burn-out wie ook??

@liselotte, wat rot! Even een paar stappen terug, van een afstandje kijken... Loopt het allemaal, met het project? Want als je er middenin zit, is dat lastig te beoordelen. Je schrijft dat je gewoon wilt slapen. Duik dan in ieder geval eerder je bed in vanavond, scheelt weer iets... En kun je iemand op je werk aangeven dat je het even moeilijk hebt, zodat ze waar nodig kunnen inspringen?



@heyjij, probeer echt nee te zeggen hoor. Je moeder en vriendinnen zijn vast heel lief, maar als jij geen nee zegt, weten ze niet dat ze je ook heel veel energie kosten nu. En dat willen ze vast ook niet!! Je bent inderdaad nu gewoon ziek, en moet even aan jezelf denken...



@bollo, succes vandaag!!!! Ik zat trouwens meteen aan een groot ballenbad te denken (miljoen pingpongballen) voor kinderen... Nouja, rare vraag.



@marah, je hebt het vast geschreven, maar hoezo "moet" je nog een paar weken? :(ik weet het echt niet meer, en moet zo weg...)\



@hiltje, rot zeg. Hielpen de AD voor jou eerder wel goed? Ga je binnenkort even langs de huisarts, die kan er vast meer over zeggen. Maar rot dat je het herkent, het gevoel. Weet ook niet zo goed hoe je dat moet oplossen, misschien is andere AD inderdaad wel een goed idee. En vandaag ook nog weer zeggen op je werk dat het niet goed gaat, sterkte... Klinkt als een heftige week, zorg je wel dat je indien nodig echt op de rem trapt??



En je sleurt ons daar echt niet in mee hoor, maak je daar niet druk om. Ik vind het wel echt rot voor je, maar ga me er toch zelf niet slechter door voelen. Ik herken juist wel veel in jouw/jullie posts, dat het ook op en neer gaat. Maar dat is meer herkenning als in "oh, hoe ik me soms voel ís niet raar". Klinkt een beetje duidelijk, het staat er nogal warrig. Nouja, bottom line, maak je niet druk over negatieve posts ofzo, bedenk hoe je zelf op posts van anderen reageert als het even minder gaat...

Ik hoorde net van lg dat ik waarschijnlijk nog een hele hoop overuren heb. Dat betekent dat ik tot einde contract wellicht een dag per week minder hoef te werken. Zou ik heel blij mee zijn!



@hiltje: sterkte. En er is een ding wat mij over het algemeen altijd op de been houdt: this too shall pass. Zorg goed voor jezelf.



@Bollo: succes vandaag!

Goeiemorgen!



Ik heb zó heerlijk geslapen met mn medicatie. Echt, wat scheelt dat. Helaas werd ik vanmorgen wel weer wakker gebeld. Maar goed.



Hiltje, wat vervelend dat je niet hebt kunnen slapen! Weet precies hoe je je voelt. Het gaat dus nog niet helemaal goed met je. Goed voor jezelf zorgen!



Marahbloem, dat is inderdaad fijn dat je een dag per week minder hoeft te werken.



Nou ja, ik werd dus vanmorgen door mn ouders wakker gebeld. Ik heb al een tijdje wat nieuwe dingetjes in huis nodig, maar dat kan best wat mij betreft een paar maanden duren. Maar ze hebben het voor mij geregelt, en betaald, en morgenochtend wordt het gebracht... Het is goed bedoelt. Het is bedoelt waarschijnlijk om mij blij te maken.. Alleen ik vind het niet fijn dat ze het voor mij betalen terwijl ze niet eens zoveel geld hebben. ik ga straks even pinnen om toch de helft er van te betalen. En ik moet dus straks aan de slag in huis, moet dingen opruimen en verplaatsen... en... ik WIL blij zijn. dat hebben ze verdient. Maar ik voel het niet..



