Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
maandag 23 februari 2009 om 14:44
Hee ladies,
Mijn uitstapje ging goed! Was erg gezellig en ik was niet gesloopt toen ik thuis kwam.
Vandaag merk ik het wel. Ik ben vanochtend nog even terug gegaan in bed en ben daar veel te laat uitgekomen... heb nu nog niets gedaan... dus ga mezelf zo naar het zwembad duwen.
Ik wil eigenlijk weer iets meer structuur aanbrengen en weer iets meer gaan doen... maar dat vind ik nog erg moeilijk. Ik word nu lui merk ik en het is moeilijk evenwicht te vinden tussen inspanning en ontspanning.
Jufjannie: wat vervelend...dat gedoe! Hoe lang ben je in totaal ziek geweest (want dat speelt wel mee bij hoogte ontslagvergoeding)?
Josefientje: helder en duidelijk stuk. Wel knap dat je toch heel duidelijk je grenzen voor jezelf hebt aangegeven. Heel naar dat je een psychose hebt gehad. Maar daar ben je blijkbaar kwetsbaar voor, dus daar kun je niets aan doen. Top dat je nu een fijne en goede relatie hebt. Ziet hij in dat jij niet veel aan die psychotische uitbarstingen kunt doen?
Mijn uitstapje ging goed! Was erg gezellig en ik was niet gesloopt toen ik thuis kwam.
Vandaag merk ik het wel. Ik ben vanochtend nog even terug gegaan in bed en ben daar veel te laat uitgekomen... heb nu nog niets gedaan... dus ga mezelf zo naar het zwembad duwen.
Ik wil eigenlijk weer iets meer structuur aanbrengen en weer iets meer gaan doen... maar dat vind ik nog erg moeilijk. Ik word nu lui merk ik en het is moeilijk evenwicht te vinden tussen inspanning en ontspanning.
Jufjannie: wat vervelend...dat gedoe! Hoe lang ben je in totaal ziek geweest (want dat speelt wel mee bij hoogte ontslagvergoeding)?
Josefientje: helder en duidelijk stuk. Wel knap dat je toch heel duidelijk je grenzen voor jezelf hebt aangegeven. Heel naar dat je een psychose hebt gehad. Maar daar ben je blijkbaar kwetsbaar voor, dus daar kun je niets aan doen. Top dat je nu een fijne en goede relatie hebt. Ziet hij in dat jij niet veel aan die psychotische uitbarstingen kunt doen?
maandag 23 februari 2009 om 15:51
@Josefientje: jemig wat een verhaal zeg. Wat afschuwelijk om iemand zo te zien veranderen en de boze buitenwereld ineens in zijn lelijkste realiteit te zien. Maar je staat wel in 1 klap op de nuchtere plaats... ik neem aan dat je nu wel zo veel hebt geleerd dat niemand jou meer voor de gek kan houden, en dat je er sterker van bent geworden. Want dat zijn de enige positieve dingen die je aan dit soort vreselijke gebeurtenissen overhoudt. Ga voor jezelf en jouw geluk!
@Fenix: wat vervelend dat je zo lang moet wachten op de psych. Ik moest eigenlijk ook 4-6 weken wachten, maar als ik aan een studie zou meedoen, kon ik meteen beginnen. Daar heb ik dus gewoon in toegestemd. Ik merk wel dat de therapie niet zomaar praten is. Ik krijg opdrachtjes dat ik alles wat ik onderneem een cijfer moet geven. Heb pas 3 gesprekken gehad maar hoop binnenkort wel een keer to the point te komen. En wel over mijn Problemen te praten en hoe ik daarmee om moet gaan.
@Hiltje: ik heb dat ook een beetje, mezelf soms lui vinden omdat ik veel minder doe dan op een gemiddelde werkdag. Aan de andere kant geniet ik er maar een beetje van omdat ik hierna ws weer jarenlang keihard bezig en druk ben, dus ach, ik gun mezelf deze paar maanden "slow life". En trouwens er gebeuren nog zoveel vervelende dingen dat ik nog steeds nergens van kan genieten eigenlijk. Ga zo sporten (sind twee weken weer eens, schaam schaam), omdat ik net drie uur enomr intensief bezig ben geweest met alle opmerkingen van werkgever pareren op papier. Wat mijn ziekteverzuim betreft: ik ben de afgelopen drie jaar ongeveer 2 a 3 maanden per jaar ziek geweest en ben nu sinds december 2008 ziekgemeld. Maar volgens mij heeft dat geen incloed op de vergoeding hoor. Ze doen gewoon de kantonrechtersformule ( en daarom ben ik zo zuur, die is net sinds een maand gehalveerd, ik heb altijd pech met dat soort dingen...)
Pak lekker je boekje en zak op de bank, het is er het weer voor!
Succes allemaal, ook de nieuwelingen!
@Fenix: wat vervelend dat je zo lang moet wachten op de psych. Ik moest eigenlijk ook 4-6 weken wachten, maar als ik aan een studie zou meedoen, kon ik meteen beginnen. Daar heb ik dus gewoon in toegestemd. Ik merk wel dat de therapie niet zomaar praten is. Ik krijg opdrachtjes dat ik alles wat ik onderneem een cijfer moet geven. Heb pas 3 gesprekken gehad maar hoop binnenkort wel een keer to the point te komen. En wel over mijn Problemen te praten en hoe ik daarmee om moet gaan.
@Hiltje: ik heb dat ook een beetje, mezelf soms lui vinden omdat ik veel minder doe dan op een gemiddelde werkdag. Aan de andere kant geniet ik er maar een beetje van omdat ik hierna ws weer jarenlang keihard bezig en druk ben, dus ach, ik gun mezelf deze paar maanden "slow life". En trouwens er gebeuren nog zoveel vervelende dingen dat ik nog steeds nergens van kan genieten eigenlijk. Ga zo sporten (sind twee weken weer eens, schaam schaam), omdat ik net drie uur enomr intensief bezig ben geweest met alle opmerkingen van werkgever pareren op papier. Wat mijn ziekteverzuim betreft: ik ben de afgelopen drie jaar ongeveer 2 a 3 maanden per jaar ziek geweest en ben nu sinds december 2008 ziekgemeld. Maar volgens mij heeft dat geen incloed op de vergoeding hoor. Ze doen gewoon de kantonrechtersformule ( en daarom ben ik zo zuur, die is net sinds een maand gehalveerd, ik heb altijd pech met dat soort dingen...)
Pak lekker je boekje en zak op de bank, het is er het weer voor!
Succes allemaal, ook de nieuwelingen!
maandag 23 februari 2009 om 20:34
Ondanks de burn-out van mijn mede-forummers, bewonder ik het dat jullie zoveel met anderen meeleven. Echt hartstikke bedankt daarvoor.
Ik wilde dat ik dat wat meer kon: meeleven met anderen ipv altijd en eeuwig met mezelf bezig te zijn.
Vandaag ben ik weer naar mijn psychologe gegaan met wie ik elke week een gesprekje heb. R. mijn vriend kwam ineens ook opdagen en wilde mee op het gesprek, terwijl we dat van tevoren niet hadden afgesproken. We hadden kort daarvoor een akkefietje gehad, in de bibliotheek waar ik nogal boos van werd. R. reed daarna weg in zijn auto en ik nam de metro naar de psych.
