burn-out wie ook??

Hoi Prul,



Redelijk hier.. erg moe en erg wankel nog maar gister en vandaag niet super depri.... Zondag ga ik weer naar huis. Wil ik graag want na 3 weken wil ik ook weer mijn eigen spullen en ga ik me ook wel eens irriteren aan pa (voelde ik me eerst schuldig over, maar lijkt me ook wel normaal voor iemand van mijn leeftijd die 3 weken ergens logeert)...

Lijkt me heerlijk om iets meer eigen plan te trekken in eigen omgeving. Aan de andere kant een beetje bang om heel depri in mijn eentje te zitten....want de depressie is nog niet opgeklaard (zit ook pas 10 dagen aan verhoging pillen dus mag nog niet teveel verwachten).

Hoi,



Ik ben er ook nog. Vandaag druk geweest met freelanceopdracht. Nu redelijk moe, maar het is vrijdag! Vanavond x-factor. Vind ik erg leuk, dus ik heb er al zin in.

Hoi Hiltje, ik kan me heel goed voorstellen dat het dubbel voor je is. Je eigen huisje en omgeving zijn natuurlijk het prettigste. Hoe lief je vader waarschijnlijk ook is, eigen haard is goud waard. Maar gelukkig heb je hem om eventueel op terug te vallen als je het toch niet trekt. Dat er alweer drie weken om zijn. Toch wel snel gegaan, al vind jij misschien wel van niet. Zijn de dagen lang voor je, of gaan ze toch redelijk snel voorbij?

Lukt het je een beetje om je aan een dagritme te houden? Dat lijkt mij het lastigste als je alleen thuis bent. Er is dan niemand aan wiens ritme je je dan kunt vastklampen. De neiging om dan in bed te blijven liggen is dan wel groot of heb jij dat niet?

Geduld is nu even moeilijk op te brengen ....



Ik had vandaag een gesprek met mijn p&o-er. Ik heb in december al gevraagd of zij voor mij wil berekenen hoeveel het mij netto scheelt als ik 80% in plaats van 90% ga werken. Toen ik daar zat kon ze het weer niet vinden (of was ze het vergeten). Lekker voorbereid! Vervolgens bleek dat ze er achter waren gekomen dat ze mij nu (deze week) al moesten opgeven voor de WIA. Komen ze lekker laat mee. Jeetje ik dacht ik heb nog even tot april/mei; blijkt dat je dit al maanden daarvoor moet opgeven!! Ze zijn met allerlei berekeningen bezig, waar ze nog op terug gaan komen. Jeetje daar was ik toch wel even van slag van. Confronterend is het dan dat je al zo lang in de ziektewet zit!

Hey Bollo! Ja, X-factor zit ik ook altijd te kijken. Mijn man is dan trainen en kan ik ongegeneerd voor de buis hangen.

Goedemiddag!



Na gister een dag te hebben gehad waarop ik vanalles wilde, maar me niet ertoe kon zetten, had ik een lijstje gemaakt voor vandaag. Een aantal dingen die in mijn hoofd bleven hangen op een vervelende manier en een aantal dingen om lekker te ontspannen. Heb bijna alles weggestreept en voel me nu heerlijk ontspannen. Dat is ook wel even lekker. Al mijn spieren deden zeer van het gespannen zijn en nu is dat al een stuk minder.

Verder vertel ik nu gewoon hoe het gaat aan mensen die het vragen. Pff wat scheelt dat een stuk zeg. Ook een stukje acceptatie denk ik? Ik ga vanavond naar de film (die met Brad Pitt, niet heel vervelend:)



Hoe gaat het met iedereen, tis hier best stil..



Hiltje, heel begrijpelijk dat je weer naar huis wilt. Ik hoop dat het je goed bevalt. Misschien iemand die je kunt bellen als je wel bang bent? Geeft misschien wat rust.

Haha ik doe wat te lang over een bericht zie ik wel

hoi iedereen!



weekend! Alhoewel ik vanavond en zondag aan free lance opdracht moet werken. Weet wel dat ik dat nooit meer ga combineren met reguliere baan, alhoewel ik het erg leuk vind, heb ik mijn vrije tijd ook gewoon hard nodig. Maar ja, deze moet dus gewoon af.

Vanavond komt mijn zus slapen, we hebben een verjaardag. Maar dat zal niet heel laat worden. Mijn zus kan nogal dwingend en bemoeizuchtig zijn. Hoor nu in mijn hoofd de commentaren al: "heb je dat aan"? "Waarom heb je geen ander cadeau gekocht". Zucht, zeggen dat ze het dan zelf had moeten doen, helpt niet. Op de een of andere manier kan ze er altijd een mooie draai aan geven...