En gisteravond toen mn visite weg was (ik kan inderdaad geen nee zeggen, wil ze niet kwetsen. en ze zijn ook bang dat ik in een isolement raak. ook wil ik niet continu naar ze klagen en zielig doen). Lag ik toch weer te denken. Misschien voel ik mij over een weekje wel weer helemaal topfit. Aangezien ik nu ook weer lekker kan slapen. En ben ik wel overspannen? Ik zit immers niet de hele dag op de bank te huilen en te shaken en te shagerijnen. Wel heb ik last van de andere symptomen. En voel ik me continu leeg/somber.



Nou, ik wens iedereen veel succes vandaag en een fijne dag.

Ook met mij gaat het niet goed.



Vriend is naar huisarts geweest en moet bloedonderzoek. Omdat ik zelf (inmiddels) redelijk thuis ben in de te testen waarden heb ik eruit afgelezen dat hij wordt onderzocht op lever-, nier- en urineziektes, reuma, pfeiffer, darmontstekingen, maar ook op leukemie. De test voor leukemie is wel hetzelfde als pfeiffer en deels reuma, maar het bevalt me allerminst. En hij heeft pas volgende week vrijdag een afspraak gemaakt om de resultaten te bespreken, want hij moet sowieso terugkomen. Dat bevalt me dus ook niet, want tot op heden hebben we nog nooit voor iets terug hoeven te komen. Ze vroeg ook door op familieziektes en allerlei enge dingen en nu ben ik echt heel BANG.



In gedachten zie ik hem al zitten met een kaal hoofd en uitgeput en in gedachten zie ik mezelf al alleen door het huis lopen. Terwijl we zoveel dingen samen willen doen. Ik ben echt heel bang. En ik weet dat het te vroeg is om nu al paniek te veroorzaken, maar ik kan het (nog) niet uitschakelen. Al mijn controleprikkels zijn in werking en ik ben volledig in paniek.

Zit nu al te janken...



Huisarts had gezegd dat ze echt helemaal nog niets kon zeggen en dat ze de bloeduitslagen nodig heeft. BANG!!!

@Bollo: huisartsen testen om oorzaken uit te sluiten. Ik snap dat je in paniek bent en bang bent, maar er is nog niks bekend. Kan net zo goed een virus of ontsteking zijn, maak jezelf niet gek.



Hoe is het met je vriend? Ligt hij nog op bed of is hij aan het werk?

Nee, hij is gewoon aan het werk.



Hij voelt zich verder ook wel weer goed hoor. Hij eet weer (meer dan genoeg!), minder moe en hij voelt zich niet meer ziek. Hij heeft alleen pijn in zijn zij (ter hoogte van nieren) en zijn rug.



Dus het lijkt wel goed te gaan, maar die pijn is nog onverklaarbaar en ook waarom hij de afgelopen maanden zo vaak ziek is geweest.

Bollo,

ik snap je zorgen. Ik ben halfjaar terug ongeveer ook getest op deze dingen. ook op leukemie en hodgkin. Gewoon om dingen te kunnen uitsluiten. Ik heb dus pfeiffer gehad.

En ik kan je vertellen, als blijkt uit de resultaten dat je hodgkin of leukemie hebt dan wachten ze niet af tot de dag dat ze de uitslagen zouden bespreken. Dat word je onmiddellijk gebeld dat er iets niet goed is en je langs moet komen. En dat kunnen ze binnen 2 dagen al zien.



Ik hoop voor jou ook, Bollo, dat het niets ernstigs is. Sterkte!

Inmiddels op ander forum ontdekt dat het toch een redelijk standaard onderzoek is. Pffff.



En goed om te weten dat de arts dan eerder belt. Hij gaat donderdagavond prikken. Dus als ik dan maandag of dinsdag niets heb gehoord...

Nog een stukje rustiger inmiddels.



Heel vervelend die ziektevrees. Hopelijk kom ik daar een keer vanaf : - (



Ik ben klaar om naar gesprek te gaan. Eerste van deze week... Spannend. Wel minst leuke, maar goede oefening wellicht.



Gaat het met jullie al beter?

Hallo iedereen!



Bollo, fijn dat je jezelf ook weer gerust hebt kunnen 'googlen' (nadat je natuurlijk eerst van de internet de 'paniekinfo' hebt gehaald). Veel succes met je gesprekken.



