciteerd dat je door bent!! Hoe laat krijgt je vriend vandaag z'n resultaten terug? Probeer niet teveel in paniek te raken he? Ga anders even wandelen of anderszins afleiding zoeken...



@marah, ik denk wel dat je volgende week kunt aangeven dat je weinig uit je handen krijgt, en dat dat ook een signaal is.



@heyjij, klinkt als een niet heel begane lg. Niet als iemand die voor jou al signaleert dat het niet gaat. Moeilijk... Toch denk ik wel dat je moet leren om al eerder aan te geven dat het niet gaat. In plaats van door te gaan totdat je écht helemaal niet meer kunt. Hoe denk je nu over een psycholoog? Je hoeft inderdaad niet bang te zijn dat je niet uit je woorden komt, die psycholoog heeft echt wel genoeg in huis om het gesprek op gang te houden, en om tot de kern te gaan. Ik denk wel dat je er veel aan kunt hebben, voor mij werkt het in ieder geval erg verhelderend. Een psycholoog kan ook hele concrete handvatten meegeven, om bijvoorbeeld "nee" zeggen te oefenen.



@prul, leuke avatar, helemaal schattig! En fijn dat je weer schrijft! Ben je bijgekomen van je stress van het weekend?



Ik dacht trouwens altijd dat ik een hele inflexibele werkgever had (onderwijs, 1040 uren norm, willen geen lesuitval). Maar sinds ik me vorig jaar voor het eerst ziek heb moeten melden, blijkt het nogal mee te vallen. Het was meer mijn beeld van hen, ze willen toch liever dat ik op een gezonde manier het jaar kan afmaken, dan dat ik ergens halverwege compleet gestresst uitval. Ik zag zelf voortdurend beren op de weg, ik dacht ook dat ik heel goed moest kunnen uitleggen waarom ik geen extra dag kon komen voor vergaderingen enzo. En nu blijkt dat gewoon "dat is niet mijn werkdag" meer dan voldoende is. Ik had het zelf heel groot gemaakt.



Zo, vanochtend lekker wat aangetut. Nu toch eens aan het werk... (studeren, dus dat kan ik zelf wel spreiden over de dag)

Ohja, bollo, off topic? Excuses?



Ik denk dat we nu allemaal gigantisch tegen onszelf aanlopen, grenzen leren kennen enzo. Je leert in korte tijd al je begrenzingen, fobieën en angsten kennen. Iedereen loopt tegen andere dingen aan, door die burn-out/overspannenheid. Dat gaat natuurlijk verder dan heel concreet: mijn werk is me teveel, wat nu? Dat gaat ook over ons persoonlijk, achtergrond etc.



Ik heb ook wel eens over problemen met bepaalde klassen geschreven. Is niet echt on-topic, maar heeft toch met míj te maken, en hoe ik in m'n werk sta. En het schrijven helpt al bij het nuanceren, helpt dus ook om er beter in te komen staan. Dat mag toch ook?



Jij loopt nu heel erg tegen je ziektefobie op. Door te schrijven, kun je het al een beetje kwijt, kun je voor jezelf al wat nuances maken, en kun je van ons ook geruststellingen te horen krijgen. Voor jou komt dit er gewoon ook bij kijken, dit houdt je bezig. Schrijf gerust hoor!



Nouja, ik ben wat warrig, maar wil dus zeggen dat het echt niet off-topic is.

Goeiemorgen,



@muziekmeisje, nu ik hier van iedereen de verhalen hoor over een psycholoog vind ik het toch minder erg om er heen te gaan. Ik wil toch wel heel graag van dat ongelukkige gevoel af en nee kunnen zeggen in een vriendelijk gezicht zonder mij schuldig te voelen of mij over te laten halen door manipulatie. Succes met je studie!



Gisteravond was ik zó moe dat ik zonder slaappil mn bed in ben gegaan. En ik heb op zich prima geslapen moet ik zeggen. Ik werd wel steeds tussendoor wakker maar dan viel ik binnen 5 minuten weer in slaap. Wel heb ik veel gedroomd over het werk en was ik al vroeg wakker, voor mijn doen dan. (8:30).



Vandaag voel ik mij sinds ik ben opgestaan zenuwachtig. Waarom weet ik niet. Maar ik voel mij alsof ik een groot examen moet afleggen of een belangrijk gesprek. Terwijl er niets is. Ja er is 1 ding, er is een vergadering vandaag op mijn werk. Mn teamleidster heeft gezegd dat ik niet hoef te komen, maar het voelt wel raar.



Moet straks boodschapjes doen. Heb wel nog steeds continu in mn hoofd...stel dat een collega mij ziet en/of aanspreekt..



Ik weet niet of jullie dat ook hadden maar nog steeds denk ik stiekem, straks voel ik mij met 2 weken weer pico bello en kan ik gewoon weer werken. Sta ik mooi voor paal met mn 'overspannen'.



@Bollo, ik zie het ook niet als off-topic hoor. Van mij mag je hier je hart luchten over wat dan ook!

He allemaal.



Hiltje: hoe gaat het?