R. vroeg aan de psych of ik nog enige vooruitgang boekte en ik werd daar intens boos om. Waarom vroeg hij zulk soort dingen etc? Het werd een heftig gesprek, R. vertrekt nl. binnenkort naar Suriname en ik weet niet wat ik daar mee moet. Hij wil daar een bedrijf beginnen en ik wil wel mee, maar voor 3 weken of zo, op vakantie, maar niet om me daar te vestigen.
Dat mondde dus weer uit in een ruzie, ik kan nogal heftig reageren en ik weet heel erg moeilijk mijn rem te vinden, dat gebeurde in de bieb en later weer bij de psych. Ik schold R. uit, zo voelde ik me in de steek gelaten. Ik kan nl. heel erg moeilijk met veranderingen omgaan, ik betrek het persoonlijk op mezelf, dat iemand me in de steek laat ipv dat iemand iets zakelijks gaat beginnen in Suriname. Ik denk dat dat een smoes is om van mij af te zijn en die gevoelens zitten best diep en ik kom daar heel erg moeilijk van af.
Ik ga dus ook 3 weken naar Suriname, een week nadat hij vertrekt. Morgen ontvang ik de inentingen en van de week regel ik mijn ticket. Best wel spannend allemaal, om te kijken waar hij geboren is, wie zijn familie is etc. De psych legde wel aan R. uit waarom ik zo heftig reageerde die dag. Ze zei dat ik bang was dat hij voorgoed weg zou gaan en daar had ze wel gelijk in. Ipv boos en verontwaardigd, ging ik huilen. Ik voelde me ineens zo klein en zo eenzaam, zo verscheurd. Ik wist met mezelf geen raad. Aan de ene kant zou ik R. best wel willen volgen in zijn avontuur, maar ik ben niet in staat alles hier op te geven, huis en haard. Dat kan ik niet in een keer, daar ben ik gewoon niet toe in staat. Na 3 weken ga ik gewoon weer aan het werk, tenminste dat wil ik proberen. Het zal wel wennen zijn zonder R. maar hij zegt ook dat hij maar 2 maanden daar blijft, maar dat geloof ik natuurlijk niet. Ik zie hem al zich daar vestigen etc. Maar voorlopig doen we het rustig aan.
Ik wilde dat ik dat wat meer kon: meeleven met anderen ipv altijd en eeuwig met mezelf bezig te zijn.
Vandaag ben ik weer naar mijn psychologe gegaan met wie ik elke week een gesprekje heb. R. mijn vriend kwam ineens ook opdagen en wilde mee op het gesprek, terwijl we dat van tevoren niet hadden afgesproken. We hadden kort daarvoor een akkefietje gehad, in de bibliotheek waar ik nogal boos van werd. R. reed daarna weg in zijn auto en ik nam de metro naar de psych.
R. vroeg aan de psych of ik nog enige vooruitgang boekte en ik werd daar intens boos om. Waarom vroeg hij zulk soort dingen etc? Het werd een heftig gesprek, R. vertrekt nl. binnenkort naar Suriname en ik weet niet wat ik daar mee moet. Hij wil daar een bedrijf beginnen en ik wil wel mee, maar voor 3 weken of zo, op vakantie, maar niet om me daar te vestigen.
Dat mondde dus weer uit in een ruzie, ik kan nogal heftig reageren en ik weet heel erg moeilijk mijn rem te vinden, dat gebeurde in de bieb en later weer bij de psych. Ik schold R. uit, zo voelde ik me in de steek gelaten. Ik kan nl. heel erg moeilijk met veranderingen omgaan, ik betrek het persoonlijk op mezelf, dat iemand me in de steek laat ipv dat iemand iets zakelijks gaat beginnen in Suriname. Ik denk dat dat een smoes is om van mij af te zijn en die gevoelens zitten best diep en ik kom daar heel erg moeilijk van af.
Ik ga dus ook 3 weken naar Suriname, een week nadat hij vertrekt. Morgen ontvang ik de inentingen en van de week regel ik mijn ticket. Best wel spannend allemaal, om te kijken waar hij geboren is, wie zijn familie is etc. De psych legde wel aan R. uit waarom ik zo heftig reageerde die dag. Ze zei dat ik bang was dat hij voorgoed weg zou gaan en daar had ze wel gelijk in. Ipv boos en verontwaardigd, ging ik huilen. Ik voelde me ineens zo klein en zo eenzaam, zo verscheurd. Ik wist met mezelf geen raad. Aan de ene kant zou ik R. best wel willen volgen in zijn avontuur, maar ik ben niet in staat alles hier op te geven, huis en haard. Dat kan ik niet in een keer, daar ben ik gewoon niet toe in staat. Na 3 weken ga ik gewoon weer aan het werk, tenminste dat wil ik proberen. Het zal wel wennen zijn zonder R. maar hij zegt ook dat hij maar 2 maanden daar blijft, maar dat geloof ik natuurlijk niet. Ik zie hem al zich daar vestigen etc. Maar voorlopig doen we het rustig aan.
maandag 23 februari 2009 om 20:38
Hey hallo,
Mn internet deed t een paar dagen niet. Afkicken zeg, hah. Was weer een leerzaam weekend..een aantal keer mijn grenzen aan moeten geven..is niet mijn sterkste punt, maar gaat me steeds beter af. Verder weet ik nog steeds weinig over werk. Morgen maar weer eens bellen. Ik vind het aan de ene kant wel prettig dat ik nog even uitstel heb, maar aan de andere kant vind ik de onzekerheid ook niet fijn. Ik heb wat meer balans tussen moeheid en dingen ondernemen. Het weekend ben ik wel veel moe geweest. Maar dan kan ik veel kwijt in schilderen en dat voelt goed.
Fijne avond iedereen..(ik heb net alles wel even gelezen, maar ben nu ook best moe..morgen weer een dag:) )
Mn internet deed t een paar dagen niet. Afkicken zeg, hah. Was weer een leerzaam weekend..een aantal keer mijn grenzen aan moeten geven..is niet mijn sterkste punt, maar gaat me steeds beter af. Verder weet ik nog steeds weinig over werk. Morgen maar weer eens bellen. Ik vind het aan de ene kant wel prettig dat ik nog even uitstel heb, maar aan de andere kant vind ik de onzekerheid ook niet fijn. Ik heb wat meer balans tussen moeheid en dingen ondernemen. Het weekend ben ik wel veel moe geweest. Maar dan kan ik veel kwijt in schilderen en dat voelt goed.
Fijne avond iedereen..(ik heb net alles wel even gelezen, maar ben nu ook best moe..morgen weer een dag:) )
Luister naar je hart, want dat klopt
maandag 23 februari 2009 om 20:54
Josefientje, als je er helemaal doorheen zit kun je het allemaal niet zo goed meer relativeren en kun je zeker niet goed tegen veranderingen. Tijdens mijn burn out raakte ik al helemaal in de stress toen ik een andere kantoorruimte op mijn werk kreeg. Er werd een en ander gereorganiseerd, wat betekende dat een aantal menen moest verhuizen. Ik heb bijna gesmeekt om mij er buiten te laten. Ik kon het niet aan. Inmiddels ben ik gelukkig al aardig gewend.
Ook buitenlandse reizen had ik moeite mee. Ik wilde het liefst alleen met de auto ergens heen; niet te ver. Ik moest binnen afzienbare tijd thuis kunnen zijn. Heb jij dat gevoel ook een beetje?