Marahbloem: fijnnnnnn van die overuren!!!



Muziekmeis: dank voor je geruststelling dat ik jullie niet de put in forum...



Heyjij: Maak je omgeving duidelijk dat je rrrrrust nodig hebt. Afleiding is prima en je hoeft het ook niet de hele tijd over jezelf te hebben maar neem jezelf wel serieus in het grenzen aangeven.



Ik had heel heftige dag. Vanochtend zat ik er na het niet slapen compleet doorheen. Op weg naar mijn coach hield ik me nog rustig, maar zodra ik bij haar zat zat ik compleet te janken omdat het zo slecht gaat. Ik wist het echt niet meer en werd heen en weer geslingerd tussen de handdoek weer in de ring gooien en terug naar mijn pa en mezelf toch maar weer een schop onder mijn kont verkopen. Beide opties vond ik onverteerbaar want bij handdoek in de ring gooien ging ik weeeer terug naar af en ik was het juist zo zat. Maar een schop onder mijn kont kon ik echt niet aan.



Heb met coach een test gedaan of ik burn out was en dat was ik flink. Voornamelijk compleet uitgeput. En daarom ga ik ook helemaal over de rooie als ik weer druk op me heb. Die vaststelling gaf al een opluchting.



De strategie van deze coach is om bij burn out niet helemaal thuis te gaan zitten, omdat je daar vaak onvoldoende van hersteld en een ritme juist zo belangrijk is. Ik vind daar wel wat inzitten voor mezelf omdat ik inderdaad al 2,5 maanden thuis zit (wel natuurlijk voor tentamen gestudeerd) en ik afgelopen week juist zo'n moeite had met structuur en weer naar mijn werk snakte.



Ze heeft nu een schema opgesteld waarbij ik de komende twee weken 4 dagen van 2,5 uur volledig arbeidstherapeutisch naar mijn werk ga (van 11 tot 13.30 uur).

Daaromheen moest ik voor mezelf een schema opstellen. Bij mij wordt dat altijd om 08.30 opstaan en altijd om 22.30 uur naar bed.

Na werk 3 keer per week zwemmen en 2 keer per week paard van een vriendin poetsen.

Verder rust maar wel elke avond vers eten maken en doordeweeks 2 keer s avonds iets sociaals zoals bijv bij vrienden eten of even naar de manege een drankje doen.

In weekend soortgelijk schema vastgesteld.

Overdag niet slapen en zelfs als ik s nachts niet slaap in ieder geval die 2,5 uur naar mijn werk, maar niet langer en ook niet korter.



Dit schema geeft mij weer houvast en moed. We hebben vastgesteld dat ik thuis heel slecht voor mezelf zorg en weinig structuur heb en dat dat ook voor overbelasting zorgt omdat ik dan mijn rust niet vindt.

Mijn ontspanning was voornamelijk buiten de deur en thuis lag ik hooguit op mijn bank met een magnetronmaaltijd en een glas wijn te roken (terwijl er 3 weken niet opgeruimd was).



Ik heb te weinig eigenwaarde en dat blijkt wel uit het feit dat ik het blijkbaar niet de moeite vind om het voor mezelf gezellig te maken....



Dus nu lig ik op de bank en heb een geurkaarsje aangestoken en ga een uurtje lekker niets doen.



Morgen alsnog naar de huisarts om ook de medicijnen te bespreken. Maar wellicht houd ik het bij deze strategie.

Wat ik overigens nog niet eens verteld heb, maar waar ik wel blij mee ben:



IK HEB HET TENTAMEN VAN MIJN SPECIALISATIEOPLEIDING GEHAALD!!!!!!

Dat lijkt me inderdaad vervelend, Bolle! Maar je weet pas hoe het is als je het zelf meemaakt helaas. Dus hoe dat precies is, dat weet ik niet.



Ben benieuwd hoe het met je gesprek gaat!



Met mij gaat het vandaag minder. Wat stom zeg...

Zit ik eindelijk thuis, en weet ik dat ik voorlopig niet hoef te werken. Begin ik mij alleen maar raarder te voelen.

Spierpijn overal. Moe! nog steeds, ondanks ik goed geslapen heb.