Zoals ik al eerder schreef: al zou je een psychiatrische kliniek in willen: jij komt er níet in. Want jij hebt niets ernstigs in je hoofd. Echt niet. Je bent heel helder en ja, wel overspannen, Maar dat is geen enkele, echt GEEN ENKELE, reden tot iets engs in de psychiatrie.

En dat je je nu minder voelt, komt vast ook door de stress die je hebt (gehad) om weer een start te maken met werk. Dat is ongelooflijk spannend en je stelt je daarbij allemaal vragen. Super vermoeiend dus, waardoor bepaalde prikkels ook weer duidelijker worden, etc, etc,etc. Het is echt heel logisch meid. En het komt helemaal goed met jou.

Je schema klinkt fantastisch, maar don't panic als het even niet volgens schema gaat. Het is een hulpmiddel en geen doel op zich.



Fijn dat de xanax helpt. Wonderrrrrmiddel. Mooi toch?! Misschien helpt de gedachte je al dat je die in noodsituaties kunt gebruiken?



@ Marahbloem: wat heb je besloten?



Ik wacht op telefoontje bedrijfsarts. Kan elk moment worden gebeld. Ik zou eerst langsgaan, maar we hebben toch anders besloten. Ik ben benieuwd hoe het gesprek gaat.



Inmiddels wel aan vriend verteld dat ik een arbeidsvoorwaardengesprek heb bij bedrijf van gisteren. Hij was blij voor me. Ik ook steeds meer een beetje. Maar eerst vanmiddag verder afwachten. Morgen krijgt hij de uitslag, is hem verteld.

Toen ik gisteren naar gesprek moest, heb ik zitten janken van ellende onderweg van de spanning voor het ziekenhuis. M'n moeder heeft alle zeilen aan de telefoon moeten bijzetten om me rustiger te maken. Gelukkig was mijn zombiegezicht een stuk minder toen ik aankwam bij gesprek.

Door deze (door mij heel intens beleefde) periode met vriend weet ik nog veel meer zeker dan ooit dat ik wil trouwen en kids met hem wil. We moeten er samen alles uithalen wat erin zit. In dit huis gaan de vlaggen uit als er vrijdag niets naars wordt verteld.

Wat een crime voor een hypochonder zoals ik... Vreselijk dit. Jullie snappen dat het ook wel over gaat slaan naar vriend zelf die ook meer onzeker wordt. En dan baal ik helemaal van mezelf, want ik moet nu sterk en de volwassene zijn. Ondertussen gedraag ik me als een ontspoord kind.

Als die psych nou eens opschiet. Zo ingewikkeld is het allemaal niet. Ik ben overspannen, wil weten waardoor ik dat raak en hoe ik het kan voorkomen en ik ben hypochondrisch wat mijn hele wereld op zijn kop zet en dat van mijn naasten: help mij. Tsjongejonge, dat het allemaal zolang moet duren.



Nu het gesprek van gisteren begint te zakken, groeit ook het besef dat ik waarschijnlijk vanaf 1 maart weer vol aan de bak moet. Het is een zware functie met landelijk bereik en ik denk dat ik het kan, maar ik voel me wel meer onzeker dan normaal. Het is een gebied waarin ik me echter wel thuis voel en waarin ik mijn kennis kan aanwenden, dus ik word aangesproken op dingen die ik goed kan (in tegenstelling tot huidige functie). Maar hoewel ik rationeel overtuigd ben dat ik het goed kan, sleept mijn gevoel er achteraan.

Mijn grenzen zijn zo duidelijk in zicht gekomen en dat beangstigt ook wel een beetje. Normaal ben/was ik iemand die dacht alles aan te kunnen (op werkgebied dan) en nu weet ik dat het niet zo is. Zeker niet zelfs.

Ik moet dan maar veel aan coach denken over de zogenaamde lange armen en korte benen. Opzouten met die korte benen en gaan voor de verdere groei van sterke armen. Daar moet ik het mee gaan doen. Tsja. stel nu dat een van mijn armen een mindere dag heeft en ik onverhoopt moet terugvallen op mijn benen. Dan val ik wel hard als ik van die korte pootjes heb. Grrr, ik word zooooooooooooooo ongelooflijk moe van mezelf. Ik wil hulp en snel ook.



Volgende week zou ik afspraak met coach hebben, maar dan heb ik ander gesprek, dus ik heb moeten afzeggen. Baal daar nu wel weer van.



Overigens is de bedrijfsarts nu al bijna een kwartier te laat met bellen.