Verder wel leuk weekend voor de boeg. Morgen met een vriendin koffie drinken, 's avond stappen met clubje. En zondag weer aan opdracht werken, maar ook lekker met de hond wandelen.



Deze week ook gesprek gehad met hoge pief binnen bedrijf en gezegd dat mijn LG met name belemmerend heeft gewerkt tijdens project. Niet handig misschien, maar dat boeide me op dat moment voor geen centimeter. Bijna van haar af, kan mijn irritatie niet lang meer onderdrukken. En ben uitgenodigd voor een sol.gesprek. Wel fijn om te merken dat ik word uitgenodigd, mijn zelfvertrouwen is echt ver weg. Dus daar is het sowieso wel goed voor.



@Prul: dat lijkt me inderdaad schrikken zeg. En hopelijk zijn de gewenste berekeningen snel af. Heb je voor jezelf niet een proefberekening gemaakt? Via de bruto-netto looncheck op internet kun je die namelijk ook maken, per cao zelfs.



@Hiltje: kan me goed voorstellen dat het dubbel is om naar huis te gaan. Aan de ene kant je eigen spulletjes, maar aan de andere kant ben je wel alleen. Heb je iets van een realistische dagstructuur voor jezelf? Ook met dingen buiten de deur? Bijv. iedere dag ergens de krant lezen of zo? Om toch onder de mensen te komen, hoe zwaar dat ook is? En blijf je wel regelmatig naar je vader gaan, als een soort van safety net?



@Bollo: druk bezig geweest. Ben je blij met de verandering in de therapie? Ik zag dat je op ander topic schrijft over hypochondrie. Hoop dat je handvatten krijgt om het leefbaar te houden.

p.s. oh ja, ik ga heel erg op en neer in mijn energie en stemming. Het ene moment voel ik me redelijk oke en het volgende moment ben ik aan het huilen. Wat mijn energie betreft hetzelfde. Typisch, een half jaar geleden ben ik met een vriendin op de kermis bij een tarotkaartlegger geweest, voor de fun. Hij zei toen dat mijn energie nog ruim een half jaar op en neer zou gaan en daarna beter zou worden. De periode die hij met daarna bedoelde, was einddatum contract....

Hey Marah dat is toch altijd wel geinig als zo'n voorspelling misschien wel een beetje uitkomt!



De berekening naar 80% heb ik uiteindelijk wel vanmiddag gekregen (vergeten erbij te zetten).

Het schijnt verder zo te zijn dat de werkgever de eerste 2 jaren van ziekte totaal maximaal 170% van het salaris mag uitbetalen. Zij hebben mij geheel doorbetaald (dus 200%). Dat schijnt weer problemen te geven bij de aanvraag van de WIA en hiervoor moeten zij die berekeningen waar ik het over had maken.

Ik denk echt wel serieus om over te stappen naar 80% werken. De bedrijfsarts zei echter gisteren dat het haar niet verstandig leek om dat nu al te doen, maar eerst de werking van de pillen af te wachten. Tja toen dacht ik nog dat ik een paar maanden had voor de aanvraag WIA.

De bedrijfsarts had toch ook moeten weten dat de aanvraag nu moet geschieden???!!!! Schiet mij maar lek! Moeilijke materie voor me..... Als ik maar niet in ene de 30% moet gaan terugbetalen.....

Bollo, ik hoop dat je wat reakties gaat krijgen op de topic over hypochondrie en wat ervaringen kunt uitwisselen met anderen. Wij kunnen alleen met je meeleven, maar toch niet echt invoelen wat jij voelt.

Hallo,



Dagstructuur alleen thuis zou in principe moeten lukken. Maar ik wil niet teveel structuur. Dat strenge schema van mijn coach begin van de maand heeft me juist over de klink gejaagd.

Ik merk toch dat ik er het beste mee kan omgaan door naar mijn gevoel te luisteren.

Wel wat langer in bed blijven liggen. Wel in een hoekje kruipen als ik me rot voel (maar er dan wel mooie muziek bij opzetten en een kaarsje aansteken). En op de momenten dat ik me goed voel (want die zijn er ook) een beetje sporten en een klein voorzichtig bezoekje bij mensen. Zeker geen avonvullend programma of teveel mensen bij elkaar.