Ik zag ook overal enorme beren op de weg. Kon geen knopen meer doorhakken. Bleef langdurig in bepaalde gedachten hangen. Eindeloos, wat weer tot slapeloosheid leidde. Piekeren.
Heb je het wel een beetje uit kunnen spreken met je vriend? Zijn vraag aan je psycholoog of je nog vooruitgang boekt zal hij vast uit belangstelling hebben gesteld; alleen de manier waarop is misschien wat onhandig. Hij zal zich vast ook wel zorgen over je maken.
Begrip voor elkaar in deze situatie lijkt me wel belangrijk. Hij voor jou, maar jij ook voor hem.
Wat vond je psycholoog er van dat je drie weken naar Suriname gaat?
Ik zou er niet aan moeten denken om naar het buitenland te verhuizen. Toen niet en nu nog steeds niet.
Dat jij bang bent dat hij je hier alleen zal laten vind ik wel logisch na wat jij hebt doorgemaakt. Vind dat hij ook wel meer oog daarvoor mag hebben, maar weet natuurlijk niet wat jullie samen hierover hebben besproken. Is hij van alles op de hoogte?
Ook buitenlandse reizen had ik moeite mee. Ik wilde het liefst alleen met de auto ergens heen; niet te ver. Ik moest binnen afzienbare tijd thuis kunnen zijn. Heb jij dat gevoel ook een beetje?
Ik zag ook overal enorme beren op de weg. Kon geen knopen meer doorhakken. Bleef langdurig in bepaalde gedachten hangen. Eindeloos, wat weer tot slapeloosheid leidde. Piekeren.
Heb je het wel een beetje uit kunnen spreken met je vriend? Zijn vraag aan je psycholoog of je nog vooruitgang boekt zal hij vast uit belangstelling hebben gesteld; alleen de manier waarop is misschien wat onhandig. Hij zal zich vast ook wel zorgen over je maken.
Begrip voor elkaar in deze situatie lijkt me wel belangrijk. Hij voor jou, maar jij ook voor hem.
Wat vond je psycholoog er van dat je drie weken naar Suriname gaat?
Ik zou er niet aan moeten denken om naar het buitenland te verhuizen. Toen niet en nu nog steeds niet.
Dat jij bang bent dat hij je hier alleen zal laten vind ik wel logisch na wat jij hebt doorgemaakt. Vind dat hij ook wel meer oog daarvoor mag hebben, maar weet natuurlijk niet wat jullie samen hierover hebben besproken. Is hij van alles op de hoogte?
maandag 23 februari 2009 om 22:31
hallo allemaal,
heerlijk om weer even mee te praten..
@hiltje, fijn dat je hebt genoten van een dagje uit. Geeft niets als het even de dag erna wat meer energie koste. Heerlijk dat je dat blijkbaar toch weer even hebt kunnen doen. En je hebt ervan genoten volgens mij
@fenix,
Je ziet er igg de positieve kant van; een burnout met kinderen. Da's mooi! Ik heb zelf hulp gehad via interapy. Gaat via internet. Vond het erg prettig en er is geen wachttijd. Had de tip via dit forum gekregen.
@jj, wat vervelden dat het weer zo'n touwtrekken wordt. Krijg je nou 20 000 of 3000, begreep het niet helemaal. 3000 netto vind ik helemaal niets voor iemand die idd al 8 jaar in dienst is. Kan me voorstellen dat je daar ook even flink van baalt. Het is sowiezo natuurlijk al raar om jouw waarde (of leed) in geld omgezet te zien worden.
Heb je wel recht op een ziektewet uitkering?
@joss, welkom back!
@prulletje, hoe gaat het nou op je werk? Dat van die buitenlandse reizen herken ik wel. Die zijn vaak al dodelijk vermoeiend en nu helemaal.
Had vandaag een drukke dag op het werk, maar heb goed mijn energie gemanaged. Voor het eerst weer in een maand dat ik maandag geen hoofdpijn had toen ik wegging. Was echt even weer een kleine overwinning voor mezelf. Ik hoefde niet eerst helemaal bij te komen thuis... En ik moet zeggen dat dat soort kleine meetbare stapjes voor mij zo belangrijk zijn.
Ik ga nu lekker slapen. Tot de volgende keer!
heerlijk om weer even mee te praten..
@hiltje, fijn dat je hebt genoten van een dagje uit. Geeft niets als het even de dag erna wat meer energie koste. Heerlijk dat je dat blijkbaar toch weer even hebt kunnen doen. En je hebt ervan genoten volgens mij
@fenix,
Je ziet er igg de positieve kant van; een burnout met kinderen. Da's mooi! Ik heb zelf hulp gehad via interapy. Gaat via internet. Vond het erg prettig en er is geen wachttijd. Had de tip via dit forum gekregen.
@jj, wat vervelden dat het weer zo'n touwtrekken wordt. Krijg je nou 20 000 of 3000, begreep het niet helemaal. 3000 netto vind ik helemaal niets voor iemand die idd al 8 jaar in dienst is. Kan me voorstellen dat je daar ook even flink van baalt. Het is sowiezo natuurlijk al raar om jouw waarde (of leed) in geld omgezet te zien worden.
Heb je wel recht op een ziektewet uitkering?
@joss, welkom back!
@prulletje, hoe gaat het nou op je werk? Dat van die buitenlandse reizen herken ik wel. Die zijn vaak al dodelijk vermoeiend en nu helemaal.
Had vandaag een drukke dag op het werk, maar heb goed mijn energie gemanaged. Voor het eerst weer in een maand dat ik maandag geen hoofdpijn had toen ik wegging. Was echt even weer een kleine overwinning voor mezelf. Ik hoefde niet eerst helemaal bij te komen thuis... En ik moet zeggen dat dat soort kleine meetbare stapjes voor mij zo belangrijk zijn.
Ik ga nu lekker slapen. Tot de volgende keer!
maandag 23 februari 2009 om 23:50
Hoi allemaal,
Sinds een tijdje weet ik dat ik ook in het bezit ben van een zware burnout.
Ik heb nu niet zoveel energie om alles in één keer neer te tikken.
Liselotte4: Ik las dat jij hulp hebt gehad via interapy. Ik ben daar vorige week mee begonnen. Hoe was jouw ervaring met hen?
Fenix: mijn burnout is ook niet werkgerelateerd. Hoofdzakelijk door de thuissituatie. Ik heb 2 kinderen waarvan één autistisch is.
Mocht je het leuk lijken dan kunnen we misschien emailadressen uitwisselen? Ik hoor het wel.
Verder zal ik me eens een beetje gaan inlezen.
Jullie horen nog van me.
Fijn dat er een forum is waar je herkenning vindt!!
Groet,
Josamme
Sinds een tijdje weet ik dat ik ook in het bezit ben van een zware burnout.
Ik heb nu niet zoveel energie om alles in één keer neer te tikken.
Liselotte4: Ik las dat jij hulp hebt gehad via interapy. Ik ben daar vorige week mee begonnen. Hoe was jouw ervaring met hen?
Fenix: mijn burnout is ook niet werkgerelateerd. Hoofdzakelijk door de thuissituatie. Ik heb 2 kinderen waarvan één autistisch is.