@ Hiltje: waardeloos als auto ermee stopt. Ik heb zelf ook een keer zoiets meegemaakt en toen was ik heel ver van huis (andere kant van Nederland). Op de snelweg begonnen er lampen te knipperen dat ik direct moest stoppen. Nu ben ik niet zo'n held op de snelweg en zie ik het al helemaal niet zitten om op een vluchtstrook te belanden met alle voorbijracende auto's, dus toen ben ik doorgereden naar een afrit en vervolgens in een of ander gehucht terecht gekomen. Wegenwacht gebeld... Bleek mijn pasje op naam van vriend te staan. Heel ingewikkeld verhaal, maar ik moest aantonen dat ik op hetzelfde adres woonde als vriend. Probleem was dat het pasje al op nieuw adres stond en al mijn pasjes op ons oude adres stonden. Geen bewijs = geen wegenwacht. Ze vertikten het om te komen. Tranen met tuiten in dat gehucht natuurlijk en iedereen gebeld die ik kon bellen om te helpen. Ik heb er 2 uur gestaan tot er een oplossing kwam. In laptop had ik namelijk nog een mail bewaard waarin ik aan iemand had bevestigd te zijn verhuisd samen met vriend naar nieuw adres met alle gegevens. Opnieuw wegenwacht gebeld waarna intern overleg plaatsvond. Toen werd ik na een half uur gebeld dat ze zouden komen.

De hele ochtend ben ik kwijt geweest in dat gehucht in falende auto (heb jij ook een peugeot?!). En weet je wat de ww uiteindelijk heeft gedaan? Een beetje water in het gat van koelvloeistof gegoten. Waarschijnlijk kapotte koppakking. Ja hoor. Ik kreeg de waarschuwing dat ik mijn lampjes terug naar huis goed in de gaten moest houden en dat zodra een lamp aan sprong, ik water moest gieten. Ik ben toen eerst maar de supermarkt gereden om wat flessen te kopen alvorens ik aan mijn terugreis begon. Gelukkig heeft ie het gered, maar jemig, wat een rit.

Inderdaad kapotte koppakking bleek later, terwijl de auto daar net voor was 'behandeld' (hoe noem je zoiets?).

Vervolgens heel drama met die auto gehad (ik vond auto onbetrouwbaar worden) en weggedaan. Nu heb ik sinds een jaar een nieuwe en die rijdt prima! (maar ja, de bestuurder rijdt nu minder prima...)



Ik weet niet of iemand zat te wachten op dit verhaal, maar het heeft mij geholpen om ziekenhuis even uit mijn hoofd te zetten en bedrijfsarts te vergeten.



Ga kopje koffie zetten...

@ Heyjij: maakt helemaal niet uit als je collega tegenkomt, want je hoeft je nergens zorgen over te maken. Geen zorgen over maken. En je hoeft niet alles uit te leggen als er vragen worden gesteld (ook niet doen hoor!!).



Ik wil je niets aanpraten, maar ik denk niet dat je over 2 weken weer helemaal de oude bent. Als het wel zo is: Mooi!! En pech wat anderen ervan vinden. Maar overspannen zijn is toch een hardnekkig iets met gevaar op verdere burn-out, dus je moet voorzichtig zijn met jezelf en het de tijd gunnen.



En een psych is echt heel fijn. Belangrijk is wel dat er een goede klik is, dus je moet er wel enigszins kritisch in zijn. Ik zou het zeker overwegen. Baat het niet, schaadt het niet.



@ muziekmeisje: het is niet warrig en ik ben heel blij met je post!!



@ prulletje: hoe kun je plaatje toevoegen?! Wil ik ook!!!

By the way: geen bedrijfsarts gehoord! En de tijd is voorbij. Afwachten of ik nog word gebeld.

@bollo: ben nu aan het werk, thuis weliswaar en geen flauw idee wat ik moet doen. Dat heb ik geloof ik al sinds ik deze functie heb. Wat jij schrijft is dus heel herkenbaar, ik kan dit niet, ben er niet goed in. Maar vind dat geen ramp, misschien scheelt het dat ik wat ouder ben dan jij (eind dertig) en niet alles hoef te kunnen van mezelf. Wel raar om te merken, omdat ik alles wat ik tot nu toe heb gedaan, ook goed in was. Op het werk zijn ze tevreden, dus het zal allemaal wel.



Maar goed, nog een uurtje vermoed ik, dan stuk opsturen, voldoet helemaal niet aan de voorgestelde wijzigingen, soit.



En jij, jee, wat een spanning. Ik hoop dat het inmiddels lukt om je hoofd wat koeler te houden, want de uitslag komt zoals die komt, ongeacht hoe jij je voelt, je hebt er toch geen invloed op. Wel fijn dat de uitslag zo snel komt en nu hopen dat ie goed is.



Wat werk betreft kan ik me voorstellen dat je ambivalente gevoelens hebt. Maar hoe doe je dat praktisch gezien? Vanuit de ZW naar nieuwe baan? Kan dat? In ieder geval wel fijn dat je bent aangenomen! Wat ga je de laatste maand doen?



* zucht, ik ga weer verder met zware bevalling, straks is het weer voorbij*

Hoi Marah,



Volgens mij maakt het niet uit om 'ziek' van ene baan naar nieuwe baan te gaan. Ik ben immers ziek van/ door huidige werkgever omdat functie niet passend is. Nieuwe functie is wel passend.

Heb overigens ook niet verteld bij nieuwe baan dat ik nu ziek ben hoor!! Lijkt me niet verstandig.



Hoezo denk jij dat het misschien niet kan?

@Bollo: ik weet niet of het kan, check het even bij de vakbond of UWV. Het kan dat je bijv. op laatste dag in dienst vorige functie beter wordt gemeld o.i.d. Maar nogmaals, dat weet ik dus niet.