Ik bof met mijn sociale omgeving. Er woont familie naast me waar ik bijvoorbeeld elke dag koffie zou kunnen drinken. Ik heb een vriendinnetje waar ik elke avond met haar gezin mee zou kunnen eten. En zo nog 5 mensen in de buurt waar ik zo zou kunnen eten of op bezoek kan. Ik heb abbo op sportschool waar ik elke dag zou kunnen zwemmen. En ik rij bij een manege waar ik elke dag paarden zou kunnen verzorgen en ook een praatje met mensen kan maken.



Dus dat zijn zegeningen.



Wat overigens opvallend is: ik denk op bepaalde momenten echt dat ik nooit gelukkig ben geweest... dat dat nep was.. dat ik dacht dat ik happy was maar het niet was. Dat is natuurlijk raar want ik weet dat het niet waar is. Als je lekker in je vel zit, zit je lekker in je vel.. klaar. Maar omdat die depressie er zo geniepig in is geslopen en ik nog een tijdje dacht dat het wel ging terwijl dat niet zo was...krijg ik toch dat gevoel. Natuurlijk op zich al teken van depressie: het leven is niet leuk en is dat ook nooit geweest...

Wel fijn dat ik ergens nog een stukje bewustwording heb waarbij ik me dat realiseer....en weet dat het leven wel leuk was en dat ook weer zal worden. Maar het is nu meer weten dan voelen dat dat zo is.

quote:hiltje schreef op 30 januari 2009 @ 21:15:

Hallo,



Dagstructuur alleen thuis zou in principe moeten lukken. Maar ik wil niet teveel structuur. Dat strenge schema van mijn coach begin van de maand heeft me juist over de klink gejaagd.

Ik merk toch dat ik er het beste mee kan omgaan door naar mijn gevoel te luisteren.

Wel wat langer in bed blijven liggen. Wel in een hoekje kruipen als ik me rot voel (maar er dan wel mooie muziek bij opzetten en een kaarsje aansteken). En op de momenten dat ik me goed voel (want die zijn er ook) een beetje sporten en een klein voorzichtig bezoekje bij mensen. Zeker geen avonvullend programma of teveel mensen bij elkaar.



Ik bof met mijn sociale omgeving. Er woont familie naast me waar ik bijvoorbeeld elke dag koffie zou kunnen drinken. Ik heb een vriendinnetje waar ik elke avond met haar gezin mee zou kunnen eten. En zo nog 5 mensen in de buurt waar ik zo zou kunnen eten of op bezoek kan. Ik heb abbo op sportschool waar ik elke dag zou kunnen zwemmen. En ik rij bij een manege waar ik elke dag paarden zou kunnen verzorgen en ook een praatje met mensen kan maken.



Dus dat zijn zegeningen.



Wat overigens opvallend is: ik denk op bepaalde momenten echt dat ik nooit gelukkig ben geweest... dat dat nep was.. dat ik dacht dat ik happy was maar het niet was. Dat is natuurlijk raar want ik weet dat het niet waar is. Als je lekker in je vel zit, zit je lekker in je vel.. klaar. Maar omdat die depressie er zo geniepig in is geslopen en ik nog een tijdje dacht dat het wel ging terwijl dat niet zo was...krijg ik toch dat gevoel. Natuurlijk op zich al teken van depressie: het leven is niet leuk en is dat ook nooit geweest...

Wel fijn dat ik ergens nog een stukje bewustwording heb waarbij ik me dat realiseer....en weet dat het leven wel leuk was en dat ook weer zal worden. Maar het is nu meer weten dan voelen dat dat zo is.





Iedere dag een kop koffie drinken is ook structuur hoor. Ik ben bijv. erg blij dat ik een hond heb. Die moet er gewoon uit, 4 x per dag. Ik kan me heel goed invoelen dat er absoluut geen druk op mag staan en dat het vanuit jezelf moet komen. Mijn ansgt zou bijv, zijn dat ik zou vereenzamen. Maar met zoveel mensen in je buurt, zal dat gelukkig niet gebeuren. En vooral geen dingen die moeten, maar dingen die je echt vanuit jezelf wilt. Goed plan!



Je klinkt al wel wat beter vind ik, opener ook. Schrijft ook over andere dingen. En dat je in ieder geval alweer weet dat het leven ook leuk is geweest. Dat lijkt mij alweer een stap verder. Ook al voel je het nog niet en is dat wellicht nog frustrerend.