Mocht je het leuk lijken dan kunnen we misschien emailadressen uitwisselen? Ik hoor het wel.
Verder zal ik me eens een beetje gaan inlezen.
Jullie horen nog van me.
Fijn dat er een forum is waar je herkenning vindt!!
Groet,
Josamme
dinsdag 24 februari 2009 om 22:34
hey een hele dag niemand geweest???? Ik word er een beetje onrustig van. Krijg het idee dat of iedereen leuke dingen aan het doen is, of iedereen diep in de put zit. Hopelijk is het een beetje in het midden daarvan.
@Liselotte, het gaat goed op het werk! Voel me zo opgelucht. Weer beter gemeld en wat minder gaan werken. Ik hoop dat dit voor mij gaat werken. Ik merk ook dat ik minder hoofdpijn heb. Goed dat jij dat ook constateert bij jezelf! Ik merk zelf dat als het ietsje beter gaat je daar niet iedere keer zo mee bezig bent, in ieder geval niet zoveel als dat het slechter gaat.
@Josamme, je hoeft niet meteen alles neer te typen. Alleen meelezen helpt vaak ook al voor het gevoel van her- en erkenning. Ik hoop wel dat je wat hulp gaat krijgen of zelfs al hebt, want het is moeilijk om er alleen weer uit te komen.
@Hey Joss, blij dat je weer "connected" bent. Heb je misschien al contact met je werk gehad vandaag?
@Hiltje hoe gaat ie? Beetje bijgekomen van een druk weekend? Ik merk dat je tijfelt tussen wel of geen structuur in de dag aanbrengen. Eerst had je een strak schema dat voor jou niet werkte. Toen heb je alles aan de kant geschoven en totaal zonder structuur de dagen doorgeworsteld. Ik denk dat nu je weer behoefte voelt voor een beetje structuur het toch weer een stapje de goede kant op gaat. Maar langzaam, langzaam langzaam.
@Heyjij hoe is ie met jou????
@Liselotte, het gaat goed op het werk! Voel me zo opgelucht. Weer beter gemeld en wat minder gaan werken. Ik hoop dat dit voor mij gaat werken. Ik merk ook dat ik minder hoofdpijn heb. Goed dat jij dat ook constateert bij jezelf! Ik merk zelf dat als het ietsje beter gaat je daar niet iedere keer zo mee bezig bent, in ieder geval niet zoveel als dat het slechter gaat.
@Josamme, je hoeft niet meteen alles neer te typen. Alleen meelezen helpt vaak ook al voor het gevoel van her- en erkenning. Ik hoop wel dat je wat hulp gaat krijgen of zelfs al hebt, want het is moeilijk om er alleen weer uit te komen.
@Hey Joss, blij dat je weer "connected" bent. Heb je misschien al contact met je werk gehad vandaag?
@Hiltje hoe gaat ie? Beetje bijgekomen van een druk weekend? Ik merk dat je tijfelt tussen wel of geen structuur in de dag aanbrengen. Eerst had je een strak schema dat voor jou niet werkte. Toen heb je alles aan de kant geschoven en totaal zonder structuur de dagen doorgeworsteld. Ik denk dat nu je weer behoefte voelt voor een beetje structuur het toch weer een stapje de goede kant op gaat. Maar langzaam, langzaam langzaam.
@Heyjij hoe is ie met jou????
woensdag 25 februari 2009 om 16:28
Hey hallo,
Er is op het moment moeilijk een werkplek voor me te vinden (en voor vele anderen) Omdat ik detacheringscontract heb, word ik ook gewoon doorbetaald als ik niet werk, en zit nu nog in ziektewet natuurlijk..Dus ik wacht maar rustig af. Mijn intercedent drukte me vandaag op het hart dat ze echt heel druk bezig zijn en dat ze wel bellen als ze meer weten..haha. dus ik laat ze maar even een paar dagen met rust. Ik zit nu in een positie dat de arbo-arts zegt dat ik weer mag werken, doordat er geen werk is ben ik nog thuis en krijg ik nog even wat meer rust. Ook omdat ik eerst bang was dat het te vroeg was is het niet zo heel vervelend. Ik vermaak me goed overdag. Kan steeds meer dingen doen en kan rusten als ik dat wil. Ik schilder veel en spreek met vrienden af. Het is nog wel minimaal en zit nog lang niet op mn oude niveau..maar met stapjes maar weer vooruit..het belangrijkste is dat ik weer een stuk vrolijker ben en sneller herstel van een energievretende activiteit. Mijn ex is gister geweest om zijn spullen op te halen. Hebben gewoon wat gekletst..had er wel even moeite mee, maar heb m vooral laten zien dat het wel goed met me gaat..hah let the bastard feel sorry. Oja even voor de nieuwkomers: hij heeft het uitgemaakt omdat ie de burnout te lastig vond..
Hoe gaat het verder met iedereen?
Hiltje: wat fijn dat het uitstapje goed beviel en ook niet erg dat je erna wel moe van wordt. Je bent al even niet meer hier geweest..iig niet gepost..Hoe gaat het met je?
Er is op het moment moeilijk een werkplek voor me te vinden (en voor vele anderen) Omdat ik detacheringscontract heb, word ik ook gewoon doorbetaald als ik niet werk, en zit nu nog in ziektewet natuurlijk..Dus ik wacht maar rustig af. Mijn intercedent drukte me vandaag op het hart dat ze echt heel druk bezig zijn en dat ze wel bellen als ze meer weten..haha. dus ik laat ze maar even een paar dagen met rust. Ik zit nu in een positie dat de arbo-arts zegt dat ik weer mag werken, doordat er geen werk is ben ik nog thuis en krijg ik nog even wat meer rust. Ook omdat ik eerst bang was dat het te vroeg was is het niet zo heel vervelend. Ik vermaak me goed overdag. Kan steeds meer dingen doen en kan rusten als ik dat wil. Ik schilder veel en spreek met vrienden af. Het is nog wel minimaal en zit nog lang niet op mn oude niveau..maar met stapjes maar weer vooruit..het belangrijkste is dat ik weer een stuk vrolijker ben en sneller herstel van een energievretende activiteit. Mijn ex is gister geweest om zijn spullen op te halen. Hebben gewoon wat gekletst..had er wel even moeite mee, maar heb m vooral laten zien dat het wel goed met me gaat..hah let the bastard feel sorry. Oja even voor de nieuwkomers: hij heeft het uitgemaakt omdat ie de burnout te lastig vond..
Hoe gaat het verder met iedereen?
Hiltje: wat fijn dat het uitstapje goed beviel en ook niet erg dat je erna wel moe van wordt. Je bent al even niet meer hier geweest..iig niet gepost..Hoe gaat het met je?
Luister naar je hart, want dat klopt
woensdag 25 februari 2009 om 22:02
Hello ladies,
Ja ik heb hier even wat minder gepost. Mijn interesses gaan ook weer naar andere dingen uit en dan heb ik ook wat minder behoefte aan de psyche pijler. Is voor mij ook weer een goed teken. Midden in mijn depressie kon ik nml met niets maar dan ook met helemaal niets anders bezig zijn. En nu post ik ook op entertainment en lees veel op de andere pijlers.
Maar ik laat jullie niet in de steek hoor!
Ik ben nog erg wisselend in mijn energie maar gelukkig al wat minder in stemmingen. Was ik vorige week vrijdag en zaterdag toch nog best wel down na een paar goede dagen... vanaf zondag heb ik me.... ook als ik moe was, minder down gevoeld.