Heb je al zin in nieuwe functie? Wel tof dat je aangenomen bent en iets gaat doen wat je leuk vindt en opgeladen van blijft. Dan maken de dipjes ook niet zoveel uit he. Ik doe naast mijn werk vrijwilligerswerk en iedere keer als ik daar ben of vandaan kom, voel ik me goed en opgeladen en weer mezelf. Godzijdank, want op die momenten herinner ik me hoe ik me ook kan voelen.



Heb stuk af en voel me nu leeg. Continu gevoel van falen en ben veel beter dan dit. Blij dat het erop zit. Alsof letterlijk voorgekauwd moet worden wat ik waar op moet schrijven. Maar ja, nu nog een telefoontje plegen en dan zit het er weer op voor vandaag. Kan ik verder met free lance klus, want daar heb ik akelig weinig vooruitgang in geboekt de afgelopen tijd en deadline komt dichterbij. Maar dat is wel leuk om te doen. En voedt me ook. Die dingen heb ik echt nodig om op de been te blijven.



Weet je wat zo raar is, als ik met mijn werk bezig ben, reageer ik daar ook echt fysiek op: ik krijg het koud, koude handen en voel de kou werkelijk door mijn lichaam trekken. Voel me als mens ook heel klein en inadequaat. Het lucht wel op om dit op te schrijven. Maanden zit dit al in mijn hoofd, maar zeg ik het niet. Dit geeft mezelf ook erkenning. Voel me nu wel minder gejaagd, dat was voor de vakantie echt erg. Afspraken vergeten en continu een gejaagd gevoel. Alsof ik het nu in ieder geval wel iets meer overzie. Alleen dat solliciteren komt er niet van, heb de boel wat dat betreft nog niet echt bij elkaar. Zo nog met overleven bezig, dat vooruit kijken nog niet echt lukt. Wakker worden dus.



Hoe is het trouwens met je vriend?

Ik ga lekker even met de hond wandelen, frisse buitenlucht en hem wakker maken, ligt voor pampus op de bank.

hoi allemaal, ik zit op het werk, heb lunchpauze en dacht ga eens even kijken of er al iemand wat heeft geschreven en zie er zijn alweer hele lappen tekst getypt. Leuk zo'n actief forum!



@Bollo, een foto toevoegen doe je via de zwart/grijze balk bovenin naar "mijn viva", naar "profiel bekijken" en naar "portret toevoegen". Eigenlijk heel eenvoudig.

Spannend en fijn dat je vriend de uitslag morgen al krijgt. Het mooiste aan het geheel vind ik dat je hierdoor realiseert dat je wilt trouwen met hem en kindjes wilt. Dat is toch prachtig!



@Heyjij ik herken jouw uitspraken over het gespannen wakker worden alsof je een groot examen moet gaan doen. Zakt het bij jou gedurende de dag weer wat af?



@Marah het lijkt me wel lekker dat je af en toe wat thuis kunt werken. Gaat je zo'n dag beter af dan dat je ergens op locatie moet gaan werken? Ik vind het niet raar dat je je nu heel klein en inadequaat voelt. Overspannen zijn geeft toch een deuk in je zelfvertrouwen, dat misschien (net zoals bij mij) al niet zo heel erg groot was.



Zelf heb ik mij vanochtend weer in de kraag moeten grijpen om uit bed te komen. Ik heb zo'n slaap steeds. Gisteren ook weer 's middags 2 uurtjes geslapen. Vandaag ben ik maar eens gaan bellen met de bedrijfsarts om haar mening eens te vragen over deze pillen. De moeheid, het zweterige (alsof ik opvliegers heb), de duizeligheid na inspanning, de vergeetachtigheid (ik loop hier op kantoor steeds de verkeerde kamer binnen als ik ergens naartoe ga. Heel bizar. Iedere keer denk ik "oh nee, hier moet ik helemaal niet zijn). De bedrijfsarts heeft me, zoals jullie eigenlijk ook al hebben gedaan, gemeld dat het tijd nodig heeft. Dat mijn klachten herkenbaar zijn als bijwerkingen. Eind van de maand moet ik bij haar langs. Dan zit ik op zo'n 6 weken slikken en gaan we kijken hoe het dan is.

@Muziekmeisje, ik ben dus nog niet helemaal bijgekomen van de stress van het weekend. Het zit er nog goed in samen met de angst om nooit meer beter te worden, om mijn baan te moeten opzeggen etc. etc. etc.



@Hiltje, hoe is ie vandaag gegaan?

- Het lukt me niet om foto toe te voegen (BLOND...)



- Ik maak me zorgen of ik nu wel gewoon ontslag kan nemen tijdens ziekte zonder dat nieuwe werkgever hoort dat ik nu ziek ben (heb dat niet verteld en ben het niet van plan)



- Maandelijkse party is begonnen



- Ben heel erg moe en koud



Bah!



Daarentegen:



- Op het eerste gezicht is er niets vreemds gesignaleerd op de echo van vriend. Mogelijk geeft bloedonderzoek meer duidelijkheid morgen.