En alles is me te veel. Zelfs een paar boodschapjes bij de supermarkt...

Ha Heyjij,



Dat is niet stom, dat hadden we kunnen voorspellen (en heeft iemand volgens mij hier ook gedaan).

Als de moeheid eruit komt voel je je in het begin alleen maar slechter!!!



Probeer ook een beetje structuur aan te houden (wellicht niet zo strikt als ik hierboven voor mezelf heb neergezet), maar zorg elke dag voor goed eten en bewegen en buitenlucht. En de rest alleen maar rust en leuke dingen (DVD'tjes kijken op de bank........)

quote:hiltje schreef op 06 januari 2009 @ 16:33:

Wat ik overigens nog niet eens verteld heb, maar waar ik wel blij mee ben:



IK HEB HET TENTAMEN VAN MIJN SPECIALISATIEOPLEIDING GEHAALD!!!!!!gefeliciteerd! wat goed!

okay... fijn om te lezen dat het dus normaal is. Dat ik mij eerst slechter voel..



Dvd's kijk ik trouwens al tijden niet meer... ik kan mij er niet op concentreren. En omdat ik van te voren al weet dat ik een dvd opzet, maar er totaal niet naar kijk of halverwege uitzet begin ik er niet eens meer aan. Hebben jullie daar dan geen last van?

Een hele film met een enorm verhaal kan inderdaad teveel zijn. Maar een paar seks& the city afleveringen die je toch al een keer gezien hebt (of een andere serie die je top vindt), kan heel fijn zijn.

Probeer het maar eens deze week, juist nu je wat rust gaat krijgen is het misschien wel heel goed. En je moet de dag toch op een of andere manier omkrijgen en teveel slapen overdag is niet ok!

Wat ook heel lekker is, is de natuur in. Wandelen, fietsen (of nu zelfs schaatsen). Het is bewezen dat de kleuren (blauw van de lucht en bruin en groen van bomen) en de geur, heel goed zijn voor je neutronen in je hersenen (ofzo)....

@ Hiltje: gefeliciteerd, meid!! Goed gedaan!!

Je schema ziet er goed uit. Heb jet het ook al op je werk besproken?

Ik ben benieuwd hoe je schema bevalt. Houd je ons op de hoogte?



@ Heyjij: hou je alsjeblieft rustig!! Je bent, zoals iemand anders het ook zei, ziek en niet met vakantie. Je moet jezelf in acht nemen hoor!



Inmiddels weer nieuws over vriend. Hij heeft vandaag met MDL-arts gesproken (uiteindelijk toch gelukt) en hij gaat deze week/ begin volgende week naar het ziekenhuis voor een echografie van de buik, volledige bloedtest en urine-onderzoek. Ook moet hij direct stoppen met zijn huidige medicijnen omdat er mogelijk een verband kan zijn.

Jullie snappen vast dat ik hier alleen maar meer van in paniek raak. Ik snap dat het goed is dat hij uitgebreid wordt onderzocht, maar oh wat krijg ik de kriebels.

Vriend heeft daar niet zo'n last van. Die staat nu op de tennisbaan en denkt dat hij gal- of nierstenen heeft. MDL-arts had gezegd dat dit een mogelijkheid zou zijn.

Maar natuurlijk heb ik andere scenario's in mijn kop en heb wéér internet afgestruind. Ik hoef niet uit te leggen wat ik daar allemaal op heb gevonden. In ieder geval geen leuke dingen.

Mijn controledrang is op topspeed en ik kan helemaal niets dan afwachten.



Mag ik jullie vragen hoe jullie - serieus - om zouden gaan met deze situatie? Dat helpt me wel om er wellicht anders naar te kijken. Ik doe dat ook weleens met vriend als ik zelf wat heb. Dan vraag ik wat hij zou denken en welke acties hij zou doen. Op die manier kom ik een beetje los van 'mijn' wereld.