Vandaag wel erg moe en nog veel spanning in lijf. Heb gesport, boodschapjes gedaan en ben vanavond wezen eten bij kennissen. Ik was daar van 17.00 tot 20.30 uur maar merkte dat het me nog heel veel energie kostte. Voel me dan ook niet zo lekker en beetje duizelig. Maar nu ik thuis ben voel ik me weer ok.
Is dus inderdaad teken dat ik het nog steeds heel rustig aan moet blijven doen... heb de neiging om als het goed gaat te snel te willen.
Vanaf volgende week ga ik kijken of ik al iets meer structuur kan aanbrengen. Vriendin gaat op vakantie en hoewel er voor haar paard gezorgd wordt kan het beest wel wat extra aandacht hebben (poetsen, wandelen, losgooien). Ik ga proberen dat elke ochtend te doen en daarnaast ook om de dag blijven sporten. Verder volgende week zowel psych als arbo arts....
Sterkte iedereen!
Ja ik heb hier even wat minder gepost. Mijn interesses gaan ook weer naar andere dingen uit en dan heb ik ook wat minder behoefte aan de psyche pijler. Is voor mij ook weer een goed teken. Midden in mijn depressie kon ik nml met niets maar dan ook met helemaal niets anders bezig zijn. En nu post ik ook op entertainment en lees veel op de andere pijlers.
Maar ik laat jullie niet in de steek hoor!
Ik ben nog erg wisselend in mijn energie maar gelukkig al wat minder in stemmingen. Was ik vorige week vrijdag en zaterdag toch nog best wel down na een paar goede dagen... vanaf zondag heb ik me.... ook als ik moe was, minder down gevoeld.
Vandaag wel erg moe en nog veel spanning in lijf. Heb gesport, boodschapjes gedaan en ben vanavond wezen eten bij kennissen. Ik was daar van 17.00 tot 20.30 uur maar merkte dat het me nog heel veel energie kostte. Voel me dan ook niet zo lekker en beetje duizelig. Maar nu ik thuis ben voel ik me weer ok.
Is dus inderdaad teken dat ik het nog steeds heel rustig aan moet blijven doen... heb de neiging om als het goed gaat te snel te willen.
Vanaf volgende week ga ik kijken of ik al iets meer structuur kan aanbrengen. Vriendin gaat op vakantie en hoewel er voor haar paard gezorgd wordt kan het beest wel wat extra aandacht hebben (poetsen, wandelen, losgooien). Ik ga proberen dat elke ochtend te doen en daarnaast ook om de dag blijven sporten. Verder volgende week zowel psych als arbo arts....
Sterkte iedereen!
donderdag 26 februari 2009 om 12:04
Jaaaa! Mijn laatste werkdag vandaag en ik ben werkelijk zo ontzettend blij gewoon. Er valt zo'n enorme last van me af.
Belde net een andere organisatie ivm vacature en het eerste wat me opviel, was dat ik de mensen zo ontzettend aardig en sypmathiek vond. EN dat alleen al door 1 telefoontje.
Het voelt alsof ik weer ga stromen...
Belde net een andere organisatie ivm vacature en het eerste wat me opviel, was dat ik de mensen zo ontzettend aardig en sypmathiek vond. EN dat alleen al door 1 telefoontje.
Het voelt alsof ik weer ga stromen...
donderdag 26 februari 2009 om 13:39
Okee, Hiltje even een vraag voor jou..Ik werk voor Randstad, heb daar 2-jarig detacheringscontract. Nu is vandaag bekend geworden dat ze banen gaan schrappen..Loop ik daarbij gevaar als ik nog in de ziektewet zit? Volgens arbo-arts mag ik weer werken, wel op therapeutische basis, maar er is dus vooralsnog geen werk..waar zullen de klappen vallen, vraag ik me dan af..De uitzendkrachten komen als eerste thuis te zitten, daardoor zullen er ook intercedenten minder werk hebben..
Luister naar je hart, want dat klopt
donderdag 26 februari 2009 om 15:50
Ja, Joss... dat is niet helemaal zuiver antwoord op te geven. Als je ziek bent heb je ontslagbescherming. Als ze de aanvraag middels CWI doen dan kunnen ze wel een ontslagvergunning krijgen maar als ze dan toch je contract opzeggen, dan kun jij je op de nietigheid beroepen.
Je hebt echter ook kans dat ze via kantonrechter ontslag vragen. En hoewel die er wel rekening mee moeten houden als je ziek bent, zijn die soms toch ook van mening dat bij massaontslagen ivm economische crisis de zieke mensen daar niet zomaar onderuit komen omdat ze ziek zijn... En ontslag via kantonrechter kun jij niet aanvechten.
Zolang arboarts zegt dat je op therapeutische basis weer kunt hervatten ben je nog 100% ziek. Als ze heel lang geen werk hebben kan het zijn dat arbo arts je over een tijdje toch weer 100% arbeidsgeschikt had, zelfs al heb je niet het werk hervat.
Op korte termijn fijn dat je nog even rustig aan kunt doen. Op langere termijn vervelend dat je nu zorgen hebt om baan ivm kredietcrisis. Wat dat laatste betreft zou ik ervan uitgaan dat jouw positie hetzelfde is als dat van je collega's.
Je hebt echter ook kans dat ze via kantonrechter ontslag vragen. En hoewel die er wel rekening mee moeten houden als je ziek bent, zijn die soms toch ook van mening dat bij massaontslagen ivm economische crisis de zieke mensen daar niet zomaar onderuit komen omdat ze ziek zijn... En ontslag via kantonrechter kun jij niet aanvechten.
Zolang arboarts zegt dat je op therapeutische basis weer kunt hervatten ben je nog 100% ziek. Als ze heel lang geen werk hebben kan het zijn dat arbo arts je over een tijdje toch weer 100% arbeidsgeschikt had, zelfs al heb je niet het werk hervat.
Op korte termijn fijn dat je nog even rustig aan kunt doen. Op langere termijn vervelend dat je nu zorgen hebt om baan ivm kredietcrisis. Wat dat laatste betreft zou ik ervan uitgaan dat jouw positie hetzelfde is als dat van je collega's.
vrijdag 27 februari 2009 om 13:43
Dank je wel Hiltje! Ik wacht rustig af..denk niet dat ik erg gevaar loop, maar hou wel rekening met de mogelijkheid en dan weet ik waar ik op moet letten. Zag gister op het nieuws dat de cijfers vorig jaar al terugliepen, en dat is het jaar dat ze mij het contract hebben gegeven.
Marah: Hoe was je laatste werkdag? En die aardige mensen die belden voor die vacature..mag je op gesprek?
Hiltje: Fijn dat je je op andere dingen gaat richten, dat is zeker een goed teken. En ook fijn dat je wel in de buurt blijft:)
Prul: Hoe is het ermee? Nog zorgen omdat er weinig gepost wordt? Valt mij ook op idd..
Josamme: Hoe gaat het met je? Vind je wat herkenning hier? En wat herken je dan?
Liselotte: Hoe gaat het op je werk? Nog veel hoofdpijn? En buiten je werk?
Josefiente: Hoe gaat het nu? Heb je nog met je vriend kunnen praten over het Suriname-avontuur en begrijpt hij jouw gevoelens daarin? Ben je er zelf wat rustiger onder?