Ik merk de laatste tijd bij mezelf de rotklussen thuis, administratie, belasting etc, niet meer te doen. Ik moet immers al zo ontzettend veel niet leuke dingen, dingen die tegen mijn gevoel indruisen, dat ik nog meer rotklussen er niet bij trek. Maar goed.

Kort lontje heb ik in ieder geval nog steeds. Ruzie met mijn zus gemaakt. Ze was veel later en had niks laten weten dat ze veel later was. We zouden met mijn auto naar de verjaardag gaan en ik ben zonder haar gegaan. Had ze maar moeten laten weten dat ze later zou komen.





@Hiltje: ai, dat is een tegenvaller als je terug zou moeten betalen. Hoe gaat het bedrijf dat nu oplossen? De fout ligt immers bij hen. Goede tip trouwens om niet meteen naar 80% te gaan. Dat kan over een tijd ook nog.



Ik ga weer aan de slag, moet nog aan free lance klus werken....

@Hiltje, wat ik uit je verhalen oppik is dat je verstand heel erg aan het botsen is met je gevoel. Je verstand weet dat je best gelukkig bent geweest in het verleden, alleen je voelt het nu niet zo. En dat irriteert ook weer.

Wat ik bij mijn haptotherapeut in ieder geval aan het leren ben, is meer bewust te worden van wat je lichaam wil en daar dan vervolgens je verstand naar richten. Klinkt allemaal beetje vaag misschien, maar ik ben mij nu echt de gehele dag bewust van hoe mijn lichaamstaal is. Of ik wel in een ontspannen houding zit. Als iemand iets vervelends tegen mij zegt of kritiek heeft, wat dat met mijn lichaam doet. In het begin was dat dodelijk vermoeiend, maar inmiddels gaat het al een soort automatisme worden, en dat is natuurlijk uiteindelijk de bedoeling. Proberen op alle momenten te kunnen ontspannen. Moeilijk is dat!



@Marah, ik zie ook zo tegen de financiele klusjes op. Van de week kwam de blauwe envelop alweer binnen. Pfff ik moet er even niet aan denken om die in te gaan vullen. Zal wel weer 30 maart pas worden .

hallo allemaal,



Hoe gaat het hier? Ben een tijdje weg geweest van het forum. Deels omdat ik niet zoveel te melden had, deels omdat ik toch even wat concentratie nodig had voor andere dingen. Hoop dat ik hier nog welkom ben, hoop niet dat jullie mij vergeten zijn....



Ik zie dat Joss erbij is gekomen. Hallo Joss..

en hiltje, ik schrok echt even. Je hebt het erg zwaar, maar ik lees gelukkig in de laatste posts dat het weer iets beter gaat. Maar het zal niet makkelijk zijn voor je. Sterkte!!



En wat is de zorg een zware sector. Vroeg me echt af bij het lezen van de posts of er wel eens iemand voor jullie zorgt. Heb enorm veel respect voor jullie vak.



en prul, ik moet elke keer zo lachen om jouw foto. Dat rare konijn met geweer.... die P&O damen zou uit moet kijken voor je



muziekmeisje, jammer dat je die baan niet hebt gekregen, maar het komt wel. Je schreef zelf al eerder dat het een baan is dat je normaal na je afstuderen zou doen. Neem dus de tijd.



Heb zelf ook heerlijk x-factor gekeken, mijn vent was stappen met zijn vrienden.



Op het werk houd ik mij gelukkig staande. Maar makkelijk is het niet. Het is elke keer een gevecht om niet terug te vallen. Heb veel te weinig zelfvertrouwen. Ik droom vaak van een vrijstaand huis ergens in een bos waar ik lekker kan genieten van de natuur en niemand mij lastig valt met stomme dingen.

He!



De laatste nachten echt weer moeite met slapen..wil nu ook niet echt naar bed gaan. Tot ik zo moe ben dat ik niet meer kan. Heb weer paniekaanvallen en hoge hartslag, voel me niet prettig als ik in bed lig. Merk alweer dat ik ga uitstellen om naar bed te gaan. Maarja de laatste nachten wil het niet echt lukken, ook al lig ik vroeg in bed..Liever wakker dan..

Vanaaf mn levensverhaal verteld aan een vriend die het nog niet had gehoord. Wel waardevol, maar wel lastig.