Vanmiddag dus ook gesprek gehad. Ik heb geen idee wat er uit gaat komen. Het kan alle kanten op. Een slecht teken was dat ze bij het begin van het gesprek al aangaven héél kritisch te zijn en dat ze op zoek zijn naar 'het' (wat dat ook moge zijn). Dat vond ik niet een heel welkome binnenkomer, maar desalniettemin was het gesprek verder prima. Ik vond het moeilijk te peilen hoe zij erin stonden. Het afscheid vond ik ook wel weer minimaal (meestal leid ik daar veel aan af) en dat zou betekenen 'niet door'. Anyway, we zien wel. (wou dat ik zo nuchter was met vriend...)

Bollo,



Voorzover ik mij er een voorstelling van kan maken zou ik er als volgt op reageren:

Ik zou bezorgd zijn en ik zou wel af en toe bang zijn. Maar ik zou ook mezelf geruststellen dat hij een jonge en sterke vent is en dat de kans dat het iets echt heel ernstigs is, heel klein is. De kans dat het iets onschuldigs (maar niettemin vervelend) is veeeeel groooter. Ook zou ik mezelf geruststellen met het feit dat vriendlief zich nu goed voelt en gaat sporten.

Ik zou het er ook met vriend over hebben en me door hem laten troosten waarbij hij het dan lief vindt dat ik zo bang ben hem kwijt te raken.

Ik zou proberen op mijn handen te zitten en niet op internet te gaan. En als ik dat toch niet kon bedwingen dan zou ik mezelf dwingen om te eindigen bij info over een van de veelvoorkomende maar niet ernstige oorzaken.

En als ik in paniek zou raken zou ik proberen om ofwel afleiding te zoeken of me te realiseren dat ik zo reageer omdat ik nog herstellende ben en dat ik daarom mezelf een beetje mag verwennen en nog niet teveel hooi op mijn werk moet nemen.

Hiltje:DANK!!



Nog een uurtje en dan slapen he?! Doen hoor!

Hallo allemaal, sorry dat ik even niets heb laten horen, maar kon het even niet zo goed opbrengen. Heeeeeel veel medelijden met mezelf zullen we maar zeggen. En vooral omdat ik nu al anderhalf jaar bezig ben om weer mezelf te worden. Ik begrijp dat jullie een aantal maanden bezig zijn te herstellen of zelfs nog korter en je daar al enorme zorgen over maken, hoe erg moet ik mij dan misschien wel geen zorgen maken .Zat daardoor even in een dip, maar ik vind het toch te leuk om contact met lotgenoten te hebben!



Hiltje, ik ben pas na vier maanden weer een beetje begonnen met werken. Eerst alleen gezellig kletsen en daarna klusjes die geen haast hadden. Vind jouw opbouw best pittig! Ik ben met twee dagen van 2 uurtjes begonnen. Ik ben het wel ermee eens dat je een goed ritme moet hanteren en niet het contact met het werk moet verliezen.

Ik voorspel je dat je je waarschijnlijk eerst ongelooflijk overbodig en niet nuttig zult voelen. En ook een schuldgevoel kan krijgen als je je collega's om je heen ziet rennen. Dat voelt niet goed, maar probeer dat je niet te laten beinvloeden.



@Heyjij, goed dat je even gestopt bent met werken; maar als ik jouw prive activiteiten zo hoor zou ik er acuut van doordraaien: dus stop daar mee ! Als je vrienden en familie daar geen begrip voor op kunnen brengen, dan is dat maar zo.

JIJ bent belangrijk. En dat je geen rust hebt om een dvd te kijken is ook een teken aan de wand. Het gaat pas iets beter met je als je rustig thuis een boekje kunt lezen.



@Bollo, het is voor ons zo moeilijk om jou tot andere gedachten te krijgen. Dat je eerst de onderzoeken moet afwachten en niet in allerlei paniekgedachten moet raken. Natuurlijk zou het ons ook niet in de koude kleren gaan zitten als een vriend van ons dit overkomt, maar ik denk dat wij het kennelijk toch beter gerelativeerd krijgen dan jij. Ik kijk bijvoorbeeld al bijna nooit op internet naar medische zaken, dat voorkomt al een hoop speculaties. Hoe gaet dat bij jou dan? Ga je dan bijna dwangmatig achter de pc googlen?