- Ik mag (jawel!) volgende week naar mijn eigen oude psych (van 5 jaar geleden) waar ik heel blij mee ben



- Volgende week is al arbeidsvoorwaardengesprek... Spannend!



Nou, ik ga even lekker onder de wol...!

@Bollo: bel het UWV even, zij kunnen je verder helpen.

Mij lijkt het in ieder geval niet verstandig om ziek gemeld aan een andere baan te beginnen. Maar hoe het precies zit weet ik niet, het UWV kan je daar antwoorden op geven.



Fijn dat echo van je vriend goed was. Nu even bloedonderzoek afwachten. Gelukkig horen jullie het morgen al.



@Heij: hoe is het vandaag gegaan?



Hoorde net dat budget voor functie waar ik een gesprek voor heb, helemaal nog niet zeker is. Nou ja. Ik zal het dinsdag wel horen. Op zich een open organisatie, maar ik ben benieuwd hoe ze dat op gaan lossen.

Hallo,



Ik leef nog en ben inderdaad niet opgenomen.....(gekheid).



Slapen viel me toch nog wat tegen. ik was gisteravond door werking Xanax natuurlijk super opgelucht. ik had verwacht dat ik met ook nog een slaappil een zalige nacht zou trekken.

Maar ik ben ongeveer 7 keer wakker geworden. Om 2 uur werd ik al wakker en ik dacht gelijk... he dat kan niet, ik heb toch die pil....? Wel weer in slaap gevallen.

Om 4 uur wakker en toen was Xanax uitgewerkt en werd ik weer wat paniekerig.... Gelukkig toch weer redelijk snel in slaap gevallen. Al met al heb ik 10 uur in mijn bed gelegen en daarvan zal ik heus wel 7 uur onder zeil zijn geweest.



Vanochtend en ook op werk nog erg gespannen. Vond het echt wel zwaar. Ik ben er dan ook continu mee bezig, lees het liefst de hele dag boeken en internet over burn out en hoop daar steun aan te vinden.



Na werk gaan zwemmen en moet zeggen dat ik daar toch goed van opgeknapt ben.



Ik ben begonnen een score lijst bij te houden van mijn spanning en van mijn vermoeidheid. Dus om de 2 uur in een schema noteren met een cijfer (0 is bijvoorbeeld super zen ontspannen en 10 is blinde paniek en idem voor uitgeput t/m blakend van energie). Dat is erg fijn wat geeft je meer inzicht. Ik heb daarom nu concreet bewijs dat ik nu minder vermoeid ben dan gisteren op dit tijdstip. Ook bewijs dat ik nu minder gespannen ben dan vanochtend. En dan is kans dat er paniekaanval komt kleiner dus hoef ik daar ook minder bang van te zijn.



Bollo: ik weet wel hoe dat zit met ziekte en nieuwe baan (ik ben gespecialiseerd in arbeidsrecht...). Ik zal je daar vandaag of morgen wel even advies over geven. Maar nu doe ik het even rustig aan met mijn energie.

haay,



Mijn dag was vandaag wel okay. Was dus al vroeg wakker, voor mijn doen. Heb met mn hondje gewandelt, wat boodschapjes gedaan en even onder de zonnebank geweest. Vanmiddag was ik zo moe dat ik om half 2 mn bed ben ingedoken. Om half 5 schrok ik wakker van de deurbel. Ben net even bij mn ouders thuis geweest. En nu zit ik lekker weer op de bank. Ben nog steeds moe dus ik denk dat ik het niet laat maak vanavond. Komen een paar dingen op tv die ik wel leuk vind om te zien. Char en Jo Frost (supernanny). Heb al tijden niets meer op tv gekeken als ik alleen ben dus dat is misschien wel weer eens fijn.



@Prulletje.. dat zenuwachtige gevoel is inderdaad afgezakt later. Toch fijn om te lezen dat jij het herkent. Voel ik me toch niet helemaal only the lonely



@Bollo, volgens mij kan je nieuwe werkgever daar niet achterkomen hoor. Maandelijks party... bah. Ik haat dat altijd zo verschrikkelijk! Ik hoop voor je dat je er niet al te veel last van hebt.



En hoe was jullie dag?

@ Hiltje: klinkt al een stuk positiever dan gisteren!! Fijn, joh! Iemand anders schreef dat bij de eerste periode waarin je weer werkt ook vooral het contact belangrijk is (koffiedrinken etc). Doe jij dat ook of zit je vol in de inhoud van je werk?



Wat handig zo'n lijstje. Dat geeft wel inzicht, denk ik. Ik wacht je ervaringen even af.



@ Marah: wanneer hoor je meer over dat budget? Tijdens je gesprek volgende week? Spannend hoor. Ik ga iig heel hard duimen voor je.



Ik heb vanmiddag telefonisch met lg gesproken en gevraagd om een gesprek. Begin volgende week gaan we eerst kijken naar de projecten die ze voor mij in petto hebben om nu op te pakken en eind van de week gaan we spreekwoordelijk met de billen bloot om mijn mening te horen over de reintegratie (wel of niet terug naar managementfunctie, zo, nee: wat wel). Lg was daar heel aardig over en gaf aan dat welk besluit het ook zou zijn, dat we alles in goede harmonie met elkaar gaan afstemmen. Lg was vooral blij met openheid die ik nu gaf en verder wil geven. Volgens mij is de onduidelijkheid over mijn terugkeer heel vervelend.