Fenix, Juffrouw Jannie, Heyjij, Muziekmeisje en Bollooo: Hoe gaat het?
Zo niemand vergeten hoop ik
Marah: Hoe was je laatste werkdag? En die aardige mensen die belden voor die vacature..mag je op gesprek?
Hiltje: Fijn dat je je op andere dingen gaat richten, dat is zeker een goed teken. En ook fijn dat je wel in de buurt blijft:)
Prul: Hoe is het ermee? Nog zorgen omdat er weinig gepost wordt? Valt mij ook op idd..
Josamme: Hoe gaat het met je? Vind je wat herkenning hier? En wat herken je dan?
Liselotte: Hoe gaat het op je werk? Nog veel hoofdpijn? En buiten je werk?
Josefiente: Hoe gaat het nu? Heb je nog met je vriend kunnen praten over het Suriname-avontuur en begrijpt hij jouw gevoelens daarin? Ben je er zelf wat rustiger onder?
Fenix, Juffrouw Jannie, Heyjij, Muziekmeisje en Bollooo: Hoe gaat het?
Zo niemand vergeten hoop ik
Luister naar je hart, want dat klopt
vrijdag 27 februari 2009 om 13:44
@ Prulletje:
Inderdaad, wilde er zo snel mogelijk mee aan de slag, maar goed, die wachtlijst is er nu eenmaal. Moet wel mijn best doen om me niet 'weg te laten zakken', als het ware. Héb ik eindelijk toegegeven aan mezelf dat ik hulp nodig ben, moet ik er een poos op wachten... Gelukkig duurt het nu niet lang meer.
Wordt idd best een geregel met oppas enzo, bah,zie daar nu al tegenop.
@juffrouwjannie:
En werkt dat een beetje voor jou, al je dingen een cijfer geven? Ik moet natuurlijk eerst nog maar zien hoe degene die ik krijg het aanpakt, maar bovenstaande trekt mij niet echt...
(Maar aan de andere kant, wat wél? Haha)
Goed dat je weer bent gaan sporten! Als ik een petje ophad, zette ik het af.
@Josefientje:
Op zich een nobel streven, om meer met ander mensen mee te willen leven, maar pas dan wel op dat je niet doorslaat de verkeerde kant op, bij mij was het een van de oorzaken van míjn burnout. Altijd maar aan anderen denken, en niet aan mezelf, en dan vervolgens op momenten dat ik het nodig had dat een ander aan mij dacht, nul op het rekest krijgen, heeft mij echt flink mijn neus laten stoten. De kunst is dan om bij het denken aan anderen, jezelf vooral niet te vergeten.
Sterkte met alles!
@Liselotte:
Nou, zo positief vind ik het niet om 06.30 's morgens... ; )
Ik weet dat het goed voor me is om een structuur te hebben, maar ik baal er als een stekker van dat ik na het wassen/aankleden/eten geven/ tandenpoetsen/ wegbreng-gebeuren al zowat al mijn kruit weer verschoten heb voor de rest van de dag. Vanmorgen lekker met dochterlief mijn bed weer ingekropen, even lekker weggedoezeld, vind ik mijn meid terug op haar commode, met 2 flessen babyolie, die vol WAREN, maar nu niet meer..... Kan beter wakker blijven, heb ik maar besloten. Dan 's avonds maar om 20.00 naar bed.....
@ Josamme:
Lijkt me leuk, maar vind je het goed om er nog even mee te wachten? Als ik alles eenmaal wat aan de gang heb, lijkt het me prettig om ervaringen uit te wisselen.
Trek jij het allemaal wel met je kinderen? Lijkt me superzwaar, als een van hen ook nog autistisch is.... Sterkte!
@Joss28:
Lekker is dat; jouw burnout was voor hém te lastig?!? En bedankt zeg... Lekker hoor, zo'n steun uit je directe omgeving.
Herken het wel, mijn ega zei:' Het is jouw probleem, waar ik niets aan kan doen (oh nee?), en je zult het zelf op moeten lossen.
Okeeeee dan....
Hoe reageerde ex toen je zei dat het goed met je ging?
@Marahbloem:
En? Hoe bevalt je eerste vrije dag?
En ga je nu binnenkort solliciteren op die andere functie?
Fijn weekend allemaal!
Fenix
Inderdaad, wilde er zo snel mogelijk mee aan de slag, maar goed, die wachtlijst is er nu eenmaal. Moet wel mijn best doen om me niet 'weg te laten zakken', als het ware. Héb ik eindelijk toegegeven aan mezelf dat ik hulp nodig ben, moet ik er een poos op wachten... Gelukkig duurt het nu niet lang meer.
Wordt idd best een geregel met oppas enzo, bah,zie daar nu al tegenop.
@juffrouwjannie:
En werkt dat een beetje voor jou, al je dingen een cijfer geven? Ik moet natuurlijk eerst nog maar zien hoe degene die ik krijg het aanpakt, maar bovenstaande trekt mij niet echt...
(Maar aan de andere kant, wat wél? Haha)
Goed dat je weer bent gaan sporten! Als ik een petje ophad, zette ik het af.
@Josefientje:
Op zich een nobel streven, om meer met ander mensen mee te willen leven, maar pas dan wel op dat je niet doorslaat de verkeerde kant op, bij mij was het een van de oorzaken van míjn burnout. Altijd maar aan anderen denken, en niet aan mezelf, en dan vervolgens op momenten dat ik het nodig had dat een ander aan mij dacht, nul op het rekest krijgen, heeft mij echt flink mijn neus laten stoten. De kunst is dan om bij het denken aan anderen, jezelf vooral niet te vergeten.
Sterkte met alles!
@Liselotte:
Nou, zo positief vind ik het niet om 06.30 's morgens... ; )
Ik weet dat het goed voor me is om een structuur te hebben, maar ik baal er als een stekker van dat ik na het wassen/aankleden/eten geven/ tandenpoetsen/ wegbreng-gebeuren al zowat al mijn kruit weer verschoten heb voor de rest van de dag. Vanmorgen lekker met dochterlief mijn bed weer ingekropen, even lekker weggedoezeld, vind ik mijn meid terug op haar commode, met 2 flessen babyolie, die vol WAREN, maar nu niet meer..... Kan beter wakker blijven, heb ik maar besloten. Dan 's avonds maar om 20.00 naar bed.....
@ Josamme:
Lijkt me leuk, maar vind je het goed om er nog even mee te wachten? Als ik alles eenmaal wat aan de gang heb, lijkt het me prettig om ervaringen uit te wisselen.
Trek jij het allemaal wel met je kinderen? Lijkt me superzwaar, als een van hen ook nog autistisch is.... Sterkte!
@Joss28:
Lekker is dat; jouw burnout was voor hém te lastig?!? En bedankt zeg... Lekker hoor, zo'n steun uit je directe omgeving.
Herken het wel, mijn ega zei:' Het is jouw probleem, waar ik niets aan kan doen (oh nee?), en je zult het zelf op moeten lossen.
Okeeeee dan....
Hoe reageerde ex toen je zei dat het goed met je ging?
@Marahbloem:
En? Hoe bevalt je eerste vrije dag?
En ga je nu binnenkort solliciteren op die andere functie?
Fijn weekend allemaal!