Kijk naar je vriend. Als hij zich al niet druk maakt, waarom zou jij dat dan voor hem doen?



Liselotte, Muziekmeisje en Marah sterkte! Waarom zouden we het nu even allemaal zo zwaar hebben?

Ik voel me redelijk. Eigenlijk boven mijn eigen verwachting. Begin van de avond was ik nog angstig omdat ik heel erg ging twijfelen aan het advies van de coach dat ik heb gekregen. Er gingen de hele tijd van die stemmetjes door mijn hoofd (hoe kan ze nu met een simpel testje vaststellen dat ik burn out ben en geen vreselijke psychiatrische aandoening heb die nooit meer overgaat en mijn verdere leven verpest. En wat is dit voor belachelijk streng schema als ik zo uitgeput ben, het kan toch niet zo zijn dat ik dan toch dingen moet doen etc etc)



Ik heb vervolgens mijn vaste piekertijd weer ingesteld. Elke dag met een wekker een half uur op papier verplicht piekeren. Of je nu iets te piekeren hebt of niet.... Dat zorgt er na een tijdje voor dat je op andere momenten het piekeren naar dat tijdstip kunt uitstellen. En verdomd, het hielp al. Ik merkte na een minuut of 10 dat ik veel meer de positieve gedachten geloofde. En dat goed voor mezelf zorgen sowieso heel belangrijk is, dus dat ik het ook zelf wil gaan doen....



Hihihihi en ik heb gekookt en voor het eerst volgens mij in 10 jaar in mijn eentje mijn eten aan een gedekte tafel opgegeten. En er zelfs kaarsjes bij aangedaan!! (Terwijl ik gisteren in een complete stress toestand om 2100 uur twee boterhammen op de bank naar binnen heb gepropt).



En ik heb op schrift een contract met mezelf gesloten van een aantal dingen die ik de komende twee weken -No Matter What- zal doen. Zoals op vaste tijden opstaan en naar bed, vaste dagen voor sporten maar ook simpele dingetjes waaruit blijkt dat ik goed voor mezelf zorg omdat ik mezelf de moeite waard vind (zoals het eten aan tafel en mijn bed opmaken).



Heb nu niet veel stress en daardoor nu moe en slaperig. Maar ik ga op een vaste tijd naar bed... dus mag nog niet... haha.

Neem straks voor de zekerheid nog een seresta en dan zou het me verbazen als ik niet zou slapen. Maar zelfs al slaap ik slecht, dan is er nog geen ramp, want het schema morgen (2,5 uur naar werk en daarna zwemmen) moet op zich te doen zijn.

Hiltje bravo! Jij kunt echt altijd zo mooi verwoorden!

Hoi Prul, fijn dat je er weer bent!



Waarom vind je dat het na anderhalf jaar nog zo slecht gaat? Je bent toch weer grotendeels aan het werk? Ik ben waarschijnlijk even je achtergrond vergeten, Prul... maar wat zijn dan hoofdzakelijk je klachten?

Nog steeds allemaal zwaar en snel uit balans? Ben je hetzelfde werk blijven doen, of wat anders?

En stel je nog steeds te hoge eisen aan jezelf?



Zijn de bijwerkingen van de pillen al verminderd? Volgens mij zit je er nu zo'n 2 weken aan, toch? Dat is nog te kort om zelf al effect te merken, maar ik las laatst dat je omgeving vaak al eerder het effect aan iemand kan merken.....Ik zou er vertrouwen in hebben... Op 70% van de mensen heeft het een positief effect!

PRULLETJE: Fijn om weer wat van je te horen!!! Ik ben enorm opgelucht, want ik was best bezorgd om jou!!

En iedereen doet het stap voor stap en bij de een wat sneller dan de ander. Dat geeft toch niet?

Sommige dingen zijn nu eenmaal wat hardnekkiger bij bepaalde personen (kijk maar naar mijn ziektevrees: DRAMA! en daar baal ik bijvoorbeeld giga van als ik zie dat er mensen zijn die wel op die manier opknappen zoals ik het zou willen. Maar ja, ik ben ik en het gaat bij mij HELAAS niet sneller).