Ik wil dan vanaf volgende week de projecten gaan doen en ook een aantal uur naar locatie. Op die manier kan ik weer wat structuur aanbrengen en onder de mensen komen (en misschien wel minder op internet met mijn vervelende eigenschappen...) om alvast te wennen als de overstap komt. Dat maakt het dan ook een stuk draaglijker (hoop ik): a. niet terug naar managementfunctie en b. wetenschap dat ik wegga.



Natuurlijk voel ik me daar allemaal nog wel onzeker bij. Hoe zal dat gaan...



Hiltje, ik ben heel benieuwd naar jouw advies. Graag zelfs! Ik denk zelf dat het beter is om bij uitdiensttreding beter te zijn en daar wil ik dan ook hard naartoe werken. Dat is het meest handige, denk je niet?



@ Heyjij: hoe is het met jou? Doe je een beetje rustig aan?!



Vriend zit momenteel weer niet lekker in zijn vel. Hij baalt dat er niets bekend is geworden vanuit echo. Hij heeft echt last en wil weten wat het is. Morgen afwachten als de bloeduitslagen binnenkomen.

Ik ben er nu ietsje rustiger in, omdat er vooralsnog niets uit de echo is gebleken en dat het toch wel een methode is om eea aan te tonen. Maar ik ben nog niet gerust. Ik hoop dat we morgen snel duidelijkheid hebben.



Morgen heb ik ook gesprek met HET bedrijf. En inmiddels valt HET bedrijf ook wat meer van voetstuk na gisteren. Baan van gisteren is namelijk ook heel leuk en er zitten zeker voordelen aan vast die niet bij HET bedrijf zijn. Dus ik ben wel een beetje nerveus, maar niet heel erg. En het gevoel van 'dit moet het zijn' is ook weg. Gelukkig.



To be continued!

@ Heyjij: crosspost!!

goeiemorgen!



ik ben gebroken! Gisteravond slaap-pil genomen ( 10 mg ) en gewoon NIET kunnen slapen. Ben er even uit geweest om met de hond te wandelen, maar ik ga zo nog maar eens een poging doen (zonder pil uiteraard).

Hello,



Zonder slaappil geslapen (en gisteren ook geen Xanax nodig gehad voor paniek). Wel slecht geslapen (veel wakker en niet uitgerust) maar wel weer uurtjes gepakt. En dat is nu belangrijk. Als ik verwacht dat ik goed en lekker slaap stel ik mijn verwachtingen te hoog. Als ik de nacht doorkom zonder zeer langdurig wakker te liggen (wat paniek en uitputting veroorzaakt) ben ik blij.

Ik vin het zwaar. Ben echt heel moe. Eigenlijk is het in de loop van de weken mbt mijn fysieke klachten erger geworden. Emotioneel/psychisch heb ik denk ik wel vooruitgang gemaakt. En hoewel ik het heel zwaar vind om te moeten werken en het schema vol te houden, is dat denk ik toch de beste manier.

Ik moet structuur hebben en goed voor mezelf zorgen en ook onder de mensen zijn. En wellicht dat ik daarom de afgelopen 2 weken thuis eigenlijk achteruit ben gegaan. Ja, ik was minder moe toen ik thuis zat. Maar ik zat hier in mijn eentje in de troep met te weinig structuur en had het helemaal gehad met aan de zijlijn staan.

Maar soms twijfel ik weer omdat ik zo vermoeid ben.... En dan moet ik mezelf voorhouden dat dat erbij hoort. Dat je geen burn out hebt als je energiek en ontspannen bent en dat ik het dus moet accepteren.

Ooooh en Bollo: ik zit absoluut niet vol in het werk, doe niet meer dan een beetje lezen en puur aanwezig zijn...



Bollo: je eigen scenario is helemaal top. Dat is echt het allerbeste, zoveel mogelijk reintegreren en in werkritme zitten voordat je aan nieuwe baan begint. Op die manier verzwijg of lieg je ook niet tegen nieuwe werkgever. Ik zou ook eerlijk zijn op werk zodat ze je voorlopig niet in de taken terugzetten die jij zwaar vindt.

Sowieso zou ik je op dit moment aanraden om volledig arbeidsgeschikt uit dienst te gaan. Je vraagt geen uitkering aan, dus UWV heeft er niets mee van doen. En kans dat werkgever dan achterhaald dat je ziek was toen je baan accepteerde is veel kleiner.

Daar zou ik nml niets over zeggen. Het punt is gewoon dat deze baan niet geschikt voor je is en daarom solliciteer je ook naar een andere baan. Hoe erg de baan niet geschikt voor je is, gaat ze niets aan.