Fenix
vrijdag 27 februari 2009 om 15:26
Hallo allemaal,
Je bent er een vergeten Joss28 maar dat geeft niet. Ik ben er net bij en heb ook al heel de week niet geschreven. Moet me ook weer in gaan lezen. Heb alleen de energie even niet.
Heb deze week alleen het hoognodige gedaan en vandaag mezelf toch maar weer ziek gemeld. Het nieuws dat mijn vriend zijn contract niet verlengd wordt, hakt er echt even in. Het piekeren kost teveel energie merk ik.
Ook het feit dat ik door burn-out veel meer last heb van PMS kwaaltjes (lusteloos, depressieve gedachten, hoofdpijn en pijn in de onderrug heb, werkte deze week niet echt mee. Herkent iemand van jullie dat?
@ fenix snap helemaal wat je bedoeld. Ik zet mijn zoontje vaak voor de tv zodat ik nog wat kan hangen op de bank. Natuurlijk voel ik me daar later ook wel weer schuldig over. Kinderen hebben zoveel energie en snappen niet dat het bij de ouder niet aanwezig is. Van de week maakte ik de opmerking mama is kapot en toen kreeg ik de opmerking dan moet je plakken. Ging dat maar zo gemakkelijk. Wat lijm erover en klaar.
@Joss28 Wat schilder je?
Je bent er een vergeten Joss28 maar dat geeft niet. Ik ben er net bij en heb ook al heel de week niet geschreven. Moet me ook weer in gaan lezen. Heb alleen de energie even niet.
Heb deze week alleen het hoognodige gedaan en vandaag mezelf toch maar weer ziek gemeld. Het nieuws dat mijn vriend zijn contract niet verlengd wordt, hakt er echt even in. Het piekeren kost teveel energie merk ik.
Ook het feit dat ik door burn-out veel meer last heb van PMS kwaaltjes (lusteloos, depressieve gedachten, hoofdpijn en pijn in de onderrug heb, werkte deze week niet echt mee. Herkent iemand van jullie dat?
@ fenix snap helemaal wat je bedoeld. Ik zet mijn zoontje vaak voor de tv zodat ik nog wat kan hangen op de bank. Natuurlijk voel ik me daar later ook wel weer schuldig over. Kinderen hebben zoveel energie en snappen niet dat het bij de ouder niet aanwezig is. Van de week maakte ik de opmerking mama is kapot en toen kreeg ik de opmerking dan moet je plakken. Ging dat maar zo gemakkelijk. Wat lijm erover en klaar.
@Joss28 Wat schilder je?
vrijdag 27 februari 2009 om 16:15
@ Manu3la:
Insgelijks... Hier gaat 's morgens, nadat ik de oudste heb afgeleverd op school, vrijwel meteen de tv of dvd aan, zodat ik miijn ogen even dicht kan doen op de bank.... En ook ik voel me er daarna weer zo schuldig over. Had mezelf zo voorgenomen om meer met mijn meisje te gaan doen als haar broer eenmaal op school zat, (heb bij haar heel erg het gevoel dat ik dingen goed te maken heb), en ik kan me er gewoon niet toe zetten....
Maar aan de andere kant: Ik kan haar beter iets laten doen wat ze erg leuk vind, dan dat ik geforceerd blij wat met haar ga doen, wat me vervolgens weer pissed off maakt omdat het niet de gezelligheid brengt die ik er van verwacht, of een dikke bende oplevert, waar ik op het moment ook bloedchagerijnig van word.
En hier krijg ik ook van die briljante oplossingen: 'Dan moet je vanavond maar eens vroeg naar bed, mama!', als ik zeg dat ik zo moe ben. En idd, loste dat maar alles op...
Heb wél vanmiddag een kwarktaart 'met' ze gemaakt! Die's bijna klaar, en dan (hopelijk) gezellig met z'n drietjes taart eten.
Wat dat piekeren betreft, dat kost inderdaad bakken met energie, maar is o zo moeilijk om mee te stoppen. Kan zo ook niets verzinnen om je gedachten te verzetten... Sterkte ermee!
Insgelijks... Hier gaat 's morgens, nadat ik de oudste heb afgeleverd op school, vrijwel meteen de tv of dvd aan, zodat ik miijn ogen even dicht kan doen op de bank.... En ook ik voel me er daarna weer zo schuldig over. Had mezelf zo voorgenomen om meer met mijn meisje te gaan doen als haar broer eenmaal op school zat, (heb bij haar heel erg het gevoel dat ik dingen goed te maken heb), en ik kan me er gewoon niet toe zetten....
Maar aan de andere kant: Ik kan haar beter iets laten doen wat ze erg leuk vind, dan dat ik geforceerd blij wat met haar ga doen, wat me vervolgens weer pissed off maakt omdat het niet de gezelligheid brengt die ik er van verwacht, of een dikke bende oplevert, waar ik op het moment ook bloedchagerijnig van word.
En hier krijg ik ook van die briljante oplossingen: 'Dan moet je vanavond maar eens vroeg naar bed, mama!', als ik zeg dat ik zo moe ben. En idd, loste dat maar alles op...
Heb wél vanmiddag een kwarktaart 'met' ze gemaakt! Die's bijna klaar, en dan (hopelijk) gezellig met z'n drietjes taart eten.
Wat dat piekeren betreft, dat kost inderdaad bakken met energie, maar is o zo moeilijk om mee te stoppen. Kan zo ook niets verzinnen om je gedachten te verzetten... Sterkte ermee!
vrijdag 27 februari 2009 om 20:51
Hai Ladies,
Fenix en Manuela: heb zelf geen kids... maar ik zou maar even lekker gebruik maken van TV en DVD. Schuldgevoelens als moeder zullen vast diep zitten, maar probeer die toch een beetje weg te wuiven.
Nou, dan kijken ze eens 3 of 4 maanden teveel TV. Kan me werkelijk niet voorstellen dat ze daar iets aan overhouden. Neem zoveel mogelijk je rust. Daar hebben jullie en je kids het meeste aan. Als jij een beetje kunt opladen door de kids voor de TV te zetten voorkomt dat wellicht een woedeuitbarsting of huilbuiop de moeilijkere momenten ( en zelfs daar kan een kind af en toe best tegen).
Ik heb vandaag veel gedaan. Merkte gisteren dat ik echt nog wel down gevoel kan hebben (was niets fijn). Vandaag kwam mijn hulp, dus ik moest vroeg op. Heb met haar een enorme kast in mijn keuken onder handen genomen.
Om uur of 12.00 uur naar de manege gegaan en paard van een vriendinnetje onder handen genomen. Ook nog gekeken naar een aantal prive lessen en pas om 15.30 uur weer naar huis.
Vanmiddag op bank geslapen.
Kon paar weken geleden nog niet voorstellen dat ik dit zou kunnen.
Fenix en Manuela: heb zelf geen kids... maar ik zou maar even lekker gebruik maken van TV en DVD. Schuldgevoelens als moeder zullen vast diep zitten, maar probeer die toch een beetje weg te wuiven.
Nou, dan kijken ze eens 3 of 4 maanden teveel TV. Kan me werkelijk niet voorstellen dat ze daar iets aan overhouden. Neem zoveel mogelijk je rust. Daar hebben jullie en je kids het meeste aan. Als jij een beetje kunt opladen door de kids voor de TV te zetten voorkomt dat wellicht een woedeuitbarsting of huilbuiop de moeilijkere momenten ( en zelfs daar kan een kind af en toe best tegen).