En bij jou is dit wat lastiger. Jammer dan, toch? Je komt er echt goed uit, let maar op!! Ik heb er veel vertrouwen in.



En als je een aanval hebt van zelfmedelijden: schrijf het lekker van je af.



Hoe gaat het nu met de AD? Voel je je al beter van de bijwerkingen?



Ben echt blij dat je er weer bent!!



@ Hiltje:

Nee, jij komt niet in een psychiatrische instelling en je hebt geen raar psychiatrisch iets. Echt niet. Je bent veel te helder. Je zou er niet eens in komen al zou je het willen!

En jouw schema klinkt gewoon goed. Zo kun je het positief opbouwen en weer werken aan het vertrouwen in jezelf, lichaam en geest.



Wat heb je voor jezelf gekookt? Was het lekker?



En welke geurkaarsjes heb je? Lavendel werkt rustgevend... Een bad met lavendelolie én geurkaarsjes is ook héérlijk trouwens (ik spreek uit ervaring). Brengt me ook op ideeën...



Goed, ik ga het bad in en wens iedereen een rustige nacht. Slaap lekker allemaal en tot morgen!



Dikke digiknuffel,

Bollo

Na anderhalf jaar heb ik nog steeds enorm veel last van angsten, om bv fouten te maken en voel ik me opgejaagd en unheimisch. Natuurlijk is het niet meer zo erg als anderhalf jaar geleden, maar het is ook nog lang niet zo als dat het was. Ik ga iedere dag met moed in de schoenen naar het werk. Ik bedenk me dan dat die klant wel zal bellen en niet tevreden zal zijn en dat allerlei vervelende dingen zullen gebeuren. Ik kan echt in de toekomst kijken ! Als ik eenmaal op het werk ben zakt het langzaam weg en blijkt er helemaal niet iemand te bellen met klachten of gebeurt er helemaal niets vervelends. En toch heb ik het iedere dag weer.



Ik kan heel goed alle valkuilen in een dossier inschatten, maar daar ligt ook mijn eigen grote valkuil. Ik zie nu overal deze kuilen. Ik kan geen beslissingen meer nemen. Ik wil al jaren een keuken, maar het lukt me niet hierover iets te besluiten. Als ik dit doe dan heb ik dat niet, als ik voor iets anders kies dan mis ook weer dingen. Ik wordt er echt gek van en het frustreert me enorm. Alles moet natuurlijk perfect zijn.

In de auto rijden vind ik verschrikkelijk. Als iemand achter me rijdt voel ik me gelijk opgejaagd. Laatst had ik het zelfs toen ik op de fiets zat. Het kost me zo'n moeite om te relaxen. Voor een afspraak met vrienden moet ik me heel erg opladen. Het liefst zeg ik af, maar ik weet dat dat ook niet goed is. Dat heb ik in het verleden al teveel gedaan: prive leuke dingen afzeggen en alleen energie hebben voor het werk.Ik ben nu voor 75% van de 90% beter gemeld en werk 25% arbeidstherapeutisch.

Ik heb inmiddels al besloten dat ik 80% wil gaan werken i.p.v. 90%. De woensdag ben ik vrij. De andere dagen werk ik tot 18.00 uur, dat wordt dan straks tot 17.00 uur. Misschien geeft dat meer rust, maar mijn angst is juist dat ik hetzelfde werk in kortere tijd moet doen, en uiteindelijk toch iedere dag overwerk, zoals ik daarvoor jaren heb gedaan. Ik weet het ik heb echt roofbouw gepleegd op mijn lijf. Veel te veel en veel te lang. Ik heb het allemaal aan mezelf te danken. Ik heb niet eerder aan de bel getrokken. Dus vandaar Heyjij, dat ik jou wil behoeden die fout te maken.



Het is weer een lang verhaal. Ik wens jullie bijzonder relaxte dromen zodirekt toe en als het niet lukt, ga dan niet liggen woelen, maar ga uit bed, doe even iets (ik ging altijd stom kruiswoordpuzzelen) en probeer het dan weer.

Truste!