Juridisch moet je melden aan nieuwe werkgever als je medische problemen hebt waardoor je weet dat jij de functie niet goed zult kunnen gaan uitoefenen (bijvoorbeeld serveerster met ernstige rugklachten). Daar lijkt me bij jou geen sprake van. Jij bent prima in staat om uitstekend te functioneren. Maar wel in een baan die bij je past.

@Bollo: dubbel succes vandaag. Hopelijk geeft bloedonderzoek van je vriend meer helderheid.

Fijn ook dat je houding t.o.v. bedrijf veranderd is. Lijkt mij in ieder geval stukker relaxter solliciteren. En je ligt in ieder geval goed in de markt, dat lijkt me helemaal een fijn idee.



Wat betreft budget, ik hoorde dat van iemand die daar werkt. Heb zelfs de briefwisseling gelezen en ik vind het er niet goed uitzien. Snap ook niet dat ze een vacature uitzetten op zo'n moment.





@Heij; wat vervelend zeg. Ik heb nog nooit een slaappil genomen, dus weet niet precies hoe dat werkt, maar dit lijkt me niet goed. Heb je liggen piekeren vannacht?



Vandaag ben ik vrij, altijd op vrijdag, maar wil (eigenlijk moet) aan wat andere dingen werken. Veel te lang laten liggen allemaal. Huis begint ook weer een zootje te worden. Soms lijkt het alsof het zelfvervuilend is. Verder heb ik al een poos last van lage rugklachten en daar baal ik van. Zelfs met auto rijden voel ik mijn rug. Ook tandvlees lijkt erg ontstoken te zijn, precies mijn zwakke plekken dus. Straks met een vriendin wandelen, even lekker eruit zijn. Frisse lucht en daarna een cafeetje in. Had nog een rotklus op het werk die nog niet opgelost is. Krijg daar gelijk maandagochtend weer gezeik mee, maar ja, nu is het weekend....

@ Hiltje: dank voor je antwoord. Ik ga dan inderdaad door op het ingezette spoor. Misschien is het ook wel goed voor me om weer onder de mensen te zijn. Ik ga nadrukkelijk aangeven dat ik niet meer terug wil (kan) naar huidige functie. Daarentegen ben ik natuurlijk bereid om de tijd nu zo nuttig mogelijk te vullen. Ik verwacht dat ze daarin mee zullen gaan. Ik zal moeten zorgen voor een overdracht, opruimen van mijn kamer op afdeling (krijg een enorme zenuwkriebel als ik dit schrijf, want de confrontatie met afdeling is me eigenlijk echt nog te pittig zelfs wanener ik weet dat ik wegga), en de afronding van mijn projecten.

Tsjonge, het gaat in een keer heel hard. Maar ik pak het stap voor stap op.



Raar is dat ik van het bedrijf van dinsdag (nog) niets heb gehoord. Vreemd hoor. Ze deden ook wel quasi-interessant. Dit hoort daar misschien bij. Nou, daar heb ik niet zoveel mee. Dat wordt dus inderdaad niets.



@ Hiltje: wat is de analyse van je coach dat je je deze week lichamelijk minder voelt? Is dat hetzelfde als jouw analyse over structuur? Ik ben er erg benieuwd naar.

Hoe gaan je collega's eigenlijk met je om? Hebben ze begrip of snappen ze het niet zo goed?



@ Marahbloem: Lekker weekend voor jou!! En het werk komt maandag wel weer.

Mijn huis is ook een grote zooi. Dit is ook zo'n rare week. Ik kom er niet aan toe om het grondig aan te pakken en zelfs het bijhouden is nu lastig. Af en aan afspraken midden op de dag en veelal ook nog ver weg. Daarnaast mijn zorgen die me in de greep hebben (terwijl ik juist dan een schrobber beet zou moeten pakken!!). Met vriend afgesproken om dit weekend flink te keer te gaan met schrobbers.



@ Heyjij: trusten...



Verder voel ik me nu best gespannen. Ik denk voornamelijk voor de uitslag van vriend, maar misschien toch een beetje voor het gesprek van vanmiddag. Dat ik mezelf blijf afvragen 'waarom ga ik ernaartoe na de geschiedenis die ik heb met het bedrijf'. Maar liever spijt van iets dat ik wel heb gedaan dan niet heb gedaan. Toch?!



Vriend wordt eind van de ochtend of middag (begin avond) gebeld. Kan dus de hele dag. Gisterenavond had hij weer veel pijn.

Afwachten, ik weet het.



Meiden: succes weer vandaag!!

Bollo, veel succes vandaag. Je hebt een heftige dag dus spanning is normaal. En dat je de tijd thuis zitten niet nuttig (genoeg) en erg ad hoc besteedt, herken ik maar al te goed. Dus wellicht voor jou ook goed om langzaam weer de structuur in te gaan. Ik hoor je niet over slaapproblemen en ook niet meer over zware vermoeidheid.... dus geen gek idee (wel rekening mee houden dat je dan ook weer dipje kan krijgen - like me).



Heb het met coach niet gehad waarom ik nu weer zo moe ben. Toen ik bij haar zat had ik hele nacht niet geslapen, dus dat was wel duidelijk. Haar visie is dus wel dat je alleen hersteld van structuur, lichte taken afwisselen met ontspanning. En ik heb natuurlijk duidelijk weer terugslag van werkhervatting, van eisen die onbewust weer aan je gesteld worden.