Ik kan het vertellen aan iemand alsof het niet over mij gaat. Maar eigenlijk gewoon een heel slechte soap, dat besef ik mij ook wel. In gtst is dit gewoon een verhaal die je niet zou geloven. Onmenselijk noemde hij het. Doet mij pijn, ook al weet ik dat hij gelijk heeft..Maarja wat moet ik ertegen doen, ik moet ermee omgaan..het is mijn leven. en dan geloof ik liever dat het allemaal niet zo erg is..

Joss: blijven ademen. Niet vechten maar accepteren. Heb je nu eigenlijk een goede behandeling? En overweeg je nog medicatie of heb je dat vroeger geslikt?



Hai Liselotte: leuk dat je er weer bent! Ja ik heb het zwaar voor mijn kiezen. Echt een depressie en niet zozeer overspannen of burn out. Al speelt stress wel een rol bij het triggeren van een depressie.



Vandaag ga ik weer naar huis: spannend! Ben vannacht geloof ik maar 2 of 3 keer wakker geworden (ipv 8-10 x). Maar het is nog veel te vroeg om te zeggen dat het structureel beter gaat. Ik heb gelukkig ook niet meer de verwachting dat het wel beter zal gaan als ik thuis ben.

Had ik eerst wel: de hele tijd de verwachting dat als ik bijvoorbeeld op vakantie zou zijn/ tentamen zou hebben gehaald/ weer aan het werk zou zijn/ bij mijn vader zou zijn..... ik wel snel zou opknappen.

Nu weet ik dat ik de depressie niet kan beinvloeden....en er niet tegen kan vechten. Ik moet hem uitzitten en in de tussentijd goed voor mezelf zorgen. Dat betekent rust rust rust afgewisseld met wat bewegen en korte bezoekjes aan vrienden....

Als je niet depressief zou zijn zou het een heerlijke tijd zijn....

hallo allemaal,



Joss wat vervelend dat je zo slecht slaapt. Wel fijn dat je je verhaal hebt kunnen vertellen, maar ik kan me voorstellen dat dat zoveel bij je los maakt. Heb je hulp of moet je het allemaal zelf doen?



Hiltje, wat zwaar dat je een depressie hebt. Ik heb geen idee hoe dat voelt. Ik weet alleen maar wat het is in theorie, maar ja, dat ligt zo ver uit elkaar van de praktijk vaak.

Hoe kan ik je helpen? Helpen opbeurende woorden, of juist helemaal niet? Kan me ook voorstellen dat dat als een tang op een varken kan slaan.

Ik begrijp wel dat het 'lekker thuis zitten' absoluut niet lekker is. Had dat met de burnout ook. Dat thuis zitten is absoluut geen feest.

Wou je wel even een geven.

Hey Liselotte! Gezellig dat je er weer bent. Als we een tijdje niets van iemand horen hoop ik altijd maar dat het beter gaat met ze. Begrijp dat het voor jou nog steeds wisselend is. Wat jij zegt over een huis ergens in the middle of nowhere lijkt me op dit moment ook wel wat. Geen gezeur aan je hoofd. Gewoon genieten van de natuur. Dan wel graag met mooi weer (zoals vandaag: koud, maar met lekker zonnetje).



Ben vannacht drie keer roepend wakker geworden uit een nachtmerrie. Iedere keer weer helemaal bij moeten komen. Pffff. Wat is dit?



@Joss, ik weet even niet meer goed of je nu therapie hebt. Jij wilde liever geen medicatie, toch? Heb je wel slaappilletjes van je huisarts gekregen, want nachtrust is echt wel heel belangrijk om te herstellen. Als ik zie dat je om 4 uur 's nachts nog op het forum zit ......

hey prulletje,



Vervelend van die nachtmerries. Misschien moet je gewoon wat dingen kwijt? Hoop dat het vanavond beter gaat voor je.



Zit nog steeds wel in een stijgende lijn, maar val idd nog steeds terug af en toe. Houd mezelf maar voor dat dat er gewoon bij hoort. Het gaat allemaal niet vanzelf igg. Al wou ik wel eens dat dat zo zou zijn. Het is echt keihard werken aan die gedragsverandering.

En ik herken zo de gedachte van Hiltje: ' Als ik dat maar heb gedaan dan heb ik rust, en als ik dat punt maar heb bereikt dan heb ik rust'. Daar ben ik echt heel hard tegen aan het vechten: ik wil nu rust en in balans zijn. Niet volgende week. Maar wat is dat zwaar. Moet konstant conflicten aangaan door nee te zeggen. (en ik heb een hekel aan conflicten).

Ik zie het maar als een leerproces. Het is nu moeilijk, maar gaat makkelijk worden!! Ooit.