Ik heb vandaag veel gedaan. Merkte gisteren dat ik echt nog wel down gevoel kan hebben (was niets fijn). Vandaag kwam mijn hulp, dus ik moest vroeg op. Heb met haar een enorme kast in mijn keuken onder handen genomen.
Om uur of 12.00 uur naar de manege gegaan en paard van een vriendinnetje onder handen genomen. Ook nog gekeken naar een aantal prive lessen en pas om 15.30 uur weer naar huis.
Vanmiddag op bank geslapen.
Kon paar weken geleden nog niet voorstellen dat ik dit zou kunnen.
vrijdag 27 februari 2009 om 22:14
@ Hiltje
Dat wegwuiven lukt me dus niet meer. Mijn verstand zegt dat het heus zo erg niet is, maar mijn gevoel..... Dat zegt me dat ik een waardeloze moeder ben, die niet eens haar eigen kind kan vermaken, en daarnaast ook nog eens geen flikker uitvreet in huis, terwijl ik niet eens werk..... Maar je hebt gelijk wat betreft het kiezen tussen twee kwaden... Ik heb liever dat ze lol hebben voor de tv, en ik rust, dan dat beide partijen een rotmiddag hebben.
Wat lekker trouwens dat je zoveel hebt kunnen doen vandaag, en wat zalig dat je een hulp hebt (Fenix is jaloers...)
Dus je bent een paardenfan? Heb ooit een blauwe maandag ook paard gereden, zou het best wel weer op willen pakken. Maar eerst ga ik voor een ijzeren ros, ga in juni/juli voor mijn motorrijbewijs.
Dat wegwuiven lukt me dus niet meer. Mijn verstand zegt dat het heus zo erg niet is, maar mijn gevoel..... Dat zegt me dat ik een waardeloze moeder ben, die niet eens haar eigen kind kan vermaken, en daarnaast ook nog eens geen flikker uitvreet in huis, terwijl ik niet eens werk..... Maar je hebt gelijk wat betreft het kiezen tussen twee kwaden... Ik heb liever dat ze lol hebben voor de tv, en ik rust, dan dat beide partijen een rotmiddag hebben.
Wat lekker trouwens dat je zoveel hebt kunnen doen vandaag, en wat zalig dat je een hulp hebt (Fenix is jaloers...)
Dus je bent een paardenfan? Heb ooit een blauwe maandag ook paard gereden, zou het best wel weer op willen pakken. Maar eerst ga ik voor een ijzeren ros, ga in juni/juli voor mijn motorrijbewijs.
vrijdag 27 februari 2009 om 22:56
Fenix,
Ik begrijp die negatieve gedachten heel goed. (ik heb overigens een depressie volgens de psychiater, terwijl mijn coach het burn out noemde... maar goed dat lijkt veel op elkaar).
Wat mij heeft geholpen is die negatieve gevoelens/gedachten toch te relativeren. Ik verdrong het niet... ik heb geaccepteerd dat ik het dacht/voelde maar heb me ook gerealiseerd dat het mijn depressie was.
Dus als ik rotgedachten had, dacht ik: ja... daar is de depressie weer aan het woord.....
En als ik heel erg uitgeput was, dacht ik: tja als ik fit was, had ik immers geen depressie/burn out. Dat hielp wel goed om te relativeren.
Want als jij straks weer opgeknapt bent is ook dat schuldgevoel weg. En over een paar jaar, kun je er echt niet mee zitten dat je kids in deze periode even wat teveel TV hebben gezien....
Ik begrijp die negatieve gedachten heel goed. (ik heb overigens een depressie volgens de psychiater, terwijl mijn coach het burn out noemde... maar goed dat lijkt veel op elkaar).
Wat mij heeft geholpen is die negatieve gevoelens/gedachten toch te relativeren. Ik verdrong het niet... ik heb geaccepteerd dat ik het dacht/voelde maar heb me ook gerealiseerd dat het mijn depressie was.
Dus als ik rotgedachten had, dacht ik: ja... daar is de depressie weer aan het woord.....
En als ik heel erg uitgeput was, dacht ik: tja als ik fit was, had ik immers geen depressie/burn out. Dat hielp wel goed om te relativeren.
Want als jij straks weer opgeknapt bent is ook dat schuldgevoel weg. En over een paar jaar, kun je er echt niet mee zitten dat je kids in deze periode even wat teveel TV hebben gezien....
zaterdag 28 februari 2009 om 09:57
hoi iedereen,
mijn laatste werkdag was vooral heel druk. Geen afscheid o.i.d. Heb gesprek met LG gehad en een bos bloemen. Moest later aan afscheid bij vorige baan denken, daar was taart, collega's waren uitgenodigd, LG hield praatje, kreeg cadeaus. Wat een wereld van verschil. Maar gesprek met LG gehad dus.
Uitgesproken dat het niet klikte en dat LG hoopte dat ik een baan zou vinden waar ik met plezier naartoe zou gaan. Was het zo duidelijk?!?!?! En verder gewerkt om wat dingen af te krijgen.
Mijn eerste werkloze dag was nog verwarrend. Had twee afspraken voor free lance klus en dat was net iets te snel, maar is allemaal goed gegaan. Verder eigenlijk bar weinig gedaan. Vroeg naar bed en vannacht een paar keer wakker geworden, kon ook niet inslapen. Merk wel dat ik me nu veel ontspannender voel. Het zal wel raar zijn om maandag niets hebben om naartoe te gaan, maar daar niet meer naartoe is niet erg. Sprak nog collega's en hoor werkelijk van iedereen alleen negatieve verhalen over de organisatie.
Baan waar ik naartoe gebeld had, was gelijk het eerste contact leuk. Maandag schrijf ik een brief. Verder helaas niet zoveel vacatures, maar 4 weken rust is ook heel fijn, bijtanken.
mijn laatste werkdag was vooral heel druk. Geen afscheid o.i.d. Heb gesprek met LG gehad en een bos bloemen. Moest later aan afscheid bij vorige baan denken, daar was taart, collega's waren uitgenodigd, LG hield praatje, kreeg cadeaus. Wat een wereld van verschil. Maar gesprek met LG gehad dus.
Uitgesproken dat het niet klikte en dat LG hoopte dat ik een baan zou vinden waar ik met plezier naartoe zou gaan. Was het zo duidelijk?!?!?! En verder gewerkt om wat dingen af te krijgen.
Mijn eerste werkloze dag was nog verwarrend. Had twee afspraken voor free lance klus en dat was net iets te snel, maar is allemaal goed gegaan. Verder eigenlijk bar weinig gedaan. Vroeg naar bed en vannacht een paar keer wakker geworden, kon ook niet inslapen. Merk wel dat ik me nu veel ontspannender voel. Het zal wel raar zijn om maandag niets hebben om naartoe te gaan, maar daar niet meer naartoe is niet erg. Sprak nog collega's en hoor werkelijk van iedereen alleen negatieve verhalen over de organisatie.
Baan waar ik naartoe gebeld had, was gelijk het eerste contact leuk. Maandag schrijf ik een brief. Verder helaas niet zoveel vacatures, maar 4 weken rust is ook heel fijn, bijtanken.