Collega's en leidinggevende zijn echter uitermate ok. Baas heeft het nu erg druk en is uiteraard niet blij maar laat me volledig mijn gang gaan. Benadrukt dat ik van karakter snel wil en daar mezelf mee dwars zit. Andere senior collega's reageren dat ze heel blij zijn me weer te zien. En ik heb zelf ook behoorlijke senior positie dus de junioren kunnen me al helemaal niet dwars zitten..... Sommige vragen nauwelijks iets aan me, I don't care.....



Heyjij: slaappillen zijn geen wonderpillen en het kan inderdaad zijn dat ze wel eens niet (voldoende) helpen. Jij zit duidelijk in de beginfase en bent dus totaal ontregeld. Houd er rekening mee dat dat niet in 2 weken weer over is. Ik kan je echt aanraden hulp van een psycholoog te zoeken, dat hoeven echt geen diepgaande gesprekken over je jeugd te zijn. Maar wel hulp over hoe je nu langzaam die balans weer gaat vinden en kunt werken aan je herstel.

Ook voor jou geldt: structuur! Reinheid en regelmaat. Beetje bewegen afwisselen met ontspanning en ook wat leuke activiteiten. Maar waarschijnlijk nog heel wat rustiger aan dan je de afgelopen week hebt gedaan. En het heeft echt tijd nodig!!!!

En ik snap dat je weer bed in duikt maar ga niet teveel overdag slapen want dan gaat je ritme helemaal door de war.



Ik ga zo naar bedrijfsarts (moet ik flink voor reizen, ben ik grootste deel dag mee bezig) en mijn hulp komt, dus als ik thuis kom is het schoner dan nu. Is dat niet zaaaallligggg?

@Bollo hoe langer je wacht met de confrontatie met je collega's op de werkvloer hoe vervelender het wordt. Je moet er even doorheen en als je het achter de rug hebt dan zal het je beslist meevallen. Alleen je moet niet het idee hebben dat je van alles moet doen of naar iedereen moet verklaren waarom je er niet was. Er zullen vast een paar mensen zijn met wie je wat meer contact had en die wel verder zullen vragen. Jij bepaalt altijd zelf wat je wel en niet wilt vertellen. Voel je niet verplicht om iedereen over alle details in te lichten.



@Heyjij, dat duiveltje op je schouder, dat steeds in je oor zegt dat het allemaal wel meevalt en dat je alleen even een weekje nodig hebt om te herstellen, heeft echt ongelijk!

Ik heb in de eerste weken zonder slaappillen ook niet kunnen slapen. Echt een teken dat je het zeker rustig aan moet gaan doen. Goed eten, beetje wandelen, boodschapje doen, beetje zwemmen, meer niet en iedereen met goede bedoelingen het bos insturen. Hiltje heeft echt gelijk. Beperkt zoveel mogelijk het slapen overdag.

Wat doe je eigenlijk als je niet goed kunt slapen? Blijf je dan woelen? Ga je eruit? Zo'n hond is wel goed voor de regelmaat. Je moet er echt op uit om hem uit te laten en eten te geven.

Ben je trouwens de hele nacht aan het malen? Ik had problemen om mijn gedachten stop te zetten. De hele dag bleef 's nachts maar als een film door mijn hoofd spelen. Heb jij dat ook of ervaar jij het anders?



@Marah doe je het rustig aan. Die vage lichamelijke klachten zijn bij mij ook altijd een indicatie. Bij jou ook?

Goeiemiddag,

ben ik weer. Ik heb geslapen van half 10 tot ongeveer 13:00. Toen vond ik dat ik er echt uit moest. Anders ga ik inderdaad dag en nacht omdraaien. Maar ben wel verschrikkelijk moe!



Heb met mn hondje ongeveer 45 minuten gewandelt. zak brood mee om de eendjes te voeren. Dat was wel even leuk. Ik hou erg van de natuur en van dieren. Daarna hier wat huishoudelijke klusjes. Moet eigenlijk ook nog wat boodschapjes halen, maar daar heb ik totaal geen fut voor nu.



@ Prulletje, Ik lig dus inderdaad de hele nacht vanaf het begin dat ik in bed lig tot de volgende ochtend overvan alles en nog wat te denken. Mijn gedachte staat geen seconde stil. En het klinkt raar, maar daardoor vliegt de tijd ook om. Voor ik het weet lig ik alweer úren wakker. Ik weet wel het verschil. Had paar jaar terug ook wel eens af en toe dat ik een nacht niet kon slapen. Maar niet omdat ik nou de hele nacht lag te malen. Kon gewoon niet slapen en lag dan inderdaad te woelen. Alle kanten te draaien en op slot er uit. Dan terug en uiteindelijk in slaap vallen. En zo een nacht duurde láng!

Maar ook overdag heb ik het. Dat het non-stop chaos in mn hoofd is. Ik word er af en toe gek van!



@hiltje, hoe ging het bij de bedrijfsarts?



Fijne dag allemaal!