@Prul: ik heb de laatste tijd ook veel nachtmerries, over inbrekers die mijn huis binnen komen en dat ik doodangsten uitsta. En dat iedere keer weer. Nee, word dan ook niet blij wakker en merk ook wat angstiger in het algemeen te zijn als ik iets in huis hoor of 's avonds de hond uitlaat. Maar vermoed dat het tijdelijk is dus maak me er niet teveel zorgen over.



Ik herken ook het als ik A maar heb gedaan en dan B, dan heb ik rust. Maar wat Liselotte schrijft, ik wil het niet dan, maar nu! Ik ga nu gewoon nog steeds heel erg op en neer.

Ha allemaal,



Ik herken op mijn manier ook de redenering als a en b..., dan is er rust. Bij mij is dat dus de vertaling in ziektes. Als er nu echt niets met mijn borst aan de hand is, dan heb ik echt rust en kan ik helemaal voorwaarts. Wel dus op een iets andere manier dan bij jullie, maar de basis is hetzelfde.



Gebleken is dat er 'gelukkig' weinig hypochonders op het forum zijn... Weinig herkenning dus. Jammer, maar dan moet ik het maar doen met oude berichten.



Het gaat met mij redelijk. Afgelopen week veel afleiding gehad en dat was heel goed voor mij. Ook weer sociale contacten opgepakt en ik merkte dat ik daar toch wel van kan genieten. Alleen op de achtergrond speelt dus de hele tijd de angst mee. Waarschijnlijk kan ik of vrijdag of volgende week maandag naar de dokter voor de check en dat speelt vaak door mijn hoofd. Maar ik probeer mezelf maar zo goed mogelijk bezig te houden. Dat werkt voor nu het beste.

Dinsdag weer naar psych voor nieuw behandelplan. Ik verwacht er veel van eigenlijk, dus ik hoop dat het uitkomt.



Verder weinig nieuws. Ik lees nog steeds veel mee, maar het lukt me niet om overal op te reageren omdat ik dus enerzijds m'n dagen probeer vol te stoppen terwijl ik anderzijds ook best in mezelf ben gekeerd. Dat maakt het even lastig om alles te volgen. Maar ik ben er wel en leef mee.



Liefs,

Bollo

Hallo allemaal.

sorry dat ik een paar dagen niets heb laten horen. Ik heb wel net alles weer gelezen.

Wat er met me aan de hand is weet ik eigenlijk niet. Gemengde gevoelens en wisselende stemmingen. Ik lig eigenlijk het liefst in bed. Vanmiddag wel bij mijn vriendin geweest, haar ouders waren er en ik denk dat niemand dan iets aan mij merkt. Maar eenmaal thuis begin ik weer te piekeren, over van alles ennog wat, mijn werk, de collega's die nu extra moesten werken afgelopen weekend.

Ik voel me niet lichamelijk ziek, maar ben wel heel erg moe. Heb nergens fut voor.



Bollo, die hypochondrie... ik weet er alles van, wens het niemand toe. Ik hoop dat jij wel iets hebt aan de behandelingen. Ik kreeg er ooit cognitieve therapie voor. Hielp slechts tijdelijk. Mij helpt het alleen als ik door een arts gerustgesteld wordt. Ik ben dus een dure klant voor de zorgverzekeraars.

Hallo iedereen,



Ik ben weer thuis en het valt me eerlijk gezegd best zwaar zo alleen. Het depressieve gevoel en de zenuwen spelen weer flink op.

Nu weet ik wel dat het altijd weer even wennen is, voor het eerst alleen thuis. Dus ik wacht het even af.

De depressie moet ik toch door.... totdat medicijnen aanslaan. Ik hoop het zo.... maar twijfel wel een beetje... want tot nu toe geen effect. Maar ik zit pas op dag 12 en zal vast nog wel wat verder verhogen.



Liselotte: dank voor je lieve woorden. Ik denk dat burn out best wel wat overeenkomsten heeft met depressie hoor. Moe, stress, nergens zin in en huilbuien. Bij mij is er echter ook een ellendig rotgevoel dat door mijn lijf kan gieren..

Opbeurende woorden en een beetje steun helpen altijd. Een simpel ' kop op... niet teveel nadenken... zoek afleiding... of het ergste... weet je zelf dan niet waar het aan ligt....? zijn echter dodelijk...

inderdaad hiltje, en ik kan ook niet meer horen 'achter de wolken schijnt de zon